NIEUWE
QagËlaè voor cJtooróen &uió*<Xollanó.
1 Januari.
Nieuwjaars-advertentiën
Welkomstgroet
Amsterdamsche Brieven.
No. 2569
Donderdag 31 December 1896
21ste Jaargang
BUITENLAND.
a 25 csnts,
Moederliefde ontwaakt,
Frankrijk.
Een bereikt doel.
Amerika.
België.
till
A.BOBWEMEBTSPE)Jij
Pei 8 maanden voor Haarlem. t 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr p. p. 1,40
Voor hel buitenland 2,80
Afzonderlijke nummert 0,03
Dit blad verschjjnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUEEAtl: St. Janstraat Haarlem.
AGITE MA NOW AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIE».
Van 16 regels 50 Cents
Elke regel meer7Vi
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie k Contant.
B e d a e t e u r-Uit g e v er, W. K P P K B 8.
Om gelegenheid ta geven tot het plaat
sen van de meer en meer gebrnikeljjke
anllen wjj, in het nnmcner verscbjjoende
op 1 Jauuari, de gelegenhsid biervoor
•penstellen en verzoeken we onzen lezers,
die volgens gewoonte eene
aan Familie, Vrienden af Begnnstigers
(zoowel binnen als buiten de stad) in ons
Blad willen plaatsen, beleefdelijk daarvan
tijdige opgave te doen.
VIII.
Achttien honderd zes en negentig spoedt
ten einde. Zoo'n jaarwisseling stemt ernstig
en weemoedig en misschien is het wel om
dien ernst en dien weemoed te verdrijven,
dat velen de laatste oogeoblikken van het
jaar in uitbnodige vreugde ot liever in laid—
rnchtige pretmaterjj doorbrengen. Ik heb
mij Dooit met die uitingen van pret ia
Nieuwjaarsnacht kunnen vereenigen. Zelfs
bet in besloten kring, onder het een of
ander gezellig spel, wachten tot de midder-
nachture iloeg, trok mij weinig aan. Liefst
maakte ik Oudejaarsavond de balans op
van tetgeen er in het jaar mij ovsr het
hoofd was heengegaan. Wat mij echter
ontmoette in het afgeloopen jaar, zoude den
meeaten der lezars dezer brieveu al zeer
weinig interesseeren, al is het op den keper
beschouwd zoo ongeveer hetzelfde, als wat
de meesten om mjj heen wedervaren. Een
beetje vreugde, soms veel verdriet, tobben
en zwoegen, teleurstellingen vele,hoop
verjjdeld, verwachtingen bedrogeD,
maar troost ook daarnevens, pogingen
met goeden uitslag bekroond.«Een krnis
met rozen is 's menschen leven; geen krnis
alleen, maar ook geen rozen zonder door
ben,» en ten slotte, eene schrede nader
bij 't graf.
Gelukkig, die bjj hst einde des jaars
nederknielen kan en danken den Vader van
al wat leeft, den Gaver van al wat tot ons
komt, den Schepper van tjjd en eeuwigheid
FE UlLLET ON,
doob.
JULIUS.
8. (Vervolg en Slot).
//Wilt ge nist ists gebruikei?"
z/Neen.//
Zjj zet het glas en de verfrisschingsn reder »n
wemit zich naar de deur. Op den drempel blijft
»ij sidderend staan, vraarom gaat zij niet heen?
Ik kjjk niet op. Wat moeten wij te zamen doen?
Zjj heeft niets verloren, ik alles.
Plotseling komt zij weder terug.
//Arnold", zegt zij met een door snikken
onderbroken stem, //ik houd het alleen niet
meer uit. Laat mjj bij u zjjn! Ik heb tot God
gebeden; wees barmhartig; ik zal nog sterren,
wanneer gij mij verstoot, mijne liefde niet gelooft.//
Nooit te voren had ik zulk eeD weemoed,
zalk eene droefheid bjj haar kunnen bemerken.
//Martha,// zeide ik, «lijdt ook gij werkelijk?//
Met een gesrooorden kreet omklemt zij mjjne
knieën. //Ik verlang van u niets, dan dat gjj
mjj laat boeten, Arnold; ik wil het overige
mjjna levens iederen dag alle werk verrichten,
o, kon ik slechts ons kind aog redden! Doe mjj
geen leed aan; stoot mjj niet van u af! Laat mjj
goed maken, ik smeek het u!»
Vreeseljjke gedachten zjjn wel is waar bjj mjj
epgekomen, maar de moed en de kraeht hebben
danken voor alles watZjjne hand ons scbonk;
danken voor de vreugde, die ons het hart
verruimde en ons krachtig maakte voor den
voortdnrenden strjjd, danken ook voor de
smart en hst ljjden, omdat hst ons beter
maakte en nader bracht tot Hem, den Vader
der Ijjdenden, den Vertrooster, tot Hem, Die
kracht geeft naar kruis, die wonden slaat
en den balsem schenkt ter genezing. Te
Deum, laudamns Wie dit uit da volheid
zjjus harten zegt bjj het eiade des jaars,
dieD bracht dit jaar eene schrede nader tot
het graf, maar ook eene schrede nader tot
Goddien was 1896 een gelukkig jaar.
Wat bracht het den volkeren van Europa?
Kwam er verandering siuds het vorige jaar?
Of is de toestand ongeveer dezelfde
Geen kanongebulder deed de volkeren op
schrikken, de veldea werden niet met bloed
bespat. Het was vrede, God zjj dankMaar
ook tot welken prjjs Wat laagheid om in
Turkije te laten moorden, ten einde dien
vrede te bewaren
Waar Earopeeschê volkeren de wapenen
voerdeu, deden zjj het buiten Europa
Italië met grooten tegenspoed, Spanje tot
heden mat weiuig succes 1
Een groot feest in hst afgeloopen jaar,
een Europeesoh feest, de kroning van den
Russischen Keizer! Ruim 2000 menschen
verpletterd Wat wrsed# spottarnjj
Wat bracht dit jaar aan Nederland?
Gewichtige veranderingen, misschien Eene
Dieuwe, ,breede schaar kiezers opgeroepen
tot den strjjd bij de stembus. Een raad
sel, waarvan de oplossing wordt verscho
ven tot het volgende jaar. Aan de katho-
liekeo herstel der eenheid op politiek ge
bied. Ja? Voor hoe lang? Hier en daar
bromt het. 0,1897, bederf niet wat 1896
herstelde
Aan Amsterdam EeDe groote uitbreiding
van grondgebied, eene bevolking, die het
halve millioen nabij komt Een nienw
telefoonnet, waarvan reeds zooveel is ge
zegd, dat zwjjgen het beste wordt, een
nieawe beurs, in spe, altjjd, een nieuw
postkantoor, bjjna voltooid, nieuwe stra
ten en bruggen, nieuwe politiemannen,
die op eene nieuwe, betere wijze ban
plicht vervullen, (dat sullen wjj moeten on
dervinden) een nieuw politiereglement nu
ook, waarin zooveel bekeurd en beboet en
verordeneerd wordt, dat men zichzelven af
vraagt of men nog wel iets mag doen,
mjj ontbrozen om ze uit te spreken. Wat moet
er van mijne vrouw worden, wanneer ik haar
van mij afstoot, onder vreemden?
fWij blijven bijeen,// zeide ik moedeloos, «bet
is mjj alles hetzelfde?//
Met een smartvol lachje staat zjj op en in
dit oogenblik gaat een troosteloos gevoel door
ons beider zielen. Mijne liefde tot kaar is koud,
onder duizende pijnen gestorven als ons kind.
Wat zjj ook zal aanwenden het vervlogen
geluk viert geen opstanding. De engel, die den
vrede had kunnen brengen, is heengegaan.
Martha staat reeds aan de deur, maar zij beeft
en wankslt; het kinderljjke gezichtje met het
bruine, welige haar dat mij altijd zoo vol ver
rukking bracht, leunt tegen den post der deur
en met «ene stem, waaruit ten volste blijkt dat
nog alle hoop niet verlorsn is, zegt zij: «Gij
kunt het tweede kind, dat Gods goedheid ons
nu weder wil schenken, bij anderen laten opvoe
den, Arnold. Aan eene zoo zorgelooze moeder
als ik ben, kunt [gjj het nist een tweede maal
toevertrouwen,//
Door hare kinderlijkheid en sehuldbewustzijn
getroffen, komt plotseling een groot medelijden
in mijn hart voor haar op.
Is zij niet in dit oogenblik een ongelukkig,
beklagenswaardig, verstooten sehepsel?
Voor zulk eene droefheid wijkt mijne rech
terlijke gestrengheid. De herinnering aan mijn
woord van eeuwige liefde, eens mijner vrouw
gegevsn: «ik zal naast u staan, in kommer sn
gevaar, u behoeden tsgen de wsreld, voor hare
zwakheden bewaren,// overwint mjj langzamer
hand geheel en al.
eene nieuwe schoolcommissie, die het ouder-
wjjs te Amsterdam, het lager, bedoel ik,
waarover bij al da kosten zoo schrikbarend
geklaagd wordt,eens de hoogte in zal werken,
een nieuwe wethouder, die ia 1897 eens mag
toonen,wat in de nalatenschap vanl896 dient
verbeterd te worden, sen nieawe maar
me dunkt, dat is nieuws genoeg en 1897
kan een voorbeeld nemen aaa zjjn werk-
zamen vader. Goddank, geene nieuwe
werkstakingen! Men schjjnter zjjn be
komst van te hebben. Nu de laatste liepen
dao ook al bitter trenrig voor de werklie
den af. Niet alleen die in Hamburg bedoel
ik en te Maastricht, maar ook hier in Am
sterdam. Het vorige jaar hebben de siga
renmakers en diamantbewerkers nog eens
zoo'n streek uitgehaald!, die tot hun eigen
schade is afgeloopen. Met die werkstakin
gen heefs men al wat bedorven! En de
A. N. b- B., die ze vaak organiseerde en
leidde en God weet wat heil en weelde
beloofde, heeft hesl wat verdienstsn het
land uitgejaagd en het beste werk der dia
mantbewerking naar den vreemde doen
overgaan! Enfin, de Bond heeft eiodeljjk
zjjn eigen werk ook gestaakt en dat is
misschien nog de beste werkstaking van
het afgeloopen jaar!Ot de Amsterdamsche
Katholieke ki&svereenigingen- oprichtiags-
commissie ook het werk heeft gestaakt, weet
ik niet; maar van haar werk hoor ik tot
nog toe niets.
En hiermede staak ik mgoe Amster
damsche brieven voor dit jaar! In Haken
den welstand en vrooljjk van geest hoop
ik de geachte lezers in het volgende jaar
weder te ontmoeten. Want, ziet u, eigenljjk
is het de moaite niet waard zich om die
wereldscha dingen «den Brei versaken» te
laten, en ontmoedigd te worden, als het
niet meeloopt. De oude God leeft nog.Het
oog en het hart omhoog! Hjj geleidt en
bestaart alles, en alles ten beste! Yol ver
trouwen op den besta der Vaders en den
meest Wjjze der geleidsrs de toekomst te ge-
moet gegaan! Eerljjk ons best gedaan, zoo
als God het wil, en van ons vraagt, dan zal
Hjj verder zorgen.Vaarwel 1896! 1897, ik
groet n met bljjden lach!
De Hertog van Orleans heeft de can-
«Welaan dan Martha, beginnen wjj «en nieuw
leven
Zij ziet mij aan, maar aaastonds wordt die
pijnlijke rust verbroken en hevig snikkend werpt
zij ziek in mjjne armen, en de bekende woorden
komen op voor mijn geest: «W nar lisfde is,
en al is het een leven van smarten daar is
genade.»
De eerste stralen dsr heldere Februarizon
drongen door de gordijnen, die voor de vensters
hingen, en keken nieuwsgierig naar de witte
rustplaats in het slaapvertrek, op welker kus-
sens een geelachtig wit vrouwengelaat den eeuwi
gen slaap sluimerde. Het gelaat was streng, de
lijnen om de oogen en den mond waren nog
scherper, en de rimpelen nog beter zichtbaar
dan tijdens het leve» der overledene. De engel
des doods had den levensdraad niet zacht kun
nen afsnijden. Het krachtige gestel der zestigja
rige vrouw had hevigen wederstand geboden,
daarom lagen de sporen van dien harden str^d
in de weinig schoone trekken van de overledene
gegrift, en maakten ze nog harder en terugstoo-
te> der dan ze vroeger waren. Het bleeke licht
der lamp, die op de tafel stond, flikkerde nog
ee» enkelen keer en ging uit; men had vergeten
ze van olie te voorzien en zoo stierf ze bijna
gelijktjjdig met d« meesteres dezer vertrekken.
De heerschappjj van het daglicht kreeg meer
en meer de overmacht in de stille sterfkamer
didatuur voor Finistère hem aangebodtn,
afgewezen. In een brief, door de Fransohe
bladen openbaar gemaakt, zegt hg: «Ik
weet dit de Regeeriug der Republiek op
het oogenblik verwikkeld ie in eenen uiterst
kieacheo, diplomatieken arbeid, en verre ar
van haar in binnenlandsohe aangelegen
heden mceiljjkheden te berokkenen, wil ik
mjjoen ijver en mijne familie-relatiën stel
len in dienst van Frankrjjk's buitenlaadsche
belangen.»
Da heer Cléme nceau werd Zater
dag, toen hij zich naar het bureau van zjjn
blad La Justice had begeven, aldaar plotse
ling door eene bewusteloosheid getroffen.
Onmiddellijk werden drie geneeshesrsn ge
roepen, die den toestand zoo gevaarljjk
achtten, dat zjj den zieke niet naar zjjn
woning durfden vervoeren, /ondag-morgen
was de patiënt echter zoover hersteld, dat
hjj vervoerd kon worden.
De Minister van Buitenlaadsche Zaken
der Vereenigde Staten, de heer O 1 n e j,
is tot overeenstemming gekomen met den
Spaanschen minister De Lorneomtrent
eene regeling met de Cubanen, welk bericht
bernst op eene officieels mededeelinvan
den beer C a n o v a s.
Spanje noodigt de Vereenigde Staten nit
om de indertjjd aangehouden voorstellen
aan de opstandelingen voor te leggen. Zjj
drukt baar spijt uit over de schade door
den opstand aan den Amerikaanschen ban-
del toegebracht en stemt toe, om Amerika
daarvoor schadeloos te stellen.
Canovas verklaart verder dat Spanje
de diensten van da Ver. Staten zal aanvaar
den als bemiddelaar, en garandeert amnes-
tiëa en de invoering van nieuwe hervor
mingen. De bestuursvorm dia aan de Ca-
baneu zal worden voorgesteld, zal grenzen
aan onafhankelijkheid, welke misschien toe
gestaan zal worden in enkele bepaalds pro
vincies,zonder eene absolute scbeidiog van
Sparje.
De menschen, eenmaal aan iets gehecht,
zjjn er moeiljjk af te brengen, dit bleek
dezer dagen met een bewoner van een
zeer armoedig Belgisch dorp, wsar de men
schen zeer aan hun hutten gehecht scbjj-
nen te zijn.
en bescheen eindeljjk eene hooge slanke meis
jesgestalte, die naast een zetel op de knieën ge
zonken was en strak naar het doodsbed staarde.
Zij was zeer schoon, maar op de fjjne, bleeke
gelaatstiekken hadden weerhouden droefheid e»
onderdrukte smart huane sporen gebeiteld.
E» nu, het wae geene begoocheling, kregen
de donkere oogen een levendigen glans, ale
werden ze rloor bljjde hoop bezield en «Ver
lost verlost,# klonk het sidderend ven de
bleeke meisjeslippen. Zij liet de vast in elkaar
gesloten handen zakken, die zjj ongetwijfeld, toen
de doodstrjjd het hevigst was tot een gebed ge
vouwen had, en richtte zich langzaam op. «Ik
ben verlost,# fluisterde zjj nog eene, alsof ajj
dat onbekeade, lang gewenschte woord «niet
genoeg herhalen koa, om de vreugde te genie-
teH, die het voor haar bevatte.
Nog eenmaal naderde zij de doode, e» boog
het hoofd als om te luisteren aaar de adem
haling. «Het is voorbjj. Moge God u genadig
zijn, u, harde, hardvochtige vrouw, een gena
dige rechter, terwille van het arme weesmeisje,
dat ge huisvesting en voedsel verleend hebt.
Liefde hebt ge niet opgewekt en niet gewild,
ik kan ze u niet brengen. Uwe hardheid heeft
dankbaarheid tot een onuitsprekeljjk gevoel te
ruggebracht, mjjn plioht gebiedt mjj voor de
rust uwer ziel te bidden.#
IJlings verliet zjj de sterfkamer en sloot ze.
Wordt vervolgd.)
