N i K I W 1<
HbaaBlaó voor <3£ooró
Uit Frankrijk.
No. 3062
Zaterdag 20 Augustus 1808.
23ste Jaargang.
Bedrogen geluk,
BUITKNL AJS I)
50 Gent
77.
België.
Uuitschland.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUREAU: St. Janstraat Haarlem.
/1.10
<1,40
<2,80
<0.03
PRIJS DER ADVERTENTIEN,
Van 16 regels
Elke regel meer
Groote letters w orden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
AGITE MA NON AGITATE.
Redacteur-Uitgever, W. KAPPERS.
Onlangs hield de Fransche pers zich ijve
rig bezig met de vrijspraak van eene arme
vrouw, die een brood weggenomen had uit
een bakkerswinkel, ten einde haar kind en
haar eigen moeder voor den hongerdood
te vrijwaren. De arme menschen, die gebrek
hadden aan werk, hadden sedert drie da
gen niets gegeten. Volgens de wet had
deze diefstal met ze3 maanden gevangenis
straf moeten bestraft worden. Maar de Rech
ter te Chateau-Thierry verdedigde, bijna
letterlijk volgens den weisprekenden rede
naar bisschop Massillon, dat hier geen
sprake was van een eigenljjke misdaad, om
dat het wegnemen van het brood was ge
schied in den uitersten nood, ten einde het
leven van ongelukkige medemenschen te
redden.
Wjjl het de plicht is van hen, die met
aardsche goederen zjjn gezegend, om der
gelijke ellende te voorkomen en aan de
armen hulp te bieden, deed het Staatsge
zag een beroep op de milddadigheid der
gegoeden, ten einde aan deze jammerlijke
ellende een einde te makeu.
Tengevolge der bespreking van dit geval
in de pers, vloeiden er van alle kanten milde
en rjjke gaven toe om deze arme vrouwen
uit den nijpenden nood te redden.
Maar de socialistische en radicale bla
den die zoo gaarne en bp voorkeur in
troebel water visschen, die te pas en te on
pas hun satanischen haat tegen alles wat
christelijk is willen luchten, nemen uit deze
gebeurtenis aanleiding om het Christendom
van onbarmhartigheid te beschuldigen. De
Kerk van den tegenwoordigen tjjd, zoo zeg
gen zij in hun dwazen, onverstandigeu haat,
is geheel aan den kant der bezittende klas
sen. Maar zjjn het juist niet de socialisten
en radicalen, die de onrechtvaardige belas
tingheffing en daarmee de uitplundering
van de milddadige christelijke inrichtingen,
de verbanning' van de liefdezu-ters nit de
ziekenhuizen gevorderd hebben en steeds
FEUILLETON.
44. {Vervolg.)
Sibylla had het op haar vlakke hand gelegd
en sprak nadenkend
«Toen ik dit vond, groeide en bloeide alles
om ons heen. Leven was bet in het woud, leven
in het veld. Thans echter slaapt alles stil onder
de lichte laag rjjp. Juist een even heldere en
ichoone Zondagmorgen als nu was het toen, ik
was alleen en kortte mjjnen tjjd met het bin
den van een bouquet. Daar lachte mij in het
frissche groen dit klaverblad toe. Ik brak het
af, want ge weet toch dat de volksmond segt:
„Wie zulk een blad vindt, hjj vindt geluk.»
Hij knikte en schouwde in haar kinderlijk
gelukkig gelaat.
«Misschien,» ging ze voert, „weet uwe ont -
luikende geleerdheid mijne ontwetendheid te hel
pen, waar ze tevergeefs de oorzaak zoekt van
dit volksgeloof."
//Toch niet, jufrouw Sibylla, eerlijk gesproken
weet ik het niet, Daarentegen wil ik, mits ge
mij het blad schenkt, u bewijzen dat het werke
lijk geluk aanbrengt
„Hoe dan?// vroeg ze, niets vermoedend,
terwjjl ze het blad in zijne hand legde. Thans
lachte hjj
„Welnu, het heeft mjj gelukkig gemaakt
*lb eene gave uit uwe lieve kleine hand,
die u
met bartslochtelpken, onverzoenlijken haat
doorzetten
En hebben diezelfde socialisten en radi
calen het ook niet hoofdzakelijk bewerkf,
dat de schadevergoeding, welke aan de Kerk
en aan bare stichtingen wordt verleend
voor de geroofde kerkelijke goederen, met
tien millioen is verminderd geworden
Maar het mooiste van alles is, dat de
radicale bladen van Frankrijk, zooals bijv.
Aurore, Jntransigeant, enz., bijna eiken dag
gevallen vermelden van uitersten nood, welke
de armenverzorging niet kan voorkomen.
Zoo moet er een zekere familie Roul-
land van honger zjjn gestorven, nadat
het armbestuur van de wjjk, waartoe be-
doe'de familie behoorde, haar de gevraag
de ondersteuning gewe'gerd had.
Maar onlangs vermeldden de bladen, dat
in 't vorig jaar van de belasting op de
kloosters, welke belasting 1.500.000 franks
bedroeg, 330.000 franks betaald geworden
isbet drievoudige van het voorjaar. Op
welke wyze dit is geschied, blijkt uit be
richten zooals het volgende
<Het gerecht te Chalon-sur-Saone heeft,
op last van de belasting-directie, het buis
der Carmelitessen laten veilen wegens in
vordering der belastinggelden. Het huis
werd geschat op 7000 franks, en werd ver.
kocht voor 31.000 franks.»
In het geheel heeft de Vrij metselaars-
Regeering van Frankrijk aan de Katholie
ken jaarlijks minstens 40,000,000 franks
aan nieuwe offers opgelegd, hetzp door ont
trekking van rechtmatige inkomsten, hetzjj
door heffing van bjjzondere belastingen en
door velschillende andere maatregelen. Dat
hierdoor de milddadigheid der Katholieken
te ljjden heeft, is licht te begrjjpen. De
Katholieken moeten zich de grootste of
fers getroosten, ten einde het bestaande te
onderhouden en te handhaven. Derhalve
kunnen zij onmogelijk hunne inrichtingen
van liefdadigheid zóó uitbreiden en ver
meerderen, als zij wel zouden wenschen,
En de beroovers en uitzuigers, zjj dur-
Een vluchtig purper overtoog haar gelaat.
m»ar ze herstelde zich even spoedig, terwjjl ze
met een handige wending van het gesprek pa
reerde.
//Hemel, ge doet juist als ware dit een bui
tengewone, nog nooit genoten gunst, ofschoon
ik u reeds meermalen bloemen heb geschonken
en veel schoonere voor vrij langen tjjd, toen
we samen door veld en bosch dartelden en onze
bonnes het leven zuur maakten. Ja, ja,// ging
ze levendig voort, «ofschoon ge zoo eloquent
spraakt van de eerste maal, dat we elkander
zouden ontmoet hebben, zijn we inderdaad oude
vrienden.// Zjj verlustigde zich in zjjn gren-
zenlooze verbazing. „Ik weet dit nog als ware
het gisteren,// ging ze voort, //het vrouweljjke
geheugen schjjnt me getrouwer dan dat van het
sterke geslacht. Ik wil echter het uwe thans
een weinig opfrisschen. Herinnert gij u in 't
geheel niet meer het kleine meisje, dat eens in
de badpla-tsR de d geljjksche speelgenoote was
van uwe zuster en u
Leo dacht een oogenblik na.
//Zeker, het verbljjf in B... herinner ik mjj
nog zeer goed, wjj waren met mama en tante
Gerty daar en tegelijkertjjd bevond zich daar
een zekere injjnheer Vou Oaten met zjjn klein
dochtertje Else
„Welke de eer heeft thans als groote Sibylla
weer voor u te slaan," sprak het meisje over
moedig lachend.
Onuitsprekeljjke verbazing sprak uit Leo's
oogen en als Bylla opmerkzamer wus geweest
had ze bemerkt, dat deze ontdekking voor hem
niet van de aangenaamste was. Leo's woorden
ven aan hun slachtoffers hiervan nog een
verwijt te maken? 't Is méér dan genoeg
In de rue Fin te Molenbeek heeft eene
vreeselrjke ontploffing van pretroleura plaats
gehad. Mej. Vierendeels had een pre-
troleumlamp schoon gemaakt en gevuld
en was daarna zoo onvoorzichtig geweest
om de kan die nog 3 liter petroleum in
hield, op het fornuis te zetten. Plotseling
ontplofte de kan en de brandende in boud
verspreidde zich over de kleederen van de
onvoorzichtige huisvrouw, over haar 25-
jarige dochter, die dicht bij het fornuis te
breien zat en over de twee jonge kinderen
van laatstgenoemde. In een oogenblik ston
den de vier ongelukkige personen van het
hoofd tot de voeten in brand.
Juffrouw Vierendeels vluchtte op
straat, waar zij bewusteloos neerzonk. E°n
veutster, die zich in haar nabjjheid bevond,
wierp zich op de brandende vrouw en
bluschte de vlammen met haar kliederen
waarbij zij de linkerhand vreeselijk ver
brandde. De echtgenoot der moedige rel-
ster snelde het huis binneu en redde een
der kinderen.
Een ander werkman redde het tweede
kind en ook de moeder der kinderen werd
door toegeschoten voorbijgangers uit haar
vreeselijken toestand verlost.
De vier ongelukkigen, afzichtelijk ver
brand, werden naar het gasthuis vervoerd,
waar juffrouw Vierendeels 's nachts
overleed. De toestand der twee kinderen is
hopeloos, terwjjl de moeder waarschjjnljjk
zal herstellen.
Het Mausoleum, waariu het stoffelijk
overschot van Von Bismarck zal ge
plaatst worden, komt eerst in November
gereed. Eene kapel wordt bij het Mauso
leum gebouwd, waarin, zoodra ze gereed
is, een lijkdienst zal gehouden worden.
De oudste zoon van Herbert Von
Bismarck is plotseling te Loosdorf on
gesteld geworden, en wel zoo ernstig, dat
Dr. Chrysander en prof. Schwenin
ger per telegraaf ontboden zijn. De fa
milie Von Bismarck verkeert in groote
ongerustheid.
verrieden zulks echter niet, schoon er eenige ver
wondering klonk in zjjne uitroep
//Maar juffrouw Von Born P
Sibylla verstond hem.
//Dat was de eigen naam mijner zalige moe
der, wier evenbeeld ik moet zjjn, daarom noemt
men mjj hier, waar ik ben opgevoed, nooit an
ders en ik ben zoodanig eraan gewend, dat ik
dezen naam liever hoor dan mijn eigen. Osten-
rode is mjj haast vreemd geworden. Mjjn vader
is bjjna altjjd op reis Het moederlooze kind
vindt hier zjjn ouderhuis. Doch het zal anders
worden. Dra zal het volwassen kind zjjn plaats
in het ouderljjk huis innemen."
//Dus zult ge spoedig naar Ostenrode komen?//
riep hij haastig. //Dat is toch het landgoed, dat
onmiddellijk aan ons Reichenau grenst
//Juist// antwoordde zjj. „Ge spraakt gisteren
van deze bezitting en dit bracht mij tot de
ontdekking onzer vriendschap. Den naam Rei
chenau// kende ik door papa's gesprekken en
derhalve leidde ik als vrij zeker af, dat gij tot
de Edelheims behoort, welke wjj in B
troffen. Dat verbljjf n.l. te B. leefde steeds in
levendige herinneringen in mjjne ziel voort.
Toen ter tjjde had het eene beduidende afwis
seling gebracht iu mjjn klein geïsoleerd bestaan
en daardoor zoo'a diepen indruk achtergelaten.
Tot in de kleinste bijzonderheden woet ik de
gebeurtenissen nog van dien tijd en ik denk
dikwijls aan de lieve schoone vrouw, welke me
liefkoosde als een harer eigen kinderen Eerst
hield ik haar in mjjne spiookjesrjjke verbeelding
voor een liefderjjke en goedige fee en bewonder
de haar in kinderlijke vrees. Maar zjj benam
Te Lochstedt, bij Koningsbergen, is
bjj het eindigen der veld-artilleriemanoeu-
vres, twist ontstaan tuischen de manschap
pen van twee verschillende regimenten,
waarvan eene bloedige botsing het gevolg
was. Yele manschappen zjjn gekwetst.
Von Bismarck's brutaliteit.
Het is algemeen btkend dat het huwelijk van
Vou Bismarck met JohannaVonPut-
kammer zeer gelukkig was.
Het was niet gemakkelijk voorden 25 jarigen
Otto Von Bismarck cm de dochter mach
tig te worden vaD deu aanzienljjken heer V o n
Putkammer. Maar O 11 o wist alle hinder
palen te overwinnen. Otto toch beminde Jo
hanna en deze was voor de liefde van den
knappen, manneljjken Otto bij lange na niet
onverschillig.
Hoe aangenaam het nu ook onder gewone
omstandigheden moge zjjn te beminnen en te
weten wedeibemir.d te worden, in dit geval was
die wetenschap dit rog maar ten deele want
de toen nog geheel e.i al onbekende Otto v o n
Bismarck kon wel op zjjn vingers natellen,
dat de hoog--ristocr«tische en aan het Pruisische
Hof zóózeer in aanzien staande familie V o n
Putkammer er niet aan denken zou de hand
harer dochter te schenken aan iemand als O 11 o
von Bismarck, die, nu ja, wel van patri
cische geboorte, maar dan toch, zoo wat ge
boorte als wat aanzien en rjjkdom betreft, verre
beneden deVon Putkammers moest ge
rekend, in wier gezelschap hjj alleen maar van
tjjd tot tijd en dan nog bjj wjjze van uitzonde
ring en hoogu onderscheiding toegelaten kon
worden. Daar bjj had de Jonker to<m niet ten
onrechte den naam van nog lang niet al zjjne
wilde haren te hebben verloren.
Maar het spreekwoord zegtLiefde zoekt
list, en daarbij Otto was stoutmoedig en ook
Johanna durfde.
Eens dat al wat rijk, aanzieuljjk en machtig
in Berlijn heette in de salons van de V o n
Putkammers vereenigd wastreedt ook
OttoVoc Bismarck daar binnen. Zjjn
hooge, foTSche, recht mannelijke gestalte trekt
er de aandacht cn de edele gasiheer en gast-
rrouw, overtuigd, dat de jonge Von Bis-
m a r c k niet kan behooren tot de genoodigden
van dien avond, denken aan eene vergissing.
Deze echter, na enkele plichtplegi- gen tegen
over den gastheer en de gastvrouw vervuld te
hebbeD, zoekt met zija doordringenden blik de
dochter deB huizes, biedt haar zjj a arm stapt
met haar de rjjen der genoodigden roud, aan
allen op luiden en voor den heer en mevrouw
Von Putkammer maar al Ie goed verstann-
baren toon mcdedeelende, dat de verloving van
Johanna Vod Putkammer en Otto
Von Bismarck een voldoDgen feit en de
mjj deze vrees dra uwe schoone moeder!
mjjn klein hart klopte warm voor hare lief
kozing. Tot mjjn spjjt heb ik later nooit meer
van haar gehoord, des te meer moet ge mjj
thans van haar verhalen. Ik bid u, begin maar
dadeljjk.//
Leo had met toenemend en trots naar haar
praten geluisterd. Gaarne verteldo hjj haar en
beiden ontdekten alsdan gelijke herinneringen.
Daar zweven toch zoovele gedachten onbe
stemd r< nd in ons brein, welke terstond vorm
en leven krijgen, zoodra een ander er aan raakt.
Onder dit levendig gesprek had 1 eo zorg-
vuldig het klaverblad in zjjne portefeuille ge
stoken.
«Ik zal het als een kostbaren schat bewaren»
had hjj plechtig verzekerd en daar Bylla spotte
met zjjne zorgvuldigheid, vojgda hjj ernstig er
aan toe
//Togeljjkertjjd wil ik u ook bewjjzen, dat het
manneljjk geheugen vrjj goed is en de voor
spelling van dezen morgen niet vergeten."
De arme jongenhjj sprak zoo licht van
//nimmer vergeten// en in het volgende halfuur
vergat hjj reeds alles zelfs afscheid te nemen
van haar, want eene schrikljjke tijding zou
zijn brein vervullen.
Zonder iets te vermoeden, geheel onder den
indruk van hun vrooljjk gesprak hadden beiden
het andere gezelschap ingehaald en traden ze
tegel glc met hen door een zijpoortje den tuin in
der Clarau's, zoodat ze in 't geheel niet bemerk
ten, dat een dampend paard stond te hjjgen
aan den hoofdingang.
Wordt vervolgd
