N 1
voor <3tooró' on SZuió-eXollanó.
Rotterdamsche Brieven,
No. 3060
Donderdag 18 Augnstus 1898
23ste Jaargang,
Bedrogen geluk.
BUIT KN L A N D
H
Per 3 maanden voor Haarlem ƒ1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland2,80
Afzonderlijke nummers 0.03
Dit blad verschjjnt
dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
BÏÏEBAÏÏ: St. Janstraat Haarlem;
Van 1—6 regels50 Cent
Elke regel meer
7 V,
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
XLVI.
Zeker was de op handen zijnde groote,
feestelijke gebeurtenis niet vreemd aan de
bijzonder geestdriftige wjjze, waarop hier
dezen keer de verjaardag der Koningin-
Regentes is gevierd. Iu straten, waar an
ders de vlaggen slechts sporadisch voor
komen, werd nu met zóóveel animo ge
vlagd, dat het een lust was om te zien.
Slechts enkele heel zuinige luidjes hielden
hun splinternieuwe vaderlandsche angstval
lig binnen, uit vrees voor regen en om op
den aanstaanden groeten dag maar geen
minder schitterende figuur te slaan. Doch
gelukkig waren velen van tegenovergestel
de meening en lieten de driekleur lustig
uitwaaien, 's Avonds vooral was het gezel-
lig-druk in de stad op vele plaatsen werd
reeds geïllumineerd, 't zij met het oog op
den feestdag zelf, 't zij als proeve voor den
31sten of als reclame voor fabrikanten van
verlichtings- of versieringsartikelen. Maar
echt en compleet versierd waren pas de «Oran
jebuurten!» Langeljjnstraat, Vogelenzang
alles in feesttooihonderden menschen be
wogen zich des avonds onder 't kleurig dak
van over elkander geworpen serpentines en
dooreengëslingerde groene guirlandes, kij
kend en bewonderend en luidop hunne be
wondering te kennen gevende. Nu ik den
naam «Vogelenzang» noem, dezer niettegen
staande haar liefelijken, welluidenden naam
vrij onoogelijke volksbuurt, komt het mij
weer in de gedachten hoe deze de onschul
dige oorzaak werd, dat een der correspon
denten van de Maasbode werd beschuldigd
van in dit blad te «Nieuw-Gidserig van
stijl te zijn geweestDe Maasbode van
Nieuw-Gidserige allures beschuldigd
De Vogelenzangers houden niet van
Nieuwe-Gidsstijl, dit is nu allerduidelijkst
gebleken. De quaestie was dezeeen der
verslaggevers van genoemd blad had een
klein, doch goed geschreven artikeltje ge
plaatst over de versiering der Oranjebuur-
FEUILLETON.
43. Vervolg.)
Edith riep haar mama terug angstig sprekend:
//Mama, mama, ik heb het opnieuw gehoord.
Het geluid komt uit papa's kamer.» Edith stoof
haar voorbjj, den gang door, de deur onbevreesd
openrukkend ze schrok terug voor een vreese-
ljjk schouwspel, want voor hare oogen wentelde
zich haar vader in smartelijke stuiptrekkingen
op den grond.
Ook Else zag het, en Edith, die in stomme
ontzetting was teruggeschrokken, voorbijsnellend,
knielde ze naast den armen ljjder. Zij wreef
zjjne slapen en polsen, zjj wilde zjjne kille han
den verwarmen; hartelijke woorden fluisterde ze
hem toe. Zjjn brekend oog zag haar smeekend
aan, blijkbaar herkende hij haar, zijn blauw
achtige lippen bewogen zich, zjj poogden een
woord te fluisteren, doch het luidde niet meer
als een //slapen voor eeuwig//, het klonk veeleer
als //Erbarming.//
Zegt niet Goethe//Nahe am Grabe surd s
mir heller.//
Of ook in dien nacht voor den ljjdenden
Wolfgang, kampende in zijn schriklijken doods
strijd, nog een licht heeft geBtraald?
Else hoopte, bad, vertrouwde; haar mond
fluisterde van uit het diepste harer ziel troos
tende woorden, haar oor boog ze tot den ster
vende. Wat hij nog fluisterde, dat verstond nie
ten, bet schilderachtige in den stgl van dit
schrijven wekte de verontwaardiging van
een letterlievend Vogelenzanger, die er dan
ook in een «ingezonden» flink op los trok.
Maar des reporters ijver in bet bezigen
van Nieuwe-Gidsuitdrukkingen was niet
's mans eeuige grief; of liever, uit deze
eerste vloeide een tweede voort, namelijk
de inzender en zijn mede- Vogelenzangers
waren «gekrenkt in hun gevoel van eigen
waarde» en wel, doordat meergemelde jour
nalist van hun Vogelenzang gesproken had
als van «een nauwe, grauwe steeg» Dit
was te veel, dit had de maat doen over-
stroomenDe Vogelenzang was gehoond
geworden en dat nog wel in Nieuwe-
Gidsstijl
Natuurlijk was de altjjd welwillende Re
dactie ook nu wederom bereid den letter-
lievenden Vogelenzanger en zjjn buurtge-
nooten een kleine literaire onderrichting
te geven met betrekking tot de beteekenis,
waarin hier het woord «grauw» moest wor
den opgevat en tevens om de zindelijkheid
en reinheid, de waardigheid van den Vo
gelenzang de haar toekomende eer te geven.
Een redactie beleeft toch soms pleizier van
hare lezers
Maar nu over iets ernstigers Rotterdam
gaat een zijner Raadsleden verliezen. Dr.
Sleurs, het bekende, beminde en alge
meen geachte Katholieke Raadslid heeft
om gezondheidsredenen zjjn ontslag als zoo
danig gevraagd. Bjjua twintig jaren heeft
de heer Sleurs zitting gehad in onzen
Raad, bijua twintig levensjaren heeft hij ge
wijd aan de bevordering der belangen van
onze stad, niet het minst aan die der Katho
lieke Rotterdammers. Het zou eene banaliteit
zijn te zeggenhet vertrek van Dr. Sleurs
is een groot verlies voor 't katholiek Rot
terdam niet alleen de katholieken, maar
óok zijn tegenstanders achtten hem, ver
eerden het bekwame Raadslid, den jjverigen,
liefdevollen geueesheer, den sympathieken
jjveraar en voorganger, waar 't goldt nooden
te lenigen en smarten te stillen. Onze
mand behalve God en wat ia deze laatste
oogenblikken omging in zjjn ongelukkig ver
dwaald hartdat wist Hij alleen. De arme
vrouw wist nu, dat haar echtgenoot haar ontval
len was.
De haastig ontboden arts kon slechts den
dood constateeren om daarna zjjn zorg te wij
den aan het zwakke jonge meisje, dat willoos
en verlamd van ontzetting getuige geweest
was van haar vaders vreeselijken doodstrijd.
Eerst had men weinig acht op Edith gesla
gen, zelfs Else had haar een oogenblik vergeten.
Eerst toen haar man geen teeken meer gaf van
leven, had ze al den omvang van haar leed in
gezien. Zij vreesde het ergste. Hij, voor wien
zij een vaderljjk erfgoed had. verlaten, had haar
laf alleen gelaten, thans, nu de nood dreigde.
Toch vond ze inwendig kracht. Zij moest en
wilde hare kinderen beschermen en met hen
den aansta n:'e: strijd aanvangen.
XVII.
Een bliksemsteaal bij hbldeeen hemel
Hoe schoon is het leven in de
toekomst en ach, hoe gemak
kelijk verliezen wij op éénen
morgen, wat wij in vele jaren
met moeite verkregen.
Petrarca.
Een heerlijke, frissche Zondagmorgen was het.
Over het oude, met klimop begroeide Heidel-
berger slot, dat koen en fier op een uitstekende
punt van den berg vol tr tsche kalmte neder-
Raad verliest iu hem een zjjner meest ac
tieve leden, een talentvollen, ik mag zeg
gen dicbterljjksten, gloedvolsten, imponee-
rendsten redenaar; de Katholieken een
moedigen, ridderlijken, tactvollen, weispre
kenden verdediger hunner belangen.
Dr. Sleurs is geboren Rotterdammer,
hier heeft hij de geneeskundige praktijk
beoefend liefdevol als weinigenhier
heeft hij gearbeid voor armen en noodlij
denden in velerlei betrekkingen, hier heeft
hij gepleit en gewerkt voor wat hem als
Raadslid 't mee3t aan het harte laghet
Katholiek Bijzonder Onderwijs. Nu gaat
hg, de aan allen bekende en door allen
beminde man, ons verlaten, om in gezon
der streek, in rustiger leefwijze herstel te
zoeken voor zijn geschokte gezondheid en
allen, die hem nu nastaren met weemoe
digen blik hopen vurig, dat de goede God
hem moge schenken, gezondheid en wel
verdiende rust nog lange, lange jaren.
Spanje.
De Spaansche bladen maken de verta
ling van het vredesprotocol openbaar. Een
republikeiasch blad heeft er een rouwrand
om heen gezet, en voegt er enkel eenige
droevig-lakonische getallen bij: Spanje
verliest in de Nieuwe Wereld 128,148
vierk. kilometer grondgebiedmet 2,/2
raillioen inwoners; terwijl op de Philip-
pjjnen het Spaansche gezag over een ge
bied van 298,800 KM2 met meer dan 7
millioen inwoners ernstig bedreigd wordt.
De overige bladen bewaren over het al
gemeen een dioevig stilzwjjgen over de
rampen die de Spaansche natie heeft ge
troffen.
Italië.
De Kölnische Zeitung heeft een bericht
de wereld ingezonden als zou de Paus
stervende zijn. Het blad zegt dat Z. H.
Leo XIII niets anders meer is dan een
zwakke grijsaard, die weinig en zeer zacht
spreekt; schrijven kan bij niet meer, even
min kan hij kennis nemen van den loop
der zaken. Hot denken vermoeit hem en
blikt op de vrooljjka Universiteitsstad, speelde
vriendelijk een streelend winterzonnetje en koes
terde met zacbte, gouden stralen het hecrljjk
schoone landschap.
Het vroolijke kleine g-zelschap, dat pratend
en lachend door de slottuinen schreed, genoot
met volle teugen deze schoone natuur.
De aanvoerder van dit gezelschap was een jong
en slank meisje van hooge gestalte, op haar
lachend gezichtje waren door den frisschen
morgenstond purperen blosjes getooverd. Alles
scheen bij haar leven en lusthaar elastische
voet raakte nauwelijks den groud, zij huppelde
zingend door de Eüsabeth-poort den weg op,
en liet hare geleiders een heel eind achter. In
de nabijheid van den ronden toren matigde zij
haren gang, hare oogen straalden van rein en
diepgevoeld genot, ze schouwden vroolijk om
zich heen en zij, de schoone freule, klapte als
een kind in hare kleine handen, terwijl ze met
glasheldere stem juichte
//Grootmama, hoe schoon I Ea als ik het voor
den duizendsten keer terugzie mijn schoon, mijn
prachtig Neckar-dal, dan roep ik: immer opnieuw:
//Hoe heerlijkHet was een goede, een lieve
inval van u, ons thans hierheen te lokken, mijn
heer Edelheim. In de verheven rust van dezen
stillen wintermorgen ligt ze wonderbaar voor
onze oogen, deze schoone werell Hoort, daar
luiden ook de klokken Ha, dat is schoon. Dat
klinkt, dat trilt tot in het hart. Niet waar,
grootmama P//
Dat alles rolde welluidend van hare kersroode
lippen, terwijl zo eenige schreden terugging naar
eene voorname matrone, die op den arm van een
het bidden maakt hem verstrooid, zoodat
hg tienmaal hetzelfde gebed begint, zonder
het te bemerken. De Paus sterft langzaam
als een blanke kaars iu een gouden kan
delaar.
Wij kunnen de Kölnische Zeitungdie
den L'aus gaarne schijnt te laten verdwij
nen van het wereldtooneel, geruststellen.
Z. H. geniet eene goede gezondheid, eiken
morgen ontvangt ZH. den lgfarts en werkt
daarna met onvermoeide kracht, met kar
dinaal Ramp oil a en nog met andere
hoogwaardigheidsbekleeders, in den namid
dag ontvangt de Paus nog andere per-
sonen.Yoor zijn hoogen leeftjjd is 7. H. L eo
XI .1 nog een krachtig man met een helder
vef stand.
Frankrijk.
Koning Leopold van België heeft den
President der Fransehe Republiek een be
zoek gebracht op zijn villa te Havre. De
Koning der Belgen was vergezeld van de
heeren de Smet de Naeyer, baron
Got fin et en graaf de Bovengrave.
De heer Fa ure ontving den Koning
en zijn gasten aan den ingang van zjjn
villa. Na het ontbijt, deed de President
den Koning uitgeleide naar zjjn yacht
Alberta.
Des avonds heeft het yacht Havre ver
laten en is op de reede voor Trouville on
der anker gaan liggen. Koning Leopold
zal met zijn gezelschap een paar dagen
in de stad verblijf houden.
Oostsnrijk-Hongarije.
Volgens de Osservatore Romano heeft de
pastoor der St. Stepbanuskerk te Weenen
op eigen gezag met de gewone godsdien
stige plechtigheid het huwelijk ingezegend
van prinses Dorotheavan Coburg, die
katholiek is, met den Lutherschen prins Her
tog Ernst van Slees wjjk-Hols tei n,
waarvan de noodige waarborgen niet ge
geven zijn voor de katholieke opvoeding
van de kinderen.
Z. H. Leo XIII betreurt ten hoogste
dit gepleegd feit en de Kerk keurt zulke
huwelijken niet goed, maar verfoeit en
veroordeelt ze.
Den 31sten Augustus zal Hertog Er-
nest van Slees wijk Holstein, met
zijn jeugdige Gema'in zich naar Brussel
begeven en in het paleis des Konings lo-
geeren. Koning Leopold, prinses Ule-
jongen cavalier steunde. Naast haar schreed een
eveneens oudere dame, gewapend met een ouder-
wetsch gebedenboek, waarop een massief zilve
ren wapen was vastgehecht.
EeD ander boekje, eveneens met adelljjk wa
pen versierd dock veelveel kleiner van for
maat, gluurde nieuwsgierig uit den paletotzak
van een anderen jongen man, die gedurende den
geheelen tocht met de andere dame gelijken tred
had gehouden.
Hem golden thans de vriendelijke woorden
der oude dame, welke met de uitgelaten vreugde
van haar kleinkind in zoover instemde, dat ze
met een ongewoon welwillend lachje om den
eerbiedwaurdigen mond, zeife
//O zeker, mijnheer Edelheim en Robert heb
ben ons zeer verplicht. Het is een verkwikken
de wandeling in de sterkende frischheid van
dezen schoonen morgen.»
„En is u in 't geheel niet vermoeid, groot
mama?» snapte het onvermoeide meisje verder.
//Heeft deze toeht ti volstrekt geen inspanning
gekost
//Neen, Sibylle, neen. Ik heb toch een krach-
tigen steun hier.»
Zij knikte daarbjj tot haren cavalier, den flin-
ken goedgebouwden student, die zijnerzijds zich
haastte, dankbaarheid en trots over dezen lof te
verzekeren.
//En toch," schertste de matrone, //zult ge er
niets tegen hebben zoo ik u thans vrjjaf geef
en mij met mjjn juffertje tevreden stel, zjj wil
binnen gaarne een oogenblik met mij uitrusten,
terwijl gjj in de vrjje natuur verder doolt.»
(Wordt vervolgd.)
ABONNEMENTSPRIJS
PBIJS DEH ADVEETENTIEN,
AGITE MA NOW AGITATE.
