NIEUWE
2)ag6laó voor <3f£oorè- on SZuió-eXollanó.
Strijd tegen het socialisme.
No. 4246
Vrijdag 28 Juli 1899
24ste Jaargang.
BUITKNLAN IX
Per 3 maanden voor Haarlem f 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderlgke nummers0.03
Dit blad verschijnt
dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
BUEBAÏÏ! St. Janstraat Haarlem.
Van 16 regels50 Cem
Elke regel meer71/,
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Red a c t e ur-D i t g e v e r, W. KüPPERS.
Wat de socialisten willen, wat hei. doel
js van hun onvermoeid streven, is voor nie
mand een geheim. Openlijk en uitdrukke
lijk staat het vermeld in hun program.
Naar niets anders, naar niets minder stre
ven zij, dan naar de omverwerping, de al-
geheele verwoesting van de thans bestaande
maatschappelijke orde.
Ten einde dit beoogde doel te bereiken,
trachten zjj een klassen-oorlog uit te lok
ken. De eind-afloop van dien klassen-oor
log moet zijn de zegepraal van den vier
den stand. Wordt die zegepraal eenmaal
behaald, dan zal de vierdejjstand als hser en
meester zich verheffen op de puinhoopen van
het kapitalistische en burgerlijke bestuur.
Dat deze opvatting, volgens het gezond
verstand beoordeeld, eene dwaasheid is, dit
is reeds herhaaldelijk betoogd. Doch hier
mede houdt het socialisme geen rekening.
Immers, het socialisme richt zich niet tot
het verstand, maar wèl tot de nimmer te
verzadigen begeerlijkheden, die in den boe
zem van de bewerkte ellende worden voort
gebracht en aangekweekt.
Het socialisme stort in het hart van zijne
ongelukkige slachtoffers het zaad van af
gunst. En de afgunst is, evenals alle harts
tochten misschien nog méér dan eenige
andere hartstocht, geheel en al doof voor
de stem der rede, doof voor de stem van
het gezond verstand. En juist daarom is
het gevaar, waarmee het socialisme de maat
schappij bedreigt, zóó ontzagwekkend en
geducht. Hoe dit dreigend gevaar te be
streden Door te redeneeren Maar wat
vermogen de argumenten van zuivere logica
tegen de hartstochtelijke droomen en tegen
de bedwelmende leerstellingen van het so
cialisme
Neen, tegen het socialisme moet weer
stand geboden niet door redeneeringen
maar door daden. Hier vooral komt het op
daden aan Het socialisme wil een klassen-
oorlog uitlokken het wil onder de bur-
FEV1LLET ON.
VADER BAMBRIQUET,
or ni
Lompenkoopman.
22 Vervolg.)
//Je dwaalt, ik tel alleen in het geval dat
ik geld moet storten en dat gebeurt nogal eens,
want ik ben waarachtig rjjker dan ikwenschte.
Men weet niet hoe rijk ik ben, vat je, en toch
ga ik voor tjjdverdrgf, want ik verveel mjj ver
schrikkelijk, sedert ik de zaken aan kant heb
gedaan, eene onderneming op 't getouw zitten, die
schatten zal opbrengen.
//En welke onderneming, mijnheer?//
„Dat kan ik je niet zeggen, het is een geheim
en vrouwen kunnen zoo iets niet bewaren.Maar
komaan,// vervolgde hjj.terwjjl hij opstond en zich
naar een secretaire begaf, //ik wil niet, dat je mij
voor een vrek houdt, hoeveel geld heb je noodig?//
„Helaas, mjjnheer," antwoordde de huishoud
ster op droevigen toon, „mjjne ouders hebbende
twee laatste termijnen van hun huur nog niet
kunnen voldoen, en hoewel ik hun m|jn loon
gegeven heb
„Vraag dat bedrag terug," zeide de oud-lom-
penkcopman, het bureau openende, //zou honderd,
tweehonderd franks voldoende z|jn?//
//Dat is te veel, veel te veel antwoordde
Jeannette aangedaan, //maar de winter staat voor
de deur en m|jn broeders en zusters hebben
geen kleederen.//
gerc tweedracht zaaien het tracht te be
werken, dat de burgers van één en dezelfde
maatschappij naar de wapeneD grijpen om
daarmede elkander te bestrijden. Daar
om moet er een stroom geschapen worden
van vrede en liefde, opdat die stroom de
onstuimige golven van haat, door de revo-
lutionnaire propaganda opgezweept, terug-
dringe, terugstuwe.
Het kan niet worden ontkend, deze taak
is allesbehalve gemakkelijk. Vele en zeer
grojte bezwaren zjjn aan deze taak ver
bonden. Maar de kracht der liefde is alver
mogend.
De hedendaagsche jammerlijke toestand
komt niet voort uit het verschil van de
maatschappelijke klassen, maar uit de schei
ding van de verschillende klassen der maat
schappij. De ongelijkheid der standen heeft
altijd bestaan en zal altoos blijven bestaan.
Maar die onvermijdelijke ongelijkheden ver
hinderen daarom nietdat alle menschen
behooren tot dezelfde familie, dat alle men
schen ledematen zijn van eenzelfde lichaam.
Die onvermijdelijke ongelijkheden behoe
ven daarom niet te beletten, dat alle ra
deren van het maatschappelijk mechanis
me op elkander steunen, in elkaar grijpen en
elk voor zich medewerken aan den harmo-
nischen en geregelden gang van het geheel.
Alle menschen hebben huD recht van be
staan en hunne bijzondere werkzaamheid.
Maar tevens nemen allen deel aan het vreed
zaam evenwicht van de algemeene orde.
Wie ziet niet in wat de maatschappij
erbjj zou winnen, wanneer deze betrekkin
gen, die tegenwoordig al te vaak worden
losgemaaktof miskend, opnieuw werden
hersteld Wie begrijpt niet, hoeveel de be
langen, welke men tegenwoordig al te dik
wijls tegenover elkander plaatst, erbij zou
den winnen, wanneer zij wederkeerig el
kander naderden en doordrongen
De Maatschappij is een keten, waarvan
alle schakels met elkaar moeten vereenigd
zijn. De ware oplossing der Sociale-quaes-
tie bestaat in de verbinding en soldeering
//Laten wij dan driehonderd nemen," zeide
Bambriquet, het goud tusschen de vingers laten
de gl|jden, //maar zal je dan ook wat vriende
lijker zjjn
//Hoe zou dat anders kunnen jegens zulk een
goeden meester! Maar dan is er nog de kleine
Jacques hij gaat een ambacht leeren en
heeft het een en ander noodig.//
//Dan zal ik er nog honderd franks bijvoegen
voor Jacques. Maar zal je dan ook niet meer
schreien
//Hoe zou men kunnen schreien, wanneer men
zoo tevreden is Ach, wanneer mfjne arme
broeder Jéiöme, die in de loting gevallen, nu
maar vrijgekocht kon worden, zou ik volstrekt
geen zorgen meer ten aanzien yan m|jne fami
lie hebben
//Nu, komaan, dan zal ik een rempla<?ant voor
Jéróme koopen,// zeide Bambriquet, terw|jl hjj
haastig het bureau sloot en zjjne huishoudster
vier rolletjes goud ter hand stelde; //maar nu
zal je, hoop ik, Eliza ook met rust laten, die
je niet* kunt uitstaan, waarom weet ik niet."
//Is het m|jne schuld, dat ik een hekel aan
haar heb zeide Jeannette vleiend, //ik ben
jaloersch op ieder die u liefhebtHet beste,
dat wjj dan ook doen kunnen, is ons zoo spoe
dig mogel|jk van haar te ontdoen.//
//Nu, zoek dan zelf een man voor haar, ik
wenschte niets liever. In het vervolg kan ik die
zorg toch niet op mij nemen, want de zaak,
waarvan ik je gesproken heb, neemt een groot
deel van m|jn nachten in beslagzoodat ik over
dag zal moeten slapen.//
//Hemelsche goedheid, wat zegt u daar riep
van de gebroken eu verbrijzelde schakels.
En het grooto middel hiertoe is de schep
ping van werkendie den werkman en
den arme aan de afzondering ontrukken.
Den dag, waarop deze waarheid goed zal
worden begrepen, en edelmoedig in beoefe
ning gebracht, op dien dag kan het Socia
lisme een nabijzijud en volkomen verval
verwachtentot heil en welzjjn van den
godsdienst, van het huisgezin en van den
eigendom.
Spanje.
In Spanje 'neerscht eene onrustwekkende
beweging tegen de monarchie. De Catalo-
niërs komen er openlijk voor uit, dat zij
zich schamen tot de Spaanscbe natiedie
achterlijke en bedorven natie, te behooren.
De Cataloniër wil tot elk land behooren,
Frankrijk Engeland Duitschland zelfs
Noord- Amerikadoch hij wil geeD Span
jaard zijn. Hij schaamt zich.
Openlijk riep men te Barcelona de Fran-
sche zeeofficieren die onder hoera-geroep
werden ontvangen toe cWeg met de Bour
bons Leve de Spaansehe Republiek
Telkens als een Fransch militair ver
scheen weerklonk uit de menigte een don-
derend hoerade Spaansehe officieren wer
den uitgejouwd. De Gouverneur-generaal
van Catalonië moest in gestrekten draf zich
doen wegrjjden en daar het volk ook zgn
wagen nog met dreigende uitroepen ver
volgde was het noodig dat de politie
agenten en gendarmen tegen de menigte
optraden om plaats te maken. Onder het
zingen van de Marseillaise werden de Fran-
sche soldaten tot aan de haven begeleid
terwijl onderwijl allerlei uitroepen tegen
de monarchie werden geslaakt.
Ongelukkig land, dat geheel onder den
invloed der vrijmetselarij zit,
België.
.Te Brussel is Dinsdag-avond eene
groote vergadering gehouden van wege de
katholieke vereenigingen van den Belgi
schen Volksbond en het Nationaal onaf
hankelijk Comité der werklieden-vereeni-
gingen van Brussel.
Jeannette uit, zonder dat z|j intusschen hare
inwendige vreugde kon verbergen. Maar u zult
u zelf op die w|jze ziek maken
//Men went aan alles. Ik weet geen raad met
mijn t|jd en daarb|j zjjn er millioenen te
verdienen. Houd je dus maar bezig met Liza
uit te huwelijken en na de bruiloft komt onze
beurt, bes*e Jeannette, dan zal je voor al je
zorgen en moeite beloond worden.//
//Wel! dan zullen w|j maar geduld hebben,//
hernam de huishoudster gemelijk, //ik heb zoo
maar geen man voor het roepen Maar ik
zal er eens over nadenken om iemand voordat
trotsche ding te vinden ik ken een persoon,
die mij wel helpen zal, maar u hebt er verkeerd
aan gedaan uw dochter als eene dame op te
voeden, want nu wordt de zaak veel lastiger.
Nu zal z|j kieskeurig zjjn, doch wanneer u mij
steunt, zal alles terecht komen Dus, mijn
heer, nu u een gedeelte van den nacht buitens
huis gaat doorbrengen, zal ik genoodzaakt z|ju
alleen op uwe Liza te passen
//Dat zal wel moeten, Kindlief, het geldt eene
onderneming, waarmede ik in enkele maanden mjjn
vermogen kan verdubbelen Maar het is
mjjn tjjd om naar bed te gaan.
//Alles is dus weder in orde en je zult niet
meer met de kleine twisten?//
//Terwille van u zal ik doen wat in mijn ver
mogen is om den vrede te bewaren.//
//Wat ben je toch een goed schepsel zaide
Bambriquet aangedaan //waarlijk, beate Jean
nette, ik zou in staat zjjn Liza weer naar haar
klooster terug te zenden, als z|j je het leven te
lastig maakte.//
De voorzitter van de Kamer presideerde
en las verscheidene brieven uit de verschil
lende 3teden toegezonden voor, o. m. een
van den Belgischen Volksbond, die 100,000
leden telt, luidendeOffer de katholieke
werklieden der groote steden niet op aan
hun vereenigde tegenstanders. Het eenna-
mig stelsel zou dit teweegbrengen. Verwerp
dit stelsel en neem zonder uitstel de Even
redige Vertegenwoordiging aan. Laat er
eendracht zjjn onder de katholieke groepen.
Alle sprekers verklaarden zich onder dave
rend applaus voor evenredige vertegen
woordiging.
Eenige sprekers achtten het recht van
de meerderheid om te regeeren onafwijsbaar.
Herhaaldeljjk werd het vertrouwen in de
regeering uitgesproken.
Er werd eene motie aangenomen, om de
Kamer te verzoeken de E. V. nog in deze
zittig voor het geheele land aan te nemen.
Enkele priesters, vele Kamerleden en af
gevaardigden van werkliedenvereenigingen
waren tegenwoordig.
Frankrijk.
Maandag-avond zgn in het Groote Oos
ten te Parijs 500 vrijmetselaars vergaderd
geweest waaronder twee Ministers en tal
rijke afgevaardigden. Er werden belang
rijke politieke beslissingen genomen, doch
zij worden stipt geheim gehouden.
In Algiers loopt het praatje dat de
Regeering der Fransche Republiek de anti
semiet Max Régis, gratie wil verleenen
van zgn gevangenisstraf, op voorwaarde
dat hij Algiers zal verlaten en zgn agitatie
tegen de Joden geheel staakt. Belooft hij
beide voorwaarden te vervullendan zou
hij Donderdag uit de gevangenis worden
ontslagen,
Wie nu meent, dat de oud-Burgemeester
van Algiers zich aan deze voorwaarde on
derwerpt, zal zich zeer vergissen. MaiRe-
g i s is de man niet om zoo'n gratie-verleening
van president Loubet aan te nemen.
Een hoogleeraar aan een der groote
Parijsche lycea had zgn leerlingen voor
een opstel het volgende onderwerp opge
geven
Broom van een dichter. President Lou
bet woont de wapenschouwing van 14
Juli bijaan zgn rechterhand zit kapitein
Dreyfus, aan zgn linker kolonel Pi-
c q u a r t. De dichter woont de apotheose van
„Er zjjn nog wel andere middelen om haar
weg te krjjgen,// antwoordde de huishondster,
„doch breek u daar het hoofd maar niet over.
Door mjjn toedoen zal alles naar wensch gaan
Goeden nachtmijnheer, en wel te rusten.//
Hierop begaf Bambriquet zich naar zjjne ka
mer terwjjl hjj met bevende stem een vrooljjk
w|jêje neurierde.
Eliza had zich reeds geruimen tjjd m haar
eenzaam kamertje opgesloten, waar zjj voor een
klein ivoren Christusbeeld was cedergeknield en
overvloedige tranen stortte, waarvan God alleen
getuige was. t
Zoodra Brambriquet verdwenen was, veran
derde het gelaat vaa juffrouw Lapiquette eens
klaps van uitdrukkingj, evenals dat vsd een
tooneelspeler, die zich, na een vermoeiende rol,
achter de schermen terugtrekt. Zjj liet zich op
een stoel neervallen, geeuwde, rekte de armen
uit en scheen te wachten, totdat alles stil was
geworden in de kamer haars meesters.
Lang behoefde zjj niet te wachten weldra
vernam zjj een dof gesnurk, hetwelk aantoon
de, dat Bambriquet sliep. Nu stond zjj op, haalde
een sleutel uit haar zak, en trad op de secre
taire toe.
„Die oude vrek mompelde zjj, den sleutel
in het slot stekende„vierhonderd franks te
geven, terwijl hjj millioenen rjjk is Neef
Pierre, die zoozeer geld stukslaat, zou met die
vierhonderd franks geen twee dagen toekomen
(Wordt vervolgd,)
summum.
ABONNEMENTSPRIJS
PRIJS DER ADVERTENTIE!*.
AGITE MA WOW AGITATE.
