NIEUWE
VrUdm 28 Febraari 1896
21ste Jaargang
Terug naar het heidendom.
buitenlied;
Se 2403
Eene moeder en haar kind.
Italië.
Engeland.
Bulgarije.
Amerika.
l i RL
SCHi C01IR4WT.
ABOKNEMENTSPBIJ8
Pei 8 maanden voor Haarlem. 1 0,85
Voor de overige plaatsen ia Nederland fr. p. p. 1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad varschjjnt
eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERDAG.
BUEBAIT: St. Janstraat Haarlem
FBIJS DEB ADVEBTENTIEK
Van 16 regels
Elke regel meer
50 Cents
7%
AÖITE MA NOST AGITATE.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie Contant.
Advertentiën worden niterlpk Maandag-, Woensdag
en V r d a g-a vond voor 6 nnr ingewacht.
Redacteur-Uitgever, W. KuPPBRS.
Na de Europeesche gezanten krokodillen
tranen scbreien over de gruwelen in het
Oosten, over de bloedbaden die de Maho-
medanen onder de Armenische Christenen
aanlichten zonder dat zjj iets afdoends
volbrengen,wordt ic Parijs,de hoofdstad van
het Katholieke Frankrjjk een Tempel ge
bouwd voor die vjjaoden van hetChristendom.
De Consuls van Frankrjjk, Engeland en
Ital'ë waren o zoo bedroefd toen zjj in
Erzeroem het gekerm der gewonden en de
hartverscheurende klachten der stervenden
boorden die na het bloedbad door de
Tnrken aangericht in een grooten kuil
werden begraven, waarin vijfhonderd tachtig
misvormde en onherkenbaie lijken werden
neergelaten. Eene fatsoenlijke begrafenis
was voor de vermoorde Christenen niet
mogeljjk, zoodat een priester bevende en
snikkende over den afgrjjseljjken keil de
gebeden voor de overledenen bad. Of de
Koerden en Saziërs kerken ontheiligden,
iehilderjjen verscheurden, kruisen verbrij
zelden, heilige vateo ontvreemdden, pries
ters zonder mededoogen vermoordden, de
Consuls waren immers bedroefd.
Het bouwen van een Tempel te Parjjs
ten behoeve van de bloeddorstige beulen
der Christenen in het Oosten, die duizenden
en duizenden waaronder vrouwen en kin
deren, afgrjjseljjk vermoordden, zou ons
onverschillig laten, maar nu de Consuls der
Europeesche Mogendheden enkel bedroefd
zjjn geweeBt en de Gesnaten hun handjes niet
naar bebooren n tstrekken om dea moord
lust der Turken te beletten, is het ons niet
onverschillig, nu nog bovendien een Ant-
Werpsch liberaal blad in liefdevoor deTurkea
deMabomedaansche godsdienst verdraagzaam
en meascblievend, ja de verdraagzaamste
en menschlievendste van alle godsdiensten
noemt.
Wjj zonden over hetgeen de liberale
Opinion van Antwerpen schreef eens
harteljjk nutêlachen, indien de afgrjjseljjke
moorden door de Mahomedanen bedreven,
Ons niet met weemoed ver/uldeD.
Teruq naar het heidendomEngeland
Verwaarloost sjjne verj lichtingen tegenover
de Christenen in bet Oosten en de Vrjj-
metgelaarsregeeriog der Fransehe Republiek
Verheerlijkt den Sultan in bat bouwen van
®en Turkschen Tempel te Parjjs, zich bin
dende aan den Russischen IJsbeer, die op
veroveringen belast Bulgarge reeds tnsschen
ztjns klauwen ten doode drukt.Rusland en
Ëngelaod bljjven boud voor de gruwelen
door de Mahomedanen in Armenië be-
FE U1LLETON.
^4; Vervolg
Henri wachtte hen af en geleidde ze, zeer
sleefd naar de zaal waar Jenny schitterend
hoop en smaakvol gekleed zich ophield.
De kleine zieke was hij haar, frisch en teeder
een rozenknop, die niet kan ontluiken, li-
tamelijk verzwakt door een te sterken groei,
tct lange armen, handen doorschijnend van
t&gerheid, hetgeen genoegzaam kan verklaard
Nrden door een jaar bedlegerigheid, hij was
j" het wit gekleed gelijk zijne moeder, en die
Wee vormden eene heerlijke groep,
i he geneesheeren onderzochten het kind nauw-
turig. Men deed hem op zijne krukken leunen
t verzocht hem te loopen. De arme kleine aar-
ï^de en was zeer verlegen, hij scheen reeds
'*s6f zijner gebrekkigheid te hebben. De vader
raa op de pijnbank. Zijne oogen, gelijk die van
ttjl' kind waarop zij waren gevestigd, werden
onder de krachtsinspanning, die hij aan-
.eddde om zijne tranen te weerhouden: zij sche-
w6? te zeggen, waarom kan ik n mijne beenen
kracht, mijne gezondheid, mijn leven niet
dierbaar kind!
kleine engel! die heeren willen u ge-
kind, dat zijn vader liefhad, gehoorzaam-
\J°genblikkeljjk.
l»ar welk een hartverscheurend schouwspel
drev*n,ten einde daarvan ten bekwamen tjjde
profijt te trekken, niet om de Christenen
tegen de Turken ts beschermen, maar om
hun grondgebied te vergrooteu.
Wat is Europa in de laatste jaren ver
anderd Katholieke vorsten plegen schan
dalen. Zjj verloochenen hun godsdienst en
allieeren zich met de vjjanden van den Pans.
Io vroegere eeuwen trokken duizenden
naar het Heilig Land, om het graf des
Heeren aan de handen der Turken te ont
rukken. Iu onze dagen is het mondje dicht
houden; eene verfijnde humaniteit is op den
voorgrond geschoven, men mag zijn stem
niet verheffen tegen de huichelurjj der
menschen, men moet den toon der verdraag-
zamen zingen. Hij die de dingen noemt zoo
ze zjjnwordt uitgestooten als een onverdraag
zame, zoo mogelijk wordt hjj met al de
zjuen vernietigd, door een dwazen ver
volgingswaanzin der negentienaenwsche
farizeërs.
In Parjjs moet men werkeljjk alle schaamte
verloren hebben, om na het plegen van de
slachting der Christenen in het Oosten, na
de bloedige tooneelen, de afgrjjseljjke bloed
blazen, de ontnenscbeljjke folteringen aldaar
aangericht, de Mahomedanen een Tempel
te bouwen. Man wil gezworen vjjnnden der
Christenen ala verdraagzame menschen doen
doorgaan al vermoordden zjj nog onlangs
meer dan tachtigduizend Cnristenen, die
niet verkozen den Mahomedaanschen gods
dienst aan te nemen.
Als wilden zonder hart stelden de plegers
der graweldaden tegen de Armeniërs zich
aan.
Doch nesD, 't waren geen wilden.
Deze ellendelingen waren Mahome
danen, wier verdraagzaamheid en menseh-
lievendheid hoog op prjjs moet gesteld
wordenZoo althans redeneeren de kop
stukken der Fransche Republiek in hnu
haat tegen Rome.
Ook het Belgisch blad Opinion aarzelt niet
het volgende te schrjjveu
«Aan dien Mahomedaanschen gods
dienst, zoo wjjs, zoo eenvoudig, en tevens
zoo schitterend doordrongen van een rein
chrieteljjk gevoel zjjn wjj bet beste gedeelte
onzer beschaving verschuldigd. Wat toch
zou het geval zjjn, indien de Mooren de
overleveringen der Griekscheen Romeinsche
oudheid niet hadden bewaard
Deze bewering is zoo schaamteloos
mogeljjk.
Da geschiedenis der eeuwen is daar om
ze onbarmhartig te logenstraffen.
Zjjn wjj nog niet geheel tot de 'oar-
baarsehfceid teruggekeerd, dan hebben daar
leverde het kind op, dat zich moeilijk op zijne
krukken voortsleepte, dat leed en het medelijden
van al degenen die hem gadesloegen opwekte
Men ging naar den tuin: Jacob, na eenige schre
den gedaan te hebben, klaagde over vermoeienis.
Rust hier uit, kleine vriend! zeide een
der geneesheeren, terwijl hij het kind op een
zodenbank deed plaats nemen; wij zullen u ko
men halen.
Vervolgens gaf hij de andere geneesheeren
een teeken, om hem te volgen en hij begaf zich
naar de zaal. M. Damfree en zijne vrouw wilden
hen volgenEen der heeren greep Henri bij den
arm en zeide hem fluisterend:
Mevrouw zou mogelijk beter do.ri bij haar
kind te blijven
Eene onbeschrijfelijke angst teekende zich op
Henri's gelaat, voor hem was het vonnis reed»
uitgesproken.
Blijf bij Jack, lieve vriendin! zeide hjj
zeer zachtzinnig tot Jenny.
Waarom? hernam zij driftig. Ik heb reeds
veel te lang naar dit uur verlangd, om mij nu
het beslissend uur nadert te verwijderen; ik
haak vurig naar een weinig geluk.
Henri durfde niet antwoorden: Het geluk
waarop gij rekent, is voor altijd verloren. Bleek
en bevend, terwijl hij de geneesheeren, die in
een hoek stond en te fluisteren, smarelijk be
schouwde, liet hij Jenny aan hare onzinnige hoop
over, en nam in een verwijderden hoek plaats.
Heeren! vraagde de jooge vrouw ongedul
dig, wat hebben wij te hopen?
Alles van den tijd, hernam haastig de
jongste der geneesheeren, wiens zacht en mede-
de Belgische Opinionnoch de Frausche
godloochenaars noch de Mahomedanen
schuld aaa. Ouze beschaving; danken
wij aan het Christendom. Zelfs anti
katholieke schrjjvers bevestigen dit. We
zouden hier de verklaringen kunnen aan
halen van Littré, Taine, Herder,
Macanlay en zoovele anderen.
Laten wjj niet in ellenlange artikelen
maar kort en bondig den toestand noemen.
Domme haat tegen de Kerk van Christus,
tegen Z. H. Leo XIII, tegen Bisschop
pen en Priesters, doet het diep bedorven
Parjjs een Mahomedaanschen Tempel bon-
wen. Men let niet op de moordtooneelen in
h*-t Oosten, want het liever lurlcsch dan
Paapsch is de lenze van hen, die den toon
aangeven in de Fransche Republiek, 't Is
droevig. Maar toch is het zoo.
Het is alsof de Sjoanen spotten met de
Italiaanscbe krijgsmacht op verovering
uit in de Afrikaansche velden. Zou koning
U m b e r t o het jaar 1870 betaald worden
toen zjjn leger Rome belegerde en de Porie
Pia binnendrong? Het heeft er in Afrika
veel van weg, want de Italiaansche solda
ten krjjgen geducht klop bjj de minste be
weging die zjj zich veroorloven.
Toen lnit. Capoto in een gevecht was
gewikkeld en de Sjoanen hem insloten
wilde kapitein Moccagatta hem ter
hulp snellen. Hjj vond een paar honderd
man in Italiaansche uniformen bezig een
vuur aan te steken; dezen lieten hem tot
vlak bjj naderen en openden toen plotseling
een moordend geweervuur. Het waren ver-
kleede Sjoanen. Het geheele eerste peloton
van den kapitein werd neergeveld; hjj zelf
kon zich met moeite met een twintigtal
mannen redden. Men zegt dat 500 kamee-
len en veel krjjgsvoorraad bjj die gelegen
heid door den vjjand buitgemaakt werden.
Uit vrees dat het geheele Italiaanscbe
leger in Afrika zal vernietigd worden is te
Milaan tn eene vergadering van 4000 per
sonen geprotesteerd tegen het beleid der
Regeering. Beslotsn werd terugroeping te
eischeu van de troepen en eene beweging
m den lande te verwekken om dit doel te
bereiken.
Op aanraden van Z. H. L e o XIII,
die een open oog heeft voor de waarde
van de Katholieke pers, zal pater Zoco hi
S. J., hoewel deze een beroemd predikant
is, een plaats gaan innemen op het redactie-
lijdend gelaat geheel in overeenstemming scheen
met de smarten van anderen.
Is dat uw gevoelen, M. Arnand 1 zeide
Jenny, terwijl zij zich ditmaal rechtstreeks tut
haar huisdokter, die zeer met Henri bevriend
was, wendde.
Helaas! waarde Mevrouw, het zal lang
duren, zeide hjj en schudde het hoofd.
Maar eindelijk, vervolgde zij, ongerust
geworden door die ontwijkende antwoorden, en
onvoorzichtig aandringende om het lot van Ja
cob te kennen, zal hij volkomen genezen, niet
waar?
Men moet hopen,Mevrouwlalles hopen, uw
kind is jong, goed gevormd.
Hij hield op toen de derde geneesheer, die
nog niet gesproken had, en wiens oude onder
vinding in opstand kwam tegen al die uitvluch
ten, hem spottend aanzag en fluisterend zeide:
Wjj moeten de waarheid zeggen.
Jenny, verwonderd door het plotseling stil
zwijgen van M. Arnaud, wendde zich tot den
deken der wetenschap, en ondervraagde hem op
zijn beurt.
Hoeveel jaren, Mijnheer! zullen wij nog
de droefheid hebben, Jacob op zijne krukken te
zien rondspringen?
Altijd, Mevrouw! zeide de vriend der waar
heid een weinig ruw; de beenen zijn verminkt,
er is niets aan te doen.
De arme vrouw hoorde het einde van den
volzin niet; na een kreet geslaakt te hebben,
viel zij in onmachtzedelijke kracht was haar
geheel onbekend. Nimmer had zjj den onbcha-
geljjken gang van haar kind gadegeslagen,of altjjd
bureau van de Civilta Cattolica om ar
tikelen te schrjjren over de quaestie van
den dag.
De Katholieken te Milaan hebben
een eigen Baak nl, de Sc. Ambrosias-Bank,
opgericht, binnen weinige dagen was er
reeds voor een half millioen aandeel ge
nomen,
Onmiddelljjk na aankomst ran Dr. J a-
meson te Londen is tegen dezen vrjjbuiter
en Tjjftien zjjner officieren een aanklacht
ingediend behelzende dat zjj èen oorlog zjjn
begonnen tegen een bavrienden Staat. Na
een kort verhoor en het stellen van een
borgtocht van twee duizend pond voor ieder
waarvoor de Chartered-Company goed
is zjjq de heeren losgelaten, daar de zaak
voorloopig veertien dagen is verdaagd. Wjj
zeggen voorloopig, want de tgd zal leeren,
dat het geheele zaakje eindigt' als een storm
in een glas water.
Dr. Jameson kwam in een r jjtuig
gezeten aan het politiegerechtshof in Bow-
atreet en werd luid toegejuicht door het
publiek, waaronder zich verscheiden peers
en aaozienljjke personen bevonden. De
Rechter had wel geljjk toen hjj met een
deftig en ernstig gezicht de toejaichingen
laakte, zeggende dat zulk doen een smet
zon kannen werpen óp den goeden naam
van Engeland.
Zou men dan werkeljjk in Engeland
meenen, dat niet een smetje Boerenbloed
op Engeland kleeft?
Vorst Ferdinand verlangt al naar
frissche lucht, het wordt hem na al benaowd
in Sofia, bjj wil on rei» om een bezotkte
brengen aan de Souvereinen van de Mo
gendheden die het verdrag van Berljjn heb
ben geteakend.
Wjj zjjn zeer nieuwsgierig hoe de Ka
tholieke vorsten den meineedigen Cobnrger
zullen ontvangen. In vroegeren tjjd toen
eer nog opgeld deed, wees men zoo'n seig
neur de deur.
In de haven van New-Tork zjjn door de
havenpolitie aan boord van de Éngelsche
stoomboot Bermuda een zestigtal voor Cuba
bestemde vrjjbuiters aangebonden. Het schip
is aan den ketting gelegd, en een groote
voorraad wapenen en ammunitie, benevens
verscheidene zakken met goad, zjjn aan
wal gebracht. Ondsr de gevangenen bevin
den zich verscheidene aaozienljjke Cubanen.
had zij bij zich zelve herhaald dat het voor een
moederhart eene duldelooze smart moest zijn
een gebrekkigen zoon te hebben; zij telde de
dagen en uren af, die nog moesten verloopen
alvorens Jacob geheel hersteld zou zjjn. Het be
lachelijke verschrikte haar meer dan de dood.
Men bracht haar in eene kamer, waar M.
Arnaud haar volgde.
De bezwijming werd door een vloed van tra
nen, van hartverscheurende klachten gevolgd.
Altijd! altijd! was het eenige woord, 'dat hare
lippen kon ontsnappe en op welken ontmoe-
digenden toon! Zjj leende volstrekt geene aandacht
aan de waarlijk treffende en vriendschappelijke
woorden, die de geneesheer haar toesprak; neen,
de vrouw overdreven in haar begeerten, die
steeds haar wil doordreef, wilde nietgeitraft
worden, en haar willen, in opstand tegen den
wil van God, leverde een treurig schouwspel
op.
Toen Henri het zoo zeer gevreesde vonnis
vernomen had, stond hjj op. Hij sloeg sjjne blik
ken ten Hemel. Was het met wanhoop of on
derwerping? Het zou moeiljjk gewetat zjjn dien
blik te beschrjjven, waar smart en kalmte in te
lezen waren. Hjj deed met drift eenige schreden
in de zaal; zijne ademhaling was zwaar en twee
of drie malen ontsnapte hem de kreet: Arm
kind! arm kind! En na aan de natuur, die on-
meedoogende meesteres, dien tol. die zij in het
eerste oogenblik eener vreeselijke beproeving
»*n onze zwakheid eischt, betaald te hebben,
overwon hij zich zeiven, en trad met een kalm ge
laat de geneesheeren te gemoet, die hem harteljjk
de hand drukten. (Wordt vtriotyd.)
