NIEUWE
m zin
Dinsdag 25 December IBM
I9da Jaargang.
Kerstmis.
BUI TE 3 L A D.
Ontmaskerd.
Frankrijk.
Engeland.
111 f\
LEUSI
ABONNE MEN TS PRIJS
Pet S maanden voor Haarlem. 1 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers0,03
Dit blad verschijnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
B U B E A TT: St. Janstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE
PBIJS DEB ADVERTENTIEN.
Van 1—6 regels .50 Cent»
Elke regel meer7ys
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advert entiën worden uiterlijk Maandag-, Woensd ag-
öh V r ij d a g-a vond voor 6 uur ingewacht.
Redact eur-Uitgev er, W. KfiPPSRS,
Heerlijk verrukkelijk feestKerstmis, wat
een heerlijk woord Hoe aangenaam klink
het ons in de ooren en vervult ons hart
met onuitsprekelijke geneugtenHoe diep
driugt dat woord door in onze ziel en wekt
daarin op herin neringen zoo groot en zoo
heilig, gevoelens, zoo vol hoop en troost, dat
alle leed en vrees, alle bekommernissen en
angsten verdwijnen en, als een zachte bal
sem, de wonden heelt die de werell er in
geslagen heeft.
KerstmisIn dat een» woord ligt al
het hopen en vertrouwen, al het minnen
en verlangen, het verleden, het heden en
de toekomst der gansche Christenheid. Dat
woord wjjst ons op een nieuwen dageraad,
den dageraad van een vrede, dien de wereld
niet geven kan.
Meer dan ooit hebben wij in onze dagen
behoefte aan dien vrede, nu de wereld terug
schgnt te keereu tot die sombere, droeve
en donkere dagen van het heidendom, toen
de ware vrede onbekend was. Waar is ook
nu de vrede op aarde Zjj die vrede blazen
op de schalmeien zijn vol eigen waaa.
Meer dau ooit hsbben wij behoefte om
den blik te wendeu naar die eenzame bat
in Betblehems velden, waar de Cüristus, de
vorst des vredes, ter neder ligt eu de Enge
len, naast het «Eere aan God» ook «den
vrede aan de meuschen» verkonden.
Meer dan ooit hebben wjj er behoefte
aan bjj die kleine kribbe ons geloof, ons
vertrouwen en onze liefde te versterken,
opdat wjj niet wankelen, niet wanhopen,
niet verflauwen, nu overal waar wij staren
strjjd en tweedracht heerscht. Hier geschil
punten over staatkundige vraagstukken
giuds een gewelddadig optreden tegen de
bestaande orde, door zinnaloozen, die hun
kracht zosken in huichelarij eu lastertaal.
Waarljjb, de dagen waarin wjj ieveo, zijn
droeve dagen, het is alsof de vrede, na
achttien eeuwen, opnieuw de aarde verla
ten heeft, alsof die schittarende hemelbode
opnieuw zjjne vlucht opwaarts heeft geno
men, omdat hjj op deze wereld geene her
berg, geen dak meer kao vinden.
Oversl klinkt de ruwe, holle stem der
wrake, alojp hoort men den eenen mensch
den anderen als een verscheurend dier tegen
zijnen medemeusch ophitsen. Oreral, waar
heen men de oogen ook wende, ziet men
niets dan werktuigen der vernieling en der
vernietiging. De aardkorst dreunt onder de
voeten der krijgslieden, siddert onder het
geratel der kanonnen, zucht onder de hoef
slagen der oorlogsrossen.
FEUILLETON.
B.)
Vervolg.)
Deze nam het glas en keerde zich om als wilde
zjj weer de kamer verlaten. Zij bedacht zich echter,
haalde de schouders op en vulde het glas voor de
helft uit de flesch. Weder dronk Mevrouw Rech-
ling.
Zoo, dat helptzei ze, ik dank u.
Valentine antwoordde niet.
Met moeite stond Mevrouw op en zeide verder:
Nu ga ik. Zij wachtte een oogenblik af, of
het meisje iets zou zeggen, doch daar dit niet ge
beurde, vervolgde zijValentine, juffrouw sta daar
toch niet zoo naar den grond te staren. Kom
hier en geef mij de hand, dwalen is menschelijk.
Wat kon ik anders denken, dan dat ge het hals
snoer gestolen hadtHet was uit goedgunstigheid,
dat ik zelf kwam en met de politie stuurde Zie
me
Met een luiden kreet brak zij haar woorden
af. Als een spookgestalte stond de Luitenant, met
de vuist dreigend opgeheven, in de deur, die
van de slaapvertrekken naar de woonkame^
voerde.
Met de hulp van zijn zuster had hij zich geheel
aangekleed daar hij het plichtmatig achtte me
vrouw Rechling te begroeten, nu zij in zijne wo
ning vertoefde. Wegens zijn zwakte was met dit
aankleeden geruimen tijd gemoeid geweest en
noch hij, noch zijn zuster hadden gehoord van dc
't Schijnt alsof al dc heerljjke gaven des
verstands, aan den mensch geschonken,
slechts mostao dienen om aan de natuur
hare geheimen en krachten te ontrukken,
ten eiude ze om te werken ia middelen ten
verderve eu des doods.
't Is alsof de godsdienst als werktuig mag
gebruikt worden, ter voldoening van bau-
delooze heerschzucht en het plegen van
grove onrechtvaardigheid.
Macht gaat boven recht, au geld is de
spil waar alles om heen draait, dat is de
leuze geworden en den rechtvaardige wordt
aan de schandelijkste èn ondraa;ljjkste aller
willekeur van eeaige behendige deugnieten
ten prooi gelaten.
Man zegt dat het einde dezer eeuw
satanisch is gewo'deu; en men hebft ge-'
'ijk. Want satanisch is het streven om God
uit de maatichappjj te baunea, satanisch
zjjn de middelen, welke men aanwendt om
de harten en zielen (e verderven en bet
evenbeeld van God er uit te rukken. Sata
nisch is de haat dien men aaa Christus'
berk heeft gezworen en satanisch is het ge
noegen, het vermaak, het genot dat men
iu ouze dagen er in schjjnt te vinden om
onschuldige, op geen gevaar zinnende men-
scheu ta vermoorden en te verminken,
van eau te rjjten, te verpletteren satanisch
is de grijnslach vati dia duivelen in men-
seheu gedaante, als zg verklaren te willen
zien welk gezicht buuna slachtoffers zullen
trekken, als zij door de scherven der bom
men hunne ledematen voelen van eenruk-
Icen, satanisch is de hardheid van hun ge
moed, die geen zweem van berouw, geen
glinster van medelijden in hunne harten
toelaat en satanisch vooral zjju de men-
Nöheu die door afguust en haat bezield
hun broeder zoeken te belagen.
Ja, de toekomst i? donker, vol gevaar
ou zwanger van onheilen. IVaarheen men
ook het oog wende, nergeos, nergens eea
schijnsel van hoop, want bjj de machtigen op
Jeze aarde is geen rechtvaardigheid meer
te vinden.
Wij zjjn als schipbreukelingen op eene
woeste zee, als verdoolden in eene onme
telijke woestjjo. Onder ons grjjuet de pei'-
looze afgrond, rondom ons waait de ver
schroeiende samoeo.
Maar toch Ook boven de woeste golven
van den oceaan en het brandende zand
der woestjjuen glinsteren do sterren, en
als wjj vertrouwvol het hoofd omhoog hef-
feD, vinden wjj daar een helder licht, dat
ons door de branding eu de zand vlagen
naar eene veilige haven of de sehaduwrjjke
oase voert.
woordenwisseling in de woonkamer. En nu stond
hij juist bij de deur, toen mevrouw Rechling van
het gestolen halssnoer en van de politie sprak.
Hij duwde de deur open en trad binnen.
Wat zegt die vrouw daar riep hij. Wie heeft
een halssnoer gestolen Gij Én naar wie zal
zij de politie zenden?
Van schrik kon Valentine geen woord uitbren
gen, zij stond als versteend. Mevrouw Rechling
echter werd half zinneloos van angst bij den aan
blik van den zieke, die meer op een wandelend
lijk dan op een mensch geleek.
Houd u bedaard, mijnheer, stamelde zij,
het misverstand is reeds opgehelderd maar als
men zoo op staanden voet een meisje uit haar be
trekking ontslaat
De Luitenant sprong op haar toe. Wat moet
ik hooren Wat hebt ge mijn dochter gedaan
Valentine, w srom
Hij bleef in zijn woorden steken en viel met
een doffen gil op den grond.
Gij hebt hem vermoord kreet Valentine en
knielde hij haar vader neer,terwijl tante Constance
handenwringend kwam binnenstormen.
Mevrouw Recbling stond nog een paar minuten
zonder te weten, wat zij beginnen zou. Toen trok
zij haar mantel recht, greep haar mof van den
vloer en verliet haastig de kam sr. Zij snelde de
gang door, verliet het huis, stapte in het rijtuig en
in een vrijgevige bui zei ze tot den koetsier
Vlug koetsier rijd zoo snel, als de paarden loopen
kunnen. Dan krijgt ge daarvoor en voor het wach
ten twee mark fooi
I
Zoo ook straalt oas, op deze wereldzee,
te midden van dezen atmospheer vol baat,
vol verderf, vol verwoesting, de heerlijke
sterre toe die boven Bathlehems kribbe
bleef staan eu ons daar den Koning des
vredes, den Verlosser des menschdoms, den
Verwinnaar des doods, den Bedwinger van
Satan toont.
Daar kiinkt bet ons zoo zoet, zoo hemeUch
zoet tegen. «Eere aan God eu vrede aan
de menschen die goed vati wil zjjn!» Daar
aanschouwen wjj, vol verrukking den Em
manuel, daa «God zij met ons», daar be
wonderen wij de edele bloem, uit den stam
van Jesse gesproten, en vol geloof, vol
hoop, vol liefde werpen wjj ons met de
herders voor dia kribba neder, waarin de
Vorst des vredes rust en stneeken hem
Vrede, Heer, geef ons vrede
Eq niet tevergeefs zal onze smeekbede
zij a. Immers, de vredo is verzekerd aan
dan monsch die van goeden wil is.
Daarom in den strjjd het hoofd omhoog
eu het oog uaar Bitnlehem gericht! Daar
is de Redder eu het redmiddel, daar is de
vredestichter en de vrede zelve, daar ia de
kracht die ons steunt, de hoop die ons
doet leven, de liefde die is gaarne doet
verduren. Daar is ook de Almacht die alles
bestiert en beschikt, daar is de overwin
naar van Hd en Dood, daar is God, de
Eeuwige, die was voor de grondslagen
van 't Heelal gelegd werden en die zijn
zal waanoer da werelden zullen hebben
opgehouden te bestaan.
Christus vineit, Christus regaat, Chris
tus imperatChristus overwint, Curistus
regeert, Christus heerscht! Dis heerlijke
woorde.;, gebeiteld op dea monolith voor
den St. Pmter te Roaie, zie, zjj zjjn reeds
geschreven op de kribbe te Bethlehem.
Al mogen dan ook de tjjden angstwek
kend zijn trn de toekomst donker, al schjjst
ook de geest der duisternis zjj a sehepter
over de aarde te zwaaien, al wil het ons
ook soms denken dat wjj in het sombere
rjjk des doods vertoeven en alle verschrik
kingen van den afgrond ons bedreigen
geen vreesSursum corda De harten om
hoog Aan de kribbe van Bethlehem,
sebjjnt do sterre der hoop, daar is onze
toekomst.
Kerstmis Ileerljjk, zalig woord Hoe
versterkt gjj onze hoop, hoe ontvlamt gjj
Oüs lieflo» hoe schraagt gjj ons werk,
ons geloof.
Op Kerstmis, aan Bethlehems kribbe
kliiibe dan onze leus, onze krjjgsbreet eu
ook ons lied der overwinning. Credoik
geloof.
III.
Meisje, geef mij gauw wat drinken, ik sterf
van dorst 1 Met deze woorden stormde mevrouw
Rechling de keuken in, zoodra Hendrik haar op
haar heftig aanschellen de deur geopend had.
Zonder op haar prachtigen fluwcelen mantel acht
te slaan, viel zij op den eersten den besten keu
kenstoel neer.
"Water! gebood zij stampvoetend, daar zoowel
Louise als Mina haar verwonderd aankeken.
Aan de kraan der waterleiding vulde Mina
een groot glas en reikte het haar meesteres toe,
die het in een langen teug leegdronk. Het meisje
schudde het hoofd en zeiHoe komt mevrouw
er bij zooveel water te drinken Anders zegt u
altijd, dat u het liever in uw schoenen dan in uw
maag laat loopen
Ik weet het niet, antwoordde mevrouw schou
derophalend Hetis de ergernis, de schrik, de
angst 1
Geef me nog meer water, ik verbrand Zij
greep weer naar het glas. Nu meende Louise het
haar plicht zich er mee te bemoeien. Dat gaat
niet Mevrouw, zei ze, het leege glas wegnemende,
drink liever een glas wijn en eet iets, dat zal u
beter bekomen. U heeft vandaag nog niets noe
menswaardig gegeten, dat is hetIn de eetzaal
staat de tafel gedekt, Hendrik zal u daar binnen
vijf minuten een bord heerlijke kippensoep bren
gen en een cotelette die op u tong smelt.
Tegen haar gewoonte schikte mevrouw Rech
ling zich zonder tegenspreken naar de woorden
der keukenmeid. Zij gevoelde zich zoo ellendig,
zoo zonder kracht en wil, dat zij gaarne zich
De landverrader kapitein Dreyfus is
door den krijgsraad met algemeene stemmen
veroordeeld tot levenslange deportatie bin
nen een versterkten kring. Natuurlijk is
hjj door dit vonnis eerloos uit de gelederen
gejaagd eu vervallen verklaard van den
rang, dien hij tot dusver in het Fransche
leger bekleedde.
De gewezen directeur van le XIX Siècle
L e f v r e-P o r t a 1 i s, die vau de afdrei
ging een beroep schgnt gemaakt te hebban,
wordt jj vorig opgespoord, maar hij bljjft
nog altjjd zoek. Zoodra iu Frankrjjk eeu
schatrjjke schurk betrapt wordt op zjjne
daden, heeft hjj tjjd om er van door te gaan,
men gaat aan 't zoeken en kan niemand
vinden,
Ook de ambtsnaar Goadere, te
Touloase, heeft zich schuldig gemaakt
aan gepleegde vervalschiug bij verkiezingen,
hjj moest gepakt worden, maar ging op reis
naar Barcelona, gesteund door hooge perso
nages, welke zeive door herhaalde verval-
sehingen zich meester gemaakt hebben van
het gezag. Hjj schreef nu na zjju behouden
aankomst iu Spanje een brief aan den Rech
ter ie Toulouse, waarin hg hem verzekert
vau zijue gevoelens van hoogachting!
Dr.Laborde heeft aan de Fransche «Aca
demie de Médeciue» eene mededeeling ge
zonden over het opwekkeu der levensgees
ten bjj drenkelingen, door middel vau een
rbythmisch uithalen en inbrengen van de
tong. Hij beschreef twee gevallen, waarin
deze behandeling verrassende r8snltaten had
gehad. Het eerste was dat van een persoon
te St.Ma'o, die twintig minuten onder
water bad gelegen, eu door een kust
wachter, die het kunstje van zeelieden had
afgezien, op d>e manier werd bijgebracht.
Het andere geval betrof een doofstommen
jongen te CareutaD. Deze was door den
stroom ouder een schip gedrevenmen kon
hem niet redden, eu eerst na een half uur
werd hij door een dniker bovengebracht.
Nadat alle middelen om de levensgeesten
op te wekken tevergeefs waren beproefd,
gelakte het door het uit- en inbrengen
van de tong.
Het is niet voor het eerst, dat de aandacht
wordt gevestigd op de methode.
Een ontzettend spoorwegongeluk heeft
met den sneltrein van Manchester nabij
Chelford in het graafschap Ghishire plaats
schikte naar iedër die macht op haar wilde uit
oefenen.
Neem Mevrouw hoed en mantel af, Mina en
breng haar naar de eetzaal, de wijn staat daar op
tafel, gebood Louise en haar hevel werd uit
gevoerd.
Oh die dorst die dorstklaagde me
vrouw en nam in de eetzaal de flesch van de tafel
om zich een glas wijn in te schenken. Haar hand
beefde echter zoo hevig dat Mina toeschoot om
haar te helpen. Zij dronk en zeeg gelijktijdig op
den stoel neer.
Ik weet niet wat me scheelt, zei ze. In het
rijtuig had ik al zoo'n slaperig gevoel en nu krijg
ik pijn in de keel. Ik heb zeker een zware koude
gevat.
Dan deed beter als u te bed ging,mevrouw,
stelde Mina voor.
Och kom, gekheid, het zal wel overgaan,
zei mevrouw, Louise hèeft gelijk, ik zal wat
eten.
Daar kwam ook Hendrik reeds met een bord
heerlijke dampende soep binnen, Mevrouw nam
een broodje, brak het door en begon te eten.
Maar nauwelijks had zij den lepel aan den mond
gebracht of zij liet hem in het bord vallen, zoo
dat de soep overal heen spatte.
Ik kan niet kl iagde zij. Ik kan niet
slikken, het doet zoo'n pijn. En miju hoofd doet
me ook pijn. Ze streek met de handen langs haar
slapen.
Wordt vervolgd.)
