NIEUWE
H)ag6laó voor <3toorö- en SCuió-éCotlanó.
Nederlandsche Journalistenkring.
buitenland"
No. 4166
Vrij lag 21 April 1896
24ste Jaargang.
Onthuld.
77,
Italië.
België.
MIMISCH CIDIMT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderlijke nummers0.03
Dit blad verschjjnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUBEAÏÏ: St. JanBtraat Haarlem:
PRIJS DSR ADVERTENTIE».
Van 16 regels50 Cem
Elke regel meer
AGITE MA NOW AGITATE.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Oontai t
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERti.
Pers-congres te Rome.
Toen 'k thuisgekomen uit het land,
waar de «ciei toujours bleu» ook wel eens
grauw is als in ons Noorden nalas wat
'k over het 6e Pers-congres uit Rome bad
bericht, kwam 'k tot de overtuiging dat 't
daarbij toch niet blijven mocht. Hoe wei
nig aantrekkelijk 't ook zijn moge, te lezen
te krjjgen hoe anderen zijn onthaald en ge
vierd, toch was Italië voor de buitenlandsche
pers te gastvrjj, dan dat de verslaggever
zich daarvan maar droogweg met een alge-
meene phrase mag afmaken. Want ver
klaarden stamgasten van de congressen, dat
't in Zweden vorstelgker en in Portugal
curieuser is geweest, toch waren allen 't
daarover vrjjwel eens, dat de wijze waarop
Rome en Napels ons ontvingen, zóo royaal
en grootscheepsch was, dat 't voor de gast-
heeren van volgende congressen een zware
taak zal zjjn, iets te leveren dat niet al te
ver bij de Italiaansche entvangst achter
staat.
Met een enkel woord vermeldde ik de
artistieke ontvangst, ons in den «Kunst
kring» van Rome bereid, in zjjn paleis in
een achterbuurteen zoo onaanzienlijke
straat achter de Via del Popoio dat
we eerst dachten, ons in 't adres vergist
te hebben. Maar dat was nog maar het begin.
Den volgenden avond wachtte «il prin
cipe» Ruspoli,de prins-burgemeester van
Rome, ons in de heerlijke beeldengalerij
van hot Kapitool, dat naar middeleeuwschen
trant met pekfakkels aan de buitenzijde
en daarentegen van binnen modern met
eleotrische booglampen was geïllumineerd
een vorstelijke reeks van onvergelijkelijk
schoone salons, waar men wandelen en rus
ten kon tusschen Bchatten van kunst
een receptie zooalsalleen Rome, die
kan aanrichten.
Wat 'n vorateljjke grootheid in alles op
dien Kapitoljjnschen heuvel, grondslag van
het oude Roma gebouwen, welker archi
tect geen mindere was dan Michelangelo
zelf, een rjjkdom van groote kunst, in
één galerjj genoe£ om honderd musea te
voorzien, en vorsteljjk ook in de eer,
den gasten betoond, die heel den avond,
twee uren langter weerszijden van den
grooten trap op elke trede een stedelijken
garde of een lakei in gala-uniform als stand
beelden geplaatst vonden.
FEUILLETON.
i8
{Vervolg.)
Mjjn beste man, »pr»k eindeljjk de def
tige Italiaan op sehjjubaar ontroerden toon,
gjj kunt op dit oogenblik mejuffrouw Jeanne,
uwe doebter niet zien. Zij is niet thuis.
Wat, is zjj niet thuis? Dan zeker
eene boodschap doen voor mevrouw de gravin,
bedoelt gjj, voegde Martial er op levesdigen
100,1 bÜ' U"
Neen, cj) is met meer is dienst bg
mevrouw de gravin.
Niet meer in dienst bjj mevrouw de gra
vin, herhaalde de arme grijsaard werktuiglijk,
terwijl, bet klamme zweet hem op het voorhoofd
stond 1
Wat ik u bidden mag, verklaar u toch
nader. Ziet gjj dan niet, dat uwe halve
woorden mjj meer pijnigen, dan de waarheid
zelf.
Weina dan, omdat gjj het volstrekt wilt,
zeg ik u, dat mejuffrouw Jeanne dit huis ver
laten heeft, nn vier dagen geleden, in gezelschap
van een jongen man, mjjnheer de vrjjheer Van
Norrent.
Bjj dese plotselinge verklaring zonk de blinde
op zjju stoel neer. Zjjn gelaat werd doodsbleek
en slechts met moeite kon bjj adem halen. Hjj
kreeg een aanval van toorn en zenuwach
tigheid, zoodat hjj de eerste oogenblikken geeu
Slechts één onderdeel van d e ontvangst
had 'k willen missen een concessie aan
den modernen geest, even hinderlijk als het
anachromisme van de trolleijtram langs het
Forum. In het kabinetje, waar de Kapito-
ljjnsche Venus staat, een der heerljjkste
ouder de meesterstukken dier verzameling,
had 19-eeuwsche wansmaak een wit en een
rood gloeilampje aangebraeht en vermaakte
de suppoost, met de bediening van de godin
der Schoonheid belast, een groot gedeelte
der kijkers door het marmer afwisselend
met wit, rose en rood te belichten. Maai
bij, wiens smaak door zulk kermisvertoon
niet bevredigd werd, kon daar doen als bij
het buffetdat door een deel der gasten
belegerd en geplunderd werden voorbij
gaan met de gedachtedat elk tijdperk
zjjn Wandalen heeft en wansmaak zelfs een
maal bet Pantheon ontsierde met de «ezels-
ooren van Bernini.»
Nadat de Vrijdag-avond ons had bijeen
gebracht in het theater Gostanzi, wacht
ten ons Zaterdag twee ontvangsten.
's Morgens waren we de gasten van
den minister Bacelli, door wien de op
gravingen van het oude Rome met groote
archaeologische kennis worden geleid, aan
wien persoonlijk voor een groot deel de
eer der belangrijke ontdekking van den tem
pel van Yesta op het Fornm toekomt, en
die ons thans had genoodigd om te zien
wat meters diep beneden deD beganen
grond der hedendaagsche stad van bet
Rome der Caesars weer is aan 't licht ge
bracht.
Onder geleide van oudheidkenners zagen
we daar wat er is gespaard gebleven van
al de wonderen der oudheid langs de Via
Sacra, gespaard voor de verwoesting door
de geslachten, die het marmer der tempels
uit de bouwvallen opdolven om er kalk van
te branden en het brons afrukten van de
monuménten om er kanonnen van te gie
ten voor het tot een vesting verwerkte
mausoleum van Hadrianus en op den
Palatinus dwaalden we daarna door de bouw
vallen der ontzaglijke Keizer-paleizen, tot
we eensklaps in het oude renperk
der gymnasten, tafels vonden aangerecht,
onder een tent, waarop het klassieke wel
kom stond geschreven
VOS OMNESROMASAVERE JUBET.
Bloemen en wijnen tooiden de tafels
lauwerkransen en slingers van groen boven
onze hoofden Romeinsche veldteekens aan
enkel woord vermocht uit te brengen.
Martina beproefde hem tot bedaren te bren
gen, en weende en kermde, alsof Jeanne haar
eigen kind was, terwjjl Bartolomeo zich aanstelde
als iemand, die het diepste medeljjden met den
ongclukkigen vader gevoelde.
Maar, mjjnheer, bracht Martial eindeljjk
met moeite al snikkende uit, zoudt gjj mjj ook
kunnen zoggen, waar zjj ie, en hoe de jonge
man heet?
Helaas, ik kan u in dit opzicht slechts
eene vage aanwjjzing geven. Deze jonge man is
een bloedverwant van rnjjoheer den graaf. Zoo-
dra hjj Jeanne gezien heeft, is bjj van haar gaan
houden. Hjj heeft haar zijn vermogen en zjjn
naam aangeboden als zjj hem huwen wil en wie
zou aan dit lachend vooruitzicht weerstand heb
ben kunnen bieden
Maar ik houd mjjnheer Van Norrent voor een
eerljjk man, en twj|fel er niet aan, of bij zal de
belofte, die hjj gedaan heeft, houden. Mejuffrouw
Jeanne is er ook mooi genoeg voor, dat men
zulk eene dwaasheid van den kant van den vrjj-
heer gemakkelijk kan verklaren. Bjj wie Jeanne
een toevluchtsoord gezocht heeft is mjj echter
onbekend.
Martial, die tjjdens dezen woordeuvloed wat
kalmer geworden was, had met aandacht geluis
terd naar de verklaring, die de knecht gegeven
had en antwoordde met bevende stem
't Is goed, mjjnheer, ik dank u voor uwe
inlichtingen. Ik had een voorgevoel van het
ongeluk, dat mjj treft en daarom ben ik hier
gekomen. Kom, Martina, laat ons nu naar huis
gaan.
de eeretafel, en toen daar zeker zes kon lerd
gasten waren gespijzigd 6n gelaafd, stond
de klassieke gastheer B a c e 11 i op en sprak:
«Clarissimi Viri,» gevolgd door een La-
tjjnsche toespraak van die plaatswaar
zeven-en-twintig eeuwen vroeger R o m u-
1 u s de Eeuwige Stad bad gesticht.
Er was heelenal een ietwat klassieke
geest over de «Clarissimi Viri» gekomen,
met bloemen bekransten ze zich den hooi
den «Vivat» riepen ze voor Bacelli
en «gaudeamns igitur» en buiten de
tent stonden amateur-photografen met hun
Cameras gereed en snapten «opnamen» van
de vrooljjke «Scriptores» der 19e eeuwsche
epbemeriden
Eenige uren later waren we alweer de
gasten van Italië, nu van de Italiaansche
Pers aan den officieelen Congres-maaltjjJ.
Dat 't daar koud was en tochtig als op den
boek van eene Hollandsche straat, was niet
de schuld van onze gastheeren zij zeiven
rilden nog meer dan wjj, en toen wij nog
stand hielden in luchtig avond-toilet, hadden
zij allen hoed en jas uit de vestiaire ge
baald en lepelden bun «gelato» met opge
zette kragen. Maar wat 'n pracht, welk een
rjjkdom en smaak in de versiering van die
booge zaallangs wanden en kolommen.
Lustres van rozen aan de zoldering, guir
landes langs de pilaren en overal op alle
vakken, bloemtakken,los-neerhangende, be
vallig, vol gratieeen schitterende proeve
van smaak in 't schikken van bloemen
zoo schitterend, dat we zelfs vergaten op te
merken dat ongeveer niemand iets verstond
van de officieele toostenwaarmede toch
iederdaad het Congres te Rome werd be
sloten.
Maar 't was nog niet gedaan.
Zondag werd voor rust gelaten, wat
niet belette, dat onze gastheeren ons toch
weer in groepen meenamen naar de omstre
ken, naar Terni, naar Frascati, naar Tivoli
en overal weer ontvangsten. Maar Maandag
ging 't er andermaal oplos. Want nu ont
ving Napels ons, Napels in al zijn heerlijk
heid, wederom aan een gastmaal, door het
gemeentebestuur aangeboden: een maaltijd,
waaraan zeker achthonderd gasten aanzaten
en waar, onder de kleuren van alle natiën,
de «Sindaco di Napoli,» burgemeester Ce-
lestinoSummonte, 'tzich een eer reken
de, de vertegenwoordigers der Pers te be
groeten en te huldigen.
De groote finale van bet CoDgres gaf
En de oude pachter, op den arm zjjne ge
leidster geleund verliet met wankelende schreden,
met woede en wanhoop in hei hart, het prachtig
hotel en sloeg den weg naar huis in.
Onderweg wisselde hjj geen enkel woord met
Martina over het treurige ongeluk, dat hem ge
troffen had. Van tjjd tot tjjd opende hjj de lip
pen en dan hoorde zjjne geleidster brokstukken
van zinnen, die baar geheel onbegrjjpeljjk waren.
Arme mjjnheer Van Charlery, fluisterde
hjj Arme vader Als hjj ooit te
rugkomt hij zal krankzinnig worden.
hjj zal er van sterven O, ellendeling, die
ik ben .ik beu zeer schuldig Hjj
had haar aan mjj toevertrouwd
Op dit oogenblik werd de smart bjj den blinde
zoo hevig, dat hjj stil moest staan en een oogen
blik tegen een muur leunen.
Eindeljjk begon hjj met moeite de smalle tre
den van de nauwe trap op te klimmen naar zjj a
zolderkamertje.
Nauwcljjks was hij op het portaal gekomen,
ot hjj hoorde eensklaps het geluid vau stappen
achter zich.
Wie is daar? vroeg hjj levendig,misschien
wel in de hoop, dat het iemand was, die hem
tijding vat. Jeanne kwam brengen.
Ik ben het, vader, riep eene zware stem,
ik, uw zoon Jacob, die den brief, die zjjne aan
komst meldde, kort achterna kom.
De militair had zjjn vader reeds ingehaald
maar plotseling bleef hij on'oeweegljjk en ver
wonderd staan, toen hjj de treurigheid en neer
slachtigheid van den grijsaard bemerkte.
Wat scheelt er aan, vader, vroeg hjj angstig.
Nape's ook een tocht naar Pompeji, naar
de uit de asch opgegraven stad van vóór
achttien eeuwen, waar men te onzer eere
eenige verrassende opgravingen had gear
rangeerd en voor elke groep eenige mooie
vondsten had bereid,, hier van muurschil
deringen in een tempel, ginds van een mar
merbeeld, elders van een wjjnkruik of wel
van eenvoudige stukjes broas. En toen we
eindelijkin Nieuw-Pompeji, in den tuin
van het gesticht voor verwaarloosde kin-
deren (Santa Maria del Rosario gewijd)
ten laatsten male samen waren aan een
welkom buffet, door Napelsche gastvrjjheid
aangerecht, toen erkende ieder, dat zeker
geen land ter wereld aaa eenig volgend
Pers-congres zooveel schoons kan te zien
geven als Italië had gedaan, maar ook dat
't niet minder onmogelijk zal zijn, ergens
elders aan een Congres zulk een onbekrom
pen gastvrijheid te bewijzen als de «Asso-
ciazione delta Stampa Italiana,» de steden
Roma en Napoli en de Regeering van het
Italiaansche Koninkrijk aan het 6e Congres
hadden doen ten deel vallen.
De vertegenwoordiger van Nederland, die
dit verslag van het persfeest van 1899 voor
zijne medeleden van den «Ned. Journalisten
kring» heeft opgesteld, had door een ge
lukkig toevaldat hem in den trein van
Pompeji naar huis in de nabpheid van den
beer Summonte bracht, het voorrecht,
namens de Hollandsche deputatie den syn
dicus van Napels te kunnen dank zeggen
voor de gastvrjje ontvangst, 't Was in
«petit comité» de eenige troostter
gelegenheid van het afscheidsmaal uitge
sproken.
Toen Z. H. Leo XIII na twe# uur in
de St. Pieterskerk ter viering van zjjn
Kroningsfeest de verheven plechtigheid had
doorgebracht, verklaarde Hij aan zjjn om
geving, dat Hjj zeer gelukkig en voldaan
was over het prachtig feest. «Ik ben bjj-
zonder gelukkig, zei de Paus, bewezen te
hebben, dat ik niet dood ben.»
De Belgische Regeering heeft haar toe
stemming verleend aan het plan van een
wereldtentoonstelling die in 1903 te Luik
Martial gaf geen antwoord. Hjj trok zjjn zoon
naar zich toe en klemde hem vol liefde in de
armen, terwjjl de tranen hem langa de wangen
liepen.
Maar spreek dan toch, hernam de soldaat,
Waarom weent gjj, wat is de oorzaak van deze
stomme smart?
Is ou8 eeu nieuw ongeluk overkomen
Waar is Jeanne? Ia zjj ziek?. Misschien
in doodsgevaar?
Ja, ik ween over Jeanne, antwoordde de
blinde eindelgk. Ik weet, hoe lief gij haar hebt
en ik zal u veel verdriet moeten doen
Jeanne is voor ons verloren Zjj heeft ons
verlaten 1
Deze woorden wekten in Jacob zooveel smart
op, dat hjj meende, het verstand te zullen ver
liezen.
Hjj wist nog niet, hoe, ot waarom Jeanne zijn
ouden vader verlaten had, hjj wiat eehter eene
zaak, n.l. dat zjj, die al zjjne genegenheid bezat,
vertrokken was en misschien wel nooit zou te-
rugkomeo.
Vader, vroeg hjj op geheel veranderden
toon, waarom heeft zjj ons toch verlaten
Martial vertelde hem zonder omwegen de ge-
heele waarheid.
Op zjjne smart en ontroering volgde toen bjj
den soldaat eene uitbarsting van woede en ver
ontwaardiging, die zich uitte in verwensehingen
en dreigende gebaren aan het adres van den
vrjjheer Van Norrent.
Wordt vervolgd.)