No. 2280.
Zondag 5 Mei 1895.
20ste Jaargang
Lotsverbetering.
BUITENLAND.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
De samenzweerder.
China en Japan.
O ostenrij k-Hongarij e.
Amerika.
Duitschland.
Frankrijk.
ABONNEMENT3PBIJS.
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post>1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERD AG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
Fmalm xjjknp;r4t7*
AGITE MA NON AGITATE.
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN.
Van 16 regels. 50 Cents.
Elke regel meer7^
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DA UBE<S- Co., JOHN. F. JONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre
Het valt niet te ontkennen, dat de Mei-
betoogingen, welke dit jaar door sommige
Werklieden-groepen zjjn gehouden, geheel
▼erschillen van die, welke voor eenige
jaren plaats hadden.
Was het toen meer het srtvloeisel van
den bitteren haat, dien velen koesterden
tegen de maatschappelijke instellingen,
thans bleek het maar al te dnidelgk, dat
velen de Mei-betoogingen beschouwen als
esne gelegenheid om eens een dag van
*ermaak te hebben en zich vrjj te kannen
bewegen. Het ernstige van de Mei-betoo
gingen is er af. Men heeft, zoudeD wg
haast zeggen, zoo weinig reden tot kla
gen, dat men het niet lang vol kan hou
den om met een ernstig gezicht te blgven
öandringeu op maatschappelijke hervor
mingen ten ganste van den werkenden
«tand.
Deze beweging heeft das zich zelve
veroordeeld. Da hoofdzaak is thans het
°ptrekken, waar dit toegestaan werd, met
Vaandels en maziek naar de plaats van
samenkomst. Daar aangekomen, hield men
sich met verschillende ontspanningen be
zig om na en dan eens het oorteleenen
aan de toespraak, welke door een der lei
ders werd gehouden over het lot van den
Werkman, totdat de dag werd besloten met
den terugtocht naar de woonplaats.
Bjjna zon men die Mei-betoogingen een
ooschnldig vermaak kannen noemen, indien
er niet eene hoogst verkeerde bedoeling
®an ten grondslag was gelegd. In ieder
geval bezitten zij niet meer het karat ter
Van een ernstig protest tegen de verkeerde
verhoudingen in de samenleving en leveren
Zfl thans alleen het bewjjs, dat de werk
man, die gewoon is aan de dageljjksche
slear van zjjae werkzaamheden, het
Zooals men wel eens zegt er eens van
wil nemen.
Met hoe grootsche voornemens de Mii-
betoogiagea werden opgezet, zullen Ouze
lezers zich nog wel herinneren.De socialis
tische leiders, die, zooals zg beweerden en
öog beweren,het slavenlot vaa dea arb«ider
billen verbeteren, noemden den len Mei
den dag eener sociale wedergeboorte. Het
Was hun doel om met de Mei-manifestaties
aaQ de wereld te toonen, dat de werk
man, en hg alleen, op maatschappelijk
gebied de meester moest zijn. De arbei Ier
"mest de verhoudingen in de samenle-
viQg regelen. Zjjn arbeidskracht en de
bracht van zijn aantal zouden de andere
factoren in de maatschappjj overheerschen
6a er zou allengs, ja misschien wel pi fi
lling, een toestand worden geboren,waarin
d» werkman heer en meester zoa worden
e& blgven.
Veie van die illasiën zjjn reeds ver
dwenen, hoewel niet alle. Nog meent
e®n deal van den handwerkastand, dat het
^ogeljjk is om de maatschappeljjke ver-
boudingen, hetzjj met geweld, hetzjj langs
geleidelijken weg, zoo te veranderen, dat
d°or de meerderheid van de werklieden
^dlekeurig het loon kan worden bepaald
?f de werkdaar kan worden vastgesteld.
^°g zjjn er velen, die gelooven aan een
heilsstaat, waarin de overheid waakt voor
die werken en voor hen die niet
perken, en waarin ielere zorg voor het
"egelijkseh brood onnoodig zal wezen.
FE Ü1LLETON.
*7.) Vervolg
En en hij zelf heeft dat toch niet
v«nomen.
Ja, men heeft het hem aangekondigd, en
^at moest ook zijn. O! Geloof niet, dat ik niet
aU Paul hield, ik betreur hem van ganscher
arte, maar tegenover zijne jonge vrouw was
jj schuldig, zóo schuldig, dat alleen eene boete
8 deze zijn misdrijf uitwisschen kan.
En zijn kind? Of sprak daarvan het blad
mt. Waar zou het zijn gebleven?
hij vreemden natuurlijk, sprak zij kortaf,
rejf8!, en. wel in een weeshuis. Bekommeren
ellen zich over hunne kinderen?
r ontstond eene pijnlijke stilte tusschen hen.
aroskine was in eene wereld van gedachten
^erciiept, hij ontwaakte als uit een boozen
room, terwijl hij zachtkens zijn naam door
ma hoorde uitspreken.
Wat is er? vroeg hij met gesmoorde
Ik wilde u zeggen, dat ik heden morgen
«Ules met de dienstbode zal regelen, opdat het
U aan niets ontbreke, terwijl ik weg ben.
Gaat gij heen? riep h\j vol verbazing uit.
Ik herinner mij niet u van een dergelijk plan
te hebben hooren spreken.
Neen, het is plotseling bq mij opge
komen/
Maar ook zjjn gelukkig thans bjj velen
de oogen open gegaan voor de onmoge
lijkheid der her wezenlij king van de socia
listische idee. En ai kan niet verwacht
worden, dat die teleargestelden dadeljjk
zich als voorbeelden van ordelijkheid en
gewilligheid zullen gedragen, het is in
ons oog reeds een groote stap in de goede
richting, dat de deelnemers aan de Mei-
betoogingeD minder vjjandig optreden
tegen de verhoudingen in de samenleving.
Wij hebben dat verwacht. Zg, die voor
enkele jaren en thans nog zich aanslui
ten bg de Mei-manifestaties, behooreu
over het algemeen niet tot de dsgeljjke
en bekwame handwerkslieden. Deze laat-
sten hebben er nimmer behoefte aan ge
voeld om te protesteereu tegen de bestaan
de inrichting der samenleving. Zij hebben
steeds een goed loon verdiend en door
vlijt en arbeidzaamheid hebben zg zich
zekerea welstand verworven. Bovendien
weerhield hen hun godsdienstige overtui
ging van het deelnemen aan eene beweging
die een revolutionnair karakter droeg.
Het waren en zjjn nog over het alge
meen de brekebsenen ia hun vak, en voorts
de leagloopers, die bg voorkeur da Mei-
betoogingen mogelijk maakten. Wg zjjn
er bijna zeker vaa, dat deze manifestaties
zelfs nimmer zoudeu hebben plaats gehad,
indien er geen verongelukten waren, die
of door eigen schuld, of door een samen
loop van omstandigheden op de zee des
levens schipbreuk hebben geleden en door
gebrek aan goede leiding zich in de armen
der revolntionnairen hebben geworpen. Bo
vendien werden tal van onervaren jonge
lieden door de voorspiegeling van jjiele
droombeelden door dea varkeerden stroom
Zulk eene beweging moest op niets uit-
loopan. Wat er dan ook van de beteekenis
der Mei-meetiugs is overgebleven, is ver
oordeeld om denzelfden weg op te gaau.
Deza arbeidsbeweging is nimmer goed
georganiseerd geweest, omdat het haar
aan een degelijk beginsel ontbrak, zoodat
op een zandgrond werd geboQwd. Het
hoofdstreven was meer loon en minder
arbeid, alzoo een argument, dat uitslui
tend was gebaseerd op het verkrijgeu van
stoffelijke voordeelen. En waar deze stof
felijke voordeelen niet konden worden be
komen zonder eene desorganisatie van de
maatschappij, daar moest de geheele be
weging wel zonder eenige vrucht blgven.
Het is onmogelijk, dat eene beweging
snccèi bezit, indien zij niet door boogere
motieven wordt gesteand en bestuurd.
Zulk eeue bsweging moet vergeleken wor
den met eene rooverbende, waarvan ieder
lid zooveel tracht te bemachtigen als in
zjjn vermogen is om, indien hij een goeden
buit heeft gekregen, zich van de anderen
af te scheiden en zjjn eigen weg te gaan
of, indien hjj zich in zjjae verwachtingen
ziet teleurgesteld, op eene andere wjjze
zjjae begeerigheid zoekt te bevredigen.
Daarom moest deze arbeidersbewegiug
met onvruchtbaarheid zjjn geslagen en is
zg thans geëindigd met geljjk te staan
aan eene gelegenheid tot vermaak en ont
spanning. Mochten nog eenmaal van alle
deelnemers aan deze beweging de oogen
worden geopend, zoodat zij het streven
naar stoffelgk voordeel in het vervolg
steeds doen vergezeld gaan van een stre-
En verlaat gij mij juist nu, op het oogen-
blik dat ik zoo zeer geschokt ben! zeide hij
met bitter verwijt.Gij hebt dan geen hart hoe
genaamd?
Misschien wel niet, antwoordde zij rustig.
Ten minste, zoo gij het betwijfeld moet ik er
wel aan wanhopen. Lang blijf ik echter niet
uit. Slechts den tijd heen en weer te reizen.
Maar waar gaat gij dan heen?
Naar Genève. Dat kind heeft ouders
noodig; zoo gij het goed vindt, zullen wij het
aannemen. In elk geval breng ik het voorloo-
pig mede.
Iwau stond sidderend op. De grootheid van
ziel dier vrouw verpletterde hem.
Alma! riep hij uit. Hoe zal ik u ooit
kunnen danken voor dien inval.
Dat is onnoodig; gaf zij op schorren
toon ten antwoord. Ik doe het ter wille van
zijne moeder.
Om het even voor wie gij het doet, het
is meer dan eenig ander zou verrichten.
Dan beklaag ik die arme menschheid,
dat zij zoo weinig medelijden kent: maar ge
noeg hierover, ik heb nog zooveel te doen
voor mijn vertrek; tot straks dus.
Iwan zonk op zijnen zetel terug. Hij gevoelde
zich als vernietigd. Ja, hjj zag het thans in,
Alma had gelijk gehad; in de donkere verga
deringen, welke steeds in het verborgen werden
gehouden, hield men geen rekening met het
wel of wee der schuldelooze wezens, die tooh
aanspraak mochten maken op de verdere be
scherming van eeuen man en vader.
Merv dacht slechts aan zijne eigene grieven,
ven naar zedeljjken vooruitgang.
Wjj willen volstrekt niet ontkennen,
dat in enkele opzichten het lot van den
handwerksman kanworden verbeterd. Yoor
alle standen der samenleving is verbetering
mogeljjk. Nergens is nog een ideaal-toa-
stand bereikt. Doch daargelaten, dat ide
alen zelden worden verwezenlijkt, mag naar
de bereiking er van met eerlijke en wet
tige middelen worden gestreefd. Reeds het
streven is schoon en werpt rgke vrach
ten af.
Doch bij dit streven dient iets anders
niet te worden verzuimd, wil het niet
geheel en al vruchteloos wezen. De hand
werksman moet zich beschouwen als een
deel, zjj het ook een onmisbaar deel, in
het raderwerk der samenleving. Hg moet
naast lotsverbetering ook het oog gevestigd
houden op de mogelijkheid van bet door
hem gewenschte in verband met de geheele
maatschappij, welke niet kan toestaaD,
dat aan eea barer deelen gewichtiger
plaats wordt toegekend, dan er oorspron
kelijk aan gegeven is.
Indien de werkman hiervan overtaigd
is, dan zal hij geen overdreven eischen
stellen. Dan zal hjj behalve op de rechten,
die hg meent te kunnen doen gelden, ook
letten op de plichten, welke hjj heeft te
vervullen, en zjjae wenschen in overeen
stemming brengen met de werkelijke toe
standen.
Dit standpunt is het eenig mogelijke
en, om zich daarop te knnneu plaatsen,
moet de werkman niet uitslaitend stoffe
lgk voordeel najagen, doch zich laten lei
den door heo, die het wel met hem mee-
nen en die hem wijzen op nog hooger
dan geld en goed. Moge de dag spoedig
aanbreken, dat van den Nederlandschen
werkman algemeen kan worden getuigd,
dat hg nog hooger idealen beoogt den op
maatschappelijk gebied tjjdeljjk den baas
te spelen. Wjj zonden dit een zegen ach
ten voor da geheele samenleving, doch
voor den werkmansstand in het bjjzonder.
Ü9 vier Earopeescha Mogendheden,
Duitschland, Rusland, Frankrijk en Spanje
stoken zeer vaal kwaad tnsschen China en
Japan. Zjj misgunnen den Japanners het
behaalde voordeel op da Chineezen, heb
ben te vitten op het vre lesverdrag en drei
gen Japao, indien de Regeering te Tokio
blijft vastbonden aan de eischen Caina
gesteld omtrent afstand van grondgebied.
Daitschland maakt in deza interventie-
geschiedenis een treurig figuur. Immers
in 1870 nam het van Frankrjjk Elzass-
Lotharingan omdat men volgens V o n
Bismarck, ean bolwerk noodig had
tegen Fransche aanvallen en na maakt
dat land Japan een verwijt, omdat het
juist hetzelfde doet, wat Daitschland in
1870 deed.
Da Japanners zjjn vast besloten zich
te verzetten tegen vreemde interventie en
baknibbsliog van den oorlogsbuit. Zg
zullen zich de vruchten hunner overwin
ningen op de Chineezen door niemand
laten ontrooven.
Het Engeiscbe blad Punch geeft op
treffende wjjzing uiting aan de stemming
met aan hun geluk; de dwingelanden bleven
ongedeerd, omgeven als zij waren door een
menschelijk harnas van lijfwachten, maar vrouw
en kinderen vielen als de slachtoffers van een
gesmeed komplot; het afgewende staal keerde
zich op hunne borst, om hen te doorboren.
Zou het ook aldus gaan met haar, die zijn
leven deelde; zou zij zoo wreed gekastijd wor
den voor hare liefde? Hij gevoelde het in dat
oogenblik, hoe het zijn dure plicht was geweest
tot de door hem geleide mannen te gaan om
hun te verklaren dat hij voortaan met alle sa
menspanningen wilde breken. Had Alma hem
niet alles opgeofferd, offerde zij ook thans haren
tijd en rust niet op voor het kind van zijn
vriend; was het niet billijk, dat hij eindelijk
ook iets zou prijs geven voor haar geluk?
Maar wat kon hij aan zijne volgelingen zeg
gen? Zouden zij hem niet terecht verwijten dat
hij zijne beginselen verloochende ter wille van
eene vrouw, dat hij het werk van een zwakke
ling verrichtte?
En daarbij al die duizenden, wier lijden hij
van zoo nabij had aanschouwd, riepen zij
niet om wraak in hunne droeve machteloos
heid? Zou hij hunne belangen verwaarloozen,
omdat hij zelf gelukkig was?
Toen de jonge vrouw hem drie kwartier later
vaarwel kwam zeg'geu, brandde hem het woord
op de lippen, dat hen voor altijd weer had
kunnen vereenigen, maar hij sprak het niet
uit, en zij, die geleerd had, zoo duidelijk in
zjjne ziel te lezen, gevoelde dat hij andermaal
voor haar verloven was.
Hij zelf verwonderde er zicb over, nu, zij
der openbare meening in Engeland in eene
zeer gelukkig geslaagde plaat, waarop
China en Japan worden afgebeeld als twee
kaartspelers, wier spel is geëindigd en
waarvan de kleinste nu zich gereed maakt
met een tevreden gelaat eene aanzienlijke
winst aan gondslakken op te strijken.
«Moet hg dat alles hebban?» vraagt, met
een ontevreden gelaat op den geldstapel
wijzend, een Russisch matroos, die met
een Franscben en een Dnitschen kameraad
als min of maer beteuterd toekjjker achter
den verliezenden Chinees baeft post gevat.
«Wel» merkt John Buil op, een
for3ch gebouwd Eagelsch matroos, die in
eene rustige houding van zelfbe wustekracht
achter den Japanner zjja pijpje staat te
rooken «wel, het is eerlijk spel geweest,
en dan zie ik geen reden om er tusschen
te komen!»
Yolgens bericht uit Tokio verwacht
de Japansche regeering de bekrachtiging
vóór de volgende week, maar zet deson
danks de oorlogstoebereidselen koortsach
tig voort. Da vermeesterde schepen vaa
de Chineesche vloot worden gliags uitge
rustde bemanningen zijn ervoor klaar.
Het is bepaald eea tegenvaller voor
de Europeesche Mogendheden en vooral
voor Raslaad na China niet genegen is
een voorwendsel aan te grgpen om het
vredesverdrag tnsschen Japan te weigeren.
In Japan heerscht overal groote onte
vredenheid en toenemende opgewonden
heid over de inmenging der Mogendheden.
De Hongaarsche regeering komt in haar
vervolgingszacht ia ernstig conflict met
het hoofd der Katholieke kerk, den Paus
van® Rome. Reeds du heeft de minister
Banffj gesproken over oavriendeljjke
gevoelens van het Vuticaan jegens Oos-
tenrjjk-llongarjje. Alsof men in het Va-
ticaan da kerkvervolgen3 te Buda-Pest zou
moeten ontzien in hun liefkooziugen van
de hevigste vjjauden der Roomsche Kerk,
waar zg die Kerk afbreuk willen doen op
velerlei gebied.
Na de Katholieke Geestelijkheid met
volle recht den Qongaarschen kerk ver vol
gers een. tot hiertoe en niet verder toe
roept, gaan de lafaards zich wreken en
en wjj lezen in de Kerk vijandige blalen:
«De Hongaarsche regeering zal het
voorstel doen om de heftige taal van de
priesters op den kansel strafbaar te stellen
en hna te verbiedaa op hunne verkiezings-
velltochten kerkelijke banieren rond te
dragen.»
Wat eene snoeverij. Waar spreekt een
priester heftige taal in dea geest zooals
hier bedoeld wordt op dea kansel? Waar
trekt een priester op verkiezingsvaldtoch-
ten rond met kerkelijke banieren?
Wjj walgen van zulk een geschrijf, maar
aarzelen niet te verklaren, dat in de holen
der Hongaarsche vrijmetselarij al dien
laster en die verdachtmaking wordt ver
zonnen.
De Katholieke bladen het Vaterland en de
Magyar Allam geven dan ook hau veront
waardiging te kennen over de verregaande
ongemanierde redevoeringen vaa den Hon-
gaarschen-premierB a n f f y die een aanval
dorst wagen tegen den nuntius Z.E n. Mgr.
A g 1 i a r d i te Weanen.
Het praatje van deu Minister, dat Mgr.
vertrokken was, hoe het mogelijk was dat hare
afwezigheid zulk eene leegte achterliet; zij was
toch in den laatsten tijd voor het uiterlijk van
zoo geheel andere dingen vervuld als van hem
of hunne vroegere gehechtheid; toen zij weg
ging, had zij hem slechts vluchtig de vinger
toppen toegereikt; hij kou haar dus geenszins
beschuldigen van overgroote hartelijkheid, maar
toch scheen alles als uitgestorven.
Eenige dagen later keerde prinses Karos-
kine terug; zij had niet veel moeite gehad het
gemeentebestuur van Genève over te halen
haar voorloopig de zorg van het arm wezentje
toe te vertrouwen, dat na den dood van haar
moeder slechts tot last was geweest, en, met
veel zorgen alsof het haar eigenzoon geweest ware
voerde zij haar kleinen Stanislas met zich
mee.
Iwan had het uur harer aankomst niet ge
weten; hij was uitgegaan zooals gewoonlijk,
maar bij zijne thuiskomst vond hij haar naast
een wiegje zitten en op haar schoot het ou-
derlooze kind, dat even rustig op hare armen
voortsluimerende, alsof zij zijne moeder ware
geweest.
Zij begon hem met rustige stem te vertellen
van de wijze waarop zij liet kind had gevon
den en dc laaste bijzonderheden, welke men
haar omtrent don dood der moeder had mee
gedeeld.
Mevr. Nesdoriï was onvergezeld naar haar
laatste rustplaats gedragengeen enkele
bloedverwant of vriend had haar stoffelijk over
schot gevolgd; geen krans hare lijkbaar; de
A g 1 i a r d i, onmogelijk is geworden en
bezwaarljjk langer nuntias te Weenen kan
big vod, noemen genoemde bladen dan ook
zeer terecht een praatje van een Zeven-
burgschen boer.
In de kolenmijnen in West-Virginië is
eene werkstakiag begonnen waarbjj 15.000
man het werk hebben neergelegd. Daze
werkstaking breidt zich uit orer Illinois.
Ia Ohio zga de kolenwerkers voor het
grootste gedeelte aan den arbeid gebleven.
Wat het onderwjjs, goed geleid, ver
mag, blgkt uit hetgeen de Amerikaansche
bladen mededeelen aangaande een 15-jarig
meisje te New-York, HelenaKelier,
blind en doofstom zg heeft reees geleard
te spreken, ofschoon alleen hare kennissen
haar goed verstaan kunnen. Haar werd eene
buste van den dichter Keats terbetas-
tiug voorgazet eu niet alleen erkende zij
daarin, geljjk zg zei le, een intellecten
kop, maar voelde ook den glimlach, die
oaa de lippen van den dichter speelt. Eea
borstbeeld van Napoleon, door haar
betast, deed haar, en terecht opmerken
dat het gemaakt moest zjja in zjjae geluk
kige dagen, want de gelaatsuitdrukking
was minder norsch en angstig dan op da
buste, die zg eea paar dagen geleien «ge
zien had». Dit meisje is niet alleen in
alle opzichten wel onderwezen,doch meer
ontwikkeld en beschaafd, ondanks hare
blindheid en doofheid, dan de meesten van
haar leeftjjd zonder gebreken.
Op aandrang van de Berlgusche politie
heeft da eigenaar van het hotel «Kaiser-
hof» besloten de zaal te weigirsn aan het
comité der protest vergadering van Dnit-
sche gemeentebesturen tegen het omwen-
teliags-ontwerp. Dr. Langerhaus,
voorzitter van het Comité voor de bijeen
komst, heeft reeds eene andere zaal ge
huurd, zoodat de protest-meeting kan
doorgaan.
Naar de Kölmsche Zeitung uitBsr-
ljja verneemt is eergisteren de Japansche
gezant en gisterea de Cnineesche gezant,
door Von Marschall, minister van
baitenlandsche zaken ontvangen.
Nabjj OberwieselfelJ bg München
heeft 68a treurig voorval plaats gehad-
Daar heeft een schildwacht geschoten op
twee personen, naar hg meende burgers,
die zjjn post naderden en op zga aan
roepen niet halt hielden. Liter bleek ech
ter, dat de soldaat op twee militairen had
geschoten en eea van hen gedood heeft.
Naar aanleiding van dit voorval verlangt
da Voss. Ztg., dat de consignes der schild
wachten in dien zin ge wjj «igl zal len wor
den dat de schildwacht voortaan niet meer
de opdracht krjjgt, personen, die zga post
naderen, te do oden.
Ten behoeve van den soldaat-afge
vaardigde in de Fransche Kamer «M r-
m a n,» dié zjjae soldatenplichten fli8t
tegeljjk kan vervullen met die van volks
vertegenwoordiger, heeft de Senaat eea
wetsvoorstel tot regeling vaa de militaire
verplichtingen van volksvertegenwoordi
gers aangenomen, dat waarschgnljjk wel
door de Kamer zal worden goedgekeurd,
mannen, die Paul ziju dood tegemoet liadden
gezonden, die haarzelven hadden vermoord, be
kommerden er zich weinig om eene vrouw meer
of minder op aarde.
Met strak op elkander geklemde lipp*11 en
gefronst voorhoofd luisterde Iwan naar haar.
Het was vreesclijk, in die stille kamer, op den
kalmen niet eens meer bitteren toon, die onuit
gesproken klacht tegen zijne partij te hooren
inbrengen.
Eenige dagen achtereen bleef bij thuis, zich
ziek meldende bij de zijnen, en die uitvlucht be
vatte geen onwaarheid; zijne zenuwen waren
zoo zwaar geschokt, dat zijn toch nog zoo zwak
gestel er hevig onder leed, en ook ditmaal be
toonde zijne vrouw zicb vol zorgen voor hem,
ofschoon zij hem niet anders meer dan op die
zachte medelijdende wijze verpleegde, waarmee
men een ziek kind zou behandelen.
Na verloop van eene weck gevoelde hij zich
weer sterker en hervatte hij zjjne gewone le
venswijze.
De eerste wintermaandan verliepen aldus;
Stanislas Nesdorff begon thans te glimlachen
en de handjes uit te steken, zoodra hij zijne
pleegmoeder slechts zag naderen, en zijzelve
scheen zoozeer aan het knaapje te hechten dat
haar echtgenoot bij oogenblikken moeite'had
eene opwelling van ijverzucht te onderdrukken
Hij minachtte er zich zelve om; wist hij niet,
dat hij haar slechts het eene eertijds tever
geefs afgebeden offer, zich niet meer met sa
menzweringen in te laten behoefde te brengen
om vrij wat hooger plaats in haar leven m te
nemen dan het kind? Maar waarom moest
