NIEUWE
HDagêlaó voor tfflooró- on Suió-éCollanó.
De zaak-Ter Laan.
So 4912,
Woensdag 9 October 1901
26ste Jaargang-
©0 misèaaó
ABONBBMENTSPBIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p.
Voor het buitenland 2
Afzonderlijke nummers
Dit blad verschjjnt
Hogelijki, behalve Zon- en Feestdagen.
BÜEBAU: St. Janstraat Haarlemi
/1.10
«1,40
2,80
«0.03
AGITE MA VON AGITATE.
PBIJS DEB ADVEBTEVTIBV;
Van 16 regels 2 50 Cent
Elke regel meer77s
Groots letters worden berekend naar plaatsruimte^
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentie h Contant
Redacteur-Uitgever, W. KüPPERS.
Laten wig 't goede ook in den tegen
stander waardeeren.
Men zou van een socialistisch Kamer
lid, dat in het geval verkeert, door de
overheid i. c. B. en W. van Delft
belet te worden te handelen naar de uit
spraak zijner kiezers, groot misbaar ver-
Wachten over «onrecht», «tiappen», «mis
kenning» en wat dies meer zij.
Niet aldus de heer Ter Laan.
Naar aanleiding van het feit, dat het
Dagelgksch Bestuur van Delft hen tiet
Wil toestaan zgn functiën als Kamerlid uit
te oefenen, zonder dat hg ontslag neemt
Dis schoolhootd in de Prinsestad, schrijft
bg in Het Volk «dat daarbg geen sprake
is van een gunst-, maar van een zuivere
rechts-kwestie.»
Het is hem een genoegen, te kunnen
Verklaren, dat van trappen geen sprake
is. «Ja, nog sterker, als het er om ging,
seu gunst uit te deelen, dan zouden Burg.
Weth. van Delft daartoe gaarne be
leid zgn.»
De Delftsche autoriteiten achten even
wel elke regeling, waarbij het den heer
Ter Laan mogelgk zou worden aan de
Werkzaamheden der Kamer deel te nemen,
D&deelig in 't belang van het Delftsche
onderwgs. «Zij willen in geen enkele schik
king treden en zoo hebben we hier, schrgft
Ter Laan, het eerste gevalwaarbjj
uitgemaakt moet worden, of aan een ge
meenteambtenaar het recht om zitting te
Dennen mag worden geweigerd.
«Ook het zuiverste geval, omdat alle
herwegingen van persoonleken aard bui
len bespreking kunnen blijven, daar ze
het aanwezig zgn.»
Daar de veelbesproken quaestie door den
betrokken persoon zelf tot zoo zuivere ver
houdingen is teruggebracht, kunnen er des
^e beter zuiver objectieve beschouwingen
Dan worden gewgd.
En dan zg allereerst geconstateerd, dat
toch wel wat onbarmhartig tegenover el
kander staan de feiten, dat sommige Ka-
Dierleden, zooals de heeten v. Id sin ga,
Löben SelsendeStuers, ver-
mftractement genieten, terwjjl de heer Ter
Taan zich in een zoo moeieljjke positie
bevindtte onbarmhartiger, waar het voor
laatstgenoemde veel meer, veel dringen-
FE ILLS T OH.
van het
kasteel Fierrefite.
(Vervolg.)
Aan de heldere, gebiedende stem hadden ajj
Dn medereiziger herkend.
1Gjj hier, mijnheer vroeg Jacques eenigs-
verwonderd.
Waarljjk, ik vergis mjj niet! riep de
'nemdeling uit, ik heb de eer gehad ia den
iteini big het vertrek van Parjjs, reeds met u
Bönis te maken. Het doet mg genoegen n weer
te
'Oo
ontmoeten. Neem mij niet kwalijk als ik u
iV° vrijpostig ia uw gesprek heb gestoord, maar
koorde-, zonder het te willen, wat gjj zeidet
Wanneer gg werkelijk naar het kasteel Pier-
lfil® moet
Inderdaad, mgnheer, daar gaan wjj heen.
Uitstekend, ik moet er ook wezen en daar-
J? Bult co mg wel toestaan u den weg te
wzen.
ingelicht, wg kunnen er binnen tien minu-
Maar daBr bedenk ik iets, ik zal waar
lik
boeren.
Het is aldoor rechtuit, men heeft n zeer
- ïnigk vanavond
de eer hebben met u te
der dau voor de andereu een bestaans-
quaestie geldt.
Nu versta men ons wel we vragen
voor Ter Laan, die immers Gemeente
ambtenaar is, geen afwijking van den re
gel, en geven natuurlijk toe, dat de toe
lage der heeren v. I d s i n g a, v. L ö-
ben SelsendeStuers, Rijks-amb
tenaren zijnde, volkomen wettig en wette-
ljjk is. 't Voorschrift is eenmaal zoo. We
wilden alleen maar doen uitkomen de nood
zakelijkheid van een algemeene regeling,
te meer daar b.v. het notaris-ambt, toch
cok een rijks-betrekking, volkomen ver-
eenigbaar is met het Kamerlidmaatschap.
Eu nu laten we de militaire leden er
nog bu'ten.
't Is trouwens niet meer noodig, op de
noodzakelijkheid eener juiste, definitieve
en afdoende regeling te wgzeu. Alle par
tgen zgn het daarover wel eens en de
heer Ter L a a n, die den Minister van
Biunenlandsche Zaken erover gesproken
heeft, twijfelt er niet aan, «of er zal van
ministerieele zijde een regeling worden
voorgesteld, die een oplossing is van dit
geval en van alle gevallen, die zich later
kunnen voordoen.» Hij heeft zelfs «het
vaste vertrouwen, dat we spoedig zullen
staan aan het einde van deze voor alle
partgen zooonverkwikkelgkegeschiedenis.»
De vraag is dus nog maarhoe zal de
oplossing zgn
't Meest voor de hand ligt, dat worde
voorgeschreven «wie tot lid van de Tweede
Kamer wordt gekozen, mag, indien hij de
benoeming aanneemt, geen andere Rijks-
of gemeentelijke betrekking blgven waar
nemen.» Zoo'n oplossing ware wel de ge
makkelijkste en de meest doortastende
tevens, al laat zij wat trouwens kwa-
lgk anders kan de particuliere betrek
kingen buiten bespreking. Is dit reeds een
bezwaar, wijl dan immers alleen gekoze
nen, die in dienst van Rijk of Gemeente
staan, worden getroffen bd dezen dus in
minder goede conditie komen dan particu
liere beambten, bedoelde radicale regeling
heeft ook nog dit nadeel, dat zij het aan
tal candidaten beperkt,
Hierover alleen over die beperking,
bedoelen we, met haar oorzaken eu ge
volgen ware al heel wat in het mid
den te brengen, doch valt buiten ons be
stek. Dit wilden wg er alleen van zeggen
Zeker, ten minste wanneer mjjuheer Doi;
geur u ook gencodigd heeft.
Hoogst aangenaam.
Meer spraken'zij niet, de weg weid verder
zwjjgond afgelegd.
Onwillekeurig hadden de woo, dan van Oli
vier indruk op Jacques gemaakt en bjjna zon
der het zelf te weten, had. hjj den vreemdeling
op koelen toon ta woord gestaan.
Olivier greep hem bij den arm en fListerde
hem toe:
Hg heeft gehoord wat wg gezegd hebben,
hfj volgde en beluisterde ons.
Och kom, waar denkt ge aan
Jacques, laten wjj ons in acht nemen voor
dien mau.
Wjj zgn erl riep de vreemdeling eens
klaps uit.
De weg maakte een sterke kromming en
het kasteel, waarvan alle vensters verlicht wa
ren, lag nu voor hen.
Een oogenblik later gingen de diia reizigers
door het hek, klommen de treden van het ter
ras op en traden de vestibule binneD, waar zjj
door den gastheer, Dorgeur, met open armen
ontvangen werdsn.
Wat nu, te samenriep hg uit. Kent gg
elkaar reeds
Wjj hebben elkaar in den trein ontmoet
zeide Jacques.
Nu, dan is de kennis al half gemaakt,
hernam de oud-zeekapitein.
Hjj wendde zich tot den vreemdeling en
giug voort, terwjjl hjj op Olivier Ereraentel
weee:
de vrijheid dei kiezers, om de mannen hun
ner keuze af te vaardigen, moet zoo wei
nig mogelgk aan banden worden gelegd,
dus moet ook de aanneming van het Ka
merlidmaatschap aan zoo weinig mogelgk
bezwaren worden onderworpen.
Om nu tot de regeling terug te keeren
wg zouden wenschen, dat de Staat alle
ambtenaren-kamerleden in dezelfde positie
bracht als waarin thans b. v. de heeren
De Stuers, v. IdsingaenvanLö-
b e n Seis verkeeren. Dezen hebben ver-
lofstractementwelnu, het worde alge
meene regel voor de gekozen ambtenaren
van openbare lichameri. Genoemde heeren
vinden bij eventueel verlies van hun Ka
merzetel hun betrekking weer open, dit
worde evenzeer tot .alle afgevaardigde amb
tenaren uitgebreid.
Hiervoor is natuurlgk wetswijziging noo
dig en evenzeer een ingrgpen in de auto
nomie van gewesten en gemeenten. Ook
zou het den Staat meerdere onkosten ge
ven, want uit de Schatkist moeten na
tuurlgk de verlofstractementen bestreden
worden, om deze eenvoudige redende
Afgevaardigden dienen het algemeen belang,
dus moet ook het algemeen belang hen
schadeloos stellen. De betrokken geweste
lijke en gemeentelijke besturen blgven
aan de plaatsvervangers hetzelfde uitkee-
ren als de gekozenen verdienden en ljjden
dus in hun financiën geen schade.
Zoo in theorie lijkt het wel bar, dat
b. v. zoo'n plaatsvervanger na meer dan 4
jaren nog uit zijn baantje zou kunnen wor
den gezet door het dan oud kamerlid, dat
inmiddels misschien ongeschikt zou ge
worden zgn voor zgn oorspronkelijke be
trekking. Hieromtrent zg eerstens opge
merkt, dat De Tijd reeds acht jaren
wachten wil vóór het kamerlid-ambtenaar
moet kiezen tusschen de eene functie of
de andere. Bg deze regeling bestaat be
reids het boven geopperde bezwaar, dat
tweedens in de practjjk wel mee zal val
len. Immers, het zal een Kamerlid vaak
niet moeietjjk zjju een betere positie te
vinden dan het eerst innam, zoodat vele
plaatsvervangers kans hebben, voor vast
hun tjjieljjk ambt te verwerven. En voor
het geval dit niet zoo is, dezen weten
van te voren wat zjj aannemen en kannen
dus hun maatregelen vaststellen. Wat
verder de betrokken bestuien betreft, het
zal hun feitelgk wel hetzelfde wezen, of
Mjjuheer, hier is de moedige jonge man,
van wisn ik u zoo dikwijls gesproken heb en
aan wien ik het leven van mjjn arme Gitèle
verschuldigd ben, mgnheer Olivier Fromentel.
Inderdaad, mgnheer, ik ben verrokt met
u kennis te maken, na alles wat mgnheer Doi-
gcur al van u veiteld heefi, zeide de vreem
deling.
Dorgeur ging voort, terwjjl hjj Jacquet voor
stelde
Mgnheer Jacques E'romentel, de broeder
van mjjn vriend Olirier, dokter bjj de marine
en met wien ik eenige dagen geleden heb .ken
nis gemaakt.
Vervolgens greep hg de hand van den vreem
deling en stelde hem op zjjn beurt aan de
broeders voor
Mjjn neef, mgnheer Henri Sorandal.
Olivier en Jacques wisselden een snellen
blik.
Er viel een zekere terughouding waar te ne
men in de wjjza, waarop zjj de hand aannamen,
die Sorandal hun toestak, naar Dorgeur merkte
dat niet op.
Komaan, heeren, laten wjj nu naar het
salon .gaasi 1 riep hij in ijja jjver als gast
heer uit.
Dorgeur ging vooruit om hen den weg te
wjjzen.
Sorandal, fluisterde Olivier zgn broeder
in het oor, terwjjl zg nog even achterbleven,
dat is de man, dien men beschuldigd heeft den
baron d'Amfreville bier op het kasteel vermoord
te hebben.
Welnu?
de oorspronkelijk benoemde dan wel de
plaatsvervanger het ambt waarneemt, mits
deze natuurlgk geschikt zg. En hiervoor
kunnen zg waken.
Rest het bezwaar, dat particuliere be
ambten m slechter conditie zullen zgn dan
de openbare, als de stembus-uitslag hen
tot Kamerlid benoemt. Men wil hieraan te
gemoet komen door de invoering van pen-
sioneering voor oud-kamerleden een
remedie, welke ods weinig aanlokkelijk
ljjkt. We vreezen toch de kosten daar
gelaten dat dan het lidmaatschap der
Kamer nog meer als een baantje zal wor
den beschouwd, dan thans reeds het geval
bleek bg de jongste candidatuur H e 1 d t.
Het ambt van Volksvertegenwoordiger zg
en bljjve een eerepost.
Hiermede worden intusschen de bnrgers,
die afgevaardigd worden, niet aan zekerheid
voor de toekomst geholpen. Voor zoover
zjj hun eigen zaken hebben te behartigen,
zullen zjj echter wel een middel weten te
vinden, om het te blgven doen. Moeiljj-
ker is het geval voor degenen, die in dienst
zich bevinden van particulieren. Ingrgpen
kan de Staat hier bezwaarlijk doen, zoo
dat zg aan zich zelf en aan de vinding
rijke goedgunstigheid van het particulier
initiatief blgven overgelaten. Wel zou het
Rjjk ook aan hen wachtgeld kunnen geven
wat altgd nog beter ware dan pensioen
maar dit zou ook alles wezeneen par
ticulier dwingen tot bet beschikbaar hou
den der betrekking, gaat niet. Laten wg
evenwel hopen, dat het voorbeeld, door
den Staat gegeven, dan krachtig op de pu
blieke opinie inwerke. En overigens geldt
ook voor deze categorie van gekozenen
het zal hen in vele gevallen niet bezwaar
lijk zgn, een nieuwe positie te vinden.
In allen deele afdoend is dus ook onze
regeling niet. Wel weten wg een middel,
dat eea regeling wellicht onnoodig zou
maken. Dit middel isafschaffing van de
toelage als Kamerlid. Dit zou toch ten ge
volge hebben, dat alleen diegenen een
mandaat aanvaardden,voor wien geen finan-
cieele redenen gelden.
Daar echter ook hierdoor de keuze der
candidaten zou worden beperkt en er toch
altgd eenige vergoeding voor reis- en ver
blijfkosten zou worden uitgekeerd, moeten
we van twee kwaden men vergeve ons
hier dit woord nit de spreuk het minste
Vindt ge ook niet dat er iets weeniü-
wtkkends in den blik van dien man i*.
Jacquet voelde zich zelf ook niet zeer op
zjjn gemak, hjj had een lichte siddering niet
kunnen onderdrukken, toen hjj in de zwarte
oogen van Sorandal keek, maar wel verre van
dit aan zjjn broeder te willen bekennen, zeide
hjj onverschillig,
Ge zjjt gek.
In het salon was het kleine tafelgezelschap
reed s bjjeen.
Eenige vrienden, die Dorgeur zich reedt in
den omtrek had gemaakt, hadden met vreugde
zjjn nitnoodiging aangenomen.
Lordouneau, de waardige maire van Pierre-
fite wki daar met den onder-prefect van Saint-
Denis, die per rjjtnig wei gekomen en den notaris
fialladon had meegebracht. Deze waz juist in
gesprok met dokter Monguyon. Mevrouw Dor
geur zat op de sofa met de dames Lordonneau
en Monguyon. In een hoek van het salon zat
Girale zeer stil in een prentenboek te kjjken.
Victoire, haar gouvernante, zat bjj haar.
Dorgeur liet de nieuw aangekomnnen binnen.
Opnieuw hadden er wederzjjdsche voorstel
lingen plaats.
Terwjjl mevrouw Dorgeur met welgemeende
hartelijkheid de beide handen van Olivier drukte,
bleef Lordonneau tameljjk verlegen tegenover
Sorandal staau, hoewei hjj vooruit geweten had,
dat de neef van Dorgeur ook van de pattjj
sou zgn.
Zjjn vrouw trok hem aan zjjn arm.
(Wordt vervolgd.
SO)
