No. 2246.
Zondag 10 Februari 1895.
20ste Jaargang
Een bedenkelijk'streven.
BUITENLAND?
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
f 0,85
1,10
1,80
0,08
50 Cents.
Vlt
Ontmaskerd.
Engeland.
Frankrijk.
Duitschland.
China en Japan.
MME
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERD AG.
Redacteur-Uitgever, W. KÜPPERS.
KAINTIENDEAT
AGHTE MA NON AGITATE
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Ad verten tien worden uiterlijk M a a n d a g-, Woensdag- en Vrijda g-a v o n
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DA UBESf Co., JOHN. F. JONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre
Evenals het voor onze Staatslieden van
nut kan wezen een kjjkje te] nemen bg
andere volken, teneinde de daar bestaande
Staatsinrichting te vergelijken met de ouze
en vaadeze vergelijking vruchtente plakken
voor de inrichting van het Staatsbestuur
hier te lande,zoo achten wij het niet van be
lang ontbloot eenbhk te werpen buiten den
kring van onzin Nederlandsch Roomsch
Katholieken Volksbond, om te zien, wat
een andere krmw, namelijk het Algemeen
Nederlandsch Werkliedenverbond,tot beilvan
den werkman tracht tot stand te brengen.
Wij meenen op den voorgrond te kun
nen plaatsen, dat deze vergelijking tus-
schen den Ned. R. K. Volksbond en het
zoogenaamd neutraal Werklieden- Verbond
zeker niet in het nadeel van eerstgenoemde
behoeft uit te vallen. Zelfs indien wij aan
onze hartelgke eympathiën voor den Ned.
R. K. Volksbond een oogeublik het zwij
gen zonden kannen opleggen en geheel
onbevooroordeeld het streven vanbeideBon-
den, die ieder op hun manier hetgelak van
den werkman beoogen,naast elkander plaat
sen, zouden wjj geen oogenblik aarzelen
om de bedoelingen van het Nederlandsch
Werklieden- Verbond bedenkelijk in de Hoog
ste mate te noemen.
Waarop dit oordeel is gegrond, wen-
schen wjj kortelgk aan te toonea. Dezer
dagen werd in de dagbladen de agenda
medegedeeld, bestemd voor de aanstaande
algemeene vergadering van het Werklieden-
Verbond, die op 13 en 14 April iu de
hoofdstal wordt gehouden.
Bjjna ieder punt vau de zeer uitgebreide
ljjst van werkzaamheden heeft de strek
king om bg de R-geering des lands aa i
te dringen op het nemen van maatregt-
len, ten einde de een of andere zaak, met
het welziju der werklieden in verband, te
bevorderen. Zoo wordt bgv. voorgesteld
om aan de R-igeering een wet te vragen
om woningen, die ongeschikt zijn, af te
kenren een wetwaarbg de arbeid vao
vrouwen in fabrieken wordt verboden
een wet, waarbg Kamers va Arbeid wor
den ingesteld een wet, waarbg toezicht
wordt bevolen op den verkoop van star
ken drankeen wet tot invoering vau
progressieve grondbelastingeen wet tot
bepalingen omtrent minimum-loon en
max mum-arbeidstijd. Voorts bevat de
agenda, behalve enkele huishoudelijke pun
ten, verschillende voorstellen, die ook de
strekking hebben om door middel vau den
Staat verandering en men deukt ook
verbetering te brengen in het lot van
den werkmaD.
Door een afdeeling isnamelgkde vraag
gedaan, wat het verbood kan verrichten
ter uitbreiding van het kiesrecht, terwgl
een andere afdeeling het noodzakelijk acht,
dat meerdere samenwerking dan tot heden
wordt gezocht met audeie democratische
groepen, d e bet kiesrecht willen gebrui
ken tot verbeteiing van den toestaad der
arbeidende klasse.
Men bemerkt uit deze opsomming ten
dnideljjkste, in welke richting d&ï Neder
landsch Werklieden-Verbond werkzaam is.
Uit zich zelf schgnt het Verbond niets te
kunnen doen. Bg alles rekent het op de
holp en medewerking van den Staat en
FEUILLETON.
24.)
Vervolg.)
Zijn getuigenis bad een diepen indruk ge
maakt. Hoewel bij niets gezegd bad dat de be
schuldigde rechtstreeks ontlastte, bad hij velen
gunstig voor haar gestemd. Immers het zou
onnatuurlijk zijn wanneer een zoon op zulke
wjjze ten gunste der moordenares van zijn moe
der optrad en Koenrand's houding boezemde
vertrouwen in door zijn kalmte en bezadigdheid.
De volgende getuige was de koetsier van bet
huurrijtuig waarin mevrouw Redding naar Wil-
mersdorf en terug naar huis gereden was. De
man verklaarde alleen dat de dame onderweg
nergens was uitgestapt en dus ook geen vergift
had kunnen innemen. Vervolgens kwam dokter
Schmidtlein, die een beschrijving gaf van me
vrouw Rechling's doodstrijd en verklaarde, dat
zij gestorven was met de beschuldiging op de
lippen dat Valentine Zier haar vermoord had.
De verklaring van den Dokter werd bevestigd
door de drie dienstboden, die ook nog vertel
den, hoe hun meesteres thuis gekomen was en
elk oogenblik haar ongesteldheid erger voelde
worden. Zij liadden haar te bed gebracht, den
Dokter gehaald en haar sterven bijgewoond. Zij
beschreven den gewonen loop van het dagelijk-
sche leven in mevrouw Rechiing's huis en ook
het heftige tooneel tusschen haar en Valentine,
waarvan zij door de onbeschaafde handelwijze
daar het er niet van overtuigd schgnt,
dat de tegenwoordige meerderheid van de
Volksvertegenwoordiging in den geest van
het Verbond optreedt, wil het ook pogin
gen aanwenden om invloed op de verkie
zingen nit ta oefenen en dan natunrlgk
manneD in de Kamer brengen, die het stre
ven van bet Werklieden- Verbond steunen.
Alles moet bomen van de Regeering
en dus wordt van den Staat alleen heil
verwacht. Dit is het vooral, dat door ons
hoogst bedenkeljjk wordt geacht en waar
voor wjj meenen niet genoeg te kcmneD
waarschuwen. Ea nu weten wij wel, dat
ook door den Ned. R. K. Volksbond na
en dan eens iets wordt gevraagd van den
Staat, doch dan strekt zulks uitsluitend
om meer vrijheid van beweging te ver-
krjjgen, en »in, in plaats van door den
Staat geholpen en gesteund, en dus ook
gecontroleerd te worden, het particulier
initiatief des te meer tot zjjn recht te
doen komen.
Afgezien dus van iedere persoonljjke
voorliefde voor den Ned. R. K. Volksbond,
zonden wjj ons geenszins kunnen voegen
in het steeds uitzien naar de bnlp van
den Staat, welke bet kenmerk vormt van
bet optreden van het Algemeen Werklieden-
Verbond. D<t uitzien naar Scaatsnulp leidt
tot een geheel verkeerd begrip omtrent de
beteekenis van den Sraat met betrekking
tot de individaen. Het krjjgt den ecbjju,
alsof in een volmaakt georganiseerdeu
Staat, in een Staat dus waar de wetge
ving er zoo op is ingericht, dat de ver
houding tnsscben de verschillende standen
de juiste is en de rechten ea plichten
van lederen stand juist zjjn omschreven,
de toestand van den werkman evei eens
volmaakt zal wezen. Wg spreken dit ten
ste 1 gste tegen, in de allereerste plaats
omdat geen verbetering kan uitgaan van
de gemeenschap tot den enkele, maar iedere
hervorming, welke voor de toekomst vrach
ten zal dragen, moet gaan van den enkeie
tut het algemeen.
Daze overtuiging alleen re ds veroor-
teelt h<-t streven van bet Nederlandsch
Werklieden- Verbond.Iu plaats van ie trach-
teu naar de *e betering van den toestand
van het individu door het particulier initia
tief op te wekken en aan te moedigen
en door een juist begrip bjj den werkman
aan te kweeken van de plichten, die hg
tegenover de maatschappij beeft te ver
vullen, houdt men hem uitsluitend voor
oogen de rechten, welke hg kan doen gel
den en doodt men elk individueel streven
naar verbetering.
Enkele voorstellen voor de bedoelde
algemeene vergadering bewijzen het vooral
zonneklaar, dat dit Werklieden- Verbond
de sociale hervormingen atuaukelijk steit
van de zegepraal eener politieke over
tuiging. Men komt hierdoor tot de sociaal
democratie, want, indien men bet kies
recht gebruiken wil tot verbetering van
den toestand der arbeidende klasse, dan
wil dit niet anders beteekenen dan de
Staatsmacht in dienst te stellen van ésn
groep van burgers, welke op hoogst eeti-
zjjdige wjjze alleen haar eigen belangen
zal dienen.
Dat daardoor de samenleving nit haar
verband zal worden gerokt, is buiten allen
twjjfel. Tjj teljjk zal natuurlek die gro^p,
hunner meesteres getuigen waren geweest. En
weer viel het licht ongunstig op de doode,
daarentegen zeer gunstig op de beschuldigde.
Terwijl Louise en Mina onuitputtelijk waren
in verzekeringen van Valentine's onschuld, was
Hendrik echter zoo teruggetrokken, dat de Presi
dent hem opmerkzaam maakte op zijn houding,
die zooveel van die der beide meisjes verschilde,
en naar de reden daarvan vroeg. De eerlijke
knecht geraakte in verlegenheid en zweegna
tuurlijk dreef de President hem nu nog meer
in de engte, herinnerde hem aan den afgelegden
eed en waarschuwde tevens voor de gevolgen
van een valschen eed.
Deze woorden brachten Hendrik tot de vol
gende bekentenis Toen de Dokter de politie
gewaarschuwd had en wij in verhoor geweest
waren, werd mij gevraagd waar juffrouw Zier
woonde, en daaruit begreep ik, dat de Commis
saris naar haar woning wilde gaan. Van den
schrik blijft ze misschien dood, dacht ik, en
toen ik weinige oogenblikken later met ver
scheidene boodschappen werd uitgezonden, nam
ik de gelegenheid waar, ging per stoomtram
naar Wilmersdorf en kwam nog bij tijds om te
waarschuwen.
Ga voort, beval de President, toen Hendrik
zweeg.
En toentoen kwam de juffrouw me
zoo komiek voor
Hoe bedoelt ge dat?
Zij verschrikte wel, maar toch scheen het
mij toe, of ik haar geen nieuws vertelde juist
alsof zij wist, dat er iets verschrikkelijks ge
beurd was.
welke de m^cht van den Staat misbruikt
tot eigen voordeel, in de baste conditie
verkeeren, maar dat kan or mogelijk lang
duren, daar het evenwicht op deze wjjze
geheel verloren gaat, en alle groepen der
maatschappij, ook die der werklieden, ten
slotte den vroegeren toestand zullen terug-
wenschen.
Wg zouden nog tal van andere omstan
digheden kunnen opnoemen, die ons tot
ds overtuiging hebben geleid, dat het stre
ven van het Werklieden- Verbond onze sym
pathie niet kan wegdragen en door ons
niet in het belang van het geheele vader
land wordt geacht. Wat wii hier echter
reeds hebben genoemd, is voldoende om
onze zienswgza te rechtvaardigen.
Sociale verbetering mag niet langs
politieken weg worden verkregeo, want
dan geschiedt het door 't misbruik maken
van de overmacht, die de eene groep der
samenleving op de andere heeft. Wel mag
men trachten verbetering in de wetge-
«ing te brengen, wanneer er bepaliugeu
bestaan, die de vrjje ontwikkeling van de
eene of andere groep belemmeren, maar
de Staat mag niet direct als begunstiger
van een enkelen stand optreden.
Dit nog eens duideljjk te doen uitko
men, is ons doel geweest. Gelijk wjj in
den aanvang zeiden, is het leerzaam om
nu en dan eeus een kijkje te nemen bui
ten den kriDg, waario wjj ons bjj voorkeur
bewegen, ten einde de klippen te leeren
kennen, waarop ook ons schip zou kunnen
stranden.
De klip, waarop ieder streven tot verbe
tering van het lot van den werkman moet
stranden, is het steunen op de hulp van
den Staat.
Het spotblad Punch beeft in verband
met de "tting-heropei ing van het Lager
huis deuEngelschen premier LordRose-
bery zeer gees'ig afgebeeld, als een der
bshoeftigste straat-artieten, die men iu
Londen wel eens op een stil hoekje van
het voetpad ziet zitten, met eene uit tailing
tegen den mnur van de, door hen vervaar
digde schilderstukjes. Het zjjn er in dit
geval vjjf, bet een een oorlogsschip onder
volle stoom (uitbreiding der Marine), het
tweede een varkentje (Iersche landwet),
het derde een drinkebroer (wet tot beper
king vau den drankverkoop), het vierde
een door den bliksem bedreigden kerktoren
(scheiding van Kerk en Siaat in Wales)
voorstellend. Het vijf Ie stukje echter is
het neusje van de zalm: eene aanschou
welijke voorstelliug van «H-t Huis der
Lords, dat in de lucht v'iegt.» «Wij
doen ons best! Zitting 1895» beeft de
artist met krijt op de steenen onder de
uitstalling geschreven.Het zielig-smeebende
in houding en gelaatsuitdrukking van R o-
s e b e r y, zooals hjj daar ineengedoken
op de steenen zit. met zjjn Zorak-muts
omgekeerd als bede'bakje voor zich, is
onbetaalbaar. Pity the poor artistl heb
medelijden met den armen kunstenaar
staat er onder.
Naar aanleiding van de opening van het
Bntsch Parlement wordt er aan herinnerd,
Wat hebt ge daar op te antwoorden
vroeg de President, zich nu tot Valentine wen
dende.
Zij sloeg de oogen neer en antwoordde
Niets.
Waarom hebt ge niet gezegd, dat de huis
knecht u de tjjding reeds gebracht had
Hij had mij verzocht dit te verzwijgen,
en ik had geen reden om mijn woord te breken.
Door dit zwijgen zijt ge aan den Commis
saris die u gevangen nam, ook zeer verdacht
voorgekomen, hij vond ook dat ge voorbereid
waart.
Zij zweeg.
Hebt ge na het heengaan van den huis
knecht het glas omgespoeld en de flesschen
verruild? vroeg de President onmiddellijk. Doch
ondanks haar neerslachtigheid, liet ze zich niet
vangen en verklaarde Ik heb de flesschen
niet verruild.
En ook geen flesch heimelijk verborgen?
Neen De flesch zette ik in de keuken
kast en het glas spoelde ik om voor dat Hen
drik kwam.
Zoo onmiddellijk na het sterven van uw
vader Toch vreemd, dat ge dat deed op zulk
een oogenblik
Ik had geen rust, ik kon het in de kamer
niet uithouden, ik moest iets te doen hebben.
De President knikte, alsof hü dit zeer natuur-
Ijrjk vond.
Wat doedt ge in den tijd, die verliep
tusschen het heengaan van den huisknecht en
de komst van den Comui ssaris Ik denk, dat
ge toen de flesschen verruild hebt.
dat bet nu juist 600 jaren geleden is siuds
voor de eerste maal in Engeland de ver
tegenwoordigers van adel, geestelijkheid
en burgers vergaderden om met de Kroon
te beraadslagen over de landszaken. En
de Volksvertegenwoordiging, welke zien
ontwikkelde uit den Gertnaanscben «Raad
der wjjze mannen», was toen reeds, althans
iu beginsel, een oud, eerwaardig gebruik.
De begrafenis van de slachtoffers der
mjjnontploflELig ta Mont-Ceau-LuN-Mines
was zeer droevig en hoogst indrukwekkend.
Een en twintig doodkisten bevatten de
overbljjfselen der verongelakten.
Dj heer D a p u y-D a t e m p s, minister
van openbare werken, opende de rij van
redevoeringen en verz kerde, dat het hem
goed deed te kunnen mededeelen, dat de
nagelaten betrekkingen niet in armoede
zouden achterblijven. Z. D. H. de bisschop
van Autuo, Mgr. Per rand bield inde
kerk eene schitterende redevoering, waarin
bjj de algemeene deelneming prees en de
werklieden tot kalmte en berusting aau-
spoorde.
De President der Republiek Felix
Fraofois Fanre, heeft zich in rok
gedurende 5 minaten lateu photographee-
ren. Twaalf cliché's zgn volgens de Eclair
in dien tij 1 genomen.
Te Parjjs is men zeer ongernst over
het lot van de stoomboot La Cascogne,
welke den 26 sten nit Havre is vertrokken,
met bestemming naar New-ïork.
Reeds Zondag jl. 3 Febr. had de boot
New-York kunnen bereiken, maar tot dus
ver heeft men nog niets van haar ver-
uome<>. La Gascogne heeft 35 eerste- en
en 158 tweede klasse passagiers aan boord.
Uit het «Mussée dn Lonvre» te
Parjjs, is een medaillon ontvreemd vau
David d'Anger s, de beeltenis van
G o e t b e voorstellende.
De opsporing en ia beslagneming van
dit kunst-voorwerp wordt door de FranBche
regeering verzocht en bericht aan het depar
tement van justitie.
DeParjjsebe correspondent van de Timts
voorspelt naar aanleiding van de amnestie
de a. s. overwinning van het socialisme
in de Fransche republiek. De goedgezin-
den gevoelen hun machteloosheid en 't
stoutmoedig optreden der auderen wordt
steeds erger, «Frankrjjk is rjjp voor een
coup d'etat,» werd onlangs ia een salon
gezegd eu niemand sprak bet tegen. Maar
er is niemand, die een coup d'état kan
ondernemen.
In den Duitschen Rjjksdag is de sociale
quaestie ter sprake gebracht naar aanlei
ding eener interpellatie Hit ze-Li eb er
vragende uitvoering van de belofte welke,
ten opzichte van de regeling der arbeids-
quaestie, in het bekende decreet van 4
Februari 1890 door kuizer Wilhelm
waren afgelegd. De Rjjkskanselier V o n
Hobenlohe, verklaarde, dat de Regee-
ring bljjft bij haar voornemen om de ge
geven beiofteu te vervullaD, maar de minis
ter van handel, Von Berlepscb, die
slaags raakte met den sociaal-democraat
Fischer, achtte het noodig te verze
keren, dat de Regeering er niet aan denkt,
wetten voor te stalLn, waardoor de «ociaal-
Ik heb ze niet verruildik zou er geen
tijd voor gehad hebben
Zoo spoedig is de Commissaris niet ge
komen
Valentine zweeg.
Antwoord dan toch I riep Lageman haar
toe. Ik bezweer u, verzwijg niets
Ik ik had een onderhond met den
heer Bauerlich.
In het bijzijn van uw tante
Neen alleen hij deed de deur op slot.
En wat wilde hij van u
Weer zweeg zij, doch aangespoord door Lage-
man's blikken zei ze Hij bood aan mij te
redden, hij wilde met mij vluchten.
Geloofde hij dan aan uw schuld.
Ja, hij nam er tenminste den schijn
van aan.
Waarom wilde hij dat doen, als hij u toch
voor schuldig hield
Omdat omdat hij een waanzinnigen
hartstocht voor mij koesterde.
Zij sprak zoo zacht, dat alleen de naaste per-
s nen dit konden verstaan doch Kechling, die
op de bank der getuigen zat, had het toch ge
hoord. Hij sprong op, balde de vuisten en nam
een houding aan alsof hij iemand wilde aan
vallen. Het was goed dat Bauerlich niet in zjjn
nabjjheid was, anders waren er zeker handtaste
lijkheden voorgevallen.
Bliksemsnel wisselden Lageman en Agnes
on Boeren een blik niet elkanderzij reken
den zich gelukkig, dat zij met zooveel overleg
gehandeld en lvoenraad van vele dingen onkun-
dig. gelaten hadden.
democratische beweging kon worden ver-
sterkt.De Minister was hier voor een oogen
blik eerlijk maar onvoorzichtig.
Deze verklaring van d9n Ministr gaf
aanleiding tot het vermoeden, dai tie Ka sï
niet voornemens is de aaugevangt-u si ne
wetgeving vooit te zetten. 11 dtz Lieg
echter werd het debat voortgezet- D
Von Berlepsch kwam nu op
U8
verklaring terug, blijkbaar wege - een
wenk vau booger baud. Nu rze Ie i
Minister, dat de Regeering blijf bg
plan om de beloften, door den Keizer iu
bet decreet, van 1890 afgelegd, gehe. 1 t'-n
uitvoer te brengen.
De strgd om Wei-hai-Wei duurt voort.
De Japanners geven het niet op en de
Chineezen verdedigen de bedreigde vests
zeer manhf ftig. De Chineesche vloot bom
bardeert de Japansche krggers, er va'len
veel dooden en gekwetsten.
De aanvoerder van het «eerste Japan
sche leger» moet voor Haitscbeng in
Mantschonrge, waar de Chineezen zich
ook dapper weren, den dood hebben ge
vonden.
Bg het gevecht voor Wei-hai-Wei heb
ben de Japanners reeds de forten iu bezit
genomen, het is hun echter niet gelakt
ze ia gaven staat te vermeesteren. Jl.
Zondag verloren de Japanners bij een hevig
gevecht 235 man aan^liboden en gekwet
sten, het verlies der Chineezen is niet
bekend, maar most zeer groot zjjn.
De twee grootste Chineesche pantser-
schepen, de Chen-Yen en de Ting-Hui,
vgn ia een gevecht van Dinsdag-uaoht
door middel van torpedo's in den grond
geboord.De audere schepen heeft de Japan
sche Admiraal graaf Ito, nu zoo goed
als iu de band.
Da Japanners bombardearen ookChee-
Foo (Tejifoe). Al wat vechten kon liep te
wapen, de poorten der stad werden ge
sloten, barricades opgeworpeu enz. enz.
Ejn bevig gevecht is aldaar ophanden.
Een aantal Japansche oorlogsschepen
hebben nabij Ti jifoe gisteren ia volle jacht
twee Chineesche torpedobooteu achter
volgd, die vermoedelijk de uit Wei-hai-
Wti vluchtende admiraals Ting en Mc.
Lure aao boord hadden. Naar het heet
zijn de torpedo booten ten Noorden van
Tsjifoe ingehaald en in den grond ge
boord. Vermoedelijk zal de strgd spoedig
beslist zjjn, en niet alleen Wei-hai-Wei,
maar ook de Chineesche oorlogsschepen
daar gestationneerd in de macht der
Japanners vallen.
De Enropeesche Mogendheden n.l.
Frankrijk, Rusland en Eegelaud, en waar
schijnlijk ook de Vereenigde Staten zullen
bij de Chineesche regeering aandriften
om de havens in Chiua voor het wereld
verkeer te openen.
De Mogendheden zullen met hunne tus-
schenkomst wachten, tot Cüiua zich over
wonnen verklaart en werkelgk vred ver
langt.. Japan zal van het vasteland van
Azië niets mogen annexeere1:. De ooi >g'~
schatting zal door de oorlogvoer r-
tjjen worden vastgesteld, en men z I J
niet verhinderen eenigestelliugsn to Kijven
bezetten, totdat die schatting betaalt n.
Verder moet de geheele wereld do
openstelling der havens kunnen fi»-'" a
Wilde u daar niet op ingaan
Valentine schudde het hoofd.
Waarom niet
Omdat ik. zij bleef steken en wierp
een steelschen blik op Koenraad Reckling die
gretig zat te luisteren omdat ik een afschuw
van hem had en zijn nabijheid niet kon verdra
gen. Ik wilde liever gevangenschap, ellende en
den dood lijden, dan mij over te geven in de
handen van dien man.
De Teden die het meest voor de hand lag,
n.l. haar onschuld, die vluchten onnoodig maak
te, voerde zij niet aan. De Rechter en gezwo
renen bemerkten dit zeer goed en legden het in
haar nadeel uit.
Verder 1 gebood de President.
Wat moet ik verder nog zeggen Ik bleef
standvastig tegen zijn smeeken en zjjn dreigen.
W aarmee dreigde hij
Hij wilde en kon mij ten verderve storten.
Met welke middelen?
Dat weet ik niet.
Nu werd de commissaris Kuhnel verhoord.
Hij verhaalde eerst, hoe hij bij zijn komst te
Wilmersdorf Valentine, haar tante en Bauerlich
samen had aangetroffen en toen meende te be
speuren, dat zijn komst de beklaagde niet on
verwacht voorkwam.
Hoe deden de beide andere aanwezigen
zich dan voor vroeg de verdediger nu.
De oude dame was geheel buiten zich-
zelve, mijnheer Bauerlich was zeer teruggetrok
ken en traa eerst meer op den voorgrond toen
ik de beklaagde verzocht mij te volgen
toen «telde hij zijn rijtuig, te mijner beschikking
