HDagBlaè voor 9^o©ró"on
De val van Ed. Drinnont en
Paul de Cassagnac.
5092
Donderdag 15 Mei 1902
27ste Jaargang
£>e gevolgen van een
misóaaó.
ÜUITJSNL AJN D.
Per 3 maanden voor Haarlem 1,10
Voor de OTerige plaatsen in Nederland fr. p. p 1,40
Voor het buitenland 2,80
Afxoaderljjke nummers. I «0.03
Dit blad verschijnt
dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen.
BUEBAC: 3t; Janstraat Haarlem
Van 16 regels50 Cans
Bike regel meer I4/ j'
Groot* letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen 25 Cents per adverten'ie A Contant
Eedaotenr-üitgever, W. KüPPKKS.
Nu de verkiezingen in de Fransche Re
publiek achter den rug zjjn en het kerk-
vervolgers-miriisterie W a 1 d e c k-R oui-
s e a u, heeft getriumfeerd treedt bp ons
de vraag op den voorgrond, hoe zoo'n over
winning der goddeloozen bij de stembus
mogelijk is in het Katholieke Frankrijk
nadat het ongelukkige land reeds zeer veel
geleden heelt wegens zjjn tekortkomingen.
En toch het behoeft niemand te ver
wonderen dat de kerkvervolgers er heb
ben getriumfeerdnu zij gebruik hebben
gemaakt van de laagéte intriges en zeer
velen, die de keizerskroon en den konink
lijken scepter moesten in eere honden, om
wille van den vrede en de vrjjheid, de sym
bolen van het gezag op een rommelzolder
hebben geworpen.
Onder de vele onedele en lage middelen
die het ministerie-W a 1 d e c k-R o u s-
seau heeft te baat genomen om haar
tegenstanders te verpletterentrok vooral
onze aandacht wat tegenover de afgevaar
digde van Algiers heeft plaats gehad.
Slechts een enkel geval is voldoende om
het ministerie-W a 1 d e c k-R o u s s e a n
aan de verachting van zelfs het verre na
geslacht prijs te geven.
De kranige afgevaardigde van Algiers,
de wereldbekende E d. D r u m o n t, de on
vermoeide en talentvolle schrjjver, die met
zooveel kracht en klem ministerie en joden
dom bestr jjdt en ontmaskerthij was de
groote zondebok, hij moest eerst en vooial
uit het politiek zadel worden gelicht. Tot
dit doel waren ministerie en zijne volg
zame trawanten alle middelen heilig, bil -
Jjjk en rechtvaardig.
Niet minder dan 1400 kiezers, verdacht
vóór Drumont te zullen stemmen, werd
eenvoudig zonder den minsten schjjn van
recht het stemrecht geweigerd, terwjjl aan
sommige vriendjes van het ministerie twee
FE U ILLS T ON.
ii.
Vervolg.)
Het kwam René te onwaarschijnlijk voordat
die man zich geheel op zon offeren en zich
zou laten veroordeelen voor den zoon van zijn
pairoon. Daar kon hij niet op rexenen. Dan
bleef de vijandschap van Cervier nog over.
Zon die zoo ver gaan, dat hij den zoon van
zijn compagnon in het openbaar zou laten ont-
eeren
Bené kon het bijna niet gelooven. Er zou
den wel schikkingen gemaakt worden, Cervier
wilde alleen directeur zijn. Chateauroux kon
zieh uit de zaak terugtrekken, en daarmee was
alles in orde. Verder zou men het niet trek
ken. René Vandree hoopte het ten minste,
want daar hij eigenlijk den valsehen wissel ge
maakt had, zou het voor hem ook wel eens
slecht kunnen afloopen.
Dit alles overwoog René terwijl hij met te
genzin at. Zijn vriend raakte de spijzen niet
aan. Hjj zat in somber gepeins voor zich uit
te staren. Geen woord kwam over zijn lippen
en wanneer René tot hem sprak, scheeD hij
hem zelfs niet te verstaan.
tot zelfs drie stembiljetten werd uitgereikt
om aldus in twee of drie verschillende
bureaux een politiek woordje te kunnen
meepraten.
Elke staatsambtenaar ontving formeel
bevel om voor den ministerieelen csndi-
daat te stemmen niet alleen, maar om zelfs
vrienden en kennissan hiertoe over te halen.
In elk stembureau bevonden zich agen
ten van de geheime politie, die den een-
voudigen kiezers hei stembiljet uit de hand
namen en hun een bi/jet overhandigden,
waarop zich bevond den eaam van Col
lin, dan ministerieelen candidaat en an
tagonist van Drumont.
Kleine burgers en neringdoenden werden
door de banken met opzegging van crediet
bedreigd, zoo zjj het zouden wagen om op
Drumont hun stem uit te brengen, ter
wjjl kleine ambtenaren en andere onder-
hoorigen, van hooger hand geprest en ge
dwongen, hunne politieke overtuiging om
wille van hunne kostwinning moesten prjjs
geven.
Drumont zegt dan ook in zijn be
kend blad, waaraan deze gegevens ontleend
zijn, dat de verkiezing van Algiers later
allerlei schreeuwende verrassingen zal op
leveren.
Inmiddels isEd. Drumont den voet
gelicht hij is uitgekreten geworden als
een bratale schrjjver door hen die hij ir aar
al te vaak de waarheid voor de voeten heeft
geworpen.
Wij willen niet alles goedkeuren wat
Drumont geschreven heeftmaar wij
zijn er toch heilig van overtuigd, dat als
Frankrjjk wat meer Drumont's had en
wat minder gemakzuchtige vrcdeprevelaars,
er geen kerkvervolging zou zjjn gekomen
in de Fransche Republiekwaar nu de
snoodste daden worden gepleegd tegenover
de reiigieusentegenover de edelste zoo-
nen en dochters der Fransche Datie,
De Katholieken in Frankrijk hebben, in
weerwil van de gehate wetten op de con
gregaties of vereenigicgen, èn den cultuur-
Een gedeelte van den dag ging er in diepe
verslagenheid voorbij.
René verliet zijn vriend niet uit vrees dat
hij een onvoorzichtigheid zou begaan, dat hij
zich door een onbedacht oogenblik zou ver
raden.
Wanneer men u noodig heeft, zal men
u wel laten roepen, zeide hij, houd u zoolang
rustig.
Max hield zich inderdaad rustig. Hij was
trouwens niet in staat een besluit te nemen,
hoe dan ook, hij zag geen enkel lichtpunt in
de duisternis die hem omgaf.
René, die auu alles dacht, was voor zijn vriend
naar de club geweest om een uitstel van vier-
en-twintig uren te verzoeken daar de vader van
Max in liet Zuiden was en dat uitstel werd
toegestaan.
Max begreep hem nauwelijks toen hij hem
die goede tijding mededeelde.
René begon sich over zijn toestand ongerust
te maken.
Beur je toch wat op voor den duivel.
Zijt gij een man? zeide hij.
Niets.
Max was als vernietigd.
Yan tijd tot tijd riep hij uit
Welk een ongeluk, mijn God, welk een
ongeluk.
Tegen den avond deed het geluid der schel
heide jongelui opspringen.
Een armoedig gekleed man trad binnen en
vroeg naar mijnheer Maximilien Chateauroux.
Dat ben ik, zeide de jonge man bevend,
daar hij een nieuw onheil verwachtte.
strjjd der Rageering, èa de dringende aan
maningen van Z. H. L e o XIII, het bp
de verkiezingen niet klaar kunnen krjjgen,
eensgezind met voorbijzien der partgen,
ter stembus te trekken hun faalt in Frank
rijk een leidende kracht, hun faalt een
dagbladpersdie de gemoederen beheer-
schen kan en den kiszers leert wat zjj te
doen hebben bjj den verkiezingsstrijd. In
de Fransche Republiek is onder de Katho
lieken geen politieke eenheidzjj sluiten
zich bjj allerlei partgen aan, die hen niet
helpen kunnen en niet helpen willen.
Niet alleen Ed.Drumont, ook Paul
de Cassagnac, een der eerste voor
vechters van de Katholieke partjj, werd niet
gekozen. Hjj toont niet den minsten spjjt
over deze teleurstelling, maar met manne-
Ijjke fierheid richt hjj een open schrgven
aan zjjn vrienden, waarin hij zegt:
«Wjj zjjn overwonnen. Uwe kloekheid,
uwe toewgding, uwe eerljjkheid hebben
moeten zwichten voor de officieele pressie,
op de meest onbeschaamde wjjza uitge
oefend, voor de ombooping en de schan-
deljjke handelwjjze van de prefecturen on
de republikeinsche mairieën.
Waar zulk een ongelijke strjjd plaats
heeft, kan van geen nederlaag sprake zjjn.
Wjj troosten ons door de overtuiging onzen
plicht te hebben gedaan.
Maar al is de tribune voor mg niet
meer open, toch bljjf ik strjjden, met de
pen, tot aan mjjn laatsten ademtocht;
zonder ooit te wanhopen zal ik strjjden
voor mjjne overtuigingen, vóór mjjn ge
loof, voor onze goederen, voor onze vei
ligheid, voor hetgeen nog overbljjft van
onze nationale eer en van onze vrjj*
heden.
Ik dank u nogmaals, mjjne vrienden
God bescherme Frankrijk, het arme Frank-
rjjk, dat, ofschoon zooveel etrljjke lieden
tellende, zich zoo slecht verdedigt tegen
een handvol bandieten.»
Zoo'n taal bevalt den vredelieveuden in
de Fransche Republiek niet, aan hen ech-
De man haalde een gekreukt briefje uit
den zak.
Dit heeft men mij voor u gegeven.
Wie?
Een kameraad.
Max nam het briefje aan en las de volgende
met potlood geschreven regels.
//Ik heb verklaard dat ik de schuldige
was, de eenige schuldige. Verraad u met,
uw vader moet gered worden. Ik ben hem
het leven van mijn kind verschuldigd. Ik
zal voor niets terugdeinzen, zelfs niet voor
een onteerend vonnis om hem een veidriet
te besparen. De heer Cervier koestert ach
terdocht jegens u, houd u dus gded, ook ik
zal tot het einde toe volhouden. Wanneer
ge u verriedt zou het de schande voor u,
den dood van uw vader tengevolge hebben.
Wet eenige wat ik u vraag is voor mjjn
kind te waken. Verbrand dezen brief en God
moge ons beschermen.
//Anseline.//
Toe* Max dit las, beefde hij over zijn ge
heel lichaam.
Hij vergat den brenger van het briefje en
toen hij zag dat deze bleel staan wachten,
haalde hij een vijf-francstuk uit zijn zak en gaf
het aan den man.
Ziedaar, dat is voor uw moeite, zeide hij.
De man zette groote oogen op bij het zien
van zulk een ruime belooning, boog tot op den
grond en ging verheu d heen.
René kwam nieuwsgierig nader.
Wat is het vroeg hjj.
Max overhandigde hem het briefje.
ter is het in hoofdzaak te wjjten, dat bet
Fransche volk met lamlendigheid is gesla
gen, zóódanig, dat bet zich niet kan op
heffen uit de vadsigheid, waaruit alle ver
volging jegens onzeMoeder deH.Kerk voort
spruit
Frankrijk.
De ramp op het West-lndieche eiland.
Op de eilanden, vooral op Guadeloupe, die
vrij gebleven zjjn vaa vnlcanisohe uitbar
stingen heerscht groote angst onder de
bevolking.
Bjjna alle bewoners van Guadelonpe
hebben bloedverwanten op Martinique, alles
wordt iu het werk gesteld om hulp te bren
gen maar men gelooft niet, dat Guade
lonpe in staat is voldoende in den ontzet-
tenden nood te voorzien.
Het eiland Martinique.
Akelig is de toestand op het eiland en
geen levend wezen is er meer in St. Pierre
te zien. Op sommige plaatsen ziet men
groepen lijken, geheel naakt, in verschil
lende houdingen. Negen personen van een
zelfde gezin liggen op een hoop nauw om
strengeld bjjeen. Het strand en de zee zjjn
een mjjl ver bedekt met wrakken van
schepen. Er heerscht een verstikkende hitte.
In de stai St. Pierre staan nog slechts
enkele muren recht, men ziet niets anders
dan rookende puinen, waartusscben ver
koolde ljjken. Er ia geen spoor van straten
meer te vinden.
Te St. Pierre hadden de paters van den
H. Geest een klooster met 20 missionna-
rissen en een pensionaat met 160 leer
lingen, allen zjjn omgekomen. De zusters
van den H. Jozef van Clnny hadden er
vier pensionaten, waarvan twee buiten de
stad. Deze vier inrichtingen telden 200
leerlingen met 37 kloosterzusters. Slechts
twee of drie zusters zjju den dood ontko
men, zjj bevonden zich te Morne Rouge,
met een 40 tal leerlingen.
De kapitein van het schip Roddam heeft
de eerste uitbarsting van de Mont Pclée
aanschouwd. Hg lag met zjju schip aan
de kust van het eiland in 't zicht van St
Pierre. In den morgen van 8 Mei, b-'
prachtig weder, steeg op eens een reus^
De ander liep het vluchtig door en zjjn
oogen schitterden van vreugde.
Alles gaat opperbest, zeide hjj.
Mag ik zulk een offer aannemen
Zoudt ge uw vader liever doen sterven.
Max wrong zich de handen.
Mijn God, mjjn God, riep hij uit.
Waartoe zoudt ge bekennen, terwjjl de
andere bljjft zwjjgen In plaats van een on
gelukkige, zoudt ge er vier maken. Neen, laat
hem begaaa en doe wat hjj u gevraagd heeft,
zorg voor zijn kind.
O zoolang als ik leef zal hét haar aan
niets ontbreken.
Dat is het eenige wat u te doen staat.
Hjj heeft zijn kind lief. Hjj zal gelukkig zjjn
wanneer zij het is.
Maar de gevangenis, het bagno misschien,
terwijl ik
Dwaasheid, hjj brengt dat offer niet aan
u, maar aan uw vader. Trouwens, ik zal u wel
beletten een domheid te begaan, ik verlaat
u niet meer.
Om te beginnen nam hjj het briefje van Aa-
seline en verbrandde het.
Toen Chateauroux vernam, dat zjjn bescher
meling in hechtenis was genomen, kwam hjj
onverwjjld naar Parjjs, waar hjj door zjjn com
pagnon met bitteren spot en boosaardige toe
spelingen werd overstelpt. De arms m*n WM
geheel ter neer gedrukt.
(WtrM srrij^
▲BOBNBMËNVSPBIJS.
PBIJ8 DBB ADVBBTBHTIBHI
AQITB HA HÖ3 AGITATB.
