NIEU W E voor Amsfer^amsche Brieven. No. 4177 Donderdag 4 Mei 1899 24ste Jaargang, Het Verbindingsteeken. h D ITI'. ShAN Ooste nrijk-ETongarije. België. DuitscMand. HmimïHKJOÜME ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Haarlem Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. Yoor het buitenland Afzonderlijke nummers Dit blad verschijnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen. BUBEAÏÏ: St. Janstraat Haarlem; PBIJS DStt ADVEBTENTIEN. Van 1—6 regels50 Cem Elke regel meer71/, Grooto letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant AGXTE SEA NON AGITATE. Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS. 2 Mei 1899. Hoe meer de Meimaand naderde, hoe meer de natuur ontwaakte tot nieuw leven, hoe meer de hoop verdween, dat van de Vredes conferentie in Den Haag veel zou terecht komen. Een oogenblik meende men nog, dat misschien de Paus ook een vertegenwoor diger zoude mogen zenden. Zoude mogen zenden Ligt er geen spotternij in die woor den. De Paus zou verlof krijgen om te ko men, daar, waar hij de eerste moest zij u, hij, de Stedehouder om den Vorst, die eens zeide «Ik laat U mijnen vredezou verlof krijgen van hen die zjjn minderen zjjn, en die durven hem, den Paus, dat verlof niet geven, omdat de zoon van den man, die den Paus heeft beroofd en besto len, die den Paus wederrechtelijk voortdu rend Zjjne staten onthoudt, het niet wil hebben Is het geen paskwil Of zou men meenen, dat het uitnoodigen van den Paus ooit ernstig gemeeud was Zou men gelooven, dat, indien het den Russi- 8cken Czaar en den Duitschen Keizer wer kelijk ernst was met die Vredes-conferentie en met de uitnoodiging van den Paus, zij zich zouden laten dwarsboomen door koning Humbert van Italië en de gansche Ita- liaansche vrijmetselaars-kliek 1 Geloove het, wie wil ik niet Misschien, waar schijnlijk heeft de Russische Vorst eene edelmoedige gedachte gehad en meegesleept door zijn gevoel heeft hij die gedachte om gezet in eene daad maar toen heeft de diplomatie dat ding in handen gekregen en hebben de Heeren diplomaten het geplaatst op de kronkelende baan der politiek en nu moest er natuurlijk zooveel ontzien en zooveel gekonkeld worden, om dat woord maar eens te gebruiken, dat het al beel spoedig bleek, dat men den Paus, den Man van recht en waarheid, er niet bij kon ha len. Of zouden de Heeren diplomaten en de Vorsten bovendien niet hebben geweten, wat zjj zouden zeggen, wauneer de vertegen - FEUILLETON. Louise Duperrier telde achttien jaar; zij wrs lief, zong mooi en speelde piano zooals iedereer; hare onders oordeelden, dat het tijd was om te trouwen. Onder de jongelui,! die van tijd tot tijd bjj de familie Duperrier kwamer, was Eduard La- verny iemand, die zich het beste kon voordoen, een complimentje aardig wist in te kleeden, de jregelen van een quadrille eerbiedigde, op het eerste gezicht een nieuwe romance zong; hjj trad in zjjn twintigste jaar en had zich doen inschrijven op de rol van advocaten te Parjjs. Men kon op geen geechikter echtgenoot 't oog hebben. Mevrouw Duperrier zette op zekeren dag een zeer ernstig gezicht, om hare dochter te ver tellen, dat rjj zich gereed moest houden mevrouw Lavemy te worden de Laverny's én de Duper- rier's waren het eens met elkaar, dat het nu de bette tjjd was, en ook wat betreft de weder- «ijdsche voordeelen van een huweljjk tusechen Eduard en Louise. Uit eerbied voor de gewoonte, door een wjjze voorzichtigheid voorgeschreven, die wil, dat de beide echtgenooien elkaar bestudeeren en leeren kennen alvorens den band te knoopen, die niet meer ontknoopt kan worden, had men besloten, aan die stille studie een behoorlijken tjjd te woordiger van Zijne Heiligheid hun toe voegde: «De eerste schrede op den weg des vredesis, dat Gij bedreven onrecht hers'elt, de tweede, dat gij u in het navolgen van onrecht onthoudt Ja, ziet u, met zoo'n man is niet op te schieten. Die verstaat niets van het «tait accomplinoch van noodzakelijke an- nexatiën ter wille van den vrede en der menschelijkheid. Neen, dien man moeten wij maar thuis laten. Als hij bij ons was, zou den we voortdurend ogs moeten schamen, en hem zijn zin geven, kunnen wij niet hij zou ous werkelijk op den weg des vredes brengen en dat gaat toch niet. Zoo'n oorlog moet er van tijd tot tijd zijn ter wille van de eer, en van het leger en ter wille van de menschelijkheid. zou Ame rika er bijvoegen. Wij zullen het maar op den Italiaan gooieD, die moest zich het meeste schamen, als de Pauselijke vertegenwoordiger er is. Die zal wel heelemaal niet kunnen dulden, dat de Opvolger van P i u s IX ook een woordje meespreekt. Dus En de Paus kreeg geen uitnoodiging en nu zullen wij de geheele Vredes-conteren- tie maar kalmpjes als een doodgeboren kindje beschouwen. Het maar te hopen, dat Kurhaus, Sein post enz. dezen zomer goede troepen enga- geeren en mooie concerten en soiree's ar- rangeeren, om de Heeren diplomaten bij het vermoeiende Vrede-fabriceeren van tijd tot tjjd eene nuttige en aangename verr poozing te bereiden. En Leerplicht Eene goede zijde heeft ten minste Dr. Schaepman's redevoe ring te Heerenveen gehad en ééne goede ook de roemruchte motie der Nijmeegsche R. K. democraten. De eerste heeft den ka tholieken bewezen, dat, gelijk meermalen de Doctor zijn eigen weg gaat en zich niet stoort aan het gevoelen zyne'r partpgenoo- ten, dat ook «invoering van Leerplicht» door hem beschouwd wordt als eene vrije quaestie, en hij zich volstrekt niet zal ont laten en derhalve was de onderteekening van het contract bepaald over veertien dBgen. De veertien proefdagen verliepen voor beide zjjden zoo bevredigend, dat men het huwelijk van Eduard en Louise meer kon beschouwen als een echtverbintenis uit liefde dan wel als zulk een, waarbij het hart niet wordt geraad pleegd. Toen de dsg der onderteekening van het hu welijkscontract was aangebroken, naakten de ouders een menigte bepalingen en stelden zjj een massa voorwaarden, zeer geschikt om hunne kinderen, die zich met elkander gingen vereeni gen, in een voortdurenden s'aat van wantrouwen tegenover elkaar te houden men noemt zulks de belangen der toekomstige echtelingen be hartigen. Vervolgens werden Eduard en Louise met heel veel statie voor mjjnheer den burgemeester en mjjnheer den pastoor geleid. Louise was wat men noemt een bedorven kindje. Als zij niet zooveel verstand had be zeten en niet zoo goedhartig ware geweest, dan zou zjj zekerlijk bet gemeljjkste, onaangenaamste en belachelpste schepsel op aarde zjjn gewor den. Maar, naar de begrippen, welke men haar had gelaten, vereenigden de maatschappelijke plichten van den man zich in eene gedurige aanbidding van de vrouw, die zich verwaardigd had het offer zjjner vrijheid te sanvaarden. Eduard verborg nier, zooals zoovele ande ren onder het vernis van voorkomendheid en zelfs van grilligheid, dat hem zooveel succes in de groote wereld had verschaft, een vol hoofd en een leeg hart; integendeel, hjj bezat ernBtige I houden er vóór te stemmen al stemmen alle andere katholieken er tegen. Dat heeft de katholieken voor goed wakker geschud' het eene adres is op het andere gevolgd en nu weet iedereen in Nederland, dat Dr. Schaep man met zijn gevoelen in zake Leerplicht alleen staat en dat alle katho lieken er mordicus tegen zijn. De Doctor moet het nu maar weten en de andere ka tholieke afgevaardigden ook. Dat de Doctor zich zal laten bekeeren, door den zoo dui delijk uitgesproken wensch van het katho lieke volk, dat betwijfel ik. Zoo'n retirade ligt heelemaal niet op zijn weg. En de tweede, ik bedoel de motie Nijme gen, heeft duideljjk bewezen, dat er geen steekhoudend argument voor de invoering van den Leerplicht in ons vadtriand te vin den :s, dat het geheele wetsontwerp dient verworpen te worden, al laat men er ook den staartverplicht-herhalings-onderwijs van af. Men zij echter voorzichtig het vrij willig weglaten ,van dien staart, zou wel eens het lokaasT'kunneu worden om bet lichaam door de mazen te smokkelen. Dat bijvoegen van dien staart, kwam mij reeds verdacht voor. Mij dacht, dat was een lokvogel. Daartegen zou men schreeuwen en protesteeren en de hoofdzaak uit het oog verliezen. Dau zou de Minister, heel con- ciliant dat leelijke ding laten varen en zoo'n lieven Minister kon men dan wel een handje helpen om de overige ladhig binnen te krij gen! 1 Mei te Amsterdam. Heel kalm en rustig. Dorpsstilte. «Nu de toestanden geleidelijk verbeteren, zijn geene betoogin gen meer noodig,® zeide mij iemand zoo even. Pas die woorden letterlijk tos op den Leerplicht en gij hebt het bewijs ge leverd, dat invoering van Leerplicht eene onnoodige kwellerij is voor de goedge zinde Nederlandsche bevolking en zij is tevens eene absoluut nuttelooze voor deniet- goedgezinde. o degeljjke eigenschappen. Zjjn rol als jonge man, die door iedereen gaarne gezien werd, belette hem riet, om artikel 213 van het (Erausche) burgeiljjk wetboek ernstig op te vatten„de man is aan zijne vrouw bescherming verschuldigd, de vrouw gehoorzaamheid aan haren man." Maar hoe kunnen twee scbepeD, die dezelfde bestemming behben, tot hun doel geraken, als elk van hen naar een tegenoverges'elden kant heenzeilt De zoogenoemde wkteb'oodsweken, die vol gens menechen, we.lke het weten kunnen, op zes kunnen gerekend worden, duurden bij hen ruim acht dagen, Zjj hadden om zoo te Z'ggen nog de duizenden stemmen in de ooren, die hun een onverwelkbaar geluk baddea toege- weESoht, toen het eerste wolkje bun gezichtein der kwam verduisteren en dat nog wel op een dag, die de ziel opgeruimd, het gemoed plooi baar maakt, want de hemel was blauw en het zonnetje scheen. //Wij hebben, Goddank, geen visites meer af te leggen,u zeide Eduard, „dat is een uitge zochte dsg om er naar willekeur over te beschik ken." //En dien wjj willen besteden aan een heer lijke waodtling,// sprak Louise, //meen je dat ook niet //Zeker, komaan, vrouwlief, kleed je gauw aan //Wees maar gerust, ik zal ja niet laten wachten //Wat een genot,// hernam Eduard, en wreef zich vergenoegd de banden, //om eens Parijs te kunnen ontvluchten, dat gejaagde, verwarde Te Polna ia Hongarije is- het lijk van een vermoord meisje gevonden. Het Deutsche Volkshlatt had berichtdat het meisje door joden vesr ritueele doeleinden was vermoord, waarop de Regeering het nuramer^an het Volksblatt in beslag nam. Daartegen kwam echter de afgevaardigde in de laatste zitting van den Ntder-Oos- tenrijkschen Landdag in verzet. Hij inter pelleerde op eene wijze die de Regeericg lang zal heugen onder luide bijvalsbe tuiging van zijn partijgenooten en het la waai zijner tegenstanders ontstond er zoo'n groot rumoer, dat door den Voorzitter ten slotte de zitting moest geschorst worden. Koning Leopold zal met zijne doch ter prinses Clementine eene reis naar Amerika ondernemen. Tot dat doel zijn 22 Engelsche matrozen met de mailboot uit Dover te Ostende aangekomen om op net yacht geplaatst te worden. In de haven van Antwerpen worden vier torpedobooten verwacht, verleden jaar door de Chineesche Regeering in Duitschland besteld. De bemanning dier oorlogsbodems bestaat uitsluitend uit Duitschers. De Duitsehe Regeering maakt te Was hington aanspraak op schadeloosstelling wegens het verliezen der Duitsehe handels huizen op de Philippijnsche eilanden. De Amerikanen willen daar echter nog niets van hooren. Ook Zwitsersche en Engelsche firma's hebben daar schade geleden. Er worden langdurige onderhandelingen ver wacht, waarbij zich later nog die over Duit sehe aanspraken op schadeloosstelling we gens de beschieting van de kust van Samoa zullen aansluiten; uit Apia komen t0ch berichten over aanmerkelijke schade, daar aan eigendommen van Duitschers toege bracht. Over den geweldigen brand op de Marine-werf te Kiel, wordt het navolgende gemeld De brand is ontstaan door een ge brek aan de electrische geleiding en men was zeer bang dat de stellingen van drie pantserschepen die daar gebouwd worden, twee Duitsehe en een Russisch, in brand ge ras s makende Parjjs, om buiten de stad eeas fri8sche lucht te scheppen. //Wat zeg je daar, manneke?// „Ik zeg, dat in de maand Juni, bjj zulk een heu-elsch mooi weer, het buiten heerlijk moet zijn, waar de natuur zich in al heur pracht veriooat u „Buiten, «jakkes „Meen je dat? O, die aanblik is verrukke lijk. Dat stuikgewa8 langs de heuvels, die bloe men en beekjes in de werden, de wegen en paden effen en glad als een laan in 't park, het gekwinkeleer tn getjilp der vogelen //En geen enkele menscheljjke slem, die ons de woorden in de ooren doet klinken, welke altjjd prettig zijn om aan te booren //Kijk daareeDS een lief paar voorbijgaan Ik moet bekennen, dat ik aan de boule/ards de voorkeur geef." «Bah, die boulevards vind je die zoo mooi //Om te stelen, manneke." //Twee rijen boomen, die haast verstikken tus- schen twee rijen huizen." //Maar welke huizen, paleizen //Een mengelmoes van menschen, die het jjseljjk druk hebben, mekaar stooten, stompen en ver dringen, en rijtuigen die over en weer kruisen en in elkaar bijven haken «Eene aangename afwisseling van winkels toi letten //Niets dan beweging, lawaai, stof Wordt vervolgd.)

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1899 | | pagina 1