No. 4392
Maandag 22 Januari 1900.
24ste Jaargang
voor
De Ongevallen-verzekering,
BUITENLAND.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
feuilleton.
DE INDISCHE OOM
Duitschland.
Engeland-
In d. .yib.j;;»gdn kindSS, dik.
waarheen de schoo g spel j,el water
ABONNEMENTSPRIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem
Yoor de overige plaatsen in Nederland franco per post
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
Redacteur-Uitgever, W. KUPPERS.
(V1NXJ
on §£/mó-é£oUan
PBIJS DER AD VERTES TIEN.
Van 1 6 regels
Elke regel meer
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant.
--ww
AG1TE MA NON AGITATE.
L
50Cents.
7,/s
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Générale Publicité Etrangère,
DAUBE df Co. JOHN., F. JONES Snee. Paris 31 bis Faubourg Montmartre
Met zekeren trots en zelfvoldoening zal
de Regeering wellicht zien op haar ont-
werp-ongevallenwet, dat de goedkeuring
van de Tweede Kamer heeft mogen ver
werven. Zij verkeert, zooals van zelf spreekt,
in de meening een aanzienlijk deel van
het sociale vraagstuk te hebben opgelost
en een Hinken stap te hebben gezet op
den weg van bevrediging op sociaal ge
bied. Wjj misgunnen haar die zelfvoldoe
ning niet, ook al komt het ons voor, dat
er nog al wat is af te dingen op de mee
ning dat deze wet zal medewerken aan
de verbetering der toestanden op arbeids
terrein.
Maar wat ons om verschillende redenen
teleurstelt, is de medewerking, die de Re
geering en haar politieke vrienden bij de
behandeling van deze wet hebben onder
vonden van de leden der rechterzijde van
de Kamer. Wij hadden verwacht, dat aan
dezen kant meer was gelet op de groote
schaduwzijde van dit ontwerp, en dat te
meer, omdat het beginsel der Ongevallen
wet is gebaseerd op een staatkundige over
tuiging die zeker door het groote mee-
rendeel der anti-liberalen niet wordt ge
huldigd.
Deze overtuiging moest alle anti-libe
ralen hebben belet hnn goedkeuring aan
de wet te geven, omdat zjj de verhouding
tusschen patroon en werkman niet regelt,
maar geheel tracht te vernietigen. Bij elke
sociale wet moet, volgens ons inzicht, ge
tracht worden om den werkman en den
werkgever nader tot elkander te brengen.
Deze twee partpen behooren nietvjjandig
tegen elkander over te staan, maar behoo
ren integendeel elkander aan te vullen
te steunen en elkanders belangen te be
hartigen. Daarom is geen enkele wet deugd
zaam, welke deze beide partpen als elkan
der vjjandige elementen aanneemt en zs,
in plaats van tot elkander te doen nade
ren, van elkaar vervreemdt eu verwpdert.
Dat zulk eene tactiek ligt op den weg
van het radicalisme, spreken wij niet tegen
en achten wij zelfs zeer natuurljjk, maar
wg vinden het in honge mate afkeurens
waardig wanneer de radicalen daarin door
anti-liberalen worden gesteund. De laat-
sten spelen daarmede een zeer gevaarlpk
spel, en verlagen zich gelijk dezer da
gen een der bladen schreef aldus tot-
glippen dragers van de radicale partij.
Tegen een dergeljjk standpunt protes
teeren wij zoo krachtig mogelijk eu wor
den daarbij gesterkt door een reeks van
mannen, die de praktijk kennen en, hoe
wel meerendeels niet tot onze richting be-
hoorende, toch in deze dezelfde gevoelens
ziju toegedaan als wij.
Door de nieuw opgerichte Vereenigiug
van Nederlandsehe weikgevers is name
lijk bjj de Eerste Kamer een adre3 inge
zonden, waarbij zij verzoekt aan dit wets
ontwerp hi ar steun te onthouden. Gelijk
wij zeiden, vragen de werkgevers dit niet
op zuiver politieke gronden. Het zijn alle
mannen van de practijk, die dan ook met
praetische bedenkingen tegen het ontwerp
zjjn gekomen. Zij behooren voorts niet
tot eenen kleinen kring, die soms door een
enkelen persoon wordt geleid maar de
Vereeniging omvat de patroons van schier
48.000 werklieden in verschillende bedrij
ven en allerlei ondernemingen, verspreid
over onderscheiden gedeelten van ons land,
terwijl het Bestuur, alvorens het adres aan
te biedeD, zich er van heeft vergewist, dat
daarin was uitgedrukt de bedoeling en het
inzicht van alle leden.
Eigenlijk wordt door de Vereeniging
slechts een enkele bedenking tegen het
ontwerp aangevoerd, maar deze eene is
voldoende om de Ongevallenwet voor hen,
en ook voor ons, onaannemelijk te doen
ziju. Waar tot nog toe aldus betoo-
gen adressanten in verschillende onder
nemingen ongevallenverzekering uit het
particulier initiatief was voortgekomen,
was juist dit punt als van zelf zoo goed
geregeld. De werkman toch, wien het on
geval trof, was geen onbekende voorden
patroon of voor de combinatie van patroons,
die zich zijner aantrok. Men wist wat hij
voor het ongeval geweest was en men zag,
wat das de gevolgen van het ongeval wa
ren en in hoever die gevolgen den man
waarlijk geheel of ten deele voor allen of
voor hem passenden arbe'd tijdeljjk of
voortdurend ongeschikt maakten. Het in
dividueel# karakter van het geval trad hier
van zelf op den voorgrond, en zoo kon
men telkens met volkomen kennis van per
sonen en zaken de voor elk geval meest
billijke en meest gewenschte voorziening
treffen.
De grootste fout der aanhangige rege
ling wordt dan ook genoemd, dat zij het
peisoonlgk verband tusschen patroon en
werkman met ruwe hand verscheurt.
Voorts wordt als tweede wrange vrucht
van het doorsnijden van den band tus
schen patroon en werkman er op gewezen
dat de werkman vrjj zal wezen tegenover
den werkgever, maar ook dat deze zich
tegenover genen evenzeer vrij zal gevoe
len. Waar de Staat in dit geval den werk
gever geheel op zgde schuiftdaar zal
ook de werkgever overtuigd wezen al het
noodige te hebben gedaan wanneer hg
8.
Vervolg)
Verontwaardigd trok mistress Leak den neus
op, bij de enkele gedachte, dat een
ochtendjapon ergens anders dan in een boudoir
te huis behoorde, het kwam er niet op aan,
of de echtgenoot van dat bekoorlijke wezen
anderhalf uur en langer op het slecht bereide
middagmaal moest wachten.
„Nu moest gij haar nog eens kunnen zien, als
zü zich,voor een avondpartij of voor het ontvangen
van gezelschap heeft gekleed," zeide mistress
Leak, //dan ziet zij er uit als een prinses, schitte
rend van juweelen en paarlen, maar zij zal zich
niet veel meer in hei openbaar vertoonen.»
Het gebabbel der oude huishoudster, werd
ook aan de andere zijde van het gebouw over
gebracht, dit was eene goede aanbeveling voor
hare aanhoorsters. Dezen oordeelden volgens
welgevallen daarover Esmgen vonden het goed,
dat de heer Hastings zijne «wakke gade aan
den ongezocdea dampkring der hoofdstad ont
trok anderen tot wió'Jnlie behoorde, oordeel
den 'dat bij baar had moeten laten waar zjj
zich gelukkig gevoelde
Terwnl Juh® medelgden toonde, dat de zwak
ke T-OU" in «en dor? k'1" besf,M m0Mt V00lt"
«iepen verheugde zij zich toch over hare komst
en vórmde het besluit aet haar op een ver-
»touwe»Ëken voet te komen.
Zuchtend luisterde Dora naar de beschrijving
die Julie van Rozenvilla gaf. //Ach, mocht ik
toch ook in zulk een huis wonen riep zjj
met verhelderden blik uit.
Een gevoel voor al wat schoon en goed was,
scheen haBr eigen te zijn, daarom toefde zij
liefét in het salon van tante Emma. Daar het
echter haar lot was, om in de keuken alles
ln. or<fe te brengen, vervulde zij die bestem
ming zonder morren, en schiep er behagen in
°M, in den geest met het bouwen van
luchtkasteelen te verlustigen,
Het
was opmerkelijk, dat deze nu allen R°"
de verschuldigde premie voldaan, het on
derzoek geduld en de inlichtingen ver
strekt heeft.
Adressanten betoogea voortsdat de
wetgever de uit het leven der nijverheid
voortgekomen piactijk tot een stelsel had
moeten verheffen, doch de Regeermg heeft
haar eigen stelsel doorgedreven, omdat zij
de werkgevers wantrouwde en de lens
volgde, dat de arbeiders in bescherming
moeten worden genomen tegen de patroons.
Na dit duidelijk in het licht te hebben
gesteld, zeggen adressanten dat hun be
denkingen het hart der regeling raken,
omdat eene waarlijk goede voorziening in
de gevolgen van bedrijfsongevallen langs
centralistischen weg nu eenmaal nooit te
bereiken is. Ten slotte wijzen zij er op,
dat het bij deze eerste schrede op den
weg der arbeidersverzeliering gaat om de
vraag, of voorziening in sociale nooden
geschiedden zal door middel van uitslui
tende overheidsheerschappij, van centralisa
tie en bureaucratiedan wel of daarbij
zooveel mogelijk ruimte zal worden gela
ten aan het particulier initiatief en of aan de
natuurlijke organen van het maatschappe
lijk leven de gelegenheid moet worden ge
gund ook op dit gebied hun eigen krachten,
zij het onder Staatstoezicht, tot ontwik
keling te brengen, waar die krachten reeds
bleken te bestaan.
Met volkomen instemming halen wij hier
de laatste woorden van het adres geheel
aan<Een groot beginsel is ditomdat
het in laatste instantie het leven zeil der
maatschappij raakt. Wact die maatschap
pij kan alleen bloeien, wanneer zij zich
in vrijheid ontwikkelen kan. De zich overal
opdringende en indringende Staatswerk-
zaambeid verslapt en verlamt de kracht
der individuen, en elke wet, die niet be
oogt die kracht te prikkelen tot hooger
inspanning doch haar ter zgde schuift
voor de werktuigelijke bemoeiÏDgen der
bureaucratie, is verwerpelijk. Dit nu is niet
eene quaestie van vorm en regeling, gelijk
moD ter verkleining der bezwaren beweerd
heeft, maar eene vraag van principe: van
Staatsdwang contra particulier initiatief.»
Deze woorden zijn ons als 't ware uit
het hart gegrepen. Zij bevatten de ge
dachte die wg vroeger herhaaldelijk bij
verschillende gelegenheden op onderschei
den wjjzen hebben geuit. Steeds toch we
zen wij op het streven der liberale wet
gevers om de werkzaamheid van den Staat
uit te breiden ten koste van het particu
lier initiatief. Al hnn wetgevende produc
ten berusten op dit beginsel, 't welk vol
gens onze innige overtuiging de desorga
nisatie der maatschappij moet ten gevolge
hebben. Elke vermeerdering der Staatsbe
moeiing, die de particuliere werkzaamheid
beperkt of opheft, werkt mede tot het doen
geboren worden van toestanden, die eens
voorbereiding vormen voor de toepassing
van het Staatssocialisme.
In plaats van een organisch samenstel,
dat uit de practijk is voortgekomen, heeft
men nu wederindien de Eerste Kamer
zich bij haar zuster aan de overzijde van
het Haagsche Binnenhof aans'uit, eene wet
gekregen, die een triomf mag heeten voor
de bureaucratie, maar een ramp voor ons
vaderland.
Vooral ook noemen wij dit ontwerp treu
rig waar zij een begin vormt van een wet
gevende periode hier !e lande, die zich zal
kenmerken door Staatsbemoeiing met het
lot van den werkaiaD.
Wjj prijzen steeds een ieder, die in zijn
kring doet wat hjj vermag om de levens
omstandigheden van den werkman te ver
beteren, maar wij betreuren het, dat van
liberale zgde daartoe altijd de hulp van
den Staat wordt ingeroepen. Hierdoor kan
misschien een tijdelijk voordeel voor den
werkman bereikt worden, doch de alge-
meene toestand wordt er in geen enkel
opzicht door verbeterd. In de allereerste
plaats vervreemden werkgever en werk
nemer van elkander en schept men dus
nieuwe maatschappelijke moeilijkheden in
de plaats van die welke men tracht op
te heffen. En vervolgens moeten dergelijke
regelingen zelfs zonder raadpleging der
werkgevers ingevoerdin de practgk op
zooveel bezwaren stuiten, dat geen rege
ling misschien nog heter ware dan zulk
eene slechte.
Om die redenen doet het ons leed, dat
de Tweede Kamer aan het ontwerp haar
zegel heeft gehecht. Toch is deze beslis
sing niet de laatste en werd daarom nu
een beroep op de Eerste Kamer gedaan.
Of het veel helpen zalweten wg niet
maar wat wij wei weten is, dat de aan
hangige centralisatie der Ongevallen-ver
zekering nimmer zal bevorderen wat toch
het hoofddoel van elke wetgeving moet
zgn den bloei en de welvaart der maat
schappij in haar geheel.
De conflicten tusschen Duitschland en
Engeland over het opbrengen van Duitsche
stoombooten door Engelsche oorlogssche
pen schijnen met een sisser af te loopen.
Indien de staatssecretaris V o n B u 1 o w
een bevredigend antwoord geeft in den
Rijksdag zal de interpellatie over de mail
booten niet plaats hebben, men wil in par
lementaire kringen beletten om door prik-
zenvilla betroffen het kwam Dora voor alsof
zg alles daarvan kende, in den geest verwijld®
zij in die hooge prachtige zalen met de ff®8'6
spifgels, vazen en tapijten, terwjjl hare roode
handen, veger en bezem hanteerden.
Dat was oofc de eenjge gflaiding die
zich kon verschaffen, en daar hare o'erpeln"
zingen niemand benadeelden, en zjj niet de ge
ringste vaa hare dageljjksche bezigheden ver
zuimde, liet men haar rustig haren garg gaan,
Na de overdreven beschrijving van Rozenvilla
geboord te hebben, werd Dora verstrooid en
scheen in een hooger sfeer te leven in hare
droombeelden, waande zjj de bewoonster der
prachtige villa te zjjn, en verbeeldde zjj zich ge
huld te wezen in de blauwe met witte atlas
gevoerde ochtendjepon naet het gouden koord.
Herbert Hastings wist niets van de praatjes,
die zjjna komst te Dunwood waren voorafge-,
j gaan, en ging voort met toebereidselen voor
j zjjne vestiging aldaar te maken.
BUa zat op zekeren dag in haar salon en
betreurde het, dat zjj als een banneling een
afgelegen dorpje moest bewonen. Zij had ver
geten^ dat zij meer dan eens had beweerd,
dat zij overal met Herbert gelukkig zou kun
nen zjjn, want Ella Hastings is dezelfde Ella
Griy, ilie op den laatst verloopen nieuwjaars
avond, zich de geschiedenis van Dora liet ver
halen, zonder te kunnen vermoeden, dat zjj
het kleine meisje, wier lot het medelijden van
haren bruidegom zoo had opgewekt, ooit weder
zou ontmoeten.
Herbert Hastings had, ondanks alle bespie-
gelingen, die bij zich van eene goede nuis-
vrouw Bad gevormd, een huwelijk uit litlde
gesloten en te laat ondervonden, dat zij, die
h\j tot levensgezellin had gekozen, slechts een
speeltuig was, een pop, die voor opschik en
voor het bijwonen van alle vermaken was op
gevoed, en daarin alleen vreugde vond.
Dat anderen, even als bij onder de gevolgen
van dergelijke telenrstellinSen gebukt gingen,
maakte de zaak niet beter, en Herbert gevoel
de al het smartelijke van rijn lot. JJjj beminde,
dit bed hg ten minste gedacht, Ella, en toen
zg in het witte met kant ijjk omzette kleed
met den bruidskrans op het uiondiok' >g hoofdje,
naast hem voor het altaar lag geknield, geloofde
hg, dat er op den gansohen aardbodem geen
gelukkiger*1 man, dan hjj, werd gevonden.
Spoedig gingen hem echter de oogon open.
tie voorstelling, die hij zich van huiseli-s. ge
luk had gemaakt, verdween geheeli j had
gedacht in zijn gade «ene - -jüw te zullen v: aden,
waarmede hjj na afloop zi -jarigheden ver- i huis.
trouwelijk kou praten en wier gezellig verkeer,
zijne avonden zou korten, en de onaangenaam
heden, die hem soms bej-igenden, zou doen ver
geten. Daarvan wilde Ella echter niets weten. Zg
wilde op grooten voet leven, partijen aanleggen;
maar met^ de huishouding verkoos zij zich niet
te bemoeien. Zg wist wel, dat haar echtgenoot
had verwacht, dat zij het voorbeeld van zijne
werkzame moeder zou volgen doch hoe kon
zij dat doen, daar zg niet eens de zorderünge
benamingen van het keukengereedschap kende
Herbert troostte zich met de gedachte, dat
het mettertijd wel beter zou worden, hg zeide
bjj z ch zeiven //zg is nog zoo jong,// en bjj
had medelijden met haar, als hg aan de or
voeding dacht, die Ella had genoten, en/
haar tot slavin der mode had gemaakt hargr
Ten einde zijne gade aan den invJ"^Etjar.]£S
moeder te onttrekken, bracht hjj n d-e
hare traneD, ondanks de teg;e^F de moe.
hare moeder maakte, naar handel^gze om
kelende beschouwingen de verdere onder
handelingen met Engeland niette bemoei
lijken. Een en ander zal geheel afhanke
lijk zijn, welke schriftelijke mededeelingen
van de Engelsche Regeering ontvangen
zijn tot voorkoming van derge'ijke conflic
ten in de toekomst.
Te Dresden komen de 6000 slaken
de wevers in openbaar verzot. De gen
darmen te Goërlitz hebben belangrijke ver
sterking ontvangen.
De volgende grap wordt van Helmerding,
een Duitsehen, zeer geliefden komiek, verteld-
Helmerding moest, om 's ochtends de
repetitie in het Wall&er-tueater bjj te wonen,
van zgn woning door de Berljjascbe Bloem-
straat. Zgn weg voerde hem langs een hakkers
winkel en de meesterbakker stond dan meestal
aan de deur, om na den heeten, moeilijken
nachtarbeid iets te zien van het dagleven der
groote stad. Hjj keade den beroemden Hel
merding en groette hem steeds harteljjic met
de woorden
„G g goe goede m... m..
mor morgen m 10 mgn
mijnheer Hdmer. d d ding."
Toen bjj dien groet eenige keeren gehoord
had, antwoordde Helmerding ernstig
„Ui. m. xa mor gen m - -
m meester 1//
De meester-bakker gevoelde zich door dit
nabootsen van zjjn spraakgebrek zoo beleedigd,
dat hjj een aanklacht tegen Helmerdin g
indiende wegens beleediging.
De rechtbank hoorde klager en aangeklaagde.
De hakker vertelde stotterend het gebeurde.
Helmerding antwoordde„Ed d
dckchtb b bare h h - hee-
ren, i i ik at at stotter
o o ook./r
De rechter merkte op, dat niemand
wering kon aannemen want eiken
men den aangeklaagde zoo vlot moge I) p "e
tocneel hooren spreken.
Helmerding antwoordde vol Over I it, Bg.
„Ja ja m T
heeren o o op
n n neel sp i j
maat zoo."
Het publiek barstte in la- m uit.
Na nog wat over en weerpraiou vettende-
de partg'en zich. Zjj zouden juist de recht*®8"1
verlaten, toen Helmerding zjjntegrenp:.tq
toefluisterde: //U is toch een echte sdi®llF^0P//
Woedend keerde de meester-bakk®1 21 om
en verklaarde aan de rechters
//Ed d d delaehtb
bare r rechters, n n nn
hjj w w *eer v verst...
st st&nöig gespro k hen.»
Te Londen beeft de politie veel last vab
de militairen die naar Znid-Afrika word®"
gezonden. Vooral zgn bet de Engels0,
matrozen die in de straten van Londe3 'Q
dronkenschap de politie aanvallen, zoM3
meermalen, door de mannen die de
hebben te handhaven, gebruik
wordt van de wapens.
Verscheidene adellijke die
Engeland hebben de prachtig«5ftU*Rem0i
zij te Nizza, Cannes, Menton:^schikking
Bordighera, enz. bezitten, te' e9teld ooi
van het Ministerie van Oo/hj^gn te ver-
er de zieke en gekwetste t°l
plegen. „^faris van bin-
De Engelsche Staatss®^.
z&gen Julie
Uit de venster» van Vff VOorbB^den' en
Eugenie het jeugdig P vroaw bjeek
oordeelden, dat de schoonheid te
uitzeg om inderdaad bfek-e
werf begaven^ haddtn daar vet.
te plassen
fld;
zat Dor*
ecD weinig van de p verwijderd,
zameld (ien met nios Legro£',dftn ocrer
met
der vond het eene uu.ua»-, te do h
de jonge i§Dgevoehge v' i: v.
Jlöt wis
een groot
wm onte
van
is
•<reeht> ra»' -3Bgedaan bete
evredeo en schold op den
fitw-ïork naar Dunwood voerd
«g echter op het perron kw&m en he
tige rijtuig zagdat voor haar ei
bruik was gekocht, werd zjj
eu verzekerde Herbert, dat
via de wereid w»s.
se)* in de kleine
zjj zich
oep
egr06"
e voetje in het water. L>eie heer ver
j- „te zich nietiin droomexi)®3: maar \<tfgde
belangstelling den wedloop »«n twet^'^n
good#t zij het Tijtuig niet
toen het haar was genaderd- - Ee_
Blozend richtte zjj zich °P, ter»®' j^Br
waar werd, dat de d»"R den bU'
vestigde. yook
"Zie dat meisje een
voeten, en eendoor de z- V,
den strooien hoed aan
is inderdaad eelt lande) igd had om «e
Voor dat de heer het traliehek en
antwoorden, liep Dora