No. 2544.
Maandag 30 November 1896
21ste Jaargang
HDagGlaó voor eSïooró- en Suid-eJCollanó
j
De Brabantsclie motie
EERSTE HMD.
BUITENLAND.
B U B E A USt. Jansstraat. Haarlem.
De AmerikaanscRe.
Duitschland.
Frankrijk.
Werkstakingen.
COMMIT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor liet buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zou- en Feestdagen.
Redacteu r-U i tg e v e r, W. KÜPPERS.
f 1,10
1,40
2.80
0,03
agjte ma ncn a&itate.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels. 50 Cents.
Elke regel meer71li»
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
HooJ dag en ten voor het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère
G. Tj.DAÜBEfyCo. JOHNF.JO HNES Succ..Parijs 31 bis Faubourg Montmartre
Dit nummer bestaat uit twee Bladen.
De Provinciale Staten van Noord-Bra
bant hebben in de jongste dagen van zich
doen spreken, zoowel in goeden als afkeu
renden zin, al naar men zich plaatste ten
opzichte van het standpunt, door de Staten
dier provincie met betrekking tot eene be
langrijke qnaestie van den dag ingenomen.
Oiize lezers zullen reels bogrgpeu, dat
wg het oog hebben op de motie, die de
Provinciale Staten in kun jongste zitting
hebben aangenomen. Bjj die motie werd de
Hooge Regeering üitgenoodigd onverwijld
ter hand te nemen eene matige uitbreiding
van ons bestaand tarief vaa invoerrechten,
en, zoo mogeljjb, te willen bevorderen de
opheffing der belemmerende bepalingen
van invoer in bet buitenland.
Wjj verheugen er ons harteljjk over, dat
de Staten van Brabant zoo eenstemmig
znlk eene belangrjjbe motie hebben goed
gekeurd, omdat dit besluit geheel over
eenkomt met hetgeen ook wij herhaaldelijk
hebben betoogd, u). dat de Regeering ver
plicht is om de landgenooten te beschermen
tegen een ongeljjke concurrentie, door het
buitenland ons aangedaan.
Die motie is voor ons het bewjjs, dat
allengs ook b j ons te lande hi t besef leven
dig wordt, dat meu niet langer werkeloos
mag aanzien, hoe twee voorname takken
van volkswelvaart, de landbouw en de
industrie, in kwjjnetiden toestand verkee-
ren, doordi n het buitenland ots overvleu
gelt. Alleen ter wille vaa een der meest
dwaze doctrinaire leerstellingen, die van
den vrjjen baudel, is reeds te lang in ons
vaderland een toestand bestendigd, welke
krachtig er toe medewerkt oir bet paupe
risme en al de gevolgen vau dien t9 doen
vermeerderen.
Het bljjbt thans, dat men ontwaakt uit
den droom van den vrijen handelen, hoewel
op dit oogen blik R°geering en Vertegen
woordiging misschien nog niet bereid zul
len bevonden worden om aan den recht-
matigen eiscb tot uitbreiding van ons tarief
van invoerrechten over te gaan, vestigt
zich toch langzamerhand de overtuiging,
dat met dezen voor onze volkswelvaart
zoo noodzakelijken maatregel niet langer
meer mag worden gedraal!. Wellicht zal
etn volgende Kamer, meer dan de tegen
woordige lettende op de volksverlangeDS
het vraagstuk der bescherming beter en
grondiger onder de oogen zien en daardoor
tot de conclusie bomen, dat ter wille van
theoretische bespiegelingen de praktische
belangen der natie niet mogen worden
verwaarloosd.
Dit hopen wjj van harte maar al mogen
onze tegenwoordige regeerders nog doof
zflD, ten minste wat hun meerderheid bp-
treft, voor dezen noodzabeljjben maatregel,
dit moet geen reden wezen om de zaak
thans te laten rasten en te wachten met
het maken van propaganda er voor, totdat
een nieuwe RegeeriDg zal zijn opgetreden
Zulks zou later een gegrond motief voor de
FE U1LLETON,
IS.
{Vervolg.)
Gij zult mij nimmer kunnen doen gelooven
dat ge met onverschilligheid op deze streek
neeïziet waaraan zich al het lief en leed vast
knoopt, dat uw vader in zijn jeugd heeft on
dervonden. De liefde, die een kind vóórhaar
vader koestert, openbaart zich in alle landen,
en indien dit gevoel eene zwakheid is, die in
de nieuwe wereld onbekend is, dan zouden
wij er toch niet in toestemmen, het uit onze
ziel weg te wisschen. Om mij zelf tot voorbeeld
te nemen, ik acht mij gelukkig n te kunnen
mededeelen, dat mijne moeder van avond hier
zal komen.
Mevrouw uwe mama zeide Marga zich
oprichtende.
De aandoening, die het gelaat van het
jonge meisje mat teederheid getooid had, ver
dween eensklaps, hare lippen drukten zich op
elkander, terwijl de driftige beweging van
den hoed, dien zij in de hand hield, gelijk
stond met eene oorlogsverklaring tusschen de
trotsche Amerikaansche en de aristocratische
dame, wier komst haar was aangekondigd.
Ja, mijne moeder, herhaalde mijnheer de
Trevors met eene blijde uitdrukking in zijn
anders ernst'ger» blik. Mevrouw Ellfeld, eene
barer oudste vriendinnen, beeft haar te logee-
ren gevraagd, en zij heeft dit aangenomen.
j vrjjhandelaars kannen wezen om te zeggen,
dat de vooistanders van protectie het hoofd
in d«n schoot hebben gelegd, omdat zjj
hebben ingezien, dat zij streden voor eeu
hopelooze zaab.
Vooral om deze reden zjjn wij verblijd
over de Brabactsche motie. Zjj is eeu
teeken van leveD, 't welk niet boog genoeg
kan woraen geschat en verdient niet den
naam van «onbakooktbeid», dien haar door
een orgaan, 't welk de vrjjhandelsidée voor
staar, ia gegeveD.
Wg begrjjpen het ons, dat de tegenstan
ders van bescherming vaa dsn landbouw
en de nationale industrie zich over de motie
hebban geërgerd eo dat zij, naast de ge
wone argumenteu tegen de protectie, het de
Provinciale Staten vau Noord-Brabant
en vel hebben gedaid, dat dezen zich met
het vraagstuk bezig hielden. Maar juist die
laatste opmerfcing is voor ons het bewjjs,
dat men aan die zjjde uitgepraat raakt en
zich niet meer te verdedigen weet tegen
de practische •argumenten, die voor eene
matige uitbreiding van ons tarief van
invoerrechten pleiten.
De Brabantsche motie is maar niet zoo
uit de lucht komen valleo, gelijk het ook
dezer dagen werd voorgesteld. Het vraag
stuk werd in de afdeelingen der Staten
breedvoerig besproken ea de voorstellers
der motie, de heeren B r e s s e r s c. s.,
hebbea in eene lange memorie de voordoo
ien van den gewenschten maatregel op
degaljjke wijze toegelicht. Dit maakt bet
nog zooveel te bespottelijker om te spreken
vau «onbekooktheid». Eu als eeu nieuw
bawjjs, dat de Staten van Brabant wel
degelgk bij bet goedkeuren der motie bet
gevoelen vertolkten van de groote meerder
heid in die provincie, mag zeker wel gelden
de schriftelijke verklaring van 42 der circa
50 stoomfabrikanten vaa wollen stoffen
te Tilburg, die ten volle hun instemming
er mede betuigden.
De toelichting tot de motie vermeldt,
behalve de verschillende bekende argumen
ten, reeds vroeger bjj de behandeling der
motie-D o b b e 1 m a n n ia de Tweede
Kamer te berde gebracht, ook getuige
nissen van lateren datum en is in het al.
gemeen zo« duidelijk gesteld,dat de onbe
vooroordeelde na de lezing er van tot dezelf
de conclusie moet komen als de heeren
Bressers c. s.
Lazen wjj slechts, wat wordt gezegd
omtrent de bewering der vrjjhaudelaars,
dat protectie van den landbouw de brood-
ptjjzen zal doen stggeo «Eerstens zal 'i
slechts weinig zjjo, want de rechteu benot-
veu niet hoog te wezen. Dr. B r u i n e m a
berekent jin zjjn jongste vlugschrift over
een schaalrecht op tarwe, dat bjj eeu
tarweprjjs van f7.b0 per H.L. het brood
1 a l1/2 cent per kilo duurder zal worden.
Eu dan, boa zou de mensch consument
bljjven, dat is goedkoop brood kunnen
blijven eten, indien bjj geen producent
kan zjjn Goedkoop brood, zeker, 't zou
de zegening van den vrjjhandel zgo, indien
tevens de vrijhandel maar zorg droeg om
er de fondsen bij te geven, die ook voor
bet koopen van goedkoop brood noodig
zjjn. Ja, die fondsen, z >gt de Afgevaardigde
Hare komst is de reden van mijn vroegtijdig
bezoek. Mejuffrouw Marga en zijne stem
nam een onbeschrijfelijk zacbten toon aan
mag ik de hoop koesteren, dat. ge mijne moe
der vriendelijk ontvangen zult
Ik ben nooit iu beleefdheid tekort ge
schoten jegens wie ook. Waarom zou ik dus
van deze gedragsregel afwijken ten opzichte
van mevrouw uwe mama
Zoo bedoel ik het niet, antwoordde de
jonge man, zichtbaar smartelijk aangedaan. Ik
dacht 'dat mijne moeder, waarover ik u zoo
vaak heb gesproken, door u ontvangen zou
worden op eene wijze, zooals gij niet iedereen
ontvangt. Gij moet, dunkt, me weten, hoe goed
zij is en hoezeer zij verdient bemind te worden.
Marga haalde vluchtig de schouders op.
Ik kan haar niet, zij kent mij niet, en
misschien bevallen wij elkaar van weerskanten
niet. Ik kan niet veinzen, noch mij be
dwingen.
Ik vraag u noch het een, noch het an
der, hernam hij, haar een smeekenden blik
toewerpende. Wees alleen u zelve, dat wil zeg
gen, toon u niet grilliger dan ge zijt.
Ben ik dan niet altijd mij zelve? zeide
het jonge meisje, hartelijk lachende. O, die ge
leerden, Zij willen altijd vitten. Wie heeft ook
weer gezegd, gij moet het weten vrouw,
uw naam is gril. Die man had hst bij het
rechte eind. Hoe wil men vandaag al weten
wat meu morgen denken en zeggen zal
Maar ge kunt gerust, zijn, mijnheer. Ik zal
mevrouw uwe mama, niet doen onderstel
len dat ik geleefd heb onder menschen, die
Z g 1 m a, dat is het leeljjke, die kon de
vrghandel er hsnsch niet bgleveren. Het
brood zal duurder worden voor den werk
man io de steden, die voor den haodel
werkt. Laat het brood voor hem drie vier
den cent per pond duurder zjjn, hij zal
iu zjj a billjjk streven naar eeu behoorlgk
weekloon ook niet meer worden verzwak
door werkkrachten, di9 vaa 'o platteland
naar de steden verhuizen. Het platteland
zelf zal zgn werkvolk door betere «n me?r
uitgebreide cultuur kuuneo plaats verlee-
uea. Ea is het niet opmerkelijk, dat in de
laadeD, waarin zeer uitgebreid of algemeen j
stemrecht bestaat, het protectionisme het
weligst t .ert, d. i. het best wordt begrepen?»
Ges dunkt, met deze woorden is zoo
kort mogelijk uiteengezet, hoe geringe
waarde het argument der vijjhandelaars,
dat hij heffing van graanrechten het brood
van den werkman duurder zal worden,
bezit. Het is toch volkomen daideljjk, dat
de werkman in de steden van oneindig
betere conditie is, waaneer hjj wat dnurder
brood eet, maar ruim in de gelegenheid
wordt gesteld om dat duurdere brood te
betalen, dan wanneer het brood weioig
kost, doch hg de middelen niet bezit om
het zich te verschaffen. Hier kan toch
gezegd wordenbeter dunr brood dan
geen brood.
Ea wat den werkman van het platte
land betreft, deze komt bjj de heffing van
een matig invoerrecht op granen al dadeljjk
in betere omstandigheden, omdat er direct
vermeerdering van werkzaamheden en van
inkomsten Toor hem ontstaat.
Veel zouden wjj ook nog kunnen aanvoe
ren ten voordeele van de bescherming onzer
ngverheid, maar wg volstaan ditmaal als
geheel voldoende met te verwjjzen naar de
instemming der Tilburgsche fabrikanten
met de Brabantsche motie. Deze betuiging
vaa practische mannen is trouwers meer
waard dan honderden redeneeringen over
het voor en het tegea van protectie en zai
zeer zeker haar uitwerking niet missen,*
De Brabantsche motie noemen wg een
wanhoopskreet van landbouw en ngverheid
tegen eenzgdige theorievergodmg. Zij zal
velen opwekken om met meer ernst te
ondirzoekeD, of werkeljjk het liberale vrjj-
handeUysteem waardig is om laoger te
worden gehandhaafd eo aan het verlangen
naar herziening van het tarief weerstand
te blijven b eden. En dit onderzoek kau
□iet anders leiden dan tot de ovsrtuigiog,
dat onze handelspolitiek moet worden ge-
wgzigd. Men ziet het aaa dr. M a y e r den
directeur c.'er Landbouwschool ta Wage-
ninzeo, die schieef:
«Ik ben vroeger nooit zoover gegaan
als thans om bepaald voor den Neder-
landschen landbouw protectie te eischen.
Ik heb mg vroeger in hoofdzaak daartoe
beperkt het goede inzicht van andereStateD,
d e tot protectie zgn orer gegaan, tegen
over zeer oppervlakkige argumenten der
Nederland8che pers te verdedigen en het
doel van mjjn schrijven is op de onhoud
baarheid van een der argumenten van de
vrjjbandelspartjj te wgzen. Wel degelgk
heeft de bescherming in andere landen
geholpen, nntnurljjk niet zooveel alsof de
alle opvoeding missen, en dat ik zelf eene
halve wilde ben. Ik zal goed op mijzelve pas
sen ik zal kalm en bedaard gaan, ik zal op
het uiterste kantje van «en stoel en rechtop
als een kaars gaan zitten ik zal niet lachen,
ik zal alleen spreken, wanneer men enkele
woorden tot mij richt, ik zal er mij inoefenen
om de oogen neer te slaan, en ge zalt zien,
dat zelfs Clara von Bergen bij mij vergeleken,
een ijdel nest zal schijnen.
Mejuffrouw Marga, gij drijft den spot met
mij. Ik had verwacht, dat. ge warmer aandeel
zoudt nemen in mijne vreugde.
Verwacht nimmer iets van mij, was het
bijtende antwoord van Marga.Ik verbind rog niet
licht en houd alleen rekening met de feiten.
U, mijnheer, ken ik, en hare stem weid wat
zachter, gij zijt mij dierbaar in uwe hoeda
nigheid van trouwen vriend van mijn oom
wat nu mevrouw uwe mama aaugaat, welnu
om u eerlijk de waarheid te zeggen, ik ben
er zoo goed als zeker van, dat zij niet van mij
zal houden.
De jonge doctor beschouwde haar met ver
bazing, en trachtte de meening te bestrijden,
die hem te kennen was gegeven.
Doch hij zag zelf de zwakheid zijner argu
menten in. en verwijderde zich spoediger, dan
hij van plan was geweest, een indruk mede
nemend, verschillend van dien, welke hem
hierheen had gevoerd.
Met groote, haastige stappen ging hij de met
iepenboomen beplante laan door, vol onge
rustheid over de gevolgen, die eene kennisma
king tusschen zijne moeder en het jonge meisje
gebe8le oorzaak der malaise (goedkoopere
productie in overzeesche gewesten) nooit
hai bestaan, maar toch zooveel, dat de
hoogst verderfelijke desorganisatie van de
Iandbonw-productie tot nog toe kon worden
belet.»
Dat deze overtuiging spoedig gedeeld
wordt ook door hen, die over ons land
het Bewini voeren, en dit hen zal leiden
tot maatregelea ia deo besproken geest,
bljjft onxj harteljjk) weusch.
Turkije.
De Sultan ii zeer in zgn schik nu Rus
land en Frankrgk het niet eens kannen
wordea omtrent de regeling der Tarksche
financiën. Abdoel Ha mid redeneert
alius, wanueer Rusland en Frankrgk het
niet eens kunnen worden, hoe znllen dan
de zes Mogendheden het hunnen.
Maar of de Saltan in zgn schik zal
zij», als hg van het plan van grootvorst
Ni co laat hoort, betwgfeleo wg sterk.
Wanuser nameljjk waar is, wat de Ber-
lijksche correspondent van de Daily Mail
meedeelt, heeft deze eeu plannetje ge
maakt. en hierop de instemming van Kei
zer Frans Jozef verkregen. Hij zou
dan de Oostersche quaestia willen oplos
sen door een verdeeling vau Turkge, on
der bepaalde voorwaarden.
Rusland zou het geheel met Oostenrijk
eens zgn en ten teeken hiervan zon kei
zer Frans Jozef in het begin van
hef volgende jaar een bezoek brengen
aaa den Czaar.
Duitschland zal op de hoogte der plan
nen gebracht worden, maar geen aandeel
in dea buit ontvangen. Wel zal het als
een soort vergoeding den steun van Rus
land iu China krjjgen, met welk land
Duitschland groote plannen voor heeft op
gebied van haadel ea ngverheid. Het is i
daarom, zegt de correspondent van den
Standard dat keizer W i 1 h e 1 m de orde
van den Zwarten Adelaar aan den Keizer
van China heeft gezonden.
De ouderwijzers in Praissn z ij o niet te
vreden met de baa toegedacte traktsments-
verhooging en vragen ia een adres aan de
Vertegen woordiging om meer, d. w. z. esn
salaris van 1200 tot 2400 Mark opklim
mend.
De Gemalin van Prins H e i n r i c h,
broeder van Keizer W i 1 h e 1 m en Admi
raal der vloot, beeft gisteren in het paleis
te Kiel het leven geichonken aan een zoon.
De deelnemers aaa hst waarborgfonds
voor de Bsrljjnsshe tentoonstelling van dit
jaar zijn aangeschreven, dat zjj «voorloo-
pig* 20 pCt. van do toegezegde bjjdragen
hebben te storten tot dekking van het
tekort.
To^n de anti-vrg metselaars het vergader
lokaal voor hst Congres te Lyon in optocht
wilden binnentrekken, zjja zjj in botsiog
gekomen met de politie. Een vaandel werd
kon hebben, terwijl hij integendeel groote ver
wachtingen had gebouwd op de komst van
mevrouw de Trevors.
De werkbrauwen fronsen ie, volgde Marga
hem met de oogen.
Zijne mosder! Mevrouw Helena de Tre
vors, geboren von Allerbech, eene aristocrate
in hart en ziel. Arm, maar toch zoo voornaam,
mompelde zij. ik zie haar thans zoo duidelijk,
alsof zij vlak voor mij stond, en alsof ik haar
al een aantal jaren kende, versteend in het
driedubbele kuras van haren hoogmoed. Wie
of haar er toe overgehaald mag hebben, hier
heen te komen
Ja, welke reden had Mevr. de Trevors, om
zich naar dat kleine stadje te begeven, zjj, die
sinds jaren het huis van haar eenige dochter,
Mev. von Har mann, verlaten had.
De zwakke staat van hare gezondheid ver
bood haar iedere verre reis, en sinds landen
tjjd reeds verliet zij maar hoogst zeldtn aren
leuningstoel.
Eene week te voren was een naamlooze
brief haien vrede komen verstoren, en haar
komen medeslepen in een stroom van gedach
ten, van ongerustheid, ja, zelfs vaD vrees.
De hartstocht verblindt u, Bobert. Gij
ziet licht, waar slechts eeue lichte duisternis
heersebt. Gij ziet haar niet zooals zij is, maar
wel zooa'a gij haar zoudt wenschen. Gij bezit
minder doorzicht dan ik, en gij zijt daaren
boven maar al te zeer geneigd om haar alle
mogelijke deugden toe te kennen.
En toch, gelooft gij niet, moeder, dat
in beslag genomen en een aantal Congres
leden werden gearresteerd. Zoo iets wekt
geen verwondering in de Fransche Repu
bliek waar de vrgmestelaars het rosr van
Staat in banden hebben.
Te Hamburg gaat alles tot nog toe rustig
zijn garg en dit mag wel verwondering wekken,
nu in weerwil van bet verzet der werkstakende
sjouwers tegen de arbeiders die van elders ko
men, eenige stoomhooten met volle lading er
in geslaagd zijn, het werkvolk om te lossen
compleet te krijgen.
Het is bepaald bespottelijk hoe de leiders
van het verzet in de vergaderingen de werk
stakers durven misleiden door te verkondigen
dat de buitenlandscbe vakgenooten zich goed
houden, nu te Harre eenigen geweigerd hebben
de Hamburgsche booten te lossen, terwijl an
dere handen gereed staan om gaarne voor vrouw
en kinderen een goed daggeld te verdienen.
De leiders strooien zand in de o 'gen der sta
kers door te bluffen op het feit, dat het hun
gelukt is, werklieden uit Ouxhaven dadelijk na
hun aankomst te Hamburg weer naar Cuxha
ven te doen vertrekken. Nu deze menschen, be
vreesd voor bedreigingen, zich terugtrokken
rekenen de leiders 't zich als eene overwinning
toe, niet lettende dat weer anderen ook die
bevreesd en gaarne vervangen.
Dat eene werkstaking als die te Hamburg
aanstekelijk werkt in de havenplaatsen en hier
en daar ontevredenen zjjn gemaakt, laat zich
begrijpen. Zelfs in het Westen van Schotland
is de ontevre tenheid doorgedrongen bjj de mijn
werkers, die hooger loon zijn gaan eischen, dat
hun echter door de eigenaars der steenkolen
mijnen vlakaf is geweigerd.
Niet minder dan 1000 Italiaansche haven
werkers worden nu te Hamburg verwacht.Zjj zul
len gelogeerd worden op het tjjdena de winter
maanden opgelegde groote stoomschip Bismarck
terwijl zij, om botsingen te voorkomen, in het
geheel niet aaa land zullen mogen wonen. Er
heerscht reeds nu veel verbittering over het
hierheen halen van die Italianen onder de sta
kers, die zich teleurgesteld zien in hunne plan
nen. Als de Italianen, die in hun land honger
lijden en te Hamburg goed geld kunnenverdienen
nu maar voorzichtig zgn om niet onder het
bereik der leegloopers te komen.
Al wat te Hamburg niet gaarne werken wil,
sluit zich bij de werkstakende sjouwers aan dn
dokken aan. Men ziet ketelreinigers, schuiten
voerders, lossers enz. enz., die het getal der
vrijwillige werkloozen nu reeds tot 7000 heb
ben doen slijgen.
Een Engelsche opruier Tom M a n n, is
gisteren-avond te Eimsbüttel gevangen genomen
en met de stoomboot Nottingham, die naar
Grimsby vaart, naar zijn land teruggezonden.
In de gevangenis te Kassei is zelfs eene
werkstaking uitgebroken. Er zitten slecb's zware
misdadigers daar hun straf uit en die heeren
kwamen in opstand; zij eischten korteren ar
beidstijd en bedreigden de opzichters. Eeae af
deel ing artillerie rukte de gevangenis binnen,
doch behoefde niet krachtdadig op te treden,
daar het gelukte den weerspannige», zonder
militaire hulp, meester te worden.
Een later bericht zegt
Le stakers hebben toezegging van steun ont
vangen van de organisaties in alle groote En
gelsche havens, te Rotterdam, Antwerpen,
Christiania eu Gothenborg. De organisatie te
Hamburg ziet haar ledental met duirenden toe
nemen, en het aantal der arbeiders, die aan de
staking deelnemen, wordt geschat op 8000 a
10000.
De werkstakers te Hamburg hebben wel een
gij, integendeel, onder den invloed verkeert
van die eigenaardige soort van afkeer, welke
dikwijls het jonge meisje inboezemt dat door
eenen, door zijne moeder innig geliefden zoon
bemind wordt
Lie onderstelling is even verkeerd als
onbillijk. Of zoudt ge denken dat uwe viouw
wie zij ook mocht zijn, in mij eene vijandin
zou vinden, in mij, die van den dag af, dat
ge het levenslicht zaagt, geene andere gedachte
ha.'E dan die aan uw geluk. O, mijd zoon,
zeide zij, terwijl de tranen haar langs de wan
gen biggelden voor wien heb ik zooveel pijn
lijke ontberingen doorstaan, aan wien heb ik
al de kloppingen van mijn hart gewijd, voor
wien heb ik overdag gewerkt cn 's nachts de
slapeloosheid verdragen Ik was een gelukkig
kind en later eene gelukkige echtgenoote
drie dagen waren voldoende om mijn geluk
te verwoesten, eene longontsteking sleepte
uwen vader in den bloei zijner jaren ten grave.
Ik stond met u, toen gij nog een kind van
vier jaar waart, en uwe zuster in mijne arme»,
san zijn sterfbed. Vraag mij niet, wat ik ge
leden heb, toen ik tot het bewustzijn kwam,
dat ik moest leven en kampen, indien ik
vermijden wilde, dat mijne kinderen tot Verval
geraakten. Noblesse oblige, mijn zoon, en uit
die overtuiging is het, dat ik al mjjn motd
heb geput, gij waart mijne vreued, mijne hoop.
Gij vertegenwoordigdet mijn toekomst, gij, 't
levende beeld van uwen vader. Gij moest
eenmaal de positie innemen, waarop uwe ge
boorte u recht gaf.
Vervolg in het tweede BiaUV
