NIEUWE
ïïagêlaó voor cföooró- on SLuid-iKollanö.
Amtti
Brieven.
No. 4377.
Woensdag 3 Januari 1900.
24ste Jaargang.
BUITENLAND.
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers'
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUBEiV: St. Janstraat Haarlem.
/1.10
«1,40
«2,80
«0.03
Van 16 regels50 Cen.
Elke regel meer71/l
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-CJitgever, W. KüPPERS.
2 Januari 1900.
Amsterdamsche brieven En onwil
lekeurig misschien zoekt gij, in de Aieuive
Ilaarlemsche Courantom den laatst ge
zondene te vinden. Zoek maar niet,het
het zou te lang duren. Lang, lang ist
's her Gjj vindt het misschien vreemd,
gek, dat ze ophielden, ik vind het na
tuurlek, heel gewoon, men was uitge
praat, men wachtte op nieuwe stof, nieuwe
invallen, die bleven uitmisschien liet
men ook wel eens het juiste oogenblik om
opnieuw weer te beginnen,voorbijgaan, maar
deAmsterdamsche briefschrijver was au bout
de son latin, hij had een oogenblik de pen
neergelegd, omdat zijne stof op was en
het weer opvatten bleek veel lastiger dan
het neerleggen.
Edoch, nu is ze weet opgevat en ik hoop
voor langen tjjdMen rekene echter niet
op eene reeks van een vol jaar. Ik zie er
waarljjk geen kans toe. Ik behoor na een
maal niet tot die gelukkige begaafden, die i
altijd en over alles kunnen schrijven, aan
wie de stof nooit ontbreekt, omdat zij ze
niet behoeven, die woorden met de vleet
in voorraad hebben om over niets te schrij
ven. Ook behoor ik niet tot degenen, die
tijd genoeg hebben om alle mogeljjke ver
gaderingen en lezingen bij te wonen en
daarvan telkens een brief te kunnen ma
ken. Toch zou dat in deze dagen al een
zeer gemakkelijk middel zjjn om stof voor
brieven te hebben.
Immers, de tijd van lezingen is weder
aangekomen. De lange winteravonden lee-
nen zich daarvoor uitmuntend en de zit
tingen der Tweede Kamer zjjn geschorst,
zoodat de Heeren Volksvertegenwoordigers
den tjjd hebben hunne kiezers op de hoogte
te brengen van hunne meeningen over de
voorname kwesties van den dag.
Lezingen en vergaderingen vergade
ringen en lezingen. Ook producten van den
FEUILLETON.
DE ERFGENAAM.
Vervolg)
Na en dan keerde de zieke voor een korte
pooe tot ket bewustzijn terugdoch zjjne zwakte
nam telkens toe. De geneesheeren bevalen, dat
den zieke Taak versterkende middelen moesten
ingegeven worden en zoodoende werd de oppas
sing zeer lsstig.
„Je kocdt ïberese wel eens aflosseD,» zei
Hugo tot zjjue bruid; «ket arme meisje is geheel
uitgeput en de dokter heeft tante rust doen ne -
men.//
„Je weet, dat ik zeer zwakke zenuwen heb
en ik derhalve geene ziekte kan zien. Verschoon
mjj, Hugo!*
//Wanneer allen waren zooals jjj, konden de
zieken zien, hoe ze klaar kwamen,// zei hij ruw.//
«Vergeef mjj,// zei hjj onmiddellijk erna, indien
ik hard jegens u was. Ik zou je grasg volmaakt
zieB en volmaakt is alleen de vrouw, die werken
van barmhartigheid doet.//
„Zooals Therese. Jammer dat gjj die rolmnakt-
heid niet eerder ontdektet.//
„Vera! maak geene scène. We zullen trachten
elkanders gebreken te verdragen en daarom nog
eens, vergeef mjj, indien ik ruw jegens u was.»
Ze keek hem in de trouwe oogen en een
oogenblik kwam hare genegenheid weer boven,
hartstochtelijk legde ze beide armen om zjjn bals
en zei onder snikken, dat ze hem vergaf en
nieuweren tijdvroeger slechts zeldzame
verschijnselen, thans welig groeiende plan
ten, opschietende overal en te allen tjjde,
een bjjna onmisbaar voedselin den tegen-
woordigen tijd, vaak noodzakeljjk, dikwijls
weldadignog vaker misschien zeer ge
vaarlek.
Het is «ene uitgemaakte zaak dat de
groote uitbreiding van het kiesrecht de ge-
heele verandering van de sociale toestanden,
het meerdere deelnemen van het volk aan
het openbare leven de noodzakeljjkheid deed
geboren worden het volk in openbare ver
gaderingen te zamen te roepen om het voor
te lichten te radente onderrichten om
trent vele kwestiën, waarover het mede zjjn
oordeel moet uitspreken in Volksbonden, in
Kiesvereenigingen, bjj de stembus.
En wat gaat er dan boven het levende
woord Voorzeker, het volk leest, leest veel
tegenwoordig te veel zelfs misschien
maar of het geschrevene wel altjjd goed be
grepen wordt En velen zeer velen zjjn
er ook, die niet lezen die er den tjjd of
den lust niet toe hebben. Daarbjj, het ge
sproken woord maakt dieper indrukhet
talent van den redenaar grijpt aan, over
tuigt, sleept mede.
Geen wonder, dat in den feilen sirjjd der
ideeën iu den tegenwoordigen tjjd een veel
vuldig gebruik gemaakt wordt vau dat
machtige wapen geen wonder, dat alle
partijen, alle richtingen, hunne redenaars
uitzenden onder het volkgeen wonder
dat alle vereemgingen die op wat wijze
dan ook met het openbare leven in aan
raking komen, van tijd tot tjjd hunne leden
io de gelegenheid stellen voorname spre
kers te hooren.
Geen party kan dit middel ter opwek
king meer missenmaar niemand zal
ook durven of kunnen ontkennen dat, hoe
veel goeds lezingen ook kunnen stichten
er evenveelmisschien nog meer kwaad
mede gebrouwen wordt.
Daarom zoude ik zoo gaarne denlezeis
van mjjne brieven willen toeroepen «Voor-
hem beminde. Hjj antwoordde met liefdevolle
woorden, maar zjjne liefde was niet meer zoo
groot sis in 't begin zjjner verloving, dit ge-
vo :1de hjj zeer goed. Wat zou er gebeuren, wan
neer in 't huweljjk deze koelere stemming voort
ging P Hjj dacht aan de waarschuwende woor
den zjjner moeder, doch 'c was ie laathad hjj
niet vrjjwillig de oogen gesloten Met teedero
woorden tricatte hjj de weenende bruid te be
daren, daarna ging hjj naar de kamer van zjjn
oom.
Voor de halfgeopende deur bleef hjj staan.
Aan 't bid zag hjj Therese zitten de oogen op
den zieke gericht, een rozenhoedje in de hand
en biddend. Wat was ze bleek en mager gewor
den. Welk een onderscheid met het wilde kind
dat hjj meende getemd te hebben Had hjj Vera
ooit zoo zien bidden vroeg hjj zich af. In
schoone opgeschroefde taal kon ze spreker) over
het edele en goede, maar nog nooit zag hij haar
ootmoedig bidden.
De zieke bewoog zich en stamelde eenige
woorden. Onhoorbaar stond Therese op, boog
zich over hem, bracht zgne kussens in orde,
liet hem drinken en ging weer even zacht zitten.
Na een paur minuten sliep hjj weer in.
Met een vriendeijjken glimlach naderde Hugo
Therese en zei fluisterend: //Ga wat rusten,
Therese, oom slaapt immers.//
«O laat mjj toch hier bljjven //Goede Tante,//
noemde hjj mjj zoo pas. Hjj heeft niet graag,
dat ik wegga.//
„Gjj zult hem beter kunnen verplegen, wan
neer ge nu en dan rust. Ga nu, je mag niet
ziek worden, goed kind!"
ziehtig met het gebruik van dat voedsel
voor den geest.»
In 'Amsterdam worden vele lezingen ge
houden op allerlei gebieddoor personen
van allerlei richting. Velen gaan er heen
en komen er even wijs van daan, als zjj er
heengingen zij hebben hun tijd ver
loren en hun dubbeltje of kwartje versnoept.
Anderen echter gaau er heen om eens te
hooren, wat die man er van zeggen zal en
komen terug het hoofd vol valsche denk
beelden, meegesleept door het redenaars
talent van den sprekerle weinig onder
legd als zij waren om in de snelle opeen
volging van denkbeelden het ware van het
valsche te onderscheiden, niet vlug genoeg
van begrip om te gevoelen op welk oogen
blik de zjjweg werd ingeslagen die naar
den valschen weg voerde.
Hoe menigmaal heb ik niet reeds on
dervonden, dat iemand van eene lezing
terugkeerde, eene meening toegedaan was
geworden in lyarechten strijd met wat
hy vroeger geloofde; in eene dwaling was
gevallen waarvan hy slechts met grooie
moeite of in het geheel niet was terug te
brengen.
Men loope dus niet zoo maar naar elke
lezing toe. Men zegge niet te spoedig«Ik
wil dien man daar ook wel eens over hoo
ren, ik ben nieuwsgierig, wat die er van
zeggen zal.» Spoediger dan men denkt,
woidt men vaak medegesleept en krijgt
men over een zaak verkeerde denkbeelden.
Men kijke dus wel uit, wie er eene lezing
houdt en waarover, en men trachte zooveel
mogelyk zjjne kalmte en zijn gezond ver
stand te bewaren. Trouwens, meestal geeft
dat opbruisende stroovuur weinig degelijke
warmte voor de toekomst.
En zoo is al pratende, inijn eerste brief
lang genoeg geworden en gevuld met iets,
waarover ik eigenlyk niet voornemens was
te spreken. Maar dat is immers het voor
recht vau een briefschrijverdat hij ge-
moedelyk praat over hetgeen hem invalt.
Ik mag mijn brief echter niet eindigen
Op zulk een weeken toon had hjj nog nooit
tot haar gesproken, ze gevoelde, dat haar de
tranen in de oogen kwamen „Goed, ik zal gaan.
Jjj bljjft toch zeker hier
//Natuurljjk. Wat denk je van mjj?
//En laat Malwine niet binnen. Oom verschrikt
immer, wanneer hjj hasr ziethjj meent, dat ze
hem kwaad heeft gedaan."
„Malwine zal ik verwjjderd houden, ga nu
heen 1//
XXIV.
Therese was nog niet lang weg en Hugo zat
alleen in de ziekenkamer, toen eensklaps de
deur geopend werd en Vera binnentrad. Zjj
had plotseling de gedachte gekregen, ook eens
de engel van barmhartigheid te spelen en daar
door Hugo's liefde weer opnieuw te doen ont
vlammen. Het scheen haar gevaarljjk toe, zjjne
lit ftie te laten verkoelen ze moesten immers
man en vrouw worden. De andere was verdwe
nen en de liefde die zjj had moest ze Hugo
schenken, al was ze nog zoo gering.
«Hoe goed en lief van je, VeraI» fluisterde
hjj verheugd.
//Ter wille van anderen ljjdén en zich opofferen
is vrouwenlot,// zei ze sentimenteel. „Wat riekt
't hier naar medicjjn
Waarschuwend bracht Hugo den vinger aan
de lippen «StilHjj slaapt
„Wat heb ik dan eigenljjk hier te doen?//
//Voor alles stil zitten. Wanneer kjj wakker
wordt, op zjjn wensch letten." Hjj keek op het
horloge.
zonder bij het begin van het Jubeljaar den
lezers der Nieuwe IJaarlemsche Courant van
harte toe te roepen den ouden christelijken
weuscb: «Een gelukzalig Nieuwjaar
België.
In de steden Brussel en Antwerpen ziet
het er treurig uit met de godsdienstige op
voeding der jeugd. In deze steden loopen
55.000 kinderen rond die geen godsdienst
onderricht ontvangen, terwijl toch de wet
dit verplichtend stelt.
De reiskosten heen en terug van de
BelgischeDuitsche ambulance voor Trans
vaal en Oranje- Vrijstaat, den 25 Novem
ber 1.1. uit Amsterdam vertrokken, zullen
volgens het Aotwerpsch Hulp-comilé be-
dagen de som van 40,428 franks.
Dan reizen alle mannelyke verplegers
Belgen en Duitschers nog derde klasse
en de verpleegsters en de artsen alleen
tweede klasse.
Duitschland.
Dezer dagen werd te Dusseldorf een echt
paar gearresteerd dat er zijn werk van
maakte jonge meisjes in het verderf te stor
ten door er een verhuurkantoor van dienst
boden op na te bouden.
Een der meisjes werd naar Amsterdam
gezonden, doch kwam naar Dusseldorf te
rug en deelde de politie medeop welke
wijze men haar had weten in 't verderf
te storten. Het afschuwwekkend echtpaar
werd daarna gearresteerd.
Een Belgisch-Fransch syndicaat voert
thans onderhandelingen over den aankoop
van de kolenmyu Kaiser Friedrich.* Het
heeft daarvoor 5 millioen Mark geboden,
de helft in contanten en de rest in obli-
gatiën. Het is ook nog met eene andere
vetkolenmijn in onderhandeling. Het syn
dicaat denkt jaarlijks 400.000 ton cokes
te kunnen produceeren en is voornemens
voor het verwerken daarvan drie hoogovens
te bouwen aan het Dortmund-Eemskanaal,
waar dan jaarlijks 240.000 ton erts van
Zweden gesmolten zou worden voor een
staal- en plaatijzerfabriek. Het syndicaat
heeft daarvoor 40 millioen franks beschik
baar en reeds 751 aandeelen (zoogen. Kuxen)
van de Kaiser friedrich mijn in zijn bezit.
„Binnen twintig minuten een eetlepel van
dezen drank ingeven.» Ik moet een 'oogenblik
weg.
«Neen, neen, waar denk je aan Dan ga ik
ook heen
//Zooals je wil, zit maar stil
Een paar minuten bleef ze stil, doch daarna
begon ze met Hugo over ziekten en sterven te
praten. Ongeduldig greep hjj naar een boek en
voerde haar na&r eene vensternis, opnieuw haar
vermanend zich bedaard te houden. Het boek
was interessant en zjj was er weldra zoo in ver
diept, dat ze vergat, waar ze zich bevond. Eens
klaps deed eene beweging in 't ziekbed haar
luisteren.
De baron bewoog zich en fluisterde eenige
woorden.
„Waar is Hugo stamelde hjj.
Deze boog zich over den zieke. «Hier, oom
//Alleen Geen bediende
«Geen
«Roep Regina
Hugo wenkte Vera, den zieke in het oog te
honden en snelde heen om tante te halen. De
eenige oogenblikken, dat zjj alleen in de kamer
was, schenen haar eene eeuwigheid toe.
Mot sloffende schreden kwam de verwachte
eindeljjk binnen. Vera trok de venstergordjjnen
dichter bjj elkaar om haar niet te behoeven te
groeten en kroop nog vaster in den hoek.
„Regina hier vroeg de zieke.
Zjj had zjjne hand gevat«Hier, lieve Dago-
bert.»
«Regina! Hugo! 't is met mjj gedaan!»
Wordt vervolgd.)
M1RLÏMSC
(II Uil
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem
PRIJS DSR AD7SBTBSTIS8
AGITE MA WOW AGITATE.
65
