NIEUWE
agBlaó voor cftooró* on
's Menschen waarde.
No. 4750,
Woensdag 27 Maart 1901.
25ste Jaargang.
BERICHT.
Haar Zegepraal,
BUITENLAND.
Per 3 maanden voor Haarlem 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderlijke nummers0-08
Dit blad verschgnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
B rr B E A TT St. Janstraat Haarlem»
i i 50 Cent
Van 16 regels l t
Elke regel meer 71/)
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte^
Dienstaanbiedingen 25 Gents per advertentie k Contact
Redacteur-Uitgever, W. ESP PEES.
Ter gelegenheid van het vijf-en-twintig
jarig bestaan der Nieuwe Baarlemsche Cou
rant op 1 April zal a.s. Zaterdag een
feestnummer worden uitgegeven.
Wij vestigen de aandacht op de uitne*
mende gelegenheid om in dit nummer,dat
bewaard zal bljjven bij velen en waarvan
de verspreidiog uit den aard der zaak groot
is, advertentiën te plaatsen. De adver-
tentiën zullen ongetwjjfeld bet beoogde suc
ces afwerpen.
Dringend verzoeken wjj de advertentiën
voor dit nummer vóór Vrijdag in te zen
den, om voor eene goede orde in de plaat
sing te kunnen zorg dragen. Een feestnum
mer wordt gratis als bewijsnummer gegeven.
Afzonderlgke exemplaren kosten f 0.25.
DE ADMINISTRATIE.
De mensch is naar Gods evenbeeld ge
schapen. Deze waarheid toont de hooge
waardjj van den mensch aan. Maar nog
onvergeljjkelgk sterker spreekt het feit, dat
Gods Zoon zelf een mensch geworden is,
zooals wij, om de waardjj des menschen te
herstellen. Wanneer God de menschen zoo
zeer bemint, dat Hg zgn eigen Zoon op
offerde voor hen, en wanneer de Zoon het
niet versmaadde om zgn goddelgke natuur
met de menschelgke natuur te vereenigen
en uiterlgk als een mensch bevonden te
worden welke waarde moet dan niet de
mensch hebben
Kwam het op woorden aan, dan ware
de menschheidzich nooit zoozeer bewust ge
weest van 's menschen waardjj, als heden
ten dagewant nimmer werd er luider
en menigvaldiger gesproken over de «waarde
des menschen.» Maar helaas men ver
staat daaronder meestal slechts uiterlgk
aanzien, uitwendige houdingen waarde, zel
den de zedeljjke waarde en waardeering
ja, maar al te dikwjjls is datgene, wat de
F Eü ILLS TON.
30. (Vervolg.)
«O riep Kathleen, terwjjl zjj aan zjjn arm
ging hangeD, «waarom dan de stad maar niet
terstond overgegeven, en hem niet langer ge
aard
Hugh gaf haar een kus.
«Lieve Kate,// zeide hjj, «op die wjjïe wordt
de oorlog niet gevoerd, bjj zoude ona verach
ten als wjj ons te spoedig overgaven. Wjj moe
ten in het uur des gevaars geen lafaards zjjn.
Vaarwel, beate vrouw, adieu, damesik moet
mjj weder naar mjjn post begeven.»
De beide volg- nde dagen waren inderdaad
degen van grooten angst voor de arme vrouwen,
ofschoon zij betrekkelijk weinig tjjd hadden om
er over na te denken. Het aantal hunner patiën
ten groeide met ontzettende snelheid aan en
half doof van het gebulder vac het geschut,
hadden zjj de handen meer dan vol om de ge
wonden te verbinden, hunne verdroogde kelen
te laven en hun doodstrijd te verzachten.
De snelheid waarmede Cromwell zjjne aan-
tallen herhaalde en Ejjne onbedwingbare voort
varendheid, deed menig© berekening der ver-
dedigers falen.
«Ik moet frissche lucht inademen,// zeide
Bride driftig op den avond van den tweeden
dag, toen Hugh, die voor een uur van zjjn
wachtpost ontslagen was, het hospitaal binnentrad.
menschen, als door hun waardij geboden
beschouwen juist het tegenovergestelde van
betgeen de leer van den goddelijken Men-
schenzoou voorschrjjft.
Het evenbeeld Gods en de verlossing
door den mensch geworden Zoon Gods heb
ben alle menschen in hun waardigheid ge-
ljjk gemaakt. Maar houden wij ons ook
daaraan Wij beoordeelen den evenmensch
maar al te gemakkelijk, niet naar hetgeen
zgn ware waardjj uitmaakt, maar volgens
waardelooze uiterljjkheden öf bij rjjk öf
wel arm is en daarnaar meten wjj de eere
af, welke wjj aan hem bewjjzen. Aldus
schjjnt dan vaak de minder waardige mensch
ons veel meer te gelden, dan de meer waar
dige mensch.
We zgn wel niet in staat, het uitwen
dig onderscheid en verschil uit de wereld
te bannen, maar we moeten toch alle men
schen met dezelfde liefde omvatten. En die
liefde moeteen werkdadige liefde zgn en
zich bjj voorkeur tot den arme en behoef
tige uitstrekken.
Maar al te gaarne zgn de menschen ge
neigd om het bestaande onderscheid terug
te voeren tot Gods verordening en daar
mede zich te verontschuldigen, wanneer zjj
zoo weinig voor het uit den weg ruimen
van dit onderscheid doeD, terwjjl dat on
derscheid toch veelvuldig slechts door Gods
toelating en door het onrecht der men
schen ontst-an is, en derhalve elk mensch
den plicht heeft om het zjjne bjj te dra
gen tot het uit den weg ruimen daarvan.
De eerste plicht der liefde is de recht
vaardigheid.
Dit is ook de christeljjke gedachte, welke
de sociale hervorming doordringen moet.
Bjj, die zelf, als zoon van een armen hand
werksman uit Nazareth, werd geboren, heelt
ons door Zgn voorbeeld getoond, hoe wjj
in den mensch zgn waardigheid moeten
eeren.
Een wereld-wjjsheid, die in hoogmoedige
verblinding van Christus' leer is afge
dwaald, heeft in onze dagen eenerzjjds de
«Breng mij na« da een of andere hoogte
Hugh, waar ik den vjjand kan zien. Ik kan
hier niet voortgaan mat nsijn werk, »ls ik niet
een oogenblik vijj ademen kan. Ik moet de
rivier zien.»
«Neem haar mede," zeide zjjne vrouw. «Als
zjj ona in den iteek laat, kaa geen onzer uts
uitrichten».
Hugh bracht haar naar een punt van waar
men half Drogheda, de rivier de Boijne en het
kamp van Cromwsll duidelijk kon zien.
Het was een schoone herfstdag. De gouden
zon scheen even prachtig als zjj gewoon is te
doen «op de goeden en de kwaden,» de rivier
stroomde kalm voort, de oloempjes in de heg
gen sloten hunne teedere kelkjeswant de
avond naderdede bladeren waren nog niet
begonnen af te vallen, alleen de mensohenle-
vens vielen, talrjjk als de herfstbladeren, al
leen de harten der mensehen werden gebro
ken.
Bride sloeg de kap van haar mantel achter
over en liet de wind vrjj over haar gelaat en
door heure haren spelen.
«Ha,« riep Hugh, terwjjl hjj een paar stappen
voorwaarts deed, «is het mogeljjk f H jj i® met
dat al toch een roekelooze waaghals I Wg zullen
het vandaag toch winnen.»
«Waar f Wat f" vroeg Bride met openge
sperde oogen.
Hugh, die te zeer was ingespannen met kjj-
ken om opnieuw te spreker,weas stilzwjjgend naai
eene plek, watr een „verloren hoop// van Crom
well's volk bezig was aan de zuidzjjde aan te
i tasten!
waardjj des menschen zoozeer verlaagd, dat
de mensch meer of minder met het rede-
looze dier wordt geljjk gesteldander-
zjjds een zoogenaamden Ueberménschs uit
gevonden, die boven alle andere uitsteekt,
tot hun onbeperkten heerscher geroepen is
en doen kan, wat hem belieft, zonder aan
een gebod van zedeljjkheid gebonden te
zgn. Deze waanzin heeft veel weerklank
gevonden, voornameljjk bjj menschen, die
aan hunne ondeugden den vrjjen teugel
willen laten. Zjj geven zich voor «Ueber-
measchen» uit en gelooven daarmede een
vrjj brief voor alle booze lusten te bezitten.
De wereldgeschiedenis kent slechts één
werkeljjken Uebermensch. Hjj is in Bethle
hem's stal geboren. Maar wat hjj deed en
leerde, is juist het tegendeel van hetgeen
de hedendaagsche valsche wjjsheid als ken-
teekenen van de UebermeDschen aangeeft.
En zoo er, behalve de Godmensch, nog
Uebermeaschen zgn, dan zgn het degenen,
die zich zeiven beheerschen en hun even
mensehen beminnen, hen niet met voeten
treden.
HedeD ten dage zien wjj, hoe de volken
om de heerschappjj der wereld worstelen
en bloedige oorlogen voeren, of wel ruste
loos zich toerusten om zegevierende oor
logen te kunnen voeren. Maar zou dit alles
wel iets bjjdragen tot het geluk der mensch-
heid De ware wereld-politiek is die van
den goddeljjken Heiland. Toen Hjj de we
reld- heerschappjj aanvaardde, was niet oor
log het wachtwoord, maar het Vrede op
aarde
Tegenwoordig echter is een ontevreden
heid, een onrust over de menschen geko
men. De aarde schjjnt bjjkans te klein voor
den drang naar daden. Toen van het einde
der elide tot het einde der dertiende eeuw
de volken van Europa op geljjke wjjze door
onruBt en drang naar daden werden be-
meesterd, hadden zij toch een ideaal doel
voor oogen de bevrjjding van het H. Land.
Maar tegenwoordig gaat de jacht slechts
om stoflelgke goederen. Al wie de waardig-
Bride kon niets zien dsn /ook en een ver
ward gewoel ran menschen. Hugh's geoefend
oog kon onderscheiden, dat de mannen werden
teruggeworpen. Tosn zag hjj den persoon, die
hen aanvoerde, wankelen en vallen, hjj giste,
en terecht, dat htt de kolonel dier aideeling
was. Hjj zag den terugtocht, en, een kleur krjj-
gende van bljjdschtp, haastte hjj zich het nieuws
aan Bride mede te deelen.
Ia opgeruimde stemming keerde zjj naar het
hospitaal terug. Helaas 1 Waren zjj dichter bjj
de plek geweest, dan zouden zjj gezien hebben,
welke vreeseljjke onheilen de aanvallers hadden
aangericht, eer de val van hnn aanvoerder hen
genoodzaakt had terug te trekken, en noch zjj,
noch het garnizoen zonden ooit gerekend heb
ben op de vermetelde daad van den generaal,
die, zjjne manschappen met het ljjk van een
zjjner beste officieren ziende ttrogkeereD, ter
wjjl velen bunner kameraden, die beproefde hel
den waren dood onder de wallen lagen, oogen-
blikkeljjk in persoon aan het hoofd zjjner reser
ve voorwaarts rukte, teneinde van het bepaalde
voordeel te profiteeien, het zwakke punt op
nieuw aantastte, en eer de duisternis over de
ongelukkige stad gevallen was, meester was van
haar lot.
De maan rees even prachtig aan den hemel,
als op den avond toen de nonnen zich op de
rivier inscheepten. Zjj was nog niet aan het
afnemen, de schoone herfstmaan wierp dien
nacht haar licht op het veld van Ijjken, die
onder de woeste hand van den bloeddorstigen
geweldenaar gevallen waren.
Hugh was met de wacht over het hospitaal
heid des menschen bewaken wil, mag niet
in het stoffelijke opgaanen wie den vrede
voor zich zeiven zoekt, hg moge, in ge
dachten of per spoor of per schip, de we
reld doorkruisen, zooveel hg wilmaar hg
vindt dien vrede slechts op één plaats bg
de kribbe van Bethlehem
Rusland.
Bg het oproer te St. Petersburg zgn tien
studenten gedood, anderen werden gewond.
Een groot aantal zgn in de gevangenis op
gesloten.
Volgens een bericht van de eNorth Chi
na Daily Neu>s> zal het verdrag tusschen
Rusland en China over Mantsjoerge den
26en van deze maand worden geteekend.
De Russen zgn de overige Mogendheden
te slim af geweest, zjj hebben reeds hun
deel uit den veroverden buit genomen.
Engeland.
De Jiego-pers is verontwaardigd nu de
Boeren de vredesvoorwaarden niet hebben
aangenomen. De Daily Mail zegt«tegen
over zooveel snoodheid der Boeren en de
edelmoedigheid der Engelschen, is plicht
de Boeren te slaan tot ze genoeg hebben.»
De «St. James, Gazette en de Times noe
men de voorwaarden door Engeland gesteld,
grootmoedig. De bladen begrijpen niet,
waarom de Boeren ze niet met beide han
den hebben aangegrepen»
De Times richt tot de waarachtige vrien
den van de Boeren de opwekking hen aan
te sporen zich zoo spoedig mogelgk te on
derwerpen, want het laatste woord voor
vrede is thans door Engeland gesproker*
De Manch. Guardian en de Daily Newt
betreuren het dat de minister Cham
berlain zich met de zaak te veel heeft
bemoeid, had hg Lord Kitchener en
generaal Botha hun gang laten gaan,
dan zou de Lord wel meer onafhankelijk
heid den Boeren hebben toegestaan.
Louter vage beloften tan zelfbestuur dat
«later»zal worden gegeven, beteekenen niets
voor de Boeren, die op de eerste plaats vrg
willen blgven.
Nu is het sluiten van den vrede voor
onbepaalden tijd uitgesteld, om nog meer
ellende over Zuid-Afrika te brengen en ook
belast geworden, en bjj het begin van den nacht
bracht hjj de beklemde haitsn der vrouwen
eenige hoop, door het bericht, dat er tusschen
het garnizoen, dat zich nu op de molenheuvel
(eene positie, die de sleutel voor de gantche
stad was) had teruggetrokken, en met de be
legeraars onderhandeld werden er was beloofd,
dat men het leven der bezetting zoude sparen,
indien de s'ad zich onmiddelljjk overgaf. Sir
Arthur Aston, ziende dat verdere tegenstand
nutteloos was, nam de voorwaarden aan, en gaf
zich over.
Ingevolge alle gebruiken eener beschaafde
wjjze van oorlogvoeren moest het conflict hier
mede geëindigd zjjn.
Doch de dappere grjjze ridder, die in zjjne
jeugd voor koning Sigismund van Polen gestre
den had, die was uitgerukt met Gustasf Adolf
die de koninklijke ruiterjj te Edge-hill had aan'
gevoerd, wist nog niet met wien hjj te doen
had. Wreeder dan de Kozak en gewetenloozer
dan de Turk, stoorde Cromwell zich weinig aan
gedane beloften.
«De bloem van het Iersche leger is thans
in uw macht, generaal,» zeide kolonel Jones.
„Spaar dau niemand,» was het antwoord
van zjjn aanvoerderjaag allen over de
kling.»
De nacht was niet langer stil in Drogheda
Uren achtereen hield het bloedbad aan, Sir
Arthur Aston viel met het zwaard in de hand,
en zjjngljjk werd in stukken gehakt. Doch ein-
deljjk liep de nacht ten einde en de natuur
ontwaakte weder tot een schoonen dag.
Wordt vsrsoigi)
ABONNBMBKTSPBIJS
PBIJ8 DBR ADVBBTBSTIBN.
AGIT55 MA WOB AGITATE
