No. 2676.
Maandag 40 Mei 4 897
22ste Jaargang
ÏÏ)ag6laö voor &Sooró* on Zuió-óCollanó
aoitb ma non agitate.
Tegen het liberalisme.
BUITENLAND.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
Het verlaten kind,
Frankrijk.
i
Oostenrij k-Hongarij e
Transvaal.
DuitscMand.
De ramp te Parijs.
IR t VI.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem.1 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderlijke nummers 0,03
Pit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
MNT5ENDR4Ï
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 1G regels. 50 Cent».
Elke regel meer71/,»
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Con tant.
j
Hooj dag enten voor het Buitenland: Compagnie Générale Publicité Etrangère
G L. DA UBE 8f Co. JOHNF. JONES Succ., Pa"is 3\bis Faubourg Montmartre,
't Is merkwaardig, hoeveel moeite de
liberalen zich getroosten om de beschul
digingen, welke in deze dagen terecht
tegen hun beheer worden ingebracht, te
weerleggen. Telkens vindt men in hunne
persorganen reeksen van beloften voor de
toekomst en niet minder lange opsom
mingen van al hetgeen reeds door hen
werd gedaan. Een dier b'aden heeft zelfs
een vaste rubriek, waarin dagelijks een
of ander wordt vermeld van hetgeen de
liberale party sinds 1848 deed.
Waartoe dat alles dient, weet een ieder.
Men wil vóór de verkiezingen in de vol
gende maand de openbare meening be
werken en wel in dien geest, dat het li
beralisme boven alle andere staatkundige
richtingen de voorkeur verdient. Geen
enkele andere party heeft volgens die
bladen zulk een schitterend verleden en
geen andere richting belooft zooveel voor
de toekomst, 't Is maar jammer, dat het
Nederlandsche volk zoo verblind en ver
doofd is, dat die zegeningen van het libe
ralisme telkens en telkens weder luide
moeten verkondigd worden en dat voort
durend maar gewezen moet worden op
het groote gevaar, waarin ons vaderland
zou verkeeren, wanneer de liberalen by
de aanstaande algemeene verkiezingen eens
niet de overwinning behaalden
Maar zou het Nederlandsche volk wel
zoo doof en blind wezen als de liberalen
onderstellen Ja, zy spreken voortdurend
van het «denkend» deel, der^natie, als zy
aan zich zeiven denken, maar dat niet-
denkend deel, zou het wel zoo dom we
zen, als de liberalen beweren?
Deze vragen zou men kunnen'stellen,
indien men niet op de hoogte was van de
staatkundige geschiedenis der jongste
tientallen van jaren. Maar wie er slechts
iets van weet, zal ons toestemmen, dat
al die liberale grootspraak volstrekt geen
grond bezit. De niet-liberalen zijn vol
strekt niet doof en blind, maar integen
deel tot hunne overtuiging gekomen, óm
dat zjj hebben Jeeren inzien, dat het li
berale beginsel slechts gevormd wordt
door een reeks groote woorden zonder
klank of zin, berustend op vage theorieën
en onbewezen waarheden.
Het zoogenaamde niot-denkende deel
der natie heeft juist blijken gegeven'van
doorzicht en verstand door zich te ont
trekken aan de liberale voogdij en zelf
standig optredend d Staat en maatschappij
op andere grondslagen te willen optrek
ken dan door het liberalisme is geschied
En omdat nu de kiezers worden ge
waarschuwd tegen dat liberalisme, omdat
door anderen en ook door ons gewezen
wordt op hetgeen door de liberalen is
verzuimd en op hetgeen zy niet hadden
moeten doen, daarom ontbrandt thans in
de liberale pers een hevige strijd tegen
allen, die zich keeren tegen de «vrijzin
nige» leer en haar aanhangers.
Niets is natuurlijker; maar dan is het
ook iets vanzelf sprekends, dat wij van
FE V JLLETON
37
door L. e. O.
Vervolg en Slot.)
"Ik beklaag u," antwoordde Frits en dat
was hem ernst, toen bij den ouden man, een
toonbeeld van een boos geweten en van afmat
ting in elkander gedoken, voor zich zag zitten.
De toon, waarop kjj sprak, scheen een won
derbaren invloed uit te oefenen op den ter
nedergeslagenezoo had misschien nooit
iemand tot hem gesproken Hij verloor het
laalste sprankje zjjner ze'fbeheersehing, Tranen
stroomden uit zijne oogen, en toch had bij
willen vloeken; hjj kon zich niet langer
helpen, hjj weende als e:n kind.
Frits liet hem zjjn gang gaan; hij voelde
medeljjden, maar toch boezemde dat gezicht
hem walging en afkeer in. Toen Selmar weder
eenigszins tot kalmte kwam, nam de jonge
man weder het woord.
"Wjj zullen het verleden voor eeuwig laten
ruiten met de plechtige beloften ze nimmer
meer aan te roeren, van mijne zijde maar
ook van de uwe 1 Gjj stond op het punt een
recht op te eischen, dat slechts onheil zoude
gebracht hebben over uwe onschuldige dochter:
dat recht behoort tot het verledens en bljjfc
met haar, voor het oogenblik tenminste, begra
ven. Dat is mjjn verzoek aan u!"
"Mijn kind," stamelde Selmar.
//De tijd kan komen, waarop gjj haar kunt
terugzien als alles zich schikt en voegt,
geljjk ik ket wcnsch. Ik zal met u in verbin-
onzen kant blijven voortgaan met de kie
zers, oude en nieuwe, te waarschuwen
voor de lokstemmen der liberalen.
Met vreugde begroeten wij het daarom,
dat zich van onze zijde mannen bereid
hebben betoond om door middel van hun
machtig woord de Katholieken op te wek
ken tot den strijd tegen het liberalisme.
Ondanks de verdachtmaking van liberalen
kant mogen zij blijven strijden voor de
goede zaak. Dan bestaat tenminste de
kans, dat de uitslag der aanstaande ver
kiezingen ons vaderland weder een «Chris
telijke regeering» zal scheuken, gelyk
door Dr. Schaepman te Utrecht en
door mr. Kolkkman op eene ver
gadering dei- Katholieke kiesverenigin
gen in de residentie werd gezegd.
Onder de mannen van het woord, die
door kernachtige taal hun toehoorders
weten te ontgloeien, behoort de zeer eer
waarde pater Ermann. De toespraak,
die hij in bovenbedoelde vergadering te
's Gravenhage hield, werd dan ook door
daverende bravo's uit de talrijke menigte
gevolgd, maar is in de liberale pers het
onderwerp geweest van buitengewoon
hatelijke aanmerkingen. De Katholieken
behoeven zich daar wel niet veel van
aan te trekken, maar toch verdient het de
aandacht, hoe er door de liberalen voort
durend gewerkt wordt om toch maar
verdeeldheid te zaaien, ten einde de krach
ten van hun tegenstanders te breken.
Daarom meenen wij allen, die het met bo -
vengenoemde woordvoerders eens zijn, dat de
liberalen het huisgezin en met het huisgezin
de grondslagen van het vaderland onder
mijnen, te moeten opwekken om toch
eensgezind op te treden bij de verkie
zingen, indien daardoor in eenig district
een liberaal lid kan worden geweerd.
De Katholieken mogen niet medewerken
aan het kiezen van een liberaal, ook al
doet deze zich gematigd voor en schijnt
hot, alsof de aanbevolen liberaal zulk een
groote vyand niet is van den godsdienst.
Men vergete niet, dat het de liberalen
zijn, die den tegenwoordigen toestand op
politiek ea maatschappelijk gebied in
ons vaderland hebben te voorschijn ge
roepen. Het is hun schuld, dat nog
zooveel reden tot ontevredenheid moet
bestaan en dat door alle staatkundige
partijen op elk gebied naar verbetering
wordt verlangd.
De uitvoerige staatkundige program
ma's, door elke politieke richting opgesteld,
zjjn het beste bewjjs voor de verkeerde
verhoudingen, die overal zijn waar te nemen.
Met geen enkel deel onzer Staatshuis
houding kan door een der politieke parr
tijen volkomen worden ingestemd. De
algemeene opinie is, dat de nieuwe Kamer
en de ni-uwe Regeering een reuzenarbeid
hebben te aanvaarden, daar overal ver
andering en verbetering noolzakelijk zijn.
Zou het dan niet mis dadig wezen,
wanneer men medehielp om een liberaal
te kiezen en daardoor opnieuw het optre
den van een liberaal Bewind mogelijk
hielp maken? Zeer zeker moeten wij
strijden tegen de liberalen uit go dsdienstig
ding bljjrea er kunnen ni»atr<gelen getrof
fen worden, dat, als uwe tegenwoordige pos tie
u te lastig wordt
"Lnat mij nu met ruit,» onderbrak hem
Selmar, «ik ben nu niet in staat met u alles
te bespreken Gij overvalt mij, gij maakt gebruik
van uwe macht over mij. O, wist gij eens,
hoe het o" geluk mij vervolgd heeft, sedert de
vrouw,/ hij strekte zijne hand uit naar de
stad,//als een looden kogel aan mijn bestaan,
tot dien tjjd zoo licht en gelukkig, heeft ge
hangen Hoe wjj ons ellendig bestaan in de
wereld van de eene plaats naar de andere
hebben voortgesleept, hoe wjj honger en dorst
hebben geleden en door honderdlei kunstgrepen
ons treurig leven weder voor een paar dagen
wisten te verlengen, totdat zij eindelijk door
waanzin bevangen met ons laatste kind van
mij vluchtte en ik, als van een drukkenden
last bevrjjd, naar Amerika spoedde, om daar
van allerlei zwendelsrjj te leven, geljjk zoo
velen doen en als misdadiger, als dief en
moordenaar te eindigen! H jj stortte bij deze
woorden als levenloos neder. Zijn stem had
steeds sterker geklonken, tot hij eensklaps in
wilden angst de laatste gruweljjke zelfbeschul
diging bjjna schreeuwend uitstiet en toen als
vernietigd nederzork.
Frits kwam en deed zjjn best ona hem weder
bjj te brengen. Dii gelukte hem. Hij sprak tot
hem, stelde hem gerust en bracht het zoover,
dat bjj hem kon terug geleiden naar de stad.
Van zjjn voornemen was geen sprake meer,
bjj zeide onderweg geen woord. Bjj de poort
der stad kreeg hij zjjn tegenwoordigheid van
geest weder terug.
"Ik dank u," zeide hjj, //morgen zal ik bete
oogpunt, uit vaderlandsliefde en uit liefde
voor het Huis van Oranje.
Ons Staatsbestuur en onze wetgeving
zijn doortrokken van den libeialen geest
en het is dus ook in liberalen zin, dat
onze landswetten worden toegepast en
uitgevoerd. Dit kau in eene volgende
parlementaire periode anders worden, ten
minste de grondslagen voor doeltreffende
verbetering worden gelegd. Iu plaats
van den liberalen geest moet men kun
nen spreken van den Ckristelijken
geest, in welke hier te lande wordt ge
regeerd. Dan zullen wel niet dadelijk in
elk opzicht gewenschte toestanden worden
geschapen, maar toch wordt dan de weg
bewandeld, waarop in ons land duurzame
pacificatie op ieder gebied kan worden
verkregen.
Men bedenke dus wel, dat de aanstaande
verkieziugstrijd gaat tegen het liberalisme
en de daarmede verwante richtingen, ra
dicalisme en socialisme. Geen overwegin
gen van anderen aard dan die ontleend
aan het katholiek standpunt mogen in
vloed oefenen op de stem, die wij zul
len uitbrengen. De uitslag der aanstaande
verkiezing is van beslisten invloed op de
richting, welke in de eerstvolgeude jaren
hier te lande op staatkundig gebied zal
worden gevolgd. Overwint het liberalisme
weder, dan staat ons een voortgang te
wachten vau de tegenwoordige periode,
welke niemand bevredigt eD zelfs in het
oog van vele liberalen afkeurenswaardig
moet heeten. Overwinnen wij, welnu, ook
dan zal niet alles onmiddellijk couleur de
rose zijn en een zware taak wacht ons
dan, maar met vertrouwen op God zal
dan de door de liberalen zoo gehate «Chris
telijke regeering» haar arbeid aanvaarden.
Dan zal het blijken, dat de mannen
van het «niet-deukeud» deel der natie
nog niet zoo verstompt en versuft zijn
als de liberalen het voorstellen. En dan
zal bovenal een dam worden opgeworpen
tegen de nu voortwoekerende gezagsonder
mijning en de begunstiging van het on
geloof, door het liberalisme zooal niet
direct in de hand gewerkt dan toch in
direct bevorderd.
De Hertog van Aumale, die te Zucco
op Sicilië vertoeft, is bi] het vernemen
van het droevig einde, dat zijn nicht de
Hertogin van Aleu^on is overkomen,
plotseling van ontroering overleden.
De Hertog is 75 jaren oud en de vierde
zoon van Louis Phi li pp e, bij heeft
zijn vaderland op verschillend gebied ge
diend, aanvankelijk als militair, en later
op wetenschappelijk gebied. Hij was
ee.i van de yverigste leden der Academie
I'ranqaiseaan wie hij zjjn kasteel Chan-
tilly met zijne kostbrre verzamelingen
heeft geschonken. Zijn dood op dit oogen
blik en wegens deze oorzaak zal vooral
op de ouden van dageu, die hem in zijn
in staat zijn Iets nieuws hebt aij van mij
niet gehoord en ik weet ook, dat ik mij niet
op genade en orgenade behoef over te geven.
Gjj zjjt de tweede ambassadeuren mijn sterkste
en gevaarlijkste tegenstander: maar wij zul
len het wel eens worden.»
Op deze woorden, welke weder aan den
ouden Selmar deden denken, gaf Frits geeD
antwoord, hij beloofde slechts den volgenden
morgen op het bepaalde uur tc verschjjnen en
nam afscheid.
In liet stadje bezocht hjj vooreerst den goeden
heer Koorn en zijn vrouw om hem persoonljjk j
nogmaals te gaan danken voor de hulp hem
in moeilijke oogenblikken geschonken.
Dij werd er allerhartelijkst ontvangen en
met wel wat nieuwsgierige b -langstelling
trachtte men te weten te komen, welke zijn
plannen waren voor de toekomst. Véél liet
F/its zich niet ontvallen en vooral van Sibylla
kwam er weinig over zijn lippen. Tcch zeide
nog dienzelfden avond jutfrouw Koorn tot
haren man: //Die twee worden een paar, wat
ik u zeg en geld, om zich hier te vestigen,
heeft hij genoeg, dat hoort gij wel!»
Dienavo.id keerde Frits niet naar den «Bosch-
molen» terug, Hij wilde den volgenden mor
gen vroeg bij de hand zijn. De bode, dien
hjj naar Sierenberg gezonden had, bracht ook
aan zijne pleegouders bericht, dat hij den vol
genden namiddag terug zoude keeren.
Van Die:iendaal kwam reeds bij het aanbre
ken van den morgen in de stad en Frits be
gaf zich met hem naar den rechter-commissaris
om met hem de vaste grondslagen van het te
treffen contract te bespreken. Op diens onver
breekbare stilzwijgendheid kon men vertrouwen
j fleur gekend hebben, een treffenden, tra-
gisehen indruk maken.
Het overljjden wordt voorts gemeld
j van het Senaatslid To lain, oorspronke
lijk -eenvoudig brons-graveur, maar die
zich door zjjtie talenten, waarvan eene groote
gemakkelijkheid van spreken er een was,
i heeft weten op te werken.
Het Oostenrjjksche Hof is in zwaren
rouw gedompeld over den vreeseljjken dood
van de Hertogin vau Aleufon. Yoor de Kei-
1 zeriu, die sedert den tragischen dood van
i haar zoon Rudolf aan zenuwen en melan
cholie ljjdt, is meu, nu haar zuster op
zoo wreede wjjze om het leven is gekomen,
zeer bevreesd. Zjj weent onophoudelijk,
en de Neder'andsche Koninginnen, die
bjj haar in Lainz hadden moeten dineeren
en die men in hofrjjtuigen van het hotel
had willen afhalen, heeft zjj niet kunnen
ontvangen. Hier bljjkt maar al te duide
lijk dat in de paleizen der Vorsten soms
bitter leed wordt gevoeld, dikwjjls bitter
der dan in de stulpen der armen.
De diners die de verschillende leden
der keizerljjke familie aan de Koninginnen
zouden geven, blijven misschien nu wel
achterwege. Geheel Weenen is onder
den indruk van het vreeseljjke ongeluk
in Parjjs, dat in zoovele opzichten aan
den brand in het Ringtheater herinnert.
Het heet dat de vermoedeljjke troonop
volger Frans Ferdinand verloofd is
met zjjn nicht So fie van Beieren, dochter
van hertog Karei van Beieren, een
broeder der Keizerin en bekend oogheel
kundige.
Het verschrikkeljjk geknoei der Engel
sehen en het zoeken van spjjkers op laag
water tegenover de Transvaal gaat niet
onopgemerkt voorbjj.
De D,uitsche pers in het algemeen keurt
het vitten der Engelschen op de Boeren
der Zuid-AfrikaanscheRepubliek ten zeer
ste af. Enkele organen, met de Voss. Ztg.
vooraan, hebben zelfs een beslist vjjandigen
toon aangeslagen. De Frankf. Ztg. brengt
hun nu in een zeer gematigd artikel het
verkeerde van hunne houding onder het
oog. Zy zegt:
«Onze belangen in Transvaal zjjn niet
groot genoeg om een oorlog met Enge
land te rechtvaardigen. Men moet al zeer
kortzichtig zjjn, wil men veronderstellen
dat Engeland zich zonder een oorlog zou
laten verdrjjven uit de positie die het
zich iu den loop van deze eeuw in Zuid-
Afrika heeft verworven. Wjj zouden ze
ker kunnen protesteeren, wanneer Enge
land zonder goede redenen de onafhan-
ljjkheid van een onafhaukeljjkeu staat,
met welken wjj verdragen hebben geslo
ten, zou bedreigen; maar het zou dwaas
zjjn dit protest gepaard te doen gaan met j
oorlogzuchtige bedreigingen. Wij zjjn zelfs
materieel niet in staat om deze Mogend
heden bjj te staan in een oorlog met En
geland en het is daarom hoogst verkeerd
om noodeloos de gespannen verhouding
tusschen beide landen te verergeren.
De Britten belust op de rjjke goud
mijnen kunnen het maar niet vergeten,
dat de Transvaalsche Boeren den geluk
zoeker Dr. Jameson zoo flink hsbben
afgerost.
In onzen tegenwoordigen tijd van ge
jaagdheid op elk gebied neemt het aantal
krankzinnigen verschrikkeljjk toe. Op
vallend is dit in Pruisen, waarover de
Statistische Correspondenz lezenswaardige
mededeelingen geeft. In 1894 werden
in de krankzinnigengestichten 54,307
personen verpleegt ten 25,568 in 1880,
dus in vjjftien jaren eene vermeerdering
van 28.739 d.i, 112.4 percent. Het aan
tal der ongeneesljjk krankzinnigen steeg
in hetzelfde tijdsverloop van 17,874 tot
39,308 en wel van 9322 mannen tot
20,650 en van 8552 vrouwen tot 18,668.
Vermeldenswaard is dat in de laatste
jaren het aantal van hen die aan her-
senverlammiDg ljjdeu, sterk toeneemt en
wel van 12.28 per honderd in 1880 tot
12.99 per honderd.
In 1894 waren in Pruisen drie rjjks-
gestichten (verbonden aan de hooge-
scholen van Berlijn, Greifswald en Halle)
met 339 plaatsen, 49 provinciale met
25,530 plaatsen, en 14 gemeenteljjke met
6154 plaatsen. Bovendien zijn er nog
118 particuliere gestichten.
En dan noemt men onzen tjjd waarin
de raenschen bjj honderden gek worden,
een tjjd van vooruitgang!
Treffende bijzonderheden komen aan het
licht, die voorvielen tjjdens de catastrophe in
den TV eldadigheidsbazar te Parjjs.
Mevrouw H a f a e 11 i, die met haar dochter
niet ver van den ingang stond te pralen, zag
de vlammen opstijgen achter in de zaal, ook
heeft zjj nog gezien hoe het vuur van boren
op de vluchtende dames viel, die in brand
geraakten. Zjj werd op hetzelfde oogenblik
met haar dochter door de menschenmasga, die
naar voren stormde, opgelicht en tegen de
wanden gestooten. Mevrouw R a 1 f a e 11 i kon
op de been blijven, ofschoon haar hoed en
kraag branddeD, maar haar dochter, wier japon
vlam gevat had, viel, en op haar stortten vjjf
of zes lichamen neder.
«Moeder, red je, ik ben verloren riep zij.
Maar haar moeder zag het hoofd van haar
dochter nog uit de levende kluwen steken.'
Zij kon haar echter eerst bevrijden toen een
voorbijganger haar hielp. De twee vrouwen
stonden toen op den rand van het trottoir
het jonge meisje was ongedeerd, daar de vlam
men die haar kleeren aangetast hadden, in
het gedrang waren uitgedoofd.
En intusschen lag daar een hoop mensohen,
met brandende kleeren op straat! Gered
waren ze, want liefdevolle handen grepen toe.
Een brandende menscbenklomp rolt' e door
een planken beschot op een grasveld, deze
menschen waaronder barones de Saint-
D i d i e r s, werden gered door het redactie-
personeel van het dagblad La Croix.
Het personeel van het Hotel du Palais hielp
flink tot redding. De kok Gaumerj, die
maar toch vertrouwde Frits hem niet toe, wat
hjj van Selmar wist en bewjjzen kon.
Dan ging hij naar den ongelukkigen man.
Wij volgen hem niet. W at daar afgesloten werd
was eene koopmanszaak, niets meer of minder
dan een contract van koop en verkoop 1
Met een verlicht hart keerde hij naar Van
Diependasl terug. Die wenschte hem geluk,
niet alleen met wat hem heden was geworden,
maar ook met hetgeen hem te wachten stond.
Frits wilde hem niet begrjjpen, zjj reden samen
naar Sierenberg, waar de tante nu bevr jj t werd
van haar angst voor Sibylla. Reeds den vol
genden dag zoude het tooneelgezelschap de
stad verlaten, waar hunne goede dagen toch
voorbij waren. Een degeljjk contract was met
Selmar gesloten en dat hij heden of morgen
niet in de gelegenheid zoude zjjn, zijne doch
ter nog te zien of te ontmoeten, daarvoor ook
was gezorgd.
Nu spoedde zich Frits naar den //Boschmo
len» terug, en zijn hart sprongop van vreugde
toen hij bij eene kromming van den weg Si
bylla zag staan, die wel wat onthutst scheen,
omdat zjj zich had laten verrassen nu zjj op
hem sto id te wachten. Sedert vele, vele jaren
waren zjj nu voor den eersten keer weder al
léén. God zegene dit uur voor die beiden
Dat hadden vele slimme lieden al lang voor
speld, dat die twee een paar zouden wezen.
Fnts keerde niet naar Amerika terug. Dewensch
des molenaars werd vervuld. De freule van Sie
renberg stond een fraai gedeelte van hare be
zitting af, waar Frits zich een molen bouwde
en toen kwam de hoofdzaak.
Met meer dan gewone ontroering ontving j
de waardige priester te Akkersdorp het sehoo-1
ne bruidspaar, voor hetwelk hij meer had gedaan
en gewerkt en gezwegen, dan de meesten wis
ten. Met vaderljjke teederheid was zijn hart
vervuld, toen hij den zegen uitsprak over dat
paar, maar ook over de edele freule van
Sprangen, wiens raadsman en steun hjj was
geweest is de zoo moeilijke en teedere zaak.
Het halve stadje woonde het huweljjk bij.
Mjjnheer Koorn en diens vrouw in de eerste
plaats, maar ook burgemeester Avemejjer, die
het echter te betreuren vond, dat de bruid
steeds nog onder een aangenomen naam ten
altare werd geleid.
Zoude echter wel iemand des waren naam
hebben kunnen noemen. Nooit had Selmar
aan eenig mensch zjjn waren naam bekend
gemaakt! Was het te betreuren?
«Gjj zjjt ontstemd, Wikold,// zeide de tante
tot haar neef, toen zjj huiswaarts keerden.
«Moet ik in waarheid gelooven, dat Sibylla
geljjk gij eens schertsend zeidet, een dieperen
indruk op u gemaakt heeft, niettegenstaande
haren nederigen staed
«Neen, tante,// antwoordde hjj met een plot
seling ontwakenden humor. //Ik bemin slechts
eenmaal en mjjn eerste liefde waart gjj.//
Zjj werd boos. //Ik geef u mjjn woord,
dat ik eens op het punt heb gestaan, om uwe
hand te vragen! ging hjj voort. «Zjjt gjj boos
op mjj zeii e hjj dadeljjk daarop met harte-
Ijjken toon. //Neem dan maar alles, ook dat op
als scherts, slechts dit moet gjj gelooven ik
gun dit jeugdige paar zijn geluk uit de vol
heid mjjns harte.//