NIEUWE
H&agBlaó voor eSfüooró- en &tiió-<JCollanó.
Amsterdafflscbe Brieven.
No. 2554
Vrijdag 11 December 1896
21ste Jaargang
BUITENLAND.
De Amerikaan ache.
Engeland.
Afrika.
Italië.
HMRLÏMSCHIC0ER1IIT.
A.BONN EMEIÏTSFB] J'>
Pet S maanden voor Haarlem. t 1,10
Voor de overige plaatson in Nederland fr p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afaonderlgke nnmmeri0,08
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUBBAD: St. Janstraat Haarlem.
AQ-ITE MA 1ÏOH AGITATJB.
PBIJS DEE ADVEBTENTIEM.
Van 16 regels 50 Cents
Elke regel meer7V*
öroote letters worden berekend naar plaatsrnimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
R e d a c t e u r-Uit g e v er, W. KüPPERS.
VI.
De katholieke bladen van verleden Zater
dag brachten aan de katholieke kiezers en
kiezers in spe de hengeljjke tjjdiog dat
hunne organisatie in de tegen kiesdistricten
van Amsterdam nn met kracht zal ter hand
genomen worden en onze goede stad niet
langer meer achter zal staan bjj den Haag,
Utrecht, enz., waar die organisatie reeds
bgna of geheel is tot stand gekomen.
Immers, het comité dat die organisatie tot
•tand zal brengen heeft zich geconstitueerd.
Klinkende namen, namea van mannen, die
reeds een half menschenlaven van werken
voor de katholieke zaak achter den rag
hebben namen van mannen met een rag.
Ook een enkele nieuwe naam van een jon
gere, die de eerste schreden zet op het
glibberige pad, waar voetangels en klemmen
liggen, vol moed en begeestering waar-
schgulgk en vol zelfvertrouwen. Mogen die
hen lang byblgren Namen, dis bewjjzen,
dat men het eens is geworden en dat, die
vroeger verdeeld waren ook den klemmen-
den eisch begrepen hebban van éan te moeten
zgn, wat het ook kosten moge. God zegene
hun arbeid on laten de katholieke kiezers
te Amsterdam toonen, dat zg den arbeid
op prgs stellen en van goeden wille zgo
om hem vruchtbaar te doen worden voor
Amsterdam's katholieken en t >t heil te doen
strekken van Neerland'» politieke toekomst.
Jammer, dat er ook al weer een wan
klank moest gehoord worden, 't Is eigenlgk
een vrij ergerlgke boel op de wereld. Nooit
is 't ereis heeiemaal kermis. Eln bui schijnt
er altyd bij te moeten. Daar heb ja na
weer die vereeniging «Eendracht,» heet ze
geloof ik. Een mooi etiquette 1 lk zou haast
zeggendie naam legt verplichtingen op.
En wat gaan me nu d.e lai van eendracht
doen, na allen en allen indewrerzyn om
de boel zooveel mogelgk bjj mekaar ta krjj-
gen en te honden. Razie zoeken, tweedracht
zaaien! 't Ljjkt er ten minste veel op. Daar
hebben ze zich op het Katholiek Program
geworpeD. Dat ding is bun niet naar den
zin. Daar moet tens op gehakt, aan getornd
worden. Fluks een motie. O, die motie's 1
Wat een vervelends dingen zgn dat ge-
wooDljjk en wat halen ze meestal weinig
nit. Nu, die van de «Eendracht» zal, hoop
ik, al bitter weinig te beteekenen hebben.
Er zal zich denkelyk wel zoo wat niemand
FEUILLETON
24. (Per volg.)
Ik zal alles doen, wat gij wilt, zuster,
doch zeg mij dan alleen maar, boe het met mijn
vader i8. Heeft hij zijn gebeele vermogen verloren?
Ik geloof, antwoordde de zuster aarzelende
dat hij groote verliezen heeft geleden.
Ja, dat moet wel wezen.
En miju vader heeft ze vooral om mijnent
wil geleden. Och, had hij mjj ook maar bij zich
gehouden. Hij zou er zich wel van overtuigd
hebben, hoezeer ik, wel beschouwd, onverschil
lig voor zijn rjjkdom ben. Zoodra ik op reis zal
kunnen gaan, keer ik naar huis terug, om met
hem alle gebrek ea alle gevaren te deelen. Wij
zullen te zamen de Savanna doortrekken. Daar
heeft hij reeds zijn fortuin gemaakt. Kent gij de
Savanna, zuster?
Hoe zou ik haar kennen, antwoordde de
zuster glimlachend. De muren dezer stad zip de
grenzen, die ik nooit heb overschreden.
Hoe kan men in zulk een bekrompen
ruimte leven
De ruimte is bekrompen en men vindt er
toch zooveel geluk in, zeide de religieuse zacht,
terwijl zij met de hand het kruis van haren
rozenkrans aanraakte.
Ach, SÜ zoudt too met spreken, zuster,
als gij ons land kendet, zjjne graswoestijnen, die
aan het oneindige herinneren, en zijne eenzaam
heid, di» oms nader tot God brengt.
aan storen, dan de «E-mdrachiers» zeiven.
En dat is maar goed ook Wat doen die
lni toch aan dat program Laten ze er af
blgven. Waar valt niet wat van te zeggen
Men vindt het immers mooi of goad,
of nog zoo kwaad nietzelfs oir.
Julius Verwer is er mede tevreden en
ook T h. in de Limburger Koerier en dat
wil nog al wat zeggen. Wat hebben de
Amsterdamsche Eendrachters er zich dan
nog baloorig om te makeu en eene motie te
ontwerpen.
'/ou misschien de nieuwe Amsterdamsche
wethouder er geen raad op weten om zoo'n
motie-fabrikant wat hooger in de belasting
te doen aanslaan en dan maar wat flink
ook! Aan belastingbetaler! hebben de meeste
lni 't land. Dat zon zr wel afschrikken. Mr.
Treub zou er misschien wel raad op ge
weten hebben, dat was nog al een fijne;
maar, belaas, die is weg. Zgo booge tele
foonpalen, in de wandeling «Trenb's
wandelstokjes» geheelen, staan er ter eeu
wige? memorie aan zjjne hooggaande plan
nen. Enfin, mep moge van Mr. Treub
zeggen wat men wi), en men moge hem
nog zoo mooi geloosd hebben, niemand zal
ontkennen, dat hg een man was van ka
rakter en werkkracht, die zgn tgd niet in
ledigheid sleet en naar zjjne beste inzichten
arbeidde tot hei! der stad. Menigeen zal
zgn heengaan betreuren en terecht. Maar,
zegt men hier, de Amsterdamsche Stede
maagd had al zoo lang gemeesterd, dat er
eindeljjk wel eens een dokter bij mocht ko
mst). Nu, goed succes, dokter, cureer,maar
maak ons het leven niet duurder, 't Kan
best toe, zoo! En het plantsoen, waar
de nieuwe bears moet komen staan, is al
vast weg. Er staan nu leeljjke bouten af
zettingen om naakts teminijss, in afwach
ting van de dingeu, die komen zullen. <'t
Moet eerst lseljjker worden, wil men het
opknappen,» zei mijne moeder en dat was
eene vroaw van ondervinding.
En R e n z is ook weg! Heel wat geld
heeft hg uit Amsterdam meegenomen, zegt
men, en dit is jammer, want bg slot van
rekening heeft al zgn kunst weinig verede-
lends en staat hg trots aile reclame en alle
brille niet hooger, misschien niet eens zoo
hoog als C a r r in zjjne goede dagtn.
Maar ook heel wat geld is ingekomen van
vreemde plaatsen, van waar de pleizier-en
andere treinen duizenden toeschouwers aan
brachten. En dat is goed ook. Want Am-
Allengs verzwakte Marga's stem en toen einde
ljjk hare krachten waren uitgeput, viel zij op
het hoofdkussen achterover en sliep in met een
glimlach op het gelaat.
Arm kind, hoe vreeselijk zal haar ont
waken zijn, mompelde de zuster, terwijl zij de
zieke met teeder medeljjden beschouwde. Zij nam
haren rozenkrans en iedere kraal daarvan ver
tegenwoordigde een vurig gebed, tot God opge
zonden voor de arme wees.
Plotseling ontwaakte Marga.
Zuster, zeide zij, nu is mijn geheugen terugge-
geerd. Mijn vader is dood, mijn vader is dood.
Zij barstte in snikken los.
Tevergeefs trachtte de zuster haar tot bedaren
te brengen en eenige woorden van troost toe te
spreken. Het verleden was echter in zp geheel
in Marga's herinnering teruggekeerd ieder woord
van den verschnkkelijken brief kwam nit de
duisternis te voorschijn, die nog kort geleden
het verstand van het jonge meisje benevelde.
Het kon dus geen verwondering wekken, dat
de koorts zich opnieuw van haar meester maakte.
Ik kan het niet verdragen, zuster, ik kan
het niet.
Dit was het eenige antwoord, dat de zieken
verpleegster van haar kreeg.
Maar, mijn kind, wat gebeurt er toch,
riep de professor, die na eene kleine wandeling
"bij Marga terugkeerde. Van morgen waart gij
zoo schoon op weg, dat de dokter borg bleef
voor een spoedig herstel. En wat beteekent dat
instorten nu
Het is onnoodig te veinzen, oom, ik weet
alles. Ik heb den brief gelezen, dien Ottenstein
sterdam'» bevolking naemt geljjk die van
de meeste groote steden aanhoudend toe.
Edoch, 't is niet het rjjkere gedeelte der
plattelandsbevolkingdia naar ons toe
stroomt. Om te halen komen ze, niet om
te brengen. Er mag dus van tgd tot tgd
pok wel eens wat gebracht wordeo.
En St. N i c o 1 a a s is ook weg 1 Wat
eene drukte,wat eene beweging in de laat
ste dagen in da winkelstraten dezer wereld
stad. En den laatsten avond! Wat een ge
loop met pakken en pakjes, met doozen,
macidan en korven! Waar was dien avond
de slechte tjjd, de slechte zaken? Opgebor
gen tot ze weer dienst kunnen doen. Na
was het vreugde, vrijgevigheid tot verkwis
ting toe. Blgdschap was er op aller aan
gezicht. Niet het minst in dien vochtigen
kelder eo op dat uaakte zolderkamertje,
waar St. N i c o 1 a a s zjjn liefsten dienstba
ren engel heenzond, den engel der barm
hartige naastenliefde, die 't niet dulden kon,
noch wilde, dat overal vrengde zoude heer-
schen en tevredenheid, en dat hier alleen
droefheid zoude zgu en afgunst.
Ja, in vele, vale arme huisgezinnen hebben
dankbare oogen getinteld van vrengde, heb
ben zich dankbare harden biddend gevou
wen om St.Nicolaas te loven en Gods
zegen te vragen over ben, die Hij zond be
laden met de schatten door de weldadigheid
te zamen gebracht.
Want weldadigheid is bjj uitstek de deugd
van het Hollandsche hartvelen geven met
blijden zin en gulle band; en die velen ont
vangen dan ook het zoetste loon, want 't is
zoo veel zaliger te geven dan te ontvangen.
0, wisten zjj het eens, die niet geven of
slechts geven met bitteren mond en trage
hand, wisteh zjj het eens, die slechts geven
op officieele wijze, roim misschien, maar
kond, wisten zij het eens, hoe zaliar het is
de dankbaarheid te zien schitteren in het
oog der moeder, die haar kind weer kan
kleedan en voeden,wat zonden zjj zeiven de
hnlpe gaan brengen, waar men ze zoo zeer
behoeftHoe vebl beter zoude er vaak
worden geholpen en boe voel bljjder zoude
menig hart ook kloppen onder fluweel en
satjjn Za ig de barmhartigen
Eene verschrikkelijke ziekte, de pest maakt
u geschreven heeft.
-- Als gij alles weet, arm kind, dan weft
gjj ook, dat die brief een sterken twijfel over
laat aangaande de oorzaak van den dood van
uwen ongelukkigen vader. Ik heb onmiddellijk
naar ginder geschreven, opdat men een onder
zoek instelle. Nooit of hij moest gehandeld
hebben in eenen aanval van waanzin zou mijn
neef die misdaad bedreven hebben. Geloof mij,
misschii-n is hij vermoord, misschien, gelijk ik
u zoo even zeide, heeft hij onbewust of bij on
geluk gehandeld. Maar God is barmhartig. Hij
zal hem in Zpe genade opgenomen hebben.
God is barmhartig, mompelde het jonge
meisje, terwijl zij den blik sloeg op het Christus
beeld, dal bjj haar bed hing. Zuster, zeide zij,
zich tot de ziekenverpleegster wendende, zal God
genade schenken?
O ja, kind,antwoordde de zuster, zachtjes
met de hand over het hoofd van het jonge
meisje strijkende; ja, wij weten immers maar
weinig van uw vaders dood. Gij kunt op Zpe
goedheid vertrouwen.
Den volgenden dag was Marga's toestand
verergerd en wanhoopte men aan haar behoud,
doch hare jeugd zegevierde zelfs over die weder-
instorting, en eindelijk zag men haar op een
goeden dag iu haren leuningstoel bij den haard
zitten. De dokter had haar geschrapt van de
lijst der zieken, die hij iederen dag bezocht.
Vele weken waren er echter verloopen sinds
de oude Sophie haar den brief had aangewezen,
die haar bijna gedood had. Toen zij ziek werd,
bloeiden de rozen, en op dit oogenblik begonnen
reeds eenige sneeuwvlokjes te vallen.
*6 Bombay veel slachtoffers. De ziekte ver
spreidt zich door de stad, eergisteren
kwamen 55 gevallen voor, waarvan 87
doodMjjk. Ia het geheel werden sedert het
begia der ziekte 1126 personen aaogetast,
van welke 801 stierven. In de afgeloopen
week stierven ongeveer 1000 personen,
terwijl in gewone tjjden het getal sterfte-
gevallen 300 niet te boven gaat.
De Negus van Abessynië heeft nog zoo
dom niet Rusland tnsschen Italië en Fiank-
rgk geplaatst. De Vorst heeft een smalle
kuststrook tusscbeu de Italiaansche kolonie
en het Fransche Obok aan Rusland geschon
ken dat er een kolenstation wil vestigen.
Er wordt ook nog verteld, dat Rusland de
Fransebe regeering heeft laten polsen over
den afstaud van Obok, maar een ODgnnstig
antwoord ontving.
Da secretaris van Negus Men e lik zal
de volgende week met Leontieff uit
Rusland naar Abessynië vertrekken.
Men verwacht in Italië een zeer stren
gen winter, evenals die van 1879. In Ca-
labrië en Apolië richten zware sneeuw
stormen groote verwoestingen aan. Op vele
plaatsen storten hnizen in en de wjjnber-
gen werden verniel!. Te Potenza zgn drie
menschen onder de sneeuw bedolven ge
raakt, anderen zgn gedood bg het instorten
van hun huizen.
In Sardinië heerseht groote ellende, ge
vallen van hongertyphus komen er voor.
Nog andere rampen hebben het anders
sympathieke, maar in de laatste jaren zoo
goddeloozs land getroffen. De wjjnooget,
een der hoofdtakken van bedrjjf, bedroeg
van o jaar volgens de officieele geirevens
slechts 21,758,000 hectoliter of 2,873,000
hectoliter minder dan verleden jaar. Ook
de hoedanigheid moet, tengevolge van het
oogonstige weder, minder wezen.
Crispi zit niet stil. Volgens de Irankfürter
Zeitung heeft de oud-minister Crispi koning
ümberto eene nachtmerrie op het lijf gejaagd.
Hij moet in stilte den Koning een visite hebben
gemaakt. In het onderhoud, dat bjj met Z. M.
heeft gehad, moet Crispi den Koning er op
gewezen hebben hoe onder de veranderde Afri-
kaansche politiek van den Italiaanschen premier
DiRudini, zoowel de discipline bij het leger als
O, zuster, zeide het jonge meisje droevig,
ik heb niet geweten, dat de winter in dit kli
maat zoo afschuwelijk is. Ik ken de sneeuw
hij spreidt een verblindend kleed over de Sa
vanna uit, maar neemt er het groen der boomen
en de zon niet weg, terwijl hier.. .Daar buiten,
zeide zij, met eene beweging van het hoofd het
venster aanduidende, is het als met mij zij
legde de hand op hare borst, alles is er somber,
droevig, verwelkt en mijn bloed bevriest in mjjne
aderen
Spreek zoo niet, mijn kind na den winter
komt de lente, en de zon zal weldra schitteren
zoowel in als om u. Gij zjjt nog zoo jong!)
Jong herhaalde Marga peinzend, ja, ik
geloof wel, dat ik jong ben; ik tel nog geen
twintig jaar. Maar er is al een heele tijd ver
loopen, sinds ik mjj jong gevoelde en dat ik
gelukkig was.
Hare fraaie oogen richtten zich naar het
verschiet. Zjj zag een gelaat opdoemen, waarvan
de uitdrukking tegelijkertijd ernstig en zacht
waseen zonnestraal drong tot haar door, en
terzelfdertijd meende zij de geur der rozen te
ruiken. Doch de droom duurde slechts e«n
oogenblik het visioen was verdwenen, om plaats
te maken voor eene andere verschijning, niet
minder dierbaar die van een bleeken droevigen
man, den slaap doorboord met een kogel. De
herinnering aan haren ongelukkigen vader had
het beeld van Robert de Trevors uitgewischt.
Wordt vervolgd.)
