NIEUWE
iDag6laè voor cfëooró- en Suió-tXollanó.
Strijden en lijden.
No. 4651,
Woensdag 28 November 1900.
25ste Jaargang,
AGITS ma WOTS agitate.
Be pleegzoon»
BUITENLAND.
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen;
BUREAU: St. Janstraat Haarlem:
Van 16 regels50 Cent
Elke regel meer71/,
Grooie letters worden berekend naar plaatsruimte}
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie k Contant
Redacteur-Uitgever, W. KAPPERS.
Het laatste gedeelte onzer z. g. eeuw
van beschaving kenmerkt zich door het
werk der duisternis.
Vreeseljjk is het lpden van den recht
vaardige van onzen tijd. Wie hoopt op
rechtdoen als hjj verongelijkt is slaat de
plank mis. Vraagt de verdrukte om recht,
dau worden nieuwe aanslagen tegen hem
gesmeed om hem te verpletteren.
Zuid-Afrika toont ons waar wp heengaan.
De zaak van Transvaal en Oranje-Vrijstaat
leert ons hoe de tirannen van onzen tjjd
het recht der volken verkrachten, hoe zij
een volk durven tergen, verdelgen en van
de wereldkaart trachten uit te wisschen.
De Vorsten van Europa spelen een hui
chelspel, dat doorgedrongen is tot in de pa
leizen der grooten en tot in de hutten der
armen. De Vorsten van Europa hielden
een Vredesconferentie te 's Gravenhage en
't had den schijn, dat een alleluia zou wor
den gezongen over de geheele wereld. Het
was also! iedereen in vrede wilde leven. An
ders was in de Kabinetten beslist. De Zuid-
At rikaansche Republieken waren toen reeds
op de doodenlijst ingeschreven.
Hebzucht naar het eigendom van een
vredelievend volk deed het schijnheilige
Engeland het internationaal oorlogsrecht
schenden. De gekroonde hoofden keerden
hun huichelend aangezicht af van het te
beginnen gruweldadig spel en keizer W i 1-
helm, eenmaal zoo fier in het krijt ge
treden voor de Boeren van Transvaal, liet
zich de handen vullen met een paar
eilanden.
Het kanon bulderde in de velden van
Zuid Afrika, De Boeren vertrouwden op
hun goed recht en verdedigen tot op dit
oogenblik hun dierbaren geboortegrond.
Hoog op stjjgen de vlammen uit de hoe
ven waarin de overweldiger den brand
steekt, smartkreten gaan hemelwaarts van
vrouwen en kinderen over een schandelijk
wellustige bende, die eer en fatsoen ver-
FE ILLS T ON.
(Vervolg.)
25
Meja stond voor het raam van hare
kamer, rij had den natten mantel nog niet af
gedaan, wist misschien niet eens, dat zjj hom
nog aan had. Zjj keek droomerig naar de don
kere wolken, die langs den hemel joegen ea
een gelukkig lachje speelde om hare lippen.
Vergeten was de ontmoeting in het woudhuisje,
verdwenen de gestalte van den vriend barer
kinderjaren zjj zag maar één ding die
donkere oogen, die blik, die haar willoos maakte,
zfj hoorde nog die zachte, fluisterende stem,
waarin innige genegenheid lag. Het was een
zoete, beangstigende droom, een gevoel, waarvan
zjj met zeggen kon of het haar gelukkig of
ongelukkig maakte.
De Lente had nu haar intocht gehouden. Zjj
was zegevierend te voorscbjjn getreden uit den
strijd met storm en koude, met novel en rjjp.
Overal op de aarde was jong, nieuw leven.
Door het groenende bergwoud klom een een
zame wandelaar rustig bergopwaarts. Htt was
nog vroeg in den morgen. Nog hing een lichte,
blauwe nevel over het woud, en de dauw lag
zwaar en vochtig op den met mos bedekten bo
dem. Slechts eökele vogelstemmen klonken in
de morgenstilte, en ia de hooge toppen ruisohte
en bruiste het alsof de wind ze zacht bewoog.
geten zich werpt op de onschuldige slacht-'
offers die hun verdedigers missen. In Zuid-
Afrika wordt gestreden en geleden. Engeland
wordt gehaat door geheel Europa, maar het
spot met dien haat en meent het Boerenvolk
bijnaneen, geheel vernietigd te hebben.
De Engelschen hebben de Zuid-Afrikaan-
sche Republieken reeds geannexeerd, maar
in de werkelijkheid is het anders.
De Boerenbevelhebbers Botha. De
Wet en anderen zjjn er nog.
Het geheele Westen van Natal is nog
vol Boerencommando's, de spoorljjnen wor
den nog steeds opgebroken en bruggen
vliegen nog in de luchtde Boeren her-
nernea bij herhaling de plaatsen die zij
door overmacht gedwongen moesten ver
laten. Wakkerstroom, de hoofdstad van het
district van dien naam, is viermaal door de
Engelsehen genomen, maar ook viermaal
kwamen de Boeren terug en de stad is weer
in hun bezit.
De troepen van generaal French wer
den dezer dagen dicht bij Pretoria door
de Boeren totaal gedemoraliseerd en ach
tervolgd.
Machadodorp werd den 25sten Augustus
door de Engelschen bezet. De Engelschen
overmeesterden met 60.000 man en hon
derd kanonnen den spoorweg tot aan Ko-
matipoort. Maar een maand later, op 20
September,was Machadodorp weer het eigen
dom der Boeren.
Christiania, Sehweitzer-Reinike, Bloem
fontein, Wolmaranstadt, Klerkdorp, Lich-
tenburg, Potchefstroom, zelfs Krugersdorp,
zjjn herhaalde malen door de Boeren her
nomen.
De Boeren ljjden en strjjden Hun be
velhebbers versloegen bjj herhaling het leger
van Lord M e t h u e n terwijl de Engel-
sche generaal Carington, nog kort
geleden door D e 1 a R e y bij Rustenburg
weken lang werd ingesloten, en gene
raal Bade n-P o w e 11, werd vlak bp
Pretoria door de Boeren-commando's achter
volgd.
Egbert Rnneck was op weg naar den Alben
stein, hjj wilde woord houden en het kruis daar
boven zelf onderzoeken. Nu kwam hjj uit het
woud op eone kleine hoog gelegen bergweide
en vlak over hem stak de geweldige roiswaud
in de hoogte. Naakt en steil verhief hjj zich
uit het donkere groen der dennen, die aan zij
nen voet stonden. Het geheele bovenste deel
was wild, gespleten en gescheurd, daar wortel
den slechts eenige dwergdennen en kreupelhout
in de spleten.
Op den top stond een reusachtig kruis, dat
den geheelen omtrek onder zijne breede armen
scheen te willen beschermen.
De hooge, eenzaam opstekende rots speelde
een hoofdrol iü ds sagen vau het omliggende
land. Hier in de bergwouden moesten de ge
heimzinnige wezens rondgewaard hebben, waar
van da herinnering nog altjjd in den volks
mond voortleefde en die volgens het bjjgeloof
zelfs nu nog van tjjd tot tjjd gezien werden.
Da Albenstein verborg verzonken schatten, die
diep in zijn ingewand sluimerden en op bevrjj
ding wachtten. Reeds menigeen had de poging,
om ze meester te worden met den dcod geboet.
Alleen de almachtige springwortel kon de ge
sloten diepte opnemen. Wie dien gevonden heeft
en driemaal tegen d8 rots slaat
püie brengt uit nacht en duister,
In gouden flonkarschjjn
Met ongekendea luister,
De schatten, die er zjjn \n
Vreemd toch, deze woorden klonken den jon
gen man aanhoudend in de ooren, teiwjjl hij
In het noorden van Transvaal is het den
overweldiger nog niet gelukt door te drin
gen. Lydenburg is wel eenige dagendoor
de Engelschen bezet geweest, maar te Kru-
gerspost en Leydsdorp hebben de Britten
nog geen voetstap kunnen zetten. En daD,
het district Zoutpansberg, dat het groot
ste^ is van den Transvaal, bleef tot heden
van den Engelschman bevrijd. Iu tjjd van
nood vinden bier de Boeren hun eigenlijke
spelonken en schuilhoeken.
In het Zuiden van het goudland is ge
neraal D e W e t nog oppermachtig, hij laat
nu en dan lachend wel eens een onscha-
delpken trein der Britten aldaar doorgaan
naar Pretoriaom straks weer te nemen
een trein die hem nuttig kan ziju.
Is het niet bespotteljjk dat Engeland durft
spreken van overwonnen te hebben de Zuid-
Afiikaansche Republieken?
Zullen de Europeesche Mogendheden hun
goedkeuring hechten aan zoo'n annexatie?
De tijd zal het leeren.
De Boeren echter zullen ljjden en strij
den tot den laatsten Boer en het laatste
Boerenkind, tot de laatste zuigeling is
vermoord. En zeker ook voor hen die lij
den en strijden zal de zon der glorie door
breken, al blijft ze thans schuil achter de
wolken. Engeland zal zijn verdiende straf
niet ontgaan.
Frankrijk.
President K r u g e r heeft gisteren-na-
middag een onderhoud gehad met den heer
Delcassé, minister van Buitenlandsche
zaken der Fransche Republiek.
De Figaro meldt dat de President gis
terenmiddag een bezoek heeft gebracht aan
de overblijfselen van de tentoonstellingen
daarbij ook het Transvaalsche paviljoen
heeft bezocht.
DeMatin opent een inschrijving om aan
Koningin W i 1 h e 1 m i n a bjj gelegenheid
van haar huwelijk een geschenk aan te
bitden, en doet hiervoor een beroep op de
Fransche vrouwen.
aan den zoom der bergweide stond. Het was
het laatste vers van het oude volkslied, dat ook
bjj in zjjn8 kinderjaren gekend, maar nu reeds
lang vergeten had. Voor hem waren er geene
verzonken schatten meervoor hem was de
diepte dood en ledig, en toch weerklonk dat
lied onophoudelijk in zijn binnenste of lierer
de stem, die het herhaald had.
Hjj haatte het in het diepst van zijn ziel
dit schoone, verleidelijke beeld, dit meisje, dat
den vriend zijner jeugd met baar net omspon
nen had, en nu meesteres in Odensbeig wilde
worden, maar hij kon zich aan den bctooversn-
den klank dezer stem niet onttrekkengeen
werk en wilskracht hielpen tegen den demoni-
schen gloed dezer oogen.
Hjj ging de bergweide over en keek met on
derzoekend oog naar den Albenstein. De zware
sneeuwmassa's van den sfgeloopen winteren de
laatste voorjaarsstormen, hadden het kruis daar
boven zeker geweldig geteisterd, maar toch scheen
het vast en stevig te staan.
Plotseling bleef Egbert staan zijn voet scheen
aan den grond vastgenageld, terwijl zijn blik
onafgewend aan den top der rots hiDg. Daar
boven bewoog zich iets, hij zag den om
trek eener gestalte zich duidelijk tegen dan
steen afteekenen, zjjn scherpe blik her
kende ze terstond, ondanks den grooten af
stand.
Het was dus geene bloote praleijj geweest,
geen vluchtige lnim het vermetele meisje had
werkelijk het waagstuk ondernomen, zooals het
scheen I
Egberts voorhoofd rimpelde zicb, maar aan
Te Marseille heeft men een tramrjj-
tuig, waarin Engelschen zicb bevonden, met
steenen gebombardeerd. Geen ruit bleef van
de tram heel. De vjjf Engelschen moes
ten in den tram op den vlcer gaan liggen
om aan den steenregen te ontkomen. Een
hunner werd door een steen aan het hoofd
gewond. In een rjjtuig namen de heeren
de vlucht.
De woede van het volk was groot om
dat een paar Engelschen bjj het voorbjj-
r jjden van president K r u g e r den hoed
op het hoofd hadden gehouden. De En-
gelsche pers vindt dat vergrijp niet groot.
Nog daargelaten dat het zeker niet nobel
is tegenover een dapperen vijand dien de
Britten overwonnen noemen, is het eigen
aardig na te gaan hoe de Engelschen in
tegenovergestelde gevallen denken en
schrijven.
Duitschland.
De Mecklenburgsche Hertog-regent heeft
den referendaris V o n E n g e 1 tot Kamer
jonker benoemd. Deze heer is aan Heitog
Hendrik toegevoegd en zal hem naar
Nederland vergezellen.
Hertog Hendrik heeft eenige dagen
in Eisenach doorgebracht waar Z. H. een
bezoek bracht aan den Erfgroothertog van
Saksen-Weimar.
Engeland.
In het Britsche Rjjk gaan stemmen op
voor het recht der Boeren in Zuid-Afrika.
Zaterdag stelde de heer Alderman
Gave, werklieden-afgevaardigde, in de
zitting van den gemeenteraad van Cork
voor, president K r u g e r het eereburger
schap aan te bieden. Het voorstel werd
ondersteund, maar de Lord Mayor H e g a r t
weigerde het in behandeling te nemen.
Deze weigering was oorzaak van een lang
en heftig debat, dat eindigde in een motie
om de zitting te verdagen als een protest
tegen het besluit van den Lord Mayor.
Dezemotie werd met groote meerderheid
aangenomen.
De Engelsche pers maakt op de meest
laakbare manier melding van de aankomst
van president Kroger in Frankrjjk.
Kinderachtiger als de Times zich uitdrukt
kan het haast niet. Dat blad meent dat
K r u g e r, in plaats van naar Europa te
gaan, zelf beter deed om mede te vechten.
De Times schijnt niet te weten dat de
terugkeer was niet te denken, ook hjj wai reeds
bemerkt geworden. Hjj nam daarom den berg
stok van den schouder en begon langzaam naar
boven te klimmen.
De weg, die van hier naar den top der klip
leidde, eischte ontegenzeggelijk een vasten blik
en een moedig hart. Het was een soort van ja
gerspad, dat vlak langs de a steilen afgrond liep
en een blik in de diepte veroorloofde. Somtjjds
verdween het geheel en dan moest hjj over stee
nen en boomwortels verder klimmen, en zelf
het pad zoeken, tot de gebaande weg op eeni-
gen afstand weer zichtbaar werd.
De jonge ingenieur had de kalmte, waarmede
hjj anders de beklimming volbracht, verloren,
dikwjjls stootte zjjn voet tegen een steen en hjj
had aanmerkeljjk meer tjjd noodig dan gewoon-
ljjk, voor hjj eindeljjk den top bereikte. Daar
stond ze voor hem, Cecilia Von Wildenrood,
door het heldere morgenlicht bestraald in al hare
schoonheid en overmoed.
Kijk, mjjnheer Runeck, hoe aardig, dat
wjj elkaar hier op den Albenstein ontmoeten I
Gjj hebt den noodigen tjjd gebrnikt, om naar
boven te komen ik was er gauwer
Ik ken het gevaar aan den weg verbon
den, antwoordde Egbert bedaard, en daarom
jnist tracht ik het te vermjjden.
Gevaar? Daar heb ik zelfs niet aan ge
dacht 1 Gjj dacht dat ik het niet wagen zou, om
alleen dezen weg te betreden en anders toch
wel na vjjf minuten zou terugkeeren. Wat zegt
gjj er nu van
Wordt vervolgd.)
ABOKTHHMENTSPBIJ8
Per 3 maanden voor Haarlem
PBIJS DEB ADVEHTSEÏTIBW.
