NIEUWE No. 2193 Vrijdag 5 October 1894. I9d§ Jaargang. Eene Terechtstelling. ~B I T E N L A N S). 7-) Agnes. België. China en Japan. Oostenr ij k-Hongarije. iSUBüHSI ABONNEMENTSPRIJS Pei S maanden voor Haarlem. 0,85 Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10 Voor het buitenland 1,80 Afzonderlijke nummers0,03 Dit blad verschjjnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Janstraat Haarlem. AGITE MA NON AGITATE. (I0IIR4ÜI. PRIJS DER ADVERTBNTIBN. Van 16 regels 30 Cents Elke regel meer5 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant. Advertentiën worden niterlpk Maandag-, Woensd ag- en V r jj d a g-a vond voor 6 nnr ingewacht. Redacteur-Uitgever, W. K P P E R 8. Geljjk ik had mogen versvacbten, heeft mgn Rabbjjutj^, Dr. P e r e 1, ter oorzake en tengevolge van mjjn laatste artikel, in woede ontstoken over zooveel snoodheid, als ik daarin durfde bedrijven, mij definitief «in zijne ijzeren vuisten doodgedrukt Dit is voor mjj hoogst onaangenaam. Ik had gehoopt, dat er ten minste iets van mg zou overbljjveD; mijne eigenliefde beeft mjj bitter bedrogen! Ik had gedacht, dat er ten minste eenige waarde mocbt gehecht worden aan het gezag der tiental len wereldberoemde kenners der Hebreeuw- sche taal, Professoren aan Daitsche Uni versiteiten; ik had mg wjjs gemaakt, dat hnn eenstemmige veroordeeling van den Talmud beslissend was in deze qnaestie. zelfs al verstond ede gemeenste schotschrijver dien Rabbi Perel ooit ontmoet heeft», onder- geteekeods A. van Ros, geen stomme letter Hebreeuwscb. Er hat nicht sollen sein Ik ben op de messt pjjnljjke wjjze door mgn Rabbjjnfje terecht gesteld. Den lezer ben ik verplicht mededeeling te doen, van de wijze, waarop onze gemeen schappelijke vriend mij heeft vermoord. Dat een tegenstander met open of dicht vizier, het zwaard in de vnist, tegen- trede; dat hij een kamp met u aanga op leven en dood; indien de kamp eerljjk wordt gestreden, is de nederlaag, hoewel vernederend en pjjuljjk, toch te dragen, want gjj zjjt in eerlijken strijd overwon nen. Maar dat gij telkens en telkens weder het strijdperk intreedt, dat gij immer roept om den katnp te aanvaarden met een vijand, die u in het geniep van achter eene heg, van een kreupelboscbje uit, met vinnige keisteentjes werpt, maar weigert voor de punt van uw staal te komen, maar weiger', het ridderlijk rapier met u te kruisen, en n in het worstelveld laat roepea en uitda gen, totdat gjj bet vergeefsche nwer pogin gen inziende, nederzit in verterende wer keloosheid en het gevoel vau ongewenschle rust u wegknaagt, dat is eene terechtstel ling, die zoo pguljjk is, dat men wenschen 10 j liever de smartelijkste wonde uit de La- '1 van den tegemtauder te ontvangen. D ze wjjze van kampen noemt men in de letterkundige wereldedoodzwijgen Rabbi Perel, na mjju 6 kolommen groot a t'kel over den Talmud, van Maart 1892, te hebben doodgezwegenzweeg ook mijo artikel van 19 Augustus 11. dood. Daar zit ik nu! Met belangstelling heb ik Perei's on- FEUILLETON. Vervolg Tante Lonn, wier schoone handen zelden ledig waren, werkte aan eene prachtige kant, en dit vereischte zooveel oplettendheid, dat barones Ag nes reeds vaak verklaard had, dat ze reeds zenuw achtig werd als ze het zag. Heden was echter de oude dame niet met hart en ziel aan haar werk, dat haar anders zulk ge not verschafte. Tante Lona wierp menigen bezorg den blik op hare schoone nicht, die in een schommelstoel zat en de kleine voeten tegen den haard hield. Het welige haar golfde in zware lokken over den trotschen hals en werd door een prachtigen kam bijeengehouden. Het jonge meisje zat onbeweeglijk met de armen over de borst gekruist en staarde in de vlammen. bene vonk kwam op haar kostbaar zijden kleed terecht. Agnes verroerde zich niet, ja, ze scheen het te betreuren, dat het vonkje haar kleed niet meer beschadigde. Schuif dan toch een weinig terug Agnes, indien ge geen scherm voor het vuur wilt heb ben, sprak de oude dameer zullen nog meer vonken op uw kleed vliegen. Wat zou dat, Tante vroeg bet schoone meisje onverschillig. Lieve hemel wat dat zou? Afgezien fatsoeoljjk «Orgaan» van 24 en 31 Augustus, van 7 en 14 September doorsnuffeld, en daatbjj heb ik veel onvermengd genot ge smaakt, maar, wat ik zocht, mocht ik arme niet vindaü 1 De man schjjnt bepaald bjj zjjne houding van kwajongen in het kreupelboscbje te willen volharden, en hij laat mg als een andere Don Quichotte in mijn worstelperk alleen Het steenen gooien kan de man echter niet laten. Iu zjjn eOrgaanvan 14 September 11. waagt hg er weder een aan mgn adres. In eene zeer gunstige bui schrijft hjj in dat nnmmer, pag. 2. een artikel met den zeer zonderlingen titel<Die leepe Heer A. v. Ros». Dit artikel is bjjna drie kolom men groot (het feuilleton over zekeren <Hoe- der Israelser afgerekend). D,t artikel ver toont het zeer merkwaardig versehjjüsel, dat roiju Rabbjjatje er slechts 28 regels van schreefde rest der 3 kolommen bestaat uit een stuk vau den zeer loepen A. v a n Ros, overgenomen uit het Noord-Bra- banisch Dagblad vau 28 Aug. 1894. Ik stel mjj voor, dat mgn waardigej pers broeder, Dr. Perel, indien hg de radactie van een blad aldus verstaat, gemakkelijk iedere week 3 bjjvoegsela zou kannen geven iets hetwelk de vrome Jehoedim, die de oorspronkelijke gedachte hadden zien op zjjn blad te abonneeren, eene zeer aange name zaak zon wezen. Dr. Perei's artikel: «Die leepe Heer A. van Ros», op genoemde eigenaardige wjjza verdeeld, bevat in 13 regels inleiding lo. eene verdediging van de Vrijmetse larij, 2o. een steek onder water voor het Roomsch Katholiek Hoofdorgaan ede lijd», 3e. een paar dito voor het «IV. Br. Dag blad» en 4o. de bewering datA. van Ros een Jodenhater is. Hierop volgt 2l/a kolommen lang mjja artikel, 28 Aug. in het eN.-Br. Dagblad» verschenen, en getiteld: eOpen brief aan Laicus». Da lezer weet wellicht, dat Lai- cus, een der medewerkers van ede Maas bode», voor eenige weken een zeer lezens waardig geschrift uitgaf onder den titel ede Vrijmetselarij*. Ik nam de vrjjheid den sckrjjver in een «Open brief» met dit boekje gelat te wenschen. D.t mocht echter mjja Rabbjjntje niet Daarop voegt hg, ca 2 kolommen van zjjn blad met mgn artikel gevuld te heb- beD, nog 25 regels aan- en opmerkingen toe. In deze 25 regels komen de keisteen tjes uit het kreupelboscbje voor den dag. Hg vindt tenminste schijnbaar, in mijn van een ongeluk, waarvoor de hemel ons beware, bederft gij uw kleed, zei de barones Von Balten een weinig geërgerd. Dan trekt men een ander aan, hernam Agnes onverschillig. Het goedige gelaat van tante Lona kreeg eene uitdrukking van ontevredenheid. Dan trekt men een ander aan, herhaalde ze na eene kleine pauze, terwijl ze ophield met werken, en het oude kleed geeft men weg, niet waar? Ik weet wel, dat gij zoo doet, ging de dame voort, toen hare nicht niet antwoordde, maar goed is dat niet, Agnes, zeker niet. Spa ren is de plicht van elke vrouw om 't even van welken stand ze is, zij ze vorstin of werk vrouw. Geloof mij, Agnes. Men kan dan toch aan de plichten van zijn stand voldoen. Het bevalt mij niet, dat ge reeds 's morgens zoo vroeg groot toilet maakt, dat was niet noodig. Tante Lona preekt, zei het meisje spottend. Spaar de moeite, tante, bij mij baat ze toch niet. Mij verandert niemand meer. Ik houd van glans en pracht, en heb er genoegen in, mij kostbaar te kleeden en dit genoegen laat ik mij van nie mand nemen. Tot eene eenvoudige huisvrouw ontbreekt mij alle aanlegdeze zit niet in de Rotheims. Wanneer echter inkrimping noodzakelijk is, Agnes, zei mevrouw Von Balten ernstig, zon der zich beleedigd te toonen door den spot van het meisje. Dat is niet noodzakelijk, tante, hernam Agnes misnoegd. Ik heb papa gisteren gevraagd of hij reden had tot ernstige bezorgdheid en Papa heeft mij heelemaal gerust gesteld. Ik wist Open briej aan Laicus* everkropte spijt» dat«Laicus het Jodendom niet met de Vrijmetselarij heeft vereenzelvigd,» het heet: «dat de Heer Lacius den leepen A. van Ros op dit pont geheel heeft teleurgesteld». Maar als Rabbi Perel toch nog eenig begrip heeft vau de eerlijkheid, die een Journalist tenminste uiterlijk moet toonen, dan was het toch zjjn plicht ge weest ook van het antwoord van Laicus op mgn eOpen brief* te gewageu. Dit antwoord van Laicus verscheen in ede Maasbodevan 2 September l.l. En als Rabbi Perel in dat antwoord (van La i- cus) aan A. van Ros iets kan vinden, waarnit voor iemand die 'c Hollandsch ver staat bljjken kao, dat Laicus het niet geheel met mij eens is, over de quaestie van ejoden- dom en Vrijmetselarij» dau beloof ik hem mgn pseudoniem te zulLn lichten en onder mgn waren naam, in zooveel bladen als de Rabbjjn mg aan zal wijden, amende honorable te doen. Maar als Rabbi Perel ook hierop bljjft zwijgen, hoewel bg dit artikel even goed ontvangen zal als mgn vorige, dan zal het niet mijne schuld zjjn, als het pnbliek zal gaan begrjjpeu, wie hg is en de vrome Jehoedim, die zich door zulk een man eene opinie laten aansmeren, lieden zjjn, van wie men zich op zeer verren afstand moet honden. In dat treurige geval zal het de beurt ziin van Dr. P e r e 1, om te worden «terecht gesteld», ui at door rog, maar door duizen den Christenen in Nederland. A. VAN Ros. In tegenwoordigheid van koning Leo pold van België, omringd door zjjn Minis ters, het diplomaten-korps, het personeel der Gezantschappen, leden' van Senaat en Kamer, benevens burgerlgka en militaire overhedeD, heeft Dinsdag in een der feest zalen vaD de Antwerpsche Tentoonstelling de afkondiging plaats gehad van de bekro ningen der exposanten. Ongeveer 10,000 personen woonden de plechtigheid bg. De Koning werd zeer toegejuicht. Het totaal der exposanten van alle lan den bedroeg 12,000. Daarvan verkregen er 401 groote prijzen, 812 eere-diploma'e, 1813 gouden, 2238 zilveren, 1671 bronzen me dailles en 870 eervolle vermeldingen. Voor schoone kunsten ontvingen Duitschland en Holland de meeste prjjzsn. Van de 386 Nederlandsche exposanten ontvingen er 1 2 ook werkelijk niet hoe ik het zou aanleggen, in - dien ik moest sparen. Een weemoedig lachje speelde om de lippen der oude dame, toen ze weer voorzichtig den draad om de naald legde. God geve, dat uw vader gelijk heeft, zei tante Lona zachtjes. Ik vrees, dat Papa je verwend heeft, Agnes. Van sparen kind, zal ik je bij gele genheid eens eene geschiedenis vertellen. Agnes stond op en schoof vlug haar stoel naast dien van tante. Vertel het nn, tante Lona, zei ze bijna bevelend, tegelijkertijd echter nam ze het ge zicht der oude dame in hare handen en drukte een kus op het door grijze haren omlijste voor hoofd. Toen ze zich weer oprichtte zag ze naar buiten en haar gelaat kreeg zulke ijzige uit drukking, dat barones Von Balten verwonderd de richting harer oogen volgde. Voor het geopend hek van den tuin bemerk ten de twee dames de krachtige gestalte van Siegfried op zijn statig paard, dat op dit oogen- blik steigerde, waarschijnlijk verschrikt door een bedelaar, die plotseling achter een hoek te voor schijn kwam. Woedend sprong de groote hond op den bedelaar toe, die zich vol angst tegen het dier zocht te verdedigen met zijne kruk. Siegfried riep den bedelaar iets toe, wendde vlug zijn paard en reed den weg op gevolgd door Loki. Toen hij na eene minuut terugkeerde, waren paard en hond tot bedaren gebracht. Dankend nam de bedelaar de pet van zijne grijze haren. Sieg fried gaf hem een geldstuk en deed Paul zijn paard wegbrengen. groote prgzen, 14 eere-diploma's, 81 gou den, 102 zilveren, 73 bronzen medailles en 27 eervolle vermeldingen. De Japansche vloot, die na den zeeslag het ruime sop gekozen heeft, is gezien op 10 mjjleu afstand van Sjanhaikwam, gele gen op 200 mglen van Peking. Talrgke Cbineesche strjj 1 krach ten zjjn onmiddellgk naar de bedreigde plaats gezonden. Als na de Japanners maar geen schjjn-manoeuvre hebban aitgevoerd om de zoo het schijnt onbedreven Chineezen te misleiden. Een officieel bericht meldt, dat 5000 Japanners zjju aangekomen in de nabgbeid van de Possiet-baai, nabjj de Russische grens. Tegenover het kloeke en rappe optreden der Japanners maakt inderdaad het iutri- getren en gebeuzel van Cainee3cha zjjde eenen jammerlijken indruk, te meer nog, na de Japanners de heilige stad Mukden bedreigeo. Valt Makden in handen van het Japansche leger, dan zal dat verlies een zedelijk verpletterenden indruk in China maken. Een Japanscb leger bedreigt Peking en luim 35000 man zjjn niet ver van Tient sin geland. Europeescbe oorlogsschepen van alle natiëj, verzamelen zich, in afwachtiog van de dingen, die komen bunnen, in de Pet- schil golf. Te Weenen trokken jl. Zondag rnim 10,000 werklieden met vrouw en kinderen de straten door, eene betooging houdende ten gnnste van het algemeen stemrecht. Vóór het parlementsgebouw en op andere punten der straat gingen nit hun midden de kreten: «Leve 't algemeen stemrecht!» «Leve de werklieden!» op; hier en daar weerklonk het lied der socialisten. De politie, die versterkt was, nam eenige dvrarsdrgvers gevangen. TePilsee is eene bom geworpen naar het Luis van den mjjneigeoaar Zeiler. De bom stuitte af op de tralies van het kelder venster, kwam op de straat terecht en ont plofte daar. De steenen vlogen twee ver diepingen hoog uit de straat en de ruiten van bet hnis werden verbrgzeld, maar daar mede liep het dan ook af. —In Hongarge verkrij ^enDr.W e c k e r 1 é's wetten tegen de Roomsch ^Katholieke Kerk gericht, langzamerhand de zekerheid om aangenomen te worden. Er gaan dan ook reeds nn juichkreten op uit de holen der vrijmetselarij over de overwinning, op de Roomsch Katholieke Kerk reeds behaald,door De Directeur stapte naar het slotportaaltoe vallig keek hij naar boven en bemerkte de dames voor de vensters van de roode zaal. De Directeur groette vriendelijk, hetgeen door mevrouw Von Balten zeer minzaam beantwoord werdbarones Agnes bewoog echter nauwelijks het trotsehe hoofd. De jonge dame had met hoogmoedigen blik het kleine tooneel gade geslagen. Toen de Directeur de trappen^opsteeg, wendde zich Agnes van het venster af en ging weer in den schommelstoel bij den haard zittenze dacht zeker niet meer aan de vertelling harer tante. We zullen den ouden Valentijn weer eens op gevoelige wijze duidelijk moeten maken, dat hij in het slot niets te doen heeft, zei Agnes knorrig en begon weer met hare lokken te spelen. Ik begrijp niet, wat ge allen tegen den ouden man hebt, hernam tante Lona goedig. De arme stumper is toch te beklagen, hij toont wel is waar eene zekere voorliefde voor het slot Rotheim en alles wat er op betrekking heeft, maar daarmee doet hij toch geen kwaad en hij hindert niemand. Agnes richtte zich op. O tante, zoolang als ik mij herinner, kan ik geen stap doen of ik vind den ouden Valentijn op mijn weg. De man is niet weg te slaan, Papa bood hem eene jaarlijksche ondersteuning aan, indien hij van hier wegging. Alles ver- geefsch. Hij liet Papa zeggen, dat hij van baron Rotheim geen aalmoes aannam en nooit uit het dorp Rotheim wegging. Daarbij komt nog, dat alle bedienden niet genegen zijn om den ouden man weg te jagen. \{_Wordt vervolgd

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1894 | | pagina 1