NIEUWE
IDagBlaó voor cföooró- en S/utè-éCollanè.
Het Pausschap en zijn
tegenstanders.
No. 4249
Dinsdag* 1 Augustus 1899
24ste Jaargang.
bUITHiNLAN D,
Per 3 maanden yoor Haarlem ƒ1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderlgke nummers. «0.03
Dit blad verachjjnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUREAU: St. Janstraat Haarlem.
Van 16 regels50 Cent
Elke regel meer71/»
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
Al willen de vijanden der Kerk het ook
anders doen voorkomen, toch bljjft het niet
temin waar, dat alwie ooit zijne hand ver
heven heeft tegen den Stedehouder van
Christus op aardealwie ooit het erfdeel
van den H. Petrus heeft aangerand, alwie
de rechten der Pausen met voeten heeft ge
treden door het goddelijk strafgericht
achterhaald geworden is. Dit zjjn feiten
welke de geschiedenis der vervlogen eeuwen
ons leert op de meest welsprekende wgze.
«Slaat het boek der geschiedenis open,»
aldus schrjjft Cretineau-Joly «door
loopt de regeering van een vijand der Kerk,
van een beroover van haar erfdeelen al
is die vjjaud, die beroover ook een keizer
als Hendrik IV of Frederik II, altijd
vertoont zich ook één van die treurspelen,
welke het hart vervullen met schrik.»
In denzelfden zin zegt de Maistre;
«Nooit kon een regeerder, die zijne hand
verhief tegen een Paus, zich beroemen op
eene lange en gelukkige regeering.»
Wat deze mannen beweren, is niets an
ders dan wat de geschiedenis bewjjst. Van
Nero, den wreedaard, onder wiens vervol
ging de H. Petrus, de eerste Paus en Stede
houder van Christus op aardezjjn leven
moest ten offer brengen, tot J u 1 i a a n den
Apostaat; van Hendrik IV tot Napo
leon en tot de jongste tyden, immer her
haalde zich het een of andere zichtbare
strafgericht des Hemels.
Het zal wel de moeite loonenom de
voornaamste vervolgers van de Kerk eens
te beschouwen en de strafgerichten van
•ene goddelijke Gerechtigheid te leeren ken
nen, zooals deze door de geschiedenis van
alle tjjden ter waarschuwing en ter leering
zjjn geboekstaafd. In eene korte schets wil
len wjj dit samenvatten.
N ere, keizer over Rome van 5468 na
Christus, heeft den H. Petrus laten dooden
FEUILLETON
VADER BAMBRIQUET
Lompenkoopman.
25 {Vervolg)
«Nu//, reide rij, «wie dan deze keuze bewerkt
moge hebben, Eduard is in ieder geval den ko
ning te rjjk. Oik ben er reker van, dat bjj
een prachtig, grootsch stuk zal leveren.
//Op het oogenblik is hjj bjj den gezant om
de laatste besprekingen te honden en ongetwij
feld zal hjj wel te weten komen, wie zjjn on
bekende beschermer is.//
Moreau had zeer beleefd naar het vrooljjk ge
snap van Cécile geluisterd, doch men kon bet
hem aanzieB, dat zjjne gedachten met geheel
iets andeTs bezig waren. Toch antwoordde hjj
welwillend
//Het is voor mjj een troost, mevrouw, op het
oogenblik, dat ik u ga verlaten en onze vriend
schappelijke betrekkingen moet afbreken, te ver
nemen, dat de wenschen van u en mjjnheer De
Salviac vervuld zjjn.//
//Hoe I Is het mogeljjk vroeg de kunste
naarsvrouw verwonderd, „denkt u werkeljjk heen
te gaan
„Morgenochtend verlaat ik het huis, en ik
ben gekomen om afscheid van u te nemen, van
u en en mjjnheer De Salviac.//
//Maar u zult toch niet lang afwezig bljjven?
U komt toch naar Parjjs terug en wjj zullen
maar de bloeddorstige wreedaard heeft uit
wanhoop zich zeiven met het zwaard het
leven benomen of hij heeft zich sidderend
door één zjjner slaven laten doorsteken
wjjl hij zelf te lafhartig daartoe zou ge
weest zijn. Aldus ontkwam hij aan zijne
vijanden, die tegen hem eene samenzwering
hadden gesmeed.
Maxim iliaanHerculan us verwurg
de zich met een koord. Aurelius en Ha
drian u s verkozen den vrij willigen hon
gerdood. Domitianus, Julius, Maxi-
minus, Aurelianus, Gallus,Va 11 u-
s i a n u s, werden door hun eigen onderdanen
verraderlijk om het leven gebracht. Anderen
sneuvelden in den oorlog, zooals D o ri u s.
Licinius werd op bevel van Constan
ts n gewurgd. Valerianus moest aan
den Koning der Perzen als voetbank dienst
doen, en werd daarna levend gevild en als
slachtvee ingezouten. T r a j a n us, die Paus
Clemens uit Rome verdreef, stierf zeer
waarschijnlijk door vergift. DiocletianuB
stierf een ellendigen dood grootendeels uit
ergernis en verdriet, omdat hij het chris-
sten geloof niet kon uitdelgen. G a 1 e r i u s
en Maximmus werden in levenden
Ijjre door de wormen verteerd. J u liaan
de Afvallige werd getroffen door een pijl,
en in wanhoop slingerde hij zjjn eigen bloed
naar den hemel, terwijl hjj uitriep«Gjj
hebt overwonnen Galileeër Diezelfde J u-
liaan heeft den godsdienst van Christus
op de sluwste en boosaardigste wjjze be
streden. Hjj wilde den Christus tot een leu
genprofeet maken: uit alle streken der aarde
riep hjj alle joden bijeen en bood hun geld
aan uit de Staatskas, opdat zij hun tem
pel te Jeruzalem wederom zouden opbou
wen, tegen de profetie in van Jezus Christus,
die immers gezegd had, dat de eene steen
niet op den anderen zou bljjven. Doch toen
de joden beproefden om den tempelbouw te
beginnen, ontstond er eene aardbeving, met
geduchte vlammen sloeg het vuur uit de
ingewanden der aarde en de werklieden
werden deels teruggeworpen, deels gedood.
elkander ongetwijfeld wederzien
«Misschien//, zeide Morean, nauwelijks hoor
baar.
Er heerschte eenige oogenblikken stilte. Me
vrouw De Salviac bad haar borduurwerk opge
nomen en keek tersluiks naar haar bezoeker.
Neerslachtig liet Moreau het hoofd op de borst
zinken.
//Zonderlinge man,// zeide zij eindeljjk, „uw
vertrek is voor ons even onverklaarbaar als uwe
gansche levenswjjze. Heeft u dan zulke zwaar
wichtige redenen om zoo spoedig heen te gaan?//
//Ja, die heb ik," antwoordde Moreau gejaagd;
//vandaag heb ik vernomen, dat belangrijke za
ken mjjne tegenwoordigheid vereischten
Ik heb al reeds lang getoefd! Een noodlottige,
onweerstaanbare band hield mjj hier en deed
mjj vergeten
//Een gebiedende plicht, welken ik te vervul
len heb, zelfs ten koste van mjjn leven, roept
mjj elders. Ja, ja, ik mag niet langer talmen
Deze laatste woorden werden bevend en met
ontroerde stem uitgesproken. Moreau merkte de
verwondering op, welke op het frisch gelaat
van Cécile stond te lezen.
„U kent mjj niet,// voegde hjj erbjj, zonder
te trachten zjjne ontroering te verbergen, «maar
eensmisschien weldra zult u
mjjn geheim^ kennen, dan zult u weten welk
een leven van strjjd en ongelooflijke contrasten
ik leiden moet, en daar u goed en medeljjdend
zjjt, zult n mjj beklagen, daaraan twjjfel ik
niet.//
«Ik gevoel reeds deelneming voor uw verdriet,
want het spruit zeer zeker voort uit een edele
Bij elke herhaalde poging immer dezelfde
tegenstand, zooals zelfs de heidensche ge
schiedschrijver AmmianusMarcelli-
n u s getuigt.
De Kerk triomfeerdehare heidensche
vervolgers zjjn met het Romeinsche heiden
dom verdwenen.
In hunne plaats kwamen de kettersche
keizers, om de Kerk Gods te bekampen.
Keizer Constantius begunstigde de
Arianen hij verdreef Paus L i b e r i u s uit
Rome en verbande hem naar Thracië. Con
stantius, een speelbal van de grooten en
aanzienljjken zjjns rijks, zou zijn rijk ver
loren hebben, ware hjj niet plotseling ge
storven.
Anastasius I, keizer van Conslan-
tinopel, door Paus Symmachus geëx
communiceerd stierf als een ongelukkig
vorst door den bliksem getroffen.
(Slot volgt.)
Oostenrijk-Hongarije.
Te Weenen is jl. Woensdag in de cen-
traal-inrichtingderElectriciteit maatschappij
een monteur gedood. De ongelukkige was
bezig aan het isoleertoestel toen de lad
der waarop hjj stond begon te wankelen en
hjj daarom onwillekeurig met de hand naar
den wand greep. Ongelukkig droeg hij, in
strijd met het reglement, geen isoleerhand
schoen en kreeg nu den vollen stroom van
2000 volts door zjjn lichaam. Alle pogin
gen om het leven in hem terug te roepeu
waren vruchteloos. Het lichaam toonde de
verschijnselen van een plotselingen dood
door verstikking. Aan een der pinken was
de huid opengespleten en toonde twee
groote brandwondende linker voetzool
had eene dergeljjke wond. De stroom was
blijkbaar daar in en uit het lichaam gegaan.
Rusland.
De chef der handelsaldeeling van den
grooten Siberischen spoorweg de heer L.
W. L a g a r e w is te St. Petersburg aan
gekomen om met de eveneens daar aange
komen vertegenwoordigers van Hollandsche
en Engelsche stoomvaartmaatschappijen te
bron. Eduard en ik hebbeu bet dikwjjl* over u
gehad, en hoewel wjj ternauwernood wisten, wie
u waart, heeft u zich nog niet lang geleden
zoo kiesch en edelmoedig tegenover ons gedra
gen, dat wjj u niet licht zullen vergeten, hoe
gemakkelijk het u ook schjjnt te vallen van ons
te scheiden. U zult hier eene groote leegte ach
terlaten, mjjnheer Moreau, en mjju man en ik
zjjn mogeljjk niet de eenigen, die uwe afwezig
heid zullen betreuren.//
«Hé, mevrouw, en wie zou dan nog meer,..?//
«U vergeet die arme kleine Eliza, die u hier
iederen avond ontmoettet,« zeide Cécile met
gemaakte koelheid, terwjjl zjj haar werk weder
opnam. «Het lieve kind heeft te weinig vrienden
dan dat zjj het niet zou opmerken, wanneer een
hunner vertrok."
Moreau sprong van uit zjjn stoel overeind.
«Hoe mevrouw riep hjj levendig, «zoudt u
deuken dat juffrouw (het was alsof de
triviale naam van Bambriquet hem niet meer
over de lippen kon komen) „meent u dus, dat
dit jonge meisje mjjne afwezigheid zou opmer
ken? En toch," vervolgde bjj bitter, «wat ben
ik voor haar anders dan een neerslachtige in
zich zelf gekeerde onbekende, die nooit een en
kel woord tot haar gesproken heeft W aaraan
zou ik het verdiend hebben, dat zjj zich mijner
nog herinnerde, al was het maar een dag, een
uur zelfs Ik heb gedaan alsof ik blind en doof
was voor haar talent en wanneer zjj mjj al eens
met een blik verwaardigde, dan moest daarin
wel onverschilligheid of wrevel opgesloten lig
gen En als tot zichzelf voegde hij erbjj
«Ja, ja, ik heb mjjn zware rol goed gespeeld!//
onderhandelen over den uitvoer van Sibe
rische producten en den invoer van bui-
tenlandsche producten naar Siberië.
Men heeft het plan om een transitover-
keer in het leven te roepen via de havene
van Perim, Potluc en Archangel in over
weging genomen.
Yan Russische zijde wordt beweerd,
dat bij de aanvaring van de stoomschepen
Dimitri en Kormilezop de Wolga, niet
155 maar slechts 4 personen zjjn verdronken.
Duitsohland.
Te Hamburg is na een langdurig lijden
Dr. Versmann burgemeester aldaar,over
leden-
Ia 1858 werd hjj gekozen tot lid van
de burgerschap te Hamburg, die hem het
volgende jaar tot zjjn President koos. In
1861 werd hjj gekozen tot lid van den Se
naat en in 1887 tot Burgemeester.
Denemarken.
De strjjd tusschen patroons en werksta
kers wordt in Denemarken met onverbid
delijke gestrengheid voortgezet.
De patroons willen zich onder geen en
kele voorwaarde door de socialisten, die de
leiding der werkstaking in handen hebben,
laten dwingen, het gaat ru niet zoozeer
meer om het loon dan wel om de macht.
De patroons zullen heden de 40.000 uitge
sloten werklieden nog vermeerderen door
opnieuw 20.000 werklieden gedaan te geven.
De leiders der werkstaking roepen de
vreemde werklieden toe hun bjj te staan
daar de financiën zjjn uitgeput.
Door de sociaal-democratische Duitsche
werklieden vereenigingen is tot dusver 14,000
mark voor de Denen opgebrachteene som
welke, met het oog op de groote behoef
ten der strijdkas, welke Maandag nog zul
len stjjgen, als een druppel op een gloeiende
plaat kan worden beschouwd. Eene merke
lijke verhooging van deze bijdragen is
nauweljjks te verwachten en de Denen zul
len hoofdzakelijk op zich zelf moeten blij
ven rekenen. Uit de hartstochtelijke hef
tigheid der Deensche oproepingenuit de
wanhopige beden om vreemde hulp sehjjnt
te bl|jkendat de eigen krachten uitge
put z|jn.
frankrijk.
De oud-burgemeester van Algiers, de heer
Max Regis, die gevangen zat wegens
„Welnu 1« hernam Cécile snel, «wanneer Eliza
nog te jong is en te onervaren om de groote
belaigstelling te bevroeden, die u haar toedraagt,
dan heb ik, hare vriendin, ze toch opgewerkt
en ik betreur het, dat u heengaat op een oogen
blik, dat die arme kleine ons allen juist het
meeste noodig kan hebben. Zjj is reeds ongeluk
kig genoeg en hetgeen zjj mjj heden in vertrou
wen heeft medegedeeld
„Heeft zjj u iets vertrouwelijks verteld?"
vroeg Moreau, wiens oegen schitterden van on
geduld.
«Js, Zjj ziet de toekomst donker in
De oude Bambriquet heeft zich zoo laten inpal
men door zjjne huishoudster, dat zjj de maeht
in de handen heeft, zelfs Eliza moet zich naar
de grillen van die vrouw schikken. Natuurljjk
hindert hun de aanwezigheid van het meisje en
het laat zioh aanzien, dat men haar zal geven
aan den eersten man, die zich als echtgenoot
opdoet Waarljjk,« vervolgde Cécile, een
schuinschen blik op haar bezoeker werpend, doch
overigens de grootste onverschilligheid voorwen
dende, «het zou maar gelukkig zjjn, als de een of
andere fatsoenlijke jongen verliefd op haar werd,
hoe gering zjjn vermogen ook ware, hjj zou zich
slechts behoeven te verklaren. Bambriquet en
zjjn dienstbode zouden het jonge meisje zoo
gaarne kwjjt zjjn, dat zjj geen ernstige beden
kingen zouden maken, daar ben ik zeker van."
Mevrouw De Salviac zweeg, in de verwach
ting, dat haar toehoorder zjjne meening zou te
kennen geven omtrent de geheime bedoeling,
die iu hare woorden lag opgesloten.
(Wordt vtrvolgdj
H14ftlEIHSf!01l COERAAT.
ABONNEMENTSPRIJS
AGITE MA NON AGITATE.
PRIJS DER ADVERTENTIEN.
OF Dl
