N 1 E U VY E fDagêlaó voor c TSooró^ Arm Frankrijk. No. 2941 Donderdag 24 Maart 1898. 22ste Jaargang. BUITENLAND. 70 DE TWEE WEEZEN. Rusland. Amerika. België. Duitschland. URIEHSf ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem Voor de overige in plaatsen in Nederland fr. p. p. Voor het buitenland Afzonderlijke nummers Dit blad verscbjjnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen. BUREAU: St. Janstraat Haarlem. /1,10 <1,40 <2,80 «0.03 AGITE MA NON AGITATE. PRIJS DER AD VERTE NTIEN. Van 16 regels50 Cent Elke regel meer7ys Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS. (Slot.) Pour de plus heureux jours je garde l'espérance 1 Chanson populaire. Het was in 1872. In eene mij bevriende familie woonde ik een muziekavondje bjj. Er was een gast, een Elzasser van Franschen oorsprong, die onder Mac-Ma- hon had gestreden in 1870. Hij was een stil en bedaard man, van een dertig jaren, met zeer beschaafde manieren en goed ont wikkeld. Wij praatten over van alles, ook over den ongelukkigen oorlog. Hij zeide niet heel veel daarvan, maar wat hij zeide toonde diep leed. De gastvrouw, eene Fran^aise, wilde een einde maken aan dat pijnlijke thema en zeide: «Cousir, veuillez chanter un morceau, vous chautez si bien En hij, met die courtoisie, die zich niet bidden laat, stond op, begaf zich naar de piano, preludeerde eenige oogenblikken en toen zong hij met eene zeer schoone stem, met veel talent en met eene uitdrukking, die door de ziel sneed de bittere klacht van het kind van den Elzas, «qu'ils avaient Vendue,» vil troupeau, que l'on chasse», die eindigt met de woorden, welke ik boven dit artikel schreef. Ik heb nooit de herinnering aan dat lied vergeten, nooit de uitdrukking vergeten van verlangen, van biddend smeeken en van kommervol vertrouwen, waarmede hij die laatste woor den zong. En nu ik dit derde artikel ging schrij ven, kwamen mij die woorden weder voor den geest: <Wie wird das enden?» Zul len zjj voor Frankrijk komen, die geluk kige dagen Zal Frankrijk zich opheffen uit den modderpoel, waarin men het doet wégzinken en wil verstikken, of zal het nog dieper dalen en eindelijk geheel ten gronde gaan? Wat kracht in Frankrijk schuilt, heeft het getoond na den verschrikkelijken val in 1870. Men meende dat Frankrijk verplet- FE U1LLET ON. Vervolg.) «Neen maar, dat ia sterk mompelde bij. De deur scheen aan te staaD, een weinig maanlicht scheen door de kier, en zulks had ïjjn aandacht getrokken. Hjj kwam naderbij om beter te kunnen sien, niet welende of hij waakte of droomde. //Het is toch zoo 1 Ik droom niat Zacht maakte hjj de deur verder open in de verwachting, dat er een soldaat zal binnenko men om hem ter strafplaats te geleiden. Hjj toeft een oogenblik zjjn hart klopt hoor baar. Bjj deze hoop op behoud beeft hjj als een kiDd. Na geruimen tjjd gewacht te hebban, verkeert de hoop in zekerheid. //Komaan,/»zegt hjj in zichzelf, „de deur staat open; ik moet gebruik van deze gelegen heid maken./» Op dit uur worden echter de schildwachten afgelost, daarom wacht bij nog eenigen tijd, gaat zelfs voor het venster staan, opdat de nieuwe wachten hem zouden zien, wanneer zij zich bij geval wilden overtuigen, dat hun ge vangene zich nog steeds in zjjn vertrek bevond. Daarop sluipt hij naar het binnenplaatsje. De sleutel steekt op de deur hjj sluit baar weder, neemt den sleutel mede opent terd, vernietigd was. De Duitsche Rijks kanselier vergiste zich in de grootte van het herstellingsvermogen der natie, anders bad hij het «saigner a. blane,» wel wat beter en op meer afdoende wijze toegepast. Sedert den noodlottigen oorlog heeft Frank rijk alles voor bet leger over gehad. Geene opofferingen waren te groot om het in zijne kracht te herstellen. De Ministers van Oorlog hadden een onbeperkt crediet. Hoe grcot de sommen waren, die men vroeg, zij werden zonder tegenspraak, voetstoots toegestaan. Op dat leger nu, is door hen die de Dreyfus-zaak oprakelden, m. i. een verwoeden en wel overwogen aanval gedaan, en Zo la bood hun daarbij de hel pende hand. Vooral tegen de hoofd-officie ren was de aanval gericht. Velen van hen zijn mannen, die in 1870 nog jong met moed en toewijding ten strijde trokken om, zooals zij meenden te deelen in den roem der Fransche legers; later, om hun leven te wagen teneinde Frankrijk voor algeheelen ondergang te bewaren en die nu arbeiden en streven om het leger op te heffen en weder op te voeren tot zijne oude kracht, zijn ouden roem. Ve len van hen zijn gesproten uit de élite van het Fransche volk (niet velen zijn als Esterhazy of Dreyfus, maar zjjn dat wel Franschen velen nog trouw aan de oude traditiën van eer en van ge loof, adelijk en edel, Frankrijk bemin nend en de Kerk, nog knielend ook voor den God der heerscharen. Tegen hen was de slag gericht. Zola vrijgesproken, Dreyfus onschuldig, dat was de veroor deeling dier mannen, dat was een slag in het aangezicht van de hoofden van het leger. Maar de bom sprong verkeerd. Die ze wierpen, werden zeiven getroffen. <Leve het legerriep het Fransche volk en <Weg met de joden,» antwoordde de echo. Voelt het Fransche volk, wie het ten verderve voert? Zal het ontwaken, zal het zich oprichten uit den modderpoel? O, er is nog zooveel goeds in dat volk, nog de glazen deur van de groote zaal der fabriek zoo zaeht mogelijk en bevindt zich te mid den der Duitsche soldaten, die nog steeds vast doorslapen en snorken. Hjj durft niet verd-r, maar houdt een oogenblik stil om zjjne oogen aan het halfduister te gewennen, dat om hem heerscht. Hjj kan zeer goed al die op hetstroo uitgestrekte gedaanten onderscheiden en hij vreest, dat hjj bjj den eersten pasop een arm of been zal treden. Doch hjj kan niet langer bij de deur bljjven staan. Hjj gaat vooruit, doch nauweljjks heeft hjj twee schreden gedaan of hjj stoot reeds te gen de voeten van een der manschappen. De soldaat geeft geen geluid, hjj richt zich een weinig op, draait zich eens om en trekt zijn knieën wat op. Eindeijjk komt Gauthier ongehinderd aan den uitgang. Ook hier is de deur slechts met een knip gesloten, hij behoeft die slechts te verwijderen, doch dit geeft een gerekt, klagend geluid. Twee, drie Duitschers richten zich half over- eimd, en op hetzelfde oogenblik verlicht de maan Gauthier's gansche gestalte. „Werda klinkt het, doch Gauthier wacht zich wel antwoord te geven. Met een sprong is hjj de deur uit en loopt zoo hard hij kan het veld in, terwijl hjj zich voorover buigt om zoo mi* mogeljjk kans tot raken te geven aan de kogels, die weldra om hem heen zullen fluiten. „Te wapeuroept Franz Schuller. Het berouwt hem reeds, dat hij een oogenblik de inspraak van zjjn hart gevolgd heeftde zooveel kracht, zooveel spaarzaamheid, zoo veel arbeidzaamheid, zooveel edelmoed, zoo veel kinderlijk geloof nog, niettegenstaande allerlei afdwalingen! Frankrijk, ontwaakSchud af de schan delijke kluisters, die u knellenZie de to rens der Madeleine, en van l'Eglise du Sacré Coeur op den Montmartre roepen u toe: «Ga tot Hem, wiens eer uwe ridder lijke Lelden in vroegere tijden voerde op het pad der glorie! Keer weer tot het eer biedwaardige geloof uwer voorvaderen Ruk u los uit de omarming van hen, die u om knellen, huichelend te strijden voor waar heid en ïecht, maar die u neertrekken, al langer hoe dieper, in de schandeEcrasez rinfamie! Werp van u de oneer van die omhelzing, trap ze in het slijk! Word we der de vrije, fiere dochter der Kerk, met het oude geloof keert de oude roem terug! Pe Russische generaal Ubranowsky is door den Ozaar belast met een zending naar Peking. Hij is de overbrenger van een eigenhaDdigen brief van Nicol aas II. Bovendien heeft de Czaar, volgens een bericht uit Odessa, den Generaal de opdracht gegeven de Chitieesche Regeering te polsen over baar houding in geval er verwikke lingen tusschen Rusland en Japan mochten ontstaan. Spanje. De Regeeiingte Madrid zal eindelijk eens met kracht den opstand op het eiland Cuba trachten te overwinnen. Drie nieuwe le gerkorpsen worden georganiseerd, een te Camaguez onder bevel van generaal Sal ee do, een ander te Santa Clara onder ge neraal Aguirre en een derde in het wes ten onder generaal GonzalesBarrados. Men is er achter gekomen, dat onder de Amerikaansche dagbladcorrespondenten ge heime agenten schuilen van de opstande lingen. De betrekkingen tusschen Spanje en de Vereenigde Staten blijven dan ook steeds gespannen. Er is beweerd, dat de Secreta ris der «chatkist te Washington een oorlog rassenhaat komt weder levendig boven. In een oogwenk is de wacht op de been. Toen Ganlhier den bock der fabriek omkwam, hebben de beide schildwachten hem in het oog gekregen en op hem geschoten, doch de kogels zijn hem rakelings langs het hoofd gegaan, zon der, letsel te veroorzaken. „Te hoog?// roept hjj, onder het voortspoe- den. De post zelf schoot slechts in den blinde. Lucienne zat nog op en. hoorde al dat leven, zonder er iets van te begrjjpen. Zou er nog een aanval plaats hebben Wat gebeurde er toch P Tegenwoordig werd bijna iederen nacht de stilte op deze wjjze verbroken. Voor dag en dauw stond zjj reeds weder voor het venster naar het doen en laten der Duitschers te turen. Er heerschte dan ook dien dag meer levendigheid onder hen dan anders het geval was. Officieren, die in eene woedende stemming Bchencn te ver- kecren, ondervroegen Franz Schuller, die, een weinig bleek, onbeweegljjk luisterde. Een kapitein, nog meer opgewonden dan de overigen en die u;t alle macht tierde en vloekte, ging op hem af en gaf hem, zonder vorm van proceB, twee hevige slagen in het aangezicht. Schuller wankelde, zjjn gelaat werd vuurrood, doch hjj herstelde zich spoedig en zeide geen woord. De kapitein vcrwjjderde zich. Öchuller bleef nog geruimen tjjd in dezelfde houding staan, als wachtte hij of een andere officier hem nogmaals eene beleediging zou doen ondergaan, daarna maakte hjj eensklaps, recht en stram, als op eene parade, rechtsomkeert en begaf zich naar de fabriek. met Spanje onvermijdelijk moet hebben ver klaard, wanneer zou blijken, dat de Maine met Spaansche hulp in de lucht was ge vlogen. Ook aan den heer Roosevelt, onder staatssecretaris van de Amerikaansche ma rine, werden oorlogszuchtige uitlatingen toegeschreven zij kwamen voor in het J ournal. Het onderzoek naar het in de lucht vlie gen van het Amerikaansche oorlogsschip Maine in de haven van Havanna, is te New- York bekend gemaakt en wel in dezen geest, dat de Commissie met het onderzoek be last, van oordeel is, dat het onheil te weeg is gebracht door een torpedo. Dit bericht heeft dan ook te New-York de grootste sensatie verwekt en men rreest, dat de Regeering genoodzaakt zal zijn om aan den drang van het publiek toe te geven en aan Spanje den ooi log te verklaren, De Gazet van Antwerpen deelt mede, dat Z. Em. den Pauselijken Nuntius te Brussel uit Rome de lastgeving heeft ontvangen, den abbé Daens mede te deelen, dat zjjn beroep tegen het besluit van Z. D. H. Mgr. Spillemans bisschop van Gent, waarbij den Abbé verboden wordt een politiek man daat opnieuw te aanvaarden, is verworpen. De luitenant-generaal Mare hal heeft Zaterdag voor het vertrek van het Duitsche oorlogsschip Stein uit de haven van Ant werpen, vergezeld van eenige officieren, een bezoek gebracht aan boord van het oor logsschip. De Luitenant-generaal en zijn officieren werden hoffelijk door de Duitschers ont vangen. Daar de meeste Belgische officieren geen Duitsch verstaan en de Duitschers geen Fransch, was het de Engelsche taal die het meest gebezigd werd. 's Avonds werden de officieren van de Stein ontvangen bij den Gouverneur baron O s y, waar ook minister De Bruyn de burgemeester Van Rijswjjck, de heer W i 11 a e r t, generaal der Burgerwacht, en mijnheer en mevr. de Bary, aanwezig waren. Het feest was zeer gezellig. De dochter van den Koning van Wur- temberg, prinses Paulina, heeft zich //Mjju God, wat zou dat beteekenen vroeg Lucienne ziek zelve af, „zou de sergeant aan mjjn vorzoek voldaan hebbenZouden mijne gebeden hem geroerd hebben O ik moet het weten, zoo iets komt mjj al te onwaarschijnlijk voor Intusschen begreep zij, dat zjj Schuller noo- deloos nog meer onaangenaamheden zou berok kenen, door hem denzelfden morgen mee vragen lastig te vallen. Het was beter te wachten, tot dat het toeval hem tot haar zou voeren. Franz Schuller was juist naar zjjn zolderka mertje gegaan. .Hjj had zjjn dagboek ter hand genomen om er nog eenige regels bjj te voegen //Zooeven heb ik van kapitein Von Graubach twee hevige slagen in het aangezicht gehad. Het sehjjnt den Franschen gevangene te zjjn gelukt te ontsnappen. Men vraagt zich af op welke wijze hjj daarin geslaagd is, doch ik kan zulks aan mjjne goede vrouw niet uitleggen. Mogeljjk wel, als de oorlog gedaan is. Intus schen is de kapitein Von Graubach erg hard handig. //Sedert van morgen is het mij, alsof al de klokken van den Dom te Keulen in mjjn ooren geluid worden. Als hjj even hard op den kop van den Turk geslagen had op de kermis in ons dorp, zou hjj ongetwijfeld den eersten prjjs behaald hebbeD.// Ia den namiddag kwam Montmayeur naar Lucienne toe. //Gauthier is ontsnapt.// „Oroept zjj uit, het hart zoo overstelpt van vreugde, dat zjj er zelfs niet aan denkt die te verbergen. (Wordt vervolgd-j

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1898 | | pagina 1