No. 3081.
Maandag 12 September.
23ste Jaargang.
De Inhuldigingsfeesten.
Bedrogen geluk.
BUITKN L A NI).
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
gratis.
Oostenrijk-Hongarije.
Engeland.
Turkije.
Amerika.
Italië.
Frankrijk.
HfragBlaó voor <2tZooró~ ett ££uió~<JCollanó.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
f 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,40
2,80
0,03
Yoor liet baitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschjjnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
Redacteur-Uitgever, W. KÜPPERS.
MAIN TIEND
Zij, die zich van af heden op
dit Blad abonneerenontvangen
de nummers tot 1 October verschijnende
Van den schrijver dern AmsterdamscheBrieven
De hoofdredacteur van de Niéuwe Haar-
lemsche Courant die de Amsterdamsche fees
ten officieel bijwoonde, nam de taak op
zich om de lezers op de hoogte te houden
van het officieele gedeelte der feestviering,
terwijl den gewonen Amsterdamschen Cor
respondent in zijn Amsterdamsche feest-
kroniek het materieele der feesten was op
gedragen over de versieringen, illumina-
tiën, optochten, enz. Ik meende daarom
beter te doen zoolang te zwijgen.
Nu zijn de feesten geëindigd, die heer
lijke feesten, de lichtstoet nog als lu
mineus slot en zij behooren tot de geschie
denis.
Een heerlijke bladzijde in de geschiede-
denis van Nederland, van Oranje, van Am
sterdam. Een bladzijde, waarop met gouden
letters staat geschreven, hoe Nederland
trouw is aan zijne Vorstin, haar eert en
bemint, maar ook trouw aan het gezag
en dat gezag hoog houdt, trots het uitge
strooide giftige zaad van den revolutiegeest;
geschreven, hoe Oranje aan Nederland
blijft verbonden in lief en leed en hoe de
laatste telg van den doorluchten stam,
aller harten tot zich trekt; geschreven,
hoe Amsterdam zjjne jeugdige Vorstin heeft
ontvangen in liefde en eerbied, met blij
gejuich en edelen trots, met rijken praal
en hartelijke genegenheid, bedwingend el-
ken wanklank, werend alles, wat stoornis
kon brengen, eendrachtig in hooggestemde
feestvreugde.
Nimmer heeft Amsterdam zóó feestge
vierd, zóó jubelend en zóó rijk, zóó orde-
ljjk en zóó edel. Een koninkljjk feest
En de Koninginne Hoe fier mocht haar
het harte slaan bij het zien, wat de hoofd
stad deed ter harer eere, de hoofdstad, die
wel eens en dat het ten onrechte was,
heeft zij thans schitterend bewezen, ver
dacht werd minder Oranje-gezind te zjjn,
hoe gerust mocht haar het harte klop
pen bij het gevoelen van al die ongeveinsde
liefde, die Amsterdam haar bracht, die
zorgzame, haast teedere liefde, die zelfs
waakte over haar slaap, als mannen en
vrouwen te midden van het Termaak na
elf uur op den Dam elkander bijna fluis
terend toespraken«Weest stil, de koning
inne slaapt!»; maar ook, hoe vertrouw-
vol mag het gemoed haar zijn bij het stel
lige bewustzijn, dat diezelfde liefde zal
FEUILLETON.
63.
Vervolg.)
De koopman keerde naar zjjn lessenaar terug,
en Leo, dit toeken tot afscheid begrijpende, be
tuigde nogmaals zjjn innigen dank en verliet
het kantoor.
Alles scheen hem wonderlijk. Hij kon het
niet loochenen, dat was geluk. Oogenblikken
kwamen, waarop het hem dwaas scheen, niet
aanstonds te hebben toegegeven maar het
bleven slechts oogenblikken. Hjj had gehandeld
als gentleman, hij kon niet anders. Te gelegener
tijd, als zfjne werkzaamheden waren afgeloopen
wilde hij echter openhartig met Bruggenaar
spreken. Vooreerst zweeg hjj en vervulde stipt
zijne bezigheden, schoon de verlokkende illusie's
nauwelijks uit zijn hoofd weken. Zoo ging de
dBg ten einde. Tegen het gewone sluitingsuur
begon echter plotseling de anders weinig spraak
zame Bruggenaar
„Wat hoor ik, Edelheim, mijnheer Steinert
sprgen met u gesproken en als ik
jx zelfs een offerte gedaan
gjjtjoor^vlak in het ge
esten blik-
hordde hij
fkking bjj
Md. Dat
Ijverige
PBIJS DEB ADVEBTENTIEN,
Van 16 regels50 Cent*.
Elke regel meer7U,»
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Con tant.
Hoojdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale Publicité Etrangèr
AGITE MA NON AGITATE G. L. DAUBER Co. JOHN., F .JONES Succ., Parts Slbis Faubourg Montmartre.
verdedigen haar eer en haar rust, waar
iemand het mocht wagen de schendende
hand roekeloos op te heffen tegen Haar,
de Koningin, de trots des volks!
En nu, Gij, Vorsten uit het rijke Mor
genland, gaat en verkondigt het aan het
rijke Insulinde, hoe schoon zjj is, de jeug
dige Vorstin en hoe edel, hoe minzaam en
hoe fier, hoe feeder en toch zoo krachtig,
rijk en sterk door de liefde van een klein,
maar dapper en eendrachtig volk 1
En gij, dienaren van de vorstin der we
reld, van de Pers, gaat en verkondigt den
volkeren, wat gij hebt gezien en gehoord
in de lage landen aan de zee.
Verkondigt, hoe in het land, waar de
grootste vrjjheid der drukpers heerscht,
waar de zaden van ongeloof en materia
lisme, van verzet en opstand met kwistige
hand zijn gestrooid, het volk trouw is ge
bleven aan zijne ideale liefde voor zijn vor
stenhuis en fiere mannen het hoofd eer
biedig buigen voor de draagster van het
gezag, dat neerdaalt van den troon des
Allerhoog8teo, voor het joükvrouweljjke
kind,maar bekleed met den koniukljjken
mantel, voor de teedere achttienjarige, maar
Koningin bij Gods genade!
En gij, hoofden van het socialism us in
Nederland, die al jaren rukt aan dien
koninklijken mantel, of gij hem niet kon-
det nederrukken in het sljjk, die al
jaran schudt aan den troon of gij hem niet
kondet doen neerstorten in het stof,
wat zegt gij Ziet gij en gevoelt gij,
hoe het Nederlandsche volk gelukkig is met
zijn Koningin, en hoog wil houden het gezag
en den eerbied voor hen, die met het ge
zag zjjn bekleed Of waant gjj wjjzer te
zijn, dan al die manneD, doorkneed in de
wetenschap, vergrijsd onder de wapenen
mannen van talentvol liefde voor bet
volk, die al hunne krachten, al hunne
gaven gaarne ten dienste stellen van het
gezag, van de jeugdige Vorstin, op den
troon gezeten en dragend de zware kroou.
Ziet en gevoelt gjj het niet, hoe gelukkig
het Nederlandsche volk is in het bezit
dezer Koningin, hoe zeker, dat zjj haar hart
zal schenken aan haar volk, hare krach
ten zal wjjden aan zjjn heil, hoe vol ver
trouwen dat het onder hare regeering eene
gelukkige toe- komst te gemoet gaat. En
wanneer gij dat ziet en gevoelt, met welk
recht wilt gjj het dat geluk, dat vertrou
wen ontnemen Wat wilt gjj er voor in
de plaats stellen, gij, die afbreekt en niet
opbouwt?
O, moge de eerbied voor het gezag, de
liefde voor de Koningin, het hoopvol ver
trouwen in de toekomst, zoo duidelijk ge
bleken in deze schoone dagen immer in
sollicitanten ten deel valt. Maar ik zeide im
mers altijd, dat gjj uwen weg wel zoudt vinden.//
Tegen deze onverschillige uitingen kwam
Leo's karakter toch in verzet. Onwillekeurig
ontviel hem de uitroep
//Maar ik heb het aanbod van de hand ge
wezen tenminste voorloopig,// voegde hij
door mjjoheers kalmte geprikkeld, eraan tos.
Doch ook nu kwam de kalme man een wei
nig in beweging.
//Wat donder riep hjj uit, //waarom
Maar thans kon Leo zich niet langer in
houden.
//Welnu, mjjuheer,// barstte bjj uit, als het
u dan zoo volmaakt onverschillig is, of ik
bljjf of ga, kan ik gerust het laatste doen.//
//Ha, is dat het riep Bruggenaar thans met
met ongewone warmte, „is dat het, brave, edele
jongen
//Dat bad ik moeten begrijpen, maar ik sta
uw geluk niet in den weg, waarachtig niet, ge
zjjt me van zeer veel nut geweest, doch mjjn
voordeel mag uw schade niet zjjn. Ik bljjf bjj
mjjn kleine en zekere zaak, gij daarentegen be
hoort in den engros handel thuis, ge hebt er
het. bewjjs vsn geleverd.
Ik zelf heb u mjjnheer Steinert aanbevolen.
Hjj interesseerde zich voor u, toen kort geleden
de avonturen van uwe landing op Java werden
verhaald. Hij vroeg mij nadere bijzonderheden.
Daar hjj een landsman van u is, verwonderde
mij zulks niet, en wjjl hij een enormen invloed
bezit, dacht ikhij kon u van dienst zijn. Ik
verhaalde hem alles. Tengevolge hiervan heeft
hjj u vanmorgen die betrekking aangeboden en
aller harteu bewaard blijven en Nederland
onder de regeering der geliefde Vorstin
daardoor eene blijde toekomst te gemoet
gaan!
Tot groote tevredenheid van Keizer
Frans Jozef zijn de manoeuvres van
het Oostenrjjksche leger afgeloopen. Na de
opperofficieren der twee arméi-corpsen om
zich vereenigd te hebben, betuigde de Kei
zer hun zijn tevredenheid eu dank. Woens
dag- namiddag vertrok de Keizer naar
Weenen.
Naar aanleiding van de ongeregeldhe
den op het eiland Kreta, zijn het torpe
doschip Vulcan en het transportschip Au
gustine van Malta naar het eiland vertrok
ken, met een gedeelte van het Dorsetshire
regiment.
De Engelschman Fran k Ho 1 mes,
is Donderdag-voormiddag uit Dover ver
trokken om het Kanaal over te zwemmen.
Eergisteren-avond vertrokken te Lon
den aan Bridge-station, veertien Israëlie-
tische families, om een verre reis te on
dernemen zij gingen op weg naar het
eiland Cyprus, waar door hen door be
middeling van baron Hirsch een ko
lonie zal gesticht worden. Het waren dus
geen Zionisten, die hun droom verwezen
lijkt zagen door op weg naar Jeruzalem
te gaan, doch lieden die van straatvensters,
of anderszins, nu het vak van landbouwer
zouden aanvaarden.
Door baron Hirsch is in deze rich
ting reeds zeer veel gedaan. De kolonie in
Cyprus zal gebaseerd zjjn op denzelfden
grondslag als die, welke door hem opge
richt werd in Zuid-Amerika. Het te be
bouwen land is reeds verzekerd, en reeds
meer dan een week geleden vertrok een
der families, ter begeleiding van eenig
vee, dat de kolonisten meenemen.
Het meerendeel der lieden die vertrok
ken zijn, zijn Poolsche Israëlieten,zjj we
ten niets van het landbouwbedrijf af. Het
klimaat is echter van dien aard, dat men
met een weinig instructie spoedig resul
taten zal kunnen toonen. In den herfst
zullen nog meerdere families vertrekken,
met dezelfde bestemming.
Ui' New-York ontvangt de Times een
bericht van 8 dezer meldende, dat de New-
York Herald, die den minister Chamber
lain had geïnterviewd, bevestigt, dat er
tusschen Engeland en Duitschland wel een
overeenkomst is geloten, maar geen of-
en defensief verbond.
Eene werkstaking ouder de Turksche
soldaten dreigt uit te breken. Vjjf regi
menten voetvolk en twee regimenten rui-
terjj van het garnizoen te Konstantiuopel
dreigen met werkstaking. Zij verklaren
geen deel te willen nemen aan de revue
die ter eere van keizer Wilhelm van
zelf dezen namiddag reeds mjj uwe aarzeling
meegedeeld. Ge zjjt daardoor bjj geen van ons
beiden in achting gedaald, geloof dat vrij,//
zeide hjj, Leo zjjn breede hand reikende, //maar
ge moet naar Steinert Co. Ik heb mijnheer
Steinert beloofd, u dezen avond naar Weltevre
den te sturen daar kunt ge dan de zaak
in orde brengen
Eenmaal van zijn gewoonte afgeweken van
weinig te spreken, ging bij vertrouwelijk verder:
„Een leukert, die Steinert, een echte
mof wilde hjj zeggen, maar bezon zich
en zei //kluizenaar. Hjj is altjjd alleen, en
geeft aan zijne nukken en kuren gaarne toe
Het schjjnt, dat hem thans in zijn brein ia
gevareD, een verlangen om met u over Duitsch
land te praten en de lieve Heimath. Rijd er
dus spoedig heen en vertel hem wat. Ge treft
hem zeker alleen, ik zeide u reeds, dat hjj
leeft als een kluizenaar, sehoon hjj zier gezien
is onder de haute volée.//
Leo liet zich dit geen tweemaal zeggen. Ge
heel over den guustigen samenloop der dingen
tevreden, reed hij na zorgvuldig zijn toilet te
hebben gemaakt, vol aangename gedachten naar
Weltevreden de schoone voorstad.
Daar lag Steinerts woning, te midden van
een heerljjken tuin, welken men zonder over
drijving een paradjjs zou kunnen noemsn. Er
ontbrak echter eene EvaSteinert was onge
huwd. Of hjj in Duitschland nog familie bezat
voor wie hjj zijne schatten opeenstapelde, wist
niemand; bjj had zich op Java gevestigd, en
gedurende de laatste tien jaren had hjj zjjue
villa slechts verlaten, wanneer handelsbelangen
Duitschland moet plaats hebben, indien men
hunne soldjj, waarop zij sinds vier maan
den wachten, niet betaalt.
Een pijler der brug, gelegeu te Corn
wall, over de Sint-Laurentiusrivier, waar
over de spoorbaan van Ottawa naar New-
York loopt, is Dinsdag plotseling inge
vallen, twee bogen der brug meesleepende.
Een dertigtal werklieden die aan de brug
werkten vielen van eene hoogte van 40-
voet in den stroom 14 der slachtoffers
verdronken en 17 werden gekwetst.
De bandieten in Italië treden met den
dag brutaler op. Drie gendarmen keerden
voor een paar dagen te paard uit de om
streken van Ajaccio (Corsica) naar de stad
terug, toen er bij een kromming van den
weg uit een boschje drie geweerschoten
knalden. Een der gendarmen, Lutiaui,
stortte door drie kogels in het hootd, den
schouder en de borst doodeljjk getroffen
van zjja paard; de paarden der andere
gendarmen begonnen te stjjgeren, zoodat
deze van hun vuurwapens geen gebruik
konden maken en de aanranders ongehin
derd konden vluchten. De gendarmen be
merkten echter, dat zjj door slechts drie
personen waren aangevallen, waaronder
de beruchte bandieten Giovanni en To m-
m an i.
Uit een ingesteld onderzoek bleek, dat
de aanslag enkel tegen Lutiani gericht
was; juist een jaar geleden was hij ge
lukkig aan een moordpoging ontsnapt en
nog pas twee maanden geleden had G i o-
vanni op hem geschoten, maar zonder
hem te raken.
De vermoorde gendarme is het 23ste
slachtoffer van dien gevreesden bandiet.
Minister Baccelli bereidt tegen de
opening der Kamers een wetsontwerp voor
betreffende het artistiek eigendom in Italië.
Spanje.
In den Spaanschen Senaat zijn hevige
woorden gevallen over den ongelukkigen
afloop van den oorlog. Generaal W e jj-
ler die een mal figuur gemaakt heeft in
al den tyd, dat hij op Cuba als opperbe
velhebber heeft gefungeerd en niets ver
mocht tegen een handvol opstandelingen,
heeft het grootste woord. Hij verweet aan
de Regeering dat zij geene voldoende hulp
heeft gezonden naar Cuba en Porto-Rico.
De Ministers vaD Oorlog en vau Marine,
voegde hij erbij, hadden tegenover zulken
toestand het kabinet moeten verlaten. Men
kan niet bewjjzen dat het leger zijnen
plicht niet vervuld heeft. De Regeering
zou beter gedaan hebben de vloot van ad
miraal Cerrera aan de Canarische eilan- J
den te laten, dan ze naar Santiago te zen
den. Welke maatregelen zjjn er genomen
geweest om die vloot te beschermen Wat
de overgave van Santiago betreft, de ver
antwoordelijkheid daarvan valt op de Re
geering alleen en niet op het l«ger.
Graaf A1 m e n a s verweet den generaals
die het bevel hebben gevoerd over de ei-
hem naar een zjjner filialen riepen in de haven
plaatsen. Schoon hjj niet een dergeljjk kluize
naarsleven leidde als Bruggenaar had verteld,
zocht hjj toch weinig gezelschap, maar beminde
zijn rustig, tevreden en gezellig tehuis.
Dit bood thans een verrukkelijk schoon ge
zicht, toen Leo het met zijn rjjtuig naderde.
De schemering was reeds ingetreden, in de por
tico, een door zuilen gedragen veranda, met
kwistige pracht, door tropisch groen omslin
gerd, straalden vjjf ot zes lampen, wier helder
lieht tusschen de hangende takken der heilige
Waringi's1) doorschemerde, terwijl van den he
mel de opkomende maan haar mat, zilveren
schjjnsel door de reusachtige booman wierp en
stoeide met de bevende schaduwen op den
grond.
In het midden dezer tooverachtige omgeving
zat de huisheer in een gemakkeljjken rolstoel.
Op een tafeltje naast hem stond in een fijn
Chineesch servies de thee. Langzaam slurpte hjj
het geurige vocht uit het blauw porceleinen
kopje en blies de blauwe rookwolken eener
havanna peinzend voor zich uit. Niet ver van
hem zat een Maleier op den grond in de hand
zjjn met bast van cocosnoot omwonden bran
dende lont, het oogenblik verbeidend, waarop
zjjn toewan „api// zou verlangen, dat is, vuur
voor zijn sigaar. Het was zijn eenigste bezigheid,
hij verroerde zich dan ook nooit, enkel draaide
hjj zjjn bruingeel geverfde tanden naar voren,
toen Leo's rijtuig voor de deur stilhield.
fnplaats van hem stormden echter twee andere
1. Deze boom 1* den Javanen heilig.
landen, dat zjj de soldaten niet ten strijde
wisten te voeren, noch hun getoond heb
ben hoe men vechten moet. Ik ben niet
bang om te zeggen dat het tyd wordt zekere
generaals hun decoraties van de borst te
rukken. Hun sjerpen moet men ze afne
men, om ze om hun hals te knoopen.On
der groot rumoer verklaarde graaf A1 m e-
nas, de overgave van Santiago onteerend.
Generaal Weyler en Primo d e R i-
v e i r a verdedigden hun collega, die even
als zy niets hebben uitgevoerd.
Iu de Spaansche Kamer van Afge
vaardigden heeft de minderheid, die der
republikeinsche, Carlistische en conserva
tieve party, besloten zich te onthooden
van deelneming aan de beraadslagingen,
om niet solidair te zijn met daden der
Regeering. Zy zullen vereenigd bljjven en
een stuk bekend maken, dat hun gedrag
verklaart. De Ministerraad betreurt deze
houding maar besloot de geheime beraad
slaging in de Kamer voort te zetten.
De gezworenen uit het Zo la-proces is
de vraag gesteld, hoe zy geoordeeld zan
den hebben indien de schriftvervalschi'jg,
door den zelfmoordenaar Henry gepleegd,
hun bekend was geweest. Het hoofd der
Jury van gezworenen, de heer Dntrieux,
heeft geantwoord indien wjj dat geweten
hadden zou de quaestie-Dreyfus eene an
dere wending genomen hebben.
Te Parijs is reeds het gerucht in
omloop dat generaal Zurlinden binnen
eenige dagen zijn ontslag als Minister
van Oorlog zal nemen. Volgens den eene
is hij vjjandig aan de herziening van het
proces-Drey fus, welke hij als gevaarljjk
beschouwt voor de internationale betrek
kingen volgens de anderen zou hij erge
feiten ten laste van den staf ontdekt heb
ben, en wil hjj het niet op zich nemen
daarvoor vervolgingen in te stellen.
Men gelooft des te meer dat generaal
Zurlinden ontslag zal nemen daar de
post van militaire gouverneur van Parjjs
op zijne aanvraag open bljjft en enkel tij
delijk door generaal Borius zal vervuld
worden. Uit goede bron wordt verzekerd
dat generaal Zurlinden, na inzage van
het dossier, insgeljjks overtuigd is van
Dreyfus' schuld, en van geene herzie
ning van het proces hooren wil.
In stilte wordt in de hoogste Fran-
sche kringen de Dreyfus-zaak ernstig
besproken. De geheele geschiedenis is vuil.
Nu luitenant-kolonel Henry zich ge-
zelfmoord heeft, vreest men nog meer me
deplichtigen aan valschheid te zullen ont
dekken. Er loopt zelfs een gerucht dat de
Minister van Oorlog, generaal Zurlinden
nog meer medeplichtigen aan vervalschin-
gen onder de officieren van den genera-
len staf zou hebben ontdekt.
De nieuwsgierigheid wordt met den dag
meer en meer gespannen, men vreest wat
voor den dag zal komen.
President F a u r e gaat Maandag van
Parjjs naar Moulins om de groote herfst-
oefeningen van het Fransche leger bjj te
wonen. Vrjjdag worden de oefeningeu be
sloten met een groote wapenschouwing na
MHeiers met obors naar voren, om den nieuw-
a&cgekomen toewan te ontvangen en hem door
de boomen en het fantastisch verlichte struik
gewas te leiden naar den portico.
Steinert was opgestaan en trad den gaat te
gemoet. Geen spoor herinnerde aan den koop
man hjj was thans de welwillende gastheer
die een gewenscht hezoek ontvangt. H;rt°lijk
bood bij zjjnen bezoeker de hand.
//Ik verheug me over uw komst» sprak hjj
eenvoudig. «We zjjn landsliedenbeiden Duit-
sobers. Kom, laten we eens wat praten over
het lieve, verre vaderland.»
Ze namen plaats. Leo werden thee en een
manila geboden, terwjjl een tweede Maleier
neerhurkte ter zjjner bediening, daar ieder Ma
leier slechts één toewan mag bedienen.
Leo gevoelde zich bij deze harteljjke ont
vangst dra op zijn gemak. Van kindsbeen af
aan goede gezelschappen gewend, vergat bjj
thans gemakkeljjk, dat hjj slechts ondergeschikte
was, en bewoog zich met gepaste Trjjmoedig-
heid in deze pracht. Het gesprek vlotte dra.
Steinert stelde een menigte vragen over Duitsch
land en de daar bestaande gewoonten Uolc.de
jonge graat moest Tan zijn lnod 611 7IOCg6I6
omgeving verhalen.
Steinert kende zijn land slechts bjj naam. Hjj
zelf was een Zuid-Duitscher. Leo's studiejaren^
in Heidelberg interesseerden hem het meest.
Daar was hjj goed bekend, en het verheugde hem,
oude namen te kunnen hooren en naar oudbe-
kende plaatsen te kunnen vragen.
(Wordt reriotgd.J
1. Fakk«l>.
