NIEUWE
"buitenland.
m 1222
Vrijdag !4 December 1894
Twee Grijsaards.
I9de Jwgmg.
Wjj Ieren iu een tjjd van contrasten; boo
juist is de begrafenisstoet voorbij getrokken
of net huwelijksfeest vangt aan, de vreugde
vuren zgn pas uitgedoofd of weer wapperen
de rouwvlaggen en klinkt de doodsklok,
daar weergalmt het Hosanna, en hier boo-
ren wjj het «Kruisigt Hem.»
Agnes.
Duitschland.
ABONNEMENTSPRIJS
Pei 3 maanden voor Haarlem. 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr, p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,08
Dit blad verschjjjnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
B U BE ATT: St. Janstraat Haarlem.
AGTTE MA NON AGITATE.
nil RUT.
PBIJS DEB ADVEBTENTIBN;
Van 16 regels 50 Cent»
Elke regel meer7*A
Groote letter» worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie Contant.
Advertentien worden uiterlgk Maandag-, Woensdag-
en V r ij d a g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KüPPERS.
Eenige jaren geleden was de wereld ver
vuld door deu glans schitteroad uit twee
uameu, op geheel verschillend gebied werden
hun dragers vereerd booger dan keizers,
koningen, presidenten.
Niets scheen hun onmogelijk; de oudste
de man, die werelddeelen scheidde eu zeeën
vereenigde, de groote Ferdinand de
L e s s e p s, de andere Otto Von Bis
marck, de rijkskanselier, de beheerscher
van Europa.
Nog nauwelijks een kwarteeuw is het
geleden, dat het ontzagwekkeudste reuzen
werk van onzen tjjd volbracht werd, de door
graving der landengte vau Suëz, geheelde
arbeid vanéén man, de vrucht vau zijn genie,
een werk, dat de onberekenbaarste gevolgen
moest hebben op het handelsverkeer der we
reld, dat de toestand van de maatschappij
veranderde, ean werk des vredes, eeuwen en
eeuwen lang voor onmogelgk gehouden en
nn voltooid door de energie van een enkele.
Geen wonder, dat in alle talen en op alle
tonen de roem verkondigd werd van dan
toovenaar, die het voorbereidde en zoo ge
lukkig ten einde bracht.
Bg de opening van het Saës-kauaal ward
een feest gegeven grootsch en indruk
wekkend als wellicht nooit te voren en het
middelpunt daarvan was niet de schoone
keizerin van Frankrjjk daor haar gemaal
afgezonden naar Egypte om hem te verte
genwoordigen maar die andere vorst door
zgn genie, de onvergeljjkeljjke ingenieur, de
macht'ge, de alom vergode De Lesseps.
Geen wierook werd gespaard, geen lof te
hoog gevonden om hem te verheerlijken
hij was de beroemdste man der wereld,
de evenkoie van vorsten, bg die het aan
schijn der aarde veranderde.
Wat een oogenblik voor hem toen het
eerste schip den nieuwen waterweg bevaarde
en hg Frankrgks' keizerin mocht opleiden
tot het feest, een oogenblik door geeu tweede
wellicht in deze eeuw geëvenaard. Sterkeren
dan hg zonden nog door zulk een triomf be
dwelmd en dnizeiig geworden zgn, «oud6n
de ware verhouding der dingen vergeten
hebben.
FEUILLETON.
390
Vervolg en Slot.)
Ja, Papa, blijft Rolf u daar niet borg voor?
hernam Agnes. Niet waar, ge zult met hem spre
ken? voegde ze dringend er bij.
Ik zal met hem spreken, zei de Baron lang
zaam.
De dochter legde beide honden op de schou
ders haars vaders. Ik dank u, sprak ze en
zag hem innig aan. De Baron kuste haar en ze
ging heen zeggende Ik zelf zal Rolf wel ver
wittigen.
In den gang ontmoette haar tante Lona, die
met bezorgden blik hare nicht aankeek
Waarheen Agnes? vroeg ze.
Het meisje bleef staan en een zonnig lachje
verheldeide haar gelaat. Lieve tante, ik ga mijn
geluk halen, doch ge kondt mij daarbij een wei
nig helpen, wilt ge
Wat vertel je daar kind vroeg de oude
dame bevreesd.
Ga naar Papa en zeg, dat hjj u alles vertelt
wat ik hem nu gezegd heb. Plotseling sloeg Agnes
haren arm om den hals harer tante en fluisterde
Weet ge wel, dat ik eens zei, dat ik niets ont
beren kon.
Doch dat was niet waar, tante, alles zou ik
kunnen ontberenik weet nu, hoe gelukkig men
is aan de zijde van den geliefde, ik weet ook, dat
we God daarvoor danken moeten.
Ik heb leeren beminnen, tante, beminnen
van ganscher harte
O, Agnes, mijn kind, riep tante Lona ver-
De tgd is voorbg dat de bouwmeesters
der schoonste kathedralen hun naam uit-
wisehten om alleen hun werk te laten spre
ken tot het nageslacht; de Lesseps
voelde zich almachtig, niets scheen hem te
grootsch, te hoog meer om naar te streven,
Afrika en Azië waren gescheiden, waarom
zon hjj de beide Amerika's niet vaneen
kunnen scheuren?
Ea de wereld vertrouwde op zjjn genie,
hij achtte het niet onmogelgk waarom
zouden dan anderen twijfelen Waarom
zou zgn woord daar giuds minder mach
tig zjjo? Waarom zouden de beide Ooeanen
weigeren hun wateren te vermengen als hg
het gebood?
Ea toen hij zich, tot het volk richtte,
zijn eigeu volk in de eerste plaats ea toen
later tot alle andere natiëj der beschaafde
wereld, toen vertroawde ieder hem gaarne
zgn penningen toe, de grooten uit hun
overvloed, da kleinen uit hun met moeite
bespaarden schat. Hjj nam alles aan en
gaf de schitterendste beloften: zeker, hg
wai toen oprecht, hg vertrouwde op zgn
ster, op zjjn maoht, zjjne kennis, op zgn
naam. Panama werd begonnen en even als
Suëz ondanks alles aan deL esseps naam
iu ouuitwischbire glorie verbonden bljjft,
zoo werpt Panama een duistere vlek op
zgn roem, meer nog Panama werd de ko
gel die hem trof in zgn door niets te weer
houden vlncht uaar de onsterfelijkheid en
deed hem jammerlgk met gebroken vleugels
ter aarde storten.
Suëz en Panama, eer en schande, zegen
en vloek, leven en dood, lof en spot! Niets
zal beide namen meer scheiden van de
Lesseps! de eene echter kan den andere
slechts verduisteren en de glans van Soëz
is heiaas! in onze dagen, waarin men zoo
snel leeft en zoo spoedig vergest, begraven
onder het slgk van Paaamri
Gestorven lang vóór zij a dood, veroor
deeld zonder dat hg zich meer verdedigen
kou, maar toch zgn schuld, dnidelgk be
wezen voor tijdgenoot en nageslacht, on
bewust vau den afgrond van ellende en
schande waarin bjj neerdaalde, en die
door zijn eigen schuld of ten minste eigen
zwakheid door hem gegraven was is de Les
seps gestorven na bjjna de uiterste gren
zen van een mensohenleven te hebben be
reikt. Hoog in jaren, overlevend zjjn roem,
niets meer opwekkend dan medelijden of
een droeve herinnering aan vroeger, ver-
wecscht door hen, die op hem vertrouwden,
en zich iu hnn vertrouwen zoo jammerlijk
schrikt en bevende, dus is het waar, werkelijk
waar. En wat zegt hij
Papa wil hem spreken. Ik zal het hem nu
gaan zeggen en hij zal niet meer//neen//zeggen,
zooals vandaag in den tuin. Ik bid u tante ga
naar Papa
De vrijvrouw Von Balten drukte de hand harer
nicht.
God zij met u mijn kindmoge alles ten
goede komen.
Tante Lona verlangde geene verdere verklaring
en Agnes dacht er niet aan, ze te geven de oude
dame en haren nicht begrepen elkaar wel.
Tante Lona ging naar haren zwager, ze wilde
hem zeggen, dat het vooroordeel niet sterker
moest zijn dan de liefde.
Voor de deur van Siegfrieds kamer lagLoki
weer, die treurige dagen beleefd had tijdens de
ziekte van zijn meester. Toen hij Agnes zag, stond
hij op en kwam haar tegemoet.
Zachtjes opende Agnes de deur.
Daar stond, een paar bij het venster, dat ver
schrikt uit elkaar vloog, toen de Barones binnen
trad. Met den zakdoek voor de roodgeweende
oogen stoof Milka de kamer uit, terwijl Paul
eene linksche buiging voor de Barones maakte
en zei
Juffrouw Milka hielp mij inpakken.
De jonge dame glimlachte treurig. De twee
jonge lieden hadden de zekerheid elkaar na eeni
gen tijd weer te zien om zich dan vcor altijd te
verbinden en toch viel hun het scheiden reeds
zwaar. En zij welk antwoord zou zij ontvangen?
Is de heer Directeur in zijne kamer vroeg
Agnes maar reeds had Paul de deur geopend.
Siegfried zat voor zijn schrijftafel, brieven en
papieren lagen verspreid de heer was bezig met
inpakken evenals zijn knecht.
bedrogen zagen, dat was zgn einde
En eenige dagen te voreD, volgde schrei
end als een kind een andere zwakke, ge
broken grgsaard de lgkbaar der vrouw,
bjjna een halve eeuw de trouwe gezellin van
den ijzeren kanselier, den geweldenaar van
den Fransch-Dnitschen oorlog, den trotschen
Culturkampfer, die verklaarde nooit naar
Canossa te zullen gaan, den stroeven mees
ter van drie Keizers, den reus die van zich
zelf getuigde dat hjj de meest gehate man
was van Europa!
Gehaat! Wie kan hem nn nog haten,
die zich herinnert hoe zgn macht verdwe
nen, zjjn hoogmoed vernederd, zgn gezond
heid verzwakt en nn zgn hart gebro
ken is?
Wie kan hem nu nog vloeken, nn nog
bjj zgn leven verwgten alle kwaad door
hem verricht, al het bloed op zgn bevel
vergoten, al het onrecht door hem gepleegd,
al de tranen voor hem gestori?
Haat en vrees sterven weg op het ge
zicht van zgn vervallen grootheid, van zijn
rechtmatige smart, bij de herinneringen
aan de vernederingen door hem ondergaan
in de laatste jaren, en met zoo weinig
waardigheid gedragen. Ergernis noch ver
ontwaardiging kan men meer gevoelen bg
het zien van de machteloosheid waartoe deze
geweldige lyran, de man van staal en bloed,
die een volk dwong in het stof voor hem
te kruipen, die de lichamen beheerschte en
toen ook over de zielen wilde regeeren in
zgn laatste jaren gedoemd is. De slag,
welke thans den geknakten reus ter aarde
doet buigen, bad hem eenige jaren geleden
toen hjj nog op de middaghoogte zjjner
glorie verkeerde, misschien nauweljjks zicht
baar getroffen maar toen kwam de ouder
dom, de ziekte, de smart eu smeedde de
banden van liefde en trouw tusschen hem
en zgn gade nog vaster en nu zjj hem
is voorgegaan, voelt hjj eerst hoe groot de
leegte rondom hem geworden is, boe alles
hem begaf, vorstengunst en aardsche glorie,
familie-geiak en lichaamskracht.
Dat velen hem nog eeren en prjjzen, wat
kau het den 80jarige meer deren? Dat de
jonge overmoedige Keizer hem zelfs onscha
delijk genoeg achtte om hem de hand der
verzoening te reiken, hoe klein moet hem die
voldoening nu toeschjjoen nadat hjj zoo
veel verloren heeft en hjj veroordeeld is zgn
roem nog hij zgn leveu langzaam te zien
vtrgaau
VonBismarckenDe Lesseps,de
twee grootste mannen wellicht uit onze eenw?
Met het hoofd in de hand beschouwde hij aan
dachtig het portret van een kind. Rolf scheen zoo
in gedachten verzonken, dat hij de deur niet had
hooren opengaan.
Agnes aarzelde om verder te gaan, Loki echter
trad naar zijn meester en legde de beide pooten
op zijn schouder.
Ben jij daar, wie heeft je binnen gelaten
vroeg Siegfried nit zijn droom ontwakende.
Hij keerde zich om en daar stond Agnes.
Agnes, riep hij verrast, komt u nog naar mij?
Ik weet, dat het heelemaal niet passend is,
dat ik kom, hernam ze een weinig bedeesd. Mijn
vader wenscht u te spreken,
En wildet gij mij dat zeggen
Ja, antwoordde de Barones blozende.
Weet gij, wat uw Papa mij zeggen wil
3 a.
Agnes, ik ik vermoed, wat de baron Yon
Rotheim mij te zeggen heeft, zei Siegfried bewo
gen. Gij zijt bij uw Papa geweest en hebt hem ons
gesprek in den tuin meegedeeld.
Ja.
Ik vraag niet, wat uw Papa geantwoord
heeft. Agnes, ik weet, dat de trotsckheid van den
Baron een harden strijd te voeren heeft met de
liefde voor zijn kind, doch deze liefde zal en moet
overwinnen. Ik ben reeds bij den Vorst ge
weest om hem te zeggen, dat ik morgen-ochtend
niet vertrekken kan, wijl ik de hand mijner bemin
de moest vragen.
Rolf!
Agnes mijn Agnes, wie heeft u geleerd mij
zoo lief te hebben.
Vertrouwt ge mij, Rolf? vroeg ze stralende van
geluk.
Ja,lieveAgiiïs,wie zoo openhartig een misslag
j durft bekennen, die vertrouw ik heel mijn leven
wier roem die van vorsten en geleerden
deed tanen, hoe droevig somber is hun
ondergang De eene heengegaan in geluk
kige onbewustheid van de schande over
hem en zgn kinderen gebracht, stil ten
grave gedragen, de aodere aan het begin
vau een misschien nog langen, droevigen
ouderdom staande, beroofd van zgn eenige
vriendin, zgn hechtste stenn Eigen schold,
grootheidswaan, zgn ongetwijfeld oorzaak
van beider lot, maar toch kan men hen
niet voorbijgaan zonder een gevoel van
medeljjden voor hnn verdwenen roem, van
waarschuwing tevens voor anderen om niet
op eigen krachten te vertrouwen, zich niet
te laten bedwelmen door jjdele lof en glorie,
hoe schitterend ook.
Een troost bleef De Lesseps over, een
teedere gade verzorgde zgn laatste dagen,
belette de smart hem dieper te treffen
Von Bismarck daarentegen is veroor
deeld alleen den duisteren weg te gaan,
die hem nog scheidt van zgn laatste eind
paal op aarde
Er zal eene vervolging worden ingesteld
tegen de sociaal-democratisohe Rgkidaga-
Afgevaardigdsn wegen» Majesteitssohenni»,
omdat zg bg het Bock op keizer Wil
helm in het nieuwe Rjjksgebouw den 6n
December uitgebracht, zga blgven zitten.
Vanwege de Rijkskanselier is reeds bg den
President van den Rjjksdag eene aanvrage
tot die vervolging ingekomen, afkomstig
van het Openbaar Ministerie aan het Ber-
ljjnsche Landesgericht.
Of nu het bijjven zitten van de sociaal
democraten in den Rjjksdag en de daardoor
getoonde oneerbiedige houding valt onder
het bereik eener strafvervolging staat nog
te bezien. De grondwet zegt; «De leden
van den Rjjksdag zjjn nimmer strafrechte
lijk of disciplinair vervolgbaar wegens het
uitbrengen hunner stem, of wegens meenin
gen verkondigd in de uitoefening van honne
functie, en zg mogen deswege buiten de
vergadering niet ter verantwoording wor
den geroepen.»
Da woorden en de zin der grondwet, be
doelen hier wel degeljjk zooals de Germania
aangeeft, de Afgevaardigden te beveiligen
tegen strafvervolging wegens alles wat hjj
in zjjn hoedanigheid van parlementslid doet,
en dus hebben zjj niet alleen betrekkiog
Ik heb je zoo lief, mijn Rolfl riep ze.
Je bent mijn teerbeminde lieve Agnes, riep
de ernstige man jubelend van geluk, terwijl hij
haar teeder kuste.
Achter eenen boschrijken bergrug verscholen
ligt de Strehlenburcht, een klein sierlijk slot.
Op het groene grasperk speelden twee kin
deren, een tweejarig beeldschoon knaapje en een
blond tienjarig meisje. Eene bejaarde dame wier
blik met welgevallen op de kinderen rustte, was
bezig met borduurwerk.
Eva, je loopt te snel, pas op, dat Adolf
niet valt, zei de dame
De kleine knaap schaterde van pret. Ik ben
zeer voorzichtig, tante Lona, antwoordde het
meisje.
Aan den anderen kant van het grasperk wan
delde baron Von Rotheim met zijnen vriend Von
Strehlen.
Je hebt gelijk, het is een waar geluk hier
te zijn, zei Von Rotheim, zoo dikwijls als ik kan,
rij ik hierheen. Ik had werkelijk niet gedacht,
dat alles zoo goed gaan zou.
Het was eene goede gedachte van vorst Altmark
uwé Strehlenburcht te verkoopen aan Siegfried. Ik
herleef heelemaal, enben gelukkig zoo kort bjj mijne
kinderen te zijn. Tante Lona is in den hemel wan
neer we naar Strehlenburcht rijden. Goddank,
dat ge ook hier blijftRolf is een uitstekend
mensch. Niettegenstaande haar huwelijk met een
burger verkeert Agnes nog veel met adellijken.
De Vorst noodigt Siegfried zeer dikwijls uit, het
welk bij als gereedelijk aanneemt.Agnes is de be
koorlijkste huisvrouw, die ik ooit gezien heb en
Siegfried draagt haar op de handen.
Rolf is
Een uitstekend huisvader, voltooide Von
