NIEUWE H)ag6laó voor <3toorö- en SCuió-éCotlanó. Nederlandsche Journalistenkring. buitenland" No. 4166 Vrij lag 21 April 1896 24ste Jaargang. Onthuld. 77, Italië. België. MIMISCH CIDIMT. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem 1,10 Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40 Voor het buitenland 2,80 Afzonderlijke nummers0.03 Dit blad verschjjnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen. BUBEAÏÏ: St. JanBtraat Haarlem: PRIJS DSR ADVERTENTIE». Van 16 regels50 Cem Elke regel meer AGITE MA NOW AGITATE. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Oontai t Redacteur-Uitgever, W. KüPPERti. Pers-congres te Rome. Toen 'k thuisgekomen uit het land, waar de «ciei toujours bleu» ook wel eens grauw is als in ons Noorden nalas wat 'k over het 6e Pers-congres uit Rome bad bericht, kwam 'k tot de overtuiging dat 't daarbij toch niet blijven mocht. Hoe wei nig aantrekkelijk 't ook zijn moge, te lezen te krjjgen hoe anderen zijn onthaald en ge vierd, toch was Italië voor de buitenlandsche pers te gastvrjj, dan dat de verslaggever zich daarvan maar droogweg met een alge- meene phrase mag afmaken. Want ver klaarden stamgasten van de congressen, dat 't in Zweden vorstelgker en in Portugal curieuser is geweest, toch waren allen 't daarover vrjjwel eens, dat de wijze waarop Rome en Napels ons ontvingen, zóo royaal en grootscheepsch was, dat 't voor de gast- heeren van volgende congressen een zware taak zal zjjn, iets te leveren dat niet al te ver bij de Italiaansche entvangst achter staat. Met een enkel woord vermeldde ik de artistieke ontvangst, ons in den «Kunst kring» van Rome bereid, in zjjn paleis in een achterbuurteen zoo onaanzienlijke straat achter de Via del Popoio dat we eerst dachten, ons in 't adres vergist te hebben. Maar dat was nog maar het begin. Den volgenden avond wachtte «il prin cipe» Ruspoli,de prins-burgemeester van Rome, ons in de heerlijke beeldengalerij van hot Kapitool, dat naar middeleeuwschen trant met pekfakkels aan de buitenzijde en daarentegen van binnen modern met eleotrische booglampen was geïllumineerd een vorstelijke reeks van onvergelijkelijk schoone salons, waar men wandelen en rus ten kon tusschen Bchatten van kunst een receptie zooalsalleen Rome, die kan aanrichten. Wat 'n vorateljjke grootheid in alles op dien Kapitoljjnschen heuvel, grondslag van het oude Roma gebouwen, welker archi tect geen mindere was dan Michelangelo zelf, een rjjkdom van groote kunst, in één galerjj genoe£ om honderd musea te voorzien, en vorsteljjk ook in de eer, den gasten betoond, die heel den avond, twee uren langter weerszijden van den grooten trap op elke trede een stedelijken garde of een lakei in gala-uniform als stand beelden geplaatst vonden. FEUILLETON. i8 {Vervolg.) Mjjn beste man, »pr»k eindeljjk de def tige Italiaan op sehjjubaar ontroerden toon, gjj kunt op dit oogenblik mejuffrouw Jeanne, uwe doebter niet zien. Zij is niet thuis. Wat, is zjj niet thuis? Dan zeker eene boodschap doen voor mevrouw de gravin, bedoelt gjj, voegde Martial er op levesdigen 100,1 bÜ' U" Neen, cj) is met meer is dienst bg mevrouw de gravin. Niet meer in dienst bjj mevrouw de gra vin, herhaalde de arme grijsaard werktuiglijk, terwijl, bet klamme zweet hem op het voorhoofd stond 1 Wat ik u bidden mag, verklaar u toch nader. Ziet gjj dan niet, dat uwe halve woorden mjj meer pijnigen, dan de waarheid zelf. Weina dan, omdat gjj het volstrekt wilt, zeg ik u, dat mejuffrouw Jeanne dit huis ver laten heeft, nn vier dagen geleden, in gezelschap van een jongen man, mjjnheer de vrjjheer Van Norrent. Bjj dese plotselinge verklaring zonk de blinde op zjju stoel neer. Zjjn gelaat werd doodsbleek en slechts met moeite kon bjj adem halen. Hjj kreeg een aanval van toorn en zenuwach tigheid, zoodat hjj de eerste oogenblikken geeu Slechts één onderdeel van d e ontvangst had 'k willen missen een concessie aan den modernen geest, even hinderlijk als het anachromisme van de trolleijtram langs het Forum. In het kabinetje, waar de Kapito- ljjnsche Venus staat, een der heerljjkste ouder de meesterstukken dier verzameling, had 19-eeuwsche wansmaak een wit en een rood gloeilampje aangebraeht en vermaakte de suppoost, met de bediening van de godin der Schoonheid belast, een groot gedeelte der kijkers door het marmer afwisselend met wit, rose en rood te belichten. Maai bij, wiens smaak door zulk kermisvertoon niet bevredigd werd, kon daar doen als bij het buffetdat door een deel der gasten belegerd en geplunderd werden voorbij gaan met de gedachtedat elk tijdperk zjjn Wandalen heeft en wansmaak zelfs een maal bet Pantheon ontsierde met de «ezels- ooren van Bernini.» Nadat de Vrijdag-avond ons had bijeen gebracht in het theater Gostanzi, wacht ten ons Zaterdag twee ontvangsten. 's Morgens waren we de gasten van den minister Bacelli, door wien de op gravingen van het oude Rome met groote archaeologische kennis worden geleid, aan wien persoonlijk voor een groot deel de eer der belangrijke ontdekking van den tem pel van Yesta op het Fornm toekomt, en die ons thans had genoodigd om te zien wat meters diep beneden deD beganen grond der hedendaagsche stad van bet Rome der Caesars weer is aan 't licht ge bracht. Onder geleide van oudheidkenners zagen we daar wat er is gespaard gebleven van al de wonderen der oudheid langs de Via Sacra, gespaard voor de verwoesting door de geslachten, die het marmer der tempels uit de bouwvallen opdolven om er kalk van te branden en het brons afrukten van de monuménten om er kanonnen van te gie ten voor het tot een vesting verwerkte mausoleum van Hadrianus en op den Palatinus dwaalden we daarna door de bouw vallen der ontzaglijke Keizer-paleizen, tot we eensklaps in het oude renperk der gymnasten, tafels vonden aangerecht, onder een tent, waarop het klassieke wel kom stond geschreven VOS OMNESROMASAVERE JUBET. Bloemen en wijnen tooiden de tafels lauwerkransen en slingers van groen boven onze hoofden Romeinsche veldteekens aan enkel woord vermocht uit te brengen. Martina beproefde hem tot bedaren te bren gen, en weende en kermde, alsof Jeanne haar eigen kind was, terwjjl Bartolomeo zich aanstelde als iemand, die het diepste medeljjden met den ongclukkigen vader gevoelde. Maar, mjjnheer, bracht Martial eindeljjk met moeite al snikkende uit, zoudt gjj mjj ook kunnen zoggen, waar zjj ie, en hoe de jonge man heet? Helaas, ik kan u in dit opzicht slechts eene vage aanwjjzing geven. Deze jonge man is een bloedverwant van rnjjoheer den graaf. Zoo- dra hjj Jeanne gezien heeft, is bjj van haar gaan houden. Hjj heeft haar zijn vermogen en zjjn naam aangeboden als zjj hem huwen wil en wie zou aan dit lachend vooruitzicht weerstand heb ben kunnen bieden Maar ik houd mjjnheer Van Norrent voor een eerljjk man, en twj|fel er niet aan, of bij zal de belofte, die hjj gedaan heeft, houden. Mejuffrouw Jeanne is er ook mooi genoeg voor, dat men zulk eene dwaasheid van den kant van den vrjj- heer gemakkelijk kan verklaren. Bjj wie Jeanne een toevluchtsoord gezocht heeft is mjj echter onbekend. Martial, die tjjdens dezen woordeuvloed wat kalmer geworden was, had met aandacht geluis terd naar de verklaring, die de knecht gegeven had en antwoordde met bevende stem 't Is goed, mjjnheer, ik dank u voor uwe inlichtingen. Ik had een voorgevoel van het ongeluk, dat mjj treft en daarom ben ik hier gekomen. Kom, Martina, laat ons nu naar huis gaan. de eeretafel, en toen daar zeker zes kon lerd gasten waren gespijzigd 6n gelaafd, stond de klassieke gastheer B a c e 11 i op en sprak: «Clarissimi Viri,» gevolgd door een La- tjjnsche toespraak van die plaatswaar zeven-en-twintig eeuwen vroeger R o m u- 1 u s de Eeuwige Stad bad gesticht. Er was heelenal een ietwat klassieke geest over de «Clarissimi Viri» gekomen, met bloemen bekransten ze zich den hooi den «Vivat» riepen ze voor Bacelli en «gaudeamns igitur» en buiten de tent stonden amateur-photografen met hun Cameras gereed en snapten «opnamen» van de vrooljjke «Scriptores» der 19e eeuwsche epbemeriden Eenige uren later waren we alweer de gasten van Italië, nu van de Italiaansche Pers aan den officieelen Congres-maaltjjJ. Dat 't daar koud was en tochtig als op den boek van eene Hollandsche straat, was niet de schuld van onze gastheeren zij zeiven rilden nog meer dan wjj, en toen wij nog stand hielden in luchtig avond-toilet, hadden zij allen hoed en jas uit de vestiaire ge baald en lepelden bun «gelato» met opge zette kragen. Maar wat 'n pracht, welk een rjjkdom en smaak in de versiering van die booge zaallangs wanden en kolommen. Lustres van rozen aan de zoldering, guir landes langs de pilaren en overal op alle vakken, bloemtakken,los-neerhangende, be vallig, vol gratieeen schitterende proeve van smaak in 't schikken van bloemen zoo schitterend, dat we zelfs vergaten op te merken dat ongeveer niemand iets verstond van de officieele toostenwaarmede toch iederdaad het Congres te Rome werd be sloten. Maar 't was nog niet gedaan. Zondag werd voor rust gelaten, wat niet belette, dat onze gastheeren ons toch weer in groepen meenamen naar de omstre ken, naar Terni, naar Frascati, naar Tivoli en overal weer ontvangsten. Maar Maandag ging 't er andermaal oplos. Want nu ont ving Napels ons, Napels in al zijn heerlijk heid, wederom aan een gastmaal, door het gemeentebestuur aangeboden: een maaltijd, waaraan zeker achthonderd gasten aanzaten en waar, onder de kleuren van alle natiën, de «Sindaco di Napoli,» burgemeester Ce- lestinoSummonte, 'tzich een eer reken de, de vertegenwoordigers der Pers te be groeten en te huldigen. De groote finale van bet CoDgres gaf En de oude pachter, op den arm zjjne ge leidster geleund verliet met wankelende schreden, met woede en wanhoop in hei hart, het prachtig hotel en sloeg den weg naar huis in. Onderweg wisselde hjj geen enkel woord met Martina over het treurige ongeluk, dat hem ge troffen had. Van tjjd tot tjjd opende hjj de lip pen en dan hoorde zjjne geleidster brokstukken van zinnen, die baar geheel onbegrjjpeljjk waren. Arme mjjnheer Van Charlery, fluisterde hjj Arme vader Als hjj ooit te rugkomt hij zal krankzinnig worden. hjj zal er van sterven O, ellendeling, die ik ben .ik beu zeer schuldig Hjj had haar aan mjj toevertrouwd Op dit oogenblik werd de smart bjj den blinde zoo hevig, dat hjj stil moest staan en een oogen blik tegen een muur leunen. Eindeljjk begon hjj met moeite de smalle tre den van de nauwe trap op te klimmen naar zjj a zolderkamertje. Nauwcljjks was hij op het portaal gekomen, ot hjj hoorde eensklaps het geluid vau stappen achter zich. Wie is daar? vroeg hjj levendig,misschien wel in de hoop, dat het iemand was, die hem tijding vat. Jeanne kwam brengen. Ik ben het, vader, riep eene zware stem, ik, uw zoon Jacob, die den brief, die zjjne aan komst meldde, kort achterna kom. De militair had zjjn vader reeds ingehaald maar plotseling bleef hij on'oeweegljjk en ver wonderd staan, toen hjj de treurigheid en neer slachtigheid van den grijsaard bemerkte. Wat scheelt er aan, vader, vroeg hjj angstig. Nape's ook een tocht naar Pompeji, naar de uit de asch opgegraven stad van vóór achttien eeuwen, waar men te onzer eere eenige verrassende opgravingen had gear rangeerd en voor elke groep eenige mooie vondsten had bereid,, hier van muurschil deringen in een tempel, ginds van een mar merbeeld, elders van een wjjnkruik of wel van eenvoudige stukjes broas. En toen we eindelijkin Nieuw-Pompeji, in den tuin van het gesticht voor verwaarloosde kin- deren (Santa Maria del Rosario gewijd) ten laatsten male samen waren aan een welkom buffet, door Napelsche gastvrjjheid aangerecht, toen erkende ieder, dat zeker geen land ter wereld aaa eenig volgend Pers-congres zooveel schoons kan te zien geven als Italië had gedaan, maar ook dat 't niet minder onmogelijk zal zijn, ergens elders aan een Congres zulk een onbekrom pen gastvrijheid te bewijzen als de «Asso- ciazione delta Stampa Italiana,» de steden Roma en Napoli en de Regeering van het Italiaansche Koninkrijk aan het 6e Congres hadden doen ten deel vallen. De vertegenwoordiger van Nederland, die dit verslag van het persfeest van 1899 voor zijne medeleden van den «Ned. Journalisten kring» heeft opgesteld, had door een ge lukkig toevaldat hem in den trein van Pompeji naar huis in de nabpheid van den beer Summonte bracht, het voorrecht, namens de Hollandsche deputatie den syn dicus van Napels te kunnen dank zeggen voor de gastvrjje ontvangst, 't Was in «petit comité» de eenige troostter gelegenheid van het afscheidsmaal uitge sproken. Toen Z. H. Leo XIII na twe# uur in de St. Pieterskerk ter viering van zjjn Kroningsfeest de verheven plechtigheid had doorgebracht, verklaarde Hij aan zjjn om geving, dat Hjj zeer gelukkig en voldaan was over het prachtig feest. «Ik ben bjj- zonder gelukkig, zei de Paus, bewezen te hebben, dat ik niet dood ben.» De Belgische Regeering heeft haar toe stemming verleend aan het plan van een wereldtentoonstelling die in 1903 te Luik Martial gaf geen antwoord. Hjj trok zjjn zoon naar zich toe en klemde hem vol liefde in de armen, terwjjl de tranen hem langa de wangen liepen. Maar spreek dan toch, hernam de soldaat, Waarom weent gjj, wat is de oorzaak van deze stomme smart? Is ou8 eeu nieuw ongeluk overkomen Waar is Jeanne? Ia zjj ziek?. Misschien in doodsgevaar? Ja, ik ween over Jeanne, antwoordde de blinde eindelgk. Ik weet, hoe lief gij haar hebt en ik zal u veel verdriet moeten doen Jeanne is voor ons verloren Zjj heeft ons verlaten 1 Deze woorden wekten in Jacob zooveel smart op, dat hjj meende, het verstand te zullen ver liezen. Hjj wist nog niet, hoe, ot waarom Jeanne zijn ouden vader verlaten had, hjj wiat eehter eene zaak, n.l. dat zjj, die al zjjne genegenheid bezat, vertrokken was en misschien wel nooit zou te- rugkomeo. Vader, vroeg hjj op geheel veranderden toon, waarom heeft zjj ons toch verlaten Martial vertelde hem zonder omwegen de ge- heele waarheid. Op zjjne smart en ontroering volgde toen bjj den soldaat eene uitbarsting van woede en ver ontwaardiging, die zich uitte in verwensehingen en dreigende gebaren aan het adres van den vrjjheer Van Norrent. Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1899 | | pagina 1