NI K
voor cfëooró-en
Het land der avonturiers.
n
No. 4037
Donderdag 17 November 1898
23ste Jaargang.
Meisjesdroomen.
BUITKNLAN D,
Frankrijk.
Spanje.
Amerika.
(IIIIIHT,
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschjjnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUEBAU: St. Janstraat Haarlem.
/1,10
«1,40
«2,80
«0.03
PEIJS DER ADVERTENTIEN.
AGHTE MA NON AGITATE.
Van 16 regels50 Cent
Elke regel meer71/,
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
In Frankrjjk wordt een spel gespeeld, dat
nog zelden is vertoond. En geheel de we
reld door verheffen zich stemmen voor de
z. g. verdrukte onschuld. Wordt het por
tret van Dreyfus vertoont in bijeenkom
sten, dan daveren de zalen van het hand
geklap.
Vier jaren geleden werd de kapitein Drey
fus van den generaion Staf van het Fransche
leger wegens landverraad veroordeeld. Was
hjj plichtig of niet aan hetgeen hem ten
laste werd gelegd Wjj zullen noch kun.
nen daarover een beslissend woord spre
ken, evenmin kan dat de familie van den
veroordeelde, noch de mannen diemeenen
te mogen pleiten voor de vrjjbeid van den
veroordeelde in boeien geklonken op het
Duivelseiland.
In de afgeloopen vier jaren heeft Frank
rjjk meer dan een half dozjjn Ministers
van Oorlog versleten die de stukken en de
bewijzen van het verraad door Dreyfus
gepleegd, hebben gezien en beoordeelden
met de uitspraak: hij is schuldig.
Het is toch mogelijk, zegt men,dat Drey
fus onschuldig is veroordeeld. Och! ja, dat
is mogeljjk. Overal waar er menschen zijn,
zijn er ook kansen tot dwaling, en de
Krijgsraad die Dreyfus heeft veroordeeld
is daar noch meer noch min vrjj van dan
andere Rechtbanken.
Het is altijd eene droevige zaak onschul-
digen te zien boeten voor misdaden die zjj
niet bedreven hebben, maar nog nooit is
voor een schuldig- of onschuldig veroor
deelde zoo'n lawaai gemaakt in en bui
ten Frankrjjk als voor Dreyf u s. Hij wordt
dan ook beschermd door zjjn volk. Za'dor
Kahn, de groote rabijn van Frankrjjk heeft
gezegd«Onder de joden zjjn nooit ver
raders te vinden geweest. De joden noe
men zich zeiven den eersten adel der we
reld en geen hunner kan zich hebben schul
dig gemaakt aan landverraad. Dreyfus
moet onschuldig zjjn, het koste wat het wil.
FE VILLETON.
1.
In den tuin, bjj de haag, stonden zjj naast
elkander, zjj, de jonge, blozende jonkvrouw met
het kinderljjk gelaat, en hjj, de jongeling, die
•erder een opgeschoten knaap dan een forschen
jonkman geleek. Bljj lachte de Junihemel in
zjjn streelend blauw, en vrooljjk schoot de zon
hare warme straleD over de getooide en opge
smukte aarde. Doch het schoonste voorwerp,
waarop haar glanzend, licht nederviel, was voor
zeker de slanke, sierljjke meisjesgestalte, met de
groote blauwe oogen en de kastanjebruine, weel
derige lokken.
Wie de twee jongelieden zoo bjj elkander
had zien staan, zou gedacht hebben, dat twee
groote kinderen bezig waren, elkander een sprook
je of eene sage te verhalen. Deze indruk zou
nog verhoogd worden, wanneer wjj onbemerkt
een oogenblik naar beider woorden wilden luis
teren.
hJa, ik wil je vrouw worden sprak het
meisje, terwijl daarbjj hare droomerige oogen
in de verte staarden, alsof hare gedachten bjj
iets anders toefden dan bjj den jonkman aan
hare zjjde.
De woorden, welke zij zooeven gesproken had,
zjj klonken haar zelve zoo vreemd en zeldzaam
toeook klopte haar jeugdig hart onrustig, en
het was niet 't bewustzijn van eene tot dan
En zoo hebben de rijke joden van Frank
rjjk elk naar vermogen bijgedragen tot het
bijeenbrengen van een groot kapitaal om
Dreyfus vrij te maken en de vlek van
verraad van zijn voorhoofd uit te wisschen-
Het geld regeert de wereld, en het maakt
de menschen dol. Een losbandig mensch,
de Fransche officier Esterhazy, moest
Dreyfus vervangen als verrader, maar
zij die Dreyfus veroordeeld hadden, ver
klaarden, dat Esterhazy zich persoon-
ljjk schandelijk gedroeg, maar geen verra
der was, zooals de Dreyfusards voorstelden.
Ziende, dat het Fransche leger niet wilde
samenwerken om den veroordeelde op het
Duivelseiland vrij te pleiten, werd reclame
gemaakt. In staat van beschuldiging wer
den gesteldde Krijgsraad, de Ministers
van Oorlog, Generaals en Opper-officieren.
Valsche geschriften werden gefabriceerd en
een stuk vervalscht in 1896 door kolonel
H e n r y, dat moest dienen om Dreyfus in
1894 dus twee jaren vroeger onschuldig te
verklaren, Zulk een dwaasheid doet opgeld
en men draaft er mede door, schreeuwende
zij die Dreyfus veroordeelden zjjn falsa
rissen en allen die de onschuld van Drey
fus in twijfel trekken, zijn clericalen, Je-
zuiëten-vrienden en wat al onmenschen
meer. Alleen zij, die zonder de minste be
wijzen Dreyfus onschuldig verklaren, zijn
eerlijke lieden, zij noemen zich de cory-
pheeën van het recht.
De eeoe schandvlek wordt na de andere
op het leger geworpen waarvoor de Fran-
schen geen opoffering te groot hebben ge
vonden, waarop al hun hoop is gevestigd
tot het herwinnen van den ouden roem.
Werkstakingen werden te Parijs georga
niseerd om het volk in opstand te brengen,
zoowel onder de werklieden die arbeiden
aan de gebouwen der Tentoonstelling als
onder het spoorwegpersoneel. De bevelheb
bers van het leger werden, nu troepen tot
het handhaven van de rust naar Parps wa
ren ontboden, beschuldigd eene omwente
ling te willen beproeven en de minister-
ongekende zaligheid, maar veeleer een gevoel
van schrik, dat haar bemachtigde. Hjj echter,
wien deze woorden golden, zag een hemel van
geluk en weelde opengaan, en hartstochtelijk
sloot hjj het jonge meisje in zjjne armen.
En ook nu ondervond zjj niet de geringste
aandoening het was haar te moede, alsof ze in
een paradjjs vakeerde en een zoelere lucht in
ademde. Doch helaas, de werkeljjkheid was ge
heel anders, dan het lied der dichters haar had
toegezongen.
//Ik heb u mijn heel levenjlang bemind," fluis
terde Charles teeder //ik had u reeds lief toen
ge als klein meisje nog de school bezocht.//
//Ja# verklaarde Valerie peinzend, //dat is, op
recht g/sproken, nog zoo heel lang niet geleden,
en nu reeds verloofd 1 O, Charles, is dat denk
beeld niet wat zonderling
//Daar zult ge wel gauw aan gewoon raken,*
antwoordde de jonge maD met vuur, hge zjjt
immers nauwelijks den kinderschoenen ontwas
sen, Vallie
#Ja nauweljjks den kinderschoenen ontwas
sen," herhaalde hjj zonder te weten wat zjj zeide.
Valerie Herbert had nooit een broeder gehad;
maar Charles had haar steeds met broederlijke
liefde omgeven; misschien scheen haar daarom
ook de verklaring van den jongen man geheel
natuurljjk toe.
Daar sluimerden gevoelens in de ziel van
het jonge meisje, waarvan zij zich zelve niet
bewust washet lag niet in Valerie's natuur,
zich op den duur met de liefde tevreden te
stellen, welke zjj voor Charles Sartoris koesterde.
De gewaarwording eener innige, vurige liefde
president B r i s s o n, vergetende, dat hij zelf
de soldaten naar Parijs had doen komen,
veinsde er aan te gelooven. Maar de Fran
sche Kamer van Afgevaardigden kwam bij
een en Brisson, de Dreyfusard, werd met
zjjn geheel ministerie verpletterd.
Het Hof van Cassatie, dat de veroordee-
ling van D rey f u s wilde vernietigen, werd
een gevoeligen slag toegebracht door gene
raal Chanoine, die even als zijn voor
gangers, als minister van oorlog, het schul
dig uitsprak over Dreyfus, den veroor
deelde, waarvoor geheel Europa in rep en
roer is gebracht.
Het Dreyf u s-syndicaat zit niet stil, de
geesten worden opgewonden in en bui
ten Frankrjjk, en het Hof van Cassatie is
eene zware taak op de schouders gelegd.
Dat Hof verzuimt dan ook niets wat kan
bijdragen om aan den weusch van het
D r e y f u s-syndicaat te voldoen. Wee de
Rechters indien zij den veroordeelde niet
zjjn vrjjheid kunnen hergeven!
Frankrjjk is rjjp voor alle geweld. In
dien een kfachtig man opstond, hetzjj de
Hertog van Orleans, een prins Bonaparte,
of een gelukzoeker, hjj zou even gemakke-
ljjk als een Napoleon III,met een batal
jon soldaten de volksvertegenwoordigers uit
de vensters kunnen werpen, de opruiers en
verleiders van het Fransche volk kannen
knevelen om aan het land de vervlogen rust
terug te schenken.
Frankrijkde eerstgeboren zoon van
Rome, de oudste dochter der Kerk, is diep
gezonken in den poel der goddeloosheid, het
heeft zjjn gezond verstand verloren, een
dwingeland is er noodig om orde en gezag
te doen eerbiedigen.
In de Fransche Kamer heeft de heer
Fournière gesproken over het leger in
verband met zjjn belagers en verdediger!.
Hjj zinspeelde op het ontslagnemen van
generaal Chanoine als Minister van
lsg uog verborgen op den bodem des harten
van het kind, dat, teeder en wild tegelijk, boo-
men en bloemen en vogels, kortom alles wat
heerljjk was en schoon beminde dat geea andere
vreugde kende dan onverzeld rond te dwalen
in velden en bosschen dat met geene andere
personen omging dan met haar oom en Charles
Sartoris, een verren bloedverwant van hare moe
der. Zij vermoedde hare schoonheid niet, de
kleine Valerie; sjj verlangde niet naar rijkdom,
ofschoon zjj arm was. Soms gevoelde ze wel
een onbestemd verlangen in zich opkomen naar
meerder vrijheid,grootere weelde. Dit nam even
wel niet weg dat zjj zich tevreden en gelukkig
gevoelde in de eenvoudige woning van haar oom.
z/Wat zal oom wel zeggen sprak Charles na
een poos, terwjjl hjj Valerie's kleine hand in
de zjjne nam.
//Hjj zal zeggen, dat wjj te jong zjjn en
te arm, Charles!//, sprak het jonge meisje, nog
steeds nadenkend voor sich uitstarend.
De jonge man beet zich op de lippen.
//Het is waar, ik ben niet rjjk,// sprak hjj
op geheel anderen toon, „doeh in weinige maan
den zal ik eene betrekking aan het gerechtshof
beklreien, en dat zal, met inbegrip van het
kleine erfdeel, dat mijne moeder mjj naliet, een
jaarljjksch inkomen van tweehonderdvjjftig pond
uitmaken.//
//Kan men te Londen van zulk inkomen
leven
//Dat zou ik denken Beter dan op het land!//
riep Charles vol overtuiging uit. En dan is deze
som slechts voor het begin. Binnen eenige
jarem er lag eenige aarzeling in den toon,
Oorlog op de wijze waarop Ulysses het
paard van Troje verliet en verdedigde U r-
bain Gothier, die te midden der Drey-
lus-beweging een beleedigend boek geschre
ven heeft over het leger. Wel verre, zoide
Fournière, van het leger te beleedigen
wil Gothier het juist verbeteren en re-
organiseeren.
.Toen hij over Entile Zola sprak als
een man die de Fransche letterkunde tot
roem verstrekt, ging er een zeer afkeurend
rumoer op in de Kamer. Velen protesteer
den en een Afgevaardigde in het Centrum
riep: «Hij is geen Franschman.»
De minister-president D u p u y antwoord
de, dat hjj gemeend had, Got h ie r te moe
ten vervolgen, overeenkomstig den wil der
Kamer, waar het eene collectieve beleediging
van het leger geldt.
Met de onderhandelingen over de vre
desvoorwaarden tusschen Spanje en de
Vereenigde Staten schieten de vertegen
woordigers van deze landen niet vlug op.
De Regeering te Madrid wil de onder
handelingen niet langer rekken, doch zal wel
dra eene beslissing uitlokken, waardoor
de conferentie zal genoodzaakt worden uit
een te gaan. Eu de Impartial meldt, dat
de Regeering aan den Voorzitter der Spaan-
sche com missie, den heerMontero Rios,
den last heeft gegeven, de onderhandelin
gen te eindigen als de Amerikanen hunne
eischen niet matigen. De heer Sagasta
meent, dat langer aarzelen plichtsverzuim
wezen zou.
Men vreest echter dat de Regeering te
Washington een krachtig eskader met
commodore Schley tot commandant naar
Europa zal zenden om Spanje tot afdoening
te noodzaken.
De Regeering te Washington heeft vast
besloten niet toe te geven aan de eischen
die Spanje stelt. Zij vat haar eitch op
als een ultimatum aan Spanje.
De Morning Post verneemt, dat de vre-
des-commissie in dien geest aanwjjzingan
heeft ontvangen. En als de Spaansche pre
mier Sagast a niet inbindt en zjjn onder
handelaars geen last geeft om aan den
wensch van de Vereenigde Staten toe te
geven, is de breuk onvermijdelijk.
waarop hjj de laatste woorden uitsprak zal
ik meer verdienen. Dan zijn wjj naar verhouding
rjjk
»Ja, maar in weerwil van dat alles zjjn
we beiden toch zeker nog te jeugdig, om reeds
aan een huweljjk te denken, ik ben immers
nog lang geene ernstige, flinke vrouw!"
uWat zjjt gjj dan?#
//Een heel jong meisje of een kind, zooals ge
het noemen wilt,// lachte zjj vrooljjk. //Doch
daar komt oom Willem, en ik zou niet graag
willen, dat hjj me thans zag."
Nog een lichte handdruk, en tjj verdween
tusschen de boomen, terwjjl haar verloofde met
wild kloppend hart en donkerroode waDgen
Valerie's oom tegemoet ging.
II
Valerie's vader, Edmoud Herbert, was de
jongste zoon van eene oude familie. Hjj was
echter arm, ja, hjj bezat nauwelijks iets meer
dan zjjn toelage als officier; toch klopte een
edel hart in zjjn boezem Toen Valerie Sidney
hem dan ook verkoos boven een rjjkere partjj,
had niemand zich daarover verwonderd, ofschoon
's meisjes zuster, de echtgenoote van een mil-
lionnair Valerie's huweljjk een dwaasheid genoemd
had.
Maar deze verbintenis zou niet van langen
duur zjjn. Msjoor Herbert stierf in Indië, toen
ijjne eenige dochter nauweljjks twee jaren telde,
en ook zjjne vrouw overleefde den dood van
haar echtgenoot niet lang.
(Wordt vervolgd.)
