N I E LI WE Brusselsche Brieven. No. 3020 Yrijdag 1 Juli 1898 23ste Jaargang. feuilleton. Bedrogen geluk. B U IT I-, iN Li A iN D. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. Voor het buitenland Afzonderlijke nummers Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen. BUBEAU: St. Janstraat Haarlem. /1.10 «1,40 «2,80 «0.03 AGITE MA NON AOITATB. PRIJS DER ADVERTENTIEN. Van 16 regels50 Cent Elke regel meer7'/i Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS. Van onzen Belgischen Correspondent. XLIV. Ofschoon de Dreyfus-zaak bewezen heeft dat ook in België het goud der joden veel vermogend is en de sympathieën voor de nakomelingen van hem levend zijn, is het er toch verre van af dat België onder de heerschappij der joden zucht, zooale het meerendeel der Europeesche Staten het doet. Niets toont dit feit, volgens mijne bescheiden meening, beter aan, dan de openbare Tentoonstelling in een koffie huis alhier van eene schilderij, dat een on derwerp behandelt waarvan de joden altijd met de grootste kracht en de uiterste in spanning de waarheid bestreden hebben, n.l. den ritueelen moord. In de cabaret artistique, in de Arembergstraat alhier, bewonderen de minnaars der kunst sedert eeuige dagen eene schilderij, waarvan het vaderschap aan niemand minder dan aan Munkaksy wordt toegeschreven, 't Is een werk van een machtig coloriet, dat zoowel door de be handeling, als door het onderwerp de groot ste belangstelling wekt. Bjjna in 't midden van het doek, vertoont zich, zwak door een weifelend licht beschenen, de gedaante van een meisje, van 12 a 15-jarigen leeftijd, in een van die fjjnen ivoortinten geschilderd zooals. men ze op de werken der oude mees ters bewondert, en door het blonde haar bjjna als in een mantel gehuld. Voor haar bevindt zich een oude jood, die de rechter arm met een puntig voorwerp openrjjt, ter- wjjl nog andere het lichaam met allerlei martelwerktuigen verscheuren ten einde tot den laatsten druppel het bloed er uit te persen, dat door eenige andere personen, mannen zoowel als vrouwen, wordt opge vangen en vergaard. Bjj het aanschouwen van dit schoon, maar huiveringwekkend paneeldenkt men on willekeurig aan een ritueelen moord. Even wel ligt het niet in mjjn pen om over deze zaak breeder uit te weiden, alleen heb ik 2, Vervolg.) Niet aldus echter de moeder. Mevrouw Von Beichenau had ainds lang geleerd zich te be- heerschen, en tevens bezat zij de loffelijke ge woonte nooit een afkeurend woord te doen hoo- ren over eenig besluit haars echtgenoot» in de tegenwoordigheid der kleine kinderen. Daarom kon men aan hare blikken niet bemerken wat in hare ziel omging; doch haar volstrekt stil zwegen zeide genoeg. Mevrouw Von Reichenau staarde een oogen- blik nadenkend naar haren echtvrienddaarna legde zjj de verschillende papieren ter zjjde en ging met langzamen tred naar de kan1 er van haar zieken zoo*. Hare verwijdering werd nauwelijks opgemerkt in de huiskamer; men was er reeds aan gewoon, de moeder meestentijds afwezig te zien om Erich op te passen, en de kinderen onderhielden zich ook liever met den immer vroolijken vader, dan met de stille, ernstige moeder. Hun lustig ge snap werd evenwel gestoord, toen eenige oogeo- blikken later het kamermeisje aankondigde, //dat het avondeten klaar stond.// Toen roen van tafel was opgestaan, vergader de de gansche familie weder in de aan het ziekenvertrek grenzende kamer der huisvrouw. Dit was aldus de gewoonte in het streng geic- gelde huishouden. Zelfs Erich, ontbrak hierbij het feit dezer openbare Tentoonstelling van deze schilderjj merkwaardig genoeg gevon den om het te vermelden. Men gaat er naar zien om het te bewonderen maar van ka baal geen spoor. De overgangvan deze schilderjjdie aan den ritueelen moord doet denken, tot de processie van 't H. Sacrament van Mirakel moge eenigszins vreemd schjjnenmaar er valt toch wel eenig verband tusschen op te merken, een verband dat de lezers gemakkeljjk zullen vattenwanneer zjj zich herinneren hetgeen ik het vorige jaar hier over de geschiedenis van het H: Sacra ment van Mirakel van Brussel geschreven heb. De ritueele moord en de profanatie der Gewjjste Hosties zjjn de twee misdaden waaraan de joden zich in den loop der eeuwen herhaalde malen hebben schuldig gemaakt, waarvan de herinnering het leveu- digst is bljjven bestaan en die veelal de aanleiding waren van de groote volksbe wegingen waaronder de joden vooral in de middeneeuwen, te ljjden hadden en de slachtoffers waren. Ten gelegenheid van het Eucharistisch Congres, dat hier van 13 tot 17 Juli zal gehouden worden, zal, na de Hoogmis van den 17deu, ook de groote processie van 't ÏÏ.Sacramentvan Mirakel plaatshebben, iets wat op zulke plechtige wjjze fn geen kwart eeuw gebeurd is. Aan deze processie zullen, behalve een groote schaar van geestelijken en geloovigen,worden deelgenomen door drie kardinalen, nl. de kardinaal-aartsbisschop pen van Mechelen en van Reims en Z. E. V a n u t e 11 i, die van Rome zal overkomen. Yerder kondigt men de aanwezigheid aan van de Bisschoppen van België en van die van Utrecht, Cahors, Agen, Casale, Mont- ferzato en la Rechelle, en elf gemijterde abten van de Bernardjjnen,de Premonstra- tensers en de Benedictijnen. Ziedaar eene processie, zooals men er wel zelden zal kun nen zien en alleen kan overtroffen worden door die, welke men eertjjds in Rome kon bewonderen, toen Rome nog het Rome des nimmer, en met energie hield de zieke jonge ling eraan vast, den dag te eindigen in den gezelligen familiekring. Ook nu weder trad hij, leunende ep zjjns broeders arm, binnen, en liet zich uitgeput in den voor hem bestemden zetel neervallen. Da handen gevouwen, de oogen half gesloten zat bjj daar, terwjjl de andere huisge- nooten rondom geknield lagen, een schoone groep! Met heldere stem begon de jongste van allen, de kleine Irmengrad „Ik geloof in God den Vader almachtig, Schep per van hemel en aarde, In eerbiedige godsvruoht deed het geheels huisgezin zijn avondgebed. Raphael knielde naast zjjn broeder. Hjj was ongetwijfeld de belangwek kendste figuur van allen. Een warm, diep gods dienstig gemoed, dat zich op het oogenblik met vrome gedachten bezig hield, weerspiegelde zich in zjjne trekken. Men kon het hem aanzien, dat hjj met den geest des gebeds als bezield was en tot God sprak geljjk een vriend tot zjjn en vriend. Wat er omging in het binnenste van mevronw Von Reicbenau, dat was niemand bjj machte uit te vorschen. Hare ranke, deftige getalte boog zich even over den bidstoel, terwjjl zij haar aan gezicht in beide handen verborg. Geen men- scheljjk oog vermocht te zien, hoe smart en zielestrjjd zich op haar gelaat afspiegelden, hoe dikke tranen hare oogen octsproBgen, langzaam langs hare wangen biggelden en de fijne jonk vrouwelijke vingertoppen bevochtigden. Ook de huisheer scheen ernstiger gestemd dan men bjj hem vermoeden zou. Eerbiedig hield hij de handen op de borst gevouwen en bad, Pausen was. Ongetwijfeld zullen vele Ne derlanders dit grootste en verheven schouw spel willen bjjwonen, zoodat ik gemeend heb er reeds bjjtjjds de aandacht op te moeten vestigeu. Al de bijzonderheden over de in richting zjjn nog niet bekend, zoodra er mjj meer van ter ooren zal komen, zal ik ze mededeelen, maar zeker is het, dat men zich aan iets heerljjks en ongeziens kan vergasten. De grooten processie van het B. Sacrament van Mirakel werd in Brussel altjjd met den grootsten luister gevierd en men behoeft zich slechts te inspireeren door hetgeeu in vroegero tjjden werd ge daan, om iets tot stand te brengen, wat de stoutste verwachtingen zal te boven gaan. De beschrijvingen daarvan beslaan in de Kronyken geheele bladzjjden en de talrjjke triomfbogen, door een groot gedeelte der stad opgericht, de versieringen der straten, de rustaltaren en vooral het feestaltaar, ter dier gelegenheid in Sint Gudule opge richt, leggen schitterende bewjjzen af van de groote vereering van de Brusselsche bevolking voor het H. Sacrament van Mi rakel en de pracht waarmede het aan die vereering uiting gaf. Ik geloof dat men zich een uitstapje naar Brussel op dien dag niet zal beklagen. Oostenrijk-Hongarije. In Galicië neemt de jodenvervolging schrikaanjagend toe. Men ontziet er zich niet de Israëlieten op de brutaalste manier te bejegenen. Zaterdag-avond zjjn zelfs te Alt-Sandee, de winkels van Israëlieten ge plunderd en vernield. Op wagens werden de geroofde goederen buiten het dorp ge bracht, vervoerd. Te Neu-Sandoe dreef de cavalerie Zon dag de boeren uiteen, toen zij ook daar niet alleen de joden plunderden maar ook hunne buizen in brand staken. Te Lancks moesten de militairen op het volk vuren om de Israëlieten te beschermen. De Regeering heeft het noodig geacht den staat van beleg af te kondigen, tegen ben die zich schuldig maken aan moord, geheel zijn ziel bad mee. Onschuld, reine, minneljjke onschuld teeken- de zich af op de blozende kindergezichtjes. Men werd onwillekeurig getroffen, wanneer mende lief tallige Else beschouwde, gansch vertanken in vro me gedachten, en het maagd el jjke der schoone jonkvrouw kwam niet beter tot zjjn recht dan thans. Dit zeide de oude, trouwe dienstbode des huizes, die mede tegenwoordig was, in zich zel ve. Men rekende haar sinds lang tot den fami liekring, waarin zjj reeds jaren hare plaatsin- nam. Nimmer had zjj ontbroken bij het avond gebed des hnisgezins, en telken male kon zjj zich niet weerhouden te fluisteren //Elsje is een engel, wanneer zjj zoo vroom op hare knieën nederligt.// Het gebed was geëindigd. Het jonge volkje verdrong zich rondom het ouderenpaar om den goêaachtskus te geven en te ontvangen. Het geraas der kleinen hield niet op, alvorens het der oude dienstmaagd, Lena, gelukt was, met behulp van Else, wier huiseljjk werk dit was, de twee kinderen naar hunne bedjes te brengen. Ook Erich keerde op den arm van zjjn onafechei- deljjken gezel Raphael naar zjjn ziekenvertek terug, gevolgd door de blikken zjjuer moeder die met nauwlettende, angstige zorg elk zjjner langzame, waukelende schreden betrachtte Arme vrouw, arme moeder 1 II Geen rozen zonder doornen. Spreekwoord, Nauwelijks had zich de deur achter beide diefstal, brandstichting en schending van de openbare rust. Amerika. Twee groote Amerikaansche bladen, dé World en het Journaltrachten elkander te overtreffen in sensationeeleoorlogsberichtén, hetgeen tot een zeer vermakeljjk incident heeft geleid. Het Journal beschuldigde de World van diefstal van telegrammen, en bedacht om zjjn bewering te bewjjzen een list. Zjjn oor- logs-correspondent lasebte in een zjjner tele grammen de volgende mededeeling in «Ko lonel Reflipe W. Thenews, een Oostenrjjksch artillerie-officier van grooten naam in Eu ropa, heeft deelgenomen aan het gevecht voor Aquadores». De World deelde in zjjn verslag van het bombardement hetzelfde bericht mede, waar op het Journal aan zjjn lezers mededeelde dat de kolonel nooit bestaan heeft maar het bericht eenvoudig door rjjn correspon dent was verzonnen om te bewjjzen dat de World aan bet blad zjjD telegrammen ont stal. Inderdaad is do naam van den kolo nel een omzetting van den zin We pilfer the news, d. w. z. «Wjj «telen de berichten.» Zoo bekende de World zelf zjjn misdrjjf en in de eerstvolgende uitgaaf van het Jour nal verscheen een plaat, waarin de World werd afgebeeld als kolonel We-pilfer-the news met een groote schaar in de hand. Spanje. Uet gerucht dat de Amerikaansche vloot de Spaansche havensteden zal beschieten heeft zich weer eenigszins verloren nu uit New-York wordt gemeld, dat de eerste klas Amerikaansche slagschepen Jowa en Oregon Willde gepantserde kruiser -Newark en zes andere schepen de vloot van den Spaanschen admiraal C a m a r a zullen op zoeken, om met deze een modernen zee slag te leveren. Spanje is ongelukkig met zjjn eskaders. Een is voor Cavite op de flesch gegaan, een andere is in de flesch voor Santiago en wat Cam ara's vloot zal doen, is niet te berekenen. Zal werkeljjk een zeeslag plaats vinden op de Middellandsche Zee of op den Atlantischeu Oceaan De taktiek door de Spaansche vloot oorspronkelijk ge volgd, door schijnbewegingen de Ameri kaansche te Terschalken en in spanning te houden, is nu voorgoed uit. jongelieden gesloten, of haastig wendde zjj haar hoofd af, onmsohtig neg langer hare tranen in te houden. Een diepe zucht welde uit haar boezem omhoog. Dit alles ontging Philipp Von Reichenau niet. Eéae schrede, en hjj stond naast zjjne echtgenoote, en sloeg teeder zjjne ar men om haar leeat. „Kom, lieve vrouw, laat «11e zorgen varen en vergeef Gerhard, want hem gelden im mers na Erich deze tranen. Is 't niet f Hebt g jj niet aan hem gedacht //Kan het anders f Moet ik dan al onze kin deren hier zien nederknielen zonder onze eerst geborene, zonder hem, den armen, afgedwaalden knaap «Vergeef hem, Eugenie, nog eens, vergeef hem zjjne dwaasheid, hjj zal zich beteren. De harde les, die hem gegeven is, en ook ons,// voeg de Reiohenau er op doffen toon bjj, //zjj heeft hem goed gedaan. Geloof me, hjj zal een beter leven gaan leiden, want thani heeft hjj voor goed zjjne lichtzinnigheid ingezien. Rouwmoe dig beleed hjj zjjne misslagen en beloofde beter schap.// «Ja die beloofde hjj antwoordde de moe der. «Zal hjj ook wederom heden niet zijne belofte breken «Neen, thans zal hjj woord houden. «Zjjt ge daar zeker van vroeg zjj treurig. «Ja, zekerwant indien mjj de hoop niet kracht had gegeven, hoe zou ik dan deze reis hebben kunnen doen, en nieuwe offers brengen T» CWerdt vervolgd.) HA4RLEMSCUIC0ER4IÏ. kfragêlaó voor cföooró- en SLuiè-éCollanè. OuDEBSMABT.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1898 | | pagina 1