No. 4285. Woensdag J 3 September <899. 24ste Jaargang fDagSIaó voor c/Zooró~ en SCuiö-éCollanö. Nieuwigheden. Arm Frankrijk. PRO EFN f' M M ER8 gratis *ÏÏersefiil van meening. BÜITKJ8LAM 1 Per 3 maanden voor Haarlem Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post Voor het baitenland cc Afzonderlijke nummers f 1,10 1,40 2,80 0,03 Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen. Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÜPPERS. BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem. Nieuwe abonnementen op de NIEUWE HAARLEM- SCÜE COURANT en het ZONDAGS BLAD worden dageljjks aangenomen. Zij, die zich vanaf heden abonneeren, ontvangen de nummers gedurende deze maand verscbijuende, gratis. (Slot.) Wederom anderen werpen zich uitsluitend in de moderne, sociaal-politieke strooming, hun geheele werkzaamheid wijden zij aan sociale en politieke studiën, maar vergeten daarbij de hoofdtaak van hun leven, welke bestaat in het redden van hun eigen ziel en van de zielen van anderen. Onze tegen standers hebben daarbij een voordeelzij lokken ons naarbuiten op het vrije, open veld, om de eeuwige, onveranderlijke waar heden tegeljjk in het slijk van de dage- Ijjkscbe hartstochten en gebeurtenissen mee te sleuren en\aldus aan deze waar heden de bovennatuurlijke bekoorlijkheid en de eeuwige waarde te ontnemen. Zooals wjj boven reeds gezegd hebben, kunnen velen bij alle deze strevingen ver vuld zijn van oprechte bedoelingen, maar niettemin bljjft het gevaar bestaan. Na melijk de verzwakking in de belijdenis en handhaving van de christelijke waar heden, de vermindering van het door Christus ingesteldekerkeljjk gezag, de neiging tot gevaarlijke nieuwigheden. Wèl is de Kerk van Christus voor alle tijden gesticht en voor alle menschen. Maar dit wil niet zeggen, dat zjj aan de verschillende haitstochten van elke eeuw iets van hare grondbeginselen moet ten offer brengen. De Kerk moet het lijden van elk tijdperk kennen, die rampen en ellenden genezen en heelenmaar zij zelve moet boven het wilde en woeste drjjven van de menscheljjke hartstochten staan. Het volk moet bijtijds ge waai- schuwd worden voor de invoerders van nieuwigheden. De nieuwe strooming welke hierin bestaat om op alle gebied van ge loof en zedelijkheid aan de dwalingen van de 19e eeuw offers te brengen, ban voor de Kerk zeer gevaarlijk worden. Wjj moeten katholiek blijven en ons wèl wachten voor hen, die van meening zjjn, dat men alleen door toegeven het Katho licisme in wijder kringen kan handhaven. Toen de Apostel Petrus naar Rome kwam, toen waren de menscheljjke hartstochten aldaar niet minder ontketend dan tegen woordig, bij het einde van de 19e eeuw. FE V1LLE TON. VADER BAMBRIQUÊT Lompenkoopman. 61 Vervolg //Met dat al had mjjnheer volstrekt geen zin iu dat ui'stapje//, hernam de snapachtige por tiermouw. //Terwjjl ik zoo in het huishouden bezig was, hoo de ik wat tij zeide Zonder bet te willen, dat verzeker ik u. Hjj had dringende zaken met den deuiwaarder te bespreken en wilde nog heden r aar hem gaan, doch jiffrouw Lapiquetle heeft net zoo lang gebid en ge smeekt, totdat hjj eindelijk heeft toegegeven. Toch iag de bewuste zaak hem na aan bet hartbrommende kleedde hjj zich aan en wilde op het laatste oogenblik nog uit het rijtuig springen, dat ik voor hem gehaald had, om weder in het huis te gaan juffrouw Lspiquette heeft hem tegengehouden.» Deze bijzonderheden voorspelden niet veel goeds het meisje keek Cécile moedeloos aan. r/Zou jij je nu reeds laten afschrikken, Eliza?» vroeg mevrouw De Salviac op zacht verwjjten- den toon. Hare vriendin stelde haar met een droevigen glimlach gerust. Zjj wendde zich tot de portierster met de vraag '/Hebt ge, zooals gewoon!jjk, den sleutel van ket huis, vrouw Frichard En toch predikte hij eene gestrenge leer van den Gekruiste. En deze leer van zelf verloochening was het, die in de diep ge zonken Romeinsche wereld bijval vond. En de mede-arbeider van den H. Petrus, de wereldapcstel Paulus, kon met recht schrij ven Dat ons geloof de wereld overwint. Mgr. Darboy schreef weleer«Men zegt, dat niet iedereen, die wil, het geloof bezit. Maar ik zeg, dat het tegendeel waar is. Men bezit het geloof, indien men wil. Ik weet wel, het geloof komt van Boven bet is God die het geloof geeft. Maar ik bemerk vooreerst, dat God het geloof schenkt aan allen, die dat geloof begeeren en met oprecht, kloekmoedig hart dat ge loof zoeken. Maar vervolgens zeg ik, het geloof komt ook van den mensch. Want het geloof is eene deugd, en dus wordt er persoonlijke medewerking en zelfstandige bemoeiing gevorderd.» «Ik weet welzoo vervolgt dezelfde Mgr. Darboy, «men neemt, ten einde zjjn ongeloof te verontschuldigen, zijne toe vlucht tot de «duistere geheimen» en de z ogenaamde «moeilijkheden» van onze ge loofswaarheden. Dat zijn uitvluchten, die niet geheel zonder eigenbelang zijn. Deze lieden zouden op dezelfde manier de een voudigste waarheden van het verstand aan grijpen en ook de mathematische begin selen, wanneer zij rechtstreeks naar den biechtstoel zouden voeren.» «Weet gij,» zou eindigt Mgr. Darboy «wat bijna den mensch verhindert om te gelooveu Het is de verwarring van het hart, dat opstijgt naar het hoofd. Het zijn niet de bewijzen die te zwakmaar de hartstochtendie te sterk zijn Deze woorden zijn duidelijk en zonneklaar, en kunnen de oogeu van menig twijfelaar openen. Daar zijn er die den Franschen kapitein Dreyfus onschuldig noemen, terwijl zij evenmin zijn onschuld kunnen bewijzen als zjj onder het publiek die hem schul dig denken, terwjjl beide partpen de be wijzen niet bezitten. Tot de eersten behoort zekerde Paijjsche correspondent van het Handelsbladhij trilde en beefde van aandoening, droefheid overstelpte zijn hart, zoodat voor haat of wraak daarin geen plaats was bij het ver nemen van het vonnis over Dreyfus uit gesproken. Hoort hoe hij spreekt over het vonnis «O, ik kende het wel, het wangedrocht van domheid dweepzuchtopzettelijke blindheid, dwiugelandjj, wreedheid en laf- //Zeker, juffrouw, ik word altjjd vertrouwd, en dat vertrouwen ii ook niet misplaatst, ik zou geen boosdoener binnenlaten. //Die bengel van een Narcisse heeft de bru taliteit gehtd te vertellen, dat ik wel eens in mijn kamertje in slaap viel maar daar heb ik hem eens duchtig voor onderhanden genomen, ja», vervolgde zjj, «den huissleutel heb ik, maar ik sta er ratuurljjk niet voor in, dat u binnen alles open zult vinden, want mjjnbe»r sluit altjjd het salon waarin zich zjjn geld bevindt //Goed, geef ndjj dien sleutel dan als het noodig is, zal ik in het zjjvertrek of in de eetkamer wachten //Zooals u verkiest, juff-ouw, bovendien is mjjn kamer'je te uwer beschikking en het zal mjj een eer zjjn, u gezelschap te mogen houden.» //En waarom zou je niet bjj ons komen, beste Eliza vroeg mevrouw De Salviac mo- geljjk moet je geruimen tijd wachten.» //Neen, neen, Cécile, ik ken het karakter van mijn vader j als hjj vermoedde, dat ik op jou aansporing hier ben, zou ik Diets van hem kunnen verkrjjgen. Het is misschien wel een geluk, dat hjj niet bier was, toen wjj sameD uit het ijjtuig staptenongetwijfeld zou hjj doof gebleven zjjn voor mijne gebeden. G? dus heeD, Cécile, en wacht geduldig den uitslag mjjner pogingen af Mevrouw De Salviac zag de juistheid van deze redeneering iD, zoodat zjj geen tegenwer pingen maakte. //Wat u betreft, vrouw Frichard,» vervolgde Eliza, zich tot de portierster wendende, d e Van I6 regels50 Cents. Elke regel meer71/! Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale Publicité Etrangère G. L. D AU BE 8)- Co. JOHN., F. JONES Succ. Paris 31 bis Faubourg Montmartrt heid tevens, bijgeloof en gemis aan zede lijkheid. Ik kende het in zijne verschillende uitingen, maar ik, arme optimist, bleef hopen en vertrouwen op den vooruitgang, en ik meende dat de menschheid reeds zoover gevorderd was, dat het helle spook der tijden van barbaarscbheidgrimmig blazend en gift spuwend, toch zou moeten afdeinzen als de waarheid met haar lichten fakkel over de duisternis zou heerschen. «Ik heb mij bedrogeD. Het licht is ont stoken, de waarheid is ten volle zichtbaar geworden, doch het monster is niet afge- deinsd en weer zet het zijn klauw op het onschuldig slachtoffer. Daarom ben ik be droefd. De dag van heden heeft mij eene dierbare illusie ontnomeo. Eene illusie het vertrouwen in den tegenwoordigen staat der ontwikkeling van het Fransche volk. Niet de illusie omtrent D r e y f u s' onschuld. Deze staat bij mij vast, wat ook de uitspraak der zeven officieren geweest is. Niet de illusie omtrent den eindelijken triumf van het recht. De waarheid zal zegevieren, want zij is de waarheid, maar wie zal die zegepraal aanschouwen Welk een poel van achterlijkheid is voor ons bloot gelegd, daar waar wij meenden op een veilig vasten bodem van gezond verstand, van zedelijken moedvan helder oordeel te mogen rekenen. Arm Frankrijk dat door vijf officieren zoo gebrandmerkt werd in de oogen der menschheid enz.» Na deze ontboezeming slaat de Parijsche Correspondent over tot den aanval op den Regeerings-commissaris majoor Carrière, hij heeft zich in hem vergisthij noemt hem niet alleen een dwaas maar ook be lachelijk, bekrompen, dom en stijfhoofdig, zelfs gevaarlijk. Hij beschuldigt de leden van den Krijgsraad eene onverantwoorde lijke misdaad te hebben begaan. In de vol heid van zijn journalistenkracht schrijft hij zjjn prophetie «De worsteling zegt hij, woedt nu tusschen dompersgeest en voor uitgang, tusschen gezag en vrijheid, tus schen machtsmisbruik en gezag. Wij heb ben niet afgerekend met de Dreyfus- zaak. Ons wacht een tjjd van groote be roering. Frankrijk wacht een tijd van bit tere tweespalt. Het vonnis van heden be ëindigt niets, het opent daarentegen eene periode van strijd waarvan noch de duur, noch de omvangnoch de uitslag te voorspellen zijn.» Zoover de Parijsche Correspondent van het Handelsblad. Wij willen hem alleen dit zeggen Maak u niet zoo ongerust, bezig waar gij wilt uw uitdrukkingen, vriend en vijand weet, of liever gevoelt, wat gij be doelt. Waar de pers optreedt met bedrei-j gingeD, daar zou men moeten gaan den- intufschen den huissleutel gebaald had, //ont houd goed, dat noch mjjn vader, noch iemand anders weten mag, dat ik hier ben gekomeu in gezelschap van mevrouw De Salviac.» De vrouw glimlachte gemeenzaam, hetgeen al den ondergeschikten vaa Bambriquet eigen scheen te zjjn. //Kom, kom, u kent mjj heelemaal met,» zeide zij met waardigheid, //als u meent, dat ik er de vrouw naar ben, om alles rond te bazuinen I Ik weet meestal wel, wat er aan de band is, maar ik kan het voor mij houden.... //Juffrouw Lipiquette weet wel, hoe bescheiden ik ben, zjj .dochgeroeg daarvan. U wilt niet weten, dat u met het xjjtuig van mevrouw gekomen is: gotd, dan zal ik daarover zwjjgen. Veel kwaad zie ik daar anders niet in, u is geboren om in een rjjtuig te zitten, en zonder mevrouw te beleedigeD, zal het hare u weldra toebehoort d, met al het overige Een dag vroeger of later dcet niets ter zake.» Deze woorden, die duideljjk aantoonden, dat de spoedige ondergaDg van Salviac geen ge heim meer voor de praatzieke portiersvrouw was, deden de arme Cécile van schaamte blozen. Eliza zeide zacht tot haar //Kom, lieve vriendin, ga nu heen en bid God, dat Hjj mjjne pogingen met een gunstigen uitslag moge bekronen.» //Houd moed, lieveling fluisterde Cécile. Daarop verwijderde zjj zich haastig. Eliza bleef onbewegeljjk voor de portierskamer staan zij peinsde over de middelen om den 8^'fhoofdigen Bram briquet zachter te stemmen. ken aan het gerammel der zilverlingen en men vraagt zich onwillekeurig af, hoeveel stoffelijk en zedelijk misdeelden hun zwa velstok in den modder doopen, om, op be vel hunner verplegers, een of ander slecht begrip ingang te verschaffen. Zeker ook wij noemen en noemden reeds lang Frankrijk een ongelukkig land, maar dat land bezit nog de kracht om zich te onttrekken aan de slavenketen van gewe- tenlooze fortuinzoekers die het in een poel van zedeloosheid gekluisterd houden. Wjj scharen ons niet bjj dat soort Fian- schen die een Maximiliaan van Oos- tenrjjk in Mexico lieten doodschieten, wij scharen ons niet bij hen die een P i u s IX in 1870 den Judaskus gegeven hebben en een onrecht lieten plegen zoo tastbaar, zoo onweersprekelijk, dat de ongeloovige let terkundige Busken Huet niet aarzel de te verklaren, dat, zoo er ooit onrecht bestond, P i u s IX ongetwijfeld het slacht offer was van het grootste onrecht onzer eeuw. De verleiders van het Fransche volk brengen wij in herinnering hoe zij met al hun lawaai in deze eeuw van verlich ting, van uitvinding en van stoom, van electrische vonken en spectaal-analyse, bo venal geroemd als de eeuw der wijsheid, in bittere ironie slavenketenen smeedde en nog smeeden voor de vrije Dochter des Hemels de H. Kerk. In Frankrjjk ver richten zij een vrjjheid-moordend werken zj). die thans geheel Europa in twee kam pen trachten te verdeelen, zijn mede schul dig, dat de Plaatsbekleeder van Christus tot een gevangene van het Huis van Sa- voye werd vernederd. Moge het uur der wederopstanding voor Frankrjjk spoedig slaan, om als herboren en gelouterd door nederlagen, zjjn plaats weer in te nemen als de Staat, die Gods dienst en Gezag weet hoog te houden. Dan, maar ook dan alleen is Frankrjjk groot. Wie het D r e y f u s proces onpartjjdig heeft gevolgd zal tot de conclusie komen dat het er in de Fransche Republiek treu rig uitziet. Wjj hebben de ooi zaak zeer dikwijls be sproken en meer dan ooit valt thans te constateeren, dat de jammerljjke toestand te wjjten is aan eigen schuld van het Fransche volk, dat verwjjfd en zorgeloos zich geworpen heeft in een moeras van zedeloosheid. Geen wonder dat in Frank rjjk noch vrijheid noch veiligheid meer be staat. De vrjjheid van drukpers en de vrjj - heid van vereeniging bestaat er nog enkel trouweljjken tcoD, „dat ik weet, waarom die mooie dame van niets u in het klooster is komen bezoeken, voor de zaak van morgen, is het niet zoo Ja, ziet u, veel kans van slagen hebt u niet en naar mijn idee moest u er zich liever niet mede bemoeien. Ik ken mjjnheer reeds sedert lang, en wanneer hjj zich een maal iets in het hoofd heeft gesteld, moet het gebeuren, al zou de onderste s'esn boven ko nen en ditmaal hetft hjj zich iets in het hoofd gesteld, daai kunt u zeker van zjjn Als u eens had gezieD, welke oogen hjj opzet'e, toen hjj de papieren doorliep en hoe hjj met den voet stampte, toen juffrouw Lspiquette hem wilde bewegen uit te gaan Het is een vriendenraad, dien ik u geef, lieve juffrouw, steek uw neus niet in deze zaak, of er zal misschien ongeluk voor u uit voortvloeien.» Hoewel de beschermende toon, waarop dit gezegd werd, iets vernederends voor Eliza had, begreep zjj, dat zjj deze woorden niet geheel en al in den wind mocht slaan; zjj wachtte er zich echter wel voor dit te doen bljjken en I antwoordde koel //Genoeg, vrouw Frichard, de zaak waarvoor ik hier beu betreft alleen mjjn vader en mjj. Ik zal op hem wachten nogmaals, denk erom, dat hjj niet mag weten met wie ik ben geko men, desnoods zal ik het hein zelf wel zeggen.» Met deze woorden maakte zjj aanstalten de binnenplaats over te steken om in de woning te gaan. voor de socialisten en anarchistenmen weet hoe alle vereenigingen, die niet naar de pjjpen der vrjjmetselaarsregeering dan sen, ongenadig ontbonden worden en hoe de aanvallen op de Koningsgezinden ons duideljjk leeren hoe er in Frankrjjk met de rechten der burgers wordt omgesprongen De vr jjheid van godsdienst gaat lang zamerhand in Fi ankrijk verloren en daar entegen genieten de godsdiensthaters eene meer en meer aangroeiende ongebonden vrjjheid. De processiën en godsdienstige feesten worden belet, maar de losbandig heid mag in de straten van Parjjs al hare afschuwelijkheden ten toon spreiden. De kloosters en kapellen tracht men te slui ten en de priesters en kloosterlingen op allerlei wjjze te knevelen De vrjjheid van godsdienstig onderwjjs wordt belemmerd, en weldra zal de tjjd komen, dat er aan de kinderen geen godsdienstig onderwijs meer zal mogen gegeven worden. Belastingen worden geheven, de burgers moeten betaleu hoe langer hoe meer en het gespuis steekt den kop op om het werk der vernietiging voort te zetten. Zoo goed als ongestraft pleegt men te Parjjs en el ders de snoodste schandalen waarvan ons de beeldstormerij in de kerk Saint Joseph te Parijs dezer dagen het bewijs heeft geleverd. De ministerieele willekeur en van den anderen kant de parlementaire wispelturig heid maken een degelijk besturen van 's lands zaken in Frankrjjk onmogeljjk. Al dieper en dieper brengen de mannen van de valsche vrjjheid, gelijkheid en broederschap het land ten verderve. frankrijk. In het Paleis van den Senaat is men jjverig bezig met alles in gereedheid te brengen voor het proces der zoogenaamde samenzweerders tegen de Republiek. De Minister van Binnenlandsche Zaken wil de voornaamste onder de samenzweerders in het gebouw van den Senaat opsluiten, hjj wil 40 cellen laten bouwen maar de architect kan maar voor 9 plaats vinden. Een aantal Senators hebben den Minister aangeraden het proces te doen plaats heb ben in het Paleis van het Congres te Ver sailles, waar ruimte in overvloed is. Jl. Vrijdag zjjc weer vier z. g. samen zweerders losgelaten wegens gebrek aan bewijs. Ondertusschen zoekt men nog steeds naar samenzweerders die nergens te vin den zjjn. Eenige huiszoekingen te Poitiers en Marseille hebben geen resultaten op geleverd. De Fransche Regeering moet wel een zeer onrostig geweten hebben, nuzjj overal samenzweerders ziet die haar wil len wegjagen. Alles in den omtrek van Rodez, waar de roquefort-kaas gemaakt wordl, is de gaat de tjjd spoedig en beter om.» //Dank voor uw aanbod,» antwoordde Eliza //ah ik u noodig mocht hebben, zal ik u roepen,» Zjj ging het huis binnen, vrouw Frichard zeer ontevreden achterlatende over de wjjze, waarop hare vervelende attenties waren opge nomen. De waardige portierster begon, om zich te ti oosten, in een oud boek te lezen, dat zjj van eene buurvrouw geleend had, hetwelk zooveel belangrjjks scheen te bevatten, dat zjj weldra in slaap viel. XXXIV. Gaarne had Eliza haar vroeger kamertje we der opgezocht, doch toen zjj beproefde bi' sa lon te openen, waar zjj door moest, om het te bereiken, bespeurde zij dat Bambriqut den sleutel had medegenomen. Zjj moest dus in de eetkamer bljjven, die tevens voorspreekka mer diendeen volgestopt was met kasten en oude meubelen hier werden de lieden ont vangen, die de heer des huizes niet waardig keurde het sanctum sanctorum (heilige der' heiligen) te betreden, waar zich de geldkist bevond. Het vertrek had slechts één venster, dat uitkeek op het tuintje, aan welks einde zich het atelier van Salviac verhiefzonderling ge noeg was dit raam open terwjjl al de nadere hermetisch gesloten waren. Deze heid wekte echter bjj A-dicht. ABONNEMENTSPRIJS fftTMAlN lLIENDJUfT" AGITE MA NON AGITATE. OF DE PRIJS DER ADVERTENTIEN. //Ik wed,// zeide de portieravrouw op ver- „Hemelsche goedheid I jufl/quw portierster. irU zult zei ik u wat pezeleehep zij trok slechts riep Ue J op een ,i,.r -af«yrXN.r'Aê"- 'den Y/yen loop te laten. sïöfl'om "h a ra n gedachten Zij |«SJ1 do o pol wierp

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1899 | | pagina 1