N 1 E U WE
HbagËlaó voor cftooró- on
„De koningskroon van Rome.
No. 3090
Donderdag 22 September 1898
23ste Jaargang.
Bedrogen geluk.
BUITEJNL A JN D
77.
gratis.
Amerika.
Duitschiand.
Frankrijk.
UiARlfilHSdHl C0ER4IT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem f1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland «2,80
Afzonderlijke nummers0.03
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUBBAÏÏ: St. Janstraat Haarlem.
PRIJS DER ADVERTENTIES,
Van 16 regels50 Cen*
Elke regel meer
AGITE MA NON AGITATE.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
Zij, die zich van aj heden op
dit Blad abonneer en ontvangen
de nummer8 tot 1 October verschijnende,
Na zijne dolzinnige redevoering onlangs
in Turijn gehouden, is koning Humbert
van Italië «er trotsch op, de koningskroon
van Rome te hebben geërfd.» Maar te mid
den van de honger-revolutie's en bij den
algemeenen ellendigen toestand van Italië,
zooals in geen enkel ander land van Eu
ropa heerscht, is deze trots toch allesbe
halve te rechtvaardigen.
In 't bijzonder is de «koningskroon van
Rome» niet eene door het huis van Savoye
geërfde, maar eene door de Italiaansche
Vrijmetselarij geroofde en aan het huis van
Savoye overgedragen kroon. Bp de feesten
te Rome wordt dit feit dan ook duidelijk
uitgedrukt en tentoongesteld. Want bij de
optochten en feeststoeten hebben de Loges
overal den voorrang, zelfs den voorrang
boven het Italiaansche leger. En dit is ook
volkomen juist en in orde want het «eene»
Ita'ië en «de koningskroon van Rome,»
zjjn een werk van de Loge.
De koningskroon van Rome behoort aan
den Paus, en zulks weet en erkent de
gansche wereld. Daar is bovendien nog geen
enkele Grootmogendheid, die de berooving
van den Pans en de inbezitneming van
Rome uitdrukkelpk heeft erkend. Rome en
«de koningskroon van Rome» behooren he
den nog aan den Paus toe. De Paus alleen
kan zeggen, de koningskroon van Rome
te hebben geërfd.
Voor den Paus, voor Leo XIII, is het
een erfkroon, en wèl de oudste erfkroon,
welke op de wereld bestaat. Al daagt ko
ning Humbert altjjd wederom met zekeren
trots den Paus en de Katholieke wereld
uit, daarmede wordt het onrecht toch geens
zins veranderd in recht. Het Romeinsche
vraagstuk blijft desniettemin bestaan en
roept luide om oplossing.
FEUILLETON.
72. Vervolg.)
Hij echter had bij het voldoen zijner onge
breidelde hartstochten reeds laDg opgehouden
een goed mensch te zijn om nu Edith's liefde
weder waardig te worden, moest hij noodzakelijk
anders worden. Door deze erkenning louterde
het berouw zijnen geest reeds gedurende zijn
arbeid en deze gaf uitdrukking aan den stroom
zjjner gedachten. Daardoor had hjj een meester
stuk gewrocht in zijn Tobias, in zijnen engel
vooral, die met uitgestrekten arm den weg wijst
ten goede.
Ook hij, de kunstenaar, had zijn weg gevonden
en gevolgd onvervaard schreed hij verder. Met
zijne vroegere levenswijs had hjj gebroken voor
immer. Herhaaldelijk klopten zjjn vroegere vrien
den aan zijne deur, big liet hen kloppen ze
kwamen door den tuin aan zijn venster; w^seljjk
had hjj de gordijnen neergelaten, zoodat men
hem niet kon zien ook liet hjj den beitel rus
ten zoolang hjj het stoeien vernam en den twist
van zijne gezellen en Biondetta.
Hij hoorde ze schelden over zijne femelarij
en eindeljjk den Italiaan beslissen «'Goed, laat
hem loopen. Hjj schjjnt zjjne vrienden te kunnen
missen, zooals hjj de oude beelden der Grieken
en Romeinen heeft verlaten om deugdzaam te
worden hjj zjjn Bjjbelsche stof. Goed, laten we
Dat Romeinsche vraagstuk te zien op
gelost in den zin van de volle souverei-
niteit en vrijheid des Pausen, is niet lou
ter een recht van 250 millioen Katholieken
van den aardbolmaar is tevens in het be
lang van de Grootmogendheden, wier eigen
kronen wankelend zjjn geworden, sinds zij
de berooving van den Paus, den eersten en
oudsten en wettigsten souverein van Europa,
hebben geduld en toegelaten. De Groot
mogendheden hebben sinds dat oogenblik
afstand gedaan van het recht, om bp an
dere politieke rechts-schendingen, in den
naam van recht en gerechtigheid, tusschen
beide te komen. Niet alleen de Katholieke,
maar alle Staten hebben daarom ernstig
belang bp de oplossing van het Romeinsche
vraagstuk, ten einde hun eigen gezag te
genover hunne onderdanen wederom te her
stellen of te versterken.
Verstandige en vaderlandlievende politici
van Italië zoowel als van het buitenland, pro
testanten niet uitgezonderd, de correspon
denten van groote buitenlandsche dagbla
den, welke correspondenten Italië bereizen
en het land en het volk nauwkeurig ken
nen zij houden de oplossing van het
Romeinsche vraagstuk voor eene noodza
kelijkheid, ten einde Italië te redden uit
den beklagenswaardigen toestand van al
gemeenen nood en algemeene ontevreden
heid.
Men kan zeggende behoefte naar op
lossing van het Romeinsche vraagstuk
wordt erkend door geheel de wereld, be
halve door de directe vpanden der Kerk,
en door de schijnheiligen, die zich ofwel
Evangelische ofwel Christelpk-historische
noemenmaar allesbehalve volgens het
Evangelie, volgens Christendom en histo
rie oordeelen en spreken.
Met dit feit voor oogen, was het van den
kant van koning Hum ber t allerminst een
blpk van staatsmanswijsheid en voorzich
tigheid, toen bp in die dolzinnige radevoe
ring, te Turijn gehouden, den Paus en alle
weidenkenden, niet louter de Katholieken,
hem deze vroomheid, hjj zal vanzelf tot ons
terugkeeren Hij keerde echter nimmer tot
hen terugmet dat soort vrienden brak hjj
voor immer. Zijn meesterwerk baande hem een
weg tot andere gezelschappen, waar zjjn talent
voedsel vond en prikkeling tot den arbeid
Slechts langzaam ontwikkelde zich echter zijn
talent. In den eersten tijd leefde de jonge mees
ter afgetrokken en stil na de diepe gemoeds-
schokken, met zijn inwendigen mensch het meest
bezig. Zjjn zuster kon thans tevreden over hem
zjjn, hjj werd van nn haar trots en hare vreugde.
Minder tevreden met deze verandering van
zaken was de schoone Bicndetta. De bewoner
van haar vaderlijk huis verveelde haar. Zjj be
hoorde tot diegenen, welke gaarne worden ge
vleid, die met zich laten lachen en stoeien.
Vroeger kwam de jonge kunstenaar geregeld
haar opzoeken in den lommerrijken tuin. Hoe
bleef hij thans opgesloten in zijn atelier, had
hjj geen oogen meer voor haar, geen vleierijen
of scherts, schoon ze dikwjjls genoeg in den
tuin was te vinden, waar ze nog altjjd, naar
ouder gewoonte, wachtte op hem 1
Haar warm bloed kwam in verzet tegen deze
verwaarloozing fier bliksemden de vurige oogen,
terwjjl haar rad tongetje smalend besliste „Be
ren zjjn ze nu eenmaal, die Duitschers, en koel
heid en domheid bljjven hun eigen.//
Waarlijk, het kleine kind wist weinig van de
Duitschers, ja, haar donker, vlammend oog was
schoon, haar smachtende blikken trilden tot in
des jonkmans hart, maar ver, ver over de Al
pen staat aan den groenen Rjjn het graf, dat
al de liefde van dezen bevat, en de roos, die
maar alle welgezinden, uitdaagde en tartte.
Een redevoering, zooals die van koning
Humbert te Turpn, mist alle takt en al
het koninklijke, hetwelk men anders in de
redevoeringen van koningen uit oude, eer
biedwaardige vorstenhuizen aantreft. Hum
bert's dolziunige rede stuit den historie
kenner en vriend van Italië tegen de borst,
want dezen weten maar al te goed, dat
het tegenwoordige koninkrijk Italië een
werk is der duisternis en de Koning van
Italië een schpnkoning en een werktuig
van de Loge isen dat dit werk
het land en het volk niet tot welvaart voer
de, maar beiden èn land èn volk op de
rampzaligste wijze in het verderf stortte.
Het schoone Italië is geworden het meest
behoeftige en meest 'uitgezogen land ter
wereld, ja <de oefenplaats van het bederf
in alle takken van het Staatsbestuurde
kweekschool van vorsten-moordenaars, zoo-
als ons de moordenaar van den heer Car-
not en het monster van Genève, hebben
getoond.
Uit New-York wordt geschreven dat de
hitte eene ongekend hooge temperatuur
heeft aangenomen en veel slachtoffers
maakt.
In de omstreken van New-Brunswick zijn
veel fabrieken gesloten, nu 't 's nachts
even heet is als overdag.
Om het lijden nog te verergeren geraakte
plotseling Zaterdag jl. de ijsvoorraad in
New-York, Brooklyn, Jersey City en Ho
boken uitgeput, zoodat in dien geheelen
omtrek voor geen geld of goede woorden
een stukje ijs te krijgen was.
De onbarmhartige natuur drukt zwaar
op den mensch.
Graaf VanStolber g-W ernigrode,
kapitein der infanterie, in garnizoen te Ha-
genau, heeft een sergeant in de kazerne
aldaar een sabelslag op het hoofd toege
bracht, omdat het eten voor de soldaten
slecht gereed gemaakt was. De sergeant
hij er plantte-, spreekt enkel van liefde tot de
doode, zijn geleidster, zjjn schutsertgel op de
baan der kunst
XXVI.
Slot.
Beproeving loutert het gemoed_
Scheffel.
Weer zjjn jaren in onverstoorbaar snellen loop
over Else's stille woning heengevlogen. Ze had
den weinig verandering gebracht. In Gerhard
Von Reichenau's woning werd het echter door
het grooter worden der twee jongens steeds le
vendiger en vrooljjker beiden wilden ze kun
stenaar worden als de groote en beroemde oom
in Italië in Else's huis werd het echter steeds
stiller en eenzamer sedert men de geliefde doode
had weggedragen naar de lange, treurige slui
mering onder de groene graszodeo. Toen Edith's
onschuldige, kinderlijke oogen zich hadden ge
sloten in zoeten vrede, kon Else wel zeggen van
zich zelve
Streeft een engel naar den Hemel,
Breekt op aarde een menschlijk hart.
Doeh al brak haar hart, haar sterke geest
hechtte zich des te inniger aan harm zoon. Zjj
treurde niet als zij, die geen hope hebben zjj,
de beproefde vrouw, droeg haar smartelijk ver
lies gelaten, en, gesterkt door de beproeving,
wachtte ze haren Leo. Eenmaal immers, ja spoe
dig moest hjj terugkeeren. Geduldig en hoopvol
wachtte ze hem.
viel bewusteloos op den grond en is aan
de gevolgen overledeD.
Als een gevolg van den mocrd ge
pleegd op keizerin Elisabeth van Oos
tenrijk worden door de politie te Berlijn,
alle vreemdelingen van verdacht uiterlijk
uit de stad gedreven.
De heer Singer, het bekende sociaal
democratisch lid van den Duitschen Rijks
dag en lid van den Berlpnschen gemeen
teraad, werd onlangs gekozen tot lid van
de schoolcommissie, maar nu heeft de Mi
nister van onderwijs, aan wiens bekrach
tiging de keuze moest worden onderwor
pen, geweigerd zijn goedkeuring te ver-
leenen en wel op dezen grond, dat die
betrekking een soort van staatsambt is,
waartoe geen verklaard tegenstander van
de bestaande staatsregeling mag worden
benoemd.
In heftige taal trekken de Patrie, In-
transigeant en Libre Parole, te velde tegen
het Ministerie en den nieuwen Minister van
Oorlog, die de portefeuille heeft durven
oprapen, welke generaal Zurli n d en hem
met verachting naar het hoofd heeft ge
worpen, nu eene herziening van het Drey-
fus-proces in aantocht is.
Henry Rochefort noemt den nieu
wen Minister van Oorlog Chanoine een
schurk die eveneens vervangen zal worden
door een generaal of burger welke tot geen
enkelen prijs erin zal toestemmen om zich
met zijn laaghartigen voorganger solidair
te verklaren, en Dreyfus opnieuw ver
oordeeld, opnieuw gedegradeerd, opnieuw
geconspueerd zal weer in zijn celwagen
klimmen onder de duizendvoud herhaalden
kreet
«Reizigers voor het Duivelseiland uit
stappen.»
Ed. Drumont beschuldigt het Minis
terie een daad van hoogverraad te plegen
door zonder toestemming van de Kamers
een besluit te nemen waartegen weldra ge
heel Frankrijk zal protesteeren, een besluit
dat voor hat land de ergste gevolgen kan
hebben. Hij betwist het Ministerie het
recht om van de afwezigheid der Kamers
gebruik te maken om juist het tegenover
gestelde te besluiten van wat de Kamers
hebben gewild. En hjj laat er op volgen
«alleen om een verachtelpken joodschen
spion te redden, is Frankrijk, dat na het ver-
En eene andere vrouw wachtte met haar
Sibylle Von Oefen.
Meermalen was zjj gedurende de lange jaren
van Ostenrode naar bet stadje gekomen en had
liefderijk de vriendschap der Edelheims, die ran
de wereld waren vergeten en afgetrokken, ge
zocht en gevonden. Trouw had ze de zieke
Edith bemind en opgepast en nooit wind of
weer gevreesd om door hare bezoeken zooveel
in haai vermogen was en door haar opgeruimd
en opgewekten geest de ljjdende vriendin op te
beuren. En wat ze voor deze was geweest, trachtte
ze tevens voor de vergeten, eerzame moeder te
worden.
Zjj werd de zonueschjjn in het stille huis van
Else. Deze beminde het vrooljjke, deelnemende
meisje, dat bekend was met alle plaatselijke en
f&milietraditiën, en ze praatte en keuvelde met
haar als met eene oude vriendin ze vertelde
haar met evenveel belangstelling de tjjdingen
uit Batavia en Hongkong als aan hare dochter.
Urenlang kon dan het vrooljjke kind zwjjgend
toeluisteren en de moeder den trots gunnen en
het streelende genoegen, te verhalen van haren
zoon.
Een dergelijk onbewust zich verliezen in moe
dervreugde werd voor de jonge gast nooit ver
velend, die om vreugde te brengen en vreugde
te genieten nooit het uur gaans vreesde, dat bet
stadje van het huis Reichenau scheidde, want
in den loop der jaren was dit erfgoed haar
eigendom geworden.
(Wordt vervolgd.)
