N I E W E
eStooró
Praatjes uit den Haag.
No. 2580
Vrijdag 15 "Januari 1897
22ste Jaargang
BUITENLAND.
feuilleton.
Een bereikt doel.
Frankrijk.
Oostenrijk-Hongarije.
Engeland.
B1IRIEMSC1I0II
ABONNEMENTSJPBJJS
Pei 8 maanden voor Haarlem. t 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderlijke nummer. 0,03
Dit blad verschijnt
dadelijks, behalve Zoo- en Feestdagen.
B 0 B E A tT: St. Janstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
PBIJS DEB ADVERTENTIE»
Van 16 regels50 Cents
Elke regel meer71/*
Groote letters worden berekend naar pkatsrnimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie k Contant.
Redacteur-Uitgever, W. K P P E R 8.
IV.
Indien bet w»3r ie, dat dt overwinning
in een veldslag voor een groot deel afhangt
van de stelling, welke de partjjsu hebben
ingenomen, dan bo.taat hst gógrood voor-
uilzieht, dat ie den ve/kiesingkstrijd van
den aanstaanden zomer de Katholieke Kiei-
vereei.igiogeo in den Haag een schoons
zegepraal zullen bevechten. Want daar
kunnen a jdeie hiesvereeniging.n in andere
steden een lesje a>n nemen, zoo prachtig
als de Haagscbe kiesrereeuigingen zich
hebben gcorgsnUeetd. Bjjua zon ik zeggeD,
dat er niets aan ontbreekt. Men Ineft ge
zorgd, dat de Katholieken uit alle groepen
der samenleving in de drie Vtreenigingen
(voor de drie districten, waai in den Haag
is verdeeld) kunnen worden opgenomen.
Adviseurs en commissarissen zijn aangesteld
om a'otn de Katholieke kiesers op te spo
ren en beu op te wekken om zich aai ta
iluiten. Wakkere manoen (ik tal geen na
men noemen, omdat zjj te bescheiden ijja om
lof voor huu moeiljjke task in te oogsten)
rtaanaau het hoofd en dat centraal büstnnr,
gekozen uit de drie Vereeniginger, heeft
de algemeeoe leidiog op zulk ren wjjze, dat
de onaihankeiijktuii der districts-VeresnL
gingen met al te veel is beperkt, zonder
dat zjj ersnwel geheel op zich zeiven staan.
Geljjk ik zeide, is de organisatie zoo
goed, dat het nel niet anders kan, of in de
Haagsche di.tricten zullen de Katholieken
in oeu aanstaanden zomer bij de stembus
overwinnen. Deze kans bestaat te meer,
wanuetr mea in aanmerking neemt, hoe
ongelabkig de andere partgen in de resi
dentie zjjn georganiseerd. Wel dceu de anti-
revolutionnairsn hun bast, maar ban kracht
is slechts klein, terwjjl de beida liberale
kiesvereenigingen 'sGravenliage» en «De
Grondweteerst enkele dagen geleden uit
hare langdur gan dommel sebgnen te zjjn
ontwaakt. Van de conservatieven, die hun
orgaan hebbeD in eVaderland en Koning
hoort men nog niets, terwjjide verschillende
neutrale WerkliedeDvereenigingen ook wel
als kiesvereenigingen sebgnen te zullen
gaan werken, maar evenmin veel teebenen
van leven geveD.
No moet ik dadeljjk bekennen, dat wjj
h er in den Haag niet veel aan politiek
doen. Gjj zult dat vreemd vinden van men-
14.
Vervolg
Barones Karger naderde met mevrouw Bru
neck de aanlegplaats.
Emma Von Huber had nauwkeurig opgelet,
welke personen de Baron, die overal zoo hulp
vaardig was geweest, voor zich zei ven hacl ge
reserveerd, en nu, toen zij bemerkte, dat het
Manon was, die hij tegemoet snelde, krulde een
spotlach hare lippen.
„Ik dacht het reeds, zijn kransjufl'er van
gisteren! Kijk, Martha, zij draagt weer hetzelfde
witte kleed met Turkschen gordel. Ik wed, dat
ze nooit eene vlek in hare japon heeft, die
witte barones. Sedert veeitien dagen zie ik haar
steeds in dat Indisch gewaad, zij draagt niets
anders dan witte kleeren en eene gouden haar
speld. 't Is eene uiterst goedkoope kleeding.'/
//Ja, maar het stsat haar uitstekend, en de
het ren verklaren haar eenparig voor eene vol
maakte schoonheid," hernam Martha zonder
eenen zweem van afgunst.
//Ja, dat is zij ongetwijfeld," bevestigde Her
mine.
//De Baron schijnt van hetzelfde gevoelen te
wezen, kijk maar, bij zinkt bjjna op de knieën,
't is bespottelijk!//
Emmy sprak niet verder, maar zij balde
hare kleine vuist, en zond een woedenden blik
schen, die zoo groots gelegenheid hebben
om de staatkundige beroemdheden va u
aangezicht tot aangezicht te zien, die de
beraadslagingen bunnen bgwonen van de
heide Kamers der Staten-Generaal, die in
aanraking bomen met regeeriugspersouen
en die op nog zooveel andere wjjzen er aan
herinnerd worden, dat de staatkunde voor
nist weinigen de eenige drjjf/eer hunner
handelingen is, omdat bun maatschappe
lijke positie daarvan vaak afhangt.
Maar toch houd ik vol, dat wjj weinig
aan politiek do9n. Zeker, de tribune der
Tweede Kamer is meestal gebed gevold,
doch dat zijn slechts enkele gelrouwe com
paranten, vermeerderd met een enkelen
vreemdeling, die eeos komt kijken. Die
tiibune-bezoekers hebben gewoonljjk meer
oog voor bitgeen do leden der Kamer doen
dan voor hetgeen ze spreken. De wijze,
waarop een Kamerlid zijn krant leest of
een glas water drinkt, heeft voor die
belangstellenden dikwijls nog meer gewicht
dan de belaugrjjkste zaken, die aan de orde
komeo. Tot zulk ean l ias» standpunt iu de
politiek eebter, is ds Hagenaar over het
algemeen niet gedaald. Maar toch, voor de
staatkundige vraagstukk n vao den dag
gevoelt hg slechts weinig. Wanneer in het
Noorden en in het Zuidtn van ons land
gewichtige qnaestiëu worden behandeld iu
openbare en besloten vergaderingen, wan
neer er in de eenigszius beschaafde kringen
oreral gesproken wordt over het een of
andere vraagstuk, dat men rekent te be-
hooren tot de z. g. «brandende,» dan be
merkt men er hier in den Haag gewoonljjk
niets meer van dan een hauwen nagalm
van hetgeen elders is gesprokeD. Men doet
hier boofdzakeljjk aan politiek, wanneer er
personen bij betrokken zgn. Als bgv. de
Ministers bun portefeuille beschikbaar heb
ben gesteld, ja, dan worden er heel wat
kansberekeningen gemaakt, dan komen de
tODgen los, dan worden de hartstochten
vaak ontkef end, dan, ja dan doen velen in
den Haag aan politiek.
Sommigen beschouwen de politiek ook als
een soort van beroep, dat slechts door zeer
rnkelen kan worden gekozen en waar dus de
andereu niet mele te maken hebben. Even
als jongelui in handelssteden «in den han
del» gaan, zoo gaan hier vooral jeugdige
rechtsgeleerden «in de politiek.» Zoo is de
politiek iets geworden, dat buiten ons staat,
wanneer wjj er door onzen weikbring niet
naar de kleine groep, die toebereidselen maakte
om in het vaartuig te stappen.
De booten vlogen reeds lang schommelend
over da donkergroene ondiep!en der zee, hier
en daar weerklonken zingende stemmen of een
krachtig «A-hoi!//
//Het doet mij genoegen, dat ik mij heb
laten overhalen, om den tocht mee te maken,//
onderbrak mevr/uw Bruneck haar levendig ge
sprek met den Baron.
//En ik gevoel mij gelukkig, dat ik erin ge
slaagd ben, u aan de eenzaamheid te ontrukken.
Wellicht gelukt het mij ook, u in den loop van
den dag eenige g .moegelijke uren te bereiden.
Men heeft ten minste alles in het werk gesteld,
om 't gezelschap op te vroolijken e.D te verras
sen. Het diner in het bosoh zal iets nieuws
wezen; muziek, spel en dans, eindelijk, prach
tig vuurwerk zijn aangename dingen.//
//En u hi eft zeker dit feest op touw gezet."
//Toch niet, mevrouw, maar ik ben reeds
lang lid van de club, die de leiding op zieh
heeft genomen. Ik heb altijd veel genoegen ir.
watersport gehad en ik geloof soms wel, dat
bet water mijn element was. Maar ik ben eenige
zoon, en heb derhalve de verplichtingen van
ons stamhuis te dragen.
«Heeft u geene zusters?"
//Twee, om u te dienen." Het oog van den
jongen Baron hing aan 't gelaat en aan de ge
stalte van Manon, zoo dikwijls hij geloofde,
dat dit ongemerkt kon geschieden
Er lag zulke rust over haar, zij was zulk een
ideaal van schoonheid in haar rijkgestikt wi
gewaad, dat hij er licht door bedwelmd werd
direct in betrokken zgn en dat slechts in
zesr enkele gevallen recht heeft op onze
belangstelling.
In den laatsten tjjd wordt dat natuurljjb
wel wat beter. Men begint de overtuiging
te verkrijgen, dat het voor het welzijn van
het geheele vaderland lang niet onverschil
lig is, in welke richt ng het schip van Staat
wordt gestuurd. En met die belangstelling
zal ook de kennis van onze Staatsinrich
tingen langzamerhand wel wat vermeer
deren. Daar is het andere treurig mede
gesteld. Om maar een voorbeeld te Doemen.
Als de Koningiri-R^gentes cp den derden
Dinsdag ia Ssptember het nieuwe zitting
jaar van de Staten-Generaal opent, dan
begeeft Zij zich, gelijk btkeud is, met een
plecbtigen stoet van het paleis in het
Noordeiade naar h6t Binnenhof. Duizenden
gaan altijd naar dien optocht kjjbeu. Maar
van die dnizenden zijn er slechts wtiaigeD,
die eigenlgk zouden baunen zeggen, wat de
Koningiti-RegeDtes daar op hit Binnenhof
verricht. Zoo hecht men hier veel mier aan
de vormen dan sau het innerlgke der
zaak en dit is dan ook de reden, dat men
van de groote vragen van den dag over hpt
algemten slechts zeer oppervlakkig kennis
ueerut.
'hit zal, zooab gezegd is, langzamerhand
wel veibitereo, dank zjj ook tet flink op
treden van de Katholieke kiestereamgingen.
Hopen wjj, dat de kiesrechtuitbreidiug, die
door ons volk werkelijk niet werd verlangd,
er tcch toe moge medewerken om de groote
onverschilligheid voor gewichtige volksbe
langen te doan plaats maken voor eone
practische belangstelling, die niet hecht
aan louter vormen, maar doordringt tot
het wezeo der zaak, en zal bjjdrageu tot btfc
geluk eu de welvaart van ons geh-elevolb.
In de Fraosche Kamer van Afgevaardig
den beeft men zich eerpisteren, den eertten
dag der bjjeenkomst, bjjzonder vrooljjk ge
maakt met den nieuw gekozen afgevaar
digde Dr. Grenier. In zgn Mahotne-
daansch bostuam gekleed begon de man
herhaaldeljjk te knielen.Zjjn collega's lieten
den dwaas begaan, zij namen de manoeuvres
als een grap op.
Dr. G r e n i e r's kostuum bestond uit
Zijn hart klopte sneller en sterker, het bloed
stormde door zijne aderen. Wie was zij toch,
die schoone onbekende?"
«U is stil geworden. Barones,// met deze
woorden ontrukte mevrouw Bruneck het jonge
meisje aan haar diep nadenken. «Doet u het
schooue zachte gekabbel der golven en het
wiegelen van ons bootje op den waterspiegel
geen genoegen?»
«Toen Manon de bruine oogen opsloeg, ont
moette zij die van den Baron, welke zich vol
spanning voorover had gebogen. «Ik ben u
zeer dankbaar voor de?e vaart. U, mevrouw,
kent mijn weinig cisehend karakter en u weet
met welk genoegen ik elke afwisseling begroet.
Was ik u te stil?"
De laatste vraag had zij aan baron Von
Stamm gericht en het duurde eenige oogen-
blikken eer hij antwoordde.
«U was in gedachten verdiept en ik wil
gaarne wachten.//
«Mynheer de Baron, u zal mij moeten ver
ontschuldigen, als ik soms een beetje afge-
irokken ben, gelijk mevrouw Bruneek zulks zoo
dikwijls doet ik kan cr soms werkelijk niets
aan doen en wil u weten, waaraan ik
dacht, toen ik in de bodemlooze, schrikbarende
diepte naast ons blikte?//
«Maar, mijn lief kind, wie ziet daar nu in!
Kijk liever naar de heldere lucht, en daar ginds
naar het bonte gezelschap. Daar bombardeert u
reeds lang een vroolijk zeevaarder. Hij werpt u
de schoonste bloemen toe. 't Is jammer, de
rozen vallen alle in het water. Wil ik er eenige
opvisscbenP//
een witte burnous en een tulband op 't hoofd
met een gekleurd lint er om.
Als jongste lid d6r Kamer werd dezen
nieuwerwetschen Afgevaardigde al dadelijk
de taak opgelegd bij de stemming tot sa
menstelling van het bureau behulpzaam te
zgn.
Da anti-semieten in Oostenrijk triom
feeren volkomen over het liberale jodendom
Dr. L n e g e r ziet zgn werk bekroond met
esn volkomen zegepraal nu in het district
Margarethen esn der zjjnao, prof. Sturm,
met 2291 stemmen tot lid van den Landdag
werd gekozen. De liberale tegen-candidaat
kreeg slechts 547 stemmen.
Da gehiele Britsche pars juicht de aan
neming van h6t Eugel8ch-Amerikaansch
scheidsgerecht toe, als eeu geheel niauw
tjjdptrk in de wereldgeschiedenis.
De hoofdbepalingen vau bet verdrag,
waarvan Daily Chronicle reeds den volledigen
tekst brengt, zjju da volgende
Galdgescbil'en, die 100,000 pond rterling
of minder b treffau, wordeu ter Of lossing
voorgelegd aau eene commissie van drie
rechtsgeleerden, van welks eeu door Enge
land aan ta wjjzen, een door Amerika en
de derde door dis beide aangewezenen.
O var hoogere bedragen loopende geschil
len komen voor een, op dezelfde wjjze sa-
meegeteld gerecht. Luidt het vonnis daar
van eenstemmig, dan is het definitiefmaar
auders kunnen beide partjjeu ;n hooger be
roep komen bij een nieuw gerechtshof, vau
vijf rechtsgeleerden, twee te kiezen door
Eng» litid, twee door Amerika en de vjjfde
door de vier benoemden. Hat bij meerder
heid van stemmen gevelde vonnis dezer
rechtbank is definitief.
Elke strijdvraag, die over grondgebied
loopt, wordt voorgelegd aan een gerechtshof,
bestaande uit drie Amerikaansche en drie
Enge sche rechters van den hoogsten rang.
Vonnissen van deze rechtbank, geveld met
vjjf stemmen tegen een, zgn definitief. Bjj
geringer meerderheid dan bunnen beide par
tgen in appèl komen of aan eene bevriende
Mogendheid de bpslssing opdrageD. Kan
men het over deze niet eens worden, dan
wjjzen het Amerikaansche Hooggerechtshof
en de Biitsohe Privy Council dezen aan;
bunnen die het ook r ist eers wordeD, dan
Manon bukte, om er eenige te grijpen, maar
de Baron voorkwam haar. Hunne handen ont
moetten elkaar onder het water. Zij nam de
heerlijk geurende roos uit zijne hand, en bood
ze Mevrouw Bruneck Toen ze r.aar den geheim-
zinnigen gever rondzag, dook de hand van Von
Stamm nog eens in de golven en hjj legde een
sierlijken ruiker van viooltjes op haren schoot.
«Zij komen van den assessor Buchhall, een
goed vriend van mij,// verklaarde hij, terwijl hij
met de hand een klein vaartuig groette waaruit
eenige zingende heeren de naburige bootjes met
bloemen verheugden.
«Mijnheer de assessor is zeer vriendelijk, ik
boud veel van bloemen?//
«Dat kan ik begrijpen. Maar u wilde ons
vertellen, waaraan u zoo even heeft gedacht,
mag il£ het weten?
Zij wenkte ernstig. «Ik dacht aan een klein
gedicht. Het is vreemd, dat het mij altijd te
binnen schiet, als ik de zee zie. Wil u het
weten?//
«Wees voorzichtig, Baron, want barones Kar
ger heeft eene zeer eigenaardige manier om
gedichten voor te drageu, u zult stellig heimwee
krijgen,// schertste de oude dame.
«En toch zeg ik zelden verzen op, slechts
een enkelen keer voor u, Mevrouw, anders
nooit in mijn leven,// hernam Manon eveneens
glimlachend.
Wordt vervolgd).
