No. 4392 Maandag 22 Januari 1900. 24ste Jaargang voor De Ongevallen-verzekering, BUITENLAND. BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem. feuilleton. DE INDISCHE OOM Duitschland. Engeland- In d. .yib.j;;»gdn kindSS, dik. waarheen de schoo g spel j,el water ABONNEMENTSPRIJS. Per 3 maanden voor Haarlem Yoor de overige plaatsen in Nederland franco per post Voor het buitenland Afzonderlijke nummers Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen. Redacteur-Uitgever, W. KUPPERS. (V1NXJ on §£/mó-é£oUan PBIJS DER AD VERTES TIEN. Van 1 6 regels Elke regel meer Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant. --ww AG1TE MA NON AGITATE. L 50Cents. 7,/s Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale Publicité Etrangère, DAUBE df Co. JOHN., F. JONES Snee. Paris 31 bis Faubourg Montmartre Met zekeren trots en zelfvoldoening zal de Regeering wellicht zien op haar ont- werp-ongevallenwet, dat de goedkeuring van de Tweede Kamer heeft mogen ver werven. Zij verkeert, zooals van zelf spreekt, in de meening een aanzienlijk deel van het sociale vraagstuk te hebben opgelost en een Hinken stap te hebben gezet op den weg van bevrediging op sociaal ge bied. Wjj misgunnen haar die zelfvoldoe ning niet, ook al komt het ons voor, dat er nog al wat is af te dingen op de mee ning dat deze wet zal medewerken aan de verbetering der toestanden op arbeids terrein. Maar wat ons om verschillende redenen teleurstelt, is de medewerking, die de Re geering en haar politieke vrienden bij de behandeling van deze wet hebben onder vonden van de leden der rechterzijde van de Kamer. Wij hadden verwacht, dat aan dezen kant meer was gelet op de groote schaduwzijde van dit ontwerp, en dat te meer, omdat het beginsel der Ongevallen wet is gebaseerd op een staatkundige over tuiging die zeker door het groote mee- rendeel der anti-liberalen niet wordt ge huldigd. Deze overtuiging moest alle anti-libe ralen hebben belet hnn goedkeuring aan de wet te geven, omdat zjj de verhouding tusschen patroon en werkman niet regelt, maar geheel tracht te vernietigen. Bij elke sociale wet moet, volgens ons inzicht, ge tracht worden om den werkman en den werkgever nader tot elkander te brengen. Deze twee partpen behooren nietvjjandig tegen elkander over te staan, maar behoo ren integendeel elkander aan te vullen te steunen en elkanders belangen te be hartigen. Daarom is geen enkele wet deugd zaam, welke deze beide partpen als elkan der vjjandige elementen aanneemt en zs, in plaats van tot elkander te doen nade ren, van elkaar vervreemdt eu verwpdert. Dat zulk eene tactiek ligt op den weg van het radicalisme, spreken wij niet tegen en achten wij zelfs zeer natuurljjk, maar wg vinden het in honge mate afkeurens waardig wanneer de radicalen daarin door anti-liberalen worden gesteund. De laat- sten spelen daarmede een zeer gevaarlpk spel, en verlagen zich gelijk dezer da gen een der bladen schreef aldus tot- glippen dragers van de radicale partij. Tegen een dergeljjk standpunt protes teeren wij zoo krachtig mogelijk eu wor den daarbij gesterkt door een reeks van mannen, die de praktijk kennen en, hoe wel meerendeels niet tot onze richting be- hoorende, toch in deze dezelfde gevoelens ziju toegedaan als wij. Door de nieuw opgerichte Vereenigiug van Nederlandsehe weikgevers is name lijk bjj de Eerste Kamer een adre3 inge zonden, waarbij zij verzoekt aan dit wets ontwerp hi ar steun te onthouden. Gelijk wij zeiden, vragen de werkgevers dit niet op zuiver politieke gronden. Het zijn alle mannen van de practijk, die dan ook met praetische bedenkingen tegen het ontwerp zjjn gekomen. Zij behooren voorts niet tot eenen kleinen kring, die soms door een enkelen persoon wordt geleid maar de Vereeniging omvat de patroons van schier 48.000 werklieden in verschillende bedrij ven en allerlei ondernemingen, verspreid over onderscheiden gedeelten van ons land, terwijl het Bestuur, alvorens het adres aan te biedeD, zich er van heeft vergewist, dat daarin was uitgedrukt de bedoeling en het inzicht van alle leden. Eigenlijk wordt door de Vereeniging slechts een enkele bedenking tegen het ontwerp aangevoerd, maar deze eene is voldoende om de Ongevallenwet voor hen, en ook voor ons, onaannemelijk te doen ziju. Waar tot nog toe aldus betoo- gen adressanten in verschillende onder nemingen ongevallenverzekering uit het particulier initiatief was voortgekomen, was juist dit punt als van zelf zoo goed geregeld. De werkman toch, wien het on geval trof, was geen onbekende voorden patroon of voor de combinatie van patroons, die zich zijner aantrok. Men wist wat hij voor het ongeval geweest was en men zag, wat das de gevolgen van het ongeval wa ren en in hoever die gevolgen den man waarlijk geheel of ten deele voor allen of voor hem passenden arbe'd tijdeljjk of voortdurend ongeschikt maakten. Het in dividueel# karakter van het geval trad hier van zelf op den voorgrond, en zoo kon men telkens met volkomen kennis van per sonen en zaken de voor elk geval meest billijke en meest gewenschte voorziening treffen. De grootste fout der aanhangige rege ling wordt dan ook genoemd, dat zij het peisoonlgk verband tusschen patroon en werkman met ruwe hand verscheurt. Voorts wordt als tweede wrange vrucht van het doorsnijden van den band tus schen patroon en werkman er op gewezen dat de werkman vrjj zal wezen tegenover den werkgever, maar ook dat deze zich tegenover genen evenzeer vrij zal gevoe len. Waar de Staat in dit geval den werk gever geheel op zgde schuiftdaar zal ook de werkgever overtuigd wezen al het noodige te hebben gedaan wanneer hg 8. Vervolg) Verontwaardigd trok mistress Leak den neus op, bij de enkele gedachte, dat een ochtendjapon ergens anders dan in een boudoir te huis behoorde, het kwam er niet op aan, of de echtgenoot van dat bekoorlijke wezen anderhalf uur en langer op het slecht bereide middagmaal moest wachten. „Nu moest gij haar nog eens kunnen zien, als zü zich,voor een avondpartij of voor het ontvangen van gezelschap heeft gekleed," zeide mistress Leak, //dan ziet zij er uit als een prinses, schitte rend van juweelen en paarlen, maar zij zal zich niet veel meer in hei openbaar vertoonen.» Het gebabbel der oude huishoudster, werd ook aan de andere zijde van het gebouw over gebracht, dit was eene goede aanbeveling voor hare aanhoorsters. Dezen oordeelden volgens welgevallen daarover Esmgen vonden het goed, dat de heer Hastings zijne «wakke gade aan den ongezocdea dampkring der hoofdstad ont trok anderen tot wió'Jnlie behoorde, oordeel den 'dat bij baar had moeten laten waar zjj zich gelukkig gevoelde Terwnl Juh® medelgden toonde, dat de zwak ke T-OU" in «en dor? k'1" besf,M m0Mt V00lt" «iepen verheugde zij zich toch over hare komst en vórmde het besluit aet haar op een ver- »touwe»Ëken voet te komen. Zuchtend luisterde Dora naar de beschrijving die Julie van Rozenvilla gaf. //Ach, mocht ik toch ook in zulk een huis wonen riep zjj met verhelderden blik uit. Een gevoel voor al wat schoon en goed was, scheen haBr eigen te zijn, daarom toefde zij liefét in het salon van tante Emma. Daar het echter haar lot was, om in de keuken alles ln. or<fe te brengen, vervulde zij die bestem ming zonder morren, en schiep er behagen in °M, in den geest met het bouwen van luchtkasteelen te verlustigen, Het was opmerkelijk, dat deze nu allen R°" de verschuldigde premie voldaan, het on derzoek geduld en de inlichtingen ver strekt heeft. Adressanten betoogea voortsdat de wetgever de uit het leven der nijverheid voortgekomen piactijk tot een stelsel had moeten verheffen, doch de Regeermg heeft haar eigen stelsel doorgedreven, omdat zij de werkgevers wantrouwde en de lens volgde, dat de arbeiders in bescherming moeten worden genomen tegen de patroons. Na dit duidelijk in het licht te hebben gesteld, zeggen adressanten dat hun be denkingen het hart der regeling raken, omdat eene waarlijk goede voorziening in de gevolgen van bedrijfsongevallen langs centralistischen weg nu eenmaal nooit te bereiken is. Ten slotte wijzen zij er op, dat het bij deze eerste schrede op den weg der arbeidersverzeliering gaat om de vraag, of voorziening in sociale nooden geschiedden zal door middel van uitslui tende overheidsheerschappij, van centralisa tie en bureaucratiedan wel of daarbij zooveel mogelijk ruimte zal worden gela ten aan het particulier initiatief en of aan de natuurlijke organen van het maatschappe lijk leven de gelegenheid moet worden ge gund ook op dit gebied hun eigen krachten, zij het onder Staatstoezicht, tot ontwik keling te brengen, waar die krachten reeds bleken te bestaan. Met volkomen instemming halen wij hier de laatste woorden van het adres geheel aan<Een groot beginsel is ditomdat het in laatste instantie het leven zeil der maatschappij raakt. Wact die maatschap pij kan alleen bloeien, wanneer zij zich in vrijheid ontwikkelen kan. De zich overal opdringende en indringende Staatswerk- zaambeid verslapt en verlamt de kracht der individuen, en elke wet, die niet be oogt die kracht te prikkelen tot hooger inspanning doch haar ter zgde schuift voor de werktuigelijke bemoeiÏDgen der bureaucratie, is verwerpelijk. Dit nu is niet eene quaestie van vorm en regeling, gelijk moD ter verkleining der bezwaren beweerd heeft, maar eene vraag van principe: van Staatsdwang contra particulier initiatief.» Deze woorden zijn ons als 't ware uit het hart gegrepen. Zij bevatten de ge dachte die wg vroeger herhaaldelijk bij verschillende gelegenheden op onderschei den wjjzen hebben geuit. Steeds toch we zen wij op het streven der liberale wet gevers om de werkzaamheid van den Staat uit te breiden ten koste van het particu lier initiatief. Al hnn wetgevende produc ten berusten op dit beginsel, 't welk vol gens onze innige overtuiging de desorga nisatie der maatschappij moet ten gevolge hebben. Elke vermeerdering der Staatsbe moeiing, die de particuliere werkzaamheid beperkt of opheft, werkt mede tot het doen geboren worden van toestanden, die eens voorbereiding vormen voor de toepassing van het Staatssocialisme. In plaats van een organisch samenstel, dat uit de practijk is voortgekomen, heeft men nu wederindien de Eerste Kamer zich bij haar zuster aan de overzijde van het Haagsche Binnenhof aans'uit, eene wet gekregen, die een triomf mag heeten voor de bureaucratie, maar een ramp voor ons vaderland. Vooral ook noemen wij dit ontwerp treu rig waar zij een begin vormt van een wet gevende periode hier !e lande, die zich zal kenmerken door Staatsbemoeiing met het lot van den werkaiaD. Wjj prijzen steeds een ieder, die in zijn kring doet wat hjj vermag om de levens omstandigheden van den werkman te ver beteren, maar wij betreuren het, dat van liberale zgde daartoe altijd de hulp van den Staat wordt ingeroepen. Hierdoor kan misschien een tijdelijk voordeel voor den werkman bereikt worden, doch de alge- meene toestand wordt er in geen enkel opzicht door verbeterd. In de allereerste plaats vervreemden werkgever en werk nemer van elkander en schept men dus nieuwe maatschappelijke moeilijkheden in de plaats van die welke men tracht op te heffen. En vervolgens moeten dergelijke regelingen zelfs zonder raadpleging der werkgevers ingevoerdin de practgk op zooveel bezwaren stuiten, dat geen rege ling misschien nog heter ware dan zulk eene slechte. Om die redenen doet het ons leed, dat de Tweede Kamer aan het ontwerp haar zegel heeft gehecht. Toch is deze beslis sing niet de laatste en werd daarom nu een beroep op de Eerste Kamer gedaan. Of het veel helpen zalweten wg niet maar wat wij wei weten is, dat de aan hangige centralisatie der Ongevallen-ver zekering nimmer zal bevorderen wat toch het hoofddoel van elke wetgeving moet zgn den bloei en de welvaart der maat schappij in haar geheel. De conflicten tusschen Duitschland en Engeland over het opbrengen van Duitsche stoombooten door Engelsche oorlogssche pen schijnen met een sisser af te loopen. Indien de staatssecretaris V o n B u 1 o w een bevredigend antwoord geeft in den Rijksdag zal de interpellatie over de mail booten niet plaats hebben, men wil in par lementaire kringen beletten om door prik- zenvilla betroffen het kwam Dora voor alsof zg alles daarvan kende, in den geest verwijld® zij in die hooge prachtige zalen met de ff®8'6 spifgels, vazen en tapijten, terwjjl hare roode handen, veger en bezem hanteerden. Dat was oofc de eenjge gflaiding die zich kon verschaffen, en daar hare o'erpeln" zingen niemand benadeelden, en zjj niet de ge ringste vaa hare dageljjksche bezigheden ver zuimde, liet men haar rustig haren garg gaan, Na de overdreven beschrijving van Rozenvilla geboord te hebben, werd Dora verstrooid en scheen in een hooger sfeer te leven in hare droombeelden, waande zjj de bewoonster der prachtige villa te zjjn, en verbeeldde zjj zich ge huld te wezen in de blauwe met witte atlas gevoerde ochtendjepon naet het gouden koord. Herbert Hastings wist niets van de praatjes, die zjjna komst te Dunwood waren voorafge-, j gaan, en ging voort met toebereidselen voor j zjjne vestiging aldaar te maken. BUa zat op zekeren dag in haar salon en betreurde het, dat zjj als een banneling een afgelegen dorpje moest bewonen. Zij had ver geten^ dat zij meer dan eens had beweerd, dat zij overal met Herbert gelukkig zou kun nen zjjn, want Ella Hastings is dezelfde Ella Griy, ilie op den laatst verloopen nieuwjaars avond, zich de geschiedenis van Dora liet ver halen, zonder te kunnen vermoeden, dat zjj het kleine meisje, wier lot het medelijden van haren bruidegom zoo had opgewekt, ooit weder zou ontmoeten. Herbert Hastings had, ondanks alle bespie- gelingen, die bij zich van eene goede nuis- vrouw Bad gevormd, een huwelijk uit litlde gesloten en te laat ondervonden, dat zij, die h\j tot levensgezellin had gekozen, slechts een speeltuig was, een pop, die voor opschik en voor het bijwonen van alle vermaken was op gevoed, en daarin alleen vreugde vond. Dat anderen, even als bij onder de gevolgen van dergelijke telenrstellinSen gebukt gingen, maakte de zaak niet beter, en Herbert gevoel de al het smartelijke van rijn lot. JJjj beminde, dit bed hg ten minste gedacht, Ella, en toen zg in het witte met kant ijjk omzette kleed met den bruidskrans op het uiondiok' >g hoofdje, naast hem voor het altaar lag geknield, geloofde hg, dat er op den gansohen aardbodem geen gelukkiger*1 man, dan hjj, werd gevonden. Spoedig gingen hem echter de oogon open. tie voorstelling, die hij zich van huiseli-s. ge luk had gemaakt, verdween geheeli j had gedacht in zijn gade «ene - -jüw te zullen v: aden, waarmede hjj na afloop zi -jarigheden ver- i huis. trouwelijk kou praten en wier gezellig verkeer, zijne avonden zou korten, en de onaangenaam heden, die hem soms bej-igenden, zou doen ver geten. Daarvan wilde Ella echter niets weten. Zg wilde op grooten voet leven, partijen aanleggen; maar met^ de huishouding verkoos zij zich niet te bemoeien. Zg wist wel, dat haar echtgenoot had verwacht, dat zij het voorbeeld van zijne werkzame moeder zou volgen doch hoe kon zij dat doen, daar zg niet eens de zorderünge benamingen van het keukengereedschap kende Herbert troostte zich met de gedachte, dat het mettertijd wel beter zou worden, hg zeide bjj z ch zeiven //zg is nog zoo jong,// en bjj had medelijden met haar, als hg aan de or voeding dacht, die Ella had genoten, en/ haar tot slavin der mode had gemaakt hargr Ten einde zijne gade aan den invJ"^Etjar.]£S moeder te onttrekken, bracht hjj n d-e hare traneD, ondanks de teg;e^F de moe. hare moeder maakte, naar handel^gze om kelende beschouwingen de verdere onder handelingen met Engeland niette bemoei lijken. Een en ander zal geheel afhanke lijk zijn, welke schriftelijke mededeelingen van de Engelsche Regeering ontvangen zijn tot voorkoming van derge'ijke conflic ten in de toekomst. Te Dresden komen de 6000 slaken de wevers in openbaar verzot. De gen darmen te Goërlitz hebben belangrijke ver sterking ontvangen. De volgende grap wordt van Helmerding, een Duitsehen, zeer geliefden komiek, verteld- Helmerding moest, om 's ochtends de repetitie in het Wall&er-tueater bjj te wonen, van zgn woning door de Berljjascbe Bloem- straat. Zgn weg voerde hem langs een hakkers winkel en de meesterbakker stond dan meestal aan de deur, om na den heeten, moeilijken nachtarbeid iets te zien van het dagleven der groote stad. Hjj keade den beroemden Hel merding en groette hem steeds harteljjic met de woorden „G g goe goede m... m.. mor morgen m 10 mgn mijnheer Hdmer. d d ding." Toen bjj dien groet eenige keeren gehoord had, antwoordde Helmerding ernstig „Ui. m. xa mor gen m - - m meester 1// De meester-bakker gevoelde zich door dit nabootsen van zjjn spraakgebrek zoo beleedigd, dat hjj een aanklacht tegen Helmerdin g indiende wegens beleediging. De rechtbank hoorde klager en aangeklaagde. De hakker vertelde stotterend het gebeurde. Helmerding antwoordde„Ed d dckchtb b bare h h - hee- ren, i i ik at at stotter o o ook./r De rechter merkte op, dat niemand wering kon aannemen want eiken men den aangeklaagde zoo vlot moge I) p "e tocneel hooren spreken. Helmerding antwoordde vol Over I it, Bg. „Ja ja m T heeren o o op n n neel sp i j maat zoo." Het publiek barstte in la- m uit. Na nog wat over en weerpraiou vettende- de partg'en zich. Zjj zouden juist de recht*®8"1 verlaten, toen Helmerding zjjntegrenp:.tq toefluisterde: //U is toch een echte sdi®llF^0P// Woedend keerde de meester-bakk®1 21 om en verklaarde aan de rechters //Ed d d delaehtb bare r rechters, n n nn hjj w w *eer v verst... st st&nöig gespro k hen.» Te Londen beeft de politie veel last vab de militairen die naar Znid-Afrika word®" gezonden. Vooral zgn bet de Engels0, matrozen die in de straten van Londe3 'Q dronkenschap de politie aanvallen, zoM3 meermalen, door de mannen die de hebben te handhaven, gebruik wordt van de wapens. Verscheidene adellijke die Engeland hebben de prachtig«5ftU*Rem0i zij te Nizza, Cannes, Menton:^schikking Bordighera, enz. bezitten, te' e9teld ooi van het Ministerie van Oo/hj^gn te ver- er de zieke en gekwetste t°l plegen. „^faris van bin- De Engelsche Staatss®^. z&gen Julie Uit de venster» van Vff VOorbB^den' en Eugenie het jeugdig P vroaw bjeek oordeelden, dat de schoonheid te uitzeg om inderdaad bfek-e werf begaven^ haddtn daar vet. te plassen fld; zat Dor* ecD weinig van de p verwijderd, zameld (ien met nios Legro£',dftn ocrer met der vond het eene uu.ua»-, te do h de jonge i§Dgevoehge v' i: v. Jlöt wis een groot wm onte van is •<reeht> ra»' -3Bgedaan bete evredeo en schold op den fitw-ïork naar Dunwood voerd «g echter op het perron kw&m en he tige rijtuig zagdat voor haar ei bruik was gekocht, werd zjj eu verzekerde Herbert, dat via de wereid w»s. se)* in de kleine zjj zich oep egr06" e voetje in het water. L>eie heer ver j- „te zich nietiin droomexi)®3: maar \<tfgde belangstelling den wedloop »«n twet^'^n good#t zij het Tijtuig niet toen het haar was genaderd- - Ee_ Blozend richtte zjj zich °P, ter»®' j^Br waar werd, dat de d»"R den bU' vestigde. yook "Zie dat meisje een voeten, en eendoor de z- V, den strooien hoed aan is inderdaad eelt lande) igd had om «e Voor dat de heer het traliehek en antwoorden, liep Dora

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1900 | | pagina 1