NIEUWE
tDagSlaó voor cfëooró- en Sêuiè-éCollanó.
Amsterdamsche Brieven.
No, 4412.
Woensdag 1.4 Februari 1900.
24ste Jaargang.
BUITEJtfLAN 1).
DE INDISCHE OOM.
Engeland.
Frankrijk.
Duitschland.
HliRIEHSCflECOIIliilT.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Haarlem f 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Aizonderljjke nummers<0,03
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUREAUSt. Janstraat Haarlem.
PRIJS DSR AD VERTE STTISN
AGITE 2IA. NON AGITATE
Van 16 regels50 Cent
Elke regel meerl1/^
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie a Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
12 februari 1900.
Mjjn laatste brief eindigds met eene ern
stige waarschuwing aan de bezoekers van
het To meel tegen de zeer verderfelgkö stuk
ken, welke in dea laatste u tijd op de Am
sterdamsche tooneelen worden opgevoerd.
Daarover zoude men trouwens nog meni-
gen brief kunnen vullen. Genoeg kan daar
tegen nauwelijks gewaarschuwd worden
want de invloeddien door het slechte too-
neel wordt uitgeoefend niet op enkele, maar
op alle klassen der maatschappij, is ia de
hoogste mate verderfelijk. Niet slechts wor
den daar de sluimerende hartstochten wak
ker geschud, geprikkeld en gevoed, niet al
leen krjjgt het oog tooneelen te zien, het
oor woorden te hooreD, die de zedelijkheid
kwetsen en de reinheid wegvegen van het
nog onbedorven gemoed maar er worden
stellingen en leeriügen verkondigd, die lijn
recht in strijd zijn met onze Christelijke
begrippen er wopdt den spot gedreven met
de heiligheid des huwelijks en vereenigin-
gen worden goedgekeurd, jaals idealen
geprezen, alleen op natuurlijke liefde, zoo
niet op minder, gegrond.
Maar genoeg daarover. Een briefschrij
ver mag wel eens vluchtig op zoo iets wij
zen, een preek houden is zijn roeping
niet.
Er is in Amsterdam ook vaak veel te zien,
wat zeer interessant is en waaraan niemand
zich behoeft te ergeren. Daar hebt gjj bij-
voorbeéld het Ashantie-dorpdat tegenwoor
dig vertoond wordt in de zalen van het
Paleis van Volksvlijt, eene vertooning, die
ons een aardigen blik doet slaan in het
dagelijksch leven der nog weinig beschaaf
de volken van Atrika's Westkust, hoewel
onder hun soort toch wel een der meest
beschaafde. In een volgenden brief stel
ik mij voor het een en ander van dit volkje
te vertellen thans wil ik volstaan met er
op te wjjzen, dat het wel de moeite waard
is er eens naar te gaan kijken, maar men
FEUILLETON.
28.
Vervolg)
"Onlangs ontving ik een brief van Julie//,
antwoordde tjj, terwjjl zjj den heer Hastings van
ter X]de een schalkachtigen blik toewierp „zij
scbjjnt zeer verlangend om te vernemen, welk
werelddeel de heer Hastings thans bereis*, en
of hjj ook van plan is Rozenvilla weder te be
trekken./'
Oom Rudolf mompelde iets van //3lang» en
xeide vervolgens«Gij moet ^en brief onbe
antwoord laten, of ten minste volstrekt geen mel
ding van rojj mBken zjj moet mjj als een vreem
de, maar niet als haar oom ontmoeten.''
Herbert Hastings besloot, om den volgsnden
dag met Dora te gaan spreken en haar ten
huwelijk te vragen. Hij kon den ganschen nacht
niet slapen en overlegde bij zichzrlven, hoe hjj
haar in de fraaiste bewoordingen zjjn voorstel
xou doen, en haar de gevoelens openbaren die
hem ten haren opzichte bezielden. Bi) waï to
moede, alsof zjj hem een weigerend antwoord
zou geven, waardoer al zjjne schoone verwach
tingen vernietigd zonden worden. Mnivr de mor
gen brak aan, doch Herbert had geenc gelegen
heid, om met Hora alleen te zijn. Oom Rudolf
bleet steeds bjj haar, zij moest hem over hare
moeder spreken, zij moest hem de boodschap,
waarmede zjj Dora voor oom Rudolf belast had,
letterljjk oververtellen, zjj moest hem van tante
moet niet al te goedhartig zijn, in het
vragen zijn zij meesters en goedkoop is het
niet, wat zj) te koop aanbieden. «Het
zijn toch nog echte wilden,» hoorde ik ie
mand zeggen «welk eenigszins beschaafd
mensch stelt zich zoo ten toon en staat zoo
te springen en te dansen en zich in allerlei
bochten te wringen 1»
«He,» was mijn antwoord, «vindt gij ^at?
Maar ga dan eens iu onze spectacles-vané's
kijken en zeg mij eens of daar niet heel
wat dames en heeren zich bij hunne voor
stellingen bij huüne dansen en sprongen
minder ten toon stellen dan die halve wil
den En hebben wij dan wel het recht
ons met ouze beschaving op een voetstuk
te plaatsen en laag neer te zien op die min
der ontwikkelden, wij, die toch door onze
tegenwoordigheid iedereen gaat immers
in dezen tijd naar de spectacles-variés
eene soort voorstellingen aanmoedigen, die
volgens uw eigen uitspraak niet voor zoo'n
hoogs beschaving pleiten
«Hm, ja, daar is wel iets van aan,» zeide
hij, «al is er altjjd toch nog eenig verschil
ia de soort voorstellingen. Geheel ongelijk
kan ik u echter niet geven. Er ligt iets
wat den inensch onwaardig is in die clown's-
voorstellingendie extravagante dansen,
dat lichaamverwringen in onmogelijke boch
ten dat onzinnige schreeuwen en gillen.
Zonden die lieden zich zelven misscbien be
wust zijn van het minder menschwaardige
van hun doen, daar zij hun aangezicht zoo
danig besmeren dat rij onkenbaar zijn.»
«Ik betwijfel,» hernam ik, «of het z:ch
willen schuil houden de reden is van hun
vreemdsoortig blanketsel en hun potsierlijk
costuum. De voornaamste reden is, dunkt
mij, dat zij willen doen lachen. De inen-
schen willen 's avonds lachen, zich amu
seeren, vergeten, dat het leven zoo zwaar,
de strijd om het bestaan vaak zoo drukkend
is. Aan den voet van het Kruis kracht en
troost zoeken en vinden och daar
aan denken zoo weinigen. Dan maar ver
getelheid gezocht bij clown's en consorten,
Emma, van Eugenie en van Julie alles zeggen
wat haar bekend was, zjj smeekte hem echter
niet te hard tegen moeder en dochter te wezen.
^Eugenie zal ik vriendelijk bejegenen,// zeide
hij, //want zij schijnt goed voor u te zjjn ge
weest ook tante Emma wil ik vergeving schen
ken maar Julie kan ik het bedrog dat zjj ten
opzichte van u heeft gepleegd, nooit vergeven."
Herbert zocht te vergeefs naar eene gelegen
heid om Dora alleen te spreken. Er was bjjna
eene week verstreken, voor dat bet com Rudolf
in de gedachten kwam, dat hij Dora voor zich
zelven alleen in beslag had genomen.
„Hoe zelfzuchtig kan men tcch worde»,//
bromde hjj en ging de kamer uit, „waarachtig,
ik heb Herbert en Dora lang gecocg in den
weg gestaan
Oom Rudolf had een geruimen tijd in de
huiskamer op en neer gestapteiudeljjk begon
bet hem te vervelen, hjj zette zich op de canapé
en viel in slaap. Zoo troffen Dora en Herbert
hem aan.
Dora boog zich over hem heen, en gaf hem
een kus.
„Outwaak eens, oompie
Hjj wreef zich de oogen, zag Dora, wier ge
laat mat een zachten blos was overiogen aan
en wist nu hoe de zaken stonden.
Herbert en Dora waren verloofd. Zijne moeder
en zjjne zuster waren tevreden met die verloving:
oom Rudolf had de handen zegenend over het
jonge paar ui'gestrekt en gezegd, dat hjj voor
taan beiden als zjjne kinderen beschouwde.
die zich uitsloven, otn de menschen te doen
lachen.»
«Ja,» giug miju buurman voort, «en die
ons doen lachen terwijl zjj zelven mis
schien bitter weanen. Mij is het ten minste
wel eens voorgekomen, aDuf er ouder die
arme kerels, en die opgedirkte danseressen
en zangeressen heel wat onder waren, die
meenden voor heel wat beters in de wieg
gelegd te zijn mislukte genieën, God
weet, door welk ongelukkig toeval mis
lukt en die nu eeu karig bestaan vin
den door anderen te doen lachen terwijl
hun zelven het hart tegen de keel slaat,
't Is daar ook niet alles goud wat blinkt.
Het niterljjke is vaak zeer in strijd met het
innerlijke.
«Wel mogeljjk mijn waarde heer bij
hen zal het wel vaak heeten: «II faut vivre,
soit vie de misère.»
«Maar denkt gij, dat het in onze dage-
lyksche omgeving ook niet dikwijls zoo gaat?
Niet alleen op de planken vertoont men zich
met een ander gelaat, dan men zoude zet
ten, wanneer men geheel vrij was, en ook
in het gewone leven slaat den rnenech wel
eens het hart tegen de keel, terwijl hij lacht
en vrooljjk schijut en niet wil laten mer
ken aan anderen, dat hem ietS^met wee
dom of angst vervult.»
«Och, wat zal ik daarop antwoorden
Ieder speelt zijn rolletje. De wereld is een
speeltooneel, dat heeft vader Vondel al
gezegd. Ad'eu, mijnheer, dank u voor uw
aangenaam gezelschap, maar laten wij nu
ons gesprek eindigen, anders worden we
nog heel ernstig
«Juist, en ernstig ziju dat vooral niet
in den tegenwoordigen tjjd nu! ernstig
zjj a hoe vervelend!»
De Britten geven den oorlog in Zuid-
Afrika tegen de Bóeren-Republieken nog
niet op.
Volgens de Supplémenlary Army Esti-
Het huweljjk zon eerst in October worden vol
trokken. De heer Hastings wilde op Rozenvilla
nog eenige veranderingen doen plaats hebben
de villa moest het Eden zjjn, waarin hjj voor
taan gelukkige degen hoopte te sljj'en. Oom
Rudolf drong er echter op aan, dat zjj een huis
in de wereldstad zouden koopen, waar het
jonge paar dan de wintermaanden kon door
brengen.
Nadat alles geregeld wzs, besloot men dat de
oom onder den naam van Hamilton, die de heer
Hastirgs toevallig op zijn reis had ontmoet, zou
voorgesteld worden.
Da beide heeren kwamen vroeg in den mor
gen aan. Oom Rudolf wierp eenen donkeren bhk
op Rustoord, waarvan deuren en vensters geslo
ten waren. De familie scheen afwezig te zjjn.
De dienstboden van de villa hieven eea luid
hoera aan, toen zjj geheel onverwacht hun heer
wederzagen.
Na de eerste hegroeting vroeg de heer Has
tings of de familie Deane op reis was.
Het gelaat van mistress Leak betrok.
//Hebt gij waarljjk niets anders te vragen,
tnjjnheer?// zeide zjj //Ik kan dat meisje niet
uitstaan het is een onuitstaanbaar dwaas schep
sel. Eerst kwam zjj elke week raar u vragen
en bladerde in uwe boeken toen echter Au
gust Grey met lichtmis kwam. nam hare belang-
stellicg eene audee richting, beiden gedroegen
zich inderdaad zeer schandalig.//
//Is August Grey hier geweest? Wat kwam
bij doen
«Wel, hjj kwam met zak en pak, met honden
en geweren, om te gaan jagen." //Het beteekent
male vraagt de Engelsche Regeering nog
13 mtllioen pond sterling en 120.000 man
troepen. In bet geheel wordt het Engelsche
leger dan 339,853 man.
Voor het loopende jaar worden de uit
gaven begroot op 43.617.200 pond sterling.
Om aan veel menschen te komen
heeft het Ministerie van Oorlog in Enge
land de minimum lengte vau vrjjwillige:s
voor alle wapens verlaagd, zoodat ieder d e
ge n dwerg is, d enst kan nemen. Of dat
in verband staat met den kolossalen toe
vloed van vrijwilligers waar Engelsche
couranten op bluffen
In Parijs werd Zondag-middag weer eene
schandeljjke vertooning gehouden. Het lijk
vau den Russischen democraat Pierre
Lanof werd op Montparnasse ter aarde
besteld.
In den begrafenisstoet liepen tal van
Fransche en buitenlandsche revolutionnaire
groepen mede, alle voorzien van schilden
met opschriften en dragende tal van kran
sen. Langs den weg van het sterfhuis naar
den doodenakker hadden eenige incidenten
plaats. Een priester d e voorbij kwam, werd
luidruchtig en dreigend aangemaand het
lijk te groeten, waartegen de geesteljjke
natuurlijk niet de minste bezwaren maakte,
een paar maal werd een roode vlag ont
plooid, die daarop door de politie na een
kort gevecht werd afgenomen. Overigens
liep de begrafenis ordelijk af.
Bijzonder de aandacht trok een krans van
doornen met roode egelantieren en voor
zien van een zwart lint met het opschrift:
«De Siberische gedeporteerden en dwang
arbeiders aan hun grootmeester Pierre
Lanof.»
In den Duitcchen Rjjksdag had gisteren
de eerste en tweede lezing plaats vau de
vriendschapsverdragen met Tonga, Sam.a
en Zanzibar.
De minister V o n B 1 o w verheugt zich,
dat de zuivere scheiding, die hij verleden
jaar iu de begrootings-commissie aankon
digde, door de medewerking der Vereenigde
Staten :s bereikt.
Hij beschouwde de verdragen in bijzon
derheden en verzekert dat voor Duitschland
de afgestane gedeelten geen belangrijke
voordeelen hadden,
niets, zeide hjj, „dat de heer Hastings afwezig
is." En hjj at, dronk en vloekte als een ketter.
Ten laatste raakte hjj in het net, dat Julie hem
gespannen had, zjj verhaalde hem van een schat-
r jjken oom uit Indië, wiens eenige erfgename zjj
iou zjjn.»
„Die slang!// mompelde oom Rudolf en balde
zjjn vuist.
„Het zal mjj niets verwonderen, indien August
het eerste het beste meisje neemt, dat hem geld
kan aanbrengen,// vervolgde mistress Leak, /rik
heb dien knaap nooit mogen Ijjden ik heb
hem van kind af aan gekend, en ik weet hoe
het mat hem gesteld is toch kan ik niet dul
den dat Julie hem wegkaapt."
//Waar bevindt zich thans de familie Deane
//Zjj ziju naar Saratoga gegaan. Men zegt, dat
zjj den ganschen winter gebrek hebben geleden,
om het geld voor eene badreis bjjeen te gareB.
Julie zou niet weinig verheugd sjjn als de oude
oom in Oostindië kwam te sterven.»
„Hmkuchte oom Rudolf, die als vreem
deling geheel onopgemerkt was gebleven. »Wat
zoudt gjj er va» zeggen, als wjj ock naar Sa
ratoga reieden», vroeg hjj, toen hjj met Herbert
alleen was//daar zullen wjj de jonge dames
in al haren glans zien schitteren, en wellicht
nog-meer van dea ouden oom vernemen. Uwe
zuster en Dora moeten daar ook komen, het zal
prettig voor ons zjjn als wjj de ontmoeting van
de dames kunnen gade slaan.»
//Ik vrees, dat gjj geen zelfbekeersching ge
noeg zult hebben, lieve oom.»
„Toch wel, tcch wel, dat zal wel gaan.»
Wordt vervolgd.)
