NIEUWE
ïïagêlaó voor cfëooró- en <Zuió~<Xo(lanó.
Brieven uit de Kempen.
No. 4362,
Woensdag 13 December 1899
24ste Jaargang.
BUITENLAND.
ABOXfW jBMllJSTSPRXJB
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatien in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afeonderlgke nummers
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BIJ BI AU: St. Janstraat Haarlem.
/l,lt
1,40
<2,80
<0.08
Van 1—6 regels59 Cent
Ëlke regel meer
7'/,
Groots letters worden berekend naar plaatereimtes
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Red a c t e ur-0 i t g e v e r, W. KflPPSRS.
9 December 1899.
Des Zondags om de veertien dagen ko
men de leden bij een der herbergiers-me
dezotten samen, zoodra het lof is afgeloo-
pen, dus tegen 4 uur in den namiddag en
dan wordt pot gemaakt om te kunnen «tee-
ren.»
Er wordt «zwarte Piet» gespee'd. Wie
schoppenboer opneemt krjjgt een «krats,»
en elke streep kost 4 centimen.
Zoodra voor 24 centimen per medespe
ler is verloren, wordt de vergadering ge
sloten, en het geld aan den schatbewaar
der afgedragen. Dat duurt niet lang. Tegen
half vgf is alles gedaan.
Wie afwezig is betaalt behalve zyn «uit
leg» van 24 centimen nog 20 centimen boete.
Eenvoudiger kan het al niet.
Gaat nu eens mee naar «de Foor», een
klein eenvoudig estaminet. Ziet de «bazin»
geeft juist een aalmoes aan de vrouw die
wekalyks een paternoster komt bidden voor
hst zieleheil van de zelf niet rijke geefster.
Wjj zullen een pintje pakken en eens met
haar klappen. doch het zal ons niet
lukkenwant vlak achter ons komt een
troepje mannen aan, die eveneens binnen
stappen, en na een «goeden dag»met een
eenvoudig «tapt eens» elk een glas bier be
stellen.
't Zjjn de mannen van «'t hoogzaal»
de zangers van 't koor die ook al gaan
teeren en evenals de zotten op hun uit
stap zjjn.
Stil een oogenblik. Een der zangers zegt:
«as 't em blieft mannen sol - mi - do -
een - twee - drie» en helder klinkt in
't Vlaamsch een loflied op hun Belgenland,
dat op gebied van kunst door de zangers
wordt genoemd «het Griekenland van 't
Noorden.»
Op dit lied dat wij harteljjk toejuichen
volgt staande een Brabanfonne, ook in
't Vlaamschen voort gaan ze weer «op
FEUILLETON.
DE ERFGENAAM.
renolg)
40
«tiet bougere zieleleven is heel mooi, maar
een geregeld huishouden is ook niet te ver
achten,'/ hernam de moeder, dis aan hare andere
dochters dacht.
Eood van toorn keerde zich Vera om wat
was 't een treurig bestaan bjj sulk eene aan
stoffelijke dingen denkende moeder I
's Namiddags voor 't vertrek trof zij mevrouw
Vod Sonneck alleen in den tuin. Gravin Was-
siltschikow lsg rookend op een divan en las
Fanny en Gabrielle waren in huis Dezig.
Ik heb medelijden met mijne schoonzusters,
die zooveel met 't huishouden te doen hebben,//
bemerkte Vera. «Welk een droog eo treurig le
ven moeten se toch hebben 1 Gevoelt u dat
niet, mama
t Is een arnstig, stil leven, dat ze leiden,
doch je ziet, za zijn er vergenoegd bij. Ligt er
niet eene zekere poëzie in 't onaangename wel
gemoed te dragen
//Een warmbloedige natuur ware dat onmo
gelijk, ik ten minste hield 't niet uit.//
«Hoe zou jü dan je leven inrichten, Vera?//
//Al 't kleingeestige zon ik eruit verbannen,
een waas van poezië moet erover liggen de
glsua van 't schoont moet 't ver helderen.
.Dat ligt in uwe machter bestaat geen
Jeven, waarin men dit niet kan aanbrengen.//
een ander» om eenige uren later ook hun
pot te verteren aan den vroolijken disch.
En ge hadt onzen liebtstoet moeten zien,
toen St. Cecilia, ons fanfarekorps, het 80-
jarig bestaan vierde.
Wel was ze niet te vergeleken met wat
ons Antwerpen had laten zien bjj de Van
Dyck feesten, maar schoon was het
in ieder geval.
De bazin van de Foor haï voor een
«am gezorgd, een eenvoudige eereboog
met een dertigtal «ballonnekes» en een
groot transparent, waarop te lezen stond
„Wjj manneu van de Foor,
Wjj werkeu op 'i gehoor,
Van onzen president,
Dat is een ferme vent.//
De maker van dit dichterlek gewrocht
is mjj niet bekend, maar wel weet ik, dat
bjj den eersten uitstap van St. Cecilia, de
Foor alle medewerkers in huis kreeg en op
kosten, van de kas een pintje moest tappen.
Tel maar eens op40 muzikanteu6
flambouwdragers en een tiental jonge dames
met «potskes» op, en een stok waaraan
een balloneke met een brandende keers in
de handverder de knecht van den brou
wer die op zjjn stelwagen een reusachtig
transparent had gezet, alles van wit katoen,
beschilderd met eenige scheeve tronies voor
stellende de goden en godinnen der oude
mythologie die zich met muziek hadden
ingelaten iu hun tjjd de vrachtrjjder die
den brouwersgast had nageaapt, doch de
dorpstoreu en de statie op zjjn wagen ver
toonde en last not least, de dikke eerevoor
zitter, een toevallig rjjk geworden bakkers-
gast, minder gezien om zjjn persoon dan
wel te vriend gehouden om zjjn geld.
Hjj was ook bjj den brouwer ter school
gegaan, had zjjn rjjtuig een soort lan
dauer eveneens met stof behangen en
voor de sierlijkheid wat groote reclame
platen, als die van het vleeschextract, «Vim-
//Ook in een klein burgerlijk leven Daar
heeft toch alles zulk eene alledaagsche tint.#
//Kind, het laven heeft zooveel poëzie ais wjj
er zelf in breogeD; 't meest gewone en alledaag-
sche leven.//
„O mama, poëzie en de wasch tellen of kou
sen herstellen. Hoe kan dat samen gaan
„Wanneer het uit liefde en plichtgevoel ge
schiedt.//
«Mijn geest zouden ze ongetwjjfelal omlaag trek
ken. Om zich te verheffen heeft de ziel het
aauschouweu van 't echoone en edele noodig.//
//Wat meen je daarmee, Vera? Den glans der
wereld, de genoegens die ze aanbiedt Wien
God een bescheiden plaatsje heeft aangewezen,
doet wel zijne vlerken niet te ver te spreiden.//
//Mama,// zei Vera, „hoe hebt gjj in deze
omgeving kunnen worden, wat gjj zjjt? Gjj zjjt
erboven verheven I
//Zeer verplicht voor uw vleiend oordeel,#
lachte de barones. „Ik wensch niets meer dan
in mjjne omgeving mjjn plicht te doen,//
//Ik zon er mjj nooit in kannen schikken,//
verklaarde Vera bepaald.
//Dat zal ook voor jou niet noodzakcljjk zjjn.
Dat u hier veel vreemd, veel zelfs u minder
aangenaam toeschjjnt, verwondert mjj niet, 't
ging mjj ook eenmaal zoo. Da tjjd heeft mij ge
leerd het goede te erkennen, waar ik het vind.
De menschen, die je om hunne alledaagechheid
uitlacht, hebben somwijlen eene grooteche en
ideale opvatting van 't leven en zjjn doel.//
//Niet zooals de mjjne.//
//Zou de uwe alleen de ware zjjn glim
lachte de barones, //wat verwacht je eigenljj
bos» er tegen aangeplakt. Zoo'n «boeuf
dans une tasse» was hier goed op zjjn
plaats.
Ah de bazin is betaald, de mu
ziek een marsch tut afscheid heeft gespeeld
gaat de stoet weer voort. Drie dagen
zal dit zoo duren, en natuurljjk wordt er
minstens eens per dag gemiddagmaald bij
een der leden, die prachtig geillumineerd
heeft.
Zoo gaat het bjj alle maatschappjjen.
Gulle harteljjke vreugde heerscht er ech
ter steeds bjj zulke feesten. De schatrjjke
fabrikant zit er echter z rnder eenigen trots
naast den blokkenmaker, die toch een «sim-
pelen stiel» heeften W i e s k e van den
notaris naast Stans van den metsergast.
Men kent geen klassennjjd of klassenhaat.
Allen noemen elkaar bjj den voornaam
nog meer bjj den bijnaam allen zjjn ge-
ljjk en genieten om het hardst
O, gelukkige eenvoud Wat zijt ge te
verkiezen boven al wat de groote wereld te
genieten geeft.
Gjj stondt verwonderd, niet waar, mjjn
waarde vriend, toen gij onlangs hier waart,
dat ik mjj hier zoo gelukkig gevoel onder
die eenvoudigen van hart, in den omgang
met die over 't algemeen weinig intellec
tueel ontwikkelden gjj waart bevreesd,
dat mjjn geest door gebrek aan voedsel zou
verslappen, dat doch mijn waarde, wat
mjjne Kempenaars aan verstand en weten
schap missen dat vnlt in ruime mate hun
hart weer aan.
«Braa'j-mensehen» zjju bet, behulpzaam
en vriendeljjk mjjns erachtens meer nabjj
den mensch zooals God hem eenmaal
schiep naar Zjjn beeld, dan vele dier zoo
genaamde intelleetueelen, welke minachtend
neeizien op deze eenvoudigen, die echter
verre van te beklagentevreden zjj a in
bunnen eenvoud, gelukkig door hun geloof
en mij dagelijks meer te denken geven dan
welke philosoof ter wereld ook.
JAN VERBRUGGE.
ran 't leven, gij droomerig kind.#
//Veel, zeer vee), minchien 't onmogeijjke.
Ik had altijd gedroomd bjj mijn aanstaande
eene allesomvattende liefde te vinden, zulk eene
liefde, die koningen bewoog hunne kroon aan
de voeten eener arme maagd te leggen, eene
liefde die alles duldt, alles verdraagt, die geen
offer te zwaar acht, wanneer het de geliefde
geldt.//
#Heb je Hugo zooveel te bieden, dat je zoo-
veel durft verwachten rroeg de moeder zeer
ernstig.
Het meisje sloeg de oogen neer«Ik bemin
hem,# zei se eindeljjk, //voel echter, dat ik veel
meer kon geven, wanneer een liefdevonk uit
zjjn hart de volle gloed in 't mjjne deed ont
vlammen hjj is zoo koel, zoo bedaard."
//Kind zei de moeder, //je kunt met tjjne
gevoelens heel tevreden zjjn. Hjj bemint je trouw
en oprecht, meer dan moeder en zusters, meer
dan God en zijn plicht. Maar, neem mij de op
merking niet kwaljjk, het leven is geen roman,
maar een ernstige zaak, waarop 't loon zal vol
gen, naargelang de daden. Droomen verwjjderon
oni alleen van het doel, dat we bcoogen.#
//Wat de aen droomen noemt ia voor den
ander levensbehoefte,// merkte Vera scherp op.
De barones keek haar weemoedig aan dit
grillig meisje met 't hoofd voor baatzuchtige
fantasieën zou dat wel de ware vrouw voor
Hugo worden
Hjj zag niet, hoe ze was, maar alleen hoe ze door
verstandige leiding had kunnen worden, hare
gebreken zag hjj verkleind, hare goede hoeda
nigheden dooreen vergrootglas. Wanneer hem
Engeland.
De Engelsche strijdkracht, waarover Sir
Redvers Bulier het bevel voert in Zoid-
Afrika bestaat uit 36 regimenten infanterie
ongeveer 44.000 manschappen, elf veldbat-
teryen met 66 kanonnen en ongeveer 2000
artilleristen, 10 afdeelingen cavalerie, te sa
men 3 a 4000 manschappen, daarby nog de
troepen uit Indië en van elders gezonden,
zonder de 1500 marine-soldaten en de
Australische en Canadeesche contingenten
te rekenen.
Men schat het totaal der Engelsche troe
pen, die tegen de Boeren oprukken, op
97.000 man, die binnen eenige weken nog
met 15.000 Engelsche soldaten zullen ver
sterkt worden.
Italië.
In Italië is de afgevaardigde Paliz-
zodo, het hoofd der Maffia, een geheim
genootschap dat op Sieilië veel vertakkin
gen heeft en overal in Italië vrienden telt,
gevangen genomen.
Hg wordt beschuldigd de hand te heb
ben gehad in den moord van den heer
No tar bar tolo, directeur van de Bank
van Sicilië en een der notabelste burgers
van Palermo. Niemand durfde P a 1 i z z o d o
arresteeren uit vrees door de Maffia ver
moord te worden.
Dat stoute stuk heeft nu de heer Sid-
u e y-S o u u i o, durven ondernemen. Er wa
ren ia stilte krasse voorzorgsmaatregelen
genomen en geheime agenten hielden P a-
1 i z z o d o in het oog. Zonder dat de boos
wicht iets wist, kwam hg Vrgdag met een
paar vrienden van eene wandeling 't huis.
Zoodra hij binnen zijn woning was, werd
zijn huis omsingeld zoodat vluchten on
mogelijk was. De prefect van politie toonde
hem het bevelschrft. Palizzodo ver
bleekte, doch giug mede in het rytuig,
dat hem naar de gevangenis brengen zou.
Men spreekt in verband met deze gevan
genneming van het hoofd der Maffia's, dat
een ministerieele crisis voor' de deur staat.
Frankrijk.
Te Parjjs is een gedeelte van den Me-
tropolitaan, den ondergrondschen spoorweg,
Zaterdag-avond, nabjj de Place de l'Etoile
echter de oogen opengingen, wat soa hjj dan zien?
Hat kon nog erger voor hem worden. Zjj na
moeder wist, dat hjj niet zoo ganw aan sjjne
beginselen zou ontrouw worden, maar kon de
zaehte invloed der geliefde vrouw die niet on-
dermjjnen en hem van den rechten wegbrengen,
eer hjj 't zich bewast was Met eigelentasl zou
ze Vera tot inkeer zoeken te brengen, maar
zwijgen mocht ze niet, al bleven hare woorden
ook zonder uitwerking. Ze moest spreken, mout
beproeven om de zon der waarheid in dit hart
te doen schijnen, zelfs op gevaar af van't meisje
te kwetsen en door haar bjj Hnge van hardheid
beschuldigd te worden.
«Mjjn kind,// zei ze zacht maar ernstig, «fan
tasie en poëzis zjjn heerljjke zaken, doch ze mo
gen niet de eerste en eenige zaak in ons laven
zjjn, de onwrikbare wil goede te doen, zooals
Gods wetten 't ons voorschrjj ven, moeten zebe-
heersehen. Menschenvergoding, aardsohe liefde
als einddoel vaa ons bestaan te beschouwen,
kan nooit voldoening geven. Zelfs eene liefde,
dis niet alleen offers verwacht maar er ook weet
te brengen, kan ons leven niet 't wars geluk
schenken, zoodra 't fondament van den godsdienst
ontbreekt.#
Vera stond op, trillend van opgewondenheid
«Het spjjt mjj, dat je mjj niet in staat acht tot
goede gevoelens, mama, want zoodanig moetik
uwe woorden uitleggen. Goddank, Hngo kent
mjj, zoowel als ik hem, hjj twjjfelt niet ata
mjjne liefde en hjj ten minste begrjjpt mjj.#
Wtit vervtlfd.)
liilLIIMIICMim
TB SLA 3TOW AGITATB
PRIJS DSE ADTBBTBICTI15Ï
1. Lampions.
1. Brave.