No. 2214.
Zondag 25 November 1894.
19de Jaargang
EERSTE BLAD.
Een rechtmatig middel.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
DitNTimmer bestaat uit twee bladen
Agues.
China en Japan
Engeland.
Oostenrijk-Hongarije.
mm MARU
ABONNEMENT SPRIJ S
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Yoor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
(MINT.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
MAIN II AND
AGITE MA NON AGITATE.
PBIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels. 50 Cents.
Elke regel meer7^
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Puhlicité Etrangère
G. L. DA UBE f Co., JOHN F. JONES,Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre.
Het is een bekend feit, dat de land
bouwende stand hier te lande vau jaar
tot jaar achteruit gaat. Men zou ziende
blind wezen, wanneer men wilde gaan
betoogen, dat de welvaart vau den land
bouwer nog eveD groot was als esne halve
eeuw geleden, ja, men behoeft niet eens
zooveel jaren terng te gaan om een zeer
groot verschil in levensomstandigheden te
kunnen opmerken.
Overal hoort men klagen, zoowel in het
Noorden als in het Zuiden van ons land.
Overal heerecht malaise, tegenspoed en
misnoegen. Slechts in enkele plaatsen te
plattenlande is de landbouwer tevreden,
al kan hjj toch ook niet roemen over den
voorspoed, waarin hg zich verheugt.
Vanwaar die jammerklachten en die
wanhoopikreten?
Het antwoord is niet moeiljjk te geven
en reeds meer dan eenmaal wezen wjj op
de oorzaak van die ellende.
De oorzaak ligt toch io de toepassing
der liberale theorie van het vrghandel-
stehel. Daardoor is het mogelgk, dat uit
het buitenland geheel vrjj van alle invoer
rechten kolossale hoeveelheden graan wor
den binnengebracht, hetgeen de markt
prijzen voor de granen zoodanig heeft
gedrukt, dat de prjjzen der producten hier
te lande de kosten van landhuur en pro
ductie nauwelijks goed maken en dus de
landbouwer daarin niet langer eea middel
van bestaan hau vinden.
Waar het voor de hand ligt, dat de
landbouwer op deze wjjte geheel wordt
vernietigd en dus een groot deel der be
volking aan armoede en ellende wordt
overgeleverd, zou men oppervlakkig zeg
gen, dat eene Regeering en eene Volks
vertegenwoordiging, die het wel mtenen
met land en volk, zoo spoedig mogelgk
dat vrghandelstehel zouden loslaten en de
bnitenlandsche granen met een zoodanig
invoerrecht zouden belasten, dat de bin-
nenlandsche landbouwers met de bniten
landsche konden concurreeren.
Maar neen, indien men meent, dat deze
zeer eenvoudige en voor de hand liggende
maatregel zal worden toegepast, dan ver
gist men zich ten zeerste. De vrjj handel
is toch een vau de liberale leerstukken,
en wanneer de liberalen hun schoonklin
kende leus: «vrij uit, vrg in» zouden
moeten loslaten, dan, zoo vreezea zg, zou
weder een van hunne beginselen worden
verloochend en de luister van hun partg
worden verdonkerd.
Vivent les principes, périsse la patrie\
zoo denken de liberale freetraders en in-
tusschen verarmt de kern onzer natie en
raken geheele gezinnen tot den bedelstaf.
Indien soms een onzer lezers denken
mocht, dat wjj hier een weinig overdrij
ven, dan wenschen wg enkele cgfers ten
beste te geven, welke door ons werden
ontleend aan verschillende adressen, die
op dit oogenblik zjjn aangeboden, zoowel
aan de Regeeriog als aan de Vertegen
woordiging en waarin op de invoering
van een scbaalrecht of van een matig
FEUILLETON.
28.)
(Vervolg.)
Ge dacht, dat Siegfried de plichtige was,
vroeg de tante.
-Zeker, knikte Agnes, Louis heeft het
mij uitdrukkelijk gezegd en ik had juffrouw
Biichner geschreven alleen dan te komen, indien
ze met Siegfried in betrekking had gestaan.
Louis is een spitsboef en heeft zeker den
brief vervalscht, riep de dame verontwaardigd.
Maar u, Agnes begrijp ik ook niet. Anders zijt
ge zoo trotsch en nu plant ge met een knecht
zulke lage zaken. En ik weet niet, welke bedoe
ling gij hadt met de arme hier te roepen de
Directeur is er zeker door belxdigd. Het is u
toch om het even welk karakter directeur
Siegfried heeft.
Ikbegreep ook zeer goed mijne laakbare
handelwijze, hernam Agnes, doch ge begrijpt,
dat het karakter van den Directeur bij mij niet
boven allen verdenking verheven was, zoowel
bij Papa als anderen. Om zekerheid ta krijgen
heb ik aldus gehandeld. Mij docht, ik moest
om eiken prijs weten, hoe of de Directeur bestond.
Hemel, Agnes, riep de vrijvrouw Von Bal
ten verbaasd, ik geloof, dat ge u verheugd zoudt
bben, indien de vreeselijke zaak bewaarheid
eworden.
u^1 tte zwaar. Neen tante, sprak
ben blij, dat het niet waar is.
invoerrecht opgraneu wordt aangedrongen.
Io het adres van de Nederlandsche
Patroonsvereeniging «Boaz» wordt er op
gewezeD, dat in het jaar 1876 de tarwe
in ons land Dog f 13 per H. L. kon op
brengen, terwjjl ia September van dit
jaar die prjjs reeds tot omstreeks f 5 was
gedaald en de markt in Amerika steeds
dalende is.
In een ander adres, dat van de Ned.-
Protectionistische Landbouw-Vereeuiging,
gesteand door andere Vereenigingen in het
Noorden des lands, welke adressen in de
jongste zittingen der Provinciale Staten
van Groningen tot veel discussiën aan-
leidiog gaven, wordt gezegd, dat de gemid
delde prgs der tarwe op de wereldmarkt
over de laatste 100 jaren f 12. per H. L.
was, en dat thans die prgs naarmate van
het gewicht was gedaald tot f 3 a f 4
per II. L.
Volgens de berekening vau nog eene
andere Vereeniging zou door heffing van
een matig invoerrecht op de granen acht
tien millioen gulden werkloon per jaar
meer iu ons land zgn te verdienen.
Zgn dit geen cgfers, die spreken en
bljjkt hieruit niet ten duidelgkste, dat het
uitsluitend de toepassing van het vrgban-
delstelsel is, welke aan onzen laudbonw
den genadeslag dreigt te geven?
Doch, geljjk wg zeiden, de liberale vrg-
handelaars zjjn doof voor dergelgke argu
menten. Zelfs wanneer bun motieven een
voor een worden weerlegd, gelijk dit
vooral wordt gedaan in eerstgenoemd
adres, dan neg zgn ze niet te bekeeren.
Als de heffing van invoerrechten op
granen door de liberalen in strgd wordt
geacht met het stelsel van vrgbandel, dat
hier te lande zou zgn aangenomen, dan
zegt bedoelde Vereeniging in haar adres:
«Door ons wordt geen protectie gevraagd,
maar slechts eenigszins gelijkstelling vau
den Nederlaudschen landbouwer met den
buitenlander, die door velerlei omstan
digheden goedkooper produceert en vol
strekt niet in de transportkosten op de
groote vaart betaalt in vergeljjking met
het binnenlandsch vervoer, dat op dezelfde
kosten bljjft.
«Het vraagstuk van vrgbandel of be
scherming blijft volgens deze Vereeni
ging hier geheel buiten beschouwing,
want in onze wetgeving bestaat resds de
wet op den in- uit- eu doorvoer van 10
Aug. 1862, met een daarbjj behoorend
uitgebreid tarief van invoerrechten op
ver8chilieude artikelen, en derhalve zou
den de zoo dringend noodzakelijke invoer
rechten op granen, etc. volstrekt geen
nieuw beginsel vau wetgeving vragen,
maar alleen eene wjjziging io het bestaande
tarief.
Hoewel wg hierin eenigszins met de
genoemde Vereeniging verschillen, daar
het naar ooze meaning juist het kramp
achtig vasthouden vau de liberalen aan
den vrjjhandel is, welke hun zoo afkeerig
doet zijn van de heffing van een matig
invoerrecht op granen, stemmen wg toch
volkomen in met de meeniog, dat door
die heffing volstrekt geen nieuw beginsel
zou worden ingevoerd in onze wetgeving.
Een tweede argument der liberalen
tegen de heffing wordt eveneens schitte
rend door de Vereeniging weerlegd. Waar
Ereule, mag ik dit prentenboek houden,
vroeg de kleine Eva.
Ja, mjjn kind, antwoordde Agnes vriende
lijk en deze ketting krijgt ge ook nog als aan
denken aan tante Agnes.
Het meisje nam eene kostbare keten van haren
hals en hing ze het kind om.
Maar Agnes vermaande tante Lona, die
kostbare keten.
Laat mij geworden, Tante, ge weet niet,
wat ik dit kind cn hare moeder schuldig ben.
Ik heb beloofd, dit kind onder mijne bescher
ming te nemen. Eva zal het nooit gaan als oom
Valentjjn.
Ge vergeet Agnes, zei mevrouw Von Balten,
dat de Directeur ook voor de kleine Eva zorgt
juist als voor zijne moeder.
Wel, dan zal hij wel toestaan, dat ik zijne
zorg deel.
Het kleine meisje beschouwde vol verwonde
ring de schoone halsketen.
Wat zal grootmoeder er van zeggen, zei
ze. Mama heeft mij gezegd, dat we morgen weer
vertrekken. Dat is jammer, het bevalt mij hier
zoo goed.
Dat doet mij veel pleizier, hernam Agnes
lachende, je moet met uw Mama maar spoedig
terugkomen, in den zomer is het nog veel mooier
hier.
Verlangt u ook, dat ik ook terugkom
vroeg het kind aan mevrouw Von Balten.
Ja lief kind, kom spoedig teiug
Zal de heer Louis ook weer met ons rijden?
Neen, lieve, zei de Barones, 't is goed, dat
ge mij daaraan herinnert. Louis heeft zich zeker
de liberalen beweren, dat bij de heffing
van een invoerrecht de naburige Rgken
represaille-maatregelen zullen nemen,
wordt betoogd, dat deze vrees geen grond
heeft, omdat door de omliggende Rgken
reeds belangrgke invoerrechten op land
bouwproducten en vee worden geheven.
Doch ook zelfs in Eugeland, dat door
gaat voor een land vau vrgbandel, wordt
de aandrang tot het heffen van graan
rechten steeds sterker. Tengevolge van
den vrjjen handel ligt aldaar nn reeds een
derde deel van den grond braak. Reeds
in 1880 heeft de heer D i s r a 1 i ge
zegd, dat de achteruitgang van den land
bouw in Ierland dagteekeüt van de afschaf
fing der graanrechten.
En wat het argument aangaat, dat de
arbeider zon worden benadeeld, omdat de
prgs van het brood zou stggeu, bijaldien
een invoerrecht op de buitenlaudsche
granen werd toegepast, daartegen wordt
aangevoerd, en zeer terechtEene heffing
van b. v. enkele guldens invoerrecht per
honderd kilo graan zou den broodprijs
slechts gering verboogen en wat baat den
arbeider het goedkoops brood, wanneer
bjj geen werk heeft om het te kunnen
verdienen Integendeel door de verhoo
ging van den prgs der granen zou de
graanbouw in ons eigen vaderland eu
daardoor de vraag naar meerdere werk
krachten zoozeer toenemen, dat tal van
arbeiders, nu armlastig, hun eigen brood
zoudeu kuoneu verdienen en het stggeu
van den broodprjjs dankbaar zouden zege
nen. Amerika, dat onze markt geheel vrij
met granen, huiden en vetten overvoert,
telt op elke 1000 inwoners slechts 5 arm
lastigen, ons dierbaar vaderlaud daaren
tegen 105. De oud-Minister Heemskerk
heeft dan ook eenmaal verklaard «Tuio-
bouw-onderwijs geeft niets als men terug
keer tot de graanrechten niet aandurft,
dan komt men niet tot eeu goeden toe-
slaud.»
Uit dit alles blgkt de noodzakelijkheid
der bedoelde heffing, eo wel zoo spoedig
mogelgk, ten duidelgkste. Wij wenschen
hier nog niet eens te spreken over den
invloed van den enkelen muntstandaard
op de graanprijzen, omdat eene muntrege
ling, op den dubbeleu standaard berus
tend, eerst na internationale besprekingen
kan tot stand komen.
Maar wel dringen wij aan op de heffiog
vau bedoelde invoerrechten. Wil men dit
protectie noemen of niet, de naam laat
ons koud. Doch wat ons niet koud laat,
is de toestaud vau den landbouwenden
stand, welke zonder nadeel voor een der
andere klassen onzer samenleving kan
worden verbeterd.
Geven Kamer en Regeering geen gehoor
aan de tot hen gerichte smeekbeden, dan
hebben zg de verantwoordelijkheid te dra
gen voor de ellende in zooveel gezinnen
en is het aan hen te wjjten, wanneer de
bewonerr vau het platteland hoe langer
zoo mees verarmen en ten slotte het aantal
behoeftigen in de steden vermeerderen.
Naar het oorlogstooneel vertrokken lief-
op den Directeur willen wreken, zei Agnes tot
tante Lona. Waarom mag God weten. Het plan
viel echter in duigen. Louis zal juffrouw Mag-
dalena niet vergezellen. Tante, wil u den direc
teur Siegfried verzoeken, dat hij Paul de blinde
doet thuisbrengen.
Maar kind, zei de tante verwonderd, dat
kunt ge den Directeur heden-avond bij de thee
zelf zeggen.
Agnes aarzelde ik kan het niet, tante.
Gjj gevoelt u plichtig. Welnu, indien ik
u was zou ik mij verplicht gevoelen, den Direc
teur om vergiffenis te vragen uwe handelwijze
is onverantwoordelijk en hij heeft zeker geraden
waarvan ge hem verdacht.
Hem vergiffenis vragen, dat kan ik niet en
dat doe ik niet, tante riep Agnes zoo onstui
mig, dat de oude dame zweeg.
Op dit oogenblik verscheen Paul en meldde
aan mevrouw Yon Balten, dat de Directeur
Siegfried zich liet verontschuldigen voor dezen
avond.
Zeg uwen heer, dat wij zijne afwezigheid
heden avond zeer betreuren, antwoordde me
vrouw Yon Balten. Ik zal hem dus uw verlan
gen schriftelijk mededeelen, zei de tante tot Ag
nes, toen Paul weg was.
Den volgenden namiddag keerde Magdalena
Büehner met haar dochtertje weer naar Linden-
thal terug. Siegfried had het verzoek van tante
Lona bereidwillig toegestaan.
Yoonniddags was de Directeur nog bij Magda
lena geweest. Bij het vertrek ontmoette hij de Ba
rones. Hij trad ter zijde en liet juffrouw Büeh
ner voorbijgaan, als ware ze hem geheel vreemd.
dezusters eu verplegers zgn door den Chi-
neescbeu Opperbevelhebber afgewezen met
de verklaring, dat een Chinees opgeruimd
berust in het hem opgelegd noodlot en
voor de gewonden geen redding wordt
gezocht.
Eene eigenaardige krijgslist is toegepast
door de bemanning van een Japansch
vaartuig, dat door een overmachtigen
Chiueeschen vjjand werd aangevallen. De
mannen wierpen nl. kokosnoten overboord,
en sprongen toen te water. Bijna allen
konden op die manier ontvluchten want
het was niet mogelijk in het water de
hoofden te onderscheiden van de kokos
noten.
De Japanners zullen om Port-Arthur
op de Chineezen te veroveren nog heel
wat moeite en opofferingen zich moeten
getroosten, want Reuters speciale cor
respondent te Port-Arthur, meldt onder
dagteekening van 19 November: «Men
ziet hier in de straten bjjna niets dau
soldaten. Het garnizoen bestaat uit 20.000
man, allen behoorende tot het Noorder-
leger, die geoefend en goed gewapend
zgn. Aan ammunitie is geen gebrek. Men
beschouwt hier de stad als onneembaar,
indien de Chineesche soldaten haar goed
verdedigen. Er zijn voldoende levensmid
delen voor zes weken.»
Door China is een hooggeplaatst tol
kantoor-ambtenaar de heer D e t r i n g,
naar Japan gezonden om over vredes
voorwaarden te onderhandelen.
Inmiddels spannen de Japanners alle
krachten in om zich zoo spoedig mogelijk
meester to maken van Port-Arthur. Ze
deden reeds niet minder dan vier aanval
len op de plaats. In den eersten werden
de Chioeesche voorposten teruggedrongen
maar de drie andere werden de mede-
deeling is van Chineesche zijde door de
Chineezen afgeslagen. Sedert den 20sten
November was er een onophoudelijk kanon
gebulder. Men verwachtte een algemeen
bombardement der forten doordeJapan-
sche vloot om gesteund door het landleger
deze plaats te veroveren.
De Daily Chronicle bevat het bericht
dat het in de hofkringen ran St. Peters
burg officieel bekend is geworden, dat
Engeland en Rusland eene volledige sehik-
king hebben getroffen over al de Aziatische
quaesties.
Da Kabinetten van Londen en St. Peters
burg hebben goedgevonden den Sultan
verlof te vragen tot vrge doorvaart der
oorlogsschepen van alle naties, door de
straat der Dardanelles
Koningin Victoria laat in haar pa
leis te Windsor alle dagen soep koken
voor de noodlijdenden door de overatroo-
ming in het Theems-dal. Ook verscheidene
weldadigheids-comité's beijveren zich, den
ongelukkigen vleescb, brood eu brandstof
te verschaffan. Het water heeft er ver
schrikkelijke verwoestingen aangericht.
Het is bekend, dat Aartshertog Jo z e f
van Oostenrjjk, een zeer populaire prins
in Hongarjje, een felicitatie-telegram Daar
de Katholieke vergadering in Stuhlweis-
senburg heeft gezonden, van welke bjj-
Bij het goede weer ging de arbeid in het
bosch goed vooruitSiegfried was er dag op dag.
Vaak ging hij in de hut van den ouden Valen
tijn en luisterde naar diens geschiedenis, als hij
hem vertelde, dat de Barones hem bezocht had,
dat ze zoo vriendelijk was geweest, of dat ze hem
iets lekkers uit de keuken had gezonden.
Op zekeren dag zag Siegfried ook het sierlij
ke portret van Agnes Von Rotheim in de wo
ning van Valentijn. Lang beschouwde de Direc
teur de fiere gestalte, daarna nam hij het portret
en vergeleek het met de oude photographie, die
onder het kruisbeeld hing.
Valentijn, zei de Directeur eensklaps en
hing het nieuwe portret weer op zjjne plaats
overmorgen vertrek ik, hier ben ik niet meer
noodig en dringende zaken wachten mij te L.
De oude Gürlich zal de zaken waarnemen, hij is
goed op de hoogte.
Valentijn knikte treurig.
Niets duurt eeuwig op de wereld, sprak
hij langzaam. Dat gij eens van hier zoudt ver
trekken, wist ik van te voren. Doch nn treft het
mij toch hard zeer hard. Mjjn God, u was
niet de eerste burger, die eene adellijke huwde,
doch op den eersten Kerstdag heb ik reeds ge
zien, dat u en barones Agnes nooit bij elkaar
zult passen. Ze werd immers heel boos, toen ge
binnenkwaamt. En ook gij, heer Directeur, hoort
zelfs niet gaarne van haar spreken en toch is
ze zeer schoon
Met het hoofd in de hand had de Directeur
naar den ouden man geluisterd. Een bitter lachje
kwam om zjjne lippen. -
- In uwe eenzaamheid kunt ge wel eens
eenkomst hevige protesten zgn uitgegaan
tegen de confessioneels wetten, door Dr.
W e c k e r 1 keizer FransJozef ter
teekening aangeboden.
Over Hongarije hangt een van onweer
zwangere atmosfeer, die zich elk oogenblik
in donder en bliksem kan ontladen, want
het Huis der Magnaten heeft zich verne
derd door der Kerk vjjandige wetten te
accepteeren; daar buiten toonen de Katho
lieken nog genoeg gezond verstand te
bezitten om zich niet te laten knevelen
door eene godsdienstlooze regeering.
Kort en bondig hebben de Hongaarsche
Katholieken besloten hun Monarch te ver
zoeken de kerkeljjk-politieke wetten niet
te bekrachtigen, en den strgd aan te bin
den als die wetten door Frans Jozef,
koning van Hongarjje en keizer van
Oostenrjjk, worden geteekend.
In het Hongaarsche Huis van Afge
vaardigden is de Regeering geïnterpelleerd
over de revolntionnaire redevoeringen die
Frans Kossuth, het land doortrek
kende, overal ten beste geeft om de ide
alen, welke zjja vader tevergeefs poogde
te verwezenljjken, weer ter sprake te
brengen.
De Hongaarsche Regeering beantwoordde
deze interpellatie, zg acht het niet raad
zaam iets ts ondernemen tegen K o s s n t b.
Het is natuurlijk in strgd met de wet,
dat hg redevoeringen hondt, waarin open-
ljjk verzet tegen de landsregeeriug wordt
aanbevolen, maar zei de minister van
justitie, Szilagyi, de regeering zal op
haar hoede blijven. Mocht het noodig
bljjken, dan zullen wel middelen gevon
den worden om paal en perk te stellen
aan Kossuth's bsweging, waarvan
voorloopig geen gevaar is te vreezen.
Behalve de telegrammen aan generaal Vet
ter, den bevelhebber der troepen op Lombok
gezonden door H. M. de Koningin en ond-vlag
en op perofficieren te ,'s Gravenhage, zijn nog
telegrammen met gelukwenschen aan genoemden
Generaal en de onder zjjne bevelen staande troe
pen gezonden door de Leidsche studenten; door
de hoofdredacteuren van het Handelsblad en
Nieuws v. d. Dag met 223 namen, die heden in
die bladen zjjn gepubliceerd.
De oud-Indische officieren te Nijmegen heb
ben het volgend telegram verzonden: Generaal
Vetter, Lombok, hulde aan u en uwe dap
peren.
Uit Rot ter d<m heeft de Kamer van Koophan
del enz., het navolgende telegram aan Generaal
V etter gezonden: Namens Rotterdamsehen
handel harteljjk geluk gewenscht mot behaalde
overwinning.
DsEerste Kamer der Staten-Generaal zal tegen
5 of 6 December a. s. worden bijeengeroepen.
H. M. de Koningin heeft van Het Loo een
telegram naar Indië doen afzenden, waarin H. M.
den opperbevelhebber der Lombok-expeditie
generaalV e 11 e r,zijn officieren en troepen geluk
wensebt met de schitterende overwinning door
hen behaald.
Een twee en dertig-tal oud-admiraals, Gene
raals en Schouts-bjj-Nacht te 's Gravenhage, heb
ben onmiddellijk na het bekend worden van het
telegram, dat H. M.de Koningin naar Indië heeft
gezonden om generaal Vetter, officieren en
troepen met de behaalde overwinning op Lom
bok geluk te wenBchen, op initiatief van generaal
wonderlijke dingen droomen. In eene zaak hebt
ge recht, de Barones Von Rotheim en ik, we
passen niet bjj elkaar.Dat de Barones zeer schoon
is, ontken ik geenszins mjj bevalt het oude por
tretje beter dan het nieuwe. Daar ge nu een
nieuw portret hebt, kondt ge mij het oude wel
geven, Valentjjn.
Het had den fleren man zichtbaar veel moeite
gekost, deze vraag te doen. Valentjjn was ook
zeer verrastzonder iets te zeggen nam hij de
photographie van den muur en gaf ze den Direc
teur. Met een eenvoudig //dank u// stak deze
ze in zijn zak en beloofde voor zjjn vertrek nog
een bezoek.
Het begon reeds donker te worden, toen Rolf
in het slot terugkeerde. Nauweljjks had hjj
zich omgekleed of een bediende verscheen met
eene uitnoodiging voor het souper. Hjj had reeds
vaak geweigerd, doch heden was het de laatste
keer.
Een half uur later verscheen Siegfried in de
zaal en was weldra met Von Strehlen in druk
gesprek. Blijf toch niet ongetrouwd, beste
Directeur, zei Von Strehlen tot hem, 'tis een treu
rig leven zonder vrouw of kind. Ik ben daar
maar even op mijn oud slot geweest en had al
dadelijk twist met mijne huishoudster.
Maar lieve Von Strehlen, zei tante Lona,
waarom neemt gij het voorstel van Libor niet
aan? Kom toch naar Rotheim. Er is hier plaats
genoeg.
Ge weet immers, hoe gaarne ik hierheen
kwam, hernam Von Strehlen met een zucht,
doch wie koopt mjj zoo in een slag Strehlen-
fcorstaf? f Vervolg tweede Blad).
