No. 4075.
Maandag 2 Januari 1899.
23ste jaargans
j
i
Hbagêlaó voor «fflooró- on ££uió-<JCollanó.
NIE ÜWTA AR.
De ^Moeder der Smarten."
B U 1T K iN L A JN 1)
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
2,80
0,03
feuilletoa.
Italiö.
Amerika.
Oostenrijk-Hongarije.
België.
Rusland.
Duitschland.
Engeland.
Spanje.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
f 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,40
Voor het baitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS.
jbTVIMNIIEnD
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
Van 1—6 regels50 Cents.
Elke regel meer7U,»
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
-•wm
AQITE MA NON AGITATE
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale Publidté Etrangère
G. L DAUBE 8f Co. JOHN., F.JONES Succ., Pans 31 bis Faubourg Montmartre.
Wg staan aan het einde des jaars. De
Wereldhistorie is wederom met een jaar
vermeerderd, en ook bp onzen levenstijd
sijn 365 dagen bggeteld. Wederom is een
jaar met den stroom des tpds verzonken
in den oceaan der eeuwigheid. In weemoe
dige stemming zien wg het jaar van ons
scheidenwant het neemt een gedeelte van
ons leven met zich mede. V an de beleefde
dagen zal geen enkele dag ooit terug-
keerenzp bestaan slechts in onze herin
nering en bij God in het Boek der ver
gelding. Wij treden nu in een nieuw jaar
en weten niet, wat de donkere schoot der
toekomst voor ons bewaart.
De wisseling des jaars is alzoo eene
ernstige, gewichtige gebeurtenis, en ver
maant ons tot nadenken zij spoort ons
aan, om een terugblik te werpen op het
afgeloopen jaar en een blik te slaan op
het toekomstige, opdat wp op Christeljjke
wpze het! oude jaar sluiten en het nieuwe
jaar beginnen mogen.
De eerste plicht van den christen bij
het eindigen des jaars is: dankbaarheid
jegens God voor alle weldaden, in den loop
van het vervlogen jaar ontvangen. Het
jaar telde méér dan een half millioen mi
nuten maar de weldaden van den algoe-
deu God, welke ons gedurende dat jaar
zpn medegedeeld, overtreffen dit getal. Elk
oogenblik was door Zgn hemelschen zegen
verrijkt; want de hand des Almachtigen,
die ons schiep, moest elk oogenblik die
scheppingsdaad vernieuwen, doordat de god
delijke Voorzienigheid ons in leven hield.
Gedenken wij al het goede, hetwelk God
ons dagelijks, ja elke stonde, liet toeko
men, zoowel in de orde der natuur, als
in de orde der genade; gedenken wp ook
al het kwade, waarvoor Zpne goedheid ons
bewaard heeft. «Want aan Uwe genade heb
ik te danken al het kwaad, dat ik niet ge
daan heb», zegt de H. Augustinus tot God.
Aan Zpne lankmoedigheid hebben wp ook
te danken al die rampen en slagen, welke
°ns niet getroffen hebben. En zoo wij door
beproevingen werden bezocht, dan geschied
de dit ook tot ons heil en we!zpn.
O, voorwaar! Hebben wij dageljjks reden,
Om overeenkomstig de aansporing der K- rk
onze harten dankbaar hemelwaarts te ver
heffen vooral is dit billpk en rechtmatig
bij het einde des jaars, om daardoor onze
erkentelijkheid jegens God te toonen.
Nog een anderen plicht hebben wij bp
het einde des jaars te vervullen. Wp
moeten ons namelijk afvragen, op welke
wpze wp het oude jaar hebben doorge
bracht hoe wij onzen plicht vervuld, en
2. (Vervolg.)
De diep gezonken treurige oogen van dete
vrouw richtten zich angstig en onderzoekend
op zjjn verhit, van hartstocht gloeiend ge-
laat.
„Gjj zjjt zeer opgewonden Lucien,// zeide zij
met zachte stem, //deert u iets
«Of mg iets deert,// vroeg hij op eenigszins
sarcastisehen toon, //o ja, geheel Frankrijk
deert mjj.«
„Mjj ook,// antwoordde zij treurig, en een
traan gleed langs haar gerimpelde wangen.
„Maar het zal gewroken worden," riep big
onstuimig uit. Hjj wilde haar schieljjk
voorbjj gaan, maar zjj was hen» voor en hield
hem terug.
«Waar wilt gjj heengaan, Lucion vroeg zij
angstig.
«Ik heb beloofd op een vergadering te ko-
msn met eenige mijner vrienden,// bracht
aarzelend "let Z°ntler tegenzin en osge-
""■M uit,
enden, I reien zeide zp ongeloovig.
¥ji .wiida haar ter zïde dringen, doch zij
Ga"ni ,°™w terug
stem. //Ik smTeVI2BfI1,// Zeide met ZacMe
«Ik moet gaan,// i_- -t -i
leb b.l..fd t, ..11,. SEJsM «gg* sJ
welk gebruik wij gemaakt hebben van de
genaden en weldaden, welke de Heer ons
verleende.
Bij het einde des jaars ziet de handels
man zijne boekeu na, ten einde te weten
te komen hoe het gesteld is met zijn be
drijf. Zoo moeten ook wp in de geheime
bladen van het boek van ons geweten na
zien, boe het staat met het a'lergewich-
tigste, eenig noodzakelijke werk van ons
zielenheil. Wij moeten ernstig onderzoe
ken, of wij voortgang gemaakt of mis
schien achteruitgang gemaakt hebben, of
wij verlies geleden of winst behaald heb
ben in goede werken in de deugdin
verdiensten voor den Hemel. En volgens
dit onderzoek moeten wij maatregelen
treffen voor de toekomst, terwijl wp God
om vergiffenis smeeken en goede voorne
mens maken.
Het scheidende jaar geeft ons ook eene
ernstige leshet herinnert ons aan het
vergankeljjke van den tijd, aan de kort
stondigheid des levens. Hoe pijlsnel zpn
ze voorbijgevlogen, die 365 dagen van het'
afgeloopen jaar 1 En zoo verdringt het
eene uur het anderezoo jaagt de eene
dag den anderen voort; zoo volgt het eene
jaar op het andere, totdat het laatste jaar
aanbreekt, totdat het laatste uur des levens
slaat. Blikt de 80-jarige grijsaard op zpn
zoogenaamd lang leven terug, dan komt
hp ternauwernood tot de overtuiging, dat
hij geleefd heeft: zóó snel en rusteloos
ijlden zpne dagen voorbij.
Is echter de tijd zóó kort en zóó ver
gankelijk, hij is niettemin zeer kostbaar.
God verleent ons den tpd ter verwerving
van de gelukzalige eeuwigheid. Alzoo is
bij de prps, waarmede wp een eeuwig ge
luk kunnen koopen. Daarom vermaant ons
het scheidende jaar, om den tijd hoog te
schatten en goed te gebruiken. Wij moe
ten werken, zoolang onze levensdag duurt,
voordat de nacht aanbreekt, waarin nie
mand meer werken kan. Zoolang wij den
tpd hebben, moeten wp het goede doen-
Met dit voornemen moeten wij het nieuwe
jaar aanvangen. Wij moeten bet jaar be
ginnen met het goede besluit, om dat jaar
te besteden ter eere van God en tot htil
van ons zeiven. Voor dit doeleinde zpn
ons de jaren van ons leven geschonken.
Op dit doeleinde moet ons streven in
het pas begonnen jaar gericht zpn. Ver
schuiven we derhalve niet tot latere jaren,
waartoe wij steeds verplicht zijn. Alleen
het tegenwoordige staat in onze macht,
over de toekomst kunnen wij niet beschik
ken. Elk oogenblik kan God ons tot reken
schap oproepen derhalve weten wij niet,
of misschien niet dit jaar voor ons Het
gebiedt het, mijn eer en het heil van Frank
rjjk,# voegde hjj er driftig bjj.
Een oogenblik kwam er glans in den matten
blik der vrouween vluchtig en bedrieglijk
blosje kwam zelfs even op haar vaalkleurige
wangen.
//Het heil van Frankrijk," barstte zjj los,
//O Lucien, meent gjj inderdaad dat de man
nen, die gfj thans wilt gaan bezoeken, met wie
gij u vereenigd hebt, het heil vau Frankrjjk
beoogen dat hun streven ons arm vaderland
gelukkig zal maken? Slaat gjj inderdaad ge
loof aan hunne woordenvrjjhsid, verlossing
uit de verdrukking en zoovele andere, waarmede
zfj het volk bedriegen en meeslepenO,
ik ken ze, gjj behoeft mij geen uit'egging te
doei,// ging zij voort, ziende dat bij haar in
de rede wilde vallen, //noem mij geen namen,
geen titelsik weet wel, dat zij zich redders
van het vaderland noemen, maar ik weet ook
dat zij niet meer dan oproerlingen en geluk
zoekers zijn die van de omstandigheden gebruik
maken, om hun doeleinden te bereikenik
weet ook dat hun geestdrift, hun moed niet
op een hechten, ware grondslaghet heil des
vaderlands, berust. Door hunne schoone leuzen
hebben tjj u, mjjn arme zoon, verleid, evenals
Eobert maar laat mjj uitspreken, gij
meent het goed met Frankrijk, ik weet het
maar uw overprikkelde fantasie doet u de zaken
m een valsch licht beschouwen, maakt u blind
voor do bedoelingen van degenen, die u tot
hunne partjj hebben weten over te halen. Ik
verdedig den Keizer, en het tegenwoordig be
stuur niet, maar laat u toch niet meeslepen
laatste jaar wezen zal. Evenmin ia ons be
kend, wat dit jaar ons brengen zalblijde
of droeve dagen, gelukkige of treurige
uren, vreugdevolle verrassingen of bittere
teleurstellingen, gezondheid en welstand,
of ziekte en ongevallen. Wat er echter ko
men mag, wp wetenhet komt van Gods
band. Zonder Gods beschikking of toela
ting geschiedt er niets, en voor degenen, die
den Heer vreezen, geschiedt alles ten beste.
Daarom moeten wp met groot vertrou
wen op God bet nieuwe jaar beginnen, in
de vaste overtuiging en met het troost
volle vertrouwen, dat, zoo wij getrouw
onzen plicht vervullen, God alles voor ons
ten beste keeren zal.
Beginnen wp in dezen christelpken geest
het nieuwe jaar, en zetten wp bet zóó
voort, dan zal dit jaar zijn:
Een zalig en gezegend jaar!
De verwoesting door het instorten van
de Socco Rosso veroorzaakt, is grooter ge
weest dan eerst gemeld werd. Twee vier
kante kilometers grond zpn met rotsblokken
bedekt. Acht huizen en twaalf stallen zpn
vernield en andere huizen van het dorp
Airoio zpn beschadigd.
De soldaten van het fort van den St-Got-
hartsberg snelden te hulp en helpen de be
volking nog aan het opruimingswerk. Drie
menschen, een 72 jarig man, eene vrouw
en een knaap, verloren bij de ramp het
leven.
Men vreest nieuwe instortingen en al
het mogelijke wordt gedaan om ongeluk
ken te voorkomen. De schade, nu reeds
veroorzaakt, wordt op ruins een millioen
franks geschat.
Hoe in Amerika wel eens recht ge
sproken wordt, kan uit het volgende ge
ding blpken.
Een oud man uit St. Louis ging met
een trein mee en geraakte, daar zpn kaartje
niet in orde was in twist met den con
ducteur. Hij werd den wagen uitgezet.
Hij was hierover zeer boos en raadpleegde
een advocaat, den heer Joe Waters.
Deze eischte namens zijn client van de
Missouri Pacific spoor eene schadevergoe
ding van 500 dol ars. De zaak kwam voor
het gerecht en ofschoon de advocaat van
de spoorwegmaatschappij al beweerde
dat de directie van de zaak niets wist
werd hp door Joe zoo in het nauw ge -1
brachtdat de rechtbank teu slotte de j
maatschappij tot 500 dollars schadever
goeding veroordeelde. Joe gaf de helft
aan zijn cliënt en behield voor de moeite
de andera helft. De oude man antwoordde
hem dat bij zeer tevreden was maar dat
hij niet op de Missouri Pacific spoor ge
reden had, maar een zijtak van de Souther
Kansaslijn.
door den stroom, die Frankrijk nog verder naar
den afgrond zal voeren."
//O ffiijfl arme zood,# ging zjj met diep ont
roerde stem voort, en sloeg den arm om zijn hals,
„mijn eenige, mijn dierbar. Lucien, strijdt, sterf
desnoods, wanneer het heil van Frankrjjk dit
vordertik zal het offer kunnen brengen, maar
u te moeten verliezen als oproei ling, als o,
dat zou mij doen bezwijkeo."
Haar oog rustte zoo smeekend op hem zoo
onbegrensd was de liefde, zoo folterend de
angst, die uit ieder hare woorden sprak, dat
hjj een oogenblik aan 't war kelen werd ge
bracht. Zjjne dwaze overtuiging was geschokt.
Hjj wilde spreken, doch de ontroering hield
zjjn mond gesloten de toornige rierpels van
zijn voorhoofd verdwenen, en als beschaamd
ontweek hjj den blik, dien zjjne moeder op
hem vestigde. Blijde hoop glinsterde in haar
oogen. Het pleit scheen ten haren voordeele
beslist te wezen. Helaas, plotseling dringt een
opgewonden kreet van buiten tot hen door.
Als door tooverelag verandert het gelaat van
den jonkman.
//Ik moet gaan ik kan niet bljjven#
roept hjj uit, en zich losrukkende ijlt hjj weg.
„Lucien,// roept zjj nog, doch het woord
bljjft haar in keel steken hjj hoort haar niet
meer
II.
Als verbasterd leunde zfj tegen den muur,
want de onverwachte en onstuimige wjjze waarop
Lucien zich uit hare armen had losgerukt, had
In de Hougaarsche Kamer van Afge
vaardigden te Buda-Pest gaat het weer
zeer rumoerig aan toe. De minister-pre
sident graaf Banffj werd uitgescholden
voor een bedrieger die de Nationale partij
om den tuin heeft geleid. Hij poogde die
beschuldiging, hem Damens de oppositie
door graat A p p o n j i naar het hoofd gewor
pen, te weerleggen, maar het rumoer werd
zoo hevig dat ten slotte de vergadering door
den Voorzitter werd geschorst. De beraadsla
gingen werden tot's anderen daags verdaagd.
Men hoort in Buda-Pest bjjna over niets
anders spreken daD over tweegevech'en
onder de Afgevaardigdener hebben reeds
een half dozijn duels plaats gehad.
In den helaas te vroeg gestorven dichter
Georges Rodenbach te Parijs, en in
baron de Haulleville, op Kerstdag
plotseling overleden heeft de Belgische
Katholieke pers veel verloren.
Georges Rodenbach vooral, was
door de uitstekende plaats die hij reeds bad
ingenomen in de Frausehe letteren, eene
schitterende toekomst bereid. Hij stierf
echter reeds op 43-jarigen leeftgd. Korte-
naar van geboorte en Bruggenaar van op
voeding, bleef hg ook te Pargs het geloof
en den landaard van het land zijner ge
boorte getrouw.
In het oude Vlaanderen, met zjjne mid-
deleeuwsche klokkentorens, puien en ab
dijen vond hg de bouwstof voor zijn too-
ueelstukjes en romantische verhalen waar
uit u een frissche, origineele terroir geur
komt tegen waaien, «'t Was een dichter
overweld door eene stad, maar die stad
was heel iets beters dan Pargs,» naar
't gezaghebbend getuigenis van den criticus
Lemaitre. Als medewerker was hij ver
bonden aan 't Journal de Bruxelles en de
Patriote. Een Kerstlied bleef zijn zwanen
zang. Hij was ridder van 't Legioen van
eer, en zijne benoeming tot lid der Acadé
mie frangaise zou niet lang meer uitge
bleven zijn. Het ljjk wordt overgebracht
naar Brugge.
Een aantal vreemde Israëlieten, die
zich als Belgen wilden laten neutraliseeren,
hebben op hun aanvrage tot de Kamer van
Afgevaardigden gericht, een afwgzende be
schikking ontvangen.
Wij lezen in bet Brusselsche blad
der radicalen, de Ré for me, dat.abbé Daens
in vereeniging met de socialisten en vrij
metselaars de Katholieke partij aldaar zal
bestrijden.
Naar wij vernemen zal prins Louis
Napoleon, die in het Russische leger
iu dienst is, tot generaal worden benoemd.
De onthulling te Warschau van het
gedenkteeken voor den Poolschen dichter
Mickiewicz, wiens eeuwteestdezer da
gen in Polen is gevierd, is heel bijzonder
in haar werk gegaaD. Alle straten der
stad waren met soldaten bezet, de winkels
waren gesloten.
De soldaten hadden de opdracht ge
kregen bij de minste verstoring der orde
li .ar bijna doen rallen. Onbeweeglijk hield zij
eenige oogenblikken haar strakken blik geves
tigd op de plaats waar haar zoon was verdwe
nen, tot zij plotseling tot bezinning scheen te
komen een schok voer door hare leden er
kwam beweging in de als in marmer uitge
houwen trekken de armen, die slap langs het
lichaam hingen, hieven zich op ten hemel
overvloedigde tranen verduisterden haar oogen
en met weenende stem riep zjj„Lucien,# als
kon hjj haar nog verstaan Zjj wilde hem
naijlen, maar haar krachten gedoogden het niet.
«Wat moet ik doen, zwakke, krachtelooze vrouw,
wat moet ik doen om hem terug te houden
uit dien verschrikkelijke!! maalstroom die hem
medevoert hij moet terugkomen of bij
is verloren, //zuchtte zij in ondraaglijke wanhoop
Al» een lichtstraal schoot haar een gedachte
door het hoofd. Zij snelde naar de kamer, die
hij zoo straks verlaten had misschien kon
zij hem nog zien, nog wenken, nog roepen.
Hijgend van inspanning ijlde zij naar het ven
ster en wierp het open. „Lueien.// wilde zij
roepen, doch het woord bestierf haar op de
lippen zjj deinsde terug het was of zij geen
grond meer voslde onder hare voeten
Daar ging haar zoon te midden van een bende
ruw volk, met ware galgentronies, afzichtelijk
door hartstocht en drank. Een afschuwelijk
gehuil steeg aanhoudend uit de bende op alles
bljjkbaar ter eere van den jongen schilder, den
„volksman.#
Machteloos zonk mevrouw Lupré in een
sofa, die bjj het venster stond Nog I
nimmer had zjj zulk een schouwspel gezien, I
met scherp onder de menigte te vuren.
De telegrammen van gelukwensching die
voor de commissie voor het gedenkteeken
aankwamen, werden achtergehouden, de
iogezonden kransen mochten niet worden
nedergelegd. Een twintigtal zilveren kran
sen zullen in het Poolsch museum te Kra-
kau worden bezwaard.
De plechtigheid zelf duurde nauwelgks tien
minuten. Toen het omhulsel viel, ontbloot
te de menigte stilzwijgend het hoofd. Zelfs
in de afgelegen straten, waar de menschen
nog opeengedrongen stonden, werden hoe
den en petten afgenomen. Maar alles bleef
doodstil angstig stil. Toen echter het
omhulsel werd weggenomen, volgde een
betooging die door de overheid niet was
voorzien. Uit de menigte werd een regen
van bloemen naar het gedenkteeken ge
worpen. Weldra was het voetstuk'geheel
bedolven onder deze hulde-gave.
Een aautal Duitsche grondbezitters heb
ben aan den Rijksdag een petitie gericht,
die het verzoek inhoudt den gouden rnunt-
standaard zoo spoedig mogeljjk op te hef
fen en te vervangen door den dubbelen
standaard.
Bg de Londensche politie is aangifte
gedaan van niet minder dan 170 geval
len van inbraak op den 2n Kerstdag,
meestal van niet ernstigen aard en zoo
handig uitgevoerd, dat bet onmogelijk
was de daders te vinden.
Komiek in zjjn soort was een geval in
Holloway-Road, waar aan een slapend
echtpaar alle kleêren werden ontstolen,
Des morgens waren de buren zeer verwon
derd over de zenuwachtige pogingen van
het echtpaar, om de aandacht te trekken
onder die eigenaardig moeilijke omstan
digheden. Maar hun gemis werd spoedig
ontdekt en rsrholpen.
De Spanjaarden hebben door de Plii-
lippgnsche eilanden te verliezen een bron
van inkomsten verloren die nog al van
belang mag genoemd worden. Ieder man
nelijk ingezeten eilander moet van af zijn
25ste levensjaar een hoofdprijs betalen
(naar onze munt gerekend) van f 45 en
iedere vrouw een van f36. Wie kokosno
ten van eigen boomen of indigo van ei
gen aanplant wilde verkoopen, had daar
voor zeker recht te storten. Bovendien
was ieder meubelstuk belastdat meer
dau f 6 had gekost.
Het gordjjn in den schouwburg ging
nooit op, zonder dat de fiscus daarvoor
f 24 had opgestreken, en telkens, wanneer
de landman een dier van zgn eigen vee
stal slachtte, zijne schapen schoor of zijne
boomen velde, moeBt hjj daarvoor weder
zeker recht aan den Staat opbrengen.
Daarbij bleef het nog niet; bg iedere
huwelijksvoltrekking; bij elke begrafenis,
kortom, bg elke schrede in het leven,'
hield de fiscus zijne hand op, die zich
niet liet afslaan.
nog nimmeT zoo vee nabij de ellendelingen
met wie kaar zoon zich had verbonden, om,
zooals hjj zeide, Frankrjjk gelukkig te maken.
Dit gezicht overtrof alles, wat zj| tot nog toe
gedroomd had. Zjj wist het, dat het oproer
kraaiers en fortuinzoekers waren de «zooge
naamde vrijheidshelden,# maar zoo gemeen,
zoo laag hadïzij ze zich toch niet voorgesteld.
En met zulke monsters vereenigde zich
haar zoon, haar Lucien, die haar altjjd het
dichtst aan het hart had gelegen, en dien zjj
verafgoodde sinds hjj haar esnige troost was
geworden in het zware lijden, dat de wereld
haar had gebaard. Hjj ging dus deczelfden
weg op als Bobert, Robert, die nog onstui
miger, nog hartstochtelijker dan hjj, reeds het
otfer van de woelingen, waaraan hjj deelnam,
geworden was. Ach, zij zag hem nog voor
zich, toen hjj geboeid naar de gevangenis werd
gebracht, zij zag dat verwilderde wanhopige
gelaat, de ingevallen wangen, die holle oogen,
toen zjj hem later bezocht aan zijn stervens
sponde. In de enge gevangeniscel was hjj be
zweken Dit was de eerste slag, die haar
levensmoed en levenskracht had geknakt, maar
zjj vond nog steun in haar Lucienvoor hem
kon zjj nog leven, met hem nog gelukkig zjjn.
Sinds haar echtgenoot en Robert haar waren
ontvallen, had zjj zich aan hem gehecht met
een liefde, zooals slechts een moeder, die niets
meer op aarde bezit dan haar eenig kind, dit
doe* kan. Helaas, ook die steun ging haar
thans ontzinken hyolgde den weg, die Ro-
bert in den afgrond des verderfs had geveerd,
hg volgde den weg, dien zjj, cn als moeder,
