NIEUWE
Brusselsche Brieven,
No. 2727
Dinsdag 13 Juli 1897.
22ste Jaargang,
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige in plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt
dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
BUBEAÏÏ: St. Janstraat Haarlem.
/1,10
«1,40
«2,80
«0.03
Van 16 regels50 Cent.
Elke regel meer7J/s
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
Van onzen Belgischen Correspondent
XVII.
Terwijl in 't lieve Vaderland de stem
busstrijd met groote levendigheid en niet
altjjd met even deftige en loyale middelen
gestreden werd en ten slotte het no popery-
geschreeuw van het meest intelligente
deel der natie (dat zijn immers de liberalen?)
het land voor daur brood, brandstapel,
folterbank en inquisitie bewaarde, tot groote
geruststelling van Ds. Bronsveld c. s.,
ging men in België doodbedaard zjjn oud
gangetje. Aan stof tot polemiek in Pers
en Kamer ontbrak het niet en wanneer
men al dat geharrewar en gekibbel volgt
en ziet hoe een honderdtal mannen
wettenmakers, vertegenwoordigers van het
volk die als eenigen richtsnoer voor
hunne daden het algemeen welzijn moesten
hebben, ten slotte niet veel meer doen,
dan ieder voor zijn eigen ikje zorgen, dan
begint men allengs een groote walg te
krjjgen van het «parlementair stelsel.» Dan
begrjjpt men het groote woord van D o n o s o
Cortes: «Het parlementarisme is de re
volutie in het Parlement.» En hoe zou
het ook anders; uit de Revolutie geboren
kan het parlementarisme niet anders zijn
dan revolutie! En is het niet minder waar,
dat door het Parlementarisme wel (sommige)
talenten tot hun recht komen en zich ver
heffen, maar dat terzelfdertijd de karakters
verminderen. Men klaagt tegenwoordig
zooveel over karakterloosheid; maar zou
men de reden daarvoor niet kunnen vinden
in het meer en meer toenemend aandeel,
dat de groote menigte in het staatkundig
leven neemt en in het voorbeeld van ka
rakterloosheid in de Parlementen gegeven?
Ik wil in deze vragen niet verder door
dringen, daar zij buiten de grenzen gaan,
die ik mg in mijne brieven heb afgebakend,
maar ze rezen onwillekeurig bjj mij op,
na den uitslag der verkiezingen in het
Vaderland en bij het aanschouwen van het-
FX U1LLBT O JV
Beschuldigd.
29.
(Vervolg).
Zjj woonde zelfs niet meer in het hotel in
de me L&fitte, maar had met hare dochter
Jeanne haren intrek genomen op de prachtige
villa te Neuilly, waar hare beide kinderen
geboren waren, terwjjl ze slechts van tijd tot
tjjd te Parjjs kwam, om in de voornaamste mo-
demagazjjnec hare inkoopen te doen.
Dokter Molonguet had aan Jeanne het verblijf
te Parijs verboden en haar de buitenlucht aan
bevolen.
De oude dokter had voor een groot gedeelte
zjjne praktijk neergelegd en zich naar Neuilly
teruggetrokken, om rustig zjjn studiën voort te
zetten: alleen enkele oude vrienden zooals de
Bertins, de Moulins en bovendien de armen,
die hjj zonder eenige vergoeding, bijstand ver-
laende, konden op zijne hulp rekenen.
Voorts hield hij zich hoofdzakelijlt bezig met
grondige studiën op het gebied van magnetisme
zenuwziekten, geestverbjjstering en waanzin.
Vooral in deze laaiste eigenschappen had hjj
in Jeanne een ijjke bron van studie gevonden.
Voorloopig moet ge Jeanne hier in de
vrjje natuur laten, haar in alles haar zin geven
en haar in geen enkel opzicht tegenwerken.
En zoudt ge meenen haar dan te ge
nezen
Misschien 1
Hierop liet mevrouw Bertin hem begaan.
geen dagelijks hier en elders in het parle
mentair en staatkundig leven voorvalt. De
kostbare tijd, die gewijd moest zijn aan de
besprekingen van hetgeen ten algemeene
nutte dienstig kan zijndie gebruikt moest
worden tót het maken van verstandige
wetten, die kostbare tijd wordt verbeuzeld
met interpellaties, met redevoeringen zonder
eind, met woordenwisselingen, waarbij de
meest elementaire beginselen van beleefd
heid en welvoegelijkheid uit het oog worden
verloren.
En waarom dat alles Men is in de op
positie en doet al het mogelijke om de
Regeering stokken in de wielen te steken.
Men is regeeringspartij en men doet alles
om de Regeering wit te wasschen. En bij
dat alles komt nog dat men voor zijne
kiezers poseeren moet. Men moet, wanneer
men van de kiezers vernieuwing van zijn
mandaat komt vragen, op eenige honder
den kolommen redevoeringen kunnen wij
zen ten einde de goêgemeente te doen
verbluft staan over de werkzaamheid en
welsprekendheid, die men aan den dag
heeft gelegd.
Of de hoedanigheid ook in evenredigheid
tot de hoeveelheid staat, is eene quaestie
die er minder op aankomt. Wjj leven nu een
maal in een tijd van onbeperkte concurrentie,
waarin iedereen er op uit is om de grootst
mogelijke hoeveelheid waar voor de kleinst
mogelijke som gelds te leveren, ten einde
zoo de clandisie-te kunnen behouden van
een publiek, dat gaarne slechte of middel
matige waar koopt, als zij maar weinig geld
kost; en geheel in dien geest beschouwt
men ook vaak de waarde van een verko-
zene des volks; de beste is hij, die 't
meest praat; wat en hoe hij praat is dik
wijls eene zaak van ondergeschikt belang.
In Frankrijk is men nog een stapje verder
gegaan; daar is de dèputé tevens zoowat
de boodschaplooper zijner kiezers en geen
gekozene zou het wagen het verzoek van
een invloedrijk kiezer, om voor hem te
Parjjs eene of andere boodschap te doen,
Wat de waanzin van Jeanne betreft, deze was
zoo zachtzinnig mogelijk: zij waande zich ver
loofd met Jacques Moulin en geloofde dat hij
haar zou komen afhalen: vandaar dat ze altijd
in het wit gekleed was, en geen andere kleur
kon dulden.
Uren lang kon zjj door het park van de
villa wandelen en zag men haar witte kleed
als een geestverschijning tusschen het geboomte
voortbewegen.
Dan deed ze, of ze iemand den arm gaf, en
hem teedere woorden toefluisterde, woorden van
geluk, van liefde, van toekomst. En aan het
einde van het park had ze een geliefkoosd
plekje uitgezocht, door een prachtig geboomte
overschaduwd.
Hier bracht ze het grootste gedeelte van
den dag door, altijd alleen, in zich zelf gekeerd,
somtijds den schjjn aannemende, alsof ze met
iemand sprak, die haar antwoordde, haar som-
tjjds toelachte, maar meestentijds treurende.
Op deze plek had ze twee rustieke stoelen
doen brengen, éene voor haar zelve en op
den andere legde zij meestal de bloemen neder
die ze op hare wandeling geplukt had en waar
mede zij zich in haar waanzin bezig hield.
Niemand mocht haar hier in deze afzondering
genakenalleen de oude dokter, haar vriend
maakte hierop een uitzondering met hem wilde
ze zich gaarne onderhouden en van deze gele
genheid maakte hij gebruik, om haar geestes
toestand te bestudeeren.
lederen dag herhaalde zjj dezelfde klacht
Jacques is vandaag nog niet gekomen.
Waarljjk I antwoordde dan de dokter, den
van de band te wijzen. Zoo ver zijn we
hier nog nietalthans 't is nog niet zoo
algemeen bekend dat het geschiedt. Maar
het zal zoo ver wel komenFrankrijk, de
bakermat van het parlementair stelsel,
heeft het voorbeeld gegeven en men zou
zich zeker schamen dat voorbeeld niet te
volgen. Heel ver is men er al niet af.
En wat nieuws is er?
Och, alle dagen wat anders, maar veel
om 't lijf heeft het niet en 't begint te
vervelen, het opdreunen van al die zooge
naamde feestelijkheden, wdarvan vele een
groot vertier aan eene kleine stad zouden
geven, maar die hier bijna onopgemerkt
voorbijgaan en alleen belangstelling wek
ken bij hen, die er middellijk en onmid-
delljjk belang bjj hebben.
Zoo is Zondag een Internationaal gym-
nastiek-feest begonnen. Natuurlijk trok de
aankomst van een groot aantal maatschap
pijen en het opstellen van den stoet aan
de Boulevard de la Seine wel veel nieuws
gierigen, maar nauwelijks had de stoet
zich in beweging gesteld of iedereen ging
zjjns weegs, zich er niet verder om be
kommerende en afwachtende tot de bladen
de namen der overwinnaars zullen bekend
maken.
Meer belangstelling wekte de komst der
Congoleezen, die de vorige week plaats
had. Het vertoonen Van eenige onbeschaaf
de volken maakt tegenwoordig een even
onmisbaar bestanddeel van elke tentoon
stelling uit, als het oprichten van een
kartonnen oud-Antwerpen of oud-Brussel.
In dat opzicht vervangen de tentoonstel
lingen zeer goed de vroegere kermissen,
waar meer of minder authentieke wilde
mannen levende duiven den kop afbijten
en meer of minder fantastische oorlogs
daden uitvoeren.
Evenwel, het dient gezegd te worden,
de Congoleezen hebben bekijks. Onze «zwar
te broeders» zoo als eenige bladen hen
met waarlijk aandoenlijke Christelijke broe
derliefde noemen, trekken veel bezoekers
gedachtengang van zjjne patiënte volgende, is
hjj heden nog niet gekomen?
Neen
Maar dat is toch onbegrjjpeljjk
Ge hebt hem gezegd dat ik hem wachtte,
niet waar
Wel zeker, lieveling, maar hjj antwoordde
mij, dat hij zoozeer met bezigheden overladen
was, dat hjj niet wist, of hjj heden wel te
Neuilly zou kunnen komen.
- O,! heeft hjj dat gezegd maar als men
wil, kan men toch wel; de afstand tusschen de
rue Lafitte en Neuilly is toch niet zoo groot als
men een rijtuig neemtneen, hjj heeft zeker niet
gewild, want als men haar, die men bemint,
wil zien, dan ziet men op geen afstand nietwaar?
ik moet dus tot het besluit komen, dat hjj mjj
niet meer bemint.
Maar lieve Jeanne, waar denkt ge aan?
Jacques zou u niet meerjminnen, neen, dat weet
ik beter, niet voor niets heeft hjj mij zijn ge
heim toevertrouwd.
Ah 1 dus, hij bemint mjj nog en heeft
hij u dat gezegd O, welk een geluknu be
grijp ik, waarom hjj nog niet gekomen is,
hjj zal nog te zeer door zjjn werkzaamheden
worden teruggehouden, hjj werkt inderdaad te
veel, want, ziet u, als hij mjj nu niet meer be
minde, terwjjl wjj reeds zooveel van elkander
hielden, toen we nog klein waren, o, dat zou
ik. hem nooit vergeven.
Neen, dat zou zeer slecht van hem zjjn,
maar maak u daarover niet ongerust, hjj houdt
nog steeds evenveel van u 1
Dat geloof ik gaarne, wjjl we verloofd
eu Tervueren doet afbreuk aan het Jubel
park. Enfin; wie weet waar het goed voor
is; zoo'n kennismaking te Tervueren kon
soms heel dienstig zijn als men later in
Congoland zoo'n oud-geëxposoerde van de
de Tentoonstelling tegenkomt. Misschien
heeft men dan de eer opgegeten te worden
in den vorm van een goed toebereid Brus-
selschen schotel in plaats va* half ge
roosterd te worden verslonden. De bescha
ving is toch altijd ergens goed voor.
De volgende week begint de groote
Brusselsche kermis, die dit jaar zich ken
merkt door de herdenking van eene ge
schiedkundige bijzonderheid, die ik terstond
zal vermelden. De Brusselsche kermis heeft
reeds eene zeer oude geschiedenis; zij werd
in het laatst der 14de eeuw ingesteld, ter
herinnering aan het H. Sacrament van Mi
rakel, waarvan de gebeurtenis in 1369
voorviel. Gewoonlijk begint deze kermis
op Zondag na den 13den Juli, maar dit
jaar zal zij reeds geopend worden op den
llden Juli en wel het eerst door het plaat
sen van een gedenksteen op de Groote Markt
ter herinnering aan den 200sten gedenk
dag van de restauratie van dit beroemde
en door zijne fraaie antieke huizen zeker
eenige plein in Europa.
Woensdag is het Internationaal congres
voor Zondagsrust geopend; tot dusverre
is er weioig belangrjjks verhandeld. De
Minister van arbeid N ij s s e n s verklaarde,
dat de Belgische grondwet den wetgever
niet toeliet den burger te dwingen tot Zon
dagsrust, al wat men doen kan is beletten
dat iemand een ander kan dwingen op
Zondag te werken.
Sommige sprekers betoogden dat het
onmogelijk was in sommigb takken van
nijverheid absolute Zondagsrust in te voe
ren. Ook de dagbladpers, die in België
des Zondags evenzeer moet bezig zijn als
in de week, heeft van dit congres niet veel
verbetering te wachten. Er zullen altijd
sommige bladen zijn, die uit winstbejag
Zondags willen verschijnen en dan moeten
zjjn. O, herinnert ge u nog den avond van ons
verlovingsfeest wat tal van vrienden wat
lichtwat vreugde
O, dat was het begin van ons geluk, want
ziet ge, het ware geluk is een te zjjn met hem
dien men bemint, met hem te spreken, zjjn
stem te hooren, en altjjd, altjjd vereenigd te
zjjn, hand in hand, hem steeds aan het hart
te drukken en alles om zich heen te vergeten,
dat is het ware geluk 1
iZeker kindlief, dat is het ware geluk
En dat geluk zal ik genieten, zoodra Jac
ques terugkomt.
Maar, lieve Jeanne, er zjjn toch nog an
deren, die ge ook bemindet en die niet terug
komen.
Zoo, wie dan
Wel, uw vader.
En met een zonderlingen blik keek zjj den ouden
dokter aan, en vroegwat zegt ge, mjjn
vader Onbegrijpeljjkerwjjze kon zjj zich van
het geheele treurige voorval niets meer herin
neren, en telkens als de dokter hierop zinspeel
de, zag ze hem slechts verwonderd aan, zonder
hem te begrjjpen. Evenmin herkende zjj haren
broeder, nooh den markies de Montgerbois. Toen
deze laatste eens op de villa kwam, wilde me
vrouw Bertin, niettegenstaande het verbod van
den dokter, haar op de proet stellen Jeanne,
sprak ze, ziehier de markies de Montgerbois.
Jeanne boog, maar nam van hem niet meer
notitie, als ware hjj haar geheel vreemd.
De markies Graston de Montgerbois, hield
hare moeder aan.
(Wordt vervolgd.)
HURLENSIHUOItmT.
Hfragêlaó voor es/Tooró' on S&uió-êCollanó.
ABONNEMENTSPRIJS
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIBN.
<3^^e>-
