NIEUWE Mo 2224 Woensdag 19 December 1894 19do Jaargang. Ontevredenheid. BUITENLAND. Ontmaskerd. HAlRlEMSenË C0ITR4IT. ABONNEMENTSPRIJS Pei 3 maanden voor Haarlem. 0,85 Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10 Voor het buitenland 1,80 Afzonderlijke nummers0,03 Dit blad verschjjnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG. BUREAU: St. Janstraat Haarlem AGITE MA NON AGITATE PRIJS DER ADVERTENTIEN. Van 16 regels50 Cent* Elke regel meer7Vs Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant. Advertentiën worden uiterlijk M a a n d a g-, W o e n s d ag- en V r fl d a g-a vond voor 6 uur ingewacht. R e d a c t e u r-Uit g e v er, W. KüPPERS. Zij, die zich met ingang van 1 Januari e.k. op dit blad abonneeren, ont vangen de nummers, welke alsnog gedurende deze maand verse li ij n en GRATIS. Ook hebben de nieuwe abonnée's recht op de premie: JULIUS, De Erfenis eener Moedereené keurig geschreven boeiende novelle tegen den geringen prijs van 30 Cents. Daar gaat over de wereld een storm van gebrom, gemopper, geklaag, geschreeuw, enz, Piet, die geen boterham heeft, is boos op Klaas, die wel een boterham kas eten Klaas ia ontevreden, omdat zijn buurman kaas op zjjn boterham kan hebbeneen ander kijkt nijdig naar een boterham met vleesch,die voorzjjo overbuur bestemd is;leze laatste wil het kalfsvleescb, dat zija broeder gebruikt, liever dau zjja eigen koevlessch; de baggerman is boos op den koetsier, omdat deze altijd 'n hoogen hoed draagt; de koetsier wil iu bet rijtuig zitten, liever dan op deu bok, eaz. Overal, in alle krin gen der samenleving heerscht ontevreden heid, en Vereenigingeu worden opgericht de eene na de andere, om de ontevredenheid die den mensch in zich beeft opgenomen, te verbreiden en aan den maa te brengen. Gij ziet, lezer, oorzaken genoeg, heelt men gevonden, om een orkaan van onte vredenheid te doen ontstaau. Eu wjj, die zulk een orkaan-periode beleven, weten, dat er niet mtê te gekscheren valt. Dam men en djjkeu dienen goed versterkt te wordeD, de wachters trouw op hun post te zjjn, de moedigst9n bereid om te steunen, opdat het dreigend gevaar worde afge wend. En toch de storm is begonnen met een zuchtje. En dat zuchtje kwam uit de borst van slechts eeu paar ontevredenen. Maar hoe gaat het in de wereld Zuchten doet zuchten. De ontevredenen willen lotgeuoo- ten hebben. Zjj deden en doen nog han best om er zooveel mogeijjk te winnen en we moeten het bekennen het is htm maar al te zeer gelukt. Het leger der onte vredenen ook in ons vaderland, is groot. Of zij zich socialistenanarchisten of nihilisten noemenhun werk verbreekt de eenheid in het leger der zuchten den niet, want ontevredenheid is de band, die hen allen samenhoudt. Het zjjn niet alleen de socialisten, anarchisten en nihilis ten die ontevreden zjjn, neen de toestand is veel ernstiger; er zijn VoibsboDden, Vak- FEUILLETON. 2.) Vervolg Half tegen haar wil had Valentine aan de zijde van mevrouw Keehling ongeveer de rol van die rentemmer gespeeld. Zij had de lagere neigingen dier vrouw onder bedwang gehouden en waar dit niet mogelijk was, had zij ze toch weten te be dekken, te verzachten, te effenen. Mevrouw Hech ting had zich naar haar geschikt soms wel eens met tegenzin, maar meestal zonder te bemerken dat zij geleid werd. Gedurende het jaar dat Valentine bij mevrouw Redding geweest was, was zij zoowel voor Me vrouw als voor de overige huisgenooten onmis baar geworden toen kwam onverwachts de breuk. Koenraad Rechling was bij de pannenfabriek blijven wonen, maar bij zijn moeder te Berlijn waren een paar kamers voor hem ingericht, die hij in gebruik nam zoo dikwijb hij in de stad ver toefde. En hij kwam dikwijls, telkens met kleine tus- schenpoozen, want hij gevoelde zich machtig aan getrokken tot het jonge meisje met niet bijzonder fraaie, maar zoo innemende gelaatstrekken, tot die kastanjebruine lokken en die bruine zachte oogen dia zooveel verstand verrieden. Juist zoo als men dat vanKoenraads bedaarden ietwat nuch- teren aard en van Valentine's fijne terughouding kon verwachten, had zich onder de oogen. zijner vereeoigingen en wat alaieer opgericht waaruit dag in en dag uit stemmen opgaan die lotsverbetering niet vragen, maar eischen voor den werkman, dien zij voorstellen als de misdeelden in deze wereld. Is er dan geen reden om tevreden to zjjn Neen en nog eens, neen Want onte vredenheid is een geneesmiddel, dat juist werkt als bruine boonen, aangewend om eene zwakke maag te genezen. Ontevredenheid is een oorlog, dien da mensch voert.... met zich zei ven. Eu, dat is geen kleinigheid. Immers heb ik twist met mjjn buurman, dat kan de eerste uit barsting zeer ernstig zjjn. Doch in de dagen, dat ik den man niet zie, heeft mg n gramschap rnim den tjjd om wat te be koelen en dientengevolge zal de hevigheid van den twist spoedig afnemen. Maar zjja eigen ik draagt den mensch nu eenmaal al tjjd bjj zich. En wie met dat «eigeu ik,» den strjjd begint, zal het juist gaan, als iemand, die dag en nacht zijn bullebak van 'a buurman voor den neus heeftvati woor den komt het tot daden, van bedreigingen tot moord en doodslag. E j wat het lee'gkat is niet de baurmau, wion het eerlijk toekwam, maar jaist de tegenpartij zal het hachje er bjj inschieten. Och, de meeste ontevredenen veehten tegen de bier- ka ie. «Dat is laf,» hooren wjj de socialisten en wie al niet meer ons toeroepen. «We zjjn in ons recht! En al zegt gjj, dat de strijd vrachteloos zal zjjo, wjj znllen vol houden! En al vinden wij overal tegen werking, we zullen oua niet laten ontmoe digen Wjj zullen voortgaan de kwalen dér Maatschappij aan t3 wjjzen Altjjd en overal zjju we bereid, om oagelakkigen de oogen te opeuen Gjj wilt ze aan han lot overlaten wjj zullen ons over hen ontfermenGjj verplettert het volkwjj zullen het volk redden.» ReddenJa de grootsprekers in ver gaderingen en op straat zullen het volk redden! zjj brengen het van den wal iu de sloot. Daar loopeu ze, de honderden werksta kers; daar wandelen de oproermakers, die gedaan kregen omdat za ontevreden ge maakt zjjo. Wat hebben ze gewonnen met han opstand tegen de patroons? Niets. Voor hunne zwakke maag had de z. g. geneesheer brnine boonen voorgeschrevenze hebban het middel gebruikt en kunnen nu in het geheel niets meer eten. Waar zjjn de bluffers uu ze steenen in plaats van brood den bedrogeoen kunnen aanbieden moeder allengs eene neiging tusschen de jonge lieden ontwikkeld. Koenraad geloofde dat zijne moeder zijne keuze billijkte. De twee jonge lieden hadden elkaar hunne liefde heieden en Koenraad begreep niet waarom Valentine hem nog immer terughield het geheim aan ziin moeder te open baren. Het meisje beoordeelde de moeder juister dan baar zoon dit deed zij wist dat er een hevige strijd zou moeten gestreden worden en deze bleef niet lang uit. Het zij dat men oprecht te werk ging, hetzij men minder edele bedoelingen had, genoeg zij het te weten, dat mevrouw Rechling door beken den geluk gewenscht werd met dc aanstaande verloving van haar zoon met haar bevallige gezel schapsjuffrouw. Toen zij beslist tegensprak werd haar gezegd, dat toch onmogelijk voor haar ver borgen kon zijn gebleven, wat voor andoren duide lijk te zien was. Woedend was zij naar huis terug gekeerd,hac! de niets kwaads vermoedonde Valen tine overstelpt met de gemeenste beschuldigin gen enhaar gelast onmiddellijk haar koffer te pak ken en het huis te verlaten. Valentine had dat gedaan en was reeds naar haar vader te Wilmers- dorf teruggekeerd, voordat Koenraad thuiskwam. Hij was wel te Berlijn, maar dineerde dien dag met eenige vrienden buitenshuis. Het kwam nu tot een heftig tooneel tusschcn moeder en zoon. Koenraad verklnarde, dat Valen tine zich met hem verloofd had en hij trachtte zijn moeder duidelijk te maken, dat het meisje niet van geriugeren stand was dan hij cn hun huwe lijk in alle opzichten passend mocht hoeten, al hield men volstrekt geen rekening met hun weder- zijdsche genegenheid. Er is meer. De meesten dier ongelnk- kigeu waren eens tevreden. Het was beu tot zegen, als ze lid werden van Bonden en vakvereeuigingen, meenden zjj en dach- t;n er niet aan, dat'soeialistiscbe leeriugea hun deel werden. Zjj hebben het oor geleand aaa de holle theorieën der z. g. hervormers; het wooidje «vrjj» heeft op de werklieden zjjn bedriegeljjken invloed uitgeoetend met welk gevolg? Zjj hebben hunne vrjjheid roekeloos weggeworpen en zich bezwaard met de slavenketenen, hen met eeu grjjns- laoh geboden. Wjj moeten die ongelukkigen beklagen. Maar het is hard het te moeten zeggen zjj hebben zich schuldig gemaakt aan lafheid. Wat is toch het geval? Iemand die uit zich zeiven ontevreden is, zal men hiervan geen verwjjt maken, voor de maatschappij is zoo iemand echter niet aan te beve len. Hjj staat immers op eigen beenen hij west, wat hjj wil en moet dus zelf de gevolgen dragen. Als hij nu zjjn schat van ontevredenheid maar voor zich-zelveD be houdt, dan zal zich Diamand over hem te beklagen hebben. Da meesteu exploiteeren bjj gebrek aan middelea hunne ontevredenheid als kapitaal en verzoeken eerst, vragen ver volgens en dwing en ten slotte anderen, een deel van dat fraaie kapitaal over te nemen om bovendien woekerwinst te betalen. En wolk recht hebben zjj ertoe? Volstrekt geen recht. Wij kunnen dan ook niet anders dan eiken fatsoenljjken werkman, die werken wil en daardoor in zijn onderhoud voor ziet, waarschuwen op zjjue hoede te zjjn opdat hjj uiet het kind vau de rekening wordt. Op hem vooral hebbeu het de woel geesten geumut, getuige de velen die be zweken zija. Wees op uwe hoede iu vereeoigingen waar steeds over de misdeelde werklieden, nooit over de rechteu van den patroon wordt ge sproken en waar den werkman niets anders dan haat wordt ingeprent. Als de socialist, het moga dan een echte of een vermomde sociaal-democraat zjjn, n spreekt over uwe aangelegenheden, sta hem dau te woord, en duw hem onder den nens, dat dit uwe en niet zijne zaken zjjn. Als hjj met zijn z. g. medeljjden u wjjst op hetgeen u nog ontbreekt, daa is 't evengoed, of hjj u eeu domoor schelt; gjj hadt het gemis nog niet gemerkt, hjj iu zjjn9 waauwjjsheid wel. Maar dien hem van antwoord en zeg hem, dat hjj u het ontbrekende niet kan verschaffen en dat gjj zelf verstand genoeg bezit om op de hoogte te zjjn van uw toestand. Mevrouw schold Valentine uit voor bedelaar ster en voor een slang, die ze aan haar boezem gekoesterd had.Zij stelde zichaan als liet slachtoffer van een schandelijk verraad en verklaarde het een schande als een meisje, dat als dienstbode in haar huis verkeerd had,baar schoondochter zou worden. Zulke onverstandige praat maakte Koenraad woedend, hij zwoer, dat hij nooit van Valentine zou afzien. Jelui beiden hebt dan van mij niets te wach ten dan mijn vloek. Als ge met haar trouwt, zet gij, noch zij hier ooit weer een voet over mijn drempel en ik zal wel zorgen, dat ge na mijn dood geen penning krijgt van al mijn geld. Met deze woorden trok mevrouw Rechling zich in haar kamer terug en Koenraad, die den vol genden morgen voor zaken naar Zecka terugging, kreeg haar niet meer te zien. Zij liet hem door Hendrik zeggen, dat zij bleef bij hetgeen ze gezegd had, dat hij terug kon komen als hij die bede laarster uit zijn hoofd had gezet. Nog dienzelfden avond was Koenraad naar Wil- mersdorf gereden. Hij wilde den heer Zier spre ken, zijn dochter ten huwelijk vragen en de ver loving onmiddellijk bekend maken. Valentine bezwoer hem echter van dit voorne men af te zien, niet alleen om zijn moeder niet tot het uiterste te brengen maar ook terwille van haar vader, wiens hartkwaal thans zoo verergerd was, dat elke hevige aandoening voor hem nood lottig kon worden. Er bleef den jonkman dus niets over dan met zijn geliefde de eeden van onwankelbare trouw te hernieuwen en verder te Zecka den verderen loop der dingen af te wachten. Of gevoelt ge u uiet sterk genoeg tegen over hem, laat hem dan praten, maar luister niet naar hem. Hij is een wolf in schaaps klederen. Hjj heeft het woord «vrjjheid» meer loon en minder werken in den mond, kau n zelf niets geven, en is in werkelijkheid niets anders dan een slaveukoopman, die het gemunt heeft op uw kostbaaretegoed; hg is eeu roover van vrjjheid, een dief vau uwe tevredenheid. Bewaar en verdedig uw Godsdienst en zelfstandigheid, uwe vrjjheid en tevreden heid, roepen wjj den ordelievendeu werkman toe, want zonder deze zal uw lot ondraag- ljjk gemaakt worden. Italië. In de Italiaansche Kamer wordt het den minister-president C r i s p i zeer benauwd gemaakt. Zooals bekend is heeft de heer G i o 1 i 11 i stukken omtrent de gepleegde bank-schaodaleu overgelegd aan eene Com missie van Afgevaardigden die den inhoud heeft bekend gemaakt. C r i s p i moet zich schuldig hebbeu gemaakt aau het nemeu van geldeu en betrokken zjjn in de schan dalen. Hem werden dau ook iu de Kamer door de heeren Cavalotti en I m- briani hevige verwjjten gedaan. Maar C r i s p i, de brutale minister, antwoordde op heftigen toon; dat de stukken van Gio- 1 i 11 i, al waren ze door eene Commissie onderzocht, niets dan leugens bevatten. In het nauw gebracht heeft .hg van den Koning machtiging verkregen om de Ka mer-zittingen voorloopig te schorsen. Die schorsing van de Kamer kwam 's avonds nog in de Staatscourant. De Minister-president was begonnen met het instellen eener gerechteljjke vervolging tegen eenige zjjner tegenstanders wegens laster en nu die tegenstanders hem gaan ontmaskeren, beneemt hjj han daartoe de gelegenheid. De leden der oppositie in de Kamer hebben echter terstond eene bjjeen- komst gehouden, ten einde te beraadsla gen, wat han in deze buitengewone omstan digheden te doen staan. Da heer C r i s p i, durft onbeschaamd te zeggen; «Eenige onruststokers pogen schan daal te verwekken en den parlementairen arbeid te verstoren, alsof Italië nog niet genoeg heeft geleden.» Wat een onbeschaamde, wie laat Italië ljjden, wie is de grootste knoeier, die na bij dreigt ontmaskerd te worden naar zjjn vriend Umberto loopt om de Kamer- II. De gepensionneerde luitenant Zier woonde reeds sedert jaren te Wilmersdorf, zoowel om de gerin- gere drukte als om het mindere dure l?ven. Van jaar tot jaar breidde zicb deze plaats uit, i zoodat het eindelijk een belangrijke voorstad van Berlijn werd overal zag men fraaie villa's, die in de laatste jaren verrezen waren. Het kleine tuin mansbuis, waarvan de luitenant drie kamers in buur bad, werd aan beide zijden begrensd door mooie villa's met scboone bloementuinen, zoodat het lieve huisje met zijn kleinen moestuin en boomgaard wel wat onbeduidend voorkwam, al maakte het geen onvriendelijken indruk. Mijnheer Zier was reeds vele jaren weduwnaar, zijn vrouw had de geboorte hunner dochter niet lang overleefd. Sedert werd zijn huishouding be stuurd door zijn eenige jaren oudere, nog onge huwde zuster Constance, die zijn dochter Valen tine met moederlijke zorgvuldigheid opvoedde. Op zeventienjarigen leeftijd had Valentine het vaderlijke huis verlaten om zelfs in haar onder houd te voorzien als helpster in de huishouding of als gezelschapsjuff er bij burgerlijke of adellijke familien. Zij wilde haar vader niet langer bezwa ren tante Constance kon den zieke wel verplegen cn bovendien voor de huishouding zorgen. Vader en dochter hielden veel van elkander het scheiden viel hun zwaar, doch zij brachten dit offer wegens dringende omstandigheden en omdat de oude tante, die beider dankbaarheid wel verdiend had, geen ander onderkomen hacl kunnen vinden. {Wordt vervolgd).

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1894 | | pagina 1