No. 2458.
Zondag 12 Juli 1896
21ste Jaargang
Landbouw en Handel.
B T E N L A H D,
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlemf 0,85
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,10
Voor het buitenland x1,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Dit blad verschijnt eiken DINSDAG, DONDERDAG en ZATERD AG.
Redacteu r-U i tg e v e r, W. KÜPPERS.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels. 50 Cents.
Elke regel meer7Jls»
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Advertentiën worden uiterlijk Maandag-, Woensdag- en Vrijdag-avond
voor 6 uur ingewacht.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. I. DAÜBE 8f Co. JOHNF. JONESSucc., Parijs 31 its Faubourg Montmartre.
Een jubileum, dat in de liberale pers
met geestdriftige artikelen werd herdacht,
heeft aan de Arnh. Ct. aanleiding gegeven
om enkele opmerkingen te maken over
eene beweging, die in den jongsten tjjd
hier te lande als gevolg van een onhoud-
baren toestand is ontstaan?
Het jubileum betrof den 50 jarigen
herinneringBdag van de afschaffing der
graanrechten in Engeland, welk feit door
de meeste liberale bladen werd beschouwd
Ris de wedergeboorte van den handel en
het herleven van de welvaart en den voor
spoed op elk gebied.
De Arnh. Ct. is echter niet tevreden
met het steken van de loftrompet over bet
bjj uitnemendheid liberaal dogma van den
'rijen handel, en meent bjj deze gelegen
heid ook eens baar pjjlen te moeten rich
ten op de «reactie tegen het vrjjhandele-
stelsel». Het blad erkent in de allereerste
plaats, dat sedert vele jaren in alle landen
migestatigheid en malaise heerscheo in
de economische en industrieele toestanden,
•o den meest algemeenen zin genomen,
en zegt dan dat niets natuurljjker is dan
°m deze aan de samenwerking van een
Rantal verschillende oorzaken te wijten
omstandigheden verbeterd te willen zien
door een enkel, afdoend middel.
Het blad zegt niet, welke deze omstan
digheden zjju, doch begint na deze inlei
ding dadeljjk met een felle bestrijding van
d« pogingen, die in de jo. gste jaren zjjn
Rangewend om hier te lande op enkele
Rrtikelen een beschermend recht te ver
zijgen. Ook wjj erkennen, dat er vooral
plaatselijke omstandigheden kunnen op
genoemd worden, die oorzaak zjjn, dat de
Rene of anders industrie niet tot bloei kan
geraken of dat eene vroeger bloeiende njj-
'erheid tot verval is gekomen, maar befaal-
'e deze bjjzondere oorzaken van malaise
ongestadigheid mag niet uit het oog
borden verloren, hoe in verschillende lan
den van ons werelddeel en daarbuiten
getracht wordt, om de locale nadeelen te
bestrijden door den gedrukten tak van
ijjverheid te beschermen.
Dit laatste vooral moet het standpunt
bepalen, waarop men zich ook in ons
'aderland heeft te plaatsen. Het gaat niet
Ran om maar te beweren, dat deze of die
theorie in abstracto g06d is en deze der
halve, ondanks de feiten het tegendeel
doen wonschen, moet worden doorgevoerd.
Men mag dus niet beweren, dat het vrjj-
handelsstelsel behoort te worden gehand
haafd, omdat het beginsel van den vrjjen
handel, mits consequent iu alle landen en
'n ieder opzicht doorgevoerd, zeer wensche-
'Ük kan heeten. En in geen geval behoeft
°R8 kleine vaderland een voorbeeld te ge-
'en aan al de andere volkeren der wereld
door, ondanks de verloochening der leer
'an den vrjjhandel door andere stateD, te
'olharden bjj de theorie en dientengevolge
Rnorme schade te ljjden.
Het vasthouden aan znlk een leer moet
®®n klein land ten verderve voeren. Ware
het nog, dat wjj voor sommige artikelen
R'enals vrosgar, de wereldmarkt beheersch-
dan zon er veel te zeggen zjjn
'oor het slandpnnt om, ten minste wat
die artikelen aangaat, geen belemmering
®Ra den handel in den weg te leggen.
Maar thans, nu de markten iu ons vader-
FEU1LLETON.
De zoon van den speler.
(Vervolg.)
De vrijheer richtte zich met moeite en steu
nend op. Beide handen zwaar op de leuning
RR den stoel steunende, zeide hij met een
jep op de borst gebogen hoofd en met eene
SR a toonlooze stem:
"Ik heb sinds geruiiren tijd schuld aan den
^Welier Ehrenfried Klingenberg. De schaamte
eerhield mij, je mjjn nieuwe verlegenheid te
®vnen' nadat je me reeds herhaalde malen
*e edelmoedige offers gebracht hadt, en ik
°pte dan ook voortdurend op eene gunstige
v,eRding in mijn lot De som, die het betrof,
as oorspronkelijk niet eens zoo hijzonder groot.
Rzend thaler zouden voldoende zijn geweest
de er.. me weer bovenop te helpen,// klaagde
j-j.'rljheer zijn zoon vei der, //en wanneer ik
zd 'iDpnberg desniettemin om zevenduizend ver-
0t' ',^an geschiedde dit, wijl ik met het
te rscR°t een klein, bescheiden bestaan dacht
te ^r.01KtveBter.. Maar ongelukkigerwijze beschik-
V .1!l£enbcrg destijds zelfs niet over de vol-
c°RtftRten, en ik meest er mij mee ver
genoegt^0111 'oor mlin wisset van zevendui
zend mark---Pn bnllanten sieraad te ontvangen,
dat volgens zijne boeken eene gelijke waarde
vertegenwoordigde. "Natuurlijk, dat ik nu Diet
in eigen persoon die juweliers van Berlijn
kon afloopen, om detgeen te vinden, die het
land zjjn overvoerd met buitenlandsche
producten en fabricaten, is het de dwaas
heid zelve om als eenling tegenover alle
andere staten vaat te honden san den
free trade.
Bovengenoemd blad heeft het vooma-
meljjk tegen de pogingen, die bjj ons wor
den aangewend ter bescherming van den
landbouw. Het blad betoogt, dat van een
algemeenen wenscb naar terngkeer tot het
protectionisme in Nederland geen sprake
is. Noch bjj de fabrieksnijverheid, noch
bjj den handel wordt die waargenomen,
daar die beide door hun voorbeeld heb
ben getoond, dat het vijjbandelsstelsel aan
energie en bekwaamheid de gelegenheid
geeft niet alleen tot een groote, voordeelige
ontwikkeling van de industrie zelve, maar
tot welvaart en welzjjn van de arbeidende
bevolking. Alleen voor den landbouw wordt
eene beweging levendig gehouden, pas nog
door den laatsten naar de meaning der
Am. Ct. in meer dan een zin zjjn laat
sten maatregel van de oprichting van
den Christelijk-economischen Boerenbond,
om dien tak van bedrjjf door matige
graanrechten te beschermen.
Wjj geven toe, dat bjj de fabrieksnij
verheid en bjj den handel de neiging tot be
scherming niet in die mate wordt aange
troffen als bjj den landbouw. De fabriebs-
njjverhsid bepaalt zich bjj ons slechts tot
enkele artikelen, waarvao er zjjD, die
geen protectie behosvee, en wat den ban-
del betreft, indien er een tak van volks
welvaart door de overheid wordt gepro
tegeerd, dan is bet toch wel deze. Wat
werd er in de jongste tientallen van
jaren door RegeeriDg en Vertegenwoor
diging niet gedaan om den handel te be
schermen. Men zie er de jaarljjkscha Staats
begrotingen maar eens cp na, om tot de
overtuiging te komen, dat de handel een
troetelkind mag heeten van den Staat. Het
zjjn niet uitsluitend energie en bekwaam
heid, die den Nederlandsehen handel tot
zjjn tegenwoordigen bloei hebben gebracht,
maar ook en voornameljjk de protectie
van overheidswege. Indien de landbonw
wordt gewezen op het voorbeeld van den
handel, dan kunnen de landbouwers ge
rust wezen, want dan hebben zjj reden
om te verwachten, dat ook hnn bedrjjf
gelijke bescherming zal genieten als het
handelsbedrjjf.
Maar zoover zal het niet komen en
zooveel zal ook niet worden verlangd.
Tot nog toe heeft de beweging naar pro
tectie zich voornamelijk beperkt tot een
matig invoerrecht op de graneD, waar
door de landbouwer zou kunnen concur-
reeren met het buitenland. Doch het libe
ralistisch dogma gedoogt niet, dat deze
wensch in vervulling zal komen, zelfs
Diet, waar aan de schatkist een niet on
aanzienlijk bate door znlk een invoerrecht
zou ten deel vallen.
Ter bestrjjding van de beweging tot
heffing van een graanrecht wordt voorts
door genoemd blad beweerd, dat alleen
de zoodanigen daarvan voordeel zouden
trekken, die bet graan telen op eigen
grond en de voordeelen er van niet in
booge pachtsommen hebben over te dra
gen aan de grondeigenaars, die zich niet
willen schikken in de verliezen door de
verlaging van den rentestandaard te weeg
gebracht, waaraan alle andere kapitalisten
wel gedwongen zjjn zich te onderwerpen.
groots! e bedrag voor de steenen wilde betalen,
doch ik moest den verkoop toevertrouwen aan
een commissionnair, dien Klingenberg mij als
eerlijk en betrouwbaar bad aanbevolen, en het
geschiedde dan zeker ook wel meer ten ge
volge van een ongelukkig toeval dan van eene
bedriegerij van dezen man, dat de opbrengst
van dit sieraad maar bijna de helft van de
waarde bereikte. Zoo was ik zevenduizend mark
schuldig geworden, ofschoon ik na aftrek der
vergoeding, welke de commissionnair eischte,
sleehts drieduizend honderd mark bekomen had,
en van een overschot, dat voldoende zou zjjn
geweest om een bestaan te grondvesten, was
natuuiljjk geen sprake meer. Dat ook later
geen mijner verwachtingen meer verwezenlijkt
werd, is je bekend. Na afloop van de drie
maanden was ik verplicht om Klingenberg om
prolongatie van den wissel te verzoeken.
Toen ook dit. galgenuitstel verstreken was,
waren er zoo veel ongelegenheden bijgekomen,
dat ik niet alleen niet in staat was, om mijne
verplichtingen na te komen, maar dat ik eene
verdere som van duizend thaler allerdringendst
noodig had. Klingenberg was inmiddels wan
trouwend geworden. Hjj wilde zonder voldoen
de zekerheid noch mjj eene nieuwe som leenen
noch in eene verlenging van de oude schuld
treden. Ik moest er dus op bedacht zijn, dat
hij mij zou laten vervolgen, wanneer het mij
niet gelukte, om de gevorderde borgstelling te
bezorgen. Waar zou ik die echter vandaan ha
len? Ik geloof niet, Hellmutb, dat gij in staat
bent om je het wanhopige van mijn toestand
voor te stellen. Ontbering, schande en ellende
Alweder denken wjj hierbjj aan den
handel en vragen, of de groothandelaars
genoegen zonden nemen met de geringe
winsteD, die de grondeigenaars in den
tegenwoordigen tjjd van hun kapitaal ge
nieten. Wjj gelooven het niet. De groote
handelsondernemingen, die op een goede
basis zjjn gevestigd, kunnen zich iu uit
stekende winsten verheugen en hebben,
dank zjj de bescherming van Staatswege
aan den handel verleend, ook goede voor
uitzichten.
Hier speelt de vjjandscbap van het Arn-
bemsche blad tegen dea grondeigendom
een groote rol. Misschien is de liberale
schrjjver wel een voorstander van de op
heffing van het privaat bezit en meent
hjj dat verheven doel ook ta kunnen
helpen bereiken door het den landeige
naar zoo moeielgk mogeljjk te maken.
Het gewone argument tegen de graan
rechten, dat het brood duurder zal wor
den moet natuurljjk ook weer dienst doen
en dan gelooft bet blad niet, dat eene de
mocratische Kamer en eene democratische
Rfgeering hiertoe zullen medewerken.
Wjj zullen thans niet dit veel bestreden
argument bespreken, waar het herhaalde
lijk in het licht werd gesteld, dat bjj ver
meerdering der welvaart voor het product,
waarvan invoerrecht wordt geheven, gaar
ne iets meer wordt betaald, maar als een
staaltje van argumenUeren, willen wjj
ten slotte de volgende zinsneden van het
Arnhemeche blad aan het oordeel onzer
lezers onderwerpen.
«Indien graanbouwers en grondeige
naars zegt het blad in 'c algemeen
geholpen moeten worden, dat men dan
eene beweging op tonw zette om hen nit
de schatkist door subsidie te ondersteunen.
Ziedaar een eerljjk, afdoend middel, dat
gelegenheid geeft deze klasse van Staats-
burgers zoo te helpen, dat iedereen naar
draagkracht er toe bjjdraagt, niet de min
vermogende veel zwaarder dan de anderen
wordt belast. Dit zal wel niet gebeuren.
Toch zou zulk eene beweging evenveel
recht van bestaan hebben als die ten
gunste van graanrechteu; maar ze zou op
rechter,meer recht op 'tdoel afgaande zijn.»
Eigenljjk behoelt zulk eene redeneering
geen bestrjjding, maar wjj k nnon toch
den last Diet bedwingen van er op wjjzen,
dat, indien werd overgegaan tot dsn na-
tuurlgk niet gewenschten maatregel om
de graanbouwers en grondeigenaars tssub-
sideerehun eigenljjk dan pas dezelfde
bescherming werd verleend, die thans en
reeds zooveel jaren vroeger aan den han
del werd geschonken.
Maar wat wjj voor dezen laatsten tak
vau bedrjjf steeds hebben afgekeurd, wen-
schen wjj ook niet voor eene andere bron
van volkswelvaart. Wat echter wel ge-
wenscht en geëischt mag wordan ie, dat
de Regeering en Volksvertegenwoordiging
niet langer ter wille van e me theorie
vasthouden aan hnn afkeer van de invoe
ring van een matig graanrecht, waardoor
geen enkelen Btand wordt geschaad, doch
zeer velen in de hoogste mate worden
gebaat. De hsfffng van graanrechten is
bovendien niet enkel een middel tot ver
levendiging van een kwijnenden tak van
volkswelvaart, maar ook eisch der recht
vaardigheid «met het oog op de ougeljjke
concurrentie, welke de vaderlandsche land
bouw heeft te voeren met het buitenland.
grijnsden mij in de afschuwelijkste gestalten
aan, zoodra ik sidderend mijn blik in de toe
komst richtte, en bij dat alles nog het vreese-
lijkste bewustzjjn, dat jij in mijn val medege
trokken moest worden, op welke wijze deze
ook later mocht plaats hebben.
Ik weet immers maar al te goed dat er in het
officierskorps van het Duitsche lezer geen plaats
is voor den zoon van een eerloozen bankroe
tier. Mocht ik het zoover laten komen, Hell
mutb? Mocht dit mijn dank zijn voor alles,
wat je in edelmoedige opoffering en groothar
tige kinderliefde jegens mij gedaan hebt? Ge
loof me, dat ik in allen ernst den waanzin
nabij was, zoo vaak ik mij zeiven dezevreese-
ljjke vraag voor moest leggen.//
//En toch zou ik misschien wel nimmer op
dit rampzalige redmiddel gekomen zijn, wan
neer Klingenberg zelf in goedige onschuld het
mij niet aan de hand had gedaan. Hij verklaar
de zich bereid mijn wensch te vervullen, wan
neer jij je handteekeniug r aast de mijne op
den nieuwen wissel zette en met je schriftelijk ge
geven eerewoord voor de prompte betaling van
den wissel borg blijven wildet. Volgens mijne
toenmalige eerlijke overtuiging ware er niets
geen gevaar bij geweest, wanneer je het gedaan
hadt, want ik had mijn weddenschap voor het
rennen van eergisteren reeds aangegaan en bij
de buitengewone eigenschappenvan dat paard
scheen het mij bijna onmogelijk, dat mijn hoop
verijdeld zou worden. Tweemaal was ik naar
jou op weg, om je mijn verzoek voor te dra
gen, en telkens keerde ik aan de onderste trap
weder om, wijl mij de moed daartoe ontzon-
Ais eene eventueele democratische Ka
mer en Regeering iu ons land deze waar
heid mochten beseffen, dan zouden wij
dit niet als een der slechtste vruchten
van de Nieuwe Kieswet waardeeren.
Italië.
Het schoone Italië met al zijae kunst
schatten en grootsche herinneringen aan
vroegere tjjdeD, mag in onze dagen wel
het land van roovers en sluipmoordenaars
genoemd worden. Het volk is totaal ge
demoraliseerd en geen dag gaat er schier
voorbij zonder dat het zich niet schuldig
maakt aan planderen en het plegen van
baldadigheden ten einde zjjn wraaklust te
koelen.
Hoewel elk oproer hoogst afkeurens
waardig moet genoemd worden is toeb, het
in ellende gedompelde volk,veel te vergeven.
Door eecegewetenloozeregeericguitgeschad
door de steels stijgende belastingen is het
niet te verwonderen, dat er ongeregeldhe
den voorvallen zooals eergisteren Parma te
aanschouwen gaf.
Daar werd de politie door het volk met
steenen geworpen, die daarop vau hunne
vuurwapens gebruik moesten maken. De
cavalerie, die de menigte uiteen moest dri
ven, werd eveneens met steenworpen ont
vangen en menige handhaver van het
recht werd gekwetst.
Gelukkig dat het volk later tot bedaren
kwam en alles weer rustig werd.
België.
Het Correctioneel Gerechtshof vau Ter-
monde heeft de Katholieken te Aalst, door
abbé D a e n s en andere christeljjk-demo-
oraten beschuldigd van kwadepraktjjken in
den verkiezingsstrijd gepleegd, vrijgesproken
op grond waarvan de aangevoerde wets
artikelen niet toepasselijk zjjn.
De ontvaogst die L i-H u n g-C hang
te Brussel is ten deel gevallen, overtreft
die ia Duitcchland en Nederland verre,
zj was voretelgk en koning Leopold
gaf in zjjn eigen paleis een diner van 150
couverts.
Toen Li aan het Noorder-Station te
Brussel aankwamwas daar alles rijk
versierd, eene compagnie grenadiers stond
geschaard en presenteerde het geweer teen
de trein het gebonw binnenetoomde. De
muziek deed zich hooren en duizenden
wilden den grooten Chinees zien toen bjj
met zjjn gevolg in galarijtuigen door de
Brusselsche straten reed.
Een Brueselsch blad is er eenigszins
geraakt over, dat L i en zjjn gevolg de
Groote Markt aldaar nauwelijks een blik
verwaardigden.
Oosten rij k-Hongarije.
Een verbljjdeud verschijnsel doet zich
voor in Eongarjje, waar de vrijmetselarij
den schepter zwaait.Daar begint het ka
tholieke volk, geïnspireerd door de Dr.
L u e g e t s-partjj te Weenen, zich te ver
eenigen en krachtig te organiseeren.
Katholieken-dagen zjjn er gehoudeD,waar
6000, 10,000 tot 20.000 en 40.000 rnen-
scheo verschenen.
Z. H. L e o XIII prees dan ook onlangs
het Hcngaarsche volk, toen de Paus tot
eem'ge Hongaarsohe geestelijken deza woor
den sprak: «Ja zeker, het volk is goed,
ken was. Ik kende immers je strenge princi
pes in zulke zaken, en beefde voor de moge
lijkheid dat je ondanks mijn wanhopigen toe
stand het mij kondet afslaan. En wijl het wa
ter mij reeds tot aan de lippen gekomen, wijl
mij tot overlegging geen tijd gelaten, en ook
wijl de opwinding, de angst, de verschrikke
lijke spanning mij bijna reeds het verstand
hadden doen verliezen, kwam ik in dien ont-
zettenden slapeloozen nacht op den rampzali
gen inval, die me thans als een misdadiger
voor mijn eigen zoon doet staan. Vervloek mij,
Hellmuth, stoot mij van je, doch bedenk ten
minste, dat ik half krankzinnig was toen ik
het deed.//
Hjj had bij de laatste woorden den neerge
slagen blik aarzelend naar het gelaat van den
kapitein opgeheven, en schrikte voor de ver
andering, die gedurende zijn verhaal daarin
had plaats gevonden. De jonge officier had
beide handen tegen de slapen gedrukt, even
als vreesde hij, dat het onstuimig kokende
bloed hem de aderen zou doen springen. Die
pe rimpels stonden er op zjjn voorhoofd, en
meer met eene uitdrukking van ontsteltenis dan
van toorn waren zjjne wijdgeopende oogen op
den gebroken voor hem staande gericht.
//Verder!//, steunde hjj, //verder! /eg wat u
gedaan hebt. Want ik moet het met dorre
woorden hooren, eer ik het gelooven kan.//
/'Er geschiedde, wat je reeds geraden moet
hebben, Hellmuth. Den morgen na den ramp
zaligen nacht ontving Ehrenfried Klingenberg
uit mijne eigen handen een wissel van tiendui
zend mark, die behalve mjj ne handteekeniug
het heeft geloof en is gehecht aan de
Katholieke Kerk, maar in de hoogere krin
gen ontbreekt veel.»
Frankrijk.
Jules Simon zal zjjn monument
krjjgeu. Een comité heeft zich gevormd
tot het oprichten van een nationaal ge-
deukteeken voor den grooten Franschman
President is de heer Loubet, prosident
van deu Frauschen Ssnaat; vice-presidec-
teu zjju de heeren B a r d o u x, Th. Roos-
Bel, Wallon, Mézières, Gréard
eu Ferd. Brnnetière.
De Hertog van Orleans heeft zich
verloofd met eene nicht van hem, eene
prinses uit het huis Habsburg-Lothaiic-
gen, dochter van aartshertog Jozef, den
oom van den Keizer van Oostent jjk. Hare
moeder is eene prinses vaD Sakseu-Coburg,
e<ne dochter van prinsesC 1 m e n t i n e,
de moeder van den eerlooza uit Bulgarije.
De Hertog is 27 en de Aartshertogin
29 jaren oud.
Eene bespottelijke jachtraakerjj heeft
in het dorpje Vareddes plaats gehad. De
maire van het dorp, een groentenkoopman
van beroep, had het Btrenge varbod uit
gevaardigd dat de Bisschop van Meaux,
die de kinderen kwam vormen, niet mocht
worden afgehaald want zoo'n processie te
honden zoa hjj niet daldeD; de vrjjmetse-
laars-republiek zon daardoor in gevaar
komen.
De pastoor van het'dorp, een zeer ge
moedelijk man list alle ieestvertoon ach
terwege en begaf zich met eenige geeste
lijken Monseigneur te gemoet. Natuurlijk
stroomden eenige Katholieken te zamen om
hun Bisschop te zien.
Na gingen de poppen asa 't dansen, 't
V7as eene processie, zei de veldwachter en
hjj maakte proces-verbaal op.
De Katholieken nit Vareddes zjjn toch
geen knip voor den neus waard, nu zjj zich
door een armzalig troepje vrjjdeukers laten
tiranniseeren. Straks laten ze hun Pastoor
nog in zjjne pastorie opsluiten,
Engeland.
De Parlementaire Commissie, belast met
het onderzoek van de wet tot het tegen
gaan van voedselvervalsching,heeft het aan
de lezers bekbnde rapport van haren Voor
zitter balangrjjk gewjjzigd; dit rapport
strekte o. a. om het kleuren der margarine
en den verkoop van mengsels toe te laten.
De meerderheid der Commissie echter,
bestaande uit landbouwers en Ieren, heeft
besloten om die beide voorstellen te
schrappen.
Spanje.
De Koning van Spanje is gevallen, maar
niet van zijn trooü. Zjjue majssteit Al
fonso XIII is van de trap gevallen, doch
heeft zich slechts lioht aan het been ge
kwetst. Dit geruststellend slot wordt
thans bevestigd.
De jeugdige Koning mag wel voorzichtig
zjjn, al is hg den kinderleeftijd nog niet
te boven, toch zon zjjn dood voor de rast
van Spanje niet gewenscht en hoogst ge
vaar Ijjk zjjn.
Duitschland.
Ten stelligste wordt uitBerljjn verzekerd,
dat L i-H u n g-C hang geen volmacht
had tot het sluiten van bindende overeen
komen betreffende een kolenstation, han-
ook de uwe droeg, en buitendien een schrif
telijk bewijs, waarbij je met je eerewoord borg
bleef voor de stipte betaling.//
//Dus toch waar—toch waar! Een falsaris. O,
barmhartige God!//
Een door merg en been gaande kreet
uit het verscheurde, doodeljjk gewonde hart
was het, waarmede de kapitein in den stoel
voor zjjn schrijftatel was neergezonken. Hij be
groef het gezicht in de handen en zjjne schou
ders beefden als werd de sterke man door een
vreeselijke lichamelijke smart geschud.
De vrijheer wischte wederom met zijn zak
doek de zweetdroppels van het hoofd, doch
de angstige strakheid, die zijne afgeleefde trek
ken tot dusver vertoond hadden, begon van
lieverlede te wijken. Hjj had zjjne bekentenis
afgelegd en een scherpe waarnemer zou het
hem wel hebben kunnen aanzien, dat hij meende
daarmede het zwaarste achter den rug te heb
ben. De onbeschrijfeljjk wreede smart van den
daar als verpletterd voor hem zittenden jongen
man scheen hem eerst te verontrusten, toen er
min»ut op minuut verstreek, zonder dat de
kapitein zich nit zijne houding verroerd had.
//Hellmuth//, zeide bjj oindeljjk zscht, «wil
Je, dat ik thans ga.ff
De aangesprokene hief het hoofd op, zjjn
gelaat scheen verwonderd en een bittere smart
volle trek had zich thans bij de mondhoeken
ingegrift.
//En wanneer ik than» met ja antwoordde,
waarheen zoudt gij dan gaan?//
De vrijheer ontroerde zichtbaar. Dat ook
de laatste vonk van kinderljjke liefde in het
KfAÏNXlfËD
