No. 2416.
Zondag 29 Maart 1896.
21ste Jaargang.
agite ma non agitate.
^Zedelijke verheffing van
ons volk.
EERSTE BLAi».
B U I T E H L A H l>.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
f 0,85
Dit nummer bestaat uit twee
bladen.
Eene moeder en haar kind.
Transvaal.
Frankrijk.
Zweden en Noorwegen.
België.
Duitschland.
Italië.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERD AG
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
afTM aTétIbkdiu tT-j*.
50 Cents.
7 ll3
pRIJS DEft ADVERTENTIES.
Van 16 regels.
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk M a a n d a g-. Woensdag- en Vrijda g-a vond
voor 6 uur ingewacht.
Hooj dag enten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. TDAÜBE fy Co. JOHNF. JONES, Suce., Parijs 31 his Faubourg Montmartre.
ta o
Het moet wel van buitengewone ver
blinding getuigen, dat liberalen en radi
calen ia onzen tjjd maar blgveu voortgaan
met het op den voorgrond plaatsen van
de meest oepractische denkbeelden, terwijl
de teekeneu vau den dag er op wijden,
dat meer dan ooit de tijd is aangebroken
om zich bezig te houden met het beramen
van middelen, die strekken kunnen om de
maatschappij voor geheelen ondergang te
behoeden.
De voorstanders 7an welke politieke
richting ook zgn het er allen over eens,
dat een sterke achteruitgang moet ge
constateerd worden op moreel gebied en
dat er werkelgk gevaar voor de orde en
rust in onze samenleving bestaat, udien
de kiemen van verderf zich ontwikkelen
en tot wasdom komen. Vraag het een
ieder, die met eenige belangstelling kennis
neemt van den algemeenen toestand van
ons hnd en volk, tot welke staatkundige
partjj hij zich ook schaart, steeds zal rijn
antwoord wezen, dat de beschaving en de
wetenschap wel groote vorderingen maken,
maar dat er Diettamin iets hapert, hetgeen
wel de oorzaak kan worden van groote
maatschappelijke beroeringen in de toe
komst.
Wat er eigenlijk niet in ord« is, weten
libeiaieo en radicalen misschien voor het
meerendeel niet te zeggen. Zjj toch kennen
niet den zegenrjjken invloed, welken de
godsdienst vermag nit te oefenen op een
ieder, die er zich dcor laat leiden, en, ornaat
zij de beteekeois van den godsdienst voor
het maatscbappel jk leven niet kennen en
begrjjpen, gevoelen zg ook het gemis er
van al zeer weinig.
Zjj zoeken verbetering, waar die niet
te vindeu is. De radicalen hebben slechts
oog voor de stoffelijke zaken en zjj gelooven,
dat de verbetering der materieele belangen
van den haedwerksstand in het bijzonder
het middel moet fceeten om de geheele
samenleving meer te doen beantwoorden
aan hon ideaalHoe verkeerd dat staodpu nt
is, kan voor een ieder duideljjk wezen, die
weet, dat het waarachtig geluk niet uit
sluitend kau worden gevonden in eene
goede maatschappelijke positie.
Men versta ous wel. Wjj juichen het
toe, indien door vermogende personen veel
gedaan wordt, waardoor het lot van den
werkman wordt verbeterd. Ook wg zjja vast
overtuigd, dat de minder bedeelde door
de meer met aardsche goederen gezegen-
den moet worden geholpen en dat niemand
het recht beeft met minachting neer te
zien op de werkmansklasse, welke zooveel
tot vermeerdering van den bloei van het
geheele volk kan bijdragen.
Maar de lotsverbetering van den werk
man kan den worm, welke thaos knaagt
aan de maatschappelijke organisatie, niet
vernietigen. Ten slotte zullen de vele voor-
deelen en weldaden, aau de handwerks-
klasse bewezen, biets anders uitrichten dan
FE BILLET ON.
27. {Vervolg.)
Angelica lachte en zeide:
Neen, Eransjc! ik wil die linten niet neb
ben. Neem gij ze en draag ze op de muts,
die gij op mijn trouwdag zult opzet'.eu; de
kleur zal u beter staan dan mij.
Zeg dat niet Mejuffrouw! alles staat u
goed.
Wat mij het beste staat, fransje! is de
eenvoud; deze komt met mijn. smaak en wil
overeen.
Op dit oogenblik werd de kamerdeur geo
pend, en Mevr. Rieul trad binnen, die eene
schoone witte roos in de hand hield.
Angelica, om fransje genoegen te doen,
maakte zicli van de bloem meester en weldra
pronkte ze op haar hoofd.
Aldus versierd ging zij met hare moeder naar
den tuin en wandelden daar eenige oogenblik-
ken op en neder, toen reeds eenige gasten
aankwamen.
Het is zonderling, zeide Mevr. Bieul
dat onze vrienden nog niet gekomen zijn. Zij
dienden tooh reed» hier te zijn.
Moeder! antwoordde Angelica, Mevr.
Damfree zal zeker op zich laten wachten.
Te drommel! hernam Mevr. Rieul, dat
Is duidelijk- moet men op dezen dag nie ui
rmf5CWoon gekleed zijn? Moeder Damfree za
°P het feest van haar zoon waardig te ver
dat de levensstandaard bij hen is verhoogd,
en, omdat de middelen geen geljjken tred
hebbsn gehouden met de behoeften, zal de
daardoor te voorscbjjn geroepen wanver
houding de thans bestaande ontevredenheid
nog grooter maken.
Iu sehjjn practiscb, omdat radicalen en
liberalen steeds da materieele zij le van het
maatschappelijk vraagstak op den voor
grond plaatsen, zija zg inderdaad zoo on
verstandig mogeljjk, daar zjj door hun
overdreven wenschen den werkman een
ideaal voor oogen stellen, dat nimmer
voor verwezenlijking vatbaar is. Het werk
vac radicalen en liberalen aan de maat
schappelijke hervorming en verbetering is
zoo eauzjjdig mogelijk. Ja, wi l spreken zjj
er van cm de mingegoeden te verheffen
iu zedeijjken, versUndelijken en stoffelgken
sin, gelgk in deafgeloopen week nog ge
schied is door het lid der Tweede Kamer
prof. Drncker in eene politieke red« te
Groningen, doch wat diezedelgse verhef-
frng van radicalen bant beteekent, is ons
niet recht duideljjk.
De vt rstandeljjke en stoffelijke verbete
ring van den bandwerkestand wordt door
de radicalen gverig behartigd hoewel het
resultaat daarvan na met zoo schoon kan
bieten, wanneer men let op de wanver
houding, die geschapen wordt uit te booge
eiscbeu aau den eeuen bant en te geringe
midüelen aan den anderen kant. Maar die
vooruitgang in verstandelijken en stoffeljj-
ken zin zal ons volk niet verder brengen,
wanneer daartegenover slaat een achteruit
gang in zedeigken zin.Dit is helaas thar,s
het geva1.Zelfs de meest optimistisch gez nde
radicaal zal niet kunnen ontkennen, dat er
van moreele verheffing vau ons volk in deze
dagen geen Bprake kan wezen. Het aantal
misdaden neemt toe; de gevengeuisseD en
krankzinnigengestichten kunnen niat groot
genoeg wezen; de baldadigheid onder het
jonge geslacht vermeerdert voortdurend;
steeds grooter wordt het aantal slacht
offers van de i drankduivel en van de on
tucht en, wat niet bet minst bedroevend
is, de eerbied voor het gezag en voor den
famil ebaad is in sommige kringen geheel
verdwenen.
Noemen de radicalen dit soms zedeljjke
verheffing? Dan hebben zg het niet bjj
het rechte eind. Wg beweren integendeel,
dat het zedelgkheidsgevoel bij ons volk
vermindert en bg sommigen reads geheel
is verstompt. In geheele kringen staat de
de moraliteit niet veel hooger dan bjj de
dii rep. De laagste hartstochten hebben er
vrji spel en de teederate banden worden
er meedoogeulooi verscheurd n vernietigd.
Neen, de radicalen mo<ea zich verhef
fen op het vele goeds, dat zjj in het bjj-
zooder aan den handwerksatand bewjjzeo
wij blgven van oordeel, dat alle maatre
gelen ten nutte vau de verheffing van dien
sta id in verstandelgken en stoffelgkon zin
krachteloos worden gemaakt door de de
moralisatie, welke voortspruit uit het
zuiver materialistisch optreden van het
ra iicalisme.
De radicalen hebben geen reebt om te
spieken van zedeljjke verheffing des volks
waar zjj de hoogste bestemming van den
mejsch miskennen en alleen de verbete
ring van zjju stoffelijk welzjjn beoogen.
Wat op zich zelf beschouwd misschien
goed kan heeten, verliest zjjn waarde door
schijnen, zeker bare grijze haren zwartgeverfd
hebben; dat is de reden, waarom zij zoo laat
verschijnt.
De notaris en de getuigen waren thans ge
komen. De kaarsen zijn ontstoken, de vazen
zijn gevuld met versche bloemen, alles heeft
het aanzien van een feest en nochtans heerscht
een pijnljjk zwijgen onder de genoodigden;
weinig werd er gesproken, elkeen houdt zich
met zijne gedachten bezig, en elkeen vraagt
zichzelf af: Wat gebeurt er? Wat is er ge
beurd?
Maar elkeen houdt wij-elijk de vragen voor
zich alsof men bevreesd ware den storm te
doen losbarsten, door zijne vermoedens te uiten.
Bedienden gaan en komen en voeren niets uit.
Telkens wanneer de deur geopend wordt, wa
ren aller blikken op den ingang gevestigd,
daar men eindelijk de lang gewenschte hoopte
te zien binnenkomen, en telkens in zijne ver
wachting bedrogen, vestigde men zijne blikken
op de oude schilderijen of op andere zaken
om eenige afleiding voor de algemeene ver
legenheid te vinden.
Het slaat zeven uren.
Eindelijk onderbreekt Mevr. Rieul de heer-
schende stilte en zegt:
Er moet iemand naar het kasteel gezon
den worden; deze onzekerheid mag niet lan
ger voortduren: wfj moeten zekerheid hebben
van hetgeen gebeurd is, en wat die afwezig -
1 heid beteekent.
Zij schelt: M. Rieul een blik op zijne
dochter wendende, op wier gelaat angst en
schrik staat te lezen, zegt tot een bediende:
het moedwillig vertreden van elk hooger
beginsel. De radicalen, die consequent
willen zjjn, moeten den weg uit van h6t
socialisme, de hoogste openbaring van de
materialistische levensopvatting, de con
sequentie van het eeD?jjdig streven naar
volmaking in stoffelijken zïd.
Dit is het vooral, wat in ons oog het
radicalisme zoo noodiotiig maalit. De ra
dicalen beweren wel, dat onze tegenstand
voortspruit uit de zucht naar eigen belang
en nit moedwillige verblinding omtrent
den nood der minderbedeelden, doch dit
is een® onwaarheid. Het radicalisme is de
doodvjjand van de maatschappij, omdat
het elk hooger levensbeginsel doodt od
m de hoogste mate onverdraagzaamheid
kweekt bjj zjjne aanhangers teu opzichte
van hen, die 002 en hart hebben voor de
werkelijke verheffing in zedeigken zin van
ons volk.
Wjj hopen, dat de oogea van onze
Staatslieden hiervoor alleDgs m6er geopeud
zullen worden. Mannen als pro'. Drnc
ker, die in hon hooggeleerdheid alleen
vau het verkond-gen vau schoonklinkende
phrasen over volksverbetering heil ver
wachten, zullen ons volk niet verder bren
gen. Integendeel vija zg ju st degeneD,
die valscho verwachtingen opwekken en
het eerste zaad der ontevredenheid uit
strooien. Vau hen verwachten wjj dan ook
geen enkelen maatiegel, welke er toe
kan bjjdragen om ons volk waarljjk ge
lukkig te maken.
Maar diegenen ouder onze regeerders,
dia met ons erkennen, dat de godsdienst
de bron is, waaruit a'le heil voor vo'ik en
land opwelt, zjj kunnen samenwerken ook
aan de zedeljjke verheffing der mir.gegoeden.
Zjj zjjn aangewezen om in deze moeiljjke
tgden den waasenden stroom van ongeloof
en materialisme te keeren en onze geheele
samenleving ta bezielen met een nieuw
leven, dat geworteld is in het geloof.
Reeds te lang heeft het radicalisme zjjn
noodlottigen invloed uitgeoefend bjj de sa
menstelling onzer landswetten en bjj zoo
vee! andere regeeriagsdadeu. Nog heeft het
wel niet zjjn hoogstenbloei bereikt, maar
toch hebben de radicnlen reeds veel tot
de desorganisatie van bet maatschappeljjk
geheel bggedragec. Maar men wake voor
den geheelen triomf der radicalistische
theoritëD, want dan zou het wel eeos ta
laat kunnen wezen om den achteruitgang
in zedeigken ziu te keeren, Dan zouden
roisichien stroomen bloeds moeten vloeitm,
vóór de betere beginselen hun weldadige
werkiog op de samenleving zoudea kun
nen uitoefenen en dan zou eerst een vol
gend geslacht de vruchten kunnen plukken
van hetgeen door de geloovigea van thai s
gedaan is voor da zedeljjke verhef
fing. Wii men ook het thans levend en
opgroeiend geslacht voor zedelgk bederf
beschermen, dan is zeer krachtige tegen
stand van bet radicalisme plicht eu deugd.
Naar da limes nit Pretoria verneemt,
hebben de onderhandelingen tusschen de
Engelscbe en Transvaalsche regeeringen
een ernstigen keer genomen. Ia de regee-
ringskringen heerscht groote onrust. De
Dat men inspanne! ik ga naar het kas -
teel.
Doe een andere jas aan, zegt hem zijne
vrouw; want het is buiten koel.
Hij verlaat bet vertrek. Angelica volgt hem
naar zijne kamer, en werpt zich in zijne armen.
Zij barst in tranen uit en kan geen woord uit
brengen.
Blijf kalm! zegt baar vader op droevigen
toon, wij zijn, ik beloof het u, binnen het
half uur weder. Jacob was afwezig; misschien
is aan het rijtuig, dat hem moest terugvoeren
een klein ongeluk overkomen; eene kleinigheid
is voldoende, om dikwijls veel ongerustheid
te veroorzaken. Gij moet u dus niet te veel
ongerust maken. Indien er iets ernstigs gebeurd
ware, zou men ons immers gewaarschuwd heb
ben.
Nadat nogmaals een uur in groote onrust
was voorbijgegaan, kwam eindelijk M. Rieul
terug. Zijne oogen waren rood geweend; hij
drukt zijne dochter aan zijn hart en zeide:
Verwissel van kleederen, mijn arm kind;
Het rijtuig waeht on*.
Is er een ongeluk gebeurd, vader?
Iets verschrikkelijks.ga met mij, ik
zal u alles onderweg mededeelen.
Jacob? vraagde zij op hart verscheuren
den toon.
Hij leeft, en vraagt naar u.
Terwijl de vader den gasten de oorzaak van
het ongeluk mededeelde, verwisselde Angelica
haar bruidstooi met het kleed, dat zij aan het
sterfbed van Anton gedragen had. Zij ging
naar beneden, plaatste zich naast haar vader
Engelscbe regeering is zeer opgewonden
en de Boeren in Transvaal blijven ka'm.
Volgens een gerucht is er nit Londen
een telegram in de Tra* svaal ontvangen,
waarin onmiddellijk antwoord wordt ver
zocht op de vorige nota's. President Kro
ger heeft weer uitstel van antwoord
verzocht, bij haast zich niet.
Meu gelooft nu weer niet, dat president
K r u g e r naar Engeland zal gaan.
De uitslag van het proces in zake de
geldafpersing van het miDioea8nkind L e-
baurfy heeft ons niet in het miust ver
wonderd. Twee der iu de zaak betrokken
personen, de O e s t i, secretaris van
L e b a u d y, en burggraaf de C 1 v r y,
redacteur vau P.Echo de Varméewaren
niet te redden.Davrjjspraak vau de overigen
waaronde r Armand Rosenthal,
(Jacques St. C r werd met verba
zing vernomen door al de aanwezigen die
de rechtszaal van het Paleis van Justitie
vulden.
Wjj hebben reeds bg herhaling er op
gewezen, dat dit vuile zaakje wel meteen
sisser zou efloopm.
De poait e vauJ a e q 11 e s St. C r e als
journalist is vernietigd, de man die vroeger
een inkomen had van 60.000 franks en
de hoogstgeplaatste personen ten zjjaeot
ontving, staat nu feiteljjk op straat.
De Figarodie haren medewerker da
delijk na zijn inhechtenisneming verloo
chende, schrijft nu«Wjj hebban nog
slechts medeijjdeu met den talentvollen
journalist van wien wjj ons gescheiden
hebben en wiens treurige ervaring nn op
nieuw bewjjst, dat de schrijvers wien bon
onafhankelijkheid eu hun beroepswaardig-
heid na aau het hait ligt, hun leven zoo-
da: ig moeten inrichten dat zjj zich zelfs
r iet aan den schijn van verdenking bloot
stellen.»
Koniug Oscar heeft ook al geen vrede
in zjjn Rjjk. De Volksvertegenwoordigers
van Noorwegen eischen algeheels afschei
ding vau Zweden, waarmede men alleen
wil verbonden zijn door een persoonlijke
Unie. Men beeft het op het Koningshuis
gemunt. De Vorsten moeten heen.
Men doet thans een aanval opde beurs
van den Vorst en zgn opvolger.
Oorspronkelijk ontving de Koning een
salaris van 326,000 kronen, de kroonprins
van 80,000 kronen. Als bewgs zguer
ontevredenheid hesft het Storthing deze
sommen evenals hst vorige jaar vermin
derd tot 256,000 en 30,000 kroneu.
De Radicalen in Noorwegen gesteund
door vier radicale Ministers, gaan nog
verder. Zjj eiseben een eigen vlag, de
Noorsche vlag mag niets meer gemeen
hebben met die van ZwedeD.
De val van het Ministerie-H a g e r u p
staat voor da deur.
De Senaat heeft mat 56 tegen 18 stem
men en 6 onthoudingen het ganscbe wets
voorstel aangenomen omtrent de frabrika-
tie en den invoer van alcohol.
De gezondheid van den oud-minis
ter-president den heer D e B u r 1 e t, geeft
weder aanleiding tot ernstige ongerustheid
niet alleen maar het jscbgnt, dat de heer
De Burlet bedreigd wordt door eene
nieuwe verlamming der tong. Zgn vertrek
naar Lissabon is nit
in liet rijtuig, en vernam het volgende:
Toen Jacob op het kasteel was gekomen,
had hij aan zijne moeder het verslag zijner
reis medegedeeld. Ongeduldig om Angelica
weder te zien, had hij zijne moeder verzocht
zich een weinig te haasten, om zoo spoedig
mogelijk te vertrekken.
Kreten werden geuit, en weldra werd de
deur geopend.
Eene vrouw door vlammen omgeven, ijlt den
gang in, en Jacob snelt toe en drukt ze met
geweld tegen zijne borst om het vuur uit te
dooven, dat haar verteert of met haar te ster
ven; hij trekt haar de brandende kleederen
van het lijf, roept hulp, vraagt om water want
het is zijne moeder, de eerste, de laatste ge
negenheid, die nimmer kan vervangen worden,
clie God het kind tot hulp, den jongeling tot
raadsman, aan ieder mensch tot engelbewaar
der geeft.
Men snelt toe. Het vuur bedreigt Jenny
niet langer; zij is gered. De pijn der brand
wonden heeft haar alleen in zwijm doen val
len.
Redt mijne moeder! roept Jacob op wan-
hopigen toon uit, en terwijl ecu ieder zich haast
om Mevr. Damfree ter hulp te snellen, terwijl
de eeu naar het bed loopt, de ander een ge
neesheer gaat halen, valt Jacob, wien het vuur
heeft aangetast, en vreeseljjke brandwonden
ontvangt, als een slachtoffer door de Voorzie
nigheid uitgekozen, op de steenen van den
gang neder.
Daar was het, toen de eerste schrik voorbij
was,dat men hem uitgestrekt,stervend wedervond,
De Dnitsche socialisten hebban den 70en
verjaardag gevierd van hun leider den heer
Liebknecht. Da sociaal-democratische
fractie van den Rjjksdag en de redactie van
het tot de [partij behoorend blad Vorwarts
boden den jarige een feestmaal aan, van
150 converts.
Het geschenk dat den leider der Rjjks-
dagfractie werd aangeboden bsstond nit
een bronzen plaat uit roodfluweelen grond
met het opschrift: «Ihrem Senior, Wil
helm Liebknecht, zum siebzigstan
Geburtstage die Sozial-democratischeFrak-
tion im deutschen Reiohstage. Felix
qui potuit rerum cognoscere cansas.» B e-
b e 1 overbaudigda dit geschenk met een
toespraak.
De prinses Pauline van Wur-
tenberg is verloofd met prins C h r i s t i-
a a n, ondste zoon van den kroonprins van
Denemarken.
Prins Christiaanis26 jaar; prinses
Pauline 19 December 1877 geboren,
is het eenige kind van koning Wilhelm
van Wurtemberg nit diens eerste huwe-
ljjk met da in 1882 overladen prinses
Marie van W a 1 d e c k-Py r m 0 n t,
een zuster van de Koningin-Regentes der
Nederlanden.
Keizer Wilhelm zal zich den I4en
April te Weenen bevinden en daar de
groote voorjaarsparade in oogenschouw
nemen. Een paar dagen later gaan de
Ke'zer en de Keizerin,ra hun twee oudste
zonen aan de cadettenschool gebracht te
hebben ter bruiloft bg de jongste dochter
van den Hertog van Cobnrg, die in het
huwaljjk treedt met den Erfprins van Ho-
henlohe-Langenburg.
Ook zal het keizerlijk echtpaar, nn een
maal op reis zgnde, den Groothertog van
Sak8en-Weimar en den Koning van Saksen
bezoeken, om op 1 Mei weder naar Ber-
Ijjn terng te keeren teneinde op dien datum
ds Njjverheidstentoonstelling te openen.
Prins H e i n r i c b, de broeder des keizers
zal de kroningsfeesten te Moskou, met een
talrgk gevolg, gaan bjjwonen.
Uit Massana is te Rome een telegram
aangekomen, melding makende, dat in de
richting van Sabderat, ten noordwesten
van Kassala, troepen cavalerie en infanterie
van de Derwisjen zjja waargenomen.
De stemming van den Abessynischep
vorst Menelik is zeer vredelievend en
meteen weinig goeden wil van Italiaansche
zijde moet het einde van den oorlog nabij
zjjn.
Generaal E 11 e n a, die te Rome is
aangekomen, hangt een treurig tafereel op
vau den Italiaanschen krjjgsman in Afrika.
Hg geeft zgn bevinding terug en verklaart,
dat een leger nooff zoo slecht ingericht,
zoo slecht gevoed en zoo tuchteloos was
als dat, hetwelk zoo lichtzinnig naar Adoea
werd gestuurd.
De drie kolonnes waren zoo ver van
elkander verwjjderd, dat alle gemeenschap
met elkaar onmogelgk was. Er waren geen
kaarten, men kende het terrein niet, men
had niets voorzien en in niets voorzien.
Men neemt hem op, brengt hem naar zjjne
kamer; kreten en tranen getuigen genoegzaam
hoezeer hij bemind is. De oude bedienden, die
hem hebben zien opgroeien en lijden, smeeken
God om het behoud zijns levens. M. Dausy
die de lichte wonden van Mevr. Damfree ver
bonden heeft, bevestigt dat haar zoon vele
wonden heeft aan de handen, in het gelaat, op
de borst; die laatste zijn doodelijk. Nog eeni
ge uren, misschien een dag, en de aardsche
loopbaan vau Jacob zal geëindigd zijn. Op
het oogenblik, waarin hij meende gelukkig te
worden, ontneemt hem God het leven.
legen zeven uren kwam M. Rieul. Jacob
bezat zjjn volle bewustziju. Hij erkende den
edelen vriend, die er in toestemde hem zijne
dochter te gsven, hem, dien hij binnen weini
ge uren „vader// zou genoemd hebben. Hjj deed
eene poging om hem de hand te reiken, en
zeide met een zucht Angelical
Zjj had dit verhaal aasgehoord. Verschei
dene malen had zij hare handen voor de oogen
gehouden, en had ze eindelijk gevouwen; zjj
sprak geen woord en bad. Zij verliet het rjjtuiir
schijnbaar kalm; God eischte niet meer. Zjj
klom den trip op en trad do iamer van den
stervende binnen, zonder dat liare krachten
haar wil verrieden. Zjj stond eenige OOgen-
blikken stil als om nieuwe krachten voor die
vreeseljjke worsteling te verzamelen, zij leunde
op haar vader, en wierp een blik op het
schouwspel, dat altijd hartverscheurend is, als
men jeugd en kracht met den dood ziet wor
stelen.
{Vervolg Tweede Blad)
