NIEUWE
kiïagêlaó voor <&!ooró- en S/uió-ófCollanó.
Het Belgische Socialisme
in verval.
No. 5113
Woensdag 11 Juni 1902.
27ste Jaargang,
©0 gevolgen van een
misóaaè.
15 üi ten land.
A WOTgHBMENTBPBIJS.
Per 3 maanden voor Haarlem s IA®
Voor ée overige plaatsen in Nederland fr. p. p. 1.40
Voor het bnitenland 2,80
Atsoaderljjke nummers S 0.08
Dit blad verschijnt
Hogelijkbehalve Zon- en Feestdagen.
BïïSBAV: Stj Janstraat Haarlami
PBIJS DBB ADVEBTBHTIBBj
Van 1—6 regels50 Cents
Elke regel meer 37Vj»
Groots letters worden berekend naar plaatsruimte;
Dienstaanbiedingen 25 Cents per adverten ie k Contant
A&ITB MA MOB AGITATE.
Redacteur-Uitgever, W. KAPPERS.
De jongste oproeren in het land der
Belgen hebben het socialisme een gevoe-
ligen knak gegeven. Krijgen de woelmakers
door straatbetoogingen, om den lieven vrede
te bewaren, gewoon lijk hun zin, bij de
jongste oproeren heelt de Belgische Re
geering het gezag gehandhaafd en de hel
den der revolutie het tot hiertoe en niet
verder doen kennen.
De oproeren, veroorzaakt door de straat
betoogingen te Brussel en in andere Bel
gische steden, heeft het bloed der mislei
den doen vloeien gevolgd door het gekerm
der verminkten en stervenden.
De socialisten hadden dezen keer buiten
den waard gerekend en de mislukking der
beweging was voor hen dan ook eene
bittere teleurstelling.
De Regeering wist den opstand krachtig
het hoofd te bieden. Toen de opgehitste
menigte tegen de politie en gendarmerie
werd uitgezonden om door steenworpen
en revolverschoten oproer te veroorzaken,
werden de oproerlingen met sabelhouwen
en geweervuur ontvangen. Er vielen dooden
en gekwetsten, burgerbloed vloeide door
de straten.
't Is een onbetwistbaar feit, dat de lei
ders der socialisten hun mannen de straat
opzonden' om schandalen te plegen ten
einde de Regeering het algemeen stemrecht
af te dwingen. En was dit gelukt, dan
zouden de socialisten weldra opnieuw en
telkens hetzelfde spel spelen om hun overige
eischen te verkrijgen. Want eens op den
weg van toegeven, zou er geen einde aan
komen.
Dn Belgische Regeering had dat voor
zien en daar het socialistisch bederf reeds
lang genoeg de ingewanden der maatschap
pij doorwoelde om zich naar buiten te
openbaren, moest een uitbarsting volgen.
Te Brussel brak het oproer los, daar dach-
fedillbton.
Vervolg.)
Ik weet het niet. Men kon mij er niets
van zeggen. Er schijnt een schandaal te heb
ben plaats gehad.
Ja, ik weet het. Maar zij moet terugge
vonden worden, wij moeten
Max was ten einde raad, hij wist niet meer
wat hij deed. Zulk een ongeluk had hij niet
verwacht.
Ik zal haar zoeken wanneer mijnheer het
goed vindt.
Ja zeker, doe dat. Ga naar het slation.
Vraag daar inlichtingen. Volg haar dan, tot
Parijs als het moet.
En mevrouw P
Mevrouw
Zij zal mijn afwezigheid opme ken.
Ik zal u wegjagen, dan zijt ge vrij, maar
ge zult er geen schade bij hebben.
- Zooals mijnheer wil.
Men hoorde de voetstappen van Fernande in
de gang.
Max verhief zijn stem.
ten de vjjanden van orde en gezag bun
hoogtij te vieren, hun tallooze slaven
werden echter ten bloede gegeeseld. De
dwazen genoten wat zij gevraagd, wat
zij afged wongen hadden, zjj ontvingen de
verdiende straf voor hun boosaardige
vreugde en verlagendhelsch gewoel.
Het socialisme zinkt weg in den moeras
der dwaling, in blinde razernij brullen de
sociaal-democraten wraak om eigen won
den dieper en doodelijker te maken door
opstand te prediken tegen het gezag.
Het socialisme is in vervalDit blijkt
maar al te duidelijk nu een hunner kop
stukken citoyen Dewinne heeft ge
zegd:
Wjj socialisten kunnen aan geen revo
lutie meer denken.
Hp schrijft o. m. het volgende
Het is niet ernstig te denken, dat de
ongewapende menigte, die wij in de stra
ten gezien hebben, doelmatig kan strijden
tegen de politie, gendarmerie en het le
ger. -Wij zjjn niet meer in 1848. De tijd
der barricaden is voortij. De smalle straat
jes van vroeger zpn vervangen door breede
straten.
De gewapende macht treedt ons in den
weg zelfs al waren alle socialisten gewa
pend, dan nog voeren zp niets uit.
Afval van het leger is niet te wachten,
evenmin van de politie en gendarmerie.
In de straten van Brussel heeft men z. g.
socialistisch-gezinde politie-agenten, zien
chargeeren op de menigte met dezelfde
geestdrift als hunne collega's.
Ook op de burgerwacht valt door de socia
ls tenniet te rekenen. De gebeurtenissen te
Leuven moeten hnn die begoocheling ontno
men hebben. Een enkele burgerwacht zal
nog wel hier of daar gevonden worden die
weigeren zal te schieten. Hij weet echter
dat hem gevangenisstraf wacht wegens ver
ruim van plicht.
Wat het leger betreft, zegt de socialist:
Zeker, wp zpn er in doorgedrongen, doch
men heeft het leger niet noodig om een
Ja, ge kunt op staand en voet vertrekken!
zeide hij op gramstoiigen toon. ISfog dezen avond
zult ge mijn huis uit. Ik duld niet dat men
den spot met mij drijft.
Fernande kwam binnen.
Zij vroeg
Wat gebeurt hier?
Ik jaag dien Firmin weg
Waarom
Omdat zich mijnheer veroorloofd heeft,
van middag een wandelritje te paard te doen.
Hij heeft Bijou gezadeld en is uit rijden gegaan,
ik weet niet waarheen.
Fernande zag den bediende verontwaar
digd aan.
Is dat waar Firmin?
De man boog het hoofd en antwoordde
niet.
Komaan, ga uw koffer pakken, hernam
de beer des huizes. Over een uur moet ge ver
trokken zijn. i
Daarna wendde bij zich tot zijn vrouw.
Wanneer men niet eens van tijd tot tijd
een voorbeeld stelde, zou men geen macht meer
over zijn eigen bedienden hebben.
Fernande knikte toestemmend en Firmin ver
wijderde zich.
Nadat Max en Fernande heengegaan waren,
was Claire dank zij de zorgen van de portier
ster, weder bijgekomen.
Zij keek een oogenblik verward om zich heen
en scheen zich geen rekenschap Ie kunnen ge
ven van hetgeen er gebeurd was. Met verbaas
den blik zag zjj de menschen aan, die haar
opstand te bedwingen. De politie en gen
darmerie en de burgerwacht zpn voldoende
om ons in bedwang te houden.
De socialist Dewinne besluit met te
zeggen, dat elke straatbeweging machteloos
is tegen de gewapende macht en geen
ander resultaat kan hebben dan een even
ppnlijke als nuttelooze opoffering.
Hier erkent Dewinne, dat de socialis
ten hun onmacht, om door woest geweld
verdere veroveringen te maken, inzien en
vooreerst er niet meer aan behoeven te
denken hnnne revolutionnaite woelingen
voort te zetten. Dit neemt echter niet weg,
dat de sociaal-democratie een gevaar blijft
voor de openbare rust, waartegen men op
zijn hoede moet zpn.
Duitschland.
In Duitschland neemt het te kort der
rijksmiddelen met den dag toe. De Regee
ring zoekt naar nieuwe bronnen van in
komsten en is bezig met het bier en de
tabak te willen belasten. Daartegen heb
ben de anders nog al gemütlicheDuit-
schers hevig geprotesteerd en een storm
tegen de bier- en tabaksbelasting is los-
webarsten, zoodat de Minister van Finan
ciën Vrijdag moest verklaren, dat men niet
tot de voorgestelde verhooging op de ge
noemde artikelen kou overgaan.
België.
Zaterdag heeft te Brussel de doopplech
tigheid van het zoontje van den Belgischen
Kroonprins plaats gehad.
Belgische en Beiersuhe vlaggen wap
perden terwijl duizenden zich door de stra
ten bewogen die den stoet, bestaande uit
vier gala-koesten, ieder bespannen met
zes paarden, zou volgen, naar de kerk St.
Jaak-op-Coudenberg.
Aan de doopplechtigheid werd deelge
nomen door de ouders van den doopeling
prins Albert en prinses Elisabeth
die in het eèrste rijtuig plaats namen.
Het tweede rijtuig werd ingenomen door
gravin d'Oultremont, eere-dame, die
het Prinsje droeg, kolonel Jongbluth,
omringden, want de kamer was nu vol buren die
toegesneld waren om hulp te bieden of liever
uit nieuwsgierigheid wat er wel voorgeval
len was.
De portierster boog zich over haar heer en
fluisterde hnar toe
Wees bedaard, kom tot uzelve.
Claire zag de vrouw aan.
Eensklaps herinnerde zij zich alles.
Zij zag mijnheer en mevrouw Ohateauroux
weer voor zich. Zij hoorde weder die woorden
vol haat en verachting welke laatstgenoemde
haar had toegeslingerd, de vreeselijke ontdek
king, die zij had gedaan.
Zij streek haar hand over haar voorhoofd
en zeide
Ik wil alleen zijn.
De portierster zond de nieuwsgierigen weg.
Wij hebben uw hulp niet meer noodig, zeide
zij. Mevrouw is ongesteld en wil alleen zijn.
De buren gingen schoorvoetend heen, slechts
de portierster blief bij Claire achter.
De jonge vrouw was in een toestand van
onbeschrijfelijke wanhoop. Met de handen voor
het gelaat herhaalde zij al die wreede woorden,
die beleedigingen.
De dochter van een galeiboef. Zij was de
dochter van een gal iboef, haar vader was een
misdadiger evenals haar echtgenoot.
Zij vroeg zich af hoe mevrouw Chateauroux
dat te weten was gekomen, hoe mijnheer Cha
teauroux, die het scheen te weten, zich met
haar had kunnen inlaten, haar besehermen.
Thans zou zij hem niet meer onder de oogen
durven komen.
stafofficier van prins Albert; Baron de
W o e 1 m o n t, eereridder van de prinses
en mad. Bregenz er, gouvernante
in het derde rptnig namen plaats Hertog
en Hertogin K a r e 1-T h e o d o o r van
Beieren en hun zoon Lodewijk Wil
helm, en in het vierde rptnig de gravin
M a r o g n a, grootmeesteres van het Huis
van den Hertog en de Hertogin, baronnes
de Blommaert, eere-dame van prinses
Elisabeth, de commandant d e G o-
d i n stafofficier van Hertog Karei-
Thedoor en de luitenant dn Roy de
B 1 iq u e, ordonnance-officier van prins
Albert.
Cavalerie opende en sloot den stoet, die
op den tocht naar de kerk daverend werd
toegejuicht.
De keik was prachtig versierd, groen
en bloemen in overvloed. Ministers, hoog-
waardigheidsbekleeders en het corps diplo
matique hadden in het koor plaats genomen.
Omstreeks 2 our gaf het roffelen der
trommen de komst aan van koning Leo
pold met prinses C l e m e n t i n e, de
Graaf ea de Gravin van Vlaanderen, de
Prins en Prinses van Hohenzollern
en hun oudste dochter. Zjjne Majesteit en
hunne Koninklijke Hoogheden namen voor
het hoogaltaar plaats.
Z. Em. Mgr. Goossens, kardinaal
aartsbisschop van Mechelen, diende den
erfprins den doop toe terwjjl koning Leo
pold, de Graaf en Gravin van Vlaan
deren hun petekind over de doopvont
hielden die voor het hoog altaar was ge
plaatst. Le pauvre bébf, zette daarbjj een
flink stemmetje op.
Na de doopplechtigheid hief^ Z. Em.
de Kardinaal-Aartsbisschop het le Deum
aan. Op dit oogenblik begon het prinsje
zpn stemmetje te verheffen en zong
mee. Na het Te Deum speelde de koninklijke
kapel de Brabangonne waarna het muziek
korps de Hochzeitsmartch vanMendels-
s o h n deed hooren.
Deze verheven plechtigheid dunrde drie
kwart uur. Toen Hunne Koninklpke Hoog
heden de kerk verlieten, barstte een oor-
verdoovend gejubel onder het volk los,
zooals nog zelden is gehoord. Allerwege
klonk hetLeve de Prins Leve de Prin
sesLeve priDS Leopold!
Koning Leopold en prinses Cle
mentine werden bp het verlaten der
kerk geestdriftvolle ovaties gebracht.
Dochter van een galeiboef 1
Het was of zij in ieders oog haar schande
lezen kon. O waarom leefde zij Waarom was
zij ter wereld gekomen? Een oogenblik dacht
zij aan sterven. Maar mocht zjj zich het leven
benemen? En haar kind, kon zjj die kleine
onschuldige met zich doen sterven? Misschien
zou er een ongelukkige minder op de wereld
zijn. Om het even, hjj bestond, hjj had het recht
te bestaan.
De portierster, die haar daar zoo stil en
treurig zag zitten, trachtte haar een weinig öp
te beuren zij naderde haar en zeide
Komaan mevrouw, wees nu toch eens
verstandig.
Claire sloeg haar betraande oogen tot die
vrouw op.
Zjj begreep haar niet en herhaalde
Verstandig
Zeker, mevrouw heeft ongelijk het zich zoo
aan te trekken. Het gebeurt zoo dikwijls dat
een vrouw haar echtgenoot overvalt. Maar mijn
heer zal u niet verlaten.
Claire zag de spreekster verschrikt aan.
Dus ook deze vrouw geloofde haar schuldig.
Maar de vermoedens van de portierster was
niet het ergste wat haar bezig hield. Wat be
kommerde zij zich ér over, hoe die vrouw
over haar dacht, daar haar geivetea' zuiver was
en zij zich niets te verwijten had.
Er was iets anders wat haar onafgebroken
bezighield, een denkbeeld dat haar kweldé en
folterde en dat haar niet verliet.
Wordt vervolgd.)
HilRlMStHECOdRlIT.
32
