N I E IT E QagBlaó voor <3Vooró~ on §£uió~<Xollanó. Rotterdamsche Brieven. No 2820 Vrijdag1 29 October 1897. 22ste Jaarg&npr. BUITEN LA N 1). Per 3 maanden voor Haarlem Voor de overige in plaatsen in Nederland fr. p. p. Voor het buitenland Afzonderlijke nummers Dit blad verschijnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen. BIJBEAÏÏ: St. Janstraat Haarlem. /1.10 «1,40 «2,80 «0.03 Van 16 regels50 Cent Elke regel meer 71/, Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. y Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS* XIX Rotterdam krijgt óok zijne Tentoonstel ling, eene Internationale nog weldat klinkt ▼oornaam, maar het zal er eene zijn van Bakkerjj en Kookkunstdit nu klinkt ▼rij prozaïsch. Voor onze dames een bui tenkansje: alle mogelgke en onmogelijke geurige, wèlverzorgdekeurig bereide en smaakvol gearrangeerde kookkunstproduc ten naar hartelust te kunnen bewonderen, ®rvan te mogen proeven waarschijnlijk, ze te keuren en te vergelijken met naar eigen wèl beproefde recepten klaargemaakte kook- ®els en baksels me dunkt, deze expo sitie zal een eldorado voor huismoeders zijn en eeue penitentie voor onze keukenprin sessen, wier geduld op eene zware proef zal worden gesteld door den prpzenswaardigen ijver, waarmede mevrouw, eigen huisgenoo- ten willende verrassen met de nabootsing ▼an een of andere op de tentoonstelling genoten delicatesse, zich zal uitputten in het «doen» van «probeerseltjes» op het ge bied der edele kookkunst. Onze Rotterdam- 'che kookschool zal zich bjj die gelegen heid niet onbetuigd laten en naar alle waar- schjjnljjkheid voor den dag komen met de allerschitterendste proeven van de talenten harer leerlingen. Deze kookschool is be paald een weldaad voor onze goede stad, ▼oor onze vrouweljjke jeugd vooral. Ik 8preek nu niet van de dienstmeisjes, die ®r eea «burgerpot» kunnen leeren koken, •"aar van de jonge dames, die er zich kun nen bekwamen in de bereiding van allerlei fflne schoteltjes. Hebben zjj iu een en an- der voldoende vorderingen gemaakt, dan v®rlaten ze de school met een diploma, Welks bezit haar een voorsprong geeft op hare ongediplomeerde zusters, die maar boeten zien, hoe zonder dit kostbaar docu ment een plaats in het huwelijksbootje te ▼eroverenmen verzekert tenminste in wel- '"gelichte kriDgen, dat de jongelui er te genwoordig bjj het kiezen eener levensge- FEV1LLETON. Is zij schuldig P 2 8 {Vervolg.) »Wjj moeten echter vertrouwen koesteren. Ik *'ees door overijling onze zaak slechts te scha- d®n, derhalve vertrek ik thans. Uw moeder kan J^toogeljjk voortgaan, mjj zoo liefdeloos te be nadelen als vandaag. Laten wjj haar over aan gedaehten, die naar ik hoop, voor ons 8°edg«nstig zullen zijn. Tracht zooveel mogeljjk ouders voor ons te stemmen, vergeet niet, at ge alles voor mij zjjt.v De generaal was met zjjn vrouw naderbjj ge beden. 8ir Reginald Daire werd hem voorgesteld, oothenegg begroette hem, kuste zijn dochter, T®fWlde hoe het hem gelukt was, een dag **.n zijne bezigheden te ontstelen, dien hij thuis Wild© doorbrengen om eens recht te kannen Uitblazen dan vroeg hjj naar zijn zoontje. Sir r^ginald begreep, dat zijne tegenwoordigheid le* overbodig was, hjj verwijderde zich na ^"ige woorden met den huisheer te hebben 8®»isseld beide mannen hadden elkander scherp ?*Dg«keken, beiden hadden begrepen dat hunne *ar»kters slecht overeenstemden. De Graaf zag vreemde wantrouwend na en zich tot zijne '°Uw wendend, sprak hjj »!n de oogen van dien man schittert iets, et»elk mjj slecht kan bevallen, zijn geheele *ezeu boezemt mjj wantrouwen in.// Bertha trad snel op haar moeder toe, in haar °°6en was een stil verwijt te lezen over de ont- zellin wel degelijk op letten of de uitver korene haar kookschooldiploma wel naar behooren gehaald heeft wee dan de jammerlijk «gezakte!» Wie er ook met deze expositie ingeno men mogen zjjn, onze Burgemeester zeker niet. Daarmee wil ik nu niet zeggen dat Zjjnedelachtbare koud zou zijn voor de gas tronomische genietingen des levens, maar hij heeft, naar het schijnt, weinig op met tentoonstellingen in het algemeen en om trent dit punt heerscht er tusschen burger vaderen wethouders eene aandoenlijke over eenstemming. Dientengevolge zal het be- noodigde terrein niet kosteloos worden af gestaan, waarop het comité nogal gehoopt had; nu is er met «geld en goede woorden» in ons geldlievend stadje nogal iets aan te vangen maar de Burgemeester heeft zich een vjjand van dergeljjke dingen getoond, eerstens omdat ze voor de inwoners geen voordeeltje zjjn en dan zulke tentoon stellingen krioelen immers van verdachte personen, zoowel «dames» als «heeren» en dit is ook al niet in het belang der Rot terdammers. Zoo waakt een zorgzaam bur- gervaderljjk gezag primo: over onze stoffe lijke en secundoiover onze zedelijke belangen! Yan den jjver waarmee de Burgemees ter de muzikale ontwikkeling van ons pu bliek bevordert, heb ik reeds vroeger een en ander verhaaldnu weer een treffend voorbeeld: des Dinsdags en Zaterdags wordt ons muzikaal gevoel verljjnd door de gil lende, jammerende, huilende,fluitende, pie pende, kermende, schetterende, brommende, grommende en jankende geluiden van niet minder dan twee en dertig draaiorgels orgels in allerlei soortenkleine, ouder- wetsche, door een armeljjk uitzienden man met een been of één oog aan een riem om den hals gedragen dat zijn de melan cholische, de kermende en klagende exem plaren, waarnaar een rechtgeaarde Rotter dammer volstrekt niet luistert, ze geven Verdische of Donizettischo aria's ten beste, welker huilerige melodieën niet eens vermo- vangst//Zeg papa beden nog niets,// sprak ze fluisterend. „Ik zelf wil hem bjj zjju terugkeer alles mededeelen.» XVII. Sir Reginald had het huis des generaals ver laten, teleurgesteld, woedend, tot elke wraakne ming in staat. Een karakter, gewoon al zijne hartstochten te zien bevredigd, een losbandige natuur slaat bij onverwachte hinderpalen licht tot woede over. Edoch, het waren niet de mis schien onverwikbare hinderpalen, welke hem het meest kweldenpjjnljjker martelden hem de verschillende tegenstrijdige gevoelens, welke zjjn hart bestormden. Toen hij in Ellernbeck Bertha had leeren kennen, had het onschuldig kinderlijke, zoowel als de naïviteit, waarmede zjj hem hare belan gen kenbaar maakte, werkelijk indruk op hem gemaakt. Hjj begreep, dat ze een uitnemende partjj was hij had geld noodig en be sloot het meisje te trouwen. Toen was hjj voor Isabella versohenen in de vaste overtuiging, dat zjjne verschijning alleen het pleit zou beslissen, hjj had gemeend met éen woord, éen blik haar tegenstand te breken. Trotsch echter en koud was hjj bejegend en hjj begreep, dat zij voorzeker niet zou medewerken tot de vervuiling zijner wenschenin alle geval moest hjj het vertrek van den Graaf afwachten. En hoe schoon had hij Isabella gevonden Veel schooner nog dan vroe ger, lange jaren geleden. Waarom kon Bertha niet zoo schoon zjjn als zij? Hjj stamp te met den voet de weinige liefde, vroeger gen de ergernis der straathonden gaande te maken. Dergelijke instrumenten dienen den eigenaar slechts om bij dezeD of geneu vas ten klant een cent op te halen, welke hem of de hem vergezellende, even troosteloos armoedig uitziende wederhelft dan ook zoo spoedig mogelijk wordt toegeworpen, waar na de man aanstonds zijn jammerend in strument tot zwijgen brengt, volstrekt niet beleedigi om de geringe apreciatie, welke zijne muzikale voordracht ten deel valt. Dan zijn er grootere, op vvieleu, fluitende en trompetterende, oorverscheurende, brutaal lawaaimakende dingen, waarvan de bege leiders er flink en welgedaan uitzien; deze halen ook meer geld op en geneeren zich ook volstrekt niet om met tweeën of drieën gelijk in éen straat te staan draaien. Maar de aantrekkelijkste zpn de «mooie» of «poppenurregels,» welker komst in onze volksbuurten mot hunkerend verlangen wordt tegemoet gezien, waaromheen de jonge meisjes en kinderen naar hartelust dan3en,die omringd worden door eene groote, steeds aangroeienden zwerm van .leegloo- pers. Deze «orchestrions,» groote, kleurige gevaartenmet bellen en trommen, met bekkens en pauken en triangels, met be weegbare poppen, met papieren bloemen en linten versierd, zjjn een heerlijkheid voor de bewoners onzer volksbuurten, ze zijn een evenement in hun leven en hun komst wordt al van verre aangekondigd door een krijschenden juichkreet in onvervalscht Rot- terdamscb: «Maid, daar hè je 't poppen- urregèlDan is in een oogenblik de straat versperd en de argelooze voorbijganger, die, wellicht haast hebbende, toch graag passeeren wou, wordt met woedende blik ken als weggekekenmen wijst hem na, men hotst hem bijna van de beenen: 'tis een indringer, die hun genoegen komt ver storen; want de verschijning van een or chestrion is eene belangwekkende, muzikale gebeurtenis voor die pretlievende luidjes, het «poppenurregel» is hun traditio, hun opera. Deze orge's nu zullen van af den voor Bertha gekoesterd, was gedoofd. En toch moest zij zijne vrouw worden het was de beste uitweg uit het doolhof, waarin hjj door zjjne lichtzinnigheid was gesleept. De liefde voor haar, waaraan hij zelf een oogeublik had ge loofd, die liefde was voorbij. Dat had de herinnering gedaan aaD lang ver vlogen tjjden, toen Isabella nauwelijks de kin derschoenen ontwassen, naast hem voortwandel- de, de lieve kinderoogen op hem vestigde en aan hem geloofde als aan een aardsche godheid. Maar leeds toen had zjjn mond dentelfden har den trek, zagen zjjne oogen haar met dezelfde jjzige verachting aan, als zjj tot hem sprak //Het is uit tusschen ons beiden.// Het trotsche kind van toen was de hoogmoe dige vrouw geworden van heden, die hem met verachting van zich stiet om zich te werpen in de armen eens ouden mans. Maar hij zou haar trots knakken, hij wilde zich haar meester toonen. Niet dat hjj haar nog beminde, hjj was nog zoo oprecht jegens zich zeiven om te weten, dat hij slechts voor een vluchtige genegenheid vatbaar was, maar toeh, zjj beviel hem. Hoe gaarne had bij haar aan zjjne voeten gezien, smeekend om zjjne liefde, minstens om zjjn medeljjden. „Eene brillante vrouw is ze toch,„ sprak hjj en sloeg met zijn stok in de kiezelsteenen, zoo dat de vonken spatten, //dat zal niemand kun nen ontkennen. Ze weet, dat ik haar lot in han den heb, en toch behandelt ze mjj uit de hoog te. Maar geduld geduld mjjn tijd zal komen. In gedachten verdiept, plannen ontwerpend eersten November a. s. niet meer mogen verschijnen en met ben zal voor velen een stuk levensgenot verloren gaan, doch de vroede mannen hebben gesproken Van de symfonische concerten, die de musici onzer schutterij-stafkapel dezen win ter hoopten te geven, komt ook al niets dit kan nu de Burgemeester niet helpen 't is de schuld van de dubbeltjeslievende Rotterdamsche handelsmenschjes en dan, we krjjgen hier immers onze symfonische muziek uit Utrecht en die is lang niet kwaad, wat zouden we dus meer verlangen? Immers, rekening te gaan houden met de wenschen en belangen der Rotterdamsche musici ware wat al te veel gevergd Wjj houden er wel van om de dingen ierweg te zoeken, óok al kunnen we ze in eigen stad dikwjjls oven goed krijgen dat is nu eenmaal Rotterdamsche usance, óok op kunstgebied en daarvan wijkt een welop gevoed Rotterdammer niet graag.af. Wat eveneens in duigen valt is het stand beeld-plan: Tromp zal hier niet in metaal vereeuwigd w ordenslechts voor de helft der benoodigde som was geteekend, zoo verklaarde het comité en het zag er een zwaar hoofd in meer bij elkander te krjj gen, dus bet comité is ontbonden en onze beroemde vechtersbaas kr jjgt hier geen standbeeld, wat jammer is voor onze va- derlandsche beeldhouwers, wien hierdoor eene schoone gelegenheid om hunne talen ten te toonen en bovenal om ze behoorljjk productief te maken, is ontgaan. België. De minister Van den Peer e bo o m zal eene groote verbetering brengen op de spoor wegen. De tweede klasse rjjtuigen zullen buiten dienst worden gesteld en tegeljjk wordt het tarief der eerste klasse vermindert. Iljj zal verder verbetering laten aanbren gen aan het inwendige der waggons tot gemak voor de reizigers van alle klassen en de zitplaatsen van 10 op 8 brengen. welke hij weder verwierp, besluiteloos wandelde hjj den weg op en neer, toen plotseling zjjn oor door een stem werd getroffen, welke hem niet geheel onbekend scheen. Hjj zag om: twee heeren, die zich levendig met elkaar onder hielden, waren juist van eene bank opgestaan. De eene, de oudste, wekte in hem slechts vage herinneringen op, den anderen had hjj bjj ren banen en in badplaatsen, zoowel in Engeland als op het vasteland, dikwjjls ontmoet en zjjne welgedane statige verschoning in het geheugen geprent.// h Fonjour, mijnheer Scheidlin,* begroette hjj hem, //hoe vind ik u hier?// De aangesprokene nam eene uiterst koele houding aan: //U vergist zich in mjjn persoon,// sprak hij. Sir Reginald onderbrak hem lachend //Zoo waait de wind uit dien hoek? Welke is dan heden uw naam Noem hem mij, maar tracht niet mjj knollen voor citroenen te verkoopen. Mjj hebt ge nooit geplukt, ik ben u zelfs dank baar voor eenige kleine diensten, Vroeger aan mjj bewezen, het ligt dus allerminst in mjjne bedoeling uw gezelschap te stoten.// //O, zjjt gij 't, Sir Reginald 't Is waar, we zjjn altijd goede vrienden geweest, nooit werd echter iemand door mjj geplukt hoor.// Sir Reginald klopte deu jood lachend op de schouders//Mij kunt ge geen geld afnemen, want ik heb niet veel, derhalve geen flauwiteiten tegenover mjj. Wat ge anderen doet, kaa me niets schelen, nog eenmaal dus hoe is uw naam {Wordt vervolgd.) lillllüHSIIIE C ABONNEMENTSPRIJS PRIJS DER ADVERTENTIEN. AGITE MA NON AGITATE.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1897 | | pagina 1