NIEUW
ïïaqBlaó voor cftoorö- on Sjuiè-éCollanö
Brieven van een politieleen
tinnegieter.
No* 4280.
Donderdag September 1899,
24ste Jaargang.
15 IT JH1N L A N 1).
9d al» us eiixl
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het bnitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt
dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
BUBEAÏÏ: St. Janstraat Haarlem.
/1.10
1,40
<2,80
<0.03
.nevisii
PRIJS DER AD VERTE WTIEW. sd
rndssuaedoL
Van 1—6 regelsèOdOenu;
Elke regel meer^Ui\êu
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. ;£j
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, W. KöPPERS.
IX.
Wij hebben gezegd dat het jodendom in
Frankrjjk, ziende dat zijn allesbeheerschen-
de macht het ging ontsnappennaar een
middel uitzag om aan dat gevaar te ont
komen, en dat middel vond het, onverhoopt,
in de veroordeeling van Dreyfus.
Wy zullen de laatsten zjjn om de mis
daad of het vergrijp van een enkelen op
rekening te stellen van de geheele gemeen
schap waartoe hjj behoortofschoon men
er zeker van kan zyn dat, wanneer de ver
oordeelde officier in zyn jeugd een Jezuïeten
college had bezocht, meu èn Jezuïeten èn
al de Katholieken voor zijn verraad aan
sprakelijk zou gesteld hebben al had hy
zich ook in latere jaren om kerk noch kluis
bekommerd. Het verraad van Dreyfus
kon dus, redelijkerwijze, ook niet aan het
geheele jodendom ten laste worden gelegd,
wanneer dat vergrjjp een op zich-zelt staand
feit ware geweest.
Maar aan de joden waren wij willen
niet onderzoeken of het ten rechte of ten
onrechte is geschied zooveel feiten ten
laste gelegd die hun weinige liefde en ge
hechtheid aan het land hunner inwoning aan
toonden dat het verraad van Dreyfus
het wantrouwen in hun vaderlandsliefde
moest vergrooten.
Nu scheen het datte oordeelen naar
de gronden die publiek domein waren ge
worden, de veroordeeling van Dreyfus
op geen doorslaande en voor allen klaar
blijkelijke bewjjzen was gedaan, zoodat eene
vernietiging van het gevelde vonnis niet
onder de onmogelijkheden werd gerekend,
vooral dan niet wanneer op de Fransche
regeering eene groote en algemeene pressie
kon uitgeoefend worden. En die pressie kon
alleen komen van de dagbladpers die, over
't algemeen genomen, de wereldopinie maakt
en beheerscht. Wy stonden nu voor dit
FEUILLETON.
VADER BAMBRIQUET
or nz
Lompenkoopman.
56 {Vervolg.)
Het was noodig, dat men spoedig eene andere
wending gaf aan de vrjj boosaardige gesprekken,
die in de zaal gevoerd werden.
De arme graaf De Montreville verloor er het
hoofd bjj en wond zich nog steeds op, zonder
eraan te denken, dat zijne partij reeds te lang
onderbroken was. De gravin, die zich gedurende
Bambriquets onwelvoegeljjken inval aehtersf had
gehouden, zag terstond in, dat het dringeed
noodzakelijk werd, den ongunstigen indruk weg
te nemen. Zjj deelde aan de bedienden eenige
hevelen uit en begaf t'.ch daarna naar den graaf,
wien zjj eenige woorden toefluisterde
«Ja, ja,* antwoordde mijnheer De Montreville,
//wjj moeten het feest voortzetten verzoek
den dames en heeren weder om de piano plaats
te nemen welk een schande voor mjjn
huis!// voegde hjj er zuchtend bjj, „ik zal nog
at.erven van verdriet 1//
Doch de gravin scheen de zaken niet zoo
treurig op te nemen.
//Neem mjj niet kwaljjk, manheer,/, antwoordde
zjj met eene vroolijke stem, die door iedereen ver-
staan kon worden, //maar na de belacheljjke scène,
die niemand kon voorzien of voorkomen, zullen
unze vrienden niet de noodige aandacht aan de
zonderling verschijnsel dat, over het alge
meen, de katholieke pers, zonder in de over
dreven hartstochtelijkheid te deelende
schuld van Dreyfus voor bewezen hield
terwijl de liberale pers mordicus zyn onschuld
vast stelde en dat wel met eene harts
tochtelijkheid en eene vinnigheid, die geen
paal ot perken kende. Men begon toen te
spreken van godsdiensthaat, van fanatisme
en beschuldigde de katholieke pers alleen
daarom aan de schuld van Dreyfus te
gelooven omdat deze jood is. Jodenhaat
fanatisme was dus, volgens de Dreyfusards,
het eenige motief voor de houding der ka
tholieke pers. Dwazer beschuldiging was
wel niet denkbaar. De katholieke pers on
afhankelijk vau het jodendom en betjood-
sche geld, bleef onpartijdig, maar aange
zien zij vertrouwen stelde in de eerlijkheid
en de onpartijdigheid van den Krijgsraad
die Dreyfus veroordeelde, bleef zij aan
de schuld van dezen gelooven en wilde zjj
niet, op onbewezen gronden, een strijd hel
pen voeren tegen de wettige en gestelde
machten en de eerlijkheid van eene recht
bank verdenken. Geheel anders was even
wel de positie der liberale pers. Voor het
meerendeel afhangende van of toebehooren-
de aan de joden, miste zjj de objectiviteit,
die eene eerste vereischte is bjj de beoor
deeling van elke zaak. Volgens haar moest
Dreyfus onschuldig zyn en de Krijgs
raad derhalve een onrechtvaardig vonnis
hebbeu geveld, en daar men voor dat ver
meend onrechtvaardig vonnis een motief moest
hebben en er geen wist te vinden dan al
weer godsdiensthaat of fanatisme,werd over
al door duizenden bladen,groote en kleine
deze laatste gewoonlyk de slippendra-
gers der groote verkondigd, dat de cle-
ricale officieren Dreyfus veroordeeld had
den omdat hij jood was. Of de officieren,
die het veroordeelend vonnis uitspraken
inderdaad clericalen waren, onderzocht men
niet, het enkele feit dat in het Fransche
leger nog goede katholieke officieren wor
den gevonden, was voldoende om den Krijgs
muziek kunnen schenken, hoe goed die ook zjjn
moge het is beter, dat het bal aanstonds
een aanvang neemt.*
De graaf stemde daarin toe en dadeljjk daar
op begon de muziek ten vrooljjken wals te spe
len. Tezelfderljid traden bedienden binnen, die
ververschingen aanboden. Deze lieden hadden
ODgetwjjfeld bjjzondere bevelen ontvangen, want
zjj verspreidden zich zoo behendig tusschen de
groepen, dat de gasten genoodzaakt waren huu
gesprekken af te breken, om van hen een portie
jjs of een glas champagne aan te nemen.
Andere lakeien verplaatsten stoelen en ban
ken om ruimte te maken voor de paren, het
orkest speelde steeds luider, kortom in de gan-
sche zaal was geen hoekje meer te vinden,
waar men een geregeld gesprek kon voeren.
Weldra kwamen allen weder in een feesteljjke
stemming, de groepen gingen uiteen, de dames
fluisterden met elkander, ieders gezicht klaarde
op. In een oogwenk waren de quadrilles ge
vormd, terwjjl de meer bejaarde gasten zich om
de speeltafels plaatsten.
Toen alles weder zjjn gewoon aanzien had
gekregen, kwam de prins, die zich na de woor
denwisseling met Brambriquet had teruggetrok
ken, opnieuw in het gezelschap. Hjj scheen ge
heel vernnderd hoewel hjj nog bleek zag, was
de sombere uitdrnkking op zjjn gelaat geheel
verdwenen. Beleefd, bjjna vroolijk sprak hjj met
de kenniBseD, die bij in de zaal ontmoettehij
was wederom de hofi'eljjke, vriendeljjke man van
vroeger.
Op het oogenblik, dat het orkest het sein
tot den wals gaf, viel zjjn oog op Hermance, die
raad vau clericalisme te beschuldigen en,
gedachtig aan het beruchte woord van G a m-
b e 11 a le clericalisme voila l'ennemi, wer
den, met den Krijgsraad, alle katholieken
in en buiten Frankrjjk beschuldigd vau eene
gruweljjke laagheid, n.l. het reroordeelen
van een onschuldige en het instemmen daar
mede en het billy ken daarvan.
De campagne, met zooveel talent op 't
getouw gezethad evenwel uiet den uit
slag, dien men verwacht had. Het vonnis
werd niet ongeldig verklaard, de schuldige
niet vrijgesprokeneen andere Krygsraad
zou de zaak opnieuw en met alle aan
dacht en onpartijdigheid onderzoeken. Of
de vrienden en aanhangers van Dreyfus
wel zeer tevreden zyn over den loop van
het nieuwe geding, meenen wjj te mogen
betwjjfelen zeker is het, dat de houding
van den beschuldigde op deD onpartjjdigen
waarnemer geen gunstigen indruk maakt.
Ofschoon wjj, voor onzen persoon, aan eene
nieuwe veroordeeling gelooven, is het toch
mogeljjk dat de Krygsraad, bjj de groote
ingewikkeldheid der behandelde zaak tot
eene vrjjspraak besluit.Wat dan zal volgen,
is moeieljjk te voorspellen. Dat dan alles
gedaan zal zjjn en alles weer tot rust zal
komen, betwjjfelen wjj zeer. Wy, voor ons,
gelooven dat het jodendom dan alles zal
inspannen om de verloren almacht terug te
erlangen en dat de groote menigte, eene
vryspraak bij gebrek aan voldoende bewjj
zen op een lyn stellende met eene vrijspraak
wegens gebleken onschuld, nog meer tegen
het leger zal opgezweept worden, is verre
van onmogeljjk en dat men in Frankrjjk
een verdelgingskrjjg zal willen aanvangen
tegen het Katholicisme, is onze vaste over-
turging.
Eene vryspraak zal zeker het prestige van
het leger, welks opper-officiereD, behoudens
enkele uitzonderingen, aan de schuld van
Dreyfus gelooven, zeer vermindereu en
het leger men vergete het niet,is nog het
eenige element in de Fransche Republiek,"
dat aan het algemeen contagium van om-
met eenige vriendinnen stond te pratenhjj
spoedde zich naar haar toe en vroeg haar voor
dezen dans.
Ereule De Montreville beet zich op de
lippen.
//Wees voorzichtig, prins, //zeide zjj eenigszms
spjjtig, //als u nu weder bjj mjj terugkomt, ga
ik gelooven dat znlks het gevolg is van het
vertrek van iemand, met wie u zich uitsluitend
heeft bezig gehouden.»
Deze zinspeling scheen Alfred pjjnljjk aan te
doen, want hjj vertrok zjjn gelaat. Dit duurde
echter slechts een oogenblik.
//Plaaggeest! «antwoordde hjj glimlachend, u
kunt ook niets aan de menecheljjke zwakheid
vergeven. Weet u dan niet, dat wjj in eene
ellendige eeuw leven, waarin men zelfs uit eigen
belang hoffeljjk moet zjjn
//Wat bedoelt u daarmede prins?»
//Niets, of eigenljjk alleen, dat het een arme
schuldenaar niet eens veroorloofd is een dame
het hof te maken, wanneer de dochter of de
vronw van zjjn echuldeischer aanwezig is.//
//En bent u daarom den ganschen avond
zoo vol attenties voor die juffrouw geweest
//Helaas, ja!// zeide de prine, terwjjl hjj een
beklagenswaardig gezicht zette.
Hermance begon harteljjk te lachen, waarop
zjj Alfreds ara. nam om zich onder de dansers
te begeven. Vjjf minuten later wisten al de
gasten, of meenden althans te weten waarom
prins De Z zoo voorkomend jegens de
dochter van Bambriquet geweest was en waarom
deze zich op hem had durven te beroepen.
Door een h&ndigen zet had Alfred aan iedereen
koopbaarheid en karakterloosheid ontsnapt is.
Mochten wy in onze pessimistische op
vatting falen, dan zullen wy ons gelukkig
achten. In elk geval toont het proces-D r e y-
f u s op onwraakbare wijze aan dat de
macht van het jodendom, op het einde dezer
19de eeuw, ontzaglijk groot is. En dat, na
slechts sedert eene eeuw gelyke burgerrech
ten te hebben verkregen. Hoe zal het dan
zijn, wanneer het voortgaat in de ontwik
keling van zijn rykdom en invloed.
Zouden Drumont en de zynen het wel
zoo erg mis hebben, dat zy den ondergang
van Frankrijk voorspellen, wanneer tegen
het jodendom geen sterken dam wordt op
geworpen
Amerika.
Een vreeselyk lyden heeft zich voorge
daan onder schipbreukelingen van de Noor-
weegsche stoomboot J)rot, die den llen
Augustus in denAtlantischen Oceaan is ver
gaan. Slechts zes matrozen konden zich op
een vlot redden. Weldra werd een hunner
zinneloos en sprong in zee, twee andere
matrozen vielen eenige dagen later uitge
put van krachten in zee. Er bleven op het
vlot nog twee Noor wegers en een Duitscher
over. Het lot zou beslissen wie sterven moest.
De Duitscher werd door het lot aangewe
zen en weldra hadden zyn makkers hem
afgemaakt om zyn bloed te drinken.
Daarna werd nog een der twee overge
blevenen zinneloos, hy verscheurde met de
tanden het gelaat en de borst van zyn ge
zel. Opgenomen door een schip, zyn de twee
ongelukkigen in het gasthnis van Charles-
town opgenomen, waar zy liefderyk worden
verpleegd.
frankrijk.
De beeldstormers van de kerk Saint-
Joseph te Parys komen er genadig af. 18
gearresteerden zyn in vryheid gesteld. Vier
anarchisten zullen vervolgd worden voor
den aanslag op den commissaris van politie
G o u 1 i e r gepleegd en drie-en-twintig voor
verwoesting.
De Rechter van instructie is tot de over
tuiging gekomen, dat SebastienFaure
het geheim van zjjn vermogen geopenbaard,
om dat van zjjn hart te verbergen.
Men danste den ganschen nacht door. Nog
nimmer was de prins zoo galant voor Hermance
geweest. Salviac, die hem m een nevensaloo ont
moette waar hjj een oogenblik wilde uit
rusten, fluisterde hem iets in het oor
«Neem mjj niet kwalijk, prins, als ik n waar
schuw, dat wij ons beiden dezen avond een on-
verzoenljjken vijand op den hals hebben gehaald.
Wees op uw hoede, want hjj zal u niet ontzien.»
//Zooveel te beter,// antwoordde Alfred op
somberen toon, die zonderling afstak bij het
vrooljjk gelaat, dat hjj een oogenblik te voren
getoond had, //ik zal nog zulk een afkeer van
hem krjjgen, dat mjjn haat zich misschien ten
slotte zal uitstrekken tot eenieder, die met hem
omgaat De vreeseljjke les van heden-avond
is niet verloren gegaan, ik ben zwak geweest,
doch ik zal nog strjjd voeren. En zie eens,#
vervolgde hjj op een toon, waarin zoowel spot-
terjj als wanhoop lag opgesloten, //zie eens hoe
sterk mjjn wil is ik heb reeds den moed
gehad haar te verloochenen, haar te belasteren!
O! met al mjja moed ben ik een lafaard!»
Salviac drukte hem de hand, waarop zjj scheid
den. In plaats van nit te rusten, ging de prins
Hermance voor een nieuwen dans vragen.
//Het is bepaald zoo, mevrouw,# zeide een
der bejaarde dames, die wjj reeds kennen, //dit
huwelijk kon nog zeer goed dezen winter vol
trokken worden
Wordt vervolgd.)
uju" j11 .T
HiiRIEIHSIjffE C0ER4I
.n9Vfc!
toov aaddmi
B180!
bUJlili
ABONNEMENTSPRIJS
AGITE MA WOW AGITATE.
