N I E W E
ibagêlaó voor cföooró- on Stuiè-éCollanè.
Zonderlinge scherts.
No. 4364
Vrijdag 15 December 1899
24ste Jaargang.
BUITENLAND.
Rusland.
België.
Duitschland.
MiRUmHECO[iüNT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Yoor het buitenland
Aizonderljjke nummers
Dit blad verschijnt
iagelijkt, behalve Zon- en Feestdagen.
BUREAU: St. Janstraat Haarlem.
/1,10
«1,40
<2,80
<0.03
ACHTE MA NOW AGITATE.
PRIJS D8R ADr*aT*NTI*N.
Van 16 regel»5# Cen
Elke regel meer71/»
Groote letters worden berekend naar plaatsraimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, ffK P f E It S.
De lezer kent immers de familie Gari
baldi en den geest welke deze familie be-
heerscht Van den ouden Gi useppe ver
schillen de twee zonen MenottienRic-
ciotti, wat hun natuur betreft, volstrekt
nietde twee zonen zijn alleen een weinig
meer modern gekleed wijl het roode ge
waad tegenwoordig niet precies in de om
geving past. Menotti en Ricciotti heb
ben met hun vader, zoodra zjj den vereisch-
ten leeftijd hebben bereiktin Italië zoo
wel als in Frankrijk de Vrijmetselarij ge
huldigd. Dat zjj overtuigde, onveranderlgke
aanhangers van het koningschap in het zoo
genaamde ééne-Italië geworden waren, kan
niemand betwisten: maar hun eerzucht had
heel spoedig bevrediging gevonden, en geen
van beiden achtte het zich e»n root ou te
behooren tot het parlement van de monar
chie.
Ricciotti, de eerzuchtige en onrus
tige R i c c i o 11 i, kon het echter niet lang
uithouden op den parlementszetelhet was
hem daar te rnstig. Hjj moest zijn onrust
hebben. Allereerst heeft hg in de verschil
lende deelen der nieuwe wereld, in Austra
lië en Amerika uitgeraasd vervolgens
kwam de onrust van de politieke eerzucht
over hem. Daarna poogde hij in die rich
ting een of andere rol te spelen. Ook in
den laatsten Grieksch-Turkschen oorlog
wilde Ricciotti zich beroemd maken.
Langs dezen weg is nu R i c c i o 11 i bij
een merkwaardig station aanbeland. Onlangs
deelde de liberale pers een bericht mede,
waarin het spottend luidde, dat de Kerk
schijnbaar eene «zeer kostbare aanwinst»
gevonden had, n.l. in den persoon van Ri c-
ciotti Garibaldi, «den zoon van den
nationalen held, wiens naam nog altijd in
Italië veel meer populair is, daa de Daam
van Bismarck in Duitschland. R i c-
c i o 11 i Garibaldi, die als generaal in
dan Grieksch-Turkschen oorlog zooveel lau
weren heeft geoogst, heeft de behoefte ge-
FE 1LLET ON.
DE EEFGENAAM.
Vervolg)
43
„Dat keet het zelfbedrog ver drjjven,// dacht
de gravin. „Zoo zoo!» hernam ze twijfelend.
„Aan dien herinnert hjj waarachtig niet, twee
neer verschillende karakters kan men zich nau
welijks voorstellen."
//Toch wel 1 De een wss schoon als Antinoüs,
net oogen waarin hemel en hel zich konden
weerspiegelen, de ander het beeld van recht
schapen man op wien men kan veitrouwen. Ja,
Allan was geniasl en hartstochtelijk Hugo
bedaard en overleggendtoch zijn er oogen-
blikken, waarop ook bjj hem de hartstocht door
breekt, dan vind ik in zjjne stem een toon van
die van Allao, beide beelden imelten in elkaar
ja, ik zou de oogen kunnen sluiten en droo-
nsn, dat die eene voor mjj stond."
//Vera, je doet mjj schrikken 1 Hoe dwaas...//
//Och js, mama; zulke gevoelens zjjn voor u
onhegrjjpeljjk, dat weet ik maar al te wel.//
„Je weet niet, wat ja wilt. Je hart de
gravin stokte je hart heeft zich meermalen
vergist.//
»Gjj vergist u, wanneer gij meent dat ik niet
weet wat ik wil. Ik streef naar idealen, en 't
arme hart verzet zich, wanneer 't- verstand het
overreden wil met minder tevreden te zjjn.//
«Dat is te hoog voor mjj,// hernam de moe
der ODgeduldig. //Zou ik je herhalen, hoe oom
voeld om aao het Vaticaan het ver
bond van de democratische elementen van
Italië aan te bieden Rood en zwart wil
len dan te zamen de Republiek stichten en
de zoogenaamde Romeinsche quaestie op
d# eenvoudigste manier oplossen, doordat
zij naast den Paus een president aan
stellen, die te Rome resideeren zal (en voe
gen wij erbij, vermoedelijk den naam van
Ricciotti Garibaldi zal dragen),
En er zijn inderdaad in Italië lieden ge
noeg, die eene dergelijke ontwikkeling van
zaken niet alleen voor mogelijk, maar zelfs
voor noodzakelijk houden.»
Wat dit laatste aangaat, men kan daar
over twisten. In elk geval is de zaak op
zich zelf, geheel afgezien van de spottende
bemerkingen der anti-kerkelijke pers, van
dien aard dat een ernstig Katholiek in
Italië zich daarmede onmogelgk kan bezig
honden.
Men kent immers de gemeene lastering,
bestaande in de van liberale zijde een
Kardinaal in den mond gelegde wooiden:
«Alleen de revolutie kau ons helpen.» Men
weet immers, hoezeer de offieiëele kringen
van Italië erop uit zijn, om de Katholie
ken in genoemd landdie aan den Paus
getrouw zijn te stempelen tot nog erger
revolutionnairen dan de werkelijke roe
den zijn en hoe de Staat van beleg, des
vor'gen jaarsallerellendigst is misbruikt
om aan de Katholieken als aan revolution
nairen eens terdege zijn woede te koelen!
De abbé Boegblin achtte het nu den
tijd, om in zijne zoogenaamde Vaticaansche
conespondentie aan de ePatriottt* te Brus
sel het volgende mee te deelen
«Bet even verrassende als onverwachte
initiatief van RicciottiGaribaldi heeft
eene levendige en algemeane beweging te
voorschijn geroepen. Zonder positie te ne
men, wijzen de Katholieke bladen toch op
de beteekenis van deze «bekeeiing».
Het idee van een verbond (van wien
met den Paus eu het foederalistisch idee
al is het ook republikeinsch maken een
Giégoire over je oordeelt ik durf het
je nauweljjks zeggen.//
//Zeg 't ronduit, Mama
//Hjj meende dat, wat jjj voor hart
hietdt, niets is dan verhitte verbeelding
//En ik had misschien geen hart, niet waar?"
ïitp ze taornig. «O, hoe weioig ken* ge mjj allen
Diep gekrenkt wierp ze zich in de kussens
van deu wagen.
Hare misnoegdheid hield aan, totdat ze Moos-
burg bereikt had, waar onder het versierde por
taal allo huisgenooten tot de ontvangst bereid
stonden. Hugo bief haar zjjoe bruid uit het
rjjtuig en hield haar een oogenblik ia zjjne
armen//Welkom, driewerf, welkom in uwe
toekomstige woning, mijne Vera, mjju bruid
weldra mijne gebeide vrouw,// zei hjj diep be-
wogen. //O had je ingewilligd het nu reeds te
worden.//
De uiting van h&nstochteljjkheid deed haar
goed, bjj dus geloofde ann h-ar en had heur
hart erkend „dan hadden wj| een groot geluk
minder in voorniizicht,// zei ze liefdevol, //aan
geluk in 't verschiet bestaat er iets schooners
in 't leven
Zich losmakend begroette ze op hartelijke
wjjze de tante, op wier hoofd een ware blo.-men-
tuin prjjkte, hetgeen een belachelijk gezicht op
leverde. Met een lieven glimlach nam ze uit
de banden van oom een ruiker aan, zelfs voor
I Malwine en Theresa had ze vriendelijke woor
den, zjj gevoelde zich rjjk en gelukkig en
evenals eene koningin bjj hare troonsbestijging
bereid tot 't uitdeden van gunsten en gaven.
Gravin Waesilischikow, wier breed gelaat
bestanddeel uit van het geeeteljjk patri
monium van het Italiaansche Latinisme.
De «patriotten» van 1864 hebbsn zich bij
de monarchie aangesloten alleen in de hoop,
dat men op den dag, waarop de eenheid
za! worden verzekerd, tot het oude, oor
spronkelijke ideaal (van de Republiek) zal
terugkeeren. Wijl de monarchie het land
ruïneert, acht de oud» partij der Condot-
tieri en revolutie-mannen haar uur geko-
m«n. En wijl de Katholieken eveneens te
klagen hebben over de dynastie en zij eene
prachtige nationale reserve vormen, zoo is
het verbond met het Pausdom slechts het
logisch gevolg van de republikeinsche ope
ratie.
Goddank, dat het Pausschap niet vele van
dergelijke vrienden heett, als deze fabrikant
van «Vaticaansche berichten» blijkt te zijn.
Ware deze fabrikant niet reeds langen tijd
genoegzaam bekend, dan kon men zeggen,
dat hg den Paus op de bedenkelijkste wijze
compromitteert. Maar nu is deze geestdrij
ver meer belachelijk in zjjn gemaakten ernst
dan gevaarlijk, hoewel hij aan de anti
kerkelijke pers als bondgenoot in elk geval
hoogst welkom zal zjjn.
Deze pers gelooft waarljjk zelfs niet aan
het saraeDgaan van het Pausschap en van
de Katholieken met de revolutie. Dit be
lijdt de tEducazione politica* openljjk, door
de opname van een artikel, waarin wordt
betoogd, dat van een samengaan der Katho
lieken met de revolutionnairen volstrekt
geen sprake ziju kan, omdat het ontbreekt
aan alle aanrakingspunten.
En dan RicciottiGaribaldi! Dit
karakter, dat in zjjne middelen ter bevredi
ging van zjjn eerzucht allesbehalve kieskeu
rig is, doorloopt zóóvele, immer nieuwe «be-
keeringeD», als hem voor zjjn doeleinde ge
schikt voorkomen. Wanneer sommige Ka
tholieken het onderhavige avontuurljjke
plan van Ricciotti zouden toejuichen,
dan zon het niets anders bewjjzen dan dit
dat sommige lieden nog niet alle zjjn.
Het plan is, de Republikeinen en de Ka-
eeds de uitdrukking van opgeruimdheid ver
toonde scheen heden bijzonder vergenoegd.
Vooreerst omdat Vera's ontstemming verdwenen
was, lweeden8 omdat zij op Moosburg aan hare
zucht caar weelde ea goede sier zou kunnen
voldoen. Een blik in de voor hsar bestetude
welingerichte kamers overtuigde haar, dat hier
niets van aartsvaderlijken eenvoud te vreezen
was, over 't zonderlinge der huisvrouw kou ze
gemakkelijk heen, Ze hield vhd deftige vormen,
voornaamheid en uitetljjk vertoon, ze was eeo
echt kind van de wereld. Ia fijngevoeligheid
kon zjj het niet 'ojj mevrouw Von Sonneck ba
len, in degelijkheid van karakter stond ze be
neden haar.
//Ik ten werkeljjk gelukkig, dat Moosburg je
zoo goed bevalt,// zei Hugo denzelfden avond
tot zjjae bruid en zsg haar teeder in de oogeu.
„Hoe lief ik bet ook heb, ik was bang, dat
het op jou misschien niet denzelfden gunstigen
indruk zou maken
«Wearom die twjjfel, Hugo Waar jij graag
zjjt, zal 't mij altijd goed bevallen.
//O, lieve engel
«Gevangen zul je ook hier Diet zitten, wil
ik hopen
«Het bevredigt u dus toch niet heelemaal?//
vioeg bij tDgstig. «Of wat meen je eigenlijk?//
„Zeker ben ik tevreden boven verwach
ting zelfs. l)at belet echter niet, dat we samen
recht veel in de mooie wereld zullen reizen
en evenals de bijen den honing de ver
zamelde indrukken mee naar huis brengen.//
«Toch geen nomadenleven voeren met kotte
tusichenpoozen van rust, Vera?"
tholieken van Italië te vereenigen tot om
verwerping van de monarchie. Doch het
uitgangspunt van deze beweging most
Zuid-Amerika zjjn; daar wil de joagsttG a r i-
b a 1 d i met den senator Odescalchi
eene Italiaansche kolonie van 100.000 man
vestigen van daaruit zal vervolgen» de mo
narchie omvergeworpen worden. Op welke
wijze? Ja, dat is juist hetgeh»im vaD den
uitvinder
Uit St. Petersburg wordt gemelddat
een leger van 40.000 man naar de Per
zische grens is getrokken en dat de Rus
sische oorlogsvloot in de Zwarte Zee met
acht schepen is versterkt.
De overvloed van sneeuw heeft eene
groote verwarring in het spoorwegverkeer
veroorzaakt. Meest alle treinen ondergaan
aanzienlijke vertragingen. Maandag-avond
is de express van 8 ure 40 uit Antwerpen
anderhalf uur blijven steken aan den Ouden-
God, ten gevolge van een defect aan de
locomotief.
Het groote lot van fr. 150.000 der
leening stad Antwerpen is ten deel geval
len aan den redaeteur P o n c i n van V Echo
dn Lvavembourg te Arlon.
Tosti de heer L i e b r, leider van het
Duitsche Centrum, zich Dinsdag naar den
Rijksdag begaf, werd hjj nabij het Rjjks-
gebouw te Berlijn door een kerel aange
rand. De heer L i e b e r bekwam een lichte
verwonding. Generaal V i e b a 1 i n, die in
de nabjjheid was, liet den dader aanhouden.
In den Duitschen Rjjksdag, heeft de
Rijkskanselier, prins Von Hohenlohe,
aangekondigd dat binnenkort een wets
ontwerp zal neergelegd worden, strekkend»
om de oorlogsvloot te verdubbelen. De
staatssecretaris vsd Buitenlandsche zakeD,
de heer Von Bülow, gat eenige toelich
tingen over dat ontwerp, en verklaarde dat
Duitschland er niet aan denkt veroverin
gen te doen maar enkel op vreedzame
«Indien je het zoo noemen wil ja. Ik
noem betopnemen van indrukken die den
geest verkwikken.//
«We willen over woorden niet twisten. Na-
tuurijjk zullen reizen ons eene welkome opfris-
sohiDg verschaffen maar altjjd moet Moosburg
ons eigeuljjk thuis blijven. Denk er ook aaD, dat
dit reizen pas veel later kan beginnen voor
eerst zult ge genoegen moeten nemen met een
eenvormig leven in kleine gariizoensteden.//
Ze vertrok baar gezicht//Vreeseljjk I daaraan
denk ik zoo min mogelijk, minder dan Pemeri-
burg kan injjoe verbeelding zich niet voorstel
len
„Zoodra ik bjj je kan zjjn, schijnt mjj elke
plaats een paradjjs, is dit ook niet uwe mee-
niDg?// vroeg hjj eenigszins gekrenkt.
«Zeker, Hugo Ik «al mij in alles schikken
wanneer het niet te lang duurt Vindt
je niet, dat oom Dagobert er slecht uitziet
//Helaas jat Hjj klaagt zeer over zijne ge
zondheid. Maar, Ver», zult ge tevreden zjjn
in minder hoogen kring?//
Wat had hjj toch een trouw hart, dacht ze,
en teeder leunde ze tegen zjjn borst
«Twijfel niet aan mjj Hugo, dat is niet goed.
«Wanneer ik ernstig twjjfelde, was 't met
mjjn geluk gedaan,// hernam hjj ernstig. //Ik laat
zulke gedachten niet in mjj opkomen, maar ben
verheugd over allee, wat ik zie. Moosburg komt
mij neg eens zoo mooi voor, sedert het bjj jou
genade heeft gevonden.
{Wordt vervolgd.)
