No. 2342.
Zondag 6 October 1895.
20ste Jaargang
De kiesplicht.
agite ma non agitate.
BUITENLAND.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
Frankrijk.
Oostenrij k-Hongarije.
Engeland.
Italië.
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDE R D AG en ZATERD AG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
mswur
Het is werkeljjk een bjjzonder verschijn
sel, dat de radicalen van elke soort zich
mePjheftigheid keeren tegen het beginsel
van' den kiesplicht, dat terecht wordt be
schouwd als een correctief tegen het zeer
uitgebreide kiesrecht.
Geen enkel der persorganen, die mid-
delljjk of onmiddellijk de zegepraal van
het radicalisme bevorderen, heeft zich
verklaard voor den kiesplicht, terwjjl van
hen, die voor ons vaderland groote geva
ren duchten van de invoering van een
bjjna algemeen stemrecht, velen met groote
sympathie zich vóór den kiesplicht hebben
verklaard.
Dit verschijnsel moet te meer bevreem
den, omdat in de allereerste plaats de radi
calen zich nimmer vijanden hebben getoond
van het opleggen van plichten aan de
burgerij. Over het algemeen zjjn zjj vurige
vereerders van den leerplicht en van den
dienstplicht, twee begiuselen, welke wjj
steeds op goede gronden hebben bestreden.
Maar van den kiesplicht willen zij niets
weten, wat wjj zeer merkwaardig noemen.
In de tweede plaats wenschen de radi
calen een zeer uitgebreid kiesrecht, om
een zoo groot mogelijk aantal kiezers aan
de stembus te krjjgen. En wanneer men
nn den kiesplicht voorstelt, waardoor in
elk kiesstelsel de kiezers ongetwijfeld in
grooten getale hen plicht zullen vervul
len, dan wjjzen de radicalen den kiesplicht
af en zeggen hun doel wel zonder dat te
zullen bereiken.
Wat mag daarvan wel de oorzaak wezen,
zal men zich afvragen. De oorzaak aldus
is ons antwoord kan geen andere zjjn.
dan dat het radicalisme werkeljjk bevreesd
is voor de uitspraak van alle kiezers te
zamen. Da radicalen weten zeer goed;
dat zj) misBchieneeoe meerderheid kuuneu
krjjgen ia de Volksvertegenwoordiging,
wanneer een zeer uitgebreid kiesrecht-
wordt ingevoerd zonder den kiesplicht.
Zjj speculeeren op de lauwheid, de on
verschilligheid, de bescheidenheid eu vele
andere eigenschappen, die aan een groot
aantal kiezers aanleiding geven om niet
ter stembus op te gaan. Het is helaas
een zoo dikwerf waargenomen feit, dat
tal van rustige, ijverige en degelijke bur
gers er niet toe te bewegen zjjn om aan
de verkiezing voor de Kamer of den Ge
meenteraad deel te nemen.. Indien zjj nu en
dan eens ter stembus opgaan, dan geschiedt
dit om op den anti-radicalen canaidaatte
stemmen. Worden deze kiezers nu door
den kiesplicht genoodzaakt aan de stem
ming deel te nemen, dan spreekt het van
zelf dat zjj een krachtige hulp znllen aan
brengen voor de anti-radicale candidaten.
Daarom, en daarom alleen, wordt nu door
het radicalisme de kiesplicht zoo fel be
streden.
De motieven toch, welke de radicale
organen aangeven om zich tegen den kies
plicht te verklaren, zjjn zoo gezocht en
zoo zwak, dat wjj niet kunnen aannemen,
dat zjj met ernst worden aangevoerd. Het
zjjn niets dan gelegenheids-argnmenten,
waaraan iedere waarde ontbreekt.
Het standpunt van prof. Fruin, die
in plaats van kiesplicht slechts stemplicht
verdedigt en dus alleen de kiezers tot een
FEUILLETON.
Nog bijtijds.
22. Vervolg
Nu begrijp ik alles, knikte Palmer, zich ver-
beflend en eenige malen in opgewondenheid
°p en neer wandelende. Mijnheer Francis moet
voor mij naar het vasteland reizen, voegde hij
voor zijne dochter staan blijvende, er bij; maar
bij weigert vast besloten, ofschoon het gevolg
van de minuut zijner aankomst afhangt.
Ge ziet, dat ik goed ingelicht ben, papa.
merkte Alice op.
Ja, ja, het is juist, mompelde de koopman,
maar wat hebben we er aan? Het ware ja meer
dan dwaasheid, zijne gansche toekomst op het
spel te zetten ter wille van een ellendigen las
teraar. Wat, Francis een spion! een moorde
naar! De geschiedenis is al te belachelijk, daar
geen man van eer dien vreemden snoes geloof
schenken zal.
Zeg dat niet papa, hernam Alice ras, ik
weet het beter, hoe de nijd, al was'took ijdel,
zich ingespannen heeft, om uwen gunsteling te
belasteren en hem tenminste in de eigenlijke
grenzen zijner standplaats terug te dringen.
Men zal die gelegenheid te baat nemen om
hem eerst uit de Jockey-Club te verdrijven
en dan daardoor ook u te dwingen, hem onze
>0ning te verbieden.
Sl r- Bah, kind zoover zal niemand drijven,
f Palmer hoofdschuddend. Zoover ik weet,
gang naar de stembus wil noodzaken,
beu vrjjlatende om blanco te stemmen,
laten wjj hier rusten, omdat wjj in het
eenvoudig wandelen naar de stemzaal vol
strekt geen beginsel waardeeren. 'tl* mo
gelijk, dat een enkele door zulk eene ge
dwongen wandeling er toe komt om toch
maar te stemmen, al bad hjj daartoe eerst
niet het voornemen, doch naar onze mea
ning ligt in den stemd wang al zeer weinig
opvoedende kracht voor den leerling
kiezer.
Doch om op de motieven, tegen den
kiesdwang aangevoerd, terug te komen,
wjjzen wjj er op, dat door een der toon
gevende organen, De Liberaal, gezegd
wordt tea opzichte van den kiesdwang,
dat deze oanoodig i», omdat de onver
schilligen, de thuisblijvers, de noodige
belangstelling ia de publieke zaak missen
en reeds om die reden ongeschikt blijken
voor het kiezerechap. Ia dien zin corri
geert ieder kiesstelsel zich zelf en deze
heilzame correctie zou komen te vervallen
bij ïovoering van den kiesdwang.
Het blad maakt echter al eene zser dwaze
gevolgtrekking door de bewering, dat de
thuisblijvers niet geschikt zjjn voor het
kiezsrscbap en de andere kiezers wel.
Zoodoende kan men wel het algemeen
stemrecht invoeren en zeggen, dat degenen,
die niet opkomen ook geen geschikte kie
zers zijn en zg, die wel hun plicht ver
vullen, uitnemende kiezers. Maar dan zou
ook elke discussie over de kiesrecht-quaes-
tie dwaasheid wezeD. Men had dan maar
eenvoudig alle ingezetenen tot kiezer te
proclameeren en de zaak was gezond.
De Arnh. Ct. voert andere argumenten
aan. Volgens haar staat het absoluut ver
keerde van onthouding in elk geval vol
strekt niet va9t. Een verstandige politiek
kan haar ter wille van de onafhankelijk
heid en consequentie gebieden. Uit be
scheidenheid of beginselvastheid, meent
genoemd b'.ad, kunnen kiezers zich ge
noodzaakt gevoelen om niet aan de ver
kiezing deel te nemen. En zelfs al ware
er niets anders dan gemakzucht in het
spel, dan zou genoemd blad niet van kies
plicht willen weten, omdat de meeste ka
rakterfouten zich zelf straffen en schade
eu nadeel krachtiger middelen van zede-
Ijjke verbetering moeten worden geacht
dan elke te verzinnen straf tegen de
wegbljjvers van de stembus.
Men gevoelt hier dadeljjk de zwakheid
der agumenteering. Da wetgever heelt met
te vragen naar bescheidenheid, beginsel
vastheid of karakterfouten. Dit zjjn zaken
welke ieder voor ziohzelf heeft te verant
woorden.Dskiezer wordt door de wet geroe
pen zjjn stem uit te brengen.Of hem dit aan
genaam is of niet, dan wel of zjjn poli
tiek inzicht in een gegeven geval hem er
toe kan leiden om het nuttiger te vinden
zich te onthouden, dat zijn zaken, waar
mede de wetgever zich volstrekt niet
heeft bezig te houdeD.
Hjj die door de wet wordt aangewezen
als kiezer, moet ook dien plicht vervul
len. De kiezer heeft niet slechts het recht
om, wanneer hjj er eens lust in heeft, te
gaan kiezeD, maar hg moet ook verplicht
zijn die taak, in het belang des lands te
volbrengen. Wij beschouwen het kiesrecht
meer dan als een voorrecht, waarvan men
bezit Francis invloedrijke vrienden genoeg, om
zulk eene trouweloosheid, geen ingang te doen
vinden en ook ik zal daartoe mijn best doen.
Zijn eenige ware vrienden zijt gij, papa
en mijnheer Gerald; alle anderen wenschen
hem meer of minder eene schandelijke neder
laag.
Maar waarom, kind, waarom?
Omdat mijnheer Francis een veelbeduidend
mensch is en hij wat mannelijke schoonheid
en krachtdadigheid, geest en verstand, zoowel
als kunsttalent en gezelligen omgang betreft
alle andere edellieden verre vooruit is. Zij ge
voelen het maar al te wel, die jonkers, wien
alleen 't goud eenige waarde verleent, hoe hoog
mijnheer Francis boven hen staat. Sinds lang
hebben zij 't gewaagd uwen gunsteling half
uit hunnen kring te verdrijven. Waan dus niet
papa, dat de lastertongen alleen door verach
ting te straffen zijn
Zij verstomde plotseling, als zij den som
beren blik des vaders ontmoette. Die blik druk
te maar al te duidelijk eene wondere verbazing,
eene recht onaangename verrassing uit.
Het is waar, zei hij na een poos rus
tig en afgemeten, mijnheer Francis bezit inder
daad beduidende hoedanigheden, waardoor hij
zijnen werkkring als al te drukkend beschouwt.
Dat moet anders worden ofschoon hij dikwijls
kenteekenen van waanzin vertoont.
Ik begrijp u niet papa! riep Alice.
NU) hoe zal ik anders het pochen op
den goudvos verklaren?
Dat houdt gij dus werkelijk voor poche
rij? vroeg Alice verbaasd»
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels. 50 Cents.
Elke regel meer7'/j
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijda g-a v 5 n
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DA UBEfy Co. JOHN., F. JONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre
profiteert, indien dit toevallig met onze
wenschen strookt. Neep, het kiesrecht is
eene hoogst gewichtige functie, welke de
wetgever opdraagt aan hen, van wie bjj
vermoedt, dat zjj er eec goed gebruik van
kunnen maken. Maar dan behoort de
kiezer ook genoodzaakt te worden dit te
doen.
Vergelijken wij den kiesplicht met den
belastingplicht. Laatstgenoemde wordt
opgelegd aan degeneD, van wie de wet
gever weet, dat zg kuDnen betalen om in
de behoeften van den Staat te helpen voor-
ziea. De belastingbetaler werkt dus als
zoodanig mede aan de bevordering der
belangen van het land. Niemand zal nu
willen beweren dat, indien het iemand
niet aangenaam was om belasting te be
talen, hg dan maar daarvan moest wor
den vrij geseld. Het zou er in dat geval
treurig uitzien met 's lands financiën.
Evenmin achten wij het raadzaam, dat
de kiezer, die om de een of andere reden
niet aan zjjn kiesplicht wenscht te vol
doen, daartoe vrgheid bezit. Tot nog toe
is dit aljjd wel zoo geweest, doch er be
staat gesu enkel mutiet om dit te besten
digen. Eerst dan zal gezegd kunnen wor
den, dat de StateD-Generaal bet volk ver
tegenwoordigen, wanneer allen, die door
de wet daartoe zjjn aangewezen, ook aan
de stemming deelnemen.
Da opoffering, welke van de kiezers
wordt gevorderd om naar de stemzaal te
gaan en daar hun kiesplicht te vervullen,
is toch niet zoo groot. Men ban hier dus
onmogelijk spreken van een nieuwen dwang
welke men der natie wil opleggen. Men
zon kannen bswereD, dat de persoonljjbe
vrgheid eenigszins werd belemmerd, maar
dan dient er dadeljjk te wordan bjjge-
voegd, dat deze belemmering znlke groote
voordeelen voor bet geheele volk oplevert,
dat het persoonlijk belang dient te worden
achtergesteld bij dat van het algemeeD.
Dit moet toch ia de samenleving zoo
dikwerf geschieden en wel ten opzichte
van zaken, die vrjj wat meer last en
moeite ten gevolge hebben. Doch hoewel
de plichten tot een minumnm motten
bljjken beperkt, kan, waar zulke hooge
belangen op het spel staan, niet te angst
vallig elke vermeerdering van plichten
worden ontwekeD. Het is trouwens eeD
plicht, die als het ware in het verleenen
van het recht ligt opgesloten.
Alles te zamen genomen, bljjven wjj
in de invoering van den kiesplicht dus
een heilzaam correctief zien tegen een te
uitgebreid kiesrecht en tevens eene nood
zakelijke voorwaarde voor de vorming
eeüer Vertegenwoordiging, welke zooveel
mogeljjk beantwoordt aan da overtuiging
van de meerderheid van het volk.
De tegenstand der radicalen wortelt
uitsluitend in vrees voor de onbekende
kiezers, die bg den kiesplicht hun gewicht
in de schaal zullen werpen en zeker het
overwicht zullen verschaffen aan het anti-
radicalisme. Ook, ja vooral, daarom
zien wjj iu den kiesplicht een beginsel,
welks toepassing meer dan ooit te voren
nocdig is en waarvan wjj daarom hopen,
dat het alsnog in de aanhangige kies
wet-voordracht zal worden opgenomen.
Hoe zal ik mij die geschiedenis anders
verklaren? Of kunt ge eene mogelijkheid vinden
voor de onderstelling, dat de Koningin zelve
het bevel tot den verkoop van 't paard gege
ven hebbe
Ja, hernam Alice rustig en vast, want
het tegendeel zou mijne overtuiging van het
eervolle karakter van dien man gansch en al
omver stooten. Ik geloof noch aan de lastertaal
van dokter M'Lean, noch aan Francis waanzin,
papa! En ook voor u blijft niets anders over
dan, óf voor óf tegen liem te zijn.
Laten we de zaak van het vospaard rus
ten, sprak Palmer, en ons het diner niet be
derven. Tante Ellen wacht reeds op ons.
Ik heb geen eetlust, papa!
Ge zult ons toch vandaag niet alleen
laten eten?
Mijnheer Benett zal u van Indië vertel
len, wierp Alice rustig er tusschen.
Hij zul heden niet komen, maar zeg eens
hoe bevalt hij u eigenlijk?
Mij? hernam zij schokschouderend, daar
over heb ik niet eens nagedacht, hij bezit geld
en geest, dat is alles!
Genoeg om gelukkig te zijn, denk ik,
lachte Palmer. MijnheerHoratio zal overigens
een slecht koopman zijn, naar ik vreezen moet
daar hij te zeer toegeeft aan zijn gevoel.
Gevoel? herhaalde Alice spottend, als men
hem aanziet, denkt men aan alles behalve aan
gevoel.
Werktuiglijk nam zij baars vaders arm en
liet zich in de eetzaal geleiden, waar tante
Ellen Wachtte. Maar zij roerde bjjna niet aan
Duizenden en duizenden verdrongen
zich gisteren in de rue Dutot te Parjjsom
het Ijjk van deu grooten Franschmau
wjjlen Pasteur te gaau zien. In een
der zalen van het Iostituut-P a s t e u r,
in een rouwzaal herschapen, was de groo
te dooda neergelegd. De bewijzen zjjner
aardsche grootheid, o. m. ook tal van
kruisen en ridderorden, lagen aan den voet
der katafalk.
Aan de nationale begrafeois dierheden
plaats heeft, nemen dael: geleerde genoot
schappen, scholen, corporaties en veree-
nigiogen met den President der Fiausche
republiek aan het hoofd. Het Fransche
volk jaicht deze daal van den hear F a ure
ten zeerste toe.
Het Elyséa zegt de Débats, bahoeft in
geen enkel opzicht te gelgkeo, op het Hof
van de Spaansche Koningen der 17e eeuw.
De groot-vader van HoraceVer-
net, in zgn tijd een bekend schilder,
kreeg eens van een kuDstliefbebber de
opdracht een heiligen Hieronymus
in zgn grot te schilderen. Toen het stuk
klaar was, was de besteller er volstrekt
niet mee ingenomen; hg had'blijkbaar
volstrekt geen oog voor perspectief en
beweerde dat de heiligeH i e r o n y m u s
niet in maar vóór de grot zat en hjj erin
moest zitteD. De schilder gaf de figuur
van dan kluizenaar een donkere tiot, zoo
dat hg meer op den achtergrond k a am te
zitten, maar de kunstliefhebber was nog
niet voldaan: Hieronymus zat vol
gens hem nog altgd vóór de grot. Toen
schilderde Vernet over de geheele figuur
heen en stuurde het doek weer terug en
uu was de eigenaar er best mee tevre-
deu en betaalde den schilder dadeljjk. Zgn
vrienden riepen wel, dat er heelen aal
geen heilige Hieronymu sop het stuk
te zien was, maar de gelukkige bezitter
hield vol: «Ik heb zelf gezieri, zei hg, dat
hjj eerst vóór de grot heeft gezeten en dat
Vernet hem toen weer naar achteren
beeft geschoveD. Hg moet dus in de grot
zitten.»
De nieuwe Burgemeester te Weenen, de
heer Dr. Lueger toont zich een man.
Hg heeft bg zjjn optreden een Manifest
openbaar gemaakt, waarin bjj de kie
zers bedankt voor bet io hem gesteld
vertrouwen. Hjj prjjst hen omdat zjj on
danks dea reusachtigen druk van Joodsch-
liberale bankiers en financiers en alle logen
en laster der godsdienstlooze pers, het juk
dir overheersching hebben afgeschud.
De Katholieken van Weenen, zegt het
Manifest verder, hebben zich zeiven ge
ëmancipeerd geen omkoopeD, geeo vleien
of dreigen heeft dit kunnen beletten. Zg
werden gescholden als land- en stadver-
raders, als vjjanden van orde en gezag,
als duisterlingen en wat niet alDe
Joodsche pers overtrof zichzelve in laag
heid en schaamteloozen laster. Maar het
Katholieke volk was niet bang to maken
en het wendde zich met walg van zooveel
gemeenheid af. Daarom brengt dr. Lue
ger aan de Katholieken zgn bartgron-
de opgediende spijzen, terwijl ook Sir Palmer's
eetlust die anders een gezegende was, heden
veel te wenschen over liet.
Na het diner zal ik dadelijk weer uitrijden,
bemerkte de huisheer, ik kom waarschijn
lijk eerst laat terug.
Hij stond op, kuste Alice teeder en reikte
zijne schoonzuster de hand. Op aller gemoed
lag als een drukkende last, als 't voorgevoel
van een naderend onheil.
Mijnheer Palmer drukte zich in de on
aangenaamste gemoedsgesteltenis in een
hoek des rijtuigs en verwenseh'e heel de ge -
schiedenis daar hij niet meer haatte dan een
schandaal.
En wat nog het ergste is, zij bemint hem
werkelijk, de trotsche, ongenaakbare Alice; zij
heeft zich verliefd in den correspondent haars
vaders. I at moet er nog bij komen ter vol
tooiing van het schandaal.
Diep zuchtte hij, daar hij den jongen
man als eeu zoon beminde, en zich niet ver
eenigen kon met de gedachte, hem te verliezen.
Ik zal zijne toekomst verzekeren, dacht
hij verder, vrij en zelfstandig zal hij wezen.
Maar niet in Londen, ook niet ginds in Ame-
ka, waar weldra Alice's verblijfplaats zal zin,
en dan ben ik heel alleen.
Weer drong een zucht uit zjjn borst.
O, ware hij mijn welbeminde zoon! Ik
moet Alice's huwelijk met Bei.ctt bespoedigen
zij bekomt een vorstelijk vermogen, en zal die
romangrillen ras vergeten. Het pianogetokkel
heeft huar recht sentimenteel gemaakt, zij zal
daar later om lachen. Geld, o geld, al 't ove-
digen dank, in het vast vertrouwen dat
er thans eindeljjk vrede zal heerschen, eu
de wonden van het verledene zollen ge
nezen. Met zoo'n Burgemeester gaat Wee
nen eene schoone toekomst te gemoet, daar
zit karakter in den man, die tot voorbeeld
mag strekken van de karakterlooze macht
hebbers onzer 19a eeuw.
Op den 1 sten October is te Bada-Pasth
het eerste burgerlijk hnweljjk voltrokken.
Het paar trouwlustigen behoorde tot de
Israëlitische haut finance. De ambtenaar
van den bnrgerljjken stand was iu groot
nationaal kostuum met hooge rjjlaarzen
met kwasten aau en een driekleurige
sjerp om met hst wapen van Oostenrijk
versierd gekleel.
To3u het paartje zich na naar de
Synagoge begaf, sprak de Rabbjjn»Als
goede burgers hebt ge uwen plicht ge
daan, naar h6t betaamt vervult ge nu
ook dien tegenover God eu den gods
dienst.»
Op het platteland in Hongarije open
baart zich op vele plaatsen verzat tegen
de wet betreffende het burgerlijk hnwe
lgk. Te Tiestens en Tudwia zgu de
ambtenaren van deu burgerlijken stand
door een volksmenigte nit hunne bureelen
gedreven.
Eergisteren heeft de herfst zgn intrede
in Engeland gedaan.met een hevigen storm.
In het Engelsch-kaDaal zgn een aantal
stoombooten en zeilschepen gezonken of
op de zandbanken of de kust geworpen.
Het is nu plotseling kond geworden.
De LondenEche journalistiek heeft haar
eigenaardige organisatie. De hoofdredac
teur van de Times b. v. de beer C. E.
B a c.k 1 e schrjjft geen letter in het City-
blal. Hjj geeft alleen de ideeën aan eu
geefc nauwlettend acht op den arbeid der
andeie redacteurs. Naast hem staan de
heeren Capper eu Moneypenny
(een typische naam voor een redacteur
der Times). Beiden zgn Schotten en heb
ben te Edinburgh gestudeerd. Ook deze
twee schrjjven zelf geen lettsr voor hun
blad. Huq voornaamste werk is de bui-
tenlandsche pers t8 bestudeeren. De leaders
schrjjven de heeren WilsOD,Flanni-
g a A en R o s z. Bovendien beschikt de
Times over tal van specialiteiten. Zoo
schrjjft de predikant R.H.H a d d e n de ker
kelijke artikels, James R. Thurs-
field de literaire critieken, J o h n M a c-
d o n n e 11 de juridische opstellen. Voor de
buitenl. politiek bezit de limes sir D o-
nald Mackenzie Wallace een
uitstekende kracht. W a 11 a c e is deschrjj-
ver van het boek over Rusland, dat te
zjjner tjjd zooveel opgang heeft gemaakt.
Dat de Times de moeiljjke crisis, waarin
zg door de Parnell-outhnllingen wes ge
raakt, overwoD, heeft zjj voornamelijk
aan de energie van haar directeur M o-
berly Bell te danken. Ondanks alle
hande'smalaise heeft de Times meer adver
tenties dan ooit. Wat de bezoldigingen
betreftde hoofdredacteur heeft een inko
men van 3000 pd. st.elke scbrjjver van
een hoofdartikel 1200 h 1500 pd. st.
Iu het schoone Italië ziet het er zeer
treurig uit en met angst gaan de wel-
rige is ijdele waanzin.
De berekenende koopman had de aandoening
zijns harten overwonnen en zocht nu met ze
keren blik zich licht te verschaffen in den
stand van zaken. Toen 't rijtuig stil hield voor
eene woning der sierlijke Piccardillstraat, was
sir Palmer's plan gereed.
Dit was de woning van sir Eduard Gerald
eenige zoon en erfgenaam van eene der aan
zienlijkste firma's van Londen. Palmer zou hem
met genoegen als schoonzoon erkend hebben
zoo deze ernstig om Alice's hand had aange
drongen.
Hij vond den jongen gentleman thuis en
ging zonder omwegen op zijn doel af.
Ge moet mij aanstonds vergezellen Sirl
sprak Palmer na de eerste begroeting. Mijn
heer Francis moet om 8 uur naar 't vasteland
op reis gaan; er is voor mij gevaar bij zijne
weigering en ik vrees ernstig, dat hij weige
ren zal.
Dan hebt ge in mij een slechten bemid
delaar gekozen, Sir! antwoordde Gerald schok
schouderend, daar ik hem allerminst tot de
afreize bewegen zal.
Men heeft mij het gebeurde in de jockey-
Club verteld, vervolgde Palmer. Ik zelf zal
daar in zijne plaats optreden en den lasteraar,
als 't noodig is naar behooren tuchtigen.
Daardoor zult ge. niemand van het tegen
deel overtuigen, Sir! bemerkte Gerald kalm.
De eer van mijnheer Francis eischt zijne per
soonlijke aanwezigheid in de Club, daar slechts
Mi alleen den vuigen lasteraar bestraffen en
- iMuur toten
van leugentaal overtuigen kun.
