No. 2383.
Zondag 12 Januari 1896
21ste Jaargang.
Advertentiën
Het gevaar der openbare
school.
BUITENLAND
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
Hoe zij ongelukkig werd I
Amerika.
Duitschland.
Turkije.
Italië.
Engeland.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERD AG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels. 50 C#ut».
Elke regel meer71ll
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrjjda g-a rond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DA ÜBE 4" Co. J011NF. JONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre.
waarvan de plaatsing driemaal is opgegeven,
worden slechts tweemaal in rekening gebracht.
Wanneer een patroon in zijn dienst
een knecht heeft, die het zich ten doei
heeft gesteld de belangen van den patroon
te verwaarloozen, ja erger nog, die alles
aanwendt wat in zjjn vermogen is om
zjjn meester te b8t-aleeleD, dan za! ieder
ons tof geven, dat zulk een patroon recht
vaardig en billjjk handelt, indien bjj dezen
knecht uit zjjn werkplaats verwjjdert en
geen diensten meer van hem verlangt.
Ditzelfde moet, dunkt ons, gebeuren,
wanneer de Staat in zjjn dienst een ambte
naar heeft, die het er op toelegt de
grondslagen, waarop de samenleving rust,
te ondermijnen en de maatschappelijke
instellingen eD Terhondingeu tracht te
verniet gen. Da Staat kan dos, naar ois
inzien, geen sociaal-democratische ambte
naren dulden. Zjj moeten onherroepslgk
worden ontslagen, omdat zjj kractiteDS
bun zoogenaamde overtuiging niet kunnen
medewerken aan de vermeerdering van den
bloei der maatschappij. Zjj z|jn de natuur
lijke vjjanden van een geregelden Staat en
mogen derhalve niet geduld worden in
het corps personen, dat bestemd in om aan
het beil van den Staat te arbeiden.
Geldt deze waarheid in het algemeen
voor alle personen, die door den Staat
zjjn aangesteld, in verhoogde mate doet
zich de kracht dier waarheid gelden hij
een soort ambtenaren, van wier weikzaam-
heid bovenal de toekomst van het vaierland
afhangt. Dat zijn de onderwjjzers, die onder
het aanleeren van gepaste en nott ge
kundigheden hun onderwjja dienstbaar
moeten maken aan de ontwikkeling der
▼eretandeljjke vermogens d8r kindennen
aan hun opleiding tot alle Caristeljjse en
maatschappelijke deugden.
Van hen toch mag wel in de allereerste
plaats worden geëischt, dat zjj z.ch nut
alleen onthouden van iets te doen of toe
te laten, dat etrjjdt met den eerbied,
verschuldigd aan de godsdienstige begrif-
pen van andersdenkenden gelQk de
wet zegt maar ook dat zjj zich ont
bonden van het verspreiden van begrippen,
die indruiscben tegen de grondslagen,
waarop de Staat berust.
Toetst men dezen eisch aan hetgeen
op vergaderingen vau onderwjjzera asn
openbare scboleii, n de Kerstweek ge
bonden, werd gesproken, dan is bet ons
niet daideljjk, dat van overheidswege niiti
wordt gedaan om zulke onderwjjzers het
zwjjgen op te leggen of hen hst geven
van onderricht te verbieden.
Om slechts een paar staaltjes van het
•optreden dier onderwijzers te doen hooren
wgzen w|j er op, dat in de algemeene
vergadering van den Bond van Neder-
landsche Onderwjjzers door een der leden
werd gesproken van den «in onze dagen
toenemenden Oranje-waanzin», terwjjl in
de vergadering van de Sociaal-democra
tische Onderwjjzers-Yereeniging werd
FEUILLETON.
4 (Vervolg)
//Moedei begint er heel slecht uit te zieD,'/
spmA Jacob eens tot zijne vrouw.
Kaatje haalde de schouders op.
//Ik vrees dat zjj niet lang meer zal leven,"
hernam hij
«Och, 'tis natuurlijk dat oude menschen
gaan sterven,// sprak zij droog.
«Vrouw, wees toch niet zoo godvergeten ge
voelloos! riep de smid gramstorig.
//Ik ben niet gevoelloos,// hernam zij; //ik
hoop dat ik zal sterven alvorens zoo oud en
gebrekkig te worden. Als men zoo in de we
reld moet rondloopen dat er geen vreugde
meer te vinden is en ook de menschen niets
meer om u geven, dan is het maar beter voor
goed de oogen te sluiten.*
//'tls goddeloos,// sprak de smid; //men kan
wel zien dat gij uwe moeder niet gekend hebt,
dat g|j niet weet welke verplichting men aan
zijne ouders heeft."
«Wel, wel de smid wordt sentimenteel,//
zeide Kaatje, en hare tanden glinsterden van
nijd. //Gij moet voor mijn borduurraam gaan
zitten, dan zal ik naar de smederij gaan; gij
kleermaker moeten worden, man, en geen
Tert?e^s liem minachtend aan en verliet het
verklaard, dat, indien de socialistische
onderwjjzer verplicht wordt met de kin
deren vads-rlandscbe liederen in te studeeren,
er voor hem niets aaders overbijjft dan
dienstweigering.
Is het niet treutig, ja ergerljjk, dat aan
zulke personen de opleiding van kinderen
wordt toevertrouwd En is het Di8t
schaudeljjk,d»t znlke theorieën door open
bar# onderwijzers kunnen worden verkon
digd, zonder dat de Staat tusscheobeide
treedt en verklaart, dat hij de diens'en
van dergelijke ambtenaren Diet begeert?
Wat bljjft er over van den eisch der wet,
wanneer zulke taal, zjj het ook onder
protest van andere onderwjjzers, wordt
toegelaten en zulke mannen als opvoeders
vau het toekomstig geslacht big ren ge
handhaafd
Onder deze omstaudlgheden is de wet
een do'ode letter geworden en hebben de
tegenstanders van het openbaar onderwjjs
geljjk, wanneer zjj beweren, dat de open
bare school niet meer geschikt is voor
kinderen, wier ouders wenschen dat zij
tot brave en degeljjke burgers van den
Staat worden opgeleid.
Esd vorig maal riepen wjj deoulera toa
Waakt over uwe kinderen, dat zg niet
komen onder de leiding van een onder
wjjzer, dia zich ten taak heeft gesteld uwe
kinderen ougelokkig te makeD,
Het eenig middel daartoe is opze kin
deren niet naar de openbare school te
zenden. Zij zullen dan ten minste in de
school geen begrippen kannen opdoeD,
waardoor later ban levensgeluk zal wordeu
verwoest ea zg, in plaats vau een sieraad
in hun kring, een misdadiger en boos
wicht worden.
Met aandrang wekken wjj een ieder op
toch te bedenken, dat het zoogenaamde
nentra'e onderwjjs der openbare school in
werk ljjkheid niet neutraal kan heeteu.
Ieder oaderwjjzer tracht zjjae meening
iQgang te doen vinden bjj da kinderen,
met wier opleiding hjj is belast. Geheel
kleurloos kan geen enkel onderricht wezen
en al stemmen wg volkomen in met de
waarheid, dat niet in elk openbaar onder-
wgsereen verkapt sociaal-democraat kan
worden gezien, de mogelukheid bestaat, dat
onze kinderen, indien zjj de openbare school
bezoeken, onder de leiding van een sociaal
democraat komen. Eu wat dan van hen
wordt gemaakt, daaraau behoift men niet
te twjjtelen.
Man kan ons tegenwerpen, dat wjj de
openbare school te zwart afschilderen en
dat er van het daar genoten ODderwjis toch
ook wel goede vruchten worden gezien.
Z»ker, vrij ontkennen dit niet, evenmin als
wij ontkenren, dat er onder de openbare
onderwjjzers hoogst achtenswaardige per
sonen word«n gevonden. Doch dit istbaos
niet de vraag. Indien ouders hunkinderen
raar school zenden, kannen zjj zich toch
onmogeljjk vooraf vergewissen van de
maatschappelijke, staat,kandige en gods
dienstige overtuiging der onderwjjzers, die
op bedoelde school werkzaam tjjn of later
nog zullen benoemd wordeD. Het gevaar
doe, dat onze kinderen op de openbare
school een sociaal-democraat tot leermeester
krjjgeD, is dus even groot als het gevaar
om op jjs van een nacht te gaan. Het
zal een toeval wezen, wanneer de kinderen
onbedorven door de openbare school wor-
De oude moeder kon zich nu niet langer
op de heen houden en de dokter had dan ook
al eens laten gevoelen dat geen hoop op her
stel bestond. Eens op een dag riep de zieke
haar zoon tot zich en vroeg hem ot het wer
kelijk waar was geweest dat Kaalje haar om
vergiffenis had laten vragen. Jacob bekende
dat hij zich aan een onwaarheid had schuldig
gemaakt om beter verstandhouding te verkrijgen.
//llan is het goed," sprak de moeder; ik
vergeef het u gaarne, mijn zoon, en hoop dat
gij gelukkiger zult worden wanneer ik hier
niet meer zal zijn
Jacob vertelde aan zijne vrouw dat zijne moe
der nog altijd zeer gevoelig was voor de ver-
i achtelijke uitdrukkingen, die zij zich vroeger
had laten ontvallen en verzocht haar die laak
bare handelwijze nu nog te herstellen, doch
Kaalje wilde er niet van hooren. Zij sprak op
de onverschilligste wijze over den aanstaanden
dood der arme vrouw; men moest zich zulk een
geval nog niet aantrekken, zeide zij,want't was
eigenljjk gelukkig als oude menschen eindelijk
eens gingen sterven.
Jacob kon zich nauwelijks bedwingen en zei
dat zijne vrouw hem nog zou noodzaken de
wijde wereld in te gaan, terwijl zij zich zoo
ongevoelig toonde over 't geen hem 't liefst was.
Kaatje lachte en zeide:
„Als gij honderd passen van hier zjjt, komt
Kij met hangende pootjes tcr'g; niemand is
zoo dwaas om de mooiste vrouw te verlaten.»
De zieke verminderde dagelijks in krachten
ook toen (le priester haar de laatste bediening
uitreikte, bleef Kaatje even gevoelloos. Jacob
den afgeleverd om het maatschappelijk
leven ia te gaan.
En daaraan mag geen ouder zjjne kin
deren wagen. Indien de Staat het niet
tot zjjn plicht acht om de hard te houden
aan de wet, dan zgo de ouders tot dub
bele waakzaamheid verplicht bjj het doen
eener kenze wat betreft de school, waar
been zg hutne kinderen zullen zenden.
De Staat, waarvan men gemeend heeft,
dat hg zulk een uitstekend neuttaa! op
voeder zou wezen, heeft jammerlgk fiasco
gemaakt. Hg is er het sprekend voorbeeld
van, dat godsdienstloosheid leidt tot gods
ontkenning en dat een ondetwjj», hetwelk
men wil ontdoen van het geloofselement,
zich moet kenmerfcsn door het brutaal
ste ongeloof. Aan den Staat kunnen
daarom Christen-ouders hunne kinderen
niet meer toevertroawen. Hg levert geen
voldoenden waarborg, dat de jeugd op
de lagere school niet in den grond be
dorven wordt, want h|j staat toe, dat ou-
loovigen en sociaal-democraten in zjjn
school werkzaam zgo.
De opleiding tot alle Christelijke en
maatschappelijke deugden op de openbare
school is gebleken eene fictie te zjjn, ge
schikt om tijdelijk het oog ta doen slui
ten voor het gevaarlijke der neutrale
school, waarvan de werkeljjke aard even
wel hoe langer zoo meer aan den dag
treedt.
Zonder dus iederen openbare onderwjj
zer te willen beschuldigen van ongeloof
en staatsgevaarlijke theorieën te belglen,
meenen wg toch het zenden van kinderen
naar de openbare school te moeten ont
raden aan een ieder, die zgne kindereu
werkeljjk lief heeft, omdat de Staat niet
bg machte blgkt om zulke onderwjjzers
nit de school te weren, die het kinderlijk
gemoed bederven en zich ten doel stellen
aan de jeugd de heiiloozo leer van onge
loof en revolutie in te prenten.
O/er de grens-quaestie vau Venezuela
met Engeland heeft prof. Hudson
Shaw te Pniladelphia zjju oordeel uit
gesproken. Deze hoogleeraar erkent de
juistheid van C1 e v e 1 a n d's optreden
tot haudha«ing«an de Monroe-leer en is van
oordeei, dat het geschil, geen aanleiding
kan geven tot een oorlog tuischea En
geland en de Vereenigde Staten. Hij aebt
de benoeming van een scheidsrechter de
eenign mogelijke oplossing, niettegen-
s'aarideLord S a 1 i s b u r y zich daartegen
bljjft verzetten.
Bjj bet hervatten van den arbeid in
den Duitschen Rijksdag heeft de heer
Von Kaait z, de leider der conserva
tieve parljj, toen hg sprak over de toe
lating van buitenlandsche fondsen gewe
zen op de krachtige houding, door de
Regeering onlangs aangenomen tot be
scherming van Dnitscblands belangen in
andere landen. Hjj wees er op dat deze
houding alom in het Duitsche rgk bjj val
hfeft gevonden. Deze verklaring van den
heer Von Kanitz werd door alle leden
liet de eenige zuster zijner moeder overkomen;
zij m de zoon waren alleen tegenwoordig toen
de onde vrouw stierf. Zij had in de laatste
dagen slechts enkele woorden gesprokcn;hij sloot
haar de oogen.
Jacob begaf zich naar de huiskamer en deel
de zijne vrouw mede dat alles afgeloopen was
Zjj ging naar het venster en zag naar buiten.
Toen keerde zij zich om, streek hem met de
hand over het gelaat en zeide:
//Foei, gij zijt in de lnatste dagen wel tien
jaren ouder geworden. Last het hoofd toch niet
handen; ik wil zoo'n ouden man niet hebben
In Jacob ontwaakte de herinnering aan de
woorden, eeas door zijne moeder tot hem ge
sproken.- Zou de vrouw, die in zulk een tref
fend oogenhlik ijdele gedachten koesterde, hem
nog liefhebben en verplegen wanneer hij oud
en gebrekkig was geworden? Zou zij dan niet
voor hem zijn wat zij voor de moeder geweest
was?
Hij onderdrukte die gedachte en vroeg ot
zij nu nog niet wilde herstellen wat zij bad
verzuimd. //Ga met mij naar boven,» sprak bij
„en laat ons'beiden bij bet lijk vergiffenis vra
gen voor bet leed dat wij moeder hebben aan
gedaan; kom, laat ons sam n wat voor baar
gaan bidden.//
//Ik ga niet naar boven; ik wil geen Ijjk
zien, ik kan geen lijk zien; ik wil ook niet
gezien worden als ik dood ben, foei! dat is
walgelijk.//
Wat Jacob ook deed, bij kon zijne vrouw
niet tot andere gedachten brengen.
Hij zelf bracht den tijd, die hem overbleef
van den Rijksdag met luide toejuichingen
begroet.
Groothertogin Elisabeth van
Oldenburg is op 70-jarigen leeftjjd
overleden.
De ernstige Duitsche pers en politici
nemeo de Eugelsche wapeningen ter zee
uiterst kalmpjes, bjjua spottend op, en
sprekea ran eene c Iramatische vertooning
voor de galerjj om ea i ieeljjk, voor het
nationaal gevoel van de Eugelscben be
schamend tafereel ta doen vergaten.»
Tengevolge van een heftigen storm
□it het noordoosten werd gisteren Int water
van de Trave zoo sterk opgestuwd dat
Lübeck en da omringende plaatsen over
stroomd werden. Kanonschoten waar-
schuwdeo de bevolking, da laaggelegen
woningen te ontruimen. Er is veel schade
aangericht.
Door de Yenezolaanscbe-quaestia en de
troebelen in de Transvaal is de Armeni-
sohe-quaestie op den achtergrond geraakt.
Het was in de laatste dagen alsof in het
Turksche rjjk geen oneenigheid meer be
stond en toch is men daar, na weer te
Beredjik, nog steeds aan het plegen van
misdrjjven die weder een gevecht hebben
uitgelokt tusscheD Armeniërs en Moham
medanen, waarbjj vgf meoschen het leven
verloren, terwgl ruim een 50-tal werdsn
gewond.
Oulangs hebben deTurken in Armenië
een klooster allerwreedaardigst uitgemoord
en in de vlammen doen opgaan.
Twee Turken kwamen tegen den avond
don Orerste vau het klooster mededeelen,
dat h|j zjja vee, dat door roovers was
weggevoerd tegen den avond zon terug
ontvangen.
De o/erste oalviog zgne gasten goed
en liet een maal voor hen toebereiden.
Toen men, na afloop daarvan, rookend
en jiratond bgeenzat, werd er aan do deur
«eklopt. «O, daar zjju zjj alz-iden de
Turkeo. De daar werd geopend, en er
kwam een troep gewapende Kurden
biDnen, die onmiddellijk begonnen te
schieten op de weerlooze monniken.
Weldra waren die allen doodgeschoten-
Daarna staken de Kurden het klooster iu
braud, en toen er gewapende mannen nit
nassankaleh kwamen, waar m^n de vlam
men had gezien, vonden zij niets dan een
puinhoop.
Yan de kloosterbewoners bleef alleen
een jonge monnik gaspaard, die dooreen
schot in de band neergeveld en door de
moordenaars voor dood gehouden werd,
alsmede een halt oowjjze knaap, dien de
Kurden (waarscbjjnigk uit den bijgeloo-
vigen eerbied der Oosterlingen voor idioten)
ongedeerd listen.
De toestand van bet Italiaansche leger
in Abeesiuië is bllertrenrigst. In plaats
van te ageeren, neemt generaal Bers-
tieri eene afwachtende houding aan. De
Italiaansche bevelhebber voelt zich on
machtig om eene voorwaartsche beweging
te ondernemen en heeft handen vol werk
om zgne versterking in tegenweer te
brengen voor een aanval der Abessiniërs.
Nu koning Me nel ik zijn leger in
beweging heeft gesteld, vreest men te
en ook (len nacht in de sterfkamer door. Aan
tafel verscheen hij niet meer, men hoorde hem
haast geen enkel woord spreken. Slechts eene
gedachte hield hem bezig, nameljjk zijne vrouw
te verlaten; hij huiverde wanneer hij haar zag
en kon nauwelijks den tijd afwachten tot hij
zijn plicht als zoon zou hebben vervuld, lot
waanzin steeg zijne droefheid wanneer hij er
aan dacht hoe gelukkig die vrouw hem had
kunnen maken.
De klokken werden geluid, men ging de
oude moeder ten grave brengen.
Jacob stond met de bloedverwanten in de
huiskamer, Kaatje deed den zwarten sluier over
het hoofd, en op dat oogenhlik—h|j wist zelf
niet hoe het kwam—zag Jacob hoe zij met het
meeste zelfbehagen voor der. spiegel stond te
draaien; want het rouwgewaad stond haar in
derdaad zeer goed. Zijne vuisten balden zich,
het schemerde hem voor de oogen, 'twas hem
al moest hij met een enkelen slag zijn onge
voelige vrouw en het trotsche spiegelbeeld ver
nietigen. Pat duurde echter slechts een oogen
hlik en toen kwam de gedachte in hem op
dat hij zich bedrogen zou hebben, want wie
zou in zulk een oogenhlik nog voedsel geven
aan ijdele gedachten?
Doch daar hoorde hij weder de stem zyner
vrouw. Och, nicht,// sprak zij iot ccn der
bloedverwanten //steek daar boven eens een
groote speld, want anders zal het krip mijn
gansche voorhoofd bedekken."
J ncob voelde den grond onder zich wegzin
ken; hij liet een kreet hooren en zakte ineen.
Men richtte hem op, doch hij kon zich nau-
Rorae het ergste, te meer daar de tele-
graphische berichten aldaar uit Massowah
ontvangen niet veel goeds voorspellen.
Koning Humbert heeft niet veel
pleizier van zgn leger en vloot. Heeft hst
ieger totaal fiasco gemaakt tegen de
Abessiniërs, de marine overkwam 6ea
ongeluk op het Maggiore-meer. Eene tor
pedoboot is daar verongelukt, tengevolge
van bet springen van den stoomketel.
Yan de equipage verloren 10 manschappen
het leven.
In den Gexaenteraal van Milaan is oen
voorstel aangenomen waaria afkeuring
wordt betuigd over de feestviering van 20
September van het vorige jaar.
Zooals te verwachten w»«, beeft on
middellijk het dageljjksch bestuur der sta l
Milaan zga ontslag genomen en zal de on
deugende gemeenteraad worden ontbonden,
om door een Koniukljjk Commissaris de
stad te latsn besturen. Ben leelgk geral
voor de pretmakers en opsnjjers van da
overweldiging van Rome.
Het jaar 1896 heeft aan Eagelaad het
tot hiertoe en niet verder toegeroepen.
Tot dusver waren da Brittea gewoon,
steunende op huu machtige vloot, zich te
beschouwen als de alleenheerschers der
geheele wereld.
Alle geschillen, vooral die met kleiue
staten, werden opgelost overeenkomstig
Eogelands wenschen door het zenden van
een ultimatum, gesteund door een eskader.
Hierover bestond algemeene ontevreden
heid. De afkeuring over het gewelddadig
optreden der Engelschen tegen de kleine
Amerikaaneche republieken kwam tot eene
uiting in president C 1 e v e 1 a n d's Bood
schap, naar aanleiding van het overigens
niet bjjzonder gewichtige grensgeschil in
Venezuela en na heeft keizer Wilhelm
een kracutig protest doen hooren tegen
Eogelands Zuid-Afrikaanscbe politiek,
welke in de eerste plaats tegen de Zuid-
Afrikaansche republiek was gericht.
Zooiets waren de Engelschen niet g6woon
te hooren en het is dan ook voor hun
trots verschrikkelijk te vernemen, dat
ook nog anderen dan de Eagelschen ia
de wereld iets te zeggen hebben.
De bedreigingen der Eugelsche blaiea
tegenover Berlga hebben niet veel om het
lijf, men wacht daar af, totdat de eerste
opwelling van woede tot badaren is ge
komen. Aan een ernstig conflict tnsschen
Engeland en Duitschland wordt niet ge
dacht.
De Engelschen zingen een toon lager
nu de Transvaalsche Boeren, den Lords
hunne vuisten hebben laten zieD.
De Duitsche gezant te Londen, graaf
Hatzfeldt, heeft een bezoek gebracht
aan het ministerie van buitenlandsche
zaken en een langdurig onderhond gehad
met lord Salisbury.
Uit het ingestelde onderzoek is ge
bleken dat de berichten over de wanorde
lijkheden in het Oost-einde van Londen
op den 6en dezer en over de mishandeling
van Nederlandscbe en Dnitsche zeelieden
grooteljjks overdreven zjjn geweest. De
verstoring der orde, welke er heeft plaats
gehad, was onbeduidend.
De Westm.Garette deelt mede, dat mi-
welijks staande houden en moest door twee
mannen ondersteund worden toen hij het lijk
z|jner moeder naar het kerkhof volgde.
Toen Kaatje hem toeriep: „Wees niet kin
derachtig, gedraag n toch als een man,// Was
het Jacob alsof al de hamers uit de smederjj
tegelijk op zijn hoofd klopten, zoo schel klonk
hem die stem in de ooren. Hij ging achter
het lijk zjjner moeder en het was hem als
zweefde het bekoorlijke gelaat zijner vrouw
voor hem in de lucht; hij haatte dat gelaat,
hij had een afschuw van die schoonheid en
nam zich voor alleen aan z|jne overledene moe
der te denken en voor de rust harer ziel te
biddeD, doch altijd en altijd vergezelde hem
dat gelaat., hij zag het tweemaal: eens in den
spiegel, eens levend.
Men was van de begrafenis teruggekeerd.
Jacob zat met zijne vrouw cn de bloedverwan
ten aan den disch, doch hij zag Kaatje geen
oogenhlik aan, en het deed hem pijn als hij
hare stem hoorde.
Toen het avond geworden was en de gasten
vertrokken waren,begaf hij zich naar bet ka
mertje zjjner moeder en zat daar lang voor het
bed met het gelaat in de handen. Kaatje kwam
binnen met het licht in de hand.
„Blaas het licht uit!// riep hij baar toe.
//Waarom?//
„Ik wil je niet zicnl Blaas het licht uit
Keg jfef.
m.hs toch niet dwaas,// sprak Kaatje op
een toon die hem anders troostend zou hebben
toegeschenen. //Gij zult zien hoe aangenaam
wij voortaan zullen lev en, nu wij alleen z|jn."
