No. 2389.
Zondag 26 Januari 1896
21ste Jaargang.
4^
Advertentiën
agite ma non agitate.
Weerzinwekkend en onver
dedigbaar.
BUITENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
f 0,85
1,10
1,80
0,03
50 Cents.
7 llt
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Eene moeder en haar kind.
Engeland.
België.
Transvaal.
Bulgarije.
Duitschland.
Rusland.
Italië.
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
- .""."v.:*4--
i AiVi jENDRAï
Van 16 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijda g-a vond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Puhlicité Etrangere
G. T. 1) A UB E Sr Co. JOHN-, F.J ONES, Succ., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre.
waarvan de plaatsing driemaal is opgegeven,
worden slechts tweemaal in rekening gebracht.
Een der in on« oog meest weerzinwek
kende en minst verdedigbare uitingen van
het radicalisme ligt in het streven naar
het verschaffen van politieke rechten aan
de vrouweD.
Niet slechts toch wenschen de radicalen
alle mannen te roepen tot de taak om
mede te werken aan de samenstelling der
Vertegenwoordiging en invloed uit te oefe
nen op den gang van zaken in onze Staat
huishouding, zij willen voor eeu deel ook
aan de vrouwen het stemrecht verleenen
en baar aldus doen deelnemen aan den
politieken strijd.
Wjj noemen dit een der meest weerzin
wekkende en minst verdedigbare uitingen
van het radicalisme.
Weerzinwekkend in de eerste plaats,omdat
men door dit streven i aar het verleenen van
politieke rechten aan de vrouw er niet toe
medewerkt om bet standpunt der vrouw
te verhoogen, maar integendeel om haar
te verlagen, haar neer te trekken in eeu
slrjjd, die vaak met de onedelste wapenen
wordt gevoerd en waarbjj dikwjjls de on
edelste hartstochten in beroering worden
gebracht.
Het is toch een bewezen feit, dat op
bjjca geen enkel gebied zooveel leugen
voor waarheid wordt aangeprezen en zoo
veel verkeerds ais het besta dat te bereiken
is wordt voorgesteld, als juist in den strijd
der staatkundige richtingen, terwjji de
drjjfveer bjjna altjjd wordt gevormd door
het streven naar macht. Recht en recht
vaardigheid zjjn gewoonlijk de motieven,
die men aanvoert voor het streven naar
een of ander doe), doch de veiborgeD be
weegredenen vinden meestal hun oorsprong
in verkeerde oogmerken en bedoelingen.
Is het dan niet weerzinwekkend om in
zulk een strjjd te betrekken de vrouw, die
een zoo geheel andere roeping heeft dan
te streven naar het verkrjjgeu van macht,
ten einde over anderen te kunnen heef
schei Indien man slechts iets gevoelt van
de eigenaardige roeping, welke de vrouw
a's beheerseheres van den kleinen kring,
waarin zjj zich beweegt, heeft te vervuilen,
dau moet men ons dadeljjk toestemmen,
dat daarmede geheel onvereenigbaar is 1 et
uitoefenen van invloed door de vrouw rp
de tamenstelling der Landsregeering en
op de richting, waarin bet Staatsbestu ir
behoort te worden geleid. En dan zal m n
ons eveneens toegeven, dat het hoogst af-
keurmgswaardig genoemd moet worden
om de vrouw te doen treden op dat gebii d,
hetwelk zoo terecht tot nog toe voor haar
was geslotsn, niet om haar beteekenis te
beperken, maat juist om haar eigenaardige
taak niet te bemoeilijken en haar te voe
ren op een weg, die de hare niet kaa
wezen.
Nu weten wjj wel, dat door de vcor-
stauders van het vrouwenkiesrecht wordt
betoogd, dat door de deelneming der vrouw
aan den politieken strjjd deze slrjjd eeD
FE BILLET O N.
2.
Vervolg
In 1819 kwam hij met zijne moeder te Parijs
om er de rechten te studeeren. Daar Mevr
Damfree niet veel fortuin bezat, zoo leefden
ZÜ zeer eenvoudig. Henri bracht met werken
het grootste gedeelte van zijn leven door zijne
Uitspanning bestond, om met zijne moeder, die
Weduwe gebleven was met een eenig kind, te
gaan wandelen.Dit was het gelukkigst tijdstip
fit bet leven van den jongen Damfree. Later
toen bet verdriet, een zwaar verdriet hem ter
neder drukte, zocht hij een weinig verademing
jn de herinnering dier gelukkige uren, waarin
hij den wankelenden tred van Mevr.Damfree
ondersteunend, en van die uitmuntende vrouw
fessen van ware deugd en godsvrucht ontving.
Mevr. Damfree was in de harde school van
het huiselijk verdriet opgevoed door de nood
zakelijkheid gedwongen het hoofd van het
huisgezin te zijn, op een leeftijd, waarop hare
ondervinding een hechten steun zou vereischt
hebben, genoodzaakt de plichten des vaders
met die der m eder te vereenigen, en door de
verkwistingen eens echtgenoots er toe gebracht
om met de grootste zuinigheid te leven, was
^«vr.Damfree zeer streng in hare grondbegin-
Verv geworden. Daar zjj voor haar zoon de
uhfng vreesde, die voor den vader zoo
ander karakter zal verkrggen, en dat de
onedele hartstochten juist door den verede
lenden invloed der vrouw tot zwjjgen zn!-
Iea worden gebracht, doch daarvan zjju
wij volstrekt niet oveituigd. Juist, omdat
de wensch naar het verleenen van poli
tieke rechten aan de vrouw uitgaat van
eeue richting, welker streven door ons in
bet belang van het vaderland zeer wordt
afgekeurd, verwachten wjj niets van zulk
eene veredeling van den strjjd der mee
ningen op staatkundig gebied. De radica
len verwachten van de deelneming der
vrouw aan den stembasstrjjd niets meer
of minder dan eene versterking van hunne
positie. Zjj meenen, dat de vrouw door
hen gemakkeljjker zal zjjn over te halen
tot hunne verdeifeljjke beginselen dan de
man, omdat zjj steeds den mond vol heb
ben van recht en rechtvaardigheid. Eu
daarom trachten vele radicalen aan de
vrouw invloed te verleenen op den gaug
der Staatszaken.
Iu plaats dus van varedeling van den
politieken strjjd, zou door de invoering
van het vrouwenkiesrecht en door het
verleenen van meerdere staatkundige
rechten aan de vrouw, het eigenbelang
nog meer op den voorgrond treden bjj de
bespreking der algemeene landsbelangen
dan thaus. En boveud'en zou io vele huis
houdelijke kringen de staatkundige strjjd
zgn verderfeljjken invloed zeer doen ge
voelen; Het maatschappelijk leven zou er
doer worden gedrukt, terwjjl aan den
anderen kant geen enkel voordeel zou
worden verkregen.
Eu wat de rjuaestie van het recht der
vrouw betreft, om deel te nemen aan het
politiek leven, wjj vinden het juist een
voorrecht, dat de vrouw tot nog toe niet
behoefde te worden bezig gehouden met
zaken, die haar in haar eigenljjke schoone
taak zouden belemmeren, terwjji voorts
voor de vrouw hetzelfde argument geldt,
dat met zooveel grond wordt aangevoerd
voor de onthouding van het kiesrecht aan
de politiek onmondige manneD, nl. dat
hun deelneming aau de samenstelling der
Volksvertegenwoordiging niet zou strekken
tot bevordering van het algemeen lands-
bela g.
Hieraan ontleenen wjj het recht om het
streven naar het verschaffen van politieke
rechten aan de vrouw ook te noemen ten
der minst verdedigbare uitingen van het
radicalisme.
De zoogenaamde emancipatie der vrouw
heelt r og geen enkel gunstig resultaat
voor de samenleving opgeleverd. Het
eenige, dat tot nog toe verkregen werd, is
dat voor den man de strjjd om het bs staan
moeieljjker is geworden; Op verschillend
terrein heeft de vrouw aan den man reeds
eene scherpe concurrent aangedaan, welke
hem in het algemeen de wegen om tot
welvaart te komen reeds eeDigszins heeft
beperkt. Daardoor wordt het vermogen om
een gezin te vormen, voor den man be-
moeiljjbt, hetgeen alweder ten gevolge
heeft, dat de algemeene maatschappeljjke
welvaart er niet beter op wordt, hetgeen
Datnurljjk terugwerkt cp de positie der
vrouw.
Zoo hetft dus juist het concnrreeren
dtr vrouw met den man haar toestand
verslimmerd. Wil men dit nu verbeteren
door aan de viouw ook politieke rechten
noodlottig was geweest, hield zij hem van de
vermaken, aaii zijnen leeftijd eigen, terug, waar
voor zij door hare kennissen van overdrijving
beschuldigd werdZij stoorde zich hieraan niet.
Eene oprechte, niet overdreven godsvrucht
matigde overigens hare wel wat strenge op
vatting van het leven; zij beminde haar zoon
hij was voor haar het eenige beeld des geluks,
dat zij zich had voorgespiegeld en dat haar zoo
snel ontvloden was, de laatste afstammeling
van zijn geslacht. Zijn gelaat herinnerde haar
aan het verleden en deed haar de toekomst
blijde te gemoet zien zij beminde hem zoo
zeer dat zij dikwijls als Christin, bevreesd
was hem te veel te beminnen.
Maar haar gezond verstand zeide haar, dat
zij zich het jeugJig leven van Ilenri niet
geheel mocht toeeigenen en hij zich liever aan
eene jeugdige vrouw moest verbinden. Niette
genstaande de weigering van haar zoon, die
van geen huwelijk wilde weten en wiens hoogste
geluk bestond voor zijne modder te leven en
bij haar te blijven, zoo zocht de edele vrouw,
met angstvalligheid, in haar beperkten vrien
denkring, en smeekte God vurig eene gezellin
voor Henri af. Zij verlangde geen jong meisje,
dat alleen eene goede huishoudster, en voor
't overige niet in staat was haar zoon te be
grijpen nog meer vreesde zij hem eene mo -
depop te zien huwen, die alleen den band des
huwelijks zou sluiten om zich vrijer te kunnen
bewegen.
Henri was vier en twintig jaar oud hij
had zjjne stuaièn voleindigd hij werkte bij
een beroemd advocaat, toen een hunner vrien-
ta verleenen, dan gant men juist dau ver
keerden weg op. Ia plaats van een genees
middel voor deze maatsehappdjjke kwaal,
vormt dit juist een nieuw element om de
kwaal nog gecompliceerder te maken en
haar genezing te belemmeren.
Er is slechts een middel, dat in ons oog
den toestand weder normaal kan maken,
en dat is om de vrouw zooveel mogelijk
weder in haar eigenaardige positie terng te
brengen.
Wjj bedoelen hier niet mede, dat de
vronw behoort te worden gebracht tot een
toestand als waarin wezens van lager orde
rerkeeren, gelijk men ons misschien zal
verwjjteo. Dit is volstrekt niet bet geval.
Maar wjj zouden wenscheD, dat men de
vroaw liet in de eigenaardige sfeer, welke
haar door den Schepper is aangewezen.
Indien men Oosterscbs planten over
brengt in ons klimaat, dan gaan zjj kwjj-
nen en eindigen met sterven. Ging men
nu betoogen, dat aan die planten onrecht
wordt aangedaan, wanneer zjj niet worden
overgebracht op onzen kouden Westerschen
bodem, dan zou de dwaasheid van dit
betoog ieder onbevooroordeelde dadeljjk in
het oog vallen.
Zoo is het nu ook met het streven van
een deel onzer hedendaagsche wjjzen op
politiek gebied. Zjj betoogen, dat de vrouw
werkzaam moet worden gesteld op een
terrein, dat het hare niet kan wezen, omdat
bet geheel strjjit met haar natuur en
baar aanleg.
Laat men liever trachten om den toe
stand van den man in verschillend opzicht
te verbeteren; laat men het huiseljjk leven
trachten aan te moedigen laat men bet
levenslot der minder bedeelden trachten te
veraangenamen en dea mannen de gele
genheid vergemakkeljjken om tot welvaart
te keman en zich een gezellig tehuis te
verschaffen. Dau zal men het best mede
werken aan de oplossing der rrouwenvraag
en aan de verbetering der maal schappelijke
toestanden in het algemeen.
Het streven echter om aan de vrouw
politieke rechten te verzekeren zal slechts
de desorganisatie der samenleving bevor
deren en ia daarom van ons standpunt
weerzinwekkend en onverdedigbaar.
De dood van prins Hendrik van
Batten berg, schoonzoon van koningin
Victoria en echtgenoot van prinses
B e a t r i c e, die eenige dagen geleden ge
zond en wel naar Afrika vertrok, heelt
niötalleen zija dierbare betrekkingen, maar
ook het Engelsche volk in rouw gedom
peld. Koningin Victoria ontving tjj-
dens baar onthjjt op Osborne Castle, de
doo istjjding fn stelde bare dochter met
het voor deze zoo smarteljjk verlies in
kennis. De Prinses verliest ia den Prins
een veel geliefden echtgenoot en het En
gelsche Hof een edelen vorst.
Uit alle oorden der wereld stroomen d*
telegrammen van rouwbeklag naar de diep
bedroefde prinses Beatrice, en de En
gelsche pers is vol lof over den Prins.
De Times zegt, dat de prins den sol
datendood gestorven is, al viel hg niet op
bet slagveld. De Morning Post zegt: «De
den Mevr.Datnfree sprak van een meisje van
achttien jaren, de eenige dochter van M. en
Mevr. Ravier,rijke kooplieden, die den handel
hadden vaarwel gezegd. Het jonge meisje was
schoon, maar ze.-r verwend hare ouders wilden
haar een wel opgevoed, braaf en werkzaam
man doen huwen; op vermogen weid volstrekt
niet gelet. Mevr Damlree had moeite hare
vreugde te bedwingen, eu dacht bij zich zelve,
dat dit juist eene geschikte partij was, voor
haai zoon. Zij vraagde eenige dagen uitstel om
eenige inlichtingen in te winnen en het meisje
te leeren kennen, dat het geluk haars zoons
moest uitmaken
Zij won eenige onvolkomen berichten in, en
vernam dat de familie Ravier tot de deftige
burgerklasse behoorde dat het jonge meisje
een weinig romanesk was, maar overigens een
goed hart bezat. De voorzichtige moeder had
noch tijd, noch kracht er iets meer van te
hooren door eene hevige ziekte aangetast, die
haar binnen eenige uren ten grave sleepte, kon
zij dit plan slechts gedeeltelijk aan Henri ont
vouwen, die ontroostbaar, zich zelf later niet
meer kon herinneren zoo hevig was zijne
smart geweest of de laatste woorden zijner
moeder, aangaande dit huwelijk eene bede, een
bevel of een raad inhielden.
De familie Ravier behandelde hem na den
dood zyner moeder met de grootste voorko
mendheid eene moederlijke bezorgdheid voor
zijne gezondheid, won zijn hart. Het viel hem
niet moeielijk die uitmuntende familie die hem
als zoon behandelde, lief te hebbenook voor
Jenny vatte hij eene groote genegenheid op
prins van Batten berg, begf ereud een
man van de daad te zjjo, is op het. veld
van eer gevallen.» De Standard«De prins
van Battenberg is als offer van den
plicht gevalleD, even goed als ware hjj
op het slagveld gebleven.»
Het ljjk vau deD Prins is aan boord
van bet stoomschip Blonde, gebalsemd en
wordt binnen acht dagen in Engeland ver
wacht-
Prins Heinrich MoritzvanBat-
t en berg werd den 5u October 1858
te Mdaau geboren. Hg was de derde zoon
van priusA lexander va nH e s s e n en
diens morganatische vrouw gravin Julie
von H a u k e, die in 1858 den titel kreeg
van prinses van Battenberg. Alex
ander van Bulgarjje wasjzjjn broer. Den
23n Jalt 1885 trouwde hjj prinses Bea
trice (geb. 14 April 1857). Uit dit hu-
weljj k zgn d'ie zonen en eeoe dochter
gtboren. Koningin Victoria was zeer
aan den echtgenoot van hare lievelings
dochter gehecht.
Onder de hooge gasten die bet huwelgk
van prinses Henriette van Vlaanderen
met Emmanuel van Orleans, hertog
van Vencöme zullen bjjwocec, wordöD ge
noemd de koning van Roemenië en de ko
ningin van Saksen.
De voltrekkiog van het huwelgk zal op
den 12a Februari e. k. te Brussel
hebben.
Naar de «SotVverneamt baart de gezond
heidstoestand van de Koningin van België
bezorgdheid in. H. M. is niterst zwak en
verlaat haar vertrekken niet.
De Engelsche vrjjbuiters zgn nit
bet Trausvaalscb-gebied verwijderd. Dr.
J a m e s o o en zijne officieren werden, na
te Durban te züd eangekomen, aan boord
van de Victoria gebracht. De overige
manschappen worden gedeeltelijk op een
ander schip caar Engeland gezonden, ge
deeltelijk uit verschillende havens naai
hunne woonplaatsen verscheept.
De opstandelingen hebben voor Durban
le verlaten een brief verzonden aan pre
sident K r a g e r, om zjjn regeering te be
danken voor de vrieudeljjke bejegening
die zjj t jjdens bun gevangenschap mochten
ondervindeo.
Generaal J o u b e r t las in de Times
dat Dr. Jameson een dapper man werd
geroemd. Dat was te veel voor J o u b e r t.
Hg begaf zich naar den correspondent van
bet blad en zei: «Ik zie, jou limes noemt
Jameson een dapper man. Ik geloof
dat er nog maar eeu dapperder is, en dat
is de Duivel. Enz.»
Te Johannesburg is het nog niet rustig,
het vuur is er nog steeds aan het smeulen.
De zaken gaan ongeregeld en er heersckt
een algemeen gevoel van onzekerheid.
Het groote aai. tal werfeloozen wordt
als een gevaarljjk element beschouwd
Sedert een veertien dageo verlaten kleine
groepen mannen beimeljjk de stad, men
weet niet waarvoor Eocb waarbeen. De
Tiansvaal8cke artillerie heeft last naar
Komatipoort (op de Portngeesche grens
te trekker.
In eene redevoering heeft generaa
J o n b e r t de burgers van den Oraii je
Niet alleen om den laatsten wil zijner moeder
op te volgen, maar om de neiging zijns harten
te voldoen, vroeg hij om de hand v»n Jenny.
In de wereld vluchtte hij de vrouwen uit
beschroomdheid en uit vrees, daar zijne moeder
hem gewaarschuwd had hare behaagzucht te
vlieden. Iu zijn rouwtijd bezocht hij geene ge-
zelschapren, en hij zag Jenny slech's in den
huiselijken kring. Eene schuldelooze gemeen
zaamheid, jok en scherts zijn n het familieleven
geoorloofd, als de oogen des vaders en der
moeder nauwkeurig toezien, dat in dat alles
niets overdrevens of gevaarlijk schuiltde
zelfde gesprekken in de wereld gehouden, zou
den streng berispt worden.
De lielde die Henri gevoelde, belette hem
rijpelijk na te denken. Jenny was de vrouw
niet, die met zijn karakter overeenstemde
maar door hare bevalligheid bekoord, door
haar schoonheid verblind, bemerkte hij niet,
dat het hart van het meisje meer romanesk
dan gevoelig was, en dat zij volstrekt geen
denkbeeld had van de ernstige plichten, die
op eene gehuwde vrouw rusten. Indien hij som
tijds, in het gesprek, eenigszins de waarheid
zag doorschemeren, sloot hij de oogenbij
beminde Jenny, hij had behoefte aan geluk.
Daarbij had hij de zoete hoop, dat hij haar
zou leiden en haar tegelijkertijd hare plichten
leeren kennen.
Dadelijk na het huwelijk begaven zij zich
naar het kasteel, waar wij hen zes jaren later
weder vinden. De eerste maarden, die op de
eebtvereeniging volgden, was een tijd van vol
maakt geluk. Jenny was geheel veranderd en
Vrgstaat bedankt voor hunne halpiuhat
gevaar. De inval van Jameson was
niet het werk van het eervolle en edele deel
der Ecgelsche natie, zeide hg o. a. Da
zaak van TraoBvaal was de zaak van het
Zuid-Afrikaansche volk, dat zgn doel zoa
bereiken door de vereeniging van verschil
lende stelsels in eene natie.
President Kr u g e r heeft verzekerd,dat
de Ameiikaan8che burgers in de Transvaal
volstrekt geen gevaar loopenzoodat
buitenlandsche bescherming onnoodig is.
Zeven nitlanders betrokken in het revc-
lutionnair gewoel, zgn uit de gevangenis
te Pretoria ontslagen, onder borgtocht en
de belofte, dat zjj te Pretoria zullen
blijven.
In de voornaamste kringen te Sofit
maakt de reis vbd vorst Ferdinand
door Frankrjjk een zeer ongunstigen in
druk. Men meent zeker te zgn dat den
doop van prins Boris tot het z. g. ort
hodoxe geloof, den 30en Jannari zal plaats
hebben. Vorst Ferdinand moet er op
nit zgn om de bezwaren van zjjne bloed
verwanten tegen den herdoop van zgn
kind uit den weg le ruimen, bij meent
dat Z. H. den Paus stilzwijgend zal berus
ten in het feit.
In de omstreken van Sofia is het ver
keer door de gevallen sneeuw gestremd.
Maandag was geen enkele trein aange
komen.
Gisteren-ochtend was Berljjn in repen
roer. Volgens een te Hamburg rondge
strooid bericht, was naar Berljjn getele
grafeerd dat prins Vod Bismarck
was overleden. Da redactie-bnreaux der
Berljjnsche bladen werden bestormd, want
als een loopend vnurlje had het nit da
lucht gegrepen gerucht zich door de ge-
heele slad verspreid. Naar Friedrichsruh
gotelegrapheerd om inlichtingen bleek het,
dat de oude heer volkomen gezond was
en zich zeer opgeruimd gevoelde.
Uit St. Petersburg wordt gemeld, dat
tusschen Rusland en Turfejje een of- en
definief verbond is gesloten, dat te Kou-
stanticopel geteekend en te St. Petersburg
btkrachtigd is. Daar de Fransche gezant
een onderhoud van twee uur met den
Sultan heeft gehad, denkt men algemeen
dat Fraokrjjk in dat verbond is opge
nomen.
Het nieuwe verdrag is gebaseerd op het
Russisch-Turksche van Hoenkjar Iskelesi
van 1833, tegenover Mehemed Ali's over
winningen. Door dat verdrag werd Turkge
feiteljjk een vazelstaat van Rusland, maar
do uitvoering werd destjjds door Frank
rjjk en Engeland gezamenljjk verhinderd.
Volgens de Osservatore Romano is van
het belicht dat Z. H. de Paus Zjjne be
middeling heeft aangeboden in de Veue-
zolaansche qnaestie, niets bekend in het
Vaticaan.
Er is zegt het blad in de berichten
omtrent het aanbod des Pausen, geen
schaduw van waarheid.
schikte zich in alles naar haar echtgenoot. Die
schoone gevoelens duurden, helaas niet langer
dan de rozenna drie maanden sprak Jenny
om naar Parijs terug te keeren.Dat was
de eerste doorn in het huwelijksleren. Henri
deed zjjn best dat verlangen te bestrijden hjj
gevoelde zich zoo gelukkig en vreesde, dat het
Parjjsche leven, zijn schoonen droom zou ver
nietigenmaar Jenny, tot dusverre vriendelijk
en voorkomend, werd droefgeestig en afgetrok
ken. Haar echtgenoot, wien de noodige geest
krachten ontbrak haar iets te weigeren, stond
eindelijk haar verzoek toe, en zij gingen dus
naar Parijs. Het leven, dat men daar leidde
opende Henri eindelijk de oogen. Hij zsg, dat
zjjne vrouw volstrekt ongeschikt was, dat
huwelijksleren te genieten, dat twee harten zoo
gelukkig maakt. Onder voorwendsel, dat zjj
zich met alledaagsshe dingen niet kon bemoeien,
sloeg zij geen acht op haar huishouden, noch
op hare bedienden zij hield zich slechts bezig
met schilderkunst, muziek, letterkunde, opende
hare zalen voor alle kunstenaars en vond geen
oogenblik tjjd meer om zich van huishoudelijke
plichten te kwijten. Henri zag het kwaad, maar
durfde het grillige vrouwtje niet berispen, want
bij de minste tegenspraak begon zjj te weenen
en te pruilen, terwjjl zjj zoo bekoorlijk, zoo
voorkomend, zoo liefdevol was als men haar
haar zin gaf.
Op een punt bood hij echter langen tegenstand.
Dooi een kwalijk geplaatsten hoogmoed wilde
dat haar echtgenoot zijn rechterlijke loop
baan zou verlaten. Het was tevergeefs, dat hij
haar voorstelde hoe roemrjjk het was zulk een
