No. 2410.
Zondag 15 Maart 1896.
21ste Jaargang.
Neutrale vakverenigingen.
BUITENLAND.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
Eene moeder en haar kind.
Transvaal.
Italië.
Frankrijk.
België.
Amerika.
ABONNEMENTSPBIJS
Per 3 maanden voor Haarlem f 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Voor het buitenland 1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERD AG.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
MNXJENDRiT
50 Cents.
7HS
AGITE MA NON AGITATE.
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN.
Van 1.6 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-. Woensdag- en Vrjjdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
IJooj dag en ten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. L. DA ÜBE 4' Co. JOHNF. JONES, Succ., Parijs 31 its Faubourg Montmartre.
Zij, die zich met den aanvang van het
nieuwe kwartaal, 1 April a. s., op dit Blad
abonneeren, ontvangen de gedurende deze
maand verschijnende nummers GRA T1S.
Het: «Werklieden, vereenigt u!» hoort
men in onze dagen bjjna door een ieder
roepen, die op sociaal gebied een goeden
raad wil geven of verbetering wil aan
brengen in het lot van den werkman.
Deze kreet is voor velen de uiting der
noodzakelijke voorwaarde om voor den ar
beider tot stand te brengen, wat men voor
hem wenscheljjk acht,
Wjj wen8chen in het algemeen, gedach
tig aan bet oud-Hollandsche spreek woord:
Eendracht maakt macht, niets at te dingen
op de waarheid, welke aan dezen kreet
ten grondslag ligt. Het gezond verstand
alleen reeds zegt ons, dat door vereeniging
van krachten meer door en voor den
handwerksstand kan verricht worden dan
men ooit door individueel optreden kan
bereiken.
Hierbjj echter mag nimmer uit het oog
verloren worden, dat eene vruchtdragende
vereeniging van krachten slechts gegrond
kan wezen op de persoonlijke beteekenis
van hen, die samenwerken om het gemeen
schappelijk doel te bereiken. Wjj bedoelen
hiermede, dat nimmer sprake kan wezen
van eene degeljjke samenwerking, wanneer
niet ieder persoon afzonderlijk zijns krach
ten inspant om tot bevordering van het
geheel bjj t9 dragen.
Over de waarde van het gemeenschap
pelijk optreden der werklieden met batrek
king tot de vrageD, welke zich op sociaal
gebied voordoen, wenschen wjj echter dit
maal niet te spreken. Wjj hebben thans
meer dt bedoeling te wjjzeu op eene
qoaesiie, welke door sommige persorganen
ter sprake is gebracht over den aard der
samenwerking van de ambachtslieden. Door
een zoogenaamd neutraal blad De Werk
mansbode is betoogd, dat de werklieden,
voor zooveer het de verhouding va hen
tot de patroons betreft, en corps moeten
optreden, los van elke polit eke of kerke
lijke richting, terwjjl daarentegen door
anderen wordt gewenscht, dat geen ver-
eenigiDgen van werklieden gevormd wor
den, waarin mannen van verschillende
richting samenkomen.
Het hoofdbezwaar van laatstbedoelden
ligt voornameljjk hierin, dat het verschil
van inzicht eo beginsel invloed moet oefe
nen op de wjjze, waarop de werklieden
tegenover hunne patroous optreden. De
Christenwerklieden sullen geleid worden
op revolutionnaire paden en zullen over
vleugeld worden door de mannen van an
dere beginselen, terwjjl indien er grieven
zjjn, de pogingen tot verzoening en ook
de strjjd die gestreden wordt, niet meer
bezien worden in het rechte licht, niet
Bieer geadeld worden door het gebed.
De Werkmansbode gelooft zeker, dat
eenmaal alle werklieden zonder onderscheid
van godsdienst of staatkundige overtuiging
door de noodzakelijkheid zullen worden
gedwongen tot de door haar gewenschte
vereeniging. Thans echter, nu het nog zoo
ver niet is, wenscht het blad, dat een ieder
Wel zal doen om den invloed, waarover
bjj beschikt, te benuttigen ten einde het
FE PILLET ON.
21.
Vervolg.)
Angelica gaf geen acht op de bitterheid,
die in dit antwoord doorstraalde: zij wendde
Zlch tot Jacob, die juist aankwam en Mevr.
Rieul groette. Men begaf zich naar het kas
teel.
Jenny wendde de oogen van haar af, zij be
schouwde hem met de oogen van gekwetste
eigenliefde, en zij vond, dat hij nog meer mis
maakt was, als vroeger.
Wat hem betreft: geheel verrukt door de
tegenwoordigheid van Angelica en het met haar
gehouden gesprek, bemerkte hij den angst zijner
moeder niet.
Gij zult ons dikwijls bezoeken, zeide hem
■^ej. Rieul; ik ben knorrig van aard, maar
mpne moeder is zoo goed, dat gij het genees
middel naast de kwaal zult vinden.
Iloe gelukkig was Jacob! Hoe zegende haar
zj)n blik, toen het rijtuig haar weg voerde.
Ja, Angelical ik zal u komen bezoeken,
Huist, rde hij. Mevr. Damfree was op dezeltde
plaats gebleven en zag er zeer gebelgd uit; zij
jachtte totdathet rijtuig uit het gezicht was ver
tranen om het woord tot haar zoon te rich-
ze ®t deed gij in den tuin? Op welke wij-
wkij Mej. Rieul ontmoet.
°*uerl zeide Jacob, die uit den hemel
onderscheidingsvermogen der werklieden
meer te oniwikkelen en hen te oefenen in
waardeering van anderer overtuiging en
in verdraagzaamheid tegenover andersden
kenden. De partijen zegt het b!ad
zjjn er nu eenmaal; daartegen is niets te
doen; daaraan is niets te veranderen. Yoor
het hier besproken doel is alleen noodig,
dat de werklieden leeren zich te beheer-
schou en dat zjj partybelangen voor hun
rechtstreeks eigen en gemeenschappelijk
belang leeren op zjjde te zetten.
Dit klinkt schijnbaar heel mooi, evenals
de pleidooien voor de neutrale school,
waarin de woorden «verdraagzaamheid»
en «wederzjjdsche waardeering» scheriug
en inslag zjjn, voor den oppervlakkigen
toehoorder veel aaolokkeljjks moeten be
zitten. Maar, geljjk op het gebied van het
onderwijs onmogeljjk personen kunnen
samenwerken, die elkanders geesteljjke
tegenvoeters zjjn, zoo kan op het terrein
vau het vereenigiugsleven der werklieden
geen samenwerking bestaan tusscheajper-
sonen, wier beginselen gehep' a al met
elkander strijden.
Een sociali8tiscb-gezind werkman kan
zich niet vinden in de beraadslagingen,
beslissingen en bedoelingen van de ver
gaderingen van den Ned. Roomsch Katho
lieken Volksbond, terwijl daarentegen een
degeljjk lid van dien bond zich niet zon
kunnen vereenigen met hetgeen in de
vergaderingen van socialistisch-gezinde
werklieden-vereenigingen voorvalt.
Er bestaat hier een hemelsbreed ver
schil, zoowel wat betreft het standpunt dat
wordt ingeoomen door de verschillende
vereeuigingen, al* wat aaDgaat het doel
van het streven, dat beoogd wordt. Men
kan gerust zeggeu, dat op geen enkel punt
overeenstemming valt waar te nemen
tussefcen hetgeen de Christeijjke werkman
beeft te bevorderen en hetgeen do socia
listische arbeider als zjjn streven meent
te moeten beschouwen. Alles loopt uiteen,
en hoewel wederzjjdsche waardeering, in
dien het ten minste eene goede zaak bs-
treft, niet behoeft te worden uitgesloten,
kan er toch nimmer worden gedacht aan
samenwerking.
Waar de socialistische werkman op den
voorgrond stelt, dat hg de patroons als
zjjue natuuiljjke vjjandea heeft te beschou
wen, rekenen onze werklieden niet slechts
met hun eigen belangen, maar ook met
die van hun patroons, overtuigd als zjj
zjjn, dat de behartiging der belangen van
de patroons ook in hun voordeel moet
wezen.
Hieruit volgt, dat zelfs bjj den ernstig-
sten wil de onderscheiden werklieden-
vereenigingen en - bonden onmogelgk kan
nen samengaan. Ondanks bet wenscheljjke,
dat alle werklieden geiamenljjk zonden
werkzaam zjjn tot behartiging van hnn
gemeenschappelijk belang, gelooven wjj,
dat men zich een hersenschim voor den
geest brengt, indien men gelooft aan de
mogelgkheid en de wenscheljjbheid van
een algemeeuen bood der werklieden ten
opzichte van hun houding tegenover de
patroons.
Er bestaat ook een niet gering gevaar
bij eene eventneele poging tot samenwerking
van werklieden van onderscheiden gods
dienst en staatkundige overtuiging. Vele
werklieden, die nog niet vast in bun
van geluk nederdaalde, ik dacht dat de dames
Rieul vertrokken waren, toen ik naar de tuin
kamer ben gegaan waar Mej. Angelica haar
armband is komen zoeken.
Hoe! gij kent reeds haar naam? hernam
zij op spottenden toon; het schijnt dat Mej.
Rieul nogal spoedig kennis maakt.
Ik heb u dikwijls haar aldus liooren noe
men, moeder! antwoordde Jacob kalm; zij heeft
slechts eenige woorden gesproken en haar naam
is niet genoemd geworden.
Reeds genoeg over dit onderwerp, zeide
Jenny op een toon, die geen antwoord toeliet.
Ik hoop dat gij in uw treurige/1 toestand, (zij
drukte wreedaardig op die twee woorden), zult
begrijpen, dat gij eene kennismaking niet kunt
oortzetten, die alleen uit beleefdheid is ont
staan.
Jacob verbleekte. Zijne moeder had hem in
het hart getroffen. Zij liet hem zelfs niet een
uur de zoete begoocheling, die zich van zijne
ziel had meester gemaakt.
Gij hebt gelijk, stamelde hij, ik ben dood
voor de wereld. Slechts een dwaas, zou in
mijn droevigen toestand iets anders van de
menschheid durven verwachten, dan beleefdheid
en medelijden.
Men moest den hoogmoed van Jenny bezit
ten om niet getroffen te worden door den wan-
hopigen toon, waarop die woorden werden uit
gesproken en hem niet toe te roepen wees
teluikig!
Hij at niet en begaf zich naar zijne kamer.
Deze dag zoo vol genoegen voor hem eindigde
treurig. De onverbiddelijke logica zijner moeder
schoenen staar, die onbeslist zjjn met be
trekking tot de hoogert vrageD, welke zich
ook bjj de bespreking der werkmansbe-
langen voordoen, zouden door den socia-
listischeu geest worden bevangen. Waar
de socialistische werklieden iederen maat
regel van goedgezinde patroons eenvoudig
toeschrijven aan vrees of eigeubaat, daar
is er zeer zeker reden om te verwachten,
dat aan deze beschouwing Diet altjjd even
krachtig weerstand zou geboden worden
door die werklieden, die zich nog geen
vaste overtuiging hebben gevormd aan
gaande den goeden weg om tot verbetering
van de sociale toestanden te komen. Ver-
eenigingen dns, waarin nevens ordcljjk
gezinde werklieden ook socialistische zou
den worden opgenomen, zjjn eenvoudig
eene onmogeljjkheid, of, zoo ze al bljjveo
bestaan, zouden zjj ontaarden in zuiver
socialistische vereeuigingen, waaraan, laar
wjj meenen, op het oogenblik uog volstrekt
geen behoefte is.
Op de aangevoerde gronden kunnen wjj
ons das wel vinden in de leus, welke de
werklieden opwekt om zich te vereenigen,
doch wjj voegen «r dadeljjk aan tos, dat
zalk eene vereeniging slechts kan bestaan
uit gelijksoortige bestanddeelen. Neutra
liteit is een fraai woord om er opper
vlakkig denkenden mede te vangen, doch
in onze dagen moet ook de werkman klenr
bekennen, en wel een kleur, die niet twijfel
achtig is. Samengaan zal misschien moge-
lgk wezen bjj de bevordering van hoogst
enkele belangen, doch regel zal moeten
bijjven, dat onze werklieden geen gemeen
schap zoeken met werklieden, die op een
andoren bodem staan en die audere oog
merken en bedoelingen hebbsu.
Werkelijke ontwikkeling en vermeerde
ring van zjjn onderscheidingsvermogen zal
bjj den werkman eerst dan mogelgk zijn,
indien hg geleerd heeft zich op eigen
standpant te kunnen handhaven «d indien
hg den bodem gevoelt, waarop hjj ge
plaatst is. Waaneer hg echter op neutrale
manier zjjn oogen sluit voor alle hoogere
beginselen, alleen materieele oogmerken
najaagt, bg zjjn meerderen slechts eigen
belang eu eigenliefde leert opmerken en
ten slotte de socialistische dwaalleer om-
hebt, dan zal van die schoone idealen
niets komen, waut in ons oog zjjn de
socialisten de miost ontwikkelen en meest
eeDzjjdigen in onze geheele samenleving.
Daarom moeten onze werklieden be
waard bljjven voor het socialisme en geen
gemeenschap met hen hebben in zooge
naamd neutrale vakvereeuigingen. Wjj ge-
loovea er niets vau, dat geljjk De
Werkmansbode beweert ten slotte alle
werklieden, onverschillig van welken gods
dienst of staatkundige zienswgze, zich door
den nood gedwongen zullen aansluiten tot
gemeenschappelgke behartiging banner be
langen. Integendeel zjjn wjj van meening,
dat de kracht van den godsdienst zich op
het gebied van het vereenigingsleven al-
lengt dnideljjker zal openbaren tot zegen
van den werkman en zjjn gezia.
Er zjjn in de Trausvaalsche republiek
op eene bevolking van 70 a 90.000 blan-
seheen hem toe ue stem der eer te zijn. Hij
besloot Angelica niet weder te zien #n al zijne
krachten in te spannen, om haar tc vergeten.
XIII
Jacob begaf zich nu met meer ijver aan het
werk. Dagen en weken gingen voorbij. De da
mes Rieul kwamen op het kasteel en vraagden
naar Jacob.
Hij had beloofd ons te bezoeken, zeide
Angelica met nadruk.
Ik wist wel, dat hij zijne belofte niet
zou houden, antwoordde Jenny.
Maar, Mevrouw! wij zijn geene vrienden.
Lief kind! het is moeilijk met een armen
gebrekkige, die al het bespottelijke van zijn
toestand kent, te redetwisten.
Mevrouw! gij moest nw zoon van die
dwaze denkbeelden genezen. Een gebrek is
geen misdaad, en M. Jacob kan slecht* belang
stelling inboezemen.
Mevr. Damfree brak «en onderhoud af, dat
haar in groote verlegenheid bracht. Zij wacht
te zich wel aan hem, die er zooveel prjjs op
gesteld had, de hartelijke genegenheid te open
baren, die hij had ingeboezemd. Deze schijnba
re vergetelheid, smartte hem. Daar hg zich ge
heel vergeten waande kwam hij totde gedach
te, dat de beleefdheid alleen, Angelica in hun
kort samenzijn zoo had doen spreken, dat zij
de woorden, die zij geuit en die hij beschouwd
had hem persoonlijk te raken, ook even goed
tot den arme op baar weg, tot den zieke op
zjjn bed van smarte had kunnen richten.
ken 4000 katholieken. De missies zjjn er
goed georganiseerd onder een Apostolisch
prefect, die te Johannesburg resideert en
door 10 priesters wordt bjjgestaan. De
Katholieken hebben er zeven scholen met
1400 leerlingen, behalve Dog een college
met 475 jongelingen. Drie Congregaties,
van Loreto, van de H. Familie en van de
Dominicanessen, ook zjjn er 51 Zusters die
onderwjjs geven en het hospitaal te Jo
hannesburg bedienen. Het gebeurde in
1890, dat president K r n g e r op een zguer
officieele rondreizen door een luthersch
leeraar, den heer M a 1 h e r b e werd aan
gezocht, om zjn invloed in de schaal te
leggen tegen den inval en de vorderingen
van de katholieke Kerk in de Republiek.
Da Staatspresident zon toen verklaard heb
ben, dat hij voor zich een vurig Calvinist
was maar dat hg als hoofd van den Staat
niet tusschen de Kerken kon optreden,
waar bg nog bjjvoegde: «Indien de Cal-
nisten hun suprematie in Transvaal willen
behouden, hebben zij niets anders te doen
dan de Katholieken in hnnne liefdewerken
na te volgen. Hadden de dienaren des
Woords beter bun plicht betracht de ka
tholieke Kerk zou de positie niet gewon
nen hebben, die zjj nu heeft in de Znid-
Afrikaansche Republiek»
Het vertrek van troepen naar Alrika
beeft veel weg van eeae begrafenis. Met
treurige gezichten zien de familiebetrek
king de soldaten ter slachtplaats voeren
naar Afrika's velden, waar een dapper
opperhoofd zjju vganden rustig laat nade
ren tot da soldaten door den over
moed eener even roekelooze als geweten-
looze Italiaansche regeering in zjjn maebt
geleverd zjjn. Het leger van koning M e-
u e 1 i k rukt langzaam voorwaarts.
Een oud-garibal list zekere F a z z a i i
roept in de Panfulla een vrijwilligerscorps
samen om naar Amerika le trekkeD. Hjj
maakt zich sterk biunen een maand 60.000
man op da been te kunnen brengen.
Te Florence zijn de* 'nachts de
troepen voor Afrika beitemd vertrokken.
Zjj werden door eene zwjjgende menigte
naar het station vergezeld.
Bjj het vertrek der treinen met 600
soldaten uit Rome hadden hartverscheu
rende tooneelen plaats. De achterblij-
venden behoorden meest tot de arme klas
sen er waren vele schreiende vrouwen met
kleine kinderen. Het station werd bewaakt.
De bladen Tribuna eu Popoio nemen
den ex-premier C r is p i in bescherming
nu Mac o la hem beschuldigd generaal
Baratieri een telegram gezonden te
hebben, waarin bjj hem aanspoorde tot
den ongelukkig afgeloopen aanval.
Het proces tegen den journalist Ro
senthal, alias Saint-Cère in zake
zjjne geldafpersingen bjj het overleden
millioenenkind L e b a u d y, beeft een
aanvaDg genomen. Al aanstonds bleek,
dat de Wurtemburgsche jood iu 1870 bg
verstek tot 13 maanden gevangenisstraf
veroordeeld is geweest wegens misbruik
van vertrouwen, maar dat bet vonnis is
verjaard wegens zjjn verbljjf in het bui
tenland.
Rosenthal erkende dat, en ofschoon
Zijne gezondheid en zijne krachten namen af;
hij verblijdde er zich over. "Wanneer bet ge
bladerde zijne schaduw beeft gegeven, voert de
herfst het weg, dacht hij; gelijk het verflenste
blad heb ik mijn werk op aarde geëindigd,
in den hemel zal men medelijden met mij
hebben.
Op een morgen, toen bij uit de kerk kwam,
vernam bjj van twee vrouwen,die tegem elkander
spraken, en die bij ondervraagde, dat de
schoenmaker van bet dorp, een brave en eer
lijke huisvader, door een rijtuig omvergewor
pen, ernstig gewond was. Jacob stelde belang
in dien man, die met een groot huishouden
belast en zeer arm was. Hij besloot naar de
hut van Anloon te gaan en het huisgezin met
zijne beurs en woorden van troost bet leed te
helpen verzachten. De weg was lang. Hij had
al den tijd om na te denken over de verschrik
kelijke gevolgen van een ongeluk dat misschien
een huisgezin van hun hoofd, acht kinderen
van brood zou jberooren. Zijn eigen verdriet
trad nu op den voorgrond, en bij moest be
kennen dat de dood van M. Damfree, boe
smartelijk ook voor het hart van een zoon, toch
zulk eene groote ramp niet was geweest als
met Antoon het geval was.
In deze gedachten verdiept, had by de wo
ning van Antoon bereikt, wanrin bjj hartver
scheurende kreten boorde. Jacob opende de
deur; niet de Jacob van gisteren, die onder
eigen leed gebukt ging, maar een krachtig man,
meester van zijne hartstochten, bereid zijn even
naasten te helpen en zelfs zijn leven voor hem
op te offeren.
bg 60,000 franks 'a jaara inkomen had als
medewerker van de Figaro, de New- York
Herald en de Vie Parisienne vertelt hg
tevens, dat bg bg zjjee inhechtenisneming
nog 300,000 franks schold had.
L e b a u d y was een verkwister en R o-
s e n t h a 1 die wel eens bg den jongen mil-
lionnair dineerde, had er van geprofiteerd,
maar bljjkt een even groote verkwister te
zjjn als zijn slachtoffer, dat hij door zjjn
pen geheel in zgn macht had weten te
krjjgen. Groote sommen gelds werden den
diep bedorven en geweteuloozen jonrnalist
dan ook door den jeugdigen losbol, volgens
eene verklaring van zekere Madlle- M a r sy
ter band gesteld.
De heer C h a r 1 e s d e L e s s e p s,
betrokken in den financieelen knoeiboel
heeft zjjn geheel vermogen ter beschikking
der schatkist gesteld. Hg verzet zich tegen
den Ijjfsiwaog,welken de Rechter op hem
wil toepassen.
De Fransche afgevaardigde, de socia
list B a s 1 y heeft da werkstakende mjjn-
werkers van Oignies (Noorder-Departe
ment) den arbeid doen hervatten. Ditmaal
heeft bjj waarsebjjoljjk ook al ver
standiger geworden het volk de gevolgen
der werkstaking afgeschilderd, hjj heeft
gesproken over de ellende die over de
gezinnen der stekers zon kunnen komen,
met een woord: hjj sprak als een verstandig
man.
Schreeuwden de werkstakers alLeve dé
werkstaking B a s 1 y bleef bedaard en heeft
den storm bezworen.
Spoortreinen vol met Italianen uit
Modena van de lichting 1872 komen te
Caloz in Frankrjjk aan. Zjj ontvluchten
hun vaderland uit vrees van naar Afrika
gezonden te zullen worden. Wanneer men
van Italiaansche Regeeringswege laat ver
melden, dat de troepen worden toegejuicht
die naar Afrika vortrekkeo dan vormen de
vluchtelingen eene scherpe tegensteliiog
met den ophef waarmede men de menschen
zand in de oogen tracht te strooien.
jtNu de heer Jules de Bariet, die
om redenen van gezondheid zjja ontslag
moet nemen als minister-president, be
noemd is tot buitengewoon gezant en
gevolmachtigd minister te Lissabon, met
zgn benoeming tot groot-officier van da
Leopolds-orde, is men woedend onder do
liberalen.
Nu is JuleB de Bnrlet een onbe-
teebenende en onhandige man, die na zgn
ontslag in de oogen vaD een dael van de
clericale pers plotseling de afmetingen
heeft aangenomen van een groot staatsman,
't Is wel.
Twee voor het oog der wereld zeer
belangrjjke qnaesties zjjn zoo goed als van
de haan geschoven. De erkenning van de
Cubaansche opstandelingen als oorlog
voerenden, waarover een oorlog van Spanje
met de Yereenigde Staten in het gezicht
was, is voor oDbepaalden tgd aitgesteld,
en de Presidiale-Boodschap-qaaestie in zake
Venezuela is met een sisser afgeloopen. Dit
zaakje is door president C L e v e 1 a n d
en Lord Salisbury op een onderhandsch
accoordje gegooid. Bjjzonderheden omtrent
Jacob opende de deur en trad binnen, ik
belast mij met uwe kinderen zeide hjj; tot dc
eenzaamheid veroordeeld, wil ik aan uw huis
gezin den rijkdom ten offer brengen, door de
voorzienigheid mjj geschonken, toen hjj eens -
klaps beschroomd bleef stilstaan. Bij het bed
zag bij eene vrouw geknield, die de wonden
van den armen Antoon verbond. Die vrouw
was Angelica.
Angelica wendde zich niet om toen de deur
open ging.
Zij verbond eene gapende wonde, wischte
voorzichtig het bloed at zonder zich aan het
gekerm van den gewonde te storen cn luister
de slechts naar hetgeen haar plicht voorschreef.
Zij droeg een eenvoudig wollen kleed, een
grot linnen voorschot had zij in haast om haar
middel vast gemaakt; in dit eenvoudig gewaad
was Angelica schooner dan in het sierlijkste
kleed getooid, met bloemen en edelgesteenten
iD de haren; deugd en menschenmin versier
den haar met eene kroon, waarvan de heldere
stralen tot in den Hemel weerkaatsen.
Jacob, nog geheel onder den indruk van
hetgeen lijj aanschouwde, zette zich in een hoek
neder; hij riep de kinderen wier kreten dei;
stervenden werkman het hart verscheurden
tot zich, cn wist ze door liefkoozingen te be
daren. Hjj zelf hield onafgewend zijne blik
ken gevestigd op het bewonderenswaardig!
meisje dat noch vermoeienissen noch inspan
ningen kende. Zjj ging en kwam, zonder ge
rucht te maken en raadde alles wat strekken
kon om de smarten der ziel en des lichaam-
te verlichten.
