N i Hi U WE
ËagBlaó voor <3Hooró- on 3/uiè-éCollanó.
Het Sint Nicolaasfeest.
No. 4053
Dinsdag 6 December 1898,
23§t* Jaargang.
Meisjesdroomen.
BUITENLAND.
Per 3 maanden voor Haarlem ƒ1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland2,80
Afzonderlijke nummers0.03
Dit blad verschjjnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
B IT B E A TTSt. Janstraat Haarlem.
Elke regel meer
71/.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
Wg staan aan den voor-avond van het
Sini'Nicolaasfeest en herinneren ons nog
hoe wjj als kinderen den bigden dag reeds
lang te voren verbeidden met ongeduld.
O, de Heilige Man uit Spanje, wat waren
we bang voor hem en toch hoe een vreug
devolle verwachtig deed ons den dag zien
aanbreken, dat de goede Sint zijn intrede
deed in de woning onzer ouders. Dagen
te voren reeds spraken we over den hei
ligen Bisschop, het groote ideaal van ons
leven, het eenige waar wij naar verlang
den en haakten.
Hoe wg ons uiterste best deden op alle
mogelgke manieren, om toch maar goed in
den pas te staan met den heiligen Man,
die naar Spanje reed om speelgoed, lek
kernijen maar ook roeden te halen.
Hoe wg 's avonds bg 't minste geritsel
van den wind langs de daken of in den
schoorsteen, de voetstappen meenden te ver
nemen van Sinterklaas, en foabbas, zijn
zwarten knecht, die informeeren kwamen,
hoe het met onze gewetensrekening stond.
Hoe wg, wanneer wg zaten te bidden tot
den goeden Heilige, plotseling soms het ge
trappel hoorden van een paardje, dat bg ons
venster stilhield hoe wg het kloppen hoor
den op de ruiten, en onze grootere huis-
genooten het gordgn wegschoven.
En werkelijk.het was hg zelf, op zgn
paardje gezeten, de heilige Man, met zgn
bisschopsmuts, zgn langen baard en bonten
tabberd.
Wat eene vreugde
En precies toen we zaten te bidden, dat
trof heerlgk, het kon niet beter
Het papier, waar alles op genoteerd stond,
wat we zoo al verlangden, werd den Hei
lige half angstig half bljj overhandigd, het
paard kreeg een stuk brood, Sint Nicolaas
een handje, Sabbas een dronk, en voort ging
het weer, de daken over naar den hemel
zooals onze rjjke verbeelding ons voor-
tooverde.
FEUILLETON.
[Vervolg).
//Ik kan Charles niet huwen,// ging Valerie
voort, terwjjl zjj in snikken losbarstte. //Ik ver
zocht hem Donderdag te komen, omdat ik hem
de waarheid niet langer kan noch mag verbergen.//
//God zjj dank, eindelijk," fluisterde tante
Constance. Doch luid vervolgde zij„Het ver
heugt mjj, kind, dat gij het onzinnige uwer ver
loving eindelijk hebt leeren inzien. Gjj waart
veel te jong om te weten of uw hart werkelijk
beminde, en ik geloof, dat gij den heer Sartoris
nooit hebt liefgehad zooals gjj u dat zelf hebt
wijs gemaakt.//
Wist Valerie dit alles niet reeds? Onrustig
liep zjj het vertrek op en neer.
//Ik weet het niet tante, en er is mjj ook niets
aan gelegen,/, zeide zjj opgewonden, „ik weet
alleen dat ik nooit zijne vrouw kan worden. Ik
zou ongelukkig zgn, want ik ben een opper
vlakkige, jjdele persoon geworden, die niet meer
kan leven zonder die duizenden dingen, welke
het leven in de groote wereld medebrengt."
Zjj speelde komedie, toen zij deze woorden
sprak, want zjj was bevreesd voor de vraag, of
zjj dan een ander liefhad. Zoo wendde zjj alles
aan om hare tante de overtuiging te geven, dat
•n lietde voor de wereld, èn angst voor armoe
de haar van Charles deden afzien. Toch kleurde
zjj over de leugens, die zjj zoo onbeschaamd
Maar die schoone illnsiëu gelgk alle
schoone illusiën uit die dagen der eerste
jonkheid, zgn sinds lang voorbij.
Daar kwam een tijd, dat wij iets hoorden
fluisteren, wat wjj aanvankelijk in de ver
ste verte niet konden gelooven, maar wat
toch eindelijk de koude werkelijkheid bleek.
De eerste poëzie des levens was vervlo
gen, en ons hart was teleurgesteld bij 't
vernemen der dorre waarheid.
Zoo was 't, toen wg kinderen waren, en
zoo is 't heden met de kinderen nog.
Hoe lang hebben we overal, waar we
kwamen, de kleinen om ons heen reeds hoo-
ren vertellen van Sinterklaas.
De onwilligsten en koppigsten onder hen
worden als lammetjes, bg 't hooren van dat
tooverwoord.
De grootste deugnietjes en dwarskgker-
tjes worden zoo zoet en geduldig, zoo han
delbaar en zacht, in een woord, de bengels
van zooeven werden engeltjes, zoo lief en
naïef om er mee te dweepen.
En voor een oogenblik denken wg on8
terug in 't verleden, genieten wij weer met
de kleintjes, gevoelen wij weer al het zoet
hunner illusiën en smaken wg het genot,
dat hun hartje smaakt, in de verwachting
van den grooten dag.
Onze gedachten dwalen nog eens naar
den gezelligen, vreedzamen huiseijjken kringj
waar wg gelukkig waren en gelukkig maak
ten, waar de zon der ouderliefde haar wel-
dadigen gloed over ons uitspreidde, en waar
wjj wederkeerig onze goede ouderen een ge
not deden smaken, dat met geen schatten
van goud was te koopen noch te betalen.
Het feest van Sinterklaas neen, al
mogen verlichte geesten willen tornen aan
den bisschopsmantel van den Heilige,
wg, Katholieken, zgn gelukkig in 't bezit
van die volksheiligen, wier levensgeschie
denis stof aanbiedt tot zulke feestdagen.
Doch, gelgk aan alles op deze wereld,
zoo is ook hier een keerzgde, die droeviger
stemt.
Is 'tbjj de meer gegoeden een dag van
zeide. Want leugens waren hetDe geheele
voorname wereld immers, met al hare vermaken
en rijkdommen, zou zjj met een licht gemoed
hebben vaarwel gezegd, indien het hier Max
Beaufort gegolden had. Liever zoude zjj aan
zjjne zijde om eene aalmoes vragen dan met een
ander in pracht en overvloed leven j doch hare
liefde mocht zjj om geenen prijs verraden.
Mevrouw Langley liet zich gemakkelijk mis
leiden. Zjj glimlachte tevreden bij de woorden
harer nicht.
„Wanneer gij liever hebt, dat ik Charles Sar
toris schrjjf, zal ik dat met pleizier doen
en dan 't was immers niet eens eene eigenlijke
verloving en
„Neen,// sprak Valerie vastbesloten, „ik wil
niet laf zijn. Wij beiden, Charles en ik, hebben
ons als verloofd beschouwd, en dus wil ik ten
minste ook eerlek met hem spreken.//
„De wagen staat klaar, mevrouw,// meldde op
dit oogenblik een bediende en beide dames ste
gen in, om hunne urv g-nbezoeken afteleggen.
Doch Valerie had zich nooit zoo ellendig ge
voeld als heden, in het helder bewustzijn, dat
de man dien zjj in het geheim aanbad, haar
zou verachten evenals haar vroegere verloofde.
Eindelijk was de lang besproken dag, waarop
de wedren zou plaats vindenaangebroken.
Valerie reed werkelijk met Asthon Lawford in
zijn phaëton zij klenrde toen zij in het gedrang
Charles Sartoris bemerkte, wiens blik haar ver
wijtend aanstaarde. Toen zjj ten tweede male
naar de plaats zag, waar hjj gestaan had, was
hjj verdwenen.
vreugde en genot, bij de armen, helaas,
valt de viering van dat feest vaak dubbel
bitter.
Is bij de eenen overvloed in alle», bij
anderen is vaak gebrek aan 't hoogst nood
zakelijke, zelfs aan brood.
En toch! ook daar zgn gevoelige ouder
zielen en gevoelige kinderharten, ook daar
zgn harten, die smachten naar een dag van
zonneschjjn in dit somber leven, naar een
dag van geluk te midden van zooveel;mi
series en ellenden, zooals het harde noodlot
die vaak met kwistige hand weet te stor
ten over de hutten der armen.
Aan 't slot van dit artikel doen we een
beroep, een dringend beroep op hen, over
wier hoofd geen andere levenszon schjjnt,
dan de zon van weelde en overvloed,
op hen, die van 't leven, door den wil van
God, steeds de beste gaven genieten.
Op hen doen wg vooral een beroep die
niet weten noch voelen wat armoede is.
O, gij rjjk bedeelden met aardsche goede
ren, weest heden barmhartig, geeft iets van
uw overvloed den armen, aan hen die wee-
nen. Vergadef u de bittere tranen der arme
kinderen, want zjj zullen schitteren als fon
kelende diamanten om uw hoofd, wanneer
ook voor u het uur geslagen zal zgn om
rekening van uw rentmeesterschap te geven.
Wees barmhartig op 'tSint Nicolaas-feest
voor de armen, want duizendvoudig zal het
u worden beloond.
Welaan deze dag biedt de schoonste
gelegenheid.
Laat dan over de schamele bedjes van
de kleintjes der armen een bigde morgen
stond opgaan, waarin zij gelukkig zijn
deel hun mede van uw rijken overvloed,
want met zoo weinig zgn die hartjes te
vreden, ze zgn zoo dankbaar, en dat wei
nig zal ook uw geluk volmaken.
Immers, wat is schooner dan zelf geluk
kig te zgn, maar dan, in 't volle be
wustzijn, dat wg ook anderen gelukkig heb
ben gemaakt.
„Was dat niet de heer Sartoris, dien u zoo
even groette vroeg Lawford, en Valerie knikte
bevestigend. „Hjj zag er niet bijzonder „rooljjk
uit, was dat soms omdat u bjj mjj zjjt?„
Valerie zag hem met gekunstelde verrassing
aan.
„Wat zou hem of iemand anders eraan ge
legen zjjn met wien ik rjjd,« antwoordde zij
lachend. „Ook de Hertog van Castlemain b/ od
mjj eene plaats in zjjn phsëton aan, en de goede
Emly bad mjj op zijne knieën, ik zou hem toch
de eer bewijzen en met hem gaan,"
„En toch hebt u aan mjj de voorkeur gege
ven bemerkte Lawford met een lach van be
vredigde jjdelheid.
„Eenvoudig, omdat, wanneer ik met den Her
tog gereden ware, ik zijne vrouw, die ik niet
ljjden mag, zou ontmoet hebben. En voor Emly
koester ik eene ware antipathie.„
„Dus u gebruikt mjj slechts als noodhulp
vroeg Lawford een weinig geraakt.
moest zich eerder verheugen over de gunst,
en niet naar hare oorzaak vragenlaat ons
thans geen ernstige zaken bespreken, u zoudt
anders in staat zjjn de hooge tragedie te be
handelen^
„Ah, u neemt nooit iets ernstig op stiet
Lawford vol vertwijfeling uit. Hjj beminde Valerie
op zelfzuchtige, kleinhartige wjjze, of beter ge
zegd, hjj liet zich verblinden door hare schoon
heid.
„Nu, maak u geen warm bloed bemerkte
Valerie op kouden toondoch onwillekeurig
vroeg zjj zich af, of zjj niet te ver was gegaan
met dezen man, dien zjj verachtte. Zjj had nooit
Amerika.
De Regeering te Washington heeft aan
de opstandelingen op de Philippgnen nog
heel wat werk. Deze heertjes wenschen zich
niet aan de Amerikanen te onderwerpen.
Zjj houden 10.000 Spaansche soldaten in
krijgsgevangenschap en eischen 31/» mil-
lioen gulden losprjjs voor veertig Spaansche
monniken, die zjj sinds het begin van den
oorlog gevangen houden.
De Vereenigde Staten zullen nu 70.000
man troepen zenden om de insurgenten te
overtuigen dat Jonathan niet zooals Car
men met zich laat sollen. Eenige oorlogs
schepen zullen naar Manila vertrekken om
de troepen te ondersteunen.
Doitsohland-
Ta Berljjn bevindt zich op dit oogen
blik de Perzische prins Melik Massur
Mirta, die dezer dagen in plechtige
audiëntie door keizer Wilhelm zal wor
den ontvangen.
De Prins heeft voor deze gelegenheid een
uniform laten maken, waarvan de schou
derstukken zgn bezet met 1250 diamanten,
welke eene waarde vertegenwoordigen van
60,000 Mark 1 Voor den Prins zgn tevens
twee ridderorden van den Leeuw en de Zon
vervaardigd, die elk 16,000 Mark hebben
gekost.
In het Schwarzwald ligt de sneeuw
reeds eenige voeten hoog. Het is er al flink
winter.
Frankrijk.
Het deelnemen van het Fransche minis
terie aan de Wereldtentoonstelling van 1900
zal vermoedelijk eene uitgave eischen van
9i/s millioen franks. Een bedrag van zes
millioen zal worden besteed in het tentoon
stellingsjaar, de rest is verdeeld over de
jaren 1898 en 1899. De hoogste kosten
worden veroorzaakt door de afdeelingen
van schoone kunsten en van landbouw, nl.
21/, millioen. De koloniale tentoonstelling
eischt 1,870,000 franks, de tentoonstelling
van het ministerie van Binnenlandsche Za
ken en Eeredienst 730.000 frs. Dan vol
gen: Onderwjjs met 544,000 franks, Open
bare Werken met 450,000 frs., Financiën
met 239,000 frs., Handel met 188,000 frs.,
Justitie met 48000 frs. en Marine met 40000
franks.
geloofd dat Lawford baar ooit zou beminnen.
Zou daigene, wat baar als spel voorkwam, bittere
ernst zjjn?
„U zjjt wreed fluisterde Asthon Lawford
weder op ondeTdanigen toon.
Toen graaf Beaufort en z|jne vrouw naar huis
terugkeerden, vertelden zjj den broeder van het
feest en betuigden hun spijt, dat hjj niet was
meegegaan.
„Ik had zaken in het krjjgsburean en later
onderhield ik mjj opperbest tehuis. En dan,
Gerard, gjj ziet er zelfs vermoeid uit.„
„Ja, ik ben vermoeid. Gjj weet dat het leven
te Londen mijne krachten uitput. Ik zal dan
ook spoedig naar ons landgoed terugkeeren en
Nelly aan uwe zorg overlaten."
„Het is een waar geluk,» sprak de Gravin
later tot haar echtgeooot, „dat Max geen voor
liefde koestert voor Valerie Herberthjj zou
zulke wreede ontgoocheling niet zoo licht ge
dragen hebben. Maar zjj is hem God dank
onverschillig.»
XVI.
Valerie is een valsch en trouweloos wezen,
en de liefde van een eerljjken kerel onwaardig,
dus dacht Charles Sartoris, toen hjj de we
ning van mevrouw Langley binnentrad. En
toch gevoelde hjj maar al te wel, dat de liefde
voor de vriendin, de speelgenoote zjjner kinder
jaren, nog altoos woonde in zjjn hart.
(Wordt vervolgd.)
HAMLEBStHCOÏIÜllT.
ABONNEMENTSPRIJS
PRIJS DEE ADVERTENTIEN,
Van 16 regels50 Cem
AGITE MA HOE AGITATE
20.
o
