N I E U
E
$)ag6lad voor <3Zooró~ en
f
Rotterdamsche Brieven.
No 2840
Dinsdag 23 November 189?.
2 2ste Jaargang.
J3 U I T E N-L A N J)7~
1,10
«1,40
«2,80
«0.03
Is zij schuldigP
Engeland.
Frankrijk.
Zweden en Noorwegen.
uttLEHsmn
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden roor Haarlem
Voor de overige in plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschgnt
dagelijks, behalve Zon- #n Feestdagen.
BUREAU: St. Janstraat Haarlem.
AGHTE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 16 regels50 Cent
Elke regel meer71/a
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
Redacteu r-TJ itgever, W. KüPPERS.
XX.
't Is al vergeefsche moeite geweest!
Buurtvereenigingen hebben Ijjsten ter tee-
kening rondgezonden, duizenden haudtee-
keningen zijn op die wijze bijeengebracht,
vergadering op vergadering van versieriugs-
comité's is gehouden, men heeft gedelibe
reerd en gedisputeerd, de courant, waarvan
de adres-beweging uitging beeft dag aan
dag een hoofdartikeltje aan de quaestie
gewjjd om de zaak «warm te houden,»
helaas, daar kwam onze Burgervader dood
leuk meêdeelen, dat besloten en reeds lang
en breed vastgesteld was, dat de Koningin
niet onmiddellijk na de kroning, doch eerst
later, op een nog niet aangewezen tijdstip,
Rotterdam zal bezoekenGroote teleur
stelling, vooral in onze volksbuurten, wier
bewoners, tuk op een Oranje-jool, nu bun
pleizier op de lange baan geschoven zagen.
Van dat adres had men zich zooveel voor
gesteld, en nu gaat het in plaats van
naar H. M. de Koningin-Regentes, als cu
riositeit naar den rommelzolder van het
bureau der betrokken courant. Was men
ook maar aanstonds met den Burgemeester
te rade gegaan! Nu, dit zal men dan ook
voortaan altijd doen, een alleszins loffelijk
besluit, waartoe men gekomen is bjj gele
genheid van de laatst gehouden vergade
ring der vereenigde feestcomité's. Wanneer
we nu niet met onze versieringen, illu
minaties, etc. zullen voor den dag komen
op den kroningsdag of op dien van bet
koninkljjk bezoek, is eene quaestie, waar
over men bet op bedoelde vergadering nog
niet is kunnen eens worden. In ieder
geval, een bekend spreekwoord zegt: wat
in 't vat ligt, verzaurt niet, en zoo den
ken de Rotterdamsche Oranjeklanten er
ook over, vooral, nu de Burgemeester de
troostvolle verzekering beeft gegeven, dat
het eerste bezoek der Koningin na de kro
ning, Rotterdam zal geldendit is al veel
gewonnen.
FEUILLETON.
BI
Vervolg.)
Holman, die bjj het binnentreden van den
onverwschten gast zich half had opgericht en
binnensmonds verwenschingen had uitgebraakt,
ging weder zitten, goot een vollen beker cham
pagne naar binnen en vond dan den moed
halfluid te zeggen//hier hebt gjj allen even
veel recht als die oude snorrebaard.//
Den vreemden was Eothenegg's verschijning
natuurlijk vrjj onverschilligde officieren ver
dwenen in de buffetkamer, de Joden streken
hun bankpapier ter zijde. George, die op de
verlaten Makao-tafel was toegetreden, nam de
kaarten, onderzocht ze nauwkeurig en stak ze
dan in zijn zak.
«Uwe Genade wil zeker een souvenir mede-
nemen,,, merkte Hessing op.//Pardon die kaarten
behooren aan den graaf Von Medingen.//
//Wees eens verstandig, mijnheer,// riep fto-
thenegg, //hoe gij ook moogt heeten Ik
neem de volle verantwoordelijkheid op mij.//
Hij had bjj zijn binnentreden de gezichten
der aanwezigen overzien, en bemerkt, dat nie
mand meer in staat was duidelijk te zien en
helder te oordeelenallen waren zij tot wil-
looze creaturen verlaagd, die zich kalm tot den
laatsten gulden lieten uitkleeden door een troep
hongerige kromneuzen, die, schoon door den
drank verhit, allen hunne koelbloedigheid ten
Volle nog bezaten. Zijn scherp oog richtte zich
Zwijgen en afwachten is dus nu het con
signe en in lijdzaam-geduldige verwachting
van de groote dingen, die toch eens komen
zullen, maakt men zich op zjjn gemak tot
feestvieren gereed.
Onderwijl heeft zich de publieke aan
dacht wederom op iets anders, nu eene min
der majestueuse aangelegenheid, gevestigd,
namelijk de verordening, waarbij het
althans wanneer ze wordt aangenomen
voortaan verboden zal zjjn de Rotterdam
sche straten te schrobben.
Als een donderslag uit een helderen he
mel is het bericht van dit gemeenteraads
voorstel komen vallen in de wereld der plas*
sende, boenende, schrobbende, waterverspil-
lende werkmeisjes en schoonmaaksters.
Voortaan geen straat meer schrobben
't druischt in tegen alle regels van huis-
bakken-Hollandsche schoonmaakzucht, van
traditioneele Hollandsche zindelijkheid, 't
is een slag in 't aangezicht van alle klein
zielig-kraakzindelijke Rotterdamsche buis
vrouwen, een moedwillig ingrijpen ia den
nimmer onderbroken Zaterdagschen gang
van huishoudelijke zaken, iets ongehoords,
iets monsterachtigs Eu dan zijn er nog lui,
die met dit snoode plan zijn ingenomen en
van deze ingenomenheid blijk geven door
middel van ingezonden stukken in couran
ten, inenschen, die hopen, dat het voorstel
«erdoor» zal gaan en dat om zoo'n onnoo-
zel beetje Maaswater, dat ermee gemoeid
is «watèrverspilling» heeten ze het, en dan
klagen ze over natte, modderige, onbegaan
bare, bij vriezend weer gladde straten, alles
tengevolge van het straatboenen Ze vin
den dat het grootsteeds staat, geen straten
te schrobben, dat doet men in 't buitenland
ook niet, zeggen die lui. Ons werkmans
gemeenteraadslid, De Klerk, die 't nog
al eens voor den burgerman opneemt, heeft
een amendement ingediend om op sommige
dagen in Juni, Juli en Augustus, het straat-
boenen toe te staan oi 't helpen zal
In ieder geval blijkt daar weer uit, dat dit
Raads- nu ook Kamerlid, geen gelegeuheid
thans op Holman bjj zag hem aan met vernie
tigenden blik.
«Wonder, sulk een Roulette heb ik nog nooit
gezien// met ijzeren greep vatte hij Holman's
hand aan «zulk een wjjze van spelen ook
niet,// donderde hjj //met twee knikkers,//
De twee knikkers rolden uit de hand van
den AmerikaaD, die zich krampachtig in de reu
zenvuist wrong.
//Dat is geweld,// riep Holman, //dat is vuige
laster. Gjj zelf hebt den tweeden knikker mee
gebracht.//
„De keuze tusschen mjjn uitspraak en de
uwe kan voor niemand twjjtelachtig zjjn,// sprak
Rothenegg met diepe verachting. //Eu nu, de
deur uit. Het bewijsstuk, uwe Roulette, blijft
hier. Eruit!" herhaalde hij dreigend, toen hij
zag dat de Amerikaan aarzelde. «Om openbaar
schandaal te vermijden zal ik u niet aan den
Rechter overleveren. Maar ga nu, en neem uwe
lieve vrienden mee.//
Onwillekeurig waren de schurken bjj de deur
opeengedrongenHolman, kokend van woede,
maar te laf om tegenstand te bieden, zag be
sluiteloos om.
//Die heer heeft hier niets te bevelen, al is
bjj ook de schoonzoon van uwen gastheer//,
stookte Sir Reginald aan, die zich tot nu toe
op een afstand had gehouden. Een onweerstaan
bare lust, den vijand in het openbaar een doode-
ljjke beleediging in het gelaat te slingeren,
deed hem echter spreken. Eerst thans bemerkte
de Graaf den verstoorder zijns huiselijken geluks:
«Eruit met u allen,// donderde hjj, //er uit, zoo
ge niet wilt dat ik u naar buiten zal werpen!//
laat voorbijgaan om den kleinen burger
ter wille te zijn; dat we boven de muziek-
estrade, waarop des zomers iederen Zater
dagavond volksconcerten gegeven worden
een klankbord zullen krijgen, hebben we
ook aan dien heer te danken. Zoo'n klank
bord was dan ook hoog noolig men had
zoo weinig aan de muziek, ze verwaaide
als 't ware. Den volgenden zomer dus, als
de overdekking er is, knn men tevreden
zijn, doch 't schijnt dat ook hier voort
durend stof tot klagen zal blijven; sommi
gen vinden de muziek, die ten gehoore wordt
gebracht, te ordinair.
Dit is seker: klassiek is ze nu juist niet;
maar men moet niet uit bet oog verliezen,
dat er hier sprake is van volksconcerten,
van concerten in de open lucht; daarbij, zijn
om van «klassieke» muziek nu maar
eens niet te spreken, aangezien het hier
de uitvoeringen van een harmonie-orkest
geldt aan het ten gehoore brengen van
werken als b. v. Delibes' balletmuziek,
van voor harmonie gezette motieven van
Chopin of Wagn e r-fantasieën, nogal
bezwaren verbonden.
Mogen dan ook demarschen, walsen en
gavottes, welke worden ten beste gegeven
al eens wat laag bij den grond zijn, laten
de ontevredenen zich dan troosten met de
overweging, dat het muziek is, opgevat
als ontspanningsmiddel voor na ijverig vol
brachten dagtaak uitrustende mensehen,
muziek, die, luchtig en vroolijk uitgevoerd,
geen pretenties van kunst wil doen gelden,
doch naar behooren haar plicht vervult tot
bereiking van gewoon-wereldsche doelein
den immers we zijn er nog verre van dat
dit laatste van alle muziek, gewijd aan en
in den dienst van het Hoogste en Hei
ligste, gezegd kan worden
De Britten zijn zeer ontevreden met hun
leger, de toestand is betreurenswaardig en
kost enorm veel geld.
In een oogenblik waren da schurken verdwe
nen, Sir Reginald met zich sleepend. Een alge
meen stilzwjjgen ontstond. De Generaal nam het
woord//Mijne heeren,// sprak hjj. //Gij allen
ziet thans, dat ge het slachtoffer eener geweten-
looze jodenbent zijt geworden. Ik laat u geheel
vrij, met den achtergebleven roof naar verkiezen
te handelen. Eéne zaak hoop ik echter van
harte«dat deze ontdekking u beweegt met
het verkeer dezer verdachte personages te breken.
Het bewjjsstuk, de Roulette neem ik mede
zelfs schurken als zjj kunnen het beirog niet
meer loochenen. Goeden avond; mjjne heeren,//
Hjj verdween, gevolgd door George. Tot zjjne
verwondering vond hij overal het gas uitgedraaid;
in de kamer welke hij pisseerde, in den gang,
in de vestibule. Hjj tastte rond in de welbekende
ruimten en riep George to.-, het licht aan te
steken. Op het oogenblik, dat het schuchtere
vlammetje van een lucifer de donkere ruimte
verlichtte, hoorde de generaal Holman's rollende
stem, die: //Vaar ter helle// riep. Sir Reginalds
snijdende lach klonk hem in de ooren, hjj voelde
hoe een zware slag zijn voorhoofd trof, hoe het
bewijsstuk, de Roulette, hem werd ontrukt
hij viel in bezwijming met een rauwen kreet
ter aarde.
Op George's roepen snelden de ontnuchterde
officieren naderbjj, maakten licht en tilden den
gewonde op. De slag, die blijkbaar door een
zoogenaamden boksbeugel was toegebracht, had
de hersenpan ten deele verbrjjzeld uit een diepe
hoofdwonde gutste het bloed. Van smart ver
vuld omringden de lichtzinnigen hem, die aldus
voor hen moest boeten. Hjj scheen hun niet
Het Legerbestuur behartigt niet vol
doende de belangen en het vertrouwen in
den Minister van Oorlog is geschokt. Vol
gens de Times heeft het Ministerie het
vertrouwen des lands verloren.
De geweldige brand die de City van Lon
den geteisterd heeft, heeft een blok huizen
aan de Aldersgate-street bij cripplegate ge
legen en zich uitstrekkende tusschen de
Jewin-street en Nicholas Square in het vuur
doen opgaan. De vernielde gebouwen, waar
van enkele muren nog overeind staan, heb
ben eene uitgestrektheid van twee acre.?
ongeveer tac itig are. Omtrent honderd ma
gazijnen voor manufacturen gingen in de
vlammen op. Men spr-ekt nu reeds van eene
schade vau 5 miilioen p. st. of 60 millioen
gulden.
Eene gasontploffing moet de oorzaak van
den brand zijn, die twee straten heeft ver
woest.
De Fransche torpedoboot 133 is bij het
houden van oefeningen bij nacht op de
kust van Algiers, in de nabijheid van de
Golf van Matifou, vergaan door aanvaring
met de Doudaid de Grèce.
De bemanning is door de Doudard de
Grèce gered; het aangevaren schip zonk
in vier minuten.
De loods en een der torpedisten werden
ernstig gewond.
De beroemde Noordpool-reizigerN ansen
zal opnieuw naar de Noordpool trekken
Er zijn reeds voorbereidselen getroffen
om een hut ter overwintering op Frans
Jozefsland te bouwen. Met de Fram zal
ook ditmaal de tocht worden ondernomen,
terwijl bovendien een ander schip, de Star
Kodder, voor de expeditie zal gebruikt wor
den. Een gansche staf van geleerden zal
de reis meemaken.
Een der beide schepen zal zich zoover
mogelijk in het ijs begeven, en de ont
dekkingsreizigers zullen dan in groepen
met sleden naar het Noorden trekken.
De kosten zullen ongeveer 75.000 kronen
bedragen, waarvan 61.500 reeds ingeschre
ven zijn door den Koning van Zweden en
andere personen. De expeditie zal in Mei
of' Juni 1898 vertrekker-
meer de strenge overste, op wien men dikwijls
had gesmaald hjj was een ridder zonder smet
of blaam, die zjjn vaan steeds hoog had ge
houden hij was eea sieraad geweest voor zij
nen stand en niemand kon hem een onedele
daad verwjjten
De gewonde opende de oogen en verlangde
met matte stem naar huis te worden gebracht.
De sterke armen der jonge mannen namen hem
op en droegen hem in zjjn rijtuig. Ieder bejjver-
de zich behulpzaam te zijn. Terwijl George ie
mand naar den priester, een anderen naar den
dokter zond, gingen de overigen achter en om
den wagen, die langzaam den gewonde naar
huis bracht. Zjj mochten het niet aan vreemden
overlaten, den gewonde op zjjn laatsten tocht
te oordeelen naar de vreeselijke wonde te
begeleiden. Eenen der jonge ma nen werd op
gedragen, Isabella voor te bereiden. Hjj kon
haar niet verhelen dat de wonde levensgevaar
lijk scheen, noch dat de verraderlijke aanslag
in het huis haars vaders was gepleegd. Door
haar zwjjgen had ze ook dit pngeluk veroor
zaakt. Voorbjj was nu de hoop op verzoening,
de hoop op vergeving In toorn tegen haar was
hij neergeslagen. Hij leed en ze wist niet,
of hjj haar aan zjjne zijde zou dulden zjjn
laatste brekende blik zou haar met verachting
aanschouwen. Men had hem voorzi, htig naar
binnen gedragen De dokter, die nog voor hem
reeds aan huis was, schudde het hoofd en fluis
terde een woord, dat als „verloren" klonk.
(Slot volgt.)
