1 E W
$)ag6laó voor *3%ooró~ &n SCuió'tXollanó.
Het Socialisme ontmaskerd.
MEVROUWVANSERGY
No. 5081
Donderdag 1 Mei 1902,
27dte Jaargang
1 T E N L A N D.
Duitschland.
België.
Engeland.
au
A.BOHKEMBJSTSPBIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem
Voor de overige plaatsen in Nederland fr. p. p-
Voor het buitenland
ifxoaderlyke nummers.
Dit blad verschynt
dagelijksbehalve Zon- en Feestdagen.
BUBBAU: St: Janstraat Haarlem
/1,10
«1,40
«2,80
0 08
PBIJ8 DXB ADVBBTBHTIBBJ
Van 16 regels50Cens
Elke regel meer 74/x*
Groots lettere worden berekend naar plaatsruimte
Dienstaanbiedingen 25 Cents per advertence k Contant
A.&ITB MA BOBT AGITATJB.
Eedactear-Ditgever, W. KAPPERS.
Da oproeren der laatste dagen in het
naburige België, hebben de oogen van een
aantal werklieden, die de roode lap der so
cialisten volgen, geopend. Zy hebben on
dervonden dat de socialistische leiders hun
geen lotsverbetering brengen kunnen met
revolutie maken, noch met hit vernielen
der eigendommen en het plegen van straat
schandalen. Hun straatbetoogingen hebben
bewezen, dat de beloften der volksmenners
niets anders zijn dan bedriegelyke belof
ten en ijdele verklaringen. Zij hebben
ondervonden, dat de overgroote meerder
heid der bevolking de leer der socialisten
verafschuwt, van vrede en orde houdt en
geen plan heeit langer als slaven te loo-
pen in het gareel der volksmisleiders.
Slaven, niets anders zyn de socialistische
werkliedenhet zijn slaven d e op com
mando moeten gehoorzamen, niet gelijk
de soldaat in het leger, waar een nood-
zakelijke tucht heerscht en waar det sol
daat niets mag gelast worden wat in
strijd is met hetgeen recht en redelijk is.
Ia het kamp der socialisten moet de
werkman zich aan de willekeur van een
hatelyke dwingelandij der leiders onder
werpen en aan de minste wenken der
woordvoerders gehoorzamen.
Het socialisme is ontmaskerd. Wat is
er gebeurd Toen de algemeene werk
staking in België was geproclameerd, wa
ren de werklieden niet geraadpleegd. Zy
moesten het werk staken. Willens of on
willens werden zy uit hun werkplaatsen
op straat gebracht.
De werklieden vroegen zich af welke
comedie gespeeld moest worden en zy ver
klaarden toen er dooden vielen en bloed
vloeide in de straten, niet lange* te willen
dansen op de muziek derYanderV el-
den 's en der A n s ee 1 e n 's.
De verbittering der misleide werkl e-
den is groot. Te Gent werd A n s e e 1 e
door zjjn eigen mantien bedreigd, by moest
F EVIL TlÏT O 2V.
(Vervolg.)
102.
Tot ik sterf, antwoordde Angelina met
zwakke stem, ik zal niet meer Tijden, 't is
goed zoo.
Wachten! sterven! g'lde Balda, maar dat
zijn dwaze, onmogelijke dingen. Dokter gij zijt
een geleerd man, gij moet haar redden, gij
moetWaarom blijft gij daar onbeweeglijk
staan. Doe uw pliebt mijnheer! Uwe werke
loosheid is afschuwelijk. Gij zult haar toch
niet voor mijn oogen laten sterven, zonder iets
te doen, om haar te redden Zij, mijne Ange
lina, mijn kind maar dat weet gij niet
Weinu dan, zij is mijn kind, mijn doch
ter ik beu hare moeder
Zwijg, zwijg, riep Angelina, die op dit
oogenblik meer om hare moeder, dan om zich
zelve dacht.
Maar Falda herhaalde op gil1 enden toon
Ja, ik ben hare moeder, waag het nu
eens te zeggen, dat gij haar niet redden zult!
Angelina sloeg de oogen op Robert en vroeg
zich af, of zij werkelijk sterven moest en of
Robert weenen zou om haar dood Hij hoog
treurig het hoofd, en Angelina kreeg de tranen
de hulp der politie inroepen om aan zijn
volkje te outkomen. Ia het Walenland
werdea de socialistische afgevaardigden
uitgefloten en beieedigd door dezelfde werk
lieden, die hen eenige dagen te voren
triomfantelijk vaa het station hadden af
gehaald. De socialistische werklieden zyn
beu gewordej. vaa hun leiders, zy zien
in dat niets dan bedrog gelegen is ia hun
woorden en dat de straatbetoogingen moe
ten dienen tot verheerlijking der volksbe
driegers, dat de werkstakingen niets an
ders dan kommer en ellende brengen in
de werkliedengezinnen en dat wanneer
gevaar dreigt, de leiders zich zorgvuldig
ter zijde houden.
Dit alles en nog andere feiten hebben
de oogen der werklieden doen opengaan,
tot zdfs van de meest verdwaalden onder
de socialisten zyn het er thans over eens
dat zy by de jongste oproeien op de
straat zijn gebracht om als waanzin
nigen storm te loopen tegen het gezag,
ten einde tot bloedens toe te worden ge-
Adolphe Brisson, medewerker van
de Paryzer Tempsheeft de leiders van
de j ongste oproeren in België, A n s e e 1 e
en Van derVelde, met zyn collega
den heer Abel, redacteur van la Flandre
Libéraleontmoet. Hjj ban A n s e e 1 e
geen arme proletariër noemen. De Pary
zer journalist ontmoette Anseele, ge
zeten aan een tafel schitterend met zil
ver- en kristalwerk, hy Doemt dezen so
cialist een uitstekend tafelgast, die goed
eet en drinkt. Over het gesprek aan tafel
zegt de heer Brisson het volgende:
Toen men ons smakeljjk gevulde dui-
Tea op geroosterd brood aanbood, hernam
An s e e 1 e «Ja, onze Vlamingen worden
door de geestelijken in slavernij en on
wetendheid gehouden.»
En toen wy de geurige en sappige
amandelpasteitjes opaten, zei by nog;
«Wat er wonderbaar in de Vlamingen is,dat
is de standvastigheid van hun vertrouwen.»
in de oogen, omdat zij niet gered kon worden
door hem.
Er was niets meer aan te doen: de weten
schap en Pobert waren inderdaad machteloos.
Angelina wilde voor alles hare moeder tot be
daren brengen.
Gij moet naar mij luisteren, zeide zij op
zoo'n krachtigen toon, dat Balda een oogen-
blis zweeg.
Dan wendde zij zich tot de andere aanwe
zige personen, maar meer rechtstreeks tot
Robert
Wees zoo goed, ons alleen te laten,
maar enkele minuten, gij kunt bijna terstond
terug komen. Robert gat mijnheer Van Sergy
en Lucien een teeken, dat zij aan dit verlan
gen zouden voldoeu.
Lucien nam den arm zijner zuster en sleepte
haar mee. Zij verzette z:ch
Ga, Lucie, zeide Angelina, ik zal u wel
terug roepen.
Is er dan werkelijk niets meer aan te
doen fluisterde Lucien Robert in het oor.
Helaas, neen!
En gij zijt niet bang, om 'naar alleen te
laten, zal zij hare laatste krachten niet uit
putten
Neen, zij is in de periode van overspan
ning, die voorafgaat aan de periode van ver-
dooving, en de kleine'arme zal werkelijk niet
meer lijden.
Balda volgde Robert met verwilderde oogen,
toen hij met Lucien haastig deze weinige woor
den wisselde; en toen zij hen weg zag gaan,
riep zij tegen Angelina:
Anseele toonde zich ingenomen met
de politiek van den Franschen minister
M i 11 e r a n d.Toen Brisson hem vroeg
Zoudt gij eene ministersportefeuille van
koning Leopold aannemen, glimlachte
Anseele en blies de rookwolkjes van
zyn sigaar omhoog.
Zoo'n arme proletariër, onder een keu
rig diner, het drinken van fyne wynen
en het rooken van keurige sigaren, droomt
minister te worden van een Koning, dien
hij op een meeting te Geut uitgescholden
heeit voor volksmoordenaar.
De Paryzer Journalist bezocht den so
cialist V a n der "Velde op zyn kasteel
te Ter Hulpen. Het was er prachtig, zegt
Brisson, waardig om een prins te her
bergen, gelegen midden in een zorgvaldig
onderhouden park. Prachtige serres op
gevuld met zeldzame bloemen. Overal
rozen, jasmynen en viooltjes. Het salon
is weelderig gemeubileerd, de werkkamer
van Van der Velden heeft een over
heerlijke bibliotheek, mollige tapijten en
gemakkelijke zetels van rood ir.arokyn,
verder alles wat tot gemak kan strekken.
Daar leeft de man der werkstakingen, hy
kent geen ellende, hy sljjt er zjjn tyd in
benjjdenswaardigen overvloed.
Adolphe Brisson was verbluft en
veroorloofde zich Van der Velden te
vragen of de socialisten hunnen leider niet
kwalijk nemen, te midden van znlke pracht
en weelde te leven V Van der Velden
antwoordde vlakaf. Wel, Anseele mag
zich niet boven de gewone burgerjj ver
heffen, omdat hy maar de zoon is van
een werkman. Mijn vader, liet hy er op
volgen, was magistraat. Hij heeft my for
tuin nagelaten, de werkman heeft zich niet
te ergeren, zoo ik tot hem kom, myn
uiterlijk goed leven bewaar en een stot-
felyben welstand bljjf gebruiken, die ik
altijd genoten heb.
De Fransche meiewerker vtn de Temps
was voldaan. Hy heeft zyn wedervaren by
de Belgische leiders van de jongste op-
Zie, nu verlaten ze u.
Het is goed, ik wil alleen met u spre
ken, zeide Angelina. En toen allen buit6n de
kamer waren, hernam zij
Bedaar wat, moeder, denk er niet aan
mij nog te redden, het is onmogelijk.
Onmogelijk, waarom
Ik heb in de oogen van dokter Robert
gelezen, dat er tegen dit vergif niets te doen
is. En wilt gij weten, welk het is. Dat, welk
gij van morgen aan Lucie meendet te geven.
Het vermoeden der waarheid had Balda
reeds met ontzetting verruld; de zekerheid
verpletterde haar.
Het was haar nauwelijks mogelijk, deze woor
den uit te brengen:
Dit vergif hoe Lucie is ge
red gij sterft Ik begrijp het niet.
Moeder, hernam Angelina, heb ik u niet
gezegd, dat gij te veel van mij hieldt, dat gij
mij slecht bemindet. Gij wildet mij gelukkig
maken door vre selijke middelen. Gij hadt
het op Lucie en Lucien gemunt. Gij bespieddet
ze. Jk heb u bespied.
Toen gij van morgen het glas water voor
Lucie beieiddet, zag ik in den spiegel, dat
gij er de vergiftige klontjes indeedr, die op
suiker geleken. Terwijl gij het hoofd van Lucie
opbeur Jet, heb ik een ander glas genomen en
u dat aangegeven. Ik had vroeger reeds klont-
jes gekocht, die precies op die geleken, welke
gij verborgen hieldt. Lucie was dus gered, dat
wist ik.
Daarom ging ik naar mijne kamer. Als ik
u later vroeg een glas citroenwater te brengen,
roeren openbaar gemaakt, om te doen uit
komen hoe deze volksmisleidera comedie
spelen en voor hen zeiven alles goed vin
den, wat zy by anderen afkeuren. En zulke
volksmenners, door den heer Brisson
geschilderd, hailen krokedillentranen in
de volksvergaderingen, terwyl zy zich daar
buiten in weelde baden ten koste van den
werkman die hen te brengen heeft op den
troon der overheersching, om daarna den
werkman te brengen onder tirannenge-
weid. Dat heeft de Belgische werkman
begrepen en met afschuw tegen de mis
leiders hebben velen de Anseelen's
en Van der Velden's den rug ge
keerd.
Een groot handelshuis te Hamburg heeft
naar aanleiding van specnlatiën zyae be
talingen gestaakt.
Het passief beloopt zes millioen. Aot-
werpsche kooplieden zyn in deze krach
betrokken. Men hoopt, dat alles nog in
der minne zal kannen geregeld worden.
Koning Leopold heeft den heer D e
Mot, burgemeester van Brussel, naar zyn
paleis te Laeken doen ontbieden en hem
geluk gewenscht over de maatregelen door
hem genomen tydens de laatste onlasten.
Ia de meeste kolenmynen van de Bo-
rinage hebben de Bestnren de loonen der
mijnwerkers verlaagd. Ook zyn de werk
uren minder geworden wegens den groo-
ten voorraad steenkolen en mindere af
name.
Wegens het flink gedrag der Brnssel-
sche burgerwacht by de jongste oproeren
zyn de officieren en minderen gednrende
drie maanden van alle diensten ontheven.
De miliciens der lichting 1898 en 1899,
die onder de wapens waren geroepen, zyn
heden met onbepaald verlof naar hnis ge
zonden. Zy zyn dit jaar vrijgesteld van de
schietoefening en manoeuvres.
In Ierland zyn 100 000 scherpe patro-
hebt gij in haast uit de kamer van Lucie het
glas met den gifdrank genomen. Ik vermoedde
niets en heb gedronken, toen ik door den
eigenaardigen smaak getroffen, het glas neerzette.
Als ik later die vreeselijke pijn in het hoofd
voelde, begon ik te begrijpen, en heb ik de
kamenier terstond om u gezonden, maar het is
te laut.
O, o, steunde Balda, zooals een wild beest
gedaan zou hebben en werktuigelijk herhaal
de zij
Ik hen het dus ik ben het
gij hebt u zelve niet vergeven, maar ik
ik ik!
Zeg dat niet, sprak Angelina, ik sterf al
leen om te boeten voor uwe over
dreven liefde. Ik sterf en zal dan al de kwel
lingen niet behoeven te verduren, die gij voor
ziet, en die ik reeds gevoel. Gij hebt mij doen
begrijpen, wat er in mijn hart lag. Kon ik
Lucie benijden? Kon ik haar haten, omdat ik
haar liefheb Daar zou het toch toe gekomen
zijn, gij hebt het mij gezegd, gjj hadt gelijk
O, ook dat nogriep Balda nit.
De haren rezen haar te berge, de oogen
puilden uit hunne kassen, hare tanden klap
perden, zij zoak ineen en viel met het hoofd
achterover op het rustbed neer. Angelina richt
te zich verschrikt op.
Mijnheer Robert, Lucierisp zij.
Robert ging het eerst naar binnen, gevolgd
door Lucie, Lucien en mijnheer Van Sergv.
(Wordt vervolgd.)
