N 1 E U W E
Ht)ag6laó voor cföooró- en S£uiö-<JCotlanó.
Brusselsche Brieven.
No. 3037
Donderdag 21 Juli 1808,
23ste Jaargang.
Bedrogen geluk,
BUIT J', ALAN I)
Spanje.
België.
UKIMSÏ
C0SRA1T.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenlandc 2,80
Afzonderljjke nummers0.03
Dit blad verschijnt
dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
BUREAU: St. Janstraat Haarlem.
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
Van 16 regels50 Cent
Elke regel meer71/,
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
Van onsen Belgischen Correspondent.)
XLV.
Zondag heeft de plechtige processie plaats
gehad, waarover ik een paar weken gele
den geschreven heb en die op eene waar
dige en schitterende wjjze het Eucharistisch
Congres heeft besloten.
Ik heb in Brussel reeds groote menschen-
massa's gezien, maar ik geloof met dat er
ooit op een dag zooveel personen in Brus
sel bjjeen zjjn geweest. Overal heerschte
reeds in den morgenstond eene ongewone
drukte, die elk oogenblik toenam door den
steeds grooteren stroom vreemden die met
eiken trein aankwamen. Het was een heer-
ljjke dag. De zonne had een paar dagen
te voren eindelijk zjjn late intrede gedaan
en de zon stond helder aan den hemel en
zond stroomen van vuur naar beneden, waar
van de felle gloed gelukkiglijk door een
flink briesje getemperd werd.
De straten, door welke de processie moest
trekken, waren keurig versierd. In België
bestaat de schoone en zeer prijzenswaar
dige gewoonte om de straten en woningen
te versieren langs den heelen weg dien
het H. Sacrament bjj eene processie zal vol
gen. In Brussel heeft die versiering een
geheel eigenaardig karakter, zooals ik dat
in andere steden van België niet heb ge
zien. De gevels worden n.l. met slingers
van groen en bloemen versierd, waar uit
veelkleurige en sierljjke wimpels oprijzen,
terwjjl de straten zeiven als 't ware over
welfd worden met eene menige fraaie vlag
gen die vrooljjk aan koorden wapperen die
van het eene huis tot het andere gespan
nen zjjn. Dit zijn geen gewone, nationale
vlaggen, maar meer zinnebeeldige banie
ren in rijke kleuren gestikt en meestal in
't midden de letters I. H. S. of een spreuk
of groet aan het H. Sacrament dragende
of wel eene afbeelding van het H. Sacra
ment van Mirakel aanbiedende.
Ditmaal had men aan deze versiering,
FEUILLETON.
19. (Vervolg.)
„Oom Raphael/' vroeg hjj plotseling met
glanzende oogen, waarin kinderlijk vertrouwen
lag opgesloten, //oom Raphael, waar is dan
het Kerstkindje, dat dit alles voor mij gebracht
heeft
De jonge man boog zich snel over den aar-
digen knaap heen, en hem de weerbastige lok
ken uit het gelaat strijkend, sprak hij vriendeljjk:
„In den hemel, Leo 1//
//Maar,// meende de kleine, een weinig te
leurgesteld, //daar kan ik het immers niet zien!//
De toon, waarop hij de laatste woorden sprak,
deed duidelijk hooren, hoe vast de verwende
knaap geloofde, dat zjjn wensch zelfs het Kerst
kindje uit den hemel kon doen dalen.
Raphael Von Reiehenau was pijnlijk getroffen.
Met ernstige stem antwoordde hjj
//Gjj kunt het Kerstkindje niet zien, mijn
kleine jongen, maar het Kerstkindje ziet u wel
en weet wanneer ge braaf zijt.//
De kleine staarde den nu weder glimlachen
den oom met een bedenkeljjk gezicht aan, en
Beide dan met kinderlijke eenvoudigheid
»En ik zou toch zoo graag het Kerstkindje
esns willen zien, oom Raphael
Bij deze kinderlijke bede doorliep Raphaels
Mik de glanzende zaal, doch hij vond onder
ftl de versieringen en pracht niet hetgeen hij
die aan de straten een buitengewoon le
vendig en opwekkend uiterljjk schenken,
een buitengewonen zorg besteed en ver
scheidene huizen waren tot aan den nok
met fraaie banieren, banderols en wim
pels opgesierd, waartusschen niet zelden
de nationale en pauselijke kleuren zich ver
toonden. Ook de balkons waren veelal met
dezelfde kleurige en smaakvolle draperieën
versierd,
Hoe meer het uur naderde waarop de
processie gewoon is St Gudule te verlaten,
des te drukker werd het alom en iedereen
zocht zich een plaatsje uit vanwaar hij
hoopte den plechtigen stoet het best te kun
nen gadeslaan. Alle vensters en balkons
waren opgevuld met toeschouwers en waar
't maar eenigszins kon, richtte men ver
hoogingen op, steilen, banken, karren, wa
gens, alles werd in beslag genomen en reik
halzend strekte men zich uit om te zien.
Edoch, het geduld zou op eene zware, zeer
zware proef worden gesteld.
Te tien ure zou in St. Gudule de pon
tificale Hoogmis plaats hebben, waarna de
processie zou geformeerd worden. Bg de
gewone processie vordert zulks reeds een
geruimen tijd, maar ditmaal werd er een
driedubbele tijd gevorderd om den reusach-
tigen stoet op te stellen. Want niet alleen
Brussel en voorsteden wedijverden om hem
op te luisteren, ook uit andere plaatsen,
met name Gent, Luik, Mechelen, Bergen,
Namen, Leuven, Antwerpen, Turnhout, en
een tiental andere Belgische steden, bene
vens talrijke deputaties waren gekomen om
eergeleide aan het H. Sacrament te geven.
Ook merkten wij op eene deputatie uit
Duinkerken (Frankrijk) en uit Haarlem
(Nederland) met den Voorzitter van de al
daar bloeiende Vereenigiug «De Vrien
denkring», ter eere van het H. Sacrament
des Altaars.
De stoet had dan ook eene buitengewone
lengte, zoodat het hoofd ervan reeds op
de Groote Markt was, eer de laatsten ervan
St. Gudule verlaten hadden. De afstand
zocht. Hij moest eraan gedacht hebben, dat in
deze moderne omgeving geen plaats was voor
datgene, wat hem in het ouderlijk huis in beeld
en snjjwerk aan een hooger Goed herinnerd had.
Zij spraken van geheel iets anders, die honder
den statuetten, schilderijen en beelden, en mis
moedig wilde hij zich afwenden, toen plotseling
zijn blik in de schaduw eene heerljjke Madonna
met het Jezuskindje op de armen bemerkte. In
hetzelfde oogenblik had hij ook Leo omhoog
geheven, en sprak op innigen toon
//Als ge ook het Kerstkindje zelf Diet knnt
zien, zoo wil ik je er toch een beeldeken van
toonen.//
Vol vreugde klopte de kleine in de handen.
//Ja oom, doe me dat pleizier
//Welaanzie, het Kindje rust hier op de
armen zijner Moeder, omzweefd door duizend
engeltjes. Ook uw bewaarengel is daarbjj.//
Hij hief den knaap omhoog met schitterende
oogen staarde deze naar de wondervolle schil
derij.
Op dit oogenblik streken beiden rakelings
langs het zjjden gewaad der jonge huisvrouw;
onbemerkt was deze getuige geweest van hun
gesprek. Die woorden, zjj hadden haar in het
hart getroffen, en plotseling verdween voor haar
blik de glanzende omgeving met haar schitte
rende pracht voor de herinnering aan de lang
vervlogen, kinderlijke Kerstmisvreugde. Zij had,
evenals haar kleine jongen, haar armen om den
hals van Raphael willen slaan en met beiden
de geheele omgeving vergeten.
Doch daartoe had zij geen tijd., wast juist
naderde een harer gasten, baron Von Osten.
van de St. Gudule naar de Groote Markt
is nu wel is waar zoo groot niet en za
in rechte lijn niet veel dan tien minuten
loopen bedragenmaar daar de stoet een
grooten omweg maakt, volgens de oude
traditie, kan men dien afstand zeker we
drie a viermaal zoo groot nemen en de
lengte van den stoet op ten half uur loo-
pens stellen.
't Is een wanhopig beginnen om de
pracht van deze processie ook maar eenigs
zins te schetsen.
Verbeeld u dien langen stoet door de rgk
versierde straten onder de heerlgke zonnestra
len voortgolvendeverbeeld u die honderden
prachtige orocessievanen uit alle kerken van
Brussel en de voorsteden tintelende van het
goud der borduursels, den hellen glans en de
schittering van het fluweel, zijde, damast, in
de meeste verschillende kleuren, voeg daarbij
de ontelbare vanen der verschillende maat
schappijen, niet minder rijk in goud, zijde
en fluweel; stel u die schitterende unifor
men der militairen voorhet geflonker der
wapenen in de zonnestralen, en gij hebt
nog slechts een flauw denkbeeld van den
luister en de heerlijkheid waarvan Brussels
straten het bewonderenswaardig tooneel
waren. Honderden koorknapen in roode
togen, honderden zangers, talrijke muziek
korpsen, en dan die ontelbare schare gees
telijken en wat zeker wel het schitterendst
was die groote en eerbiedwaardige stoet
van bisschoppen en gemgterde abten, allen
in van goud flonkerende koorkappen, een
mijter op het hoofd en den kromstaf in de
hand en ten slotte de prachtige troonhemel
onder welken het H. Sacrament beurtelings
door Z. E. den Kardinaal-aartsbisschop van
Mechelen en Z. E. kardinaal Vannutell i
gedragen werddat wonderschouwspel zoo
als onze Noordelijke gewesten zeker nim
mer aanschouwd hebben. Voeg aan dit
alles nog toe een breede schaar geloovigen,
mannen en vrouwen, uit alle standen der
maatschappij en men kan zich een flauw
denkbeeld maken van den luisterrijken ze-
Hij boog diep, terwijl hjj de hem aangeboden
hand aan de lippen bracht.
//Ik ben u, mevrouw, hoogst dankbaar voor
het schoone, wat u voor mijn dochtertje bestemd
hebt het spjjt me ten zeerste dat de kleine
deze genoegens niet genieten kan.//
//U hebt haar niet meegebracht vroeg Else
op verwijtenden toon, terwijl daarbij de hoogroode
kleur van haar gelaat verbleekte.
«Helaas, neen mijne schoonouders wilden de
kleine uiet laten vertrekken hjj dit gure weder.
Zjj is te zwak, en ik moest mij in mijne eenzaam
heid tevreden stellen. Toch schat ik daarom uwe
goedheid dubbel hoog, omdat ze mjj, armen
balling, een plaatsj-i in den familiekring gunt.//
Na eenige vriendeljjke woorden van Else ging
hjj voort
„Versmaad daarom ook mjjne bescheiden gave
niet deze kleine boden vertolken beter mjjne
gevoelens dan zwakke woorden het zouden ver
mogen.
Hjj ontdeed een klein voorwerp, dat hjj in
zijn linkerhand hield, van het zijden papier, dat
het omgaf. Betooverend schoon kwam een klei
ne ruiker te voorschiju. Meiklokjes en vergeet-
mjj-nietje». Een waar lentewonder in deze stren
ge winterkoude. De eerste hare lievelings
bloemen maakte den blanken aohtergrond
uit, in welken eene lichtblauwe E was gevloch
ten. Het bloed stroomde de jonge vrouw naar
het hart. Hare lievelingsbloemen bracht hij haar
zou dit een vingerwijzing zjjn naar den tjjd,
waarop zij beiden als kinderen Meizoentjes had
den geplukt in het frischgroene woud, toen in
haar jeugdig hart gevoelens sluimerden, waar-
getocht dien het H. Sacrament maakte in
dat Brussel, dat eenmaal getuige was van
het groote Wonder, dat de eerste aanlei
ding was tot de heerlgke processie van 't
Sacrament van Mirakel, die nog jaarlijks
gehouden wordt.
Het was bijna vijf uur eer de laatste
deelnemers van den stoet weer aan St. Gu
dule waren, zoodat de processie meer dan
vijf uur geduurd, heeft. Voorwaar een zware
taak voor de velen die er aan deelnamen
en men moet waarlijk ook het geduld be
wonderen van hen die reeds van af 9 of
10 uur 's morgens zich een goed plaatsje
veroverd hadden en dit met onwrikbare
standvastigheid bleven behouden gedurende
vele uren lang. Maar de bewonderenswaar
dige aanblik van den luistervollen stoet was
eene ruime belooning voor het bekroonde
geduld.
Die groote en algemeene eerbied voor
het Hoogheilig Sacrament zal ongetwijfeld
Gods zegen over België en Brussel doen
afdalen en machtig bjjdragen om de won
den te heelen, door ongeloof en vrijden
kerij in vele harten geslagen.
In verschillende provincies wapenen zich
de Carlisten. Men vreest dat zoodra de
Regeering ook maar een duim grondgebied
als verloren erkend, Don Carlos dozij
nen te wapen roept.
Talrgke bladen zgn Zaterdag versche
nen met geheele kolommen wit, ombat al
de artikels, die tot voortzetting van den
oorlog aanspoorden, of de Regeering aan
vielen, onder den staat van beleg, waren
verboden.
Volgens een telegram van generaal
Maci a m, Gouverneur van Portorico, zgn
aldaar 150 kisten met ammunitie ontploft.
Er werden 54 personen gedood en 3 zwaar
gekwetst.
Z. Em. kardinaal Goossens heeft Zon
dag-namiddag de talrgke Bisschoppen en
Prelaten, die deel hebben genomen aan het
voor slechts een gefluisterd liefdewoord ware
voldoende geweest om ze in minnebrand te
doen ontvlammen Toen had hjj verzuimd dit
woord te spreken. Wat wilde hjj nu Was dit
niet eene beleediging harer vrouweljjke waar
digheid aangedaan
Als een bliksemschicht viel dit alles in Else's
ziel. Hare hand, waarin zjj de bloemen omklemd
hield, beefde, hare wangen gloeiden. Verward
sloeg zjj de oogen neder voor zijn blik, die
maar al te wel getuigenis aflegde van hetgeen
hjj niet met woorden had geuit.
De jonge vrouw was daarom vertoornd, en toch
doortrilde een vreemd wonder iets haar binnen
ste zjj had kunnen juichen en weenen tegcljjk.
Zjj gevoelde zich verlicht, toen plotseling de
bekende stem van Reckling haar in de ooren
klonk, die het sirenengezang van haar ontwa-
kenden hartstocht deed verstommen.
//Mevrouw, hebt u, die met uwe feeënhanden
ons allen overladen hebt met geschenken, ook
gezien wat mjjn vriend voor zjjn schoone gade
koos
Else keerde zich om op de plaats waar hare
gesohenken geborgen waren, zag zjj hoe Wolf
gang bezig was, eenige fijne étui's te openen
zjj ijlde naar hem toe, doch als verblind
door den haar tegenstralenden glans trad zjj
terug. Haar voorliefde voor edelsteenen was nog
altjjd even grootdoch wat zjj hier aanschouwde,
overtrof hare hoogste verwachting. De schitte
rende steenen deden de tranen in hare oogen
drogen zij glansden nu als de juweelen voor
haar.
Wordt vervolgd.)
