No. 5055.
Maandag 31 Maart 1902,
2 6ste| Jaargang
ett Stiiè-tJCollanó.
m
Paschen.
MEVKOUWVAN SERGY
Dit nummer bestaat
uit twee Bladen,
EERSTE BLAD,
B 1 T E iV L A ,iN i),
Per S maanden voor Haarlemf 1,10
Voor de overige plaatsen in Nederland franco per post1,40
Voor het buitenland 2,80
Afzonderljjke nummers0,03
Dit blad verschijnt dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
Redacteu r-U i t g e v e r, W. KÏfPPERS.
BUREAU: St. Jansstraat. Haarlem.
Van 1—6 regels 50 Cents.
Elke regel meer7yt
Groots letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertentiea Contant.
Hoofdagenten voor het BuitenlandCompagnie Génerale Puhlidté Etrangère,
AGHTE ICNON AGITATE G.L. DAL BE êf Co. JOH., b. JONES Succ. Paris Slbis Faubourg Montmartre.
Vrooljjk weerklinken de zilveren to
nen der klokken door het vreedzame dal.
Juichend tintelen zy als kristallen ko
gels tegen de groenende hellingen en weer
kaatsten honderdvoudig heinde en ver en
vullen de laagte met vrooljjke geluiden,
als spelend nederdalende langs de be
dauwde heuvelen, elkander vervolgend in
kronkelendenwedloop, vervullend de harten
met vrooljjk verlangen en dankende blijd
schap. Van alle zjjden dalen zjj ne
der, de krachtige herders en bekoorlijke
herderinnen in schilderachtige kleed jj, ge
tooid met de eetste bloemen der lente en
de veelkleurige linten, vroolijk wappe
rend in den trisschen lentewind. Hunne
heldere stemmen vermengen zich met de
tonen der juichende klokken en met het
opwekkeade gezang der duizende vogels,
om allen te samen het vreugdelied te zin
gen «Resurrexit, Hp is verrezc n 1»
De dauwdroppelen glinsteren aan het
frisiche gebladerte en duizende geuren,
welriekend als rozen, balsemen de lucht
en zingen mede het lied van het her
nieuwde leven.
't Stroomt alles ter kerke, waar het
sombere rouwfloers van den sterfdag des
Heeren vervangen is door het goud en
het zilver, dat pronkt op het altaar, ver
sierd met de bloemen van veld en van
gaarde, ten einde waardig het Paasch-
feest te viereD, den dag, waarop Chris
tus den dood overwon.
Daar stond hg alleen, in zich zeiven
gekeerd, hoog op de brug over denkla.
terenden bergstroom, van waar bjj kon ne-
derzien in het dal, dat ziek baadde in
de gouden lentezon. Hg hoorde de bigde
tonen der klokken, dia allen, ook hém,
noodden te komen om het bigde feest
mede te vieren, hg zag het kerkje
in het dal tusschen groene boomen ver
scholen, hg zag hst herdersvolk nederda
len van de hoogte, met bigde gebaren
zich spoedend raar den tempel om Jezus
te danken, die van den doode was opge
staan om hen allen op te wekken ten
eeuwigen leven.
Hg zag het en weende.
Beelden uit lang vervlogen tjjdsn kwa
men hem voor den geest.
Hg herinnerde zich zjjne jeugd. Ale
koorknaap zag hg zich zelf in het witte
FEUILLETON.
fervolg.)
Op zekeren avond zeide zij tegen haar ter
wijl zij haar »trak aankeek
Gjj schijnt heel gelukkig, mijn lief
kind
Ja, o zoo gelukkig.
Dan barstte Angelina in snikken uit.J
Komaan, zeide Balda, gij moet mij eenige
opheldering geven.
O, heel gaarne, zeide Angelina.
Balda nam haar kind op den schoot en als
zq hare tranen gedroogd had met kussen,
vroeg zjj
Angelina, mijn engel, gij zijt gelukkig
en tegelijkertijd lijdt gij. Dat begrijp ik niet
goed ik wil, dat gij altijd vroolijk zult zijn
en nooit meer verdriet hebben. Wat bedroeft
1 - 1 Maar^^^jaag ik, weet gij het
gewaad het H. Sacrament volgen met
kaars en bel, wanneer het op Witten
Donderdag werd rondgedragen door het
kerkgebouw en neergelegd ter aanbidding
in het H. Grafaan da hand van vader
en moeder zag hij zich op Paaschdag ter
kerke gaande met de gelukkige menigte.
Wat waren dat schoone dagenWat
liefelijke herinneringen
Maar er waren ook treurige.
Weggegaan was hij uit het huis zijner
ouders de wjjde wereld in! Aan geld en
aan weaschen had het hem niet ontbroken.
De wereld had hem opgenomen en hare
vermaken, hare uitspanningen waren zjjn
deel geweest. Hg had genoten volop. Den
beker der wereldsche vermaken had hg
met volle teugen gedronken. Zgn God
en godsdienst had hg vergeten, de ver
maningen zjjaer ouders had hg in den
wind geslagen, hg had hen laten ster
ven, zonder hen de oogen te sluiten,
zonder een woord van vergiflenis uit hnn
mond te hebben gehoord.
Maar bjj had ook de bitterheid geproefd,
die er ligt op den bodem van den beker
van het zondige genieten.
Met fiere verontwaardiging had zjj hem
afgewezen, de edele maagd, tot wie hg
zgn oogau had durven opheffen, die hg
hart en hand had aangeboden,afgewezen
had zjj hem, uit hare tegenwoordigheid
verbannen, den slechten zoon, den slechten
Christen! Versmaad had zjj hem met zgn
hoogen naam, sjjn groote rijkdommen,
en zjj had hare hand gelegd in die van
den bescheiden en vromen jonkman, dien
hjj haatte, zooals het booze het goede
haat.
Diep gekrenkt en vernederd en onmach
tig zich te wreken, hadshij zich geworpen
in de armen der losbandigheid om in
wellust en onmatigheid vergetelheid te
zoeken voor zjjne gekwetste eigenliefie.
Te vergeefs!
Na was hjj hier temidden der bergen
in Gods scboone natuur om herstel te
zoeken voor zgne geknakte gezondheid
en zgn gewond gemoed.
Dat alles trok aan zgn geest voorbjj,
nu bij daar stond, geheel alleen, op den
PaaschuiorgeD, nederblikkend in het dal,
waar het eenvoudige herdersvolk zich ter
kerke spoedde. Wat waren zjj gelukkig!
Wat was hjj rampzalig.
«Resurrexit» klonken de klokkeu«Re
surrexit» zongen de vogelen! «Resurrexit»
dauwden de bloemen, geurden de relden,
jubelde geheel de natuur. «Hjj is verre
zen 1»
O, konde hjj ook verrgzen, opstaan,
herleven tot een nieuw en beter leven.
En als trokken hem zachte koorde-i,
zie niet graag, dat men niet van mijne moe
der houdt. Hij is zeker boos op u, omdat hij
denkt, dat gij mijnheer Van Maugiron begun
stigt, en dat gij hem dus bijgevolg in zijne
genegenheid voor Lucie tegenwerkt. Ik ben
bang, dat hij met recht zoo denkt, en dat
maakt mij treurig.
Zou het wel waar zijn, dat bij voor mij
zoo weinig sympathie gevoelt, omdat hij zoo
denkt zeide Balda het hoofd schuddend.
Maar in elk geval, mijn lief kind, verhindert
het soort afkeer dat hij voor mij gevoelt, hem
niet voor u veel vriendsehap te koesteren en
dit ook te toonen. Voor het oogen blik vraag
ik niets anders van hem. Als later mijne voor
uitzichten en wenschen verwezenlijkt worden,
als hij na verloop van tijd een inniger gevoel
voor u begint te ondervinden laat mij dan
maar handelen ik heb u immers gezegd,
dat mijne tegenwoordigheid en mijn persoon
nooit een hinderpaal zullen zijn voor het ge
luk van mjjn kind. Dit geluk is nu mijn
eenig doel, mijn eenige levensvoorwaarde; en
als ik zag, dat ik het in den weg stond, ik
herhaal het u nogmaals, het zou mij niet veel
moeite kosten te verdwijnen.
Ange'ina sloeg verschrikt de armen om den
hals harer moeder.
O, riep zij uit, kom toch niet meer op
mbere gedachten terug, wat ik u bid-
gij ziet wel, dat gij mij iu plaats
p stellen nog meer bedroeft en
Igimlachend
fcrust, kleine lieyeling, het
als noodden hem liefeljjke stemmen, daalde
hg laogzaam neder van de bergen, neder
in het dal tot voor het nederige kerkje,
waaruit de tonen der gewjjde muziek naar
buiten drongen.
Toen het volk na den geëindigden dienst
naar buiten kwam, was mea zeer ver
wonderd voor de deur een man neerge
knield te vinden, die bad zonder op te
zien en die, nadat het kerkvolk zich had
verwgderd, naar binnen ging en den
ouden, grjjzen priester opzocht.
Maar toen hg eenigen t jjd daarna weder
de bergen beklom, toeD klonk het koor
der Engelen in den hemel«Hallelujah
Hjj is vei rezen!»
Er breken ook voor ons somwglen
donkere dagen aan; dagen, waarin wjj
staren en staren, of niet een enkele licht
straal te bespeuren is Daar komen stor-
meD, die ons dreigen te verpletteren.
Hat geloof wordt bespot an belasterd,
alsof het niet meer dan onzinnige dwaas
heid was, goede trouw wordt met ondank,
laster en verdachtmaking beloond. Da
Goede Vrjjdag is voorbjj, de Heer heeft
geleden, door een hoogheerljjk Paaschfeest
gevolgd.
Maar ook: vergeten wg niet, dat hel
lijien eene voorwaarde is van het ver
blijden, dat de weg naar de Heerlijkheid
voeit over Calvarië.
De lente zou niet zoo plotseling hare
frissche kleuren kunnen toonen over het
dal, als niet onder 't sneeuwkleed de
knoppen der bloemen waren gevormd.
Het Paasch/esst zou niet zoo vreugdevol
zgn voor het hart, dat ijjden heeft door
staan, als niet d8 versterving het had
gereinigd.
De Kroon der eeuwige glorie wordt
niet verkregen dan langs den weg, dien
onze Heer ging, beladen met het Kruis.
België.
Ve eerste Nederlandsche Missie te Brussel.
Algemeen is de klacht, en zij is helaas
maar al te waarH t geloof in onzen
genot- en gemakzuchtigen tgd vei flauwt,
vermindert, verzwakt en dit wel bjjzonder
in onze groote steden.
Derhalve het verkwikt niet weinig het
Chdste'ijk gemoed in onze dagen Dog te
mogen wjjzen op voorbeelden van een
vurig en krachtdadig geloof en dit wel
van menschen, die leven in een zede-
looze en bedoiven omgeving; ja zulke
voorbeelden mogen tot stichting van an
deren ook in wjjdere kringen gekend
worden.
Z. Eminentie de kardinaal-aartsbisschop
van Mechclen, heeft Mgr. Van Winkel,
zal wel niet noodig zijn, tot zulke uitersten
zijne oevlucht te nemen. Voor het oogenblik
kan ik niets doen, noch voor noch tegen mijn
heer Bobert. Mijnheer Van Sergy heeft zich
persoonlijk verbonden jegens Maugironhij
kan niet meer terug. Al wilde ik hem van
zijn voornemen afbrengen, al mijn invloedzou
schipbreuk lijden. Ze'fs al veranderde hij van
inzicht dan zou hjj toch zijn woord niet meer
terug kunuen nemen. De noodzakelijkheid zou
sterker zijn, dan zijn wil. Lueie zal er dus wel
toe moeten besluiten mijnheer Van Maugiron
te huwen.
En als zij nu niet wil, als zij liever
sterft: Gij herinnert u nog wel, dat zij dit
gezegd heeft.
Ja zeker, ik herinner het mij en ik zal
er mijnheer Van Sergy ook aan herinneren, ik
heb het ook tegen manheer Van Maugiron
gezegd. Zij hebben er om gelachen. De man
nen gelooven niet aan zulke wanhopige be
dreigingen. Toch zijn ze somtijds zeer ernstig
gemeend. Misschien was het wel goed, mijn
heer Lucien en Robert er van te verwittigen
Maar wat mij betreft, ik verzeker u nog eens,
dat het mij onmogelijk is, Lucie te hulp te
komen, al wilde ik het nog zoo gaarne.
En als gij het dotn kondt, zoudt gij het
dan ook willen
Ik zal openhartig zijn, antwoordde Balda
na een oogenblik aarzelend, neen, ik zou het
niet willen. Tusschen Lucie en mijn kind kon
mijne keuze niet wankelen.
Maar er is geen sprake van een strijd
tusschen Lncie en mij
wien de Nederlandsche kolonie te Brussel
zooveel verschuldigd is, aangesteld als den
geesteljjken leidsman en herder onzer tal-
rjjke landgenooten aldaar, met verlof voor
hen wekelijks erne bjjzondere godsdienst
oefening met predikatie te houden in de
bekende Magdalenakerk.
Honderden, en nog eens honderden Ne
derlanders van alle wjj ken der stad en
zelfs der voorsteden wonen geregeld met
stichting deze Godsdienstoefening bjj, ten
eiade door het Woord God?, dat hun in
hunDe dierbare moedertaal wordt verkon
digd, meer en meer te worden gesterkt
tegen de vele en groote gevaren eener
lsedorven wereldstad.
Verleden week meende de jjverige her
der door eene buitengewone Missie het ge
loof zjjner talrjjke landgenooten nog meer
te moeten verlevendigen, opdat zjj niet
evenals zoovele anderen in den maalstroom
van ongeloof en zedeloosheid zouden wor
den meegesleurd.
Onze Katholieke landgenooten hebben
dit groote voorrecht op een stichtende
wjjze gewaardeerd.
De Magdalenakerk, sedert verleden jaar
voor de Nederlanders bestemd, was eiken
avond vol, ja eivolalle zit- ja zelfs
staanplaatsen waren bezet, de kerk bleek
zelfs voor deze algemeene en onverwachte
deelneming veel te klein.
Eiken avond stroomden onze Katho
lieke landgenooten, zelfs van de meest
afgelegene wgken der Belgische hoofd
stad te samen om andere lauwe geloofs-
genooten, zooals men er helaas in elke
wereldstad zoovelen aantreft, een voor
beeld te geven van een vurig geloof en
diep doordrongen godsdienstzin.
Ja, 't was een aangrjjpsnd schouw
spel, dat juist de Katholieke notabilitei-
ten en adelljjke personen der Nederland
sche kolonie hunne miodsr bevoorrechte
landgenooten avond op avond het stich
tend voorbeeld gaven om eenparig als
broeders vereenigd het Woord G ds te
komen aanhooren. Hunne moeite en op
offering werd ruimschoots beloond.
Want, de bekende boetprediker P. Pol
man uit Rotterdam, aar gewezen om
deze eerste Nederlandsche Missie te Brus
sel te preeken, wist door zjjoe buiten
gewone zeggingskracht en door zgne ge
spierde tsal zgn talrijk gehoor te boeien,
te overtuigen, op te voeren en mede te
sleepen. Zjjn taal was de taal der harten,
die het hart der aanhoorders treft, aan-
grypt en zoo noodig tot inkeer brengt.
Het glanspunt en de Kroon dezer wel
geslaagde missie, een doorslaand bewjjs
van groot succes, was zeer zeker de in
drukwekkende, algemeene Commuuie vaa
verleden Zondag.
Adelljjke en hooggeplaatste personen
zaten met burgers en werklieden als
broeders naast elkaar san da tafel des
Heerenzjj waren landgenooten niet alleen,
maar broeders één in geloof, één in liefde,
één in aanbidding.
Bjj zulk een treffend en aangrjjpend
schouwspel, en dit wel te midden eener
bedorven wereld, voelt men zoo diep, dat
alleen ons geloof de verschillende stan
den der tnaafschappy door een onver-
Voor u niet, maar voor mij wel. Gij
spreekt alleen over mij, laten wij nu ook eens
over u spreken. Mijn arm "kind gij kent uw
eigen hart niet. Ik ben uwe moeder en d ar-
om moet ik u beter inlichtenwilt gij, dat
wij er samen in trachten te lezen
Ja, dat wil ik, antwoordde Angelina op
vasten toon.
Veronderstel eens, hernam Balda, dat
gij de macht hadt, om de gebeurtenissen naar
uw wil te leiden, wat zoudt gij dan doen?
Dat is eenvoudig gsnoeg, antwoordde
Angelina terstond, terwijl zij hare moeder
inet hare heldere,diepe oogen aanzag; ik zou zor
gen, dat Robert dadelgk met Lucie kon trouwsn.
O, gij zijt toch een engel, riep Balda
uit, gij verdiendet verhoord te worden!
Maar gaan wij nu eens verderals nu uw
wensch vervuld is en Robert en Lncie man
en vrouw geworden zjjnelkander oprecht
liefhebben, gelukkig zijngij hun geluk by-
woont. Wat zal er dan van u worden?
Van mij. zeide Angelina en hare stem
werd veel minder vast, omdat zjj gelukkig
zjjn, zal ik ook gelukkig zgn.
Best, maar als voor n het uur aankomt,
zult gij dan niet trouwen?
Nooit 1 riep Angelina uit.
Nooit? en waarom niet?
In de eerste plaats, wie zou Tan mg in
deze omstandigheden kunnen houden? Wie
zou met mij willen huwen?
Gij let er niet op, kleine lieveling, dat
gij mij daar een woord toevoegt, dat wel wat
haïd klinkt voor eene moeder.
breekbaren band kan vereenigen. Bjjna
een uur lang heeft de ijverige herder
der Nederlandsche kolonie het Brood des
Levens aan honderden landgenooten uit
gedeeld, die op eene aangrjjpende wjjze
eene pablieke getuigenis van hun geloof
kwamen afleggen.
Mgr. Van Aertselaer, Huispre-
laat van Z. H. en deken der stad Brnssel,
die het werk der Nederlanders te Brussel
een warm hart toedraagt, heeft door een
plechtig lof en Te Deum persoonlgk deze
eerste Nederlandsche Missie willen sluiten.
Nederlanders en Belgen bekennen vol
mondig dat deze Missie, buiten verwach
ting, geslaagd, ontzettend veel goed onder
onze landgenooten heeft gesticht, die tot
nu van alle bgzondere geestelgke leiding
waren verstoken. Moge deze Missie tevens
de Nederlandsche parochie in Brussel in
kraeht en aantal doen toenemen en alle
landgenooten meer en meer vereenigen
door den heiligen band des geloofs en
der christelijke liefde!
Engeland.
Het lijk van Cecil Rhodes wordt
van de badplaats Muizenberg, waar hjj
gestorven is, overgebracht naar zgn bui
tengoed genaamd «Groote Schuur». Van
daar wordt het na eenige dagen naar
Matabeleland vervoerd om ter aarde te
worden besteld in de Matoppohenvels,
het terreia van zjjn historische samen
komst met de Matabele-hoofden.
Te Kaapstad zal een openbare lijkdienst
gehouden worden.
Cecil R ho d e s werd den 5 Juli 1853
geboren. Hjj studeerde, voor zgn vertrek
naar Zuid-Afrika aan de hoogescbool
van Oxford. Zgn vader, een Angli-
caaosche dominee, zond hem naar Kaap
stad om van zgn gezondheid te her
stellen. Weldra werd hg aldaar tot lid
van het Parlement der Kaapkolonie ge
kozen. In 1883 trad hjj op als minister
der schatkist. Later werd hjj benoemd tot
bestuurder der Kroonlanden en van 1890
tot 1895 was hjj eerste minister der Kaap
kolonie. In 1893 trok hjj met eene bende
goudzoekers naar Mashonaland, roerde
oorlog tegen Lobengnla, koning der
Matabelen, een negerstam, en jam bezit
van gansch de streek ten westen en ten
noorden van Transvaalaan dit veroverd
land gaf hjj den naam van Rhodesia.
In Februari 1895 werd hjj benoemd tot
lid van deu bijzonderen raad der Koningin
van Engeland en stond op het pant tot
gouvernear van Kaapland benoemd te wor
den. Fabelachtig rjjk zjjnde, eene schier
onbeperkte macht bezittende, was hem dit
alles nog niet voldoende.
Hg wilde de Zuid-Afrikaan?che repu
blieken, zoogezegd voor het welzjjn van
Engeland maar ia waarheid om aan zgne
heerschznchtengouddorst te voldoen, bjj het
ééaeEngelsch Zuid-Afrika, dat bjj droom
de, inljjven. Op 't einde van 1895 viel
hjj met Dr. Jameson, aan 't hoofd eeuer
bende uit'anders en gewetenlooze goudzoe
kers, in Transvaal. Hij bleef te Tafel-
Berg, terwjjl de bende Jameson voor
uitrukte Men weet dat de inval deerljjk
O, maar het is toch waaren onrecht
vaardig en valseh 1 vergeef mij, riep Angelina
uit, hare moeder herhaalde malen omhelzende.
Hebt gij liet gezegd, dat gjj de macht hadt,
om mij gelukkig en rijk te maken, weet ik
wat nog meer En stel ik niet volkomen ver
trouwen in u Ja, gjj zult zeker uw woord
houden. Maar ik ben het, ziet gjj, ik, die
nooit iemand liefhebben zal, ik wil niet trou
wen. Neen, ik zal u niet verlaten, ik zal bjj
u blijven, zoo lang ik leef.
O, zou ik ergens anders zoo gelukkig kun -
nen zijn I
En daarom ziet gjj zoo bleek daarom
beven uwe handen, daarom kunt gjj nauwe
lijks uwe tranen bedwingen 1 Kom, toch, het
is niet alleen, omdat dokter Robert koel voor
uwe moeder was, dat gjj deze dagen geleden
hebt. En ook om iets anders begont gjj strak*
te huilen en ook om iets anders weent gï
op dit oogenblik
Welnu dan, ja, ik weenja ik IÜ<j
zeide Angalina, die in tranen losbarstte,
weet niet waarom. T, t
Ik zie er geene enkele reden r00J-
mij geen rekenschap te geven, van he gee
gevoelmaar het doet mgn hart pgnlgk aan
Én wat zou het zgn, hernam Balda op
levendigen toon, als niet eenjaatste, vage hoop
met uwe smart vermengd was at zou het
zjjn, als Lucie au reeds de vrouw van Ro
bert werdl
[Ptrvolj tie Tméidt Blad.)
Ïï>ag6laö voor cföooró
ABONNEMENTSPRIJS.
MNXlESDIUr.
PRIJS DER AD VERTEN'! IER.
75.
